หลายวันต่อมา
วันนี้วารุณีเข้ามาหาลูกชายและลูกสะใภ้ที่บ้านเพราะรู้ว่าเจ้าเอยย้ายมาอยู่ที่บ้านลูกชายเธอได้เป็นอาทิตย์แล้ว
ตอนนี้ในห้องครัวของบ้านเต็มไปด้วยข้าวของมากมายที่วารุณีซื้อเอามาเพื่อเป็นของบำรุงให้ลูกสะใภ้ของเธอ
"ถ้าเรายังกินของคาวไม่ค่อยได้ก็พยายามกินวิตามินที่แม่ซื้อมาให้เยอะๆล่ะแล้วผลไม้นั่นก็กินบ่อยๆนะลูกของดีๆทั้งนั้น"
"..ค่ะคุณแม่...เอ่อ..พี่โอบทำงานเป็นยังไงบ้างคะ"
"เห็นพ่อเราให้รับผิดชอบงานใหญ่อยู่นะลูกตอนนี้ไม่มีปัญหาอะไรนับว่าพี่เราก็เก่งใช้ได้"
"รู้แบบนี้เอยก็สบายใจค่ะ"
หลายวันต่อมา..
เหนือเมฆรีบเคลียงานสำคัญให้เสร็จสิ้นก่อนจะให้พชรดูแลบริษัทเพราะเขาต้องการพาภรรยาตัวน้อยของเขามาฮันนีมูนหลังจดทะเบียนเติมความหวานให้กันและกัน
และแล้ววันนี้เขาก็ได้พาหญิงสาวมาที่ภูเก็ตมาพักที่บ้านพักของพ่อเขาที่ซื้อเอาไว้ตั้งแต่สมัยเป็นหนุ่มๆพื้นที่ของบ้านค่อนข้างกว้างเงียบสงบและติดริมทะเลวิวสวยงามใครเห็นที่นี่เป็นต้องหลงส่วนตัวเขาเองก็ชอบที่นี่ไม่น้อยจึงอยากให้เจ้าเอยมาเห็นที่นี่
"เอยอยากอยู่ที่นี่นานๆจังเลยค่ะ" ร่างบางยืนกอดคนเป็นสามีแหงนหน้ายิ้มแป้นอยู่ริมหน้าต่างบานใหญ่ที่เป็นจุดชมวิวที่สวยที่สุดของบ้าน
"ไว้ว่างเมื่อไรฉันจะพาเธอมาที่นี่เรื่อยๆเลย" ใบหน้าคมก้มลงจูบหน้าผากภรรยารักเบาๆสัญญาว่าเขาจะพาเธอมาบ่อยๆ
"ดีค่ะ.. ขอบคุณนะคะ" เจ้าเอยรู้สึกมีความสุขจนล้นอกที่หลังจากเรื่องร้ายๆผ่านไปก็มีแต่เรื่องดีๆมากมายเข้ามาไม่หยุด
เย็นของวัน
"จะออกไปไหนหรอกคะ" เจ้าเอยรีบเดินเข้ามารั้งคนเป็นสามีเมื่อเห็นว่าเขากำลังจะออกไปข้างนอกไม่บอกไม่กล่าวทั้งที่นี่ก็เย็นแล้ว
"ฉันมีธุระกับเพื่อนนิดหน่อยออกไปไม่นานเดี๋ยวก็กลับรอทานข้าวเย็นพร้อมฉันด้วยเข้าใจหรือเปล่า" เหนือเมฆหันมายิ้มอ่อนให้หญิงสาวและรีบออกไปจากบ้านด้วยท่าทีร้อนรน
"ค่ะ"
เจ้าเอยมองตามหลังเหนือเมฆด้วยสีหน้าแปลกใจเพราะปกติแล้วเขาจะบอกเธอทุกครั้งว่สจะออกไปหาใครแต่ตอนนี้ไม่ทั้งยังดูรีบร้อนจนผิดสังเกตุ
โรงแรมxx
เหนือเมฆขับรถด้วยความเร็วมาที่โรงแรมแห่งหนึ่งไม่ไกลจากบ้านพักเขานักที่ต้องรีบร้อนมาที่นี่เพราะโมโหกับคำขู่ของลูกจันทร์นางแบบสาวคู่นอนเก่าของเขาที่เธอดันมีคลิปความสัมพันธ์ระหว่างที่เขานอนกับเธอ
ไม่รู้ว่าลูกจันทร์รู้ได้อย่างไรว่าเขาอยู่ที่นี่แต่ไม่ว่าอย่างไรวันนี้เขาก็ต้องสะสางทุกอย่างให้จบเพราะไม่อยากให้คลิปนั่นถึงหูถึงตาของเจ้าเอยด้วยกลัวว่าเธอจะเสียใจเพราะอดีตของเขา
"อยากได้เท่าไรว่ามา" เหนือเมฆขึ้นลิฟท์โรงแรมหรูมาหาลูกจันทร์ในห้องด้วยสีหน้าบึ้งตึงเมื่อเจอหน้าหญิงสาวได้ก็ตวาดลั่น
"ใจเย็นๆก่อนสิคะ..นั่งดื่มเป็นเพื่อนลูกจันทร์ก่อนสิแล้วลูกจันทร์จะยอมลบคลิปให้คุณโดยไม่มีข้อแม้เลย" หญิงสาวในชุดเกาะอกกระโปรงสั้นรีบดึงมือเหนือเมฆเข้ามานั่งบนโซฟาที่ตรงหน้ามีไวน์ราคาแพงวางอยู่ในถังน้ำแข็งเธอเตรียมตัวรอที่จะดื่มพร้อมเขาตั้งแต่ส่งข้อความไปหาแล้ว
"ฉันไม่ดื่มลบคลิปซะแล้วเธออยากได้เงินเท่าไรก็ว่ามา" เหนือเมฆไม่มีอารมณ์ดื่มเขาอยากจะสะสางธุระเสียให้จบโดยเร็วเพื่อที่จะกลับไปทานข้าวกับภรรยาตัวน้อยที่บ้านพัก
"ใจเย็นสิคะคุณเหนือลูกจันทร์ขอเวลาไม่นานนะคะ" ลูกจันทร์รีบรินไวน์ใส่แก้วส่งให้ชายหนุ่มเธอพยายามทำใจเย็นขณะที่อีกฝ่ายอารมณ์ร้อนเป็นฟืนเป็นไฟ
"อืม.. หมดแก้วแล้วจะลบคลิปได้หรือยัง" เหนือเมฆกระดกไวน์ในแก้วรวดเดียวจนหมดทั้งยังรีบถามหาคลิปนั่นทันที
"อยู่ในโน๊ตบุ๊คในห้องนอนค่ะ"
"ไปเอาออกมา"
"ชาร์จแบตอยู่ค่ะ...คุณเหนือเข้ามากับลูกจันทร์สิคะแล้วลูกจันทร์จะลบทุกอย่างต่อหน้าคุณเหนือเลย"
และแล้วเหนือเมฆก็ต้องตามหญิงสาวเข้าไปจนได้ด้วยรำคาญในความในความลีลาของเธอเหลือเกิน
"เอ..ไฟล์ไหนน้า.."
"อย่าลีลา" เหนือเมฆยืนกอดอกข้างร่างบางที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หน้าโน๊ตบุ้คหงุดหงิดพอสมควรที่อีกฝ่ายเหมือนจะยื้อเวลา
"อืมม...นี่ค่ะลูกจันทร์ลบหมดแล้วคุณเหนือเช็คอีกทีก็ได้นะคะ" ลูกจันทร์ลบคลิปที่ถ่ายเอาไว้จนหมดก่อนจะลุกขึ้นเพื่อที่จะให้เหนือเมฆนั่งเช็กอีกรอบ
ครู่ต่อมา
"..อืมม.." เหนือเมฆนั่งจ้องหน้าจออย่างใจจดใจจ่อได้ครู่ใหญ่จนเช็กหทดทุกไฟล์ในโน๊ตบุ้คแต่ตอนนี้เขารู้สึกแปลกๆมันร้อนรุ่มในกายขึ้นมาดื้อๆและตอนนี้ก็พอจะรู้แล้วว่าในไวน์ที่เขาดื่มต้องมีอะไรใส่เข้าไปแน่นอน
"เป็นอะไรคะคุณเหนือ" ลูกจันทร์ลูบไล้ตามแผงอกของเหนือเมฆด้วยสีหน้าระรื่นเพราะดูออกว่ายาปลุกอารมณ์ที่เธอใส่ให้เขามันกำลังออกฤทธิ์
"เธอเอาอะไรให้ฉันกิน" เหนือเมฆลุกขึ้นพรวดหมายจะเดินออกจากห้องไปแต่ก็ถูกลูกจันทร์รั้งเอาไว้ก่อน
"ลูกจันทร์ก็แค่คิดถึงคุณอยากสนุกกับคุณบ้างเท่านั้นเอง" ว่าจบเธอก็รั้งคอเหนือเมฆมาบดจูบอย่างเร่าร้อน
"อื้ออ.."
พลั้กก เหนือเมฆพยายามประคองสติไม่ให้เผลอไผลไปกับอีกฝ่ายเขารีบผลักเธอออกและดิ่งไปที่ประตูทันทีโดยมีลูกจันทร์ยืนยิ้มมองดูตามหลังเธอรู้ว่าไม่ต้องรั้งเพราะอย่างไรเหนือเมฆก็ออกไปจากห้องนี้ไม่ได้อยู่ดีด้วยฝีมือของคนที่เธอจ้างมา
ปั้งๆๆ.. "โถ่โว้ย.." เหนือเมฆหัวเสียหนักที่เปิดประตูยังไงมันก็ไม่ยอมออก
"คุณจะปฏิเสธไหวหรอกคะ" ลูกจันทร์ค่อยๆถอดเสื้อผ้าทีละชิ้นจนเปลือยเปล่าก่อนจะเดินนวยนาถไปสวมกอดเหนือเมฆ
"อืม.." หญิงสาวรีบรั้งชายหนุ่มมาบดจูบอีกรอบและดูเหมือนครั้งนี้เขาจะคล้อยตามเธอง่ายดายโดยที่ไม่ต้องใช้แรงมากนัก
และแล้วบทสวาทอันเร่าร้อนของทั้งสองก็ได้เริ่มขึ้น
"เจ้าเอย"
"คุณ.. พ.. พลอย" เจ้าเอยที่กำลังนั่งเล่นรับลมช่วงเย็นอยู่ที่เนินหน้าบ้านพักเมื่อได้ยินเสียงใครบางคนเรียกเธอก็รีบหันหลังกลับมาดูพอเห็นว่าเป็นพีรยาเธอจึงตกใจอยู่พอสมควรเพราะคิดว่าหญิงสาวจะอยู่อเมริกาเสียอีก
"รู้จักฉันก็ดีแล้ว...สามีเธอบอกว่าจะไปทำธุระใช่หรือเปล่านี่ไงธุระของเค้า" พีรยายื่นไอแพดเปิดภาพจากกล้องที่ตั้งเอาไว้ในห้องของลูกจันทร์ในตอนนี้ให้หญิงสาวได้ดู
พีรยาเป็นคนวางแผนทั้งหมดทั้งตามติดชีวิตของเหนือเมฆและเจ้าเอยเธอจ้างลูกจันทร์ให้ทำสิ่งที่เธอต้องการและแล้วแผนของเธอก็สำเร็จเหนือเมฆไม่อาจต้านความต้องการในตัวได้ตอนนี้เขากำลังระเริงสวาทเร่าร้อนกับลูกจันทร์จนลืมหน้าภรรยาของตน
"คุณเหนือ! " เจ้าเอยมองไปที่หน้าจอใหญ่ได้เธอก็ตัวชาวาบขอบตาร้อนผ่าวน้ำตารื้นเมื่อเห็นสามีตัวเองกำลังเล่นบทรักกับผู้หญิงคนอื่น
"เจ็บใจหรือเปล่าล่ะ.. เหนือเมฆไม่มีวันเลิกเจ้าชู้ได้หรอกนะรู้เอาไว้ซะด้วย”พีรยาผลักเจ้าเอยจนเธอเซเล็กน้อยทั้งยังจีบปากจีบคอพูดย้ำให้เจ้าเอยได้เจ็บใจ ในส่วนของเจ้าเอยเธอไม่มีแรงโต้ตอบอะไรทำได้แค่ยืนปาดน้ำตากับภาพที่เห็น"มานี่.." พีรยาดึงมือเจ้าเอยให้เดินตามเธอขึ้นมาจนมาถึงผาชัน"พาเอยมาที่นี่ทำไม""รู้หรือเปล่าที่ฉันต้องการฆ่านังวิเวียนเพราะอะไร" พีรยาผลักเจ้าเอยต้อนไปที่ผาชันจนสาวเจ้าเริ่มหน้าซีดเผือดกลัวหญิงสาวตรงหน้าจับใจ"คุณพลอย" "เพราะมันเอากับเหนือเมฆยังไงล่ะ...รู้หรือยังว่าเหนือเมฆเอาผู้หญิงไม่เลือกหน้ารู้ทั้งรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อนสนิทคู่หมั้นของตัวเองก็ยังไม่เว้น""ฮือๆๆ..." ยิ่งได้ฟังที่วิเวียนพูดความเสียใจและความกลัวก็ประดังประเดกันเข้ามาจนเจ้าเอยปล่อยโฮสะอึกสะอื้นตัวโยนเรื่องนี้เหนือเมฆไม่เคยเล่าให้เธอฟังแม้แต่น้อยผิดที่เธอเองจริงๆที่ให้ใจและไว้ใจเหนือเมฆเร็วเกินไปเพี๊ยะ"โอ้ยย.. ""คนอย่างแกมันมีดีกว่าฉันตรงไหน" พีรยายิ่งเห็นเจ้าเอยทำท่าทางอ่อนแอเธอก็ยิ่งหมั่นไส้เธอวาดแขนเป็นวงกว้างฟาดมือเรียวใบที่ใบหน้าเจ้าเอยจนเธอล้มลงพลั้กกก"อ๊ายยยยย..." ไม่ทันที่เจ้า
หลายวันต่อมาวันนี้อิทธิกรพาครอบครัวมาเยี่ยมอำนาจเพราะอำนาจเริ่มยอมรับในตัวอิทธิกรแล้วด้วยเห็นว่าอิทธิกรมีงานการทำที่มั่นคงแถมยังเก่งมากๆเขารู้จากคำชมของนภดลที่ชมอิทธิกรไม่ขาดปาก"ผมขอบคุณคุณพ่อนะครับที่ยอมรับผม" อิทธิกรมานั่งคุยกันกับอำนาจที่ห้องรับแขกระหว่างที่อินทิราพาลูกสาวของเขาเดินเล่นอยู่ที่สวนหน้าบ้าน"ฉันก็ต้องขอโทษด้วยที่ก่อนหน้าทำไม่ดีเอาไว้""ผมเข้าใจครับว่าคุณพ่อรักอินมาก" อิทธิกรไม่เคยโกรธอำนาจแม้นแต่น้อยหากเป็นเขาก็อยากให้ลูกตัวเองได้คู่ครองที่ดีเช่นกัน"ตั้งใจทำงานหาประสบการณ์ให้ดีล่ะอีกไม่กี่ปีฉันก็จะเกษียณตัวเองแล้วแกจะได้เข้ามาบริหารแทนฉัน" อำนาจคิดเอาไว้แล้วว่ายังไงก็ต้องฝากบริษัทให้กับอิทธิกรเพราะเชื่อใจว่าลูกเขยของเขาจะจัดการทุกอย่างแทนเขาได้"คือผมไม่มั่นใจว่าผมจะบริหารองค์กรใหญ่ขนาดนี้ได้" อิทธิกรถึงกับไปไม่เป็นเมื่ออีกฝ่ายมอบหมายสิ่งสำคัญให้"เชื่อมั่นในตัวเองเหมือนที่เชื่อมั่นว่าจะดูแลลูกสาวกับหลานฉันได้" แม้นอิทธิกรจะไม่เชื่อว่าตัวเองจะทำได้แต่อำนาจเห็นว่าความสามารถที่อิทธิกรมีจากผลงานที่ผ่านมาระหว่างที่อิทธิกรทำงานในบริษัทของนภดลเขาก็เห็นแล้วว่าไม่ยา
"แกใจร้ายกับพวกฉันมากเลยนะที่ไม่ยอมติดต่อหากันบ้างเลย" ทรายแก้วหยิบขนมเข้าปากไปด้วยบ่นเจ้าเอยไปด้วยเพราะเจ้าเอยทำให้พวกเธอทุกข์ใจที่คิดว่าเสียเพื่อนรักไปตั้งหลายปี"ฉันกลัวว่าคุณเหนือจะรู้ว่าฉันยังอยู่ฉันไม่อยากเจอเค้า" ที่เจ้าเอยให้คนรู้น้อยที่สุดว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ก็เพราะกลัวว่าเหนือเมฆจะตามเธอเจอ"แกโกรธคุณเหนือมากเลยหรอก" เกวรินทร์รู้ดีว่าเรื่องครั้งนั้นเป็นฝีมือพีรยาแต่ก็ไม่รู้ว่าเพื่อนเธอฝังใจเรื่องอะไรถึงยอมให้อภัยเหนือเมฆไม่ได้"ตอนนี้เฉยๆแล้วล่ะฉันไม่อยากกลับไปเจ็บเพราะเค้าอีกเด็ดขาด" แม้นเจ้าเอยจะรู้ว่าครั้งนั้นที่เหนือเมฆทำผิดด้วยฤทธิ์ยาแต่ภาพมันก็ยังติดตาเธอไม่หายไม่รู้อีกด้วยว่าเขาจะกลับไปเป็นคนเจ้าชู้เหมือนเดิมอีกหรือเปล่าเธอยิ่งคิดก็ยิ่งกลัวจึงไม่อยากเสี่ยงกลับไปอยู่กลับไปรักกับคนอย่างเหนือเมฆอีกตอนนี้เธอมีแค่ลูกก็พอแล้ว"แต่เรื่องทั้งหมดเป็นฝีมือยัยพลอยทั้งนั้นนะแถมตอนที่ผ่านมาคุณเหนือดูพยายามตามหาแกตลอดไม่ได้สนใจผู้หญิงคนไหนเลยด้วย" ทรายแก้วไม่ได้จะพูดเข้าข้างเหนือเมฆแต่เวลาที่ผ่านมาเขาทำให้พวกเธอได้เห็นว่าเขาไม่มีวันลืมเจ้าเอย"ฉันรู้...แต่ฉันลืมเรื่องราวตอนน
วันต่อมา เจ้าเอยเตรียมเก็บผ้าผ่อนของเธอและลูกที่แห้งสนิทดีแล้วมาพับเก็บในห้องเพราะเธอต้องเตรียมทำอะไรให้เรียบร้อยก่อนที่จะไปรับลูกที่โรงเรียนในช่วงบ่ายโดยไม่รู้เลยว่าตอนนี้มีใครบางคนกำลังเดินเข้ามาในบ้าน"เอย.." เหนือเมฆยืนอยู่หน้าประตูห้องนอนของหญิงสาวเขาเรียกเธอเสียงอ่อนภรรยาของเขายังคงน่ารักไม่เปลี่ยนจากเดิมเลยสักนิดผิดแค่ดูผมแห้งไปกว่าเดิมเท่านั้น"ค...คุณเหนือ" เจ้าเอยลึกขึ้นจากกองผ้าที่นั่งพับเธอตกใจจนหน้าเสียก่อนจะจ้องคนตรงหน้าที่ดูโทรมกว่าเดิมมากด้วยความสับสนไม่รู้ลึกๆแล้วเธอดีใจหรือเสียใจที่เห็นเขามายืนอยู่ตรงหน้าเธอแบบนี้"..ฉันคิดถึงเธอแทบจะขาดใจรู้หรือเปล่า...เธอใจร้ายกับฉันมากเลยเอย... ที่ทำให้ฉันทรมานใจอยู่ได้ตั้งนาน" เหนือเมฆเข้าไปสวมกอดร่างบางด้วยความคิดถึงก่อนจะเอ่ยคำพูดเชิงน้อยใจออกมา"ปล่อยเอย.. แล้วก็ออกไป" เจ้าเอยชะงักไปครู่หนึ่งเธอพยายามบอกตัวเองว่าอย่าใจอ่อนกับเขาและรีบไล่ให้เหนือเมฆออกไป"ฉันขอโทษกับเหตุการณ์ครั้งนั้นขอโทษจริงๆ" เหนือเมฆรู้ว่าเจ้าเอยคงโกรธในเหตุการณ์ครั้งนั้นแต่เขาอยากให้เธอรู้ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ"คุณเหนือก็น่าจะรู้แล้วนะคะว่าเอยไม่ต้อง
เนินนานจนไม่รู้กี่นาทีที่เหนือเมฆจูบภรรยารักอยู่แบบนั้นจนตอนนี้ร่างบางเริ่มโอนอ่อนกับเขาบ้างแล้วและมันก็ทำให้เขาได้รู้ว่าเธอไม่ได้หมดรักเขาอย่างที่พูดรู้ดังนั้นจึงเดินหน้าบดจูบอย่างดูดดื่มต่อเพราะเขาโหยหาร่างบางมานานจนวันนี้ยังไงก็ต้องได้ครอบครองอีกครั้ง"พอเถอะคุณเหนือ""ไม่.." ร่างบางที่พึ่งถูกอุ้มมานอนบนเตียงนุ่มเธอก็เอ่ยปากขอให้อีกฝ่ายพอแค่นี้เพราะเธอเริ่มจะคุมสติไม่อยู่แต่มีหรือเหนือเมฆจะยอมเพราะเขารู้ว่าเจ้าเอยยังไม่หมดรักเขาและเขาก็จะรีบกระชับสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นเหมือนเดิมโดยเร็วที่สุดและแล้วบทรักบทสวาทก็ได้เริ่มขึ้นเหนือเมฆเรียกเสียงครางระงมของร่างบางไปจวบครึ่งค่อนคืนจึงพาเธออุ้มกลับไปนอนในห้องนอนของเธอกับลูกส่วนเขาก็นอนเฝ้าเธออยู่ไม่ห่างวันต่อมา ช่วงเช้าที่เจ้าเอยยังไม่ตื่นเหนือเมฆก็เป็นคนจัดแจงดูแลลูกทุกอย่างทั้งทำอาหารป้อนข้าวลูกรวมไปถึงอาบน้ำอาบท่าให้ลูกน้อยยอมรับว่าไม่ถนัดเท่าไรแต่เขาก็สุขใจที่ได้ทำ"ชุดของนนท์อยู่ไหนครับลูก" เหนือเมฆอาบน้ำเช็ดตัวให้ลูกชายของเขาเสร็จตอนนี้ก็ต้องมาแต่งตัว"ในนี้ครับ" เด็กชายตัวกลมในผ้าขนหนูสีขาวเดินตัวป้อมนำคนเป็นพ่อไปที่ตู้หลังเล็ก
เธอทิ้งศักดิ์ศรีเพื่อยื้อชีวิตพี่ชายที่เหลือคนเดียวในครอบครัวเพื่อมาเป็นของเล่นให้คนบางคนนานวันเข้าจากของเล่นชิ้นโปรดก็กลายเป็นของรักของหวงของเขาจนเขายากที่จะปล่อยมือเธอไปได้ความสัมพันธ์ที่ใช้ตัวแลกเงินตามข้อเสนอแม้นจะเริ่มต้นไม่ดีนักแต่เมื่อนานวันความสัมพันธ์ก็เกิดพัฒนาขึ้นเรื่อยๆจนดูเป็นความรักแสนหวานแต่และแล้วมันก็ต้องจบลง....แต่ด้วยเหตุอันใดโปรดติดตามได้ในเรื่อง...เสี่ยงรักมาเฟียร้าย..นิยายเรื่องนี้สร้างขึ้นจากจินตนาการไม่ว่าจะเป็นชื่อคนหรือสถานที่ไม่มีเจตนาที่จะอ้างอิงถึงใครหรือสิ่งใดขอทำความเข้าใจ ณ ที่นี้ด้วยนะคะนิยายเรื่องนี้เป็นแนวโรมานซ์ดราม่าและฉากร่วมรักเป็นส่วนประกอบโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะเพราะทุกอย่างเกิดขึ้นจากจินตนาการหากชื่นชอบช่วยกดไลค์หรือคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะขอบคุณมากค่า... พระเอก เหนือเมฆ อายุ32ปีเป็นลูกชายคนโตของตระกูลเขาเป็นหนุ่มนักธุรกิจทายาทพันล้านของบริษัทอสังหารายใหญ่ของประเทศเป็นหนุ่มที่ค่อนข้างมีชื่อเรื่องผู้หญิงไม่เว้นว่างเพราะผู้หญิงแทบทุกคนก็อยากจะวิ่งหาหนุ่มหล่อโปรไฟล์ดีอย่างเขาทั้งนั้นด้วยความสูงที่เกิน185 หุ่นสู
มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพในช่วงเย็นของมหาลัยดังในตอนนี้เหล่านักศึกษาต่างก็เดินกันประปรายไม่ได้ครึกครื้นเหมือนช่วงเช้าเพราะบางคนก็มีเรียนกันแค่ช่วงบ่าย"วันนี้ฉันปวดสมองมากเลยเอย" ทรายแก้วหญิงสาวปีหนึ่งของคณะบริหารร่างบางอ้อนแอ้นนั่งอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนยกแก้วน้ำปั่นขึ้นดื่มอึกใหญ่อย่างชื่นใจคุยกับเพื่อนสาวหน้าหวานตรงหน้าหลังจากที่เรียนกันมาทั้งวันทรายแก้ว หญิงสาววัย 18 เป็นลูกสาวเจ้าของร้านขนมหวานเล็กๆอยู่ชานเมืองสมุทรปราการตอนนี้พักอยู่หอพักหญิงในมหาลัยกลับบ้านเฉพาะเสาร์อาทิตย์เธอทำแบบนี้มาตั้งแต่เข้าเรียนม.ปลายที่กรุงเทพแล้วทรายแก้วหญิงสาวตัวเล็กผอมแห้งผิวขาวเหลืองใบหน้าเรียวรูปไข่ตาโตคิ้วเข้มปากนิดจมูกหน่อยผมสีน้ำตาลยาวสลวยถึงกลางหลังหญิงสาวเป็นคนค่อนข้างซนอยู่พอสมควรรู้จักกับเจ้าเอยและเกวรินทร์ตั้งแต่เข้าเรียนม.ปลายที่โรงเรียนเดียวกันและเป็นเพื่อนรักกันมาจนถึงทุกวันนี้"นี่ก็ได้พักแล้วไง" เจ้าเอยอมยิ้มอ่อนก่อนจะยกหนังสือขึ้นมาอ่านต่อนิดหน่อยระหว่างที่รอเพื่อนอีกคนของเธอไปซื้ออะไรมากินกันก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับ"มาแล้วๆ.." เกวรินทร์กองห่อขนมที่เธอไปหอบซื้อมาจากร้านสะด
วันต่อมา"โอบ.." อินทิราหญิงสาววัย30ปียืนมองคนในห้องกระจกด้วยแววตาไหววูบแม้นอิทธิกรจะไล่ให้เธอเลิกกับเขาแต่ทุกวันนี้เธอก็ยังทำใจลืมเขาไปไม่ได้เสียทีจากที่รู้เรื่องเขาไม่นานเธอก็ตัดสินใจรีบบินกลับมาที่เมืองไทยกะทันหันเพราะกลัวว่าจะไม่ได้เจอหน้าของเขาอีก"พี่อิน.." เจ้าเอยเดินเอ้อระเหยมาที่โรงพยาบาลในช่วงเย็นหลังเลิกเรียนเมื่อมายืนหน้าห้องไปซียูได้เธอก็ต้องตกใจเมื่อเห็นอินทิรายืนอยู่ที่นี่ก่อนจะรีบเข้าไปทัก"เอย" อินทิรายกมือเรียวปาดน้ำตาลวกๆก่อนจะยิ้มอ่อนให้น้องสาวที่แสนน่ารักที่ไม่ได้เจอกันนาน"พี่อินกลับจากอังกฤษตั้งแต่เมื่อไรคะ" เจ้าเอยกับอินทิรามานั่งคุยกันที่ลานสวนหย่อมของโรงพยาบาล"พี่รู้ข่าวโอบพี่ก็กลับมาเลยเอยต้องการให้พี่ช่วยเหลืออะไรหรือเปล่าพี่ยินดีช่วยนะเอย" อินทิราไม่ติดใจเรื่องเก่าก่อนที่อิทธิกรร้ายกับเธอเพราะยังมีใจเป็นห่วงอิทธิกรอยู่ไม่น้อยและเธอก็ยินดีช่วยครอบครัวของอิทธิกรเสมอ"เอ่อ.. ไม่มีอะไรหรอกค่ะเอยจัดการทุกอย่างได้ขอบคุณพี่อินมากๆเลยนะคะที่ยังเป็นห่วงพวกเรา" เจ้าเอยเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะฝืนยิ้มออกมาปฏิเสธอินทิราเพราะคิดว่าหากพี่ชายเธอรู้ว่าเธอให้อินทิรายื