คอนโดXXX
พีรยาดีใจเรื่องที่กำจัดวิเวียนไปได้ไม่นานเธอก็ต้องมานั่งหัวเสียกับเรื่องที่เธอพึ่งได้ข่าวจากคนในบริษัทของเหนือเมฆที่เธอจ้างอย่างลับๆเอาไว้รายงานความเคลื่อนไหว
“อีกคนอย่างนั้นหรอก” ครั้งนี้เหนือเมฆดูจะหลงนักศึกษาปีหนึ่งหัวปักหัวปลำที่พาเธอไปอยู่ด้วยเป็นอาทิตย์แถมยังให้เงินใช้ไม่ขาดมือดูท่าว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่ใช่ผู้หญิงชั่วคราวอย่างคนอื่นๆเสียแล้ว
คลับหรู
22.00 น.
“ได้ข่าวว่าแม่แกจะจัดงานแต่งให้เร็วๆนี้แกจะสละโสดจริงหรอก” แทนไทเห็นเพื่อนเข้ามาหาถึงที่ได้ก็เอ่ยถามเรื่องงานแต่งของเพื่อนเขาทันทีเพราะได้ยินข่าวจากญาติๆมาหลายวันแล้ว
“ใครว่าฉันจะยอม..ถึงที่บ้านฉันบังคับให้ฉันแต่งได้ฉันก็ยังคงใช้ชีวิตเหมือนเดิม” เหนือเมฆยกแก้วไวน์ราคาแพงดื่มอึกใหญ่ก่อนจะส่ายหัวด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย
“แกไม่คิดจะสนใจคุณพลอยเธอบ้างหรอกวะ” แทนไทจำได้ว่าเคยถามเรื่องนี้กับเพื่อนของเขาครั้งที่หมั้นหมายกับพีรยาครั้งหนึ่งแล้ววันนี้เขาก็อยากจะถามย้ำอีกว่าเพื่อนของเขาไม่สนใจหญิงสาวจริงๆหรือไม่เพราะเขาเองก็เห็นว่าพีรยาออกจะสวยเพอเฟคเพียบพร้อมเหมาะสมกับเหนือเมฆทุกอย่าง
“ไม่..แล้วนี่แดเนียลหายหัวไปไหน” เหนือเมฆตอบกลับแบบไม่ต้องคิดแม้นใครจะถามคำถามนี้กับเขาอีกกี่ครั้งเขาก็ยังตอบคำเดิมก่อนจะเปลี่ยนเรื่องถามหาแดเนียล
“เห็นว่าไปพักผ่อนต่างจังหวัดมันก็ไม่ได้บอกเหมือนกันว่าจะไปที่ไหน”
“อืม..” เหนือเมฆวางแก้วในมือก่อนจะลุกยืนเตรียมจะเดินออกไปแต่ถูกแทนไทลุกยืนขวางเอาไว้ก่อน
“อ้าวแล้วนี่แกจะรีบไปไหน”
“จะกลับแล้วไม่อยากดื่มเยอะ”
“อะไรของมันวะ” แทนไทมองตามหลังเหนือเมฆยกมือเกาหัวแกรกๆเขารู้สึกว่าพักหลังมานี้เหนือเมฆแปลกไปจากเมื่อก่อนพอสมควรปกติมาที่นี่จะไม่พลาดการมีสาวๆมานั่งปรนนิบัติแต่เดี๋ยวนี้ม่าเคยเรียกหาเลยสักครั้งแถมยังชอบทำมีลับลมคมในกับพวกเขาอีก
23.00 น.
ฟึ่บบ.. เหนือเมฆเข้ามาในบ้านของเจ้าเอยเมื่อเข้ามาในห้องเธอได้เขาก็ยืนจ้องมองร่างบางที่หลับตาพริ้มก่อนจะยิ้มอ่อนด้วยความคิดถึงและล้มตัวนอนกอดหญิงสาวที่นอนหลับอยู่ใตแสงฟสลัวที่หัวเตียง
“อืม..คุณเหนือ..” สาวเจ้าผุดลุกนั่งด้วยความตกใจแต่ก็ผ่อนลมหายใจลงเมื่อเห็นว่าเป็นเหนือเมฆ
“ฉันเอง”
“ไหนว่าจะไปเป็นเดือนไงคะ”
“ฉันไม่มีอะไรทำแล้วไม่อยากอยู่ที่นั่นนานอยากอยู่กับเธอมากกว่า” มือหนารวบร่างบางให้นอนลงเพราะเขาอยากนอนกอดเธอให้หายคิดถึง
"อืม.." คนตัวโตพลิกตัวคร่อมร่างบางเอาไว้บดจูบเร่าร้อนด้วยความคิดถึง
"..อืออ..อืมม.." ขณะที่ลิ้นร้ายฉกชิมโพรงปากหวานหญิงสาวก็รู้สึกร้อนรุ่มไปทั่วทั้งตัวแขนเรียวตวัดกอดคนตัวโตแน่นเพราะเธอเองก็คิดถึงเขาเช่นกันไม่นานนักสองร่างก็เปลือยเปล่าและบทสวาทก็ได้เริ่มขึ้นจริงจัง
"อื้อ.." สาวเจ้าแอ่นอกบิดเร่าเมื่อริมฝีปากหนากอบกุมดูดดึงยอดเต้างามอวบอิ่มสลับขยำด้วยมือหนาดวงตากลมโตหลับตาปี๋เม้มปากเล็กน้อยข่มเสียงระบายความรู้สึกวาบหวามเอาไว้
"อ.. อ้าสส.."
"อื้มม.." สองเสียงสอดประสานเมื่อแท่งร้อนปูดเป่งแทรกเข้าร่องสวาทเปียกชุ่มคราเดียวจนสุดก่อนจะคนตัวโตจะเริ่มบดเบียดสะโพกเข้าออกริมฝีปากหนาก็จัดการบดจูบดูดดึงลิ้นเรียวเล่นในปากจนหญิงสาวเกิดความเสียวซ่านแผ่ไปทั้งตัว
"อื้อ.. ๆ.. ๆ.." เสียงครางระงมของหญิงสาวถูกดูดกลืนเข้าไปในลำคอของชายหนุ่มขณะที่เขารัวสะโพกเข้าออกเป็นจังหวะเร่าร้อน
เอี้ยดๆๆ.. ด้วยแรงปราถนาของความโหยหาบทรักครั้งนี้จึงรุนแรงกว่าทุกครั้งจนเตียงนุ่มของหญิงสาวเกิดขยับเขยื้อนตามแรงขย่มเสียงดังสนั่นแต่นั่นก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่ชายหนุ่มสนใจเพราะเขาปรารถนาจะฟังเสียงครางหวานๆของคนใต้ร่างมากกว่า
เมื่อบทรักอยู่ในท่วงท่าแรกจนพอใจชายหนุ่มก็จับร่างบางพลิกคว่ำใช้สองมือหนายกสะโพกมนขึ้นก่อนจะเสียบแท่งร้อนเข้าร่องสวาทอัดกระแทกอย่างหนักหน่วงอีกรอบ
"อ.. อ๊ายย.. อืมม.." ใบหน้าหวานตอนนี้เหยเกไม่อยู่สุขเพราะเมื่ออีกฝ่ายเปลี่ยนท่วงท่าทำให้แท่งร้อนของเขาเข้าลึกกว่าเดิมเธอจึงครางไม่ได้ศัพท์เพราะความรู้สึกเสียวได้เพิ่มมากขึ้นสาวเจ้าพลิกใบหน้าไปมากรีดร้องบ้างครางในลำคอบ้างสลับกันไป
"อืม.. อ.. อ้าสส" คนตัวโตครางกระเส่าในลำคอเงยหน้าหลับตาปี๋เพราะตอนนี้ร่องสวาทกำลังตอดรัดตัวตนของเขาถี่ยิบจนแทบปริแตก
"อ.. อ๊ายย.." ไม่นานนักเสียงหวานก็ดังลากยาวร่างบางบิดเร่าเสร็จสมตัดหน้าชายหนุ่มไป
"อืม.. อ้าสส..." เมื่อเห็นหญิงสาวแตะขอบสวรรค์ได้เขาก็เร่งรัวจังหวะสะโพกไม่นานนักก็รีดน้ำรักขาวขุ่นเข้าในร่องสวาททุกหยาดหยดก่อนจะฟุบลงนอนกอดก่ายร่างบางเอาไว้ให้เธอพักครู่หนึ่ง
และหลังจากนั้นเขาก็จัดบทรักเร่าร้อนชุดใหญ่ให้เธอไม่ได้พักผ่อนแทบทั้งคืนจนรุ่งสาง
วันต่อมา
17.00 น.
วันนี้เหนือเมฆปลุกหญิงสาวแต่เช้าเพื่อที่จะให้เธอเดินทางมาที่สระบุรีกับเขาหลังจากที่กลับมาจากอเมริกาเขาก็ได้รับรู้ข่าวที่ไม่ค่อยน่าจะพอใจเท่าไรนักเรื่องที่ผู้ใหญ่คุยกันจึงอยากจะมาพักผ่อนกับหญิงสาวให้ผ่อนคลายสมองเสียหน่อยจึงค่อยกลับไปเผชิญหน้ากับความจริงที่น่าเบื่อหน่าย
“..เงินที่ฉันให้ไว้ใช้หมดหรือยัง..” เหนือเมฆนั่งกอดร่างบางชมวิวยามเย็นที่ริมธารน้ำหลังบ้าน
“ยังค่ะเหลืออีกตั้งเยอะ..เอยใช้ซื้อของกินนิดหน่อยกับเอาไปทำบุญค่ะ” ใบหน้าหวานเงยมองหน้าชายหนุ่มตาแป๋วบวกกับรอยยิ้มอ่อนเธอว่าจะบอกเขาอยู่พอดีว่าเธอแบ่งเงินของเขาเอาไปทำบุญเงินของเขาทำให้น้องหมาพวกนั้นมีกินไปหลายวันเลย
“แล้วมือถือใหม่นั่นเธอไม่ได้ใช้เงินฉันซื้อหรอก” เหนือเมฆเอ่ยถามหญิงสาวด้วยสีหน้าแปลกใจเล็กน้อยเพราะคิดว่าเธอใช้เงินของเขาซื้อมือถือสีขาวราคาแพงเครื่องนี้เสียอีก
“อ๋อ..เครื่องนี้คุณกรซื้อให้ค่ะพอดีเค้าขับรถเหยียบมือถือของเอยเค้าก็เลยซื้อคืนให้ค่ะคุณกรใจดีมากเลยนะคะ” เจ้าเอยตอบอย่างไม่คิดจะปิดบัง
“คุณกร..เรียกซะสนิทสนมเลย..ไม่ต้องใช้เครื่องนี้แล้วเดี๋ยวฉันซื้อให้ใหม่” มือหนาแย่งมือถือในมือของหญิงสาวมาเก็บใส่กระเป๋ากางเกงของตนแค่ได้ยินชื่อก็รู้แล้วว่าคนที่ซื้อมือถือให้หญิงสาวเป็นผู้ชายแถมเธอยังพูดถึงเขาด้วยสีหน้าระรื่นทำให้เหนือเมฆตะหงิดในใจและไม่ค่อยสบอารมณ์กับอาการของหญิงสาวสักเท่าไร
“แต่เครื่องนี้ก็ยังใช้ได้อยู่นี่คะ” สาวเจ้าบุ้ยปากเล็กน้อย“ฉันไม่ชอบให้เธอดื้อกับฉัน”“ก็ได้ค่ะ” จากคนที่อารมณ์ดีอยู่เมื่อครู่ตอนนี้กลับทำเสียงแข็งและทำหน้ายักษ์ใส่หญิงสาวจนเธอก้มหน้างุดลงกับอกแกร่งอย่างจำยอม“.....” ดวงตาคมเหลือบมองคนในอ้อมอกด้วยความพึงพอใจก่อนจะเปรยอิ้มอ่อนลงมาเล็กน้อยคิดในใจว่าหากเธอยังทำตัวว่าง่ายน่ารักอยู่แบบนี้ไม่รู้ว่าเขาจะหายจากอาการโหยหาเธอเมื่อไรไม่เคยคิดเลยจริงๆว่าเขาจะสนใจใครมากเท่าเธอหลังจากที่นั่งเล่นกันที่ริมธารหลังบ้านพักใหญ่สาวเจ้าก็รบกลับเพราะต้องการที่จะมาทำอาหารเย็นเองหลังจากที่ปิดเทอมแล้วในเวลาที่เธออยู่ว่างๆก็จะกหัดทำอาหารจากยูทูปและสื่อต่างๆในอินเตอร์เน็ตลองผิดลองถูกอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่เคยท้อเพราะอยากที่จะทำเป็นเพื่อตัวเองและเพื่อคนอื่นที่เธอจะต้องดูแลด้วย“นี่ค่ะ..” กับข้าวสามอย่างวางเรียงตรงหน้าของเหนือเมฆไม่ว่าจะเป็นไข่เจียวผัดผักและต้มข่าไก่ล้วนแล้วแต่หน้าตาน่าทานแต่เรื่องรสชาติก็ต้องฟังจากคนชิมอีกทีว่าเป็นอย่างไร“เอยลองหัดทำเพื่อคุณเหนือเลยนะคะ” สาวเจ้าว่าจบก็หย่อนก้นลงนั่งข้างชายหนุ่มยิ้มกริ่มไม่ยอมหุบ“เพื่อเอาใจฉันโดยเฉพาะเลยหรอก” เห
“ลูกสาวพี่โอบกับพี่อินไงคะตอนนี้ได้หกเดือนแล้วกำลังจ้ำม่ำเลยนะคะ”“อะไรนะ” สิ้นเสียงอ่อนของน้องสาวน้ำตาเจ้ากรรมในดวงตาคมก็รื้นออกมากะทันหันเย็นของวันหลังจากที่เจ้าเอยคุยกับอิทธิกรถึงความจริงที่ผ่านมาไม่นานนักอินทิราก็หอบลูกน้อยมาหาอิทธิกรที่โรงพยาบาลชายหนุ่มเห็นหน้าอินทิรากับลูกได้ก็โผเข้ากอดด้วยความรู้สึกผิด“ผมขอโทษ..” คำพูดของโทษของอิทธิกรกรออกมาจากปากของเขาไม่รู้กี่สิบครั้งตอนนี้เขานั่งอุ้มเจ้าก้อนกลมอยู่บนเตียงยิ่งมองตาแป๋วของลูกสาวตนที่ยังไร้เดียงสาความรู้สึกผิดก็จุกอกระบายออกเป็นน้ำตาลูกผู้ชายครั้งแล้วครั้งเล่า“ไม่ต้องขอโทษอะไรเราแล้วค่ะอินเข้าใจ...ต้องขอบคุณเอยนะคะที่ยอมพูดความจริงไม่อย่างนั้นอินกับลูกก็จะไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้ว” อินทิราจับมือหนาของอิทธิกรเอาไว้หลวมๆที่เห็นเขาร้องห่มร้องให้อยู่พักใหญ่ไม่ยอมหยุดสามวันต่อมาเพนท์เฮ้าส์เหนือเมฆพาน่านน้ำที่พึ่งออกจากโรงพยาบาลมาพักที่เพนท์เฮ้าส์เขาจ้างพยาบาลส่วนตัวมาดูแลน้องชายของเขาสองคนและหวังว่าพยาบาลทั้งสองจะปราบพยศน้องชายของเขาให้ทานข้าวทานยาให้ตรงเวลาได้“ทีนี้อยากจะซ่าไปแข่งรถอีกหรือเปล่า” เหนือเมฆยืนกอดอกมองน้องชายของเขา
"ถ้าไม่อยากอายคนอื่นก็ไปกับฉัน" ใบหน้าคมหันมามองร่างบางที่ยืนหน้าซีดอยู่ข้างตัวก่อนจะเอ่ยกับเธอเสียงแข็ง"เดี๋ยวค่อยคุยกันนะ" เจ้าเอยคิดว่าหากเธออยู่ตรงนี้นานคงไม่ดีแน่จึงเอ่ยกับเพื่อนทั้งสองให้หยุดการกระทำและเดินตามเหนือเมฆไปที่รถแต่โดยดีทิ้งให้สองสาวยืนมองหน้ากันอย่างตกใจที่ดูท่าเหนือเมฆกับเพื่อนของพวกเธอดูจะสนิทกันมากกว่าคนรู้จักกันธรรมดา"นี่เอยไปสนิทกับคุณเหนือตั้งแต่เมื่อไร""นั่นสิ"ทางด้านเหนือเมฆเมื่อพาร่างบางขึ้นรถด้วยกันมาได้เขาก็เหยียบคันเร่งไม่ผ่อนด้วยความโมโหตรงดิ่งไปที่บ้านอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะคุยกับเจ้าเอยให้รู้เรื่องว่าที่จู่ๆเธอดันมาหลบหน้าเขาเป็นเพราะอะไร"พี่เธอหายดีแล้วคิดจะชิ่งหนีฉันหรือไง" เหนือเมฆจอดรถได้ก็ตวาดใส่หญิงสาวที่นั่งเงียบอยู่ข้างๆสะดุ้งเฮือกแต่เธอก็ยังไม่ยอมปริปากพูดจาอะไร"จะเงียบอีกนานไหม" ยิ่งเห็นอีกฝ่ายเอาแต่เงียบเขาก็ยิ่งโมโห"ถ้าคุณเหนือจะแต่งงานก็เลิกยุ่งกับเอยเถอะค่ะ" เจ้าเอยยอมปริปากพูดเสียงอ่อนเพราะเธอไม่อยากให้เขามายุ่งอะไรกับเธออีกแม้นก่อนหน้าจะรับปากยอมเป็นของเล่นเขาเองก็เถอะหากเขาและเธอยังไม่เลิกเจอกันก็รั้นแต่จะทำให้ใจของเธอเจ็บปวดไม
"เอย..." อิทธิกรกำมือแน่นเดินหนีเข้าไปในห้องด้วยอาการที่ทั้งน้องสาวและภรรยาก็ดูไม่ออกว่าเขาอยู่ในอารมณ์ไหน"โอบคะ" อินทิราหน้าเสียเพราะเหตุการณ์ตอนนี้เริ่มตรึงเครียดเธอเลือกที่จะปลอบเจ้าเอยก่อนที่จะเข้าไปหาอิทธิกรเพราะรู้ว่าเจ้าเอยต้องการกำลังใจมากที่สุด"เอยขอโทษเอยไม่มีทางเลือก..ฮือๆๆ" เสียงสะอื้นพร่ำขอโทษที่ทำให้ทุกคนผิดหวังแต่ตอนนั้นเธอต้องรักษาชีวิตของพี่ชายเธอเอาไว้"เอย" อินทิราสงสารเจ้าเอยจับใจที่ผู้หญิงตัวเล็กๆอายุแค่นี้จะต้องมาแบกรับอะไรที่มันหนักหนาสาหัสครู่ต่อมาหลังจากที่อินทิราปลอบใจเจ้าเอยพักใหญ่และให้เธอเข้าห้องไปพักผ่อนแล้วจึงเข้ามาหาคนเป็นสามี"คุณอย่าโกรธน้องเลยนะคะ""ผมไม่ได้โกรธเอยแต่ผมโกรธตัวเอง..โกรธที่ทำให้เอยต้องเสียศักดิ์ศรีให้คนแบบนั้น" ตอนนี้เขาไม่ได้โกรธเจ้าเอยเลยสักนิดแต่เจ็บใจมากกว่าที่เปฌนต้นเหตุทำให้น้องสาวต้องมาเจอเรื่องที่น่าเจ็บปวดเช่นนี้22.00 น."....." เจ้าเอยยังคงยืนมองท้องฟ้ายามค่ำคืนเธอข่มตานอนไม่ลงเพราะมีเรื่องกังวลใจอยู่พอสมควร"เอย""พี่โอบ.." "พี่ขอโทษเอย...ต่อไปนี้พี่จะไม่ยอมให้คนแบบนั้นมายุ่งกับเอยอีก" อิทธิกรตัดสินใจเข้ามาหาเจ
“ฉันเหนื่อยจะโวยวาย” มือหนายกกุมขมับหนึบสีหน้าของเขาตอนนี้ไม่สู้ดีนักคิดย้อนกลับไปว่าหากเขารู้แต่แรกว่าคนผิดตัวจริงเป็นใครเขาคงไม่ต้องไปยุ่งกับเจ้าเอยแถมตอนนี้เหมือนใจของเขาเองจะถลำลึกไปกับเธอแล้วด้วย..ความรู้สึกแบบนี้เขาไม่เคยเป็นกับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลยจริงๆแม้ก่อนหน้าจะคิดว่าตัวเองชอบอินทิรามากแต่ก็ไม่มีความรู้สึกอยากได้อยากครอบครองเท่าเจ้าเอยเลยสักนิดตอนนี้ในใจลึกๆยังแอบคิดว่าหรือเขาจะรักเธอเข้าให้แล้วถึงได้วุ่นวายใจที่เธอต้องการจะไปจากเขาแบบนี้“คิดอะไรของนาย..มีอะไรคุยกับฉันได้ฉันเพื่อนนายนะ” แทนไทดูออกว่าเพื่อนของเขากำลังมีอะไรที่กำลังกังวลใจอยู่ไม่น้อยเขาจึงอยากทำตัวเป็นเพื่อนที่ดีหากเพื่อนเขาได้ระบายออกมาบ้างว่าปัญหาในใจคืออะไรเผื่อเขาจะชี้แนะทางออกให้ได้หากไม่ได้แค่รับฟังให้เพื่อนของเขาสบายใจขึ้นก็ยังดี“คือ..ฉันกับเจ้าเอย..” เหนือเมฆตัดสินใจเล่าเรื่องราวของเขากับเจ้าเอยให้แทนไทได้ฟังเขายอมรับว่าคราแรกเขาทำไปเพราะอยากเอาชนะอิทธิกรให้เจ็บปวดแต่ตอนนี้เรื่องราวกลับย้อนกลัมาทำให้เขาเจ็บปวดเสียเองเพราะรู้ว่าเจ้าเอยต้องการจะตีตัวออกห่าง“นี่แกรักคนเป็นแล้วหรอกวะ” แทนไทยืนอึ้
“ผมว่าคุณแม่คงไม่อยากได้คนที่ได้ชื่อว่าฆาตกรมาเป็นลูกสะใภ้จริงหรือเปล่าครับ...แต่ผมขอบอกเลยว่าผมรับไม่ได้”“ที่หนูพลอยต้องตัดสินใจทำแบบนั้นไม่ใช่เพราะเราหรือยังไง” วารุณีคิดว่าส่วนหนึ่งที่ทำให้พีรยาตัดสินใจกระทำการแบบนี้คงไม่พ้นต้นเหตุเกิดจากความเจ้าชู้ของลูกชายเธอเป็นแน่จึงแอบสงสารพีรยาอยู่บ้างแต่จะให้เธอเป็นสะใภ้เข้ามาในบ้านอันนี้เธอคงไม่ยอมแล้ว“ผมไม่เถียงนะครับว่าเธออาจจะโกรธเกลียดวิเวียนเพราะผมแต่เธอก็ไม่ควรจะฆ่าใครเป็นผักเป็นปลาใจคอเธอมันโหดเหี้ยมเกินผู้หญิงแล้วครับคุณแม่” เหนือเมฆรู้ว่าส่วนหนึ่งเป็นความผิดของเขาคราแรกเขาคิดว่าพีรยาจะเลิกยุ่งกับเขาเพราะเห็นว่าอย่างไรเขาก็ไม่สนใจแต่ไม่คิดว่าหญิงสาวจะใจคอโหดเหี้ยมจนสั่งฆ่าเพื่อนสนิทตัวเองได้“แม่จะคุยกับทางนั้นเพื่อยกเลิกงานแต่งแต่แม่ก็ต้องรีบหาผู้หญิงคนใหม่ให้เราอยู่ดี” วารุณีเอ่ยออกมาตามที่เธอตั้งใจแม้นเธอจะเสียสะใภ้คนนี้ไปแต่ก็ไม่ใช่ว่าเธอจะหาผู้หญิงให้ลูกชายเธอไม่ได้“ผมไม่เข้าใจว่าทำไมคุณแม่ถึงอยากเร่งเร้าให้ผมแต่งงานนักหนา” เหนือเมฆเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าอ่อนใจ“แม่ก็แค่อยากอุ้มหลานอยากเห็นเราเป็นฝั่งเป็นฝาเสียทีไงตาเหนือ”
16.00 น.วัดxx"เจอกันอีกแล้วนะครับ" ปกรณ์เข้ามาที่วัดในช่วงวันหยุดเมื่อออกจากไหว้พระในโบสถ์ได้เขาก็เห็นหญิงสาวคนที่อยากเจอนั่งเล่นอยู่ที่ศาลาริมสระน้ำจึงรีบเดินปรี่เข้ามาคุยกับเธอ"คุณกร" สาวเจ้ายิ้มร่าเมื่อวันนี้บังเอิญได้มาเจอกับปกรณ์อีกครั้งหลังจากที่นั่งคุยกันได้พักใหญ่ปกรณ์ก็ถือโอกาสชวนสาวน้อยไปทานข้าวเพราะเขาอยากหาโอกาสนี้ชวนเธอมานานแล้วร้านอาหาร"เอยได้ยินข่าวมาบ้างคุณกรคงเครียดมากเลยสินะคะ" เจ้าเอยได้ยินข่าวของพีรยามาบ้างจึงเอ่ยถามปกรณ์ด้วยความเห็นอกเห็นใจเพราะรู้ดีว่าหากเกิดปัญหาขึ้นจากคนในครอบครัวคงทำให้ปกรณ์เครียดไม่น้อย"ครับแต่ตอนนี้โอเคขึ้นมากแล้ว" ปกรณ์ยิ้มอ่อนเอ็นดูหญิงสาวไม่น้อยที่เธอมีกะใจที่ห่วงคนนอกอย่างเขา"ดีแล้วล่ะค่ะ" สองหนุ่มสาวในร้านอาหารที่คุยกันหัวร่อต่อกระซิกอยู่ในสายตาของเหนือเมฆทั้งหมดนี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญเพราะเขาตามเธอมาตั้งแต่อยู่ที่วัดแล้วเอี๊ยดดไม่นานนักทั้งสองก็ทานอาหารกันเรียบร้อยปกรณ์ที่กำลังจะเคลื่อนรถออกจากลานจอดก็มีรถหรูคันหนึ่งขับมาตัดหน้าจนเขาต้องเบรกกะทันหัน“ว้ายย..” สาวเจ้าร้องตกใจและหน้าเสียเล็กน้อย"ไม่ค่ะ..." เจ้าเอยส่ายหั
"อืม.." สาวเจ้าแอบมีเผลอไผลไปกับสัมผัสของเขาบ้าแต่เมื่อมีสติเธอจึงรีบดิ้นหนีด้วยแรงที่มีให้มากที่สุดจนหลุดจากพันธนาการได้เพี๊ยะ มือเรียวยกฟาดใบหน้าคมจนเกิดรอยแดงทันทีที่สิ้นเสียงกระทบ"ดื้อกับฉันนักใช่ไหม""ปล่อยย..อื้ออ" เหนือเมฆอุ้มร่างบางมานอนกอดก่ายขึงเอาไว้แน่นบนเตียงนุ่มสองมือหนาประสานมือเรียวขึงเอาไว้แน่นไม่ให้เธอปัดป่ายไปไหนได้ริมฝีปากหนาซุกไซร้ลำคอระหงส์ดูดึงจนเป็นรอยแดงแสดงความเป็นเจ้าของไล่มาที่ริมฝีปากบางเขาบดจูบเร่าร้อนกว่าคราแรกส่งลิ้นร้ายตวัดฉกชิมริมฝีปากบางก่อนจะตวัดลิ้นของคนพยศมาดูดดึงเล่นในปากทำเอาร่างบางอ่อนระทวยดั่งขี้ผึ้งรนไฟเมื่อสัมผัสวาบหวามค่อยๆทวีคูณขึ้นเรื่อยๆแม้นสมองจะสั่งให้ลืมและต่อต้านเขาอย่างไรแต่ร่างกายและใจเจ้ากรรมกลับเผลอไผลไปกับคนเอาแต่ใจอย่างง่ายดายตามคนที่ลวงล่อด้วยรสสัมผัสที่คุ้นเคย"อืม..." เหนือเมฆที่เห็นสาวเจ้ายอมเขาแต่โดยดีแล้วมือหนาก็ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของหญิงสาวออกและค่อยๆปลดบราเกาะอกครึ่งตัวสีเนื้อออกจนสองเต้างามเผยและรีบกอบกุมด้วยสองมือหนาบีบเค้นขยำเล่นด้วยความคิดถึงในขณะที่ริมฝีปากหนายังบดจูบอย่างเร่าร้อนอยู่ไม่คลายร่างบางแ