ตอนที่17 คิดถึง

คอนโดXXX

พีรยาดีใจเรื่องที่กำจัดวิเวียนไปได้ไม่นานเธอก็ต้องมานั่งหัวเสียกับเรื่องที่เธอพึ่งได้ข่าวจากคนในบริษัทของเหนือเมฆที่เธอจ้างอย่างลับๆเอาไว้รายงานความเคลื่อนไหว

“อีกคนอย่างนั้นหรอก” ครั้งนี้เหนือเมฆดูจะหลงนักศึกษาปีหนึ่งหัวปักหัวปลำที่พาเธอไปอยู่ด้วยเป็นอาทิตย์แถมยังให้เงินใช้ไม่ขาดมือดูท่าว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่ใช่ผู้หญิงชั่วคราวอย่างคนอื่นๆเสียแล้ว

คลับหรู

22.00 น.

“ได้ข่าวว่าแม่แกจะจัดงานแต่งให้เร็วๆนี้แกจะสละโสดจริงหรอก” แทนไทเห็นเพื่อนเข้ามาหาถึงที่ได้ก็เอ่ยถามเรื่องงานแต่งของเพื่อนเขาทันทีเพราะได้ยินข่าวจากญาติๆมาหลายวันแล้ว

“ใครว่าฉันจะยอม..ถึงที่บ้านฉันบังคับให้ฉันแต่งได้ฉันก็ยังคงใช้ชีวิตเหมือนเดิม” เหนือเมฆยกแก้วไวน์ราคาแพงดื่มอึกใหญ่ก่อนจะส่ายหัวด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย

“แกไม่คิดจะสนใจคุณพลอยเธอบ้างหรอกวะ” แทนไทจำได้ว่าเคยถามเรื่องนี้กับเพื่อนของเขาครั้งที่หมั้นหมายกับพีรยาครั้งหนึ่งแล้ววันนี้เขาก็อยากจะถามย้ำอีกว่าเพื่อนของเขาไม่สนใจหญิงสาวจริงๆหรือไม่เพราะเขาเองก็เห็นว่าพีรยาออกจะสวยเพอเฟคเพียบพร้อมเหมาะสมกับเหนือเมฆทุกอย่าง

“ไม่..แล้วนี่แดเนียลหายหัวไปไหน” เหนือเมฆตอบกลับแบบไม่ต้องคิดแม้นใครจะถามคำถามนี้กับเขาอีกกี่ครั้งเขาก็ยังตอบคำเดิมก่อนจะเปลี่ยนเรื่องถามหาแดเนียล

“เห็นว่าไปพักผ่อนต่างจังหวัดมันก็ไม่ได้บอกเหมือนกันว่าจะไปที่ไหน”

“อืม..” เหนือเมฆวางแก้วในมือก่อนจะลุกยืนเตรียมจะเดินออกไปแต่ถูกแทนไทลุกยืนขวางเอาไว้ก่อน

“อ้าวแล้วนี่แกจะรีบไปไหน”

“จะกลับแล้วไม่อยากดื่มเยอะ”

“อะไรของมันวะ” แทนไทมองตามหลังเหนือเมฆยกมือเกาหัวแกรกๆเขารู้สึกว่าพักหลังมานี้เหนือเมฆแปลกไปจากเมื่อก่อนพอสมควรปกติมาที่นี่จะไม่พลาดการมีสาวๆมานั่งปรนนิบัติแต่เดี๋ยวนี้ม่าเคยเรียกหาเลยสักครั้งแถมยังชอบทำมีลับลมคมในกับพวกเขาอีก

23.00 น.

ฟึ่บบ.. เหนือเมฆเข้ามาในบ้านของเจ้าเอยเมื่อเข้ามาในห้องเธอได้เขาก็ยืนจ้องมองร่างบางที่หลับตาพริ้มก่อนจะยิ้มอ่อนด้วยความคิดถึงและล้มตัวนอนกอดหญิงสาวที่นอนหลับอยู่ใตแสงฟสลัวที่หัวเตียง

“อืม..คุณเหนือ..” สาวเจ้าผุดลุกนั่งด้วยความตกใจแต่ก็ผ่อนลมหายใจลงเมื่อเห็นว่าเป็นเหนือเมฆ

“ฉันเอง”

“ไหนว่าจะไปเป็นเดือนไงคะ”

“ฉันไม่มีอะไรทำแล้วไม่อยากอยู่ที่นั่นนานอยากอยู่กับเธอมากกว่า” มือหนารวบร่างบางให้นอนลงเพราะเขาอยากนอนกอดเธอให้หายคิดถึง

"อืม.." คนตัวโตพลิกตัวคร่อมร่างบางเอาไว้บดจูบเร่าร้อนด้วยความคิดถึง

"..อืออ..อืมม.." ขณะที่ลิ้นร้ายฉกชิมโพรงปากหวานหญิงสาวก็รู้สึกร้อนรุ่มไปทั่วทั้งตัวแขนเรียวตวัดกอดคนตัวโตแน่นเพราะเธอเองก็คิดถึงเขาเช่นกันไม่นานนักสองร่างก็เปลือยเปล่าและบทสวาทก็ได้เริ่มขึ้นจริงจัง

"อื้อ.." สาวเจ้าแอ่นอกบิดเร่าเมื่อริมฝีปากหนากอบกุมดูดดึงยอดเต้างามอวบอิ่มสลับขยำด้วยมือหนาดวงตากลมโตหลับตาปี๋เม้มปากเล็กน้อยข่มเสียงระบายความรู้สึกวาบหวามเอาไว้

"อ.. อ้าสส.."

"อื้มม.." สองเสียงสอดประสานเมื่อแท่งร้อนปูดเป่งแทรกเข้าร่องสวาทเปียกชุ่มคราเดียวจนสุดก่อนจะคนตัวโตจะเริ่มบดเบียดสะโพกเข้าออกริมฝีปากหนาก็จัดการบดจูบดูดดึงลิ้นเรียวเล่นในปากจนหญิงสาวเกิดความเสียวซ่านแผ่ไปทั้งตัว

"อื้อ.. ๆ.. ๆ.." เสียงครางระงมของหญิงสาวถูกดูดกลืนเข้าไปในลำคอของชายหนุ่มขณะที่เขารัวสะโพกเข้าออกเป็นจังหวะเร่าร้อน

เอี้ยดๆๆ.. ด้วยแรงปราถนาของความโหยหาบทรักครั้งนี้จึงรุนแรงกว่าทุกครั้งจนเตียงนุ่มของหญิงสาวเกิดขยับเขยื้อนตามแรงขย่มเสียงดังสนั่นแต่นั่นก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่ชายหนุ่มสนใจเพราะเขาปรารถนาจะฟังเสียงครางหวานๆของคนใต้ร่างมากกว่า

เมื่อบทรักอยู่ในท่วงท่าแรกจนพอใจชายหนุ่มก็จับร่างบางพลิกคว่ำใช้สองมือหนายกสะโพกมนขึ้นก่อนจะเสียบแท่งร้อนเข้าร่องสวาทอัดกระแทกอย่างหนักหน่วงอีกรอบ

"อ.. อ๊ายย.. อืมม.." ใบหน้าหวานตอนนี้เหยเกไม่อยู่สุขเพราะเมื่ออีกฝ่ายเปลี่ยนท่วงท่าทำให้แท่งร้อนของเขาเข้าลึกกว่าเดิมเธอจึงครางไม่ได้ศัพท์เพราะความรู้สึกเสียวได้เพิ่มมากขึ้นสาวเจ้าพลิกใบหน้าไปมากรีดร้องบ้างครางในลำคอบ้างสลับกันไป

"อืม.. อ.. อ้าสส" คนตัวโตครางกระเส่าในลำคอเงยหน้าหลับตาปี๋เพราะตอนนี้ร่องสวาทกำลังตอดรัดตัวตนของเขาถี่ยิบจนแทบปริแตก

"อ.. อ๊ายย.." ไม่นานนักเสียงหวานก็ดังลากยาวร่างบางบิดเร่าเสร็จสมตัดหน้าชายหนุ่มไป

"อืม.. อ้าสส..." เมื่อเห็นหญิงสาวแตะขอบสวรรค์ได้เขาก็เร่งรัวจังหวะสะโพกไม่นานนักก็รีดน้ำรักขาวขุ่นเข้าในร่องสวาททุกหยาดหยดก่อนจะฟุบลงนอนกอดก่ายร่างบางเอาไว้ให้เธอพักครู่หนึ่ง

และหลังจากนั้นเขาก็จัดบทรักเร่าร้อนชุดใหญ่ให้เธอไม่ได้พักผ่อนแทบทั้งคืนจนรุ่งสาง

วันต่อมา

17.00 น.

วันนี้เหนือเมฆปลุกหญิงสาวแต่เช้าเพื่อที่จะให้เธอเดินทางมาที่สระบุรีกับเขาหลังจากที่กลับมาจากอเมริกาเขาก็ได้รับรู้ข่าวที่ไม่ค่อยน่าจะพอใจเท่าไรนักเรื่องที่ผู้ใหญ่คุยกันจึงอยากจะมาพักผ่อนกับหญิงสาวให้ผ่อนคลายสมองเสียหน่อยจึงค่อยกลับไปเผชิญหน้ากับความจริงที่น่าเบื่อหน่าย

“..เงินที่ฉันให้ไว้ใช้หมดหรือยัง..” เหนือเมฆนั่งกอดร่างบางชมวิวยามเย็นที่ริมธารน้ำหลังบ้าน

“ยังค่ะเหลืออีกตั้งเยอะ..เอยใช้ซื้อของกินนิดหน่อยกับเอาไปทำบุญค่ะ” ใบหน้าหวานเงยมองหน้าชายหนุ่มตาแป๋วบวกกับรอยยิ้มอ่อนเธอว่าจะบอกเขาอยู่พอดีว่าเธอแบ่งเงินของเขาเอาไปทำบุญเงินของเขาทำให้น้องหมาพวกนั้นมีกินไปหลายวันเลย

“แล้วมือถือใหม่นั่นเธอไม่ได้ใช้เงินฉันซื้อหรอก” เหนือเมฆเอ่ยถามหญิงสาวด้วยสีหน้าแปลกใจเล็กน้อยเพราะคิดว่าเธอใช้เงินของเขาซื้อมือถือสีขาวราคาแพงเครื่องนี้เสียอีก

“อ๋อ..เครื่องนี้คุณกรซื้อให้ค่ะพอดีเค้าขับรถเหยียบมือถือของเอยเค้าก็เลยซื้อคืนให้ค่ะคุณกรใจดีมากเลยนะคะ” เจ้าเอยตอบอย่างไม่คิดจะปิดบัง

“คุณกร..เรียกซะสนิทสนมเลย..ไม่ต้องใช้เครื่องนี้แล้วเดี๋ยวฉันซื้อให้ใหม่” มือหนาแย่งมือถือในมือของหญิงสาวมาเก็บใส่กระเป๋ากางเกงของตนแค่ได้ยินชื่อก็รู้แล้วว่าคนที่ซื้อมือถือให้หญิงสาวเป็นผู้ชายแถมเธอยังพูดถึงเขาด้วยสีหน้าระรื่นทำให้เหนือเมฆตะหงิดในใจและไม่ค่อยสบอารมณ์กับอาการของหญิงสาวสักเท่าไร