ตอนที่29 เกือบฟิวส์ขาด

"ไปอยู่ที่คอนโด...นี่เธอหนีไปอยู่ที่คอนโดปกรณ์งั้นหรอก"   ใบหน้าคมมีสีหน้าไม่พอใจกะทันหันเมื่อพึ่งจะรู้ว่าหญิงสาวนั้นหนีไปอยู่กับคนที่เขาไม่อยากจะให้เธออยู่ใกล้ 

"ค่ะ..ก็เอยไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหนนี่คะจะไปรบกวนเพื่อนๆเอยก็ไม่กล้าเพราะรู้ว่าเดี๋ยวทุกคนก็ตามเอยเจอ"

"เอาอันนั้นทิ้งกินอันนี้แทน"

"ทำไมล่ะคะ"

"ไว้ใจปกรณ์มากเลยหรือไงคิดยังไงกับเค้าบอกฉันมารักปกรณ์หรือเปล่า"  เหนือเมฆจ้องหญิงสาวเขม็ง

"เอยคิดกับคุณกรแค่พี่ชายค่ะไม่ได้รักเค้า"

"แล้วเธอรักใคร" 

เจ้าเอยยังไม่ยอมตอบได้แต่ยืนหน้าแดงเพราะไม่ค่อยกล้าที่จะพูดกับคนตรงหน้าเท่าไร

“ฉันถามทำไมไม่ตอบ” เหนืเมฆเริ่มกัดฟันแต่ยังพยายามข่มอารมณ์

"...รัก..."  มือเรียวยกจิ้มไปที่หน้าอกข้างซ้ายของเหนือเมฆก่อนจะฟุบกอดซุกใบหน้านวลไปที่อกแกร่ง

"เกือบที่ฉันจะฟิวส์ขาดแล้วนะยัยตัวเล็ก"   คนที่กำลังจะโมโหผ่อนลมหายใจลงยิ้มร่ารวบกอดหญิงสาวเอาไว้แน่นหากเธอบอกกับเขาช้ากว่านี้อีกนิดเดียวมีหวังเขาได้ระเบิดอารมณ์เป็นแน่

หลายวันต่อมา

 วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์แถมเป็นวันเกิดของแดเนียลเหนือเมฆจึงอาสาจัดสถานที่บ้านเป็นการฉลองวันเกิดและถือโอกาสนี้ชวนเพื่อนๆเขาและเพื้อนเจ้าเอยมาร่วมฉลองหลังจากที่เจ้าเอยและเขาจดทะเบียนกันด้วย

"และแล้วแกก็สมหวังฉันดีใจด้วยนะ"  สามสาวกอดกันกลมขณะนั่งเล่นที่สวนหย่อมหน้าบ้านของเหนือเมฆทรายแก้วและเกวรินทร์ปลื้มใจกับความสมหวังของเพื่อนสาวที่แม้นจะเจอเรื่องร้ายแต่สุดท้ายก็มีความสุขดั่งใจที่ต้องการ

"เออ.. แล้วแกไม่คิดจะจัดงานแต่งจริงๆหรอก" 

"นั่นสิ" 

ทั้งทรายแก้วและเกวรินทร์ต่างก็สงสัยว่าทำไมเจ้าเอยต้องการแค่จดทะเบียนกับเหนือเมฆก็พอ

"ฉันยังเรียนไม่จบฐานะก็ไม่ได้ดีไม่อยากให้คนที่มาร่วมงานแต่งมองคุณเหนือไม่ดี"   นี่คือเหตุผลที่เจ้าเอยคิดว่าการจดทะเบียนสมรสแล้วอยู่ด้วยกันก็เพียงพอแล้วไม่อยากจะจัดงานใหญ่โตแล้วต้องมานั่งกลัวสายตาที่คนอื่นมองสำหรับเธอไม่ค่อยสนใจเท่าไรแต่เธอห่วงหน้าตาและวงศ์ตระกูลของทางเหนือเมฆมากกว่า

"งั้นก็เอาที่แกสบายใจก็แล้วกันยังไงๆก็ได้อยู่กับคนที่รักอยู่แล้ว"   เกวรินทร์เห็นว่าหากเพื่อนเธอตัดสินใจดีแล้วก็คงไม่ต้องถามให้มากความแค่ตอนนี้รู้ว่าเพื่อนเธอมีความสุขก็พอ

 ทางด้านสามหนุ่มที่นั่งคุยกันอยู่ข้างในบ้านทั้งแดเนียลและแทนไทต่างก็ยินดีกับการที่เพื่อนตนจะมีครอบครัวโดยสมบูรณ์เสียทีทั้งทีาก้อนหน้าไม่คิดว่าเหนือเมฆจะลงเอยกับใครจริงๆได้

"ฉันคิดว่าแกจะไม่มีวันนี้ซะแล้ว"  แดเนียลตบบ่าเหนือเมฆเบาๆ

"คนเรามันก็เปลี่ยนกันได้นี่หว่า"

"ดีแล้วล่ะ" 

"เพื่อนเราไม่ใช่แค่มีเมียตอนนี้ยังต้องเตรียมตัวเป็นพ่อลูกอ่อนอีกฉันล่ะอยากเห็นวันนั้นจริงๆ"  แทนไทเอ่ยโพร่งขึ้นมาขณะที่นั่งไขว่ห้างจิบวายอยู่บนโซฟาหรูตรงข้ามกับเพื่อนทั้งสองเขาไม่เคยนึกถึงวันที่เหนือเมฆจะเป็นพ่อลูกอ่อนหากถึงวันนั้นจริงเขาคงต้องเก็บภาพรัวเอาไว้เป็นที่ระลึก

ครู่ต่อมา

"นี่พี่ให้"   แทนไทถือขนมหวานสองจานมาวางตรงหน้าทรายแก้วที่กำลังนั่งดูทีวีเพลินๆเขาก็พึ่งจะรู้ว่าเธอเป็นเพื่อนสนิทของแฟนเพื่อนก็วันนี้นี่เองนับว่าเป็นเรื่องบังเอิญไม่น้อย

"ขอบคุณค่ะ"

"แล้วเมื่อไรจะใช้เงินที่ขอล่ะ"  แทนไทค่อยๆหย่อนก้นลงนั่งข้างๆหญิงสาว

"ตอนนี้ยังค่ะ...คุณแทนรีบหรอกคะ"   สาวเจ้าส่ายหัวหงึกหงักตอนนี้สถานการณ์ยังปกติเกวรินทร์ไม่มีคนตามเลยยังไม่ได้ใช้เงิน

"ก็อยากมีแม่บ้านคนใหม่แล้ว"   แทนไทถามเพราะเห็นว่านานแล้วที่หญิงสาวเอ่ยถึงเรื่องเงินแต่ไม่ยักจะขอจากเขาเสียที

"เกว... คุณแทนสนิทกับทรายด้วยหรอก"  เจ้าเอยนั่งอยู่กับเกวรินทร์ห่างกับแทนไทและทรายแก้วพอสมควรสายตาของเจ้าเอยจับไปที่ทั้งสองไม่วางก่อนจะถามเรื่องความสัมพันธ์ของทรายแก้วและแทนไทกับเกวรินทร์เพราะเห็นแทนไททักทรายแก้วอย่างสนิทสนมตั้งแต่มาถึงแล้วและดูเกวรินทร์จะไม่แปลกใจกับความสนิทสนมของทั้งสอง

"อ๋อใช่.. เห็นทรายบอกว่าที่บ้านรู้จักกันเพราะคุณยายของคุณแทนซื้อขนมกับย่าของทรายตั้งแต่สาวๆแล้วตอนทรายเด็กๆคุณแทนก็ชอบมาหาบ่อยๆ"   

"อ๋อ.. ถึงว่าเรียกกันสนิทสนมเชียว"  เจ้าเอยพยักหน้าเข้าใจคราแรกคิดว่าแทนไทตามจีบเพื่อนเธอเสียอีกเพราะสายตาของเขาเวลามองทรายแก้วดูจะหวานกว่ามองคนอื่นพอสมควร

16.00 น.

" ฉันช่วยนะ"  เจ้าเอยรีบเดินเข้าไปช่วยทรายแก้วและเกวรินทร์แกะอาหารที่พึ่งมาส่งเมื่อครู่

"นั่งเฉยๆเลยเดี๋ยวก็ผะอืดผะอมกับกลิ่นอาหารอีก"   เกวรินทร์รีบพาเจ้าเอยไปนั่งห่างๆเพราะรู้ว่าอีกไม่กี่วินาทีเพื่อนเธอได้วิ่งเข้าห้องน้ำแน่นนอน

"ก็ได้"   เจ้าเอยนั่งหน้ามุ่ยเธอเบื่อนิดหน่อยที่ตอนนี้ทุกคนแทบจะไม่ให้เธอหยิบจับอะไรเองเลย

รถตู้คันหรูขับเข้ามาจอดโรงรถของเหนือเมฆก่อนที่ชายต่างชาติร่างสูงในชุดสูทสีดำราคาแพงเดินนำหน้าคนสนิททั้งสองเข้ามา

เขาคือนิโคลัสหนุ่มใหญ่วัย45เป็นนักธุรกิจชาวอเมริกาอาของแดเนียลเขามาที่นี่เพื่อเอาของขวัญมาให้หลานชายและแสดงความยินดีกับเหนือเมฆก่อนที่จะเดินทางกลับอเมริกาในวันพรุ่งนี้

นิโคลัสเป็นหนุ่มใหญ่ที่ยังโสดเพราะภรรยาพึ่งเสียไปด้วยโรคร้ายเขาค่อนข้างดูหนุ่มกว่าวัยอยู่มากร่างสูงสองเมตรหุ่นบึกบึนไม่มีไขมันใบหน้าหล่อเหลาผมสีน้ำตาลเข้มหยิกยาวประบ่าหนวดเคราเฟิ้มคิ้วเข้มตาคมนัยห์ตาสีฟ้าน้ำทะเลจมูกโด่งเป็นสันรับปากกระจับหนาอมชมพู...เป็นคนที่โลกส่วนตัวค่อนข้างสูงไม่ค่อยชอบออกสื่อสุขุมนุ่มลึกภายนอกดูดุพอสมควรเย่อหยิ่งถือตัวแต่จริงๆแล้วเขาเป็นคนค่อนข้างอบอุ่นหากใครได้รู้จักจริงๆ

"คุณอา"  แดเนียลที่กำลังจัดซุ้มไฟเตรียมปาร์ตี้ตอนกลางคืนกับเหนือเมฆและแทนไทเมื่อเห็นคนเป็นอาเข้ามาก็รีบละมือและทักทายด้วยใบหน้าระรื่นเพราะนานๆทีจะเจออาของเขาที่เปรียบเสมือนเป็นพี่ชายคนนึงเพราะอายุห่างกันเพียงสิบปี

"สบายดีนะครับ"  เหนือเมฆและแทนไทรีบเดินตามแดเนียลมาทักทายนิโคลัสพวกเขาไม่ค่อยแปลกใจนักเพราะรู้กันอยู่แล้วว่านิโคลัสจะมาที่นี่เพื่อเซอร์ไพรซ์แดเนียลในวันเกิด

"อาสบายดี"  

"เชิญคุณอาทางนี้เลยครับพวกคุณด้วย"  แทนไทรีบเชิญทุกคนเข้าไปในบ้านเพราะจะคุยกันสะดวกกว่าข้างนอกและจะได้แนะนำสามสาวให้นิโคลัสได้รู้จักด้วย

เพล้งงงง​   เกวรินทร์ที่กำลังง่วนอยู่กับการเตรียมโต๊ะอาหารเมื่อเงยหน้ามองคนที่มาใหม่แก้วเปล่าในมือที่พึ่งหยิบออกมาจากในครัวก็ล่วงแตกจนทุกคนจ้องมองมาที่เธอเป็นตาเดียว