ตอนที่33 อยากให้กลับมา

หลายวันต่อมา

วันนี้อิทธิกรพาครอบครัวมาเยี่ยมอำนาจเพราะอำนาจเริ่มยอมรับในตัวอิทธิกรแล้วด้วยเห็นว่าอิทธิกรมีงานการทำที่มั่นคงแถมยังเก่งมากๆเขารู้จากคำชมของนภดลที่ชมอิทธิกรไม่ขาดปาก

"ผมขอบคุณคุณพ่อนะครับที่ยอมรับผม"  อิทธิกรมานั่งคุยกันกับอำนาจที่ห้องรับแขกระหว่างที่อินทิราพาลูกสาวของเขาเดินเล่นอยู่ที่สวนหน้าบ้าน

"ฉันก็ต้องขอโทษด้วยที่ก่อนหน้าทำไม่ดีเอาไว้"

"ผมเข้าใจครับว่าคุณพ่อรักอินมาก"  อิทธิกรไม่เคยโกรธอำนาจแม้นแต่น้อยหากเป็นเขาก็อยากให้ลูกตัวเองได้คู่ครองที่ดีเช่นกัน

"ตั้งใจทำงานหาประสบการณ์ให้ดีล่ะอีกไม่กี่ปีฉันก็จะเกษียณตัวเองแล้วแกจะได้เข้ามาบริหารแทนฉัน"   อำนาจคิดเอาไว้แล้วว่ายังไงก็ต้องฝากบริษัทให้กับอิทธิกรเพราะเชื่อใจว่าลูกเขยของเขาจะจัดการทุกอย่างแทนเขาได้

"คือผมไม่มั่นใจว่าผมจะบริหารองค์กรใหญ่ขนาดนี้ได้"   อิทธิกรถึงกับไปไม่เป็นเมื่ออีกฝ่ายมอบหมายสิ่งสำคัญให้

"เชื่อมั่นในตัวเองเหมือนที่เชื่อมั่นว่าจะดูแลลูกสาวกับหลานฉันได้"  แม้นอิทธิกรจะไม่เชื่อว่าตัวเองจะทำได้แต่อำนาจเห็นว่าความสามารถที่อิทธิกรมีจากผลงานที่ผ่านมาระหว่างที่อิทธิกรทำงานในบริษัทของนภดลเขาก็เห็นแล้วว่าไม่ยากที่อิทธิกรจะบริหารองค์กรที่ใหญ่ขึ้น

"ครับคุณพ่อ...ขอบคุณที่ให้โอกาส"  

"จ๋าจ่ะ..."   เด็กหญิงตัวกลมส่งเสียงใสแจ๋วเมื่อคนเป็นแม่อุ้มเข้ามา

"จ๋าจ่ะ..หรอกลูก..ไปเดินเล่นกับตาดีกว่ามา..."   อำนาจรีบลุกขึ้นไปอุ้มหลานสาวมากอดรัดฟัดเหวี่ยงด้วยความหมั่นเขี้ยว

ฟอดดด

"หื้มม..ชื่นใจจังเลยลูก"

อินทิราที่เห็นว่าบ้านตอนนี้มีแต่ความสุขก็เอาแต่มองยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

"นี่...ว่างๆพวกแกก็ทำหลานให้ฉันอีกสักคนนะ"  ก่อนจะปล่อยให้ลูกสาวและลูกเขยอยู่กันสองต่อสองอำนาจก็ปริปากบอกถึงสิ่งที่ต้องการเพราะเมื่อถึงเวลาพักผ่อนจากงานเขาก็อยากมีหลานๆมารายล้อมหลายๆคน

"ครับคุณพ่อ"  อิทธิกรรับปากอำนาจเสียงดังฟังชัดก่อนจะหันมายิ้มกริ่มกับภรรยาที่ยืนอยู่ข้างๆหากอำนาจไม่บอกเขาก็อยากจะให้อินทิรามีลูกให้เขาอีกสักคนสองคนอยู่แล้ว

สามปีต่อมา

วันเวลาหมุนเปลี่ยนไปจนสามปีกว่าทุกคนต่างก็มีอะไรใหม่ๆเปลี่ยนแปลงในชีวิต

อิทธิกรได้เข้ามาบริหารงานที่บริษัทของอำนาจเต็มตัวแถมตอนนี้เขาก็มีลูกถึงสามคนแล้วด้วย

ในส่วนของสองสาวเกวรินทร์และทรายแก้วตอนนี้ก็เรียนจบเรียบร้อย

แทนไทเองตอนนี้ก็เข้ามาบริหารแทนคนเป็นพ่อในส่วนของคลับก็ให้คนที่ไว้ใจได้ดูแลเขาเองก็เข้าไปดูบ้างบางครั้งที่มีเรื่องสำคัญ

แดเนียลตอนนี้กลับไปอเมริกาและบริหารงานเต็มตัวเพราะคนเป็นพ่อป่วยหนักและนิโคลัสก็อยากให้หลานของเขาขึ้นเป็นใหญ่ในองค์กรแทนพี่ชายเพราะพี่ชายของเขาจะได้หมดห่วงเรื่องงานและรักษาตัวอย่างเต็มที่

... แม้นชีวิตทุกคนจะเปลี่ยนไปแล้วแต่คนที่ยังไม่ยอมเปลี่ยนคือเหนือเมฆเขายังคงฝังใจกับเจ้าเอยไม่เคยเปลี่ยน

ทุกวันนี้เขาเหมือนหุ่นยนต์ทำงานเสร็จพักผ่อนวันหยุดก็เอาแต่ออกทะเลตามหาเจ้าเอยไม่เคยเว้นว่างจนครอบครัวเริ่มหนักใจกับพฤติกรรมของลูกชายไม่น้อย

น่านน้ำเองเห็นพี่ชายเป็นแบบนี้ก็ทำให้เขาเปลี่ยนแปลงตัวเองโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นเพราะต้องเข้ามาช่วยงานในบริษัทเต็มที่ด้วยพี่ชายนั้นเข้าหน้าใครไม่ค่อยจะติดรอยยิ้มแทบไม่มีทั้งยังปล่อยตัวผมยาวหนวดเครารุงรังดูไม่มีราศี

22.00 น.

"ลูกเราจะเป็นแบบนี้อีกนานหรือเปล่าคะฉันชักใจไม่ดีเสียแล้วสิ"   พักหลังมานี้วารุณีเริ่มที่จะนอนไม่หลับเพราะรอเวลาจนแล้วจนรอดลึกชายเธอก็ไม่ยักจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม

"แผลในใจลูกเรามันคงลึกมาก"  นภดลกอดภรรยาของเขาเอาไว้หลวมๆรู้ว่าเหนือเมฆคงเจ็บมากหลัวจากที่เจ้าเอยจากไปดีหน่อยที่ลูกชายของเขาไม่ถึงขั้นเสรยสติตอนนี้ก็ทำได้แค่รอให้เหนือเมฆกลับมาเป็นปกติเท่านั้นไม่ว่าจะนานเท่าไรเขาก็ต้องอดทนรอ

อาทิตย์ต่อมา

สวนสาธารณะ

"ถ้าเอยอยู่ตรงนี้ด้วยก็คงดีเนอะ"  ทรายแก้วนั่งเล่นอยู่กับเกวรินทร์ที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งใกล้ๆกับบ้านของทรายแก้ว

พอได้มาเที่ยวกันแบบนี้สองสาวก็อดคิดถึงเจ้าเอยไม่ได้

"เฮ้อ...แกจะว่าฉันบ้าก็ได้นะแต่ทุกวันนี้ฉันยังหวังเสมอว่าเอยจะกลับมา"  เกวรินทร์หลุบสายตาลงต่ำเล็กน้อย

"แกคงไม่ได้บ้าคนเดียวหรอกฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน"  ทรายแก้วยื่นมือแตะบ่าเพื่อนสาวที่นั่งข้างๆคราแรกที่เธอไม่เคยเอ่ยพูดเพราะคิดว่าเธอจะคิดไปเองคนเดียวซะแล้ว

"น..นั่น" ทรายแก้วเบิกตาโพรงรีบวิ่งตามหญิงสาวที่เธอค่อนข้างคุ้นหน้าไม่น้อย

"อ้าวเดี๋ยวทรายแกจะไปไหน"  เกวรินทณืที่พึ่งจะเงยหน้าขึ้นจู่ๆทรายแก้วก็วิ่งไปแล้วเธอจึงต้ิงวิ่งตามไปถามสาเหตุ

วันต่อมา

ก๊อกๆๆ

"ใครมาเคาะแต่เช้าเนี่ย.."  เกวรินทร์ขยี้หูขยี้ตาตื่นเมื่อได้ยินเสียงเคาะหน้าประตูห้องแต่เช้า

แกร๊ก..   สาวเจ้าในชุดนอนเป็ดน้อยสีเหลืองเปิดประตูออกทั้งสีหน้าหงุดหงิดเล็กน้อย

"ไง...ฉันมาทวงสัญญา"  

"คุณนิค!"  ชายร่างสูงสวมแจ็คเก็ตดำใส่กางเกงยีนส์​ราคาแพงยืนจ้องเธอตรงหน้าทำเอาหญิงสาวที่งัวเงียตื่นตัวได้ในทันที

ที่นิโคลัสมาที่นี่ก็เพราะเขารู้ข่าวว่าหญิงสาวเรียนจบแล้วและที่มาวันนี้ก็เพื่อที่จะมาทวงสัญญากับเธอ

สองวันต่อมา

นครราชสีมา

15.00 น.

ทรายแก้วขับรถพาเกวรินทร์มาที่บ้านของเจ้าเอย

พวกเธอพึ่งรู้เมื่อไม่กี่วันก่อนว่าเจ้าเอยถูกคนแถวนั้นช่วยเหลือตั้งแต่ตินที่ตกทะเลไปและเจ้าเอยก็เลือกที่จะไม่กลับบ้านเวลาหลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นสามเดือนเจ้าเอยก็กลับมาที่บ้านพี่ชายของเธอก่อนจะขอให้ทุกคนที่บ้านปิดเรื่องที่เธอกลับมาเป็นความลับเพราะตั้งใจจะเลี้ยงลูกคนเดียว

อินทิราเห็นเจ้าเอยตัดสินใจแบบนั้นจึงให้เจ้าเอยมาอยู่ที่บ้านของเธอที่เขาใหญ่เพราะซื้อเอาไว้นานแล้วและไม่มีคนอยู่

เจ้าเอยจึงอยู่ที่บ้านนี้มาจนถึงทุกวันนี้โดยมีอิทธิกรและอินทิราไปมาหาสู่อยู่บ่อยๆในช่วงที่เธอคลอดลูกใหม่ๆก็มีอินทิรามาคอยอยู่เป็นเพื่อนช่วยเลี้ยงจนลูกชายของเธออายุได้หลายเดือนอินทิราจึงกลับไปอยู่กับพี่ชายเธอดังเดิม

เมื่อสามวันก่อนที่เพื่อนทั้งสองเจอเธอที่กรุงเทพได้ก็เพราะเธอขับรถมาเยี่ยมบ้านพี่ชายและตั้งใจที่จะตามเพื่อนเธอทั้งสองไปที่นั่นอยู่แล้วเพราะไม่อยากปิดบังเพื่อนทั้งสองอีกต่อไป