ตอนที่8 คุ่มค่ากับเงินหรือเปล่า

"ขอบคุณตัวเธอเองเถอะ...ฉันได้เธอส่วนเธอได้ชีวิตพี่ชายเธอถือว่าหายกัน"  มือหนาจับมือของหญิงสาวทีากำลังยกมือไหว้เขาเหนือหัวเหมือนไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ลดมือลง

"...จริงด้วยค่ะงั้นเอยก็ไม่ต้องขอบคุณคุณเหนือสินะคะ..."   เรื่องข้อแลกเปลี่ยนของเขาเธอเองก็ลืมไปชั่วขณะมัวแต่ดีใจที่เงินของเขาช่วยพี่ชายเธอได้

"อืม...หิวหรือเปล่า"  

"ไม่ค่ะ"  ใบหน้าหวานส่ายหัวหงึกหงัก

"ไม่หิวก็ต้องหิวอาหารวางรออยู่ที่โต๊ะแล้ว"  

"ถ้าจะบังคับให้เอยกินข้าวจะถามเอยทำไมล่ะคะ"   สาวเจ้าบุ้ยหน้าเหลือกตามองคนตัวโตอย่างไม่เข้าใจหากเขาคิดจะบังคับแล้วจะถามเธอเพื่ออะไร

"ยอกย้อนฉันหรอก"  ว่าจบก็อุ้มร่างบางออกไปข้างนอกเพื่อจะไปนั่งทานข้างเช่นเดิม

"เปล่านะคะ... "  แขนเรียวตวัดรัดลำคอของเหนือเมฆทั้งริมฝีปากบางยังบ่นอู้อี้ที่เขาหาว่าคำถามของเธอคือคำที่ยอกย้อน

 เหนือเมฆยังคงให้หญิงสาวนั่งตักของเขาอีกเช่ยเคยเพียงแต่ตอนนี้เธอมีแรงตักอาหารทานเองได้แล้วเขาไม่จำเป็นต้องป้อน

"ทานนี่สิ"  ชายหนุ่มยื่นช้อนตักผัดผักใส่ในจานของหญิงสาวเพราะเห็นเธอทานแต่ข้าวเปล่ากับไข่เจียวเท่านั้น

"เอยไม่ชอบผักค่ะ"  เมื่อเห็นผักอยู่ในจานใบหน้าหวานก็หน้ามุ่ยอีกรอบก่อนจะหันหน้าไปบอกกับคนตัวโตว่าเธอไม่ชอบ

"เธอโตป่านนี้แล้วยังทานผักไม่เป็นอย่างนั้นหรอก"    

"เอยทานได้ค่ะแต่เอยไม่ชอบมันทานกับข้าวไม่อร่อย"  

"ของอร่อยของเธอคืออะไร"  

"ไก่ทอดค่ะ"  

"อย่างอื่นล่ะ"

"ผลไม้กับขนมหวานค่ะ"

ดวงตาคมมองหญิงสาวด้วยสายตาที่คนมองเดาอารมณ์ไม่ออกโดยที่ไม่ได้พูดอะไร

"ทำไมมองเอยแบบนั้นคะจะบอกว่าเอยเหมือนเด็กๆใช่หรือเปล่า..ไม่แปลกหรอกค่ะที่คุณเหนือจะคิดแบบนั้นเพราะพี่โอบก็บ่นกับเอยแบบนี้ตลอด"   เจ้าเอยพอจะเข้าใจได้ว่าตอนนี้ในใจชายหนุ่มคิดอะไรอยู่เพราะใครที่รู้จักเธอก็ชอบบ่นแบบนี้เหมือนกันไม่เว้นแม้กระทั่งเพื่อนรักทั้งสอง

"ฉันจะบอกว่าเธอชอบพูดมาก"   ริมฝีปากหนาอมยิ้มอ่อนที่เห็นว่าหญิงสาวรู้ความคิดแต่ทว่าเขาก็ไม่ได้บอกมันออกไปว่าสิ่งที่เธอคิดมันถูก

"ถ้าคุณเหนือรำคาญเอยเงียบก็ได้ค่ะ"  คนถูกว่ารีบหันหน้ากลับมาสนใจจานข้าวของเธอต่อหากเขารำคาญนักเธอก็จะนั่งทานข้าวเงียบๆก็ได้

ตกดึก

ครื้นน.. ซ่าาาา

"ทำอะไรของเธอ"  เหนือเมฆนอนตะแคงหันหน้ามามองหญิงสาวในชุดเสื้อยืดตัวโคร่งของเขาที่กำลังนั่งพนมมือ

"สวดมนต์ก่อนนอนไงคะคุณเหนือเคยสวดบ้างหรือเปล่า"   สาวเจ้าหันมาถามคนที่นอนอยู่ข้างๆตาแป๋ว

"ไม่"  

"คุณเหนือต้องหัดลองสวดบ้างนะคะเผื่อจะทำให้คุณเหนือใจเย็นขึ้น"

"ฉันจะเป็นยังไงก็เรื่องของฉันไม่ต้องมาสอน"   เหนือเมฆบุ้ยปากเล็กน้อย

"เอยไม่ได้สอนค่ะเอยแค่บอกเฉยๆ"  ใบหน้าหวานเริ่มมีสีหน้าไม่ค่อยเข้าใจชายหนุ่มดูท่าเขาจะอคติกับคำพูดของเธอเหลือเกินทั้งที่เธอก็เอ่ยแนะนำเขาดีๆ

"มันต่างกันตรงไหน" 

"ต่างสิคะเพราะว่า.."

"ถ้าเธอไม่หยุดพูดฉันจะให้เธอนอนห้องมืดๆ"  ชายหนุ่มยกมือชี้ใบหน้าหวานทั้งเอ่ยเสียงปนดุเล็กน้อยขณะที่สาวเจ้าพูดยังไม่ทันจบประโยคะร้อมส่งสายตาไปที่โคมไฟหัวเตียง

"ไม่พูดแล้วค่ะ"  เมื่อเจอคำขู่นี้เจ้าเอยถึงกับต้องเงียบรีบพนมมือกราบที่หมอนแล้วล้มตัวลงนอนทันที

วันต่อมา

"ดีขึ้นหรือยัง"  เหนือเมฆเอ่ยทักหญิงสาวที่พึ่งเดินออกมาจากห้องนอนในช่วงเช้า

"ค่ะ"  

"ไปทำอาหารให้ฉันเมื่อวานฉันจัดการให้เธอแล้ว.. "  ร่างสูงเดินจูงมือหญิงสาวเข้ามาในครัวที่อยู่โซนฝั่งขวาในสุดของบ้าน

"อ.. เอยทำอาหารไม่เป็นค่ะ"  สาวเจ้าเงยหน้ามองคนตัวโตอย่างกล้าๆกลัวๆ

"อะไรนะ"  เสียงทุ้มเอ่ยออกมาก่อนจะมีสีหน้าแสดงความสงสัย

"ปกติพี่โอบจะทำให้เอย.. เอยเลยทำไม่เป็นค่ะแต่เอยพอจะเจียวไข่ได้อยู่นะคะ"  เจ้าเอยไม่อยากให้เขาอารมณ์ไม่ดีเธอคิดว่าเธอน่าจะพอทำเป็นอยู่หนึ่งอย่างจึงบอกคนตรงหน้าไปก่อนที่จะถูกดุและอาจจะถูกหาว่าเป็นภาระอีกครั้ง

"ทำอะไรได้ก็ไปทำ"  สายตาของเหนือเมฆมองหญิงสาวอย่างไม่เชื่อใจนักก่อนจะเดินออกจากครัวไป

"ค่ะ"

หลังจากที่ร่างสูงเดินออกไปได้เจ้าเอยก็หยิบไข่ไก่จากแผงสี่ฟองตอกใส่ถ้วยหกเลอะเทอะเล็กน้อยเพราะเธอพึ่งจะเคยเข้าครัวทำกับข้าวเป็นครั้งแรก

"ก็ไม่ได้ยากนี่นา" มือเรียวหยิบช้อนส้อมตีไข่ให้เข้ากันและเห็นว่าการทำไข่เจียวมันก็ไม่ได้ยากอะไรมากไม่รู้ว่าทำไมพี่ชายเธอถึงไม่เคยยอมสอนให้เธอทำบ้าง

"ต่อไปก็ตีแล้วก็ใส่เกลือ.. หรือแม็กกี้กันนะ... รวมเลยละกัน"  เมื่อตีไข่จนเข้ากันดีแล้วตอนนี้ก็ถึงเวลาปรุงรสเมื่อตัดสินใจเลือกเครื่องปรุงอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้เธอจึงเททั้งสองอย่างลงไปในถ้วยอย่างละช้อน

"ต้องใช้ไฟเท่าไรล่ะ" หญิงสาวพอจะเปิดเตาไฟฟ้าได้เพราะเคยอุ่นอาหารบ้างบางครั้งแต่เธอก็ไม่รู้อีกว่าการทำไข่เจียวต้องใช้กำลังไฟเท่าไรจึงเริ่มวางกระทะเทน้ำมันพอประมาณและปรับอุณหภูมิตั้งไฟอ่อนๆไว้ก่อน

"หรือว่าต้องเพิ่มไฟ"  ใบหน้าหวานเริ่มมีความลังเลเล็กน้อยก่อนจะเพิ่มไฟให้แรงและเทไข่ในถ้วยลงในกระทะ

ฉ่าาา.. "โอ้ยๆ"  น้ำมันร้อนฉ่ากระเด็นใส่มือของหญิงสาวเนื่องจากเธอเทไข่ในถ้วยแรงเกินไปเมื่อไข่ลงกระทะจนหมดได้หญิงสาวจึงรีบล้างมือโดยเร็วเพราะกลัวว่าเนื้อเธอจะพองขึ้นมา

"หอมดีเหมือนกันนะ...ม..ไหม้งั้นหรอก"  สาวเจ้าสูดดมกลิ่นไข่เจียวในกระทะที่คละคุ้งไปทั่วครัวอย่างสบายอารมณ์ขณะที่ล้างมือเมื่อล้างเสร็จจึงรีบกลับไปดูไข่เจียวในกระทะปรากฎว่าตอนนี้ไขาเจียวที่เธอหวังว่ามันจะเหลืองอร่ามน่าทานกลับไหม้จนดำควันโขมงลอยขึ้นเหนือกระทะ

"เอกสารในเมลผมอ่านเรียบร้อยนะครับคุณเพชรจัดการอนุมัติได้เลย" ทางด้านเหนือเมฆที่ยืนคุยงานกับพชรในมือถืออยู่ด้านนอกเมื่อวางสายได้เขาก็รีบเดินเข้ามาในครัวทันทีเพราะรู้สึกว่าได้กลิ่นไหม้ออกมาจากในครัว

"ทำไมมีกลิ่นไหม้"  ร่างสูงเข้ามาประชิดตัวหญิงสาวระหว่างที่เธอกำลังเทไข่เจียวไหม้เกรียมในกระทะลงถังขยะ

"คือเอยไม่รู้ว่าต้องใช้ไฟเท่าไรค่ะตอนแรกมันไม่ร้อนเอยก็เลยเร่งไฟให้แรงขึ้น..แต่แล้วมันก็ไหม้"

"มือนั่นทำไมแดงแบบนั้น"  ดวงตาคมเห็นมือหญิงสาวเห่อแดงจึงรีบดึงกระทะออกจากมือของเธอ

"น้ำมันกระเด็นใส่นิดหน่อยค่ะ"

"ถอย.. เดี๋ยวฉันทำเองใช้เธอคงไม่ได้กินข้าวกันพอดี"  เหนือเมฆส่ายหัวเบาๆก่อนจะหยิบกระทะใบใหม่ตั้งบนเตาเทน้ำมันและเริ่มตอกไข่ใส่ถ้วยตีด้วยความชำนาญปรุงรสด้วยแม็กกี้เล็กน้อยก่อนจะดูว่าน้ำมันร้อนพอแล้วจึงค่อยๆเทไข่ลงในกระทะ

"อย่ามายืนเกะกะได้ไหมไปนั่งรอด้านนอก"  เหนือเมฆไล่ให้หญิงสาวออกไปข้างนอกเพราะไม่รู้ว่สเธอจะมายืนตัวติดกับเขาเพื่ออะไร

"เอยอยากดูนี่คะว่าต้องทำยังไง" สาวเจ้าเอ่ยตาแป๋ว

"เฮ้อ..ไปหยิบจานมา" ชายหนุ่มแอบบ่นอิทธิกรในใจไม่เข้าใจว่าทำไมอิทธิกรถึงไม่ยอมสอนให้น้องสาวช่วยเหลือตัวเองในทุกๆด้านเป็นก่อนจะใช้เธอไปหยิบจาน

"ค่ะ.."

ปึก​ เพล้งงง​  หญิงสาวรีบเปิดตู้เคาเตอร์อีกฝั่งหยิบจานดระเบื้องใบใหญ่ออกมาด้วยความที่รีบจะเดินให้ถึงชายหนุ่มโดยเร็วจึงไม่ทันระวังขาโต๊ะที่ตั้งกลางห้องเตะเข้าเต็มๆจึงทำให้จานกระเบื้องในมือหล่นตกแตก

"เจ้าเอย.. "  เหนือเมฆหลับตาถอนหายใจข่มใจไม่ให้ดุอีกฝ่าย

"ขอโทษค่ะ...นี่ค่ะ" หญิงสาวรีบรนรานหยิบจานใบใหม่ส่งให้ชายหนุ่มและรีบก้มเก็บจานที่หล่นแตกด้วยมือเปล่า

"อย่าพึ่งเก็บ"  ดวงตาคมมองการกระทำของหญิงสาวอยู่ตลอดและรู้ว่ายังไงเธอก็น่าจะรีบเก็บจานที่แตกแน่นอนจึงรีบห้ามเอาไว้แต่ดูท่าจะไม่ทันเพราะมือเรียวมีเลือดหยดออกมาแล้ว

"อ๊ายย.."  หญิงสาวร้องเสียงหลงเมื่อถูกเศษจานกระเบื้องบาดจนปวดหนึบ

"ฉันคิดไม่ผิดจริงๆ"  ชายหนุ่มรีบนำไข่เจียวใส่จานและดึงมือเรียวไปล้างน้ำสะอาดก่อนจะพามานั่งทำแผลด้านนอก

"สรุปคือฉันต้องมานั่งดูแลเธอคุ้มค่ากับเงินที่ฉันจ่ายหรือเปล่าเนี่ย"  ชายหนุ่มนั่งทำแผลให้หญิงสาวพรางบ่นอุกที่เขาต้องมานั่งดูแลเธออีกครั้ง

"ขอโทษค่ะ"  ใบหน้าหวานบุ้ยปากเล็กน้อยก้มหน้างุดเธอไม่ได้อยากเป็นภาระของเขาแต่ที่เป็นอยู่คือเหตุสุดวิสัยจริงๆ

23.30​ น.

"คุณเหนือจะดูบอลอีกนานหรือเปล่าคะเอยง่วงแล้ว"  เจ้าเอยนั่งหาวมาพักใหญ่เพราะต้องถ่างตาดูบอลเป็นเพื่อนกับเหนือเมฆตามคำสั่ง

"อีกตั้งครึ่งชั่วโมงกว่าจะจบ"  เหนือเมฆเอ่ยกับหญิงสาวขณะที่สายตายังจับจ้องอยู่กับการดูบอลทีมโปรด

ฟึ่บบ

หลังจากที่สาวเจ้าบ่นง่วงไม่นานนักร่างบางก็ล่วงผลอยอยู่บนตักของชายหนุ่ม

"เฮ้อ...ยัยเด็กอนามัย"  ใบหน้าคมก้มมองหญิงสาวในคราแรกอย่างไม่พอใจก่อนจะเปลี่ยนแววตาเป็นประกายเมื่อเสื้อตัวโคร่งของเขาที่เธอใส่มันหลวมเสียจนทำให้เขาเห็นอะไรๆเป็นเนินขาวอวบอิ่มโผล่ล่อสายตา

ทั้งเนื้อนวลขาอ่อนที่ชายเสื้อปิดเอาไว้หมิ่นเหม่ทำให้เขาใจเต้นแรงจนต้องรีบปิดทีวีและรีบอุ้มร่างบางเข้าห้องไปทันที

"เธอทำให้ฉันดูบอลไม่จบเธอต้องรับผิดชอบ"