บทที่2
หนุ่มนักกีฬา
เช้านี้ทั้งสองคนต่างแยกกันไปเรียน เพราะต่างคนต่างเรียนกันคนละคณะ ลูกพีชคณะของเธออยู่ด้างข้างของมหาวิทยาลัย เป็นคณะที่มีหนุ่มหล่อที่สุดเมื่อเทียบกับทุกคณะ
ส่วนซัมเมอร์เธอเรียนคณะที่มีตึกสูงที่สุดและเป็นคณะที่ถือว่า มีแต่ผู้หญิงสวยๆ ซึ่งก็เหมาะกับเธอมาก เพราะความสวยของซัมเมอร์ไม่เป็นรองใคร
มื้อกลางวันลูกพีชเลือกกินอาหารใต้อาคารเรียน เพราะไม่อยากเดินไปไหน อากาศข้างนอกร้อนจนแทบจะเผาเธอได้
“มีคนนั่งไหมครับ ขอนั่งด้วยคนนะ”
เสียงดังมาจากด้านหลัง หญิงสาวจึงหันไปมองตามเสียง
“ว่างค่ะ”
“เอ้า! จำพี่ได้ไหม เราเคยเรียนโรงเรียนมัธยมด้วยกัน พี่ชื่อกวิน”
ชายหนุ่มรีบแนะนำตัว เผื่อหญิงสาวตรงหน้าจะพอคุ้นชื่อและจำเขาได้
“คุ้นๆค่ะ” ลูกพีชตอบ
ใครว่าคุ้นๆ ชายหนุ่มผู้นี้ทำเอาหัวใจของลูกพีชแทบหยุดเต้น เขาคือรุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่า เธอแอบชอบเขาตั้งแต่เข้าไปเรียนใหม่ๆ และเขาก็คือสาเหตุที่ทำให้เธอเลือกเรียนที่นี่ด้วย
“เรียนศิลปกรรมเหรอ ถึงมากินข้าวที่นี่” คนมาใหม่ถาม
“ใช่ค่ะ เรียนที่นี่” คนตอบไม่กล้าสบตา
“ชื่ออะไรล่ะเรา ยังไม่เห็นบอกพี่เลย เจอกันจะได้เรียกกันถูก”
เขาจำชื่อเธอไม่ได้ ในขณะะที่เธอจำทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเขาได้หมด ไม่ว่าจะวันเกิด สีที่ชอบ อาหารที่ชอบ และที่สำคัญคือบ้านของเขา
“ลูกพีชค่ะ”
“ชื่อน่ารักจัง แล้วพักหอไหนล่ะ เผื่อว่างๆพี่จะไปหา”
“อยู่หอใน ตรงข้ามกับสวนสาธารณะค่ะ”
ตอบแบบกลัวๆกล้าๆ ใจก็คิดว่าเขาถามตามมารยาทแค่นั้น คงไม่ได้จะไปหาเธอจริงๆ แต่ทำหัวใจมันเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาเต้นข้างนอกอยู่แล้ว
“พีชไปก่อนนะคะ”
ข้าวยังเหลือเกือบครึ่งจาน แต่มันกลืนไม่ลงแล้ว เพราะอิ่มอย่างอื่นมากกว่า เธอจึงขอตัวเอาจานข้าวไปเก็บ
“แล้วไว้เจอกันนะ” ชายหนุ่มตะโกนตามหลัง
ลูกพีชมีเรียนจนถึงแค่ช่วงบ่าย พอเรียนเสร็จเธอจึงเดินกลับหอ เพื่อมารอกินข้าวเย็นกับซัมเมอร์ตามที่ได้นัดกันไว้ ยังมีเวลาอีกหลายชั่วโมงกว่าที่เพื่อนร่วมห้องจะเรียนเสร็จ ลูกพีชหยิบรูปเก่าๆ ในกระเป๋าใส่เงินขึ้นมาดูและหนึ่งในรูปที่มีค่า ที่เธอพกติดตัวตลอดเวลา ก็เป็นรูปของรุ่นพี่ที่เธอเพิ่งได้เจอกับเขาที่ร้านอาหาร
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน เธอยังรู้สึกว่ารุ่นพี่ของเธอคนนี้ยังหล่อที่สุดในสายตาเธอ เพียงแต่เมื่อหลายปีก่อน เขาดูตัวไม่สูงขนาดนี้ ถ้าเธอไปยืนเทียบตอนนี้คงหัวอยู่แค่อกของเขา
“ตื่นๆ หิวแล้วไปกินข้าวกัน” คนสวยของหอกลับมาแล้ว มาพร้อมเสียงที่สดใส
“มาถึงก็หิวเลย” เพื่อนสาวแซว
“ลูกพีช วันนี้เราเรียนแบบแฮปปี้มาก รู้ไหมทำไม ก็รุ่นพี่ที่คณะแต่อยู่คนละเอกนะ หล่อมากๆๆ” คนเล่าทำหน้าตาเหมือนหัวใจกำลังหลุดออกจากตัว
“นึกว่าอะไร หล่อของเธอ เป็นแบบไหนอยากเห็นจัง”
“ได้เลย เราสืบมาแล้ว เย็นนี้พี่เขาจะไปเล่นบาส เดี๋ยวเราแกล้งหลงๆไปดูกัน รับรองเธอจะต้องบอกว่า ว้าว..หล่อมากกกก” หญิงสาวลากเสียงยาว ลอยหน้าลอยตา
“จ้า จะคอยดูว่าจะหล่อขนาดที่เธอทำท่าเหมือนเจอพระเอกในดวงใจไหม”
ซัมเมอร์เปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่เป็นชุดออกกำลังกาย ที่สุดแสนจะน่ารัก แถมมีความเซ็กซี่ซ่อนอยู่ รัดจนเห็นหุ่นเนื้อนมไข่ พร้อมที่จะไปโปรยเสน่ห์เต็มที่
“ดูจากชุด ดูแล้วตั้งใจไปออกกำลังกายมาก” ลูกพีชประชด
“ก็ใช่น่ะสิ ออกกำลังกายหัวใจ ช่วงนี้หัวใจไม่ได้เต้นแรงแบบนี้มานานแล้ว”
ตั้งแต่มาถึงมหาวิทยาลับ ซัมเมอร์ยังไม่เจอผู้ชายที่ถูกใจเธอเลยเพิ่งจะเจอก็วันนี้ อย่างน้อยมันก็ทำให้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยน่าอยู่ขึ้นเยอะเลย
อาหารเย็นวันนี้ ลูกพีชกินจนเกลี้ยงจาน เพราะเมื่อกลางวันเธอมัวแต่เขิน จนอิ่มอกอิ่มใจ กินต่อไม่ไหว พอถึงมื้อเย็นท้องว่างจนกินหมดจานแบบไม่เหลือสักเม็ด
“ไปหิวมาจากไหนกัน เกือบกินจานเข้าไปด้วยเลย”
ตั้งแต่มาถึงมหาวิทยาลับ ซัมเมอร์ยังไม่เจอผู้ชายที่ถูกใจเธอเลยเพิ่งจะเจอก็วันนี้ อย่างน้อยมันก็ทำให้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยน่าอยู่ขึ้นเยอะเลย อาหารเย็นวันนี้ ลูกพีชกินจนเกลี้ยงจาน เพราะเมื่อกลางวันเธอมัวแต่เขิน จนอิ่มอกอิ่มใจ กินต่อไม่ไหว พอถึงมื้อเย็นท้องว่างจนกินหมดจานแบบไม่เหลือสักเม็ด“ไปหิวมาจากไหนกัน เกือบกินจานเข้าไปด้วยเลย”เพื่อนที่นั่งกินข้างๆแซว เพราะคนกินข้าวตัวนิดเดียวแต่กินจนหมดจาน “อิ่มแล้ว เรา...ก็ไปออกกำลังกายกัน” สาวสวยในชุดออกกำลังยืนขึ้นอย่างมีความสุข “เพิ่งกินข้าวอิ่ม ไปออกกำลังกายเดี๋ยวก็จุกกันพอดี” ลูกพีชร้องห้าม “นี่แม่คุณ ใครว่าเราจะไปออกกำลังกายกันจริงๆล่ะ เราจะแค่กำลังจะไปนั่งพักเพราะวิ่งมาจนเหนื่อย แล้วก็ไปนั่งพักตรงสนามบาสแค่นั้นเอง” แผนการที่แสนจะอ่อยเต็มที่ “นั้นไง คนที่ใส่เสื้อสีแดง” ซัมเมอร์ชี้เป้าหมายให้เพื่อนสาวดู “ขาวดี แต่ยังเห็นหน้าไม่ชัดเลย” “ไปๆ เข้าไปนั่งข้างในเลย เขานั่งกันเยอะแยะ”ซัมเมอร์จูงมือคนตัวเล็กร่างบางให้เดินตามแบบที่ไม่รอฟังคำตอบเลย ว่าเธอจะอยากเข้าไปด้วยไหม
บทที่3เมื่อซัมเมอร์เจอเป้าหมายใหม่ เย็นนี้ลูกพีชรู้ตัวว่าคงต้องถูกลากไปที่ สนามบาสอีกแน่ คราวนี้เธอเลยขอไปออกกำลังจริงๆเลย ออกเสร็จค่อยไปกินข้าว “ซัมเมอร์เธอเข้าไปที่สนามบาสก่อนเลยนะ เราขอวิ่งอีกสองรอบจะตามเข้าไป” วิ่งได้แค่ไม่กี่รอบซัมเมอร์ก็ทำท่างอแง อยากไปที่สนามบาสแล้ว ลูกพีชยังอยากวิ่งออกกำลังกายอยู่ เธอจึงให้เพื่อนสาวที่ที่หน้าตาบูดบึ้งเพราะใจร้อน ไปที่สนามก่อนเธอเลย “ถ้าอย่างนั้น เราไปรอที่สนามบาสนะ แล้วอย่าหนีไปกินข้าวคนเดียวเสียล่ะ” คนสวยส่งยิ้มหวานให้เพื่อน ก่อนเดินแยกไปอีกทาง ลูกพีชเริ่มมีความสุขกับการได้มาออกกำลังกาย มันช่วยให้เธอคลายความคิดถึงบ้านได้มากเลย แม่เคยบอกว่าถ้าเราออกกำลังกายก่อนนอน จะช่วยให้นอนหลับง่าย หลายคืนที่ผ่านมา เธอเอาแต่นอนคิดถึงห้องนอนของเธอจนนอนไม่หลับมาหลายคืนแล้ว วิ่งได้ครบสองรอบตามสัญญา ลูกพีชก็ไปที่สนามบาส แต่ภาพที่เธอเห็นตรงหน้า ทำให้หญิงสาว เกือบจะวิ่งออกมาจากสนามบาส เพราะแทนที่เธอจะเห็นซัมเมอร์กับโอม เธอกับเห็นเพื่อนคนสวยยืนคุยกับกวิน รุ่นพี่ที่เธอแอบชอบมานาน
บทที่4แม่สื่อหัวใจว้าวุ่น “นอนหลับฝันดีนะครับ” กวีเปิดหน้าต่างรถ แล้วตะโกนบอกซัมเมอร์ที่กำลังเดินเข้าหอ อารมณ์แบบนี้เขาเรียกอิจฉาใช่ไหม ลูกพีชถามตัวเอง ทำไมนะ ทำไมคนที่เขาบอกไม่ใช่เธอ คืนนี้คงเป็นคืนที่เธอจะต้องจัดการกับความรู้สึกของตัวเองให้ได้ เพราะมันไม่ใช่ความผิดของทั้งคู่ เธอจะมาแอบโกรธซัมเมอร์ในใจแบบนี้ไม่ได้ ลูกพีชพยายามรวมรวมสติ “ลูกพีช เธอว่าพี่เขาจะชอบเราไหม” ซัมเมอร์ถามทันทีหลังจากถึงห้องที่หอพัก “เราไม่รู้ แต่คงชอบแหละ ถึงได้พาไปกินชาบู” คนตอบแทบจะอกแตกตาย “ไม่รู้ล่ะ เธอต้องช่วยเรา ก็เธอเคยเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันมาก่อน แถมตอนนี้ก็เรียนคณะเดียวกันอีก” คนขอให้ช่วยกอดเอวเพื่อสาวอย่างเอาใจ “เราไม่ได้สนิทกับพี่เขาขนาดนั้นนะ แค่เคยเห็นกันเฉย ๆ ” ลูกพีชหาทางออก “ไม่รู้ล่ะ ลูกพีชเพื่อนที่แสนจะน่ารักต้องช่วยเรานะ แม่สื่อคนสวย” ความน่ารักช่างเอาอกเอาใจของซัมเมอร์นี่แหละ ที่ทำให้ลูกพีชใจอ่อน ถึงแม้มันคงจะเป็นการทำร้ายหัวใจของตัวเอง หญิงสาวได้แต่บอกกับตัวเองว่า เธอเป็นเพียงคนที่แอบชอบ ไม่ได้เป็นแฟนพี่เ
บทที่5นอกใจ การที่ซัมเมอร์ไปเฝ้ากวินซ้อมทุกวัน ทำให้เธอตกเป็นเป้าสายตาของโค้ชที่ชื่อณัฐ นอกจากเขาจะเป็นโค้ชแล้ว เขายังเป็นอาจารย์พิเศษของมหาวิทยาลัยอีกด้วย เขาเป็นชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง ที่มีความฮอทฮิตไม่น้อยไปกว่า นักบาสในทีมเลย “เห็นมานั่งรอเจ้ากวินหลายวันแล้ว โค้ชยังไม่รู้จักเลยชื่ออะไรกันบ้าง” วันนี้ลูกพีชไปที่สนามเป็นเพื่อนซัมเมอร์ โค้ชจึงถามชื่อของคนทั้งคู่ ทั้งที่สายตาดูแล้ว คงอยากรู้แค่ชื่อของซัมเมอร์คนเดียว สาวสวยช่างเจรจาทำหน้าที่ รายงานชื่อของตัวเธอและลูกพีช แววตาที่คนทั้งคู่มองกัน มันทำให้ลูกพีชที่สนิทกับซัมเมอร์มานาน พอเดาได้ ว่าเพื่อนของเธอกำลังคิดอะไรกับสายตาของโค้ชที่แสนจะดูเจ้าชู้ขนาดนั้น “โค้ชทั้งหล่อและเก่งแบบนี้ ถึงได้พาลูกทีมหล่อและเก่งไปด้วยทุกคน” ซัมเมอร์ป้อนคำหวาน “ยังหล่อสู้กวินไม่ได้ ไม่อย่างนั้นคงได้มีโอกาสมีสาวสวยหน้าตาดีมาเฝ้าทุกวันอย่างเจ้ากวิน” “โค้ชก็พูดเกินไปค่ะ” คนโดนชมทำท่าอายแบบยั่วยวนหลังจากวันนั้น ลูกพีชก็ไม่ได้ไปที่สนามบาสอีก เพราะเธอมีรายงานที่ต้องทำหลายเรื่อง อีกทั้งตอนนี้
บทที่6สงสัย จากเรื่องราววันนั้นที่กวิน มาตามหาซัมเมอร์ก็สร้างความสงสัยให้กับเพื่อนสนิทอย่างลูกพีช เธอจึงพยายามสืบเรื่องนี้ด้วยตัวเอง “พี่โอมคะ พีชมีอะไรอยากขอคุยด้วยหน่อย” คนที่ลูกพี่พอจะรู้จักในทีมบาสอีกคนก็มีเพียงโอมเพื่อนของกวิน “พี่รู้ว่าเราอยากคุยกับพี่เรื่องอะไร เราไปที่คุยที่คนน้อยกว่านี้เถอะ” ชายหนุ่มรูปร่างดีแต่ความหล่อยังสู้พี่กวินของ ลูกพีชไม่ได้ เขาพาเธอขับมอเตอร์ไซค์ ไปหาที่คุยแถวชายหาด ที่ไม่ค่อยมีคน “ว่ามา มีอะไรจะคุยกับพี่”หลังจากจอดรถตรงบริเวณที่มีโขดหินให้นั่ง คนพามาก็ชิงถามก่อนเลย “พี่รู้ไหมคะ ว่าตอนนี้ซัมเมอร์เขาไปไหนมาไหนกับใครยังไงบ้าง” ลูกพีชไม่รู้จะเริ่มถามตรงไหนก่อน “ถามอ้อม พี่ก็ตอบอ้อมๆนะ” “ถ้าอย่างนั้น พีชถามตรงๆ ซัมเมอร์กำลังนอกใจพี่กวินอยู่หรือเปล่าคะ”หญิงสาวไม่อยากพูดตรงๆ แต่ถ้าขืนยังอ้อมต่อไป คงไม่ได้รู้ความจริง “นอกใจ แน่นอน แต่ยังไม่มีหลักฐาน” ชายหนุ่มนั่งค่อมรถกอดอกอย่างครุ่นคิด “พี่โอมสงสัยใครคะ” ความจริงแล้วหญิงสาวมีคนในใจอยู่เหมือนกัน
บทที่7ความลับถูกเปิดเผย “ใจเย็นๆ ค่อยๆเล่า” หญิงสาวปลอบเพื่อนที่กำลังเหนื่อยหอบเพราะกลั้นเสียงร้องไห้ไว้ในใจ “ตอนแรกที่โค้ชเขาเข้ามาคุย เขาของไลน์เราก็ให้ คุยกันได้ไม่นาน เขาก็ชวนเราไปกินข้าว เราก็คิดว่าแค่กิ๊กกันสนุกๆ” คนเล่าหยุดพูด มองหน้าเพื่อนเหมือนอยากจะปล่อยโฮอีกรอบ “พอนานไป เราก็เริ่มผูกพัน เขาเป็นผู้ใหญ่กว่า เขาคอยดูแลเราได้ทุกเรื่อง แต่เราก็ไม่ได้คิดว่าจะจริงจัง เรายังรักพี่กวินอยู่ วันนั้นเราตัดสินใจบอกเลิกโค้ช เขาขอให้เราไปเจอเขาที่ห้องเป็นครั้งสุดท้ายๆ แล้ว.....” คราวนี้คนเล่า หยุดเล่า เอามือทั้งสองข้างปิดหน้า เพราะอายในสิ่งที่เธอกำลังจะต้องพูดมันออกไป น้ำตาเริ่มไหลอาบสองแก้ม ก่อนที่เธอจะตั้งสติสูดลมหายลึกๆ มองหน้าคนฟังและเริ่มเล่าต่อ “วันนั้นเราไปหาเขาที่ห้อง แล้วเขากับเราก็มีอะไรกัน” “โค้ชปล้ำเธอใช่ไหมซัมเมอร์” ลูกพีชลุกยืนด้วยความโกรธ “ไม่ใช่ ไม่ใช่ เราต่างหากที่ยอมเขาเอง” คนยอมรับเอามือตบหน้าตัวเองไปมาเหมือนคนเสียสติ “อย่าทำร้ายตัวเองแบบนั้น ปล่อยมัน มันพลาดไปแล้ว”มือทั้งสองถูกลูกพีชจับไว
บทที่8แค้นที่ลงผิดคน พรุ่งนี้เช้าเป็นวันหยุด กวินจึงขับรถออกจากที่จอดรถใต้หอ และขับออกมาตามถนนเลียบหาด อยู่ดีๆความรู้สึกของเขาก็คิดถึงใครบางคน “ออกมาหาพี่หน่อยได้ไหม ไม่ต้องบอกซัมเมอร์นะ พี่มีอะไรจะเล่าให้ฟัง” ชายหนุ่มกดโทรศัพท์ เพื่อขอให้รุ่นน้องสาวออกมาหาเขาหน่อย “เอ่อ...ได้ค่ะ” ปลายสายถึงจะลังเลอยู่บ้าง แต่จากฝั่งน้ำเสียง ก็มั่นใจ ว่าคนโทรมาจิตใจคงไม่ปกติแน่ ๆ ลูกพีชเลือกที่จะโกหกซัมเมอร์ว่าเพื่อนที่สาขาโทรมา คืนนี้เธออาจกลับเช้าเลยเพราะนี่ก็จะตีหนึ่งแล้ว ถึงแม้จะสงสัยแต่ซัมเมอร์ก็ไม่กล้าถาม เพราะเมื่อคราวเธอ เพื่อนของเธอยังไม่ถามเธอเลย จึงได้แต่บอกให้เพื่อนระวังตัว เพราะมันดึกแล้ว “มีอะไรหรือคะพี่กวิน”เมื่อประตูรถถูกปิดลงหญิงสาวก็ถามด้วยความสงสัยทันที “พีชรู้เรื่องนี้มานานแค่ไหน” คนถามไม่แม้แต่จะหันมามอง “เรื่องอะไรคะ” ลูกพีชไม่แน่ใจ ว่าเรื่องที่กวินถาม กับเรื่องที่เธอรู้เรื่องเดียวกันไหม “ลงไปซื้อเบียร์ให้หน่อย เอาให้หมดเงินที่ให้ไป” ชายหนุ่มยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้เธอ ไม่นานหญิงสา
บทที่9หลบหน้า หลังจากความสัมพันธ์ที่เกิดจากความไม่ตั้งใจได้ผ่านพ้นไป ลูกพีชตื่นขึ้นพร้อมร่างกายที่เปลือยเปล่า เธอค่อย ๆ ควานหาเสื้อผ้าของเธอ แต่งตัวให้เรียบร้อย เหมือนเมื่อคืนนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วจึงเดินทางกลับหอด้วยตัวเอง เพราะไม่อยากให้เขาตื่นมาเจอหน้าเธอ “ไปไหนมาพีช ท่าทางเหมือนไม่ได้นอนเลย” ซัมเมอร์กำลังเตรียมที่จะไปเรียนแต่เช้า เห็นสภาพเพื่อนเหมือนคนไม่ได้นอนมาทั้งคืน “ทำรายงานทั้งคืนเลย งานไม่เสร็จ” คนตอบหลบสายตา “ถ้าไปเรียนไม่ไหว ก็นอนก่อน ขาดแค่ไม่กี่ครั้งอาจารย์เขาไม่ว่าหรอก”ซัมเมอร์เห็นสภาพเพื่อน อยากให้ลูกพีช พักผ่อนก่อน เพราะไปเรียนสภาพนี้คงไม่ไหว “ว่าจะไม่ไป เดี๋ยวเราไปอาบน้ำก่อนนะ” หญิงสาวพาร่างไร้เรี่ยวแรงเข้าไปในห้องน้ำ เมื่อเสียงปิดประตูดัง หญิงสาวก็ปล่อยเสียงร้องไห้ อย่างสุดที่จะกลั้นเอาไว้อยู่ ตอนนี้ในห้องมีเพียงเธออยู่คนเดียว เธอไม่จำเป็นต้องกลัวใครรู้ ภาพสภาพใบหน้าที่แสนจะหมองคล้ำ อาบได้ด้วยคราบน้ำตา ลูกพีชมองตัวเองในกระจก เธอมีคุณค่าเพียงแค่เป็นที่ระบายแค้นของเขา เธอนี่มันใจง่ายจริง ๆ