ตอนที่36 ตอนจบ

เนินนานจนไม่รู้กี่นาทีที่เหนือเมฆจูบภรรยารักอยู่แบบนั้นจนตอนนี้ร่างบางเริ่มโอนอ่อนกับเขาบ้างแล้วและมันก็ทำให้เขาได้รู้ว่าเธอไม่ได้หมดรักเขาอย่างที่พูดรู้ดังนั้นจึงเดินหน้าบดจูบอย่างดูดดื่มต่อเพราะเขาโหยหาร่างบางมานานจนวันนี้ยังไงก็ต้องได้ครอบครองอีกครั้ง

"พอเถอะคุณเหนือ"

"ไม่.."  ร่างบางที่พึ่งถูกอุ้มมานอนบนเตียงนุ่มเธอก็เอ่ยปากขอให้อีกฝ่ายพอแค่นี้เพราะเธอเริ่มจะคุมสติไม่อยู่แต่มีหรือเหนือเมฆจะยอมเพราะเขารู้ว่าเจ้าเอยยังไม่หมดรักเขาและเขาก็จะรีบกระชับสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นเหมือนเดิมโดยเร็วที่สุด

และแล้วบทรักบทสวาทก็ได้เริ่มขึ้นเหนือเมฆเรียกเสียงครางระงมของร่างบางไปจวบครึ่งค่อนคืนจึงพาเธออุ้มกลับไปนอนในห้องนอนของเธอกับลูกส่วนเขาก็นอนเฝ้าเธออยู่ไม่ห่าง

วันต่อมา

 ช่วงเช้าที่เจ้าเอยยังไม่ตื่นเหนือเมฆก็เป็นคนจัดแจงดูแลลูกทุกอย่างทั้งทำอาหารป้อนข้าวลูกรวมไปถึงอาบน้ำอาบท่าให้ลูกน้อยยอมรับว่าไม่ถนัดเท่าไรแต่เขาก็สุขใจที่ได้ทำ

"ชุดของนนท์อยู่ไหนครับลูก"   เหนือเมฆอาบน้ำเช็ดตัวให้ลูกชายของเขาเสร็จตอนนี้ก็ต้องมาแต่งตัว

"ในนี้ครับ"  เด็กชายตัวกลมในผ้าขนหนูสีขาวเดินตัวป้อมนำคนเป็นพ่อไปที่ตู้หลังเล็ก

"มาแต่งตัวกันเดี๋ยวพ่อไปส่งที่โรงเรียนนะครับ"

"ครับ"   

ไม่นานนักเหนือเมฆก็แต่งตัวให้ลูกชายเสร็จและพาไปส่งที่โรงเรียน

"ตอนเย็นนนท์จะได้โดนัทไหมครับ"   ก่อนจะเดินเข้าห้องรัชนนท์ไม่ลืมที่จะหันมาถามคนเป็นพ่อถึงเรื่องโดนัทสี่สัญญาเอาไว้

"ได้สิครับนนท์อยากได้เยอะแค่ไหนพ่อก็ซื้อให้ได้"

"พ่อใจดีจังเลยครับ"

"พ่อต้องใจดีกับลูกชายพ่ออยู่แล้ว...ตอนเย็นเดี๋ยวพ่อมารับนะครับ"

ฟอดด

เมื่อกอดหอมกันจนพอใจแล้วเหนือเมฆจึงกลับไปได้

เจ้าเอยตื่นขึ้นมาในช่วงสายตกใจพอสมควรที่ไม่เห็นใครอยู่บ้านแม้นแต่ลูกชายแต่เมื่อเจอโพสอิทที่ชายหนุ่มเขียนข้อความเอาไว้ว่าไปส่งลูกที่โรงเรียนเธอเองก็โล่งใจ

ซ่าาาาา...

สาวเจ้ายืนอาบน้ำอย่างเหม่อลอยทั้งยังหน้าแดงกับเรื่องเมื่อคืนที่ผ่านมาที่เธอเผลอใจไปจนได้และคิดว่าชายหนุ่มคงรู้แล้วว่าที่เธอพูดว่าไม่ต้องการเขามันไม่จริง

"เอย.."  

"....." เหนือเมฆกลับมาถึงบ้านเห็นเจ้าเอยนั่งหวีผมอยู่ที่หน้ากระจกจึงเข้าไปสวมกอดเธอเอาไว้หลวมๆส่วนตัวหญิงสาวเอยก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร

"ตอบฉันได้หรือเปล่าว่าทำไมต้องไล่ฉันทั้งที่ไม่ได้หมดรัก"  เหนือเมฆดึงร่างบางให้ลูกขึ้นหันหน้ามาคุยกับเขา

"เอยไม่อยากเจ็บ...ถ้าวันนึงเกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นอีกหรือคุณเหนือกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมเอยกลัวว่าเอยจะต้องเจ็บ"   เจ้าเอยสารภาพตามตรงก่อนจะก้มหน้าลงเพราะไม่กล้าสบสายตาอีกฝ่าย

"ไม่มีอีกแล้วฉันสัญญาว่ามันจะไม่มีแบบนั้นไม่ว่าเรื่องอะไรฉันจะไม่ปิดบังเธอและจะไม่เกิดเหตุการณ์ทำให้เธอเจ็บอีกแน่นอน"    มือหนาเชยคางใบหน้าหวานขึ้นมาเขาจ้องหน้าเธอด้วยสายตาที่จริงจังก่อนจะเอ่ยคำสัญญา

เจ้าเอยยืนเงียบอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงโผกอดคนตัวโตเอาไว้แน่น เหนือเมฆยิ้มร่ารวบกอดภรรยารักทันทีหัวใจของเขาตอนนี้พองโตต่างจากเมื่อวานโดยสิ้นเชิง

เดือนต่อมา

หลังจากเหนือเมฆคืนดีกับเจ้าเอยได้ก็คะยั้นคะยอหญิงสาวอยู่ทุกวันว่าให้กลับมาอยู่ด้วยกันที่กรุงเทพเพราะไม่อยากปล่อยให้หญิงสาวอยู่กับลูกตามลำพังเมื่อถึงเวลามีงานด่วนต้องกลับมาสะสางจนหญิงสาวต้องทำตามที่เขาร้องขอจนได้และตอนนี้ก็ได้ย้ายมาที่นี่เป็นอาทิตย์แล้ว

ส่วนลูกชายเธอเมื่อมาถึงได้วันสองวันปู่กับย่าก็พาไปอยู่ด้วยแล้วจนตอนนี้เธอกับเหนือเมฆต้องนั่งเฉาคิดถึงลูกอยู่สองคนไม่รู้ว่าวันไหนจะได้ลูกกลับคืนมาเลย

"พี่ดีใจที่เห็นเรายิ้มได้อย่างมีความสุขอีกครั้ง"   อิทธิกรเลิกงานไววันนี้จึงรีบขับรถมาหาเจ้าเอยที่บ้านเหนือเมฆมาดูว่าน้องสาวเขามีสภาพจิตใจเป็นอย่างไรบ้างเมื่อมาถึงเห็นน้องของเขายิ้มได้เต็มอิ่มก็โล่งใจ

"ชีวิตคู่มันไม่มีอะไรราบรื่นหรอกนะเอยอยู่ที่ว่าเราจะจับมือกันเดินผ่านอุปสรรคนั้นได้อย่างไรต่างหากใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบันอย่านึกถึงอดีตและอย่ากลัวอนาคตที่ยังมาไม่ถึง"   อิทธิกรรู้ว่าเจ้าเอยคงยังกลัวเรื่องในอนาคตอยู่แต่ก็ดีใจที่น้องสาวตัดสินใจถูกที่ยอมกลับมาอยู่กับเหนือเมฆเป็นครอบครัวเป็นเรื่องที่ดีต่อหลานของเขามาก

"เอยเข้าใจแล้วค่ะ"   เจ้าเอยสวมกอดคนเป็นพี่เอาไว้หลวมๆเธอจะจำทุกคำที่พี่ชายเธอสอน

22.00​ น.

"เอยคิดถึงลูกจังเลยค่ะเมื่อไรคุณพอคุณแม่จะพาตานนท์มาคืนหรอกคะ"  เจ้าเอยยืนเหม่อมองฟ้านอกหน้าต่างในห้องนอนกับคนเป็นสามีเธอรู้สึกคิดถึงเจ้าก้อนกลมที่เคยนอนกอดอยู่ทุกคืน

"ดูท่าจะไม่ยอมคืนง่ายๆเสียด้วยสิ...เอาแบบนี้ดีหรือเปล่า"   เหนือเมฆสวมกอดร่างบางในชุดนอนสีฟ้าอ่อนเอาไว้หลวมๆ

"ยังไงคะ?"  ดวงตากลมโตเงยจ้องมองคนเป็นสามีด้วยความสงสัย

"มีลูกอีกคนสิเราจะได้ไม่เหงามากเวลาตานนท์ไม่อยู่"  ใบหน้าคมก้มกอบกระซิบข้างหูเจ้าเอยจนเธอหน้าแดงเล็กน้อยแต่ก็ต้องตอบปฏิเสธไปเพราะอยากให้รัชนนท์โตกว่านี้ก่อน

"เอาไว้ลูกโตกว่านี้อีกหน่อยดีกว่าค่ะ"   

"ไม่ต้องหรอกมีตอนนี้ไปเลย"   ว่าจบก็อุ้มร่างบางนอนราบบนเตียงนุ่มเขาอยากจะมีลูกเยอะๆเหมือนบ้านอิทธิกรจะได้ไม่เหงา

และแล้วกิจกรรมทำลูกก็ได้เริ่มขึ้นและคืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่เจ้าเอยคงจะได้นอนตอนฟ้าสางอีกแน่นอน

"อื้อ.."  สาวเจ้าแอ่นอกบิดเร่าเมื่อริมฝีปากหนากอบกุมดูดดึงยอดเต้างามอวบอิ่มสลับขยำด้วยมือหนาดวงตากลมโตหลับตาพริ้มเมื่อคนตัวโตบดจูบพร้อมรัวสะโพกด้วยลีล่าเร่าร้อน

"อื้อ..อื้มม.."  เสียงครางระงมของหญิงสาวถูกดูดกลืนเข้าไปในลำคอของชายหนุ่มคราแรกว่าจะเบามือแต่พอได้สัมผัสลึกซึ้งบนร่างบางเป็นอันควบคุมไม่ได้ทุกที

“อืม...” ร่างบางถูกพลิกให้นอนคว่ำมือหนายกสะโพกมนขึ้นสูงก่อนจะสอดใส่แท่งร้อนที่เปียกชุ่มเข้าไปในร่องสวาทพรวดเดียวจนมิดทำเอาหญิงสาวหลับตาปี๋ครางร้องเสียงอ่อนด้วยความจุกมือน้อยจึกหมอนนุ่มแทบขาดเมื่อคนตัวโตเริ่มรัวสะโพกแกร่งโถมเข้ามาในตัวเธอด้วยจังหวะหนักหน่วง

“อืม..อ้าสส...” คนตัวโตกัดฟันจนกรามขึ้นเป็นสันเพราะช่องทางรักของเธอเริ่มตอดรัดตัวตนของเขาถี่ขึ้นเรื่อยๆนเขารู้ได้ว่าเธอกำลังจะแตะขอบสวรรค์แต่เขาก็ยังไม่ยอมให้เธอเสร็จสมไปโดยง่าย

เขาถอดถอนตัวตนก่อนจะพลิกไปนั่งพิงหัวเตียงและอุ้มร่างบางขึ้นคร่อมบนตัวของเขาแทนด้วยอยากเห็นใบหน้าหวานตอนเร็จสมชัดๆ

“อืม..” ร่างบางที่นั่งคร่อมอยู่บนตักคนเป็นสามีเม้มปากแน่นดวงตากลมโตจ้องมองคนเป็นสามีหวานหยาดเยิ้มก่อนจะเริ่มขยับสะโพกมนบดแท่งร้อนช้าๆ

“โอ้ว..อืม..” เหนือเมฆแทบคลั่งกับลีลาภรรยาตัวเล็กแม้นจังหวะที่เธออยู่บนตัวจะเนิบนาบแต่ก็เรียกความเสียวกระสันให้เขาจนพล่านไปทั่วตัว

“อื้ม..อ.”  ร่างบางเริ่มขย่มคนเป็นสามีด้วยลีลาที่เร่าร้อนขึ้นเพราะเริ่มจะถึงจุดสูงสุด

“อ๊ายยย..” สาวเจ้าขย่มคนตัวโตไม่นานนักเสียงหวานก็กรีดร้องพร้อมร่างกายที่บิดเร่ากอดก่ายคนตัวโตเอาไว้แน่นเพราะเสร็จสมแตะขอบสวรรค์ไปเรียบร้อย

“อืม..”  ริมฝีปากหนาบดจูบดูดดึงยอดอกอิ่มของร่างบางในอ้อมแขนที่ตัวอ่อนปวกเปียกพักใหญ่จนเธอเริ่มมีอารมณ์ร่วมกับเขาอีกครั้ง

เขาโน้มร่างบางที่นั่งอยู่บนตักนอนราบไปกับเตียงและเริ่มบรรเลงเพลงสวาทอีกครั้งจนร่างบางหัวสั่นหัวครอนและเนื้อตัวก็แดงเถือกไปด้วยรอยบดจูบ

“ค.คุณเหนือ..อ.อ๊ายยย...”  เมื่อคนตัวโตโหมบทรักอีกพักใหญ่เจ้าเอยก็เริ่มบิดเร่าเสร็จสมอีกรอบและเสียงครางนี้ก็ดังระงมแทบทั้งคืนเพราะเหนือเมฆไม่มีทีท่าว่าจะเหนื่ยกับการร่วมรักแม้แต่น้อย

“อ..อ้าสส...”  ธารรักสีขาวขุ่นกับเสียงคำรามในลำคอของเหนือเมฆในคืนนี้แม้นจะหลายครั้งแต่ก็ยังไม่เท่าที่ร่างบางเสร็จสมหากลูกน้อยยังไม่มาในเร็ววันมีหวังหญิงสาวและชายหนุ่มคงได้อดหลับอดนอนกันอีกหลายคืนเป็นแน่

หลายวันต่อมา

วันนี้เจ้าเอยและเหนือเมฆพาลูกชายหัวแก้วหัวแหวนมาเที่ยวทะเลกว่าจะขอให้วารุณียอมปล่อยหลานมาได้ก็ขอร้องกันแล้วขอร้องกันอีก

"แม่ค้าบเมื่อไรนนท์จะมีน้องคุณย่าฝากนนท์มาบอกคุณแม่ว่าให้แม่มีน้องเร็วๆ"   สามคนพ่อแม่ลูกจูงมือกันเดินเล่นริมชายหาดในช่วงเย็นเจ้าเอยและเหนือเมฆอมยิ้มอ่อนเมื่อได้ยินคำที่ลูกชายกล่าว

"ถ้าแม่มีน้องแล้วนนท์จะรักน้องหรือเปล่าครับ"    เจ้าเอยนั่งลงถามเจ้าตัวกลมหนึ่งคำถาม

"รักสิครับ"  เด็กชายรีบพยักหน้าหงึกหงัก

"ดีเลย...งั้นพ่อจะบอกให้แม่เรารีบมีเลยนะครับ"  เหนือเมฆได้ยินเช่นนั้นจึงรีบอุ้มลูกชายเขาเอาไว้ก่อนจะสัญญาด้วยรอยยิ้มกริ่ม

"ครับ" 

ความสัมพันธ์ของทั้งสามตอนนี้แน่นแฟ้นมากขึ้นเพราะเหนือเมฆยอมทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับเจ้าเอย

เจ้าเอยเองเมื่อลดทิฐิมองดูอยู่แค่ปัจจุบันเธอเองก็มีความสุขขึ้นมาก

ก่อนหน้านี้ยังแอบคิดไม่ถึงว่าเธอจะมายืนข้างๆเหนือเมฆเป็นคนรักและเป็นแม่ของลูกอย่างเช่นทุกวันนี้

ทุกๆอย่างทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นเธอไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญเพราะมันเป็นพรหมลิขิตที่ขีดเอาไว้ให้เธอเสี่ยงให้ใจกับคนเจ้าชู้อย่างเขาโดยที่ไม่รู้เลยว่าจะได้ใจคืนมาบ้างหรือเปล่าดีที่สวรรค์ยังเห็นใจเธอให้เขาได้รักเธอตอบและมีความสุขจนถึงทุกวันนี้

เธอไม่รู้หรอกว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นเช่นไรแต่เธอจะไม่กลัวไปก่อนแล้ว

หากเกิดอะไรขึ้นเธอจะไม่ยอมปล่อยมือเหนือเมฆตราบใดที่เขาไม่คิดจะปล่อยมือเธอ

                                                         จบแล้วค่า....

         ฝากติกตามอีกคู่ในเรื่อง เสี่ยงรักสัจอธิษฐานด้วยนะคะ

ตัวอย่าง

เพราะการบนบาลครั้งนั้นทำให้เธอต้องรีบหาสามีเพื่อผลิตลูกไม่อย่างนั้นเธอก็จะต้องเจอกับสิ่งลี้ลับและผู้โชคดีที่จะเป็นพ่อของลูกของเธอก็ดันรุ่นราวคราวพ่อเธอจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร.....

                  ...................................///...............................

 ทุกคนเชื่อในเรื่องการผิดคำพูดในการบนบานศาลกล่าวกันหรือเปล่า...

เรื่องราวที่ไรท์จะเขียนในนิยายเป็นเรื่องที่นางเอกของเราเคยบนบานเอาไว้และเมื่อสิ่งที่บนประสบผลสำเร็จนางเอกของเราก็จะต้องแต่งงานกับผู้ชายคนแรกหลังตื่นเช้าของอีกวันและผู้ชายคนนั้นก็คือ...พระเอกของเราเองค่า..

แต่..แต่..แต่..ว่า...พ่อพระเอกของเราไม่ได้จะยอมง่ายๆเพราะว่านางเอกดันอายุอ่อนกว่าเขายี่สิบกว่าปีเรียกว่ารุ่นลูกยังได้

แต่หากพระเอกของเราไม่ยอมแม่นางเอกของเราก็ต้องตื๊อให้ยอมจนได้...  เพราะว่า... เธอ... ไม่อยากจะเจอเรื่องซวยๆอีกต่อไป..

ความสนุกของเรื่องนี้จะเกิดจากความโก๊ะๆเปิ่นๆของนางเอกแถมความลี้ลับที่นางเอกต้องเจอ...มันสร้างความเดือดร้อนให้เธอมากมายจนพระเอกของเราต้องคอยปกป้องนางเอกของเราอยู่ตลอด...นานวันเข้าทั้งสองก็...(คิดกันเอาเอง​ อิๆๆ)​

เรื่องราวจะเป็นอย่างไร...ติดตามกันได้ในเรื่อง​ เสี่ยงรักสัจอธิษฐาน.. ได้เลยนะคะ..