"อืม...คุณเหนือ" เมื่อพาร่างบางเข้าห้องมาได้เขาก็จัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออกก่อนจะห่มร่างของเขาและเธอด้วยผ้านวมผืนหนาเริ่มซุกไซร้ดอมดมซอกคอระหงส์วางมือหนาบีบเค้นเต้างามจนร่างบางรู้สึกตัวตื่นมาอีกครั้ง
"เธอยั่วฉันเองนะ" เสียงแหบพร่าก่ายกระซิกข้างใบหน้านวลขณะที่มือหนาตวัดชั้นในตัวจิ๋วของหญิงสาวออกให้พ้นทางก่อนจะแทรกลำขาแกร่งกลางขาเรียวทั้งสอง
"อื้มม...คุณเหนือ..เอยยังไม่หายเจ็บค่ะ" ใบหน้าหวานหันหน้าหนีเมื่ออีกฝ่ายบดจูบคืนนี้เธอง่วงเต็มทนทั้งยังไม่หายเจ็บที่ของสงวนจึงงอแงเล็กน้อย
"แต่ฉันต้องการ" ว่าจบก็สอดใส่แท่งร้อนผงาดชูชันเข้าช่องทางรักโดยที่ยังไม่ทันได้เล้าโลมร่างบางนานเท่าไรส่งผลให้ความเจ็บแผ่ซ่านทั่วตัวหญิงสาวจนต้องกรีดร้องออกมาเสียงหลง
"อ.. อ๊ายย... อืม.." เสียงกรีดร้องระบายความเจ็บถูกกลืนด้วยริมฝีปากหนาที่เริ่มบดจูบหญิงสาวอีกรอบพร้อมขยับสะโพกแกร่งไปในคราเดียวกัน
"อื้อ.." มือเรียวจิกลำแขนแกร่งหนึบน้ำตาคลอเบ้าเพราะความเจ็บเมื่อคนตัวโตยกขาเรียวข้างหนึ่งของเธอพาดบ่าและกระแทกสะโพกรัวเป็นจังหวะเร่าร้อน
"ฮือๆๆ.." ตอนนี้เจ้าเอยเอาแต่ร้องให้แต่เสียงก็ยังอยู่ในลำคอของอีกฝ่ายที่บดจูบเธอไม่ยอมลดละจนรู้สึกเจ็บริมฝีปาก
คราแรกคิดว่าเขาจะผ่อนอารมณ์เร่าร้อนลงบ้างเมื่อเห็นน้ำตาของเธอทว่าไม่ใช่อย่างที่คิดดูเหมือนเขาจะรุนแรงกับเธอเพิ่มขึ้นด้วยซ้ำความเจ็บระบมที่ค่อยยังชั่วบัดนี้เหมือนถูกเขารื้อให้เกิดแผลอีกรอบ
"เอยเจ็บค่ะคุณเหนือ" เมื่อริมฝีปากหลุดพ้นพันธนาการเพราะคนตัวโตสลับริมฝีปากหนาง่วนอยู่กับยอดอกอิ่มของเธอแทนเธอจึงมีโอกาสเอ่ยให้เขาเห็นใจได้บ้าง
"เธออยากน่าหมั่นเขี้ยวทำไมล่ะยิ่งได้แนบเนื้อแบบนี้ฉันยิ่งหยุดไม่ได้" ใบหน้าคมละริมฝีปากหนาจากยอดอกตูมเงยหน้าขึ้นมาพูดกับเธอเสียงแหบพร่าก่อนจะก้มลงดูดดึงอย่างมูมมามสลับสองเต้างามอย่างสนุกปากโดยที่สะโพกแกร่งก็ยังคงกระแทกกระทั้นเป็นจังหวะเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ
"อ.. อ้ะ..อืมม.." สาวเจ้าเห็นที่จะขัดอารมณ์ของคนตัวโตไม่ได้จึงทำได้แต่อดทนต่อความเจ็บและแอบมีเสียงครางระบายความเจ็บออกมาเล็กน้อย
"อื้อ.. อ้าสสส.." ใบหน้าคมกัดฟันกรอดจนกรามขึ้นเป็นสันเมื่อร่วมศึกสวาทได้พักใหญ่ช่องทางรักของหญิงสาวดูท่าจะเริ่มตอบสนองรู้ด้วยน้ำรักหล่อลื่นที่เพิ่มขึ้นและภายในยังตอดแท่งร้อนของเขาหนึบจนแทบปริแตก
"อื้อ.. อ้ะ.." บทสวาทเร่าร้อนที่ชายหนุ่มมอบให้จากเจ็บปวดทรมานในคราแรกตอนนี้กลับสร้างความสุขซาบซ่านให้หญิงสาวไม่น้อยจนร้องครางเป็นจังขวะขณะที่ถูกกระแทกขย่มจนตัวโยน
"อื้อ.. อ้าสสส.." เสียงคำรามเร่าร้อนของชายหนุ่มดังขึ้นเรื่อยๆด้วยกำลังมัวเมากับศึกสวาทเขาลุกนั่งคุกเข่ายื่นมือหนาทั้งสองยกสะโพกมนขึ้นอัดแท่งร้อนสาวเข้าออกร่องสวาทถี่ยิบจนน้ำรักซ่านกระเซ็นและแล้วหญิงสาวก็บิดเร่าเสร็จสมกรีดร้องครางโหยหวน
"อ.. อ๊ายย.."
"อื้อ.." เมื่อเห็นสาวเจ้าเสร็จสมไปได้ตอนนี้ก็ถึงตาของเขาที่จะแตะขอบสวรรค์ตามเธอไปบ้างเขาซอยสะโพกถี่รัวจนเสียวซ่านไปทั้งตัวและอัดบดเบียดแท่งร้อนลึกสุดเท่าที่จะลึกได้จนได้เวลารีดน้ำเชื้อขาวขุ่นลงร่องสวาททุกหยาดหยดก่อนจะหุบลงนอนข้างๆหญิงสาวที่หายใจหอบเหนื่อย
03.00 น.
เป็นอีกครั้งที่หลังจากร่วมศึกสวาทกับหญิงสาวเสร็จเขาจะต้องมาเช็ดทำความสะอาดตัวเธอเปลี่ยนผ้าปูเพราะเขาดันกระทำกับร่างบางรุนแรงจนเลือดเธอไหลมาอีกรอบกว่าจะนอนได้ก็ปาไปเกือบตีสาม
ช่วงสาย
"อ..อืม" ร่างบางเดินออกนอกห้องมาอย่างทุลักทุเลในช่วงสายเพราะรู้สึกระบมไปทั้งตัวแต่ก็หิวเกินกว่าจะนินอยู่บนเตียงเฉยๆ
"รู้ว่าเดินไม่ไหวแล้วจะลุกออกมาทำไม" เหนือเมฆรีบเข้ามาประคองหญิงสาวเอาไว้ก่อนจะบ่นเธอที่ยังจะลากสังขารเดินออกมาทั้งที่ไม่ไหว
"ก็เอยไม่เห็นใครอยู่ในห้องนี่คะ" มือน้อยทั้งสองเกาะเอวหนาของชายหนุ่มเอาไว้แน่นก่อนจะเงยหน้าคุยกับอีกฝ่ายตาแป๋ว
"คิดถึงฉัน? " สองแขนแกร่งรีบรวบอุ้มหญิงสาวไปนั่งตักที่เก้าอี้โต๊ะทานข้าวก่อนจะเอ่ยถ้อยคำหยอกล้อเธอขึ้นมา
"หึ..เอยหิวข้าว" หัวทุยที่ซบอยู่กับอกแกร่งส่ายหัวหงึกหงักดวงตากลมจ้องมองไปที่ข้าวต้มกุ้งใหญ่สองถ้วยตรงหน้าอย่างหิวโหย
"คุณเหนือคะ" ก่อนที่จะยื่นมือตักข้าวต้มฝีมือของเหนือเมฆทานสาวเจ้าก็มีบางอย่างอยากจะขอร้องอีกฝ่าย
"มีอะไร"
"ช่วงนี้งดทำเรื่องเมื่อคืนกับเอยไปก่อนได้หรือเปล่าคะ" น้ำเสียงขอร้องค่อนข้างอ่อนหวานเพราะต้องการให้เขาเห็นใจ
"ถ้าเธอทำตัวน่ารักกับฉัน...ฉันก็จะรับปาก"
"ขอบคุณนะคะ" เมื่อคำตอบยินยอมจากชาบหนุ่มเป็นที่ง่ายดายสาวเจ้าก็ยิ้มร่าหน้าระรื่นทันที
"แต่ถ้าทำให้ฉันไม่พอใจเมื่อไรล่ะก็ฉันจะขย่มเธอให้เดินไม่ได้เป็นอาทิตย์เลยคอยดู" ใบหน้าคมก้มกระซิบข้าหูเสียงแหบพร่าจนใบหน้านวลต้องเอียงหลบเล็กน้อย
"เอยรับปากว่าจะไม่ทำให้คุณเหนือไม่พอใจเอยจะเอาใจคุณเหนือทุกอย่างเลยค่ะ" มือเรียวกอบกุมมือหนาที่รวบเอวเธอเอาไว้เป็นการทำสัญญา
"พูดเองนะ"
"ค่ะ"
"กินข้าวต้มให้หมดถ้วย"
"แต่ว่าในถ้วยนี้มันเยอะเกินไปค่ะขอแค่ครึ่งหนึ่งได้หรือเปล่าคะ"
"อืม..ฉันอนุโลม" ริมฝีปากหนาอมยิ้มอ่อนคิดในใจว่านี่หรือที่เธอจะทำตามเขาทุกอย่างแต่ก็ไม่ได้อยากบังคับเธอขนาดนั้นเพราะเห็นว่าเธอคงจะทานข้าวต้มในถ้วยไม่หมดจริงๆ
"ดีค่ะ...นี่ค่ะ" สาวเจ้าเลือกที่จะตักข้าวต้มอีกถ้วยข้างๆถ้วยของเธอขึ้นมาเป่าเล็กน้อยก่อนจะยื่นป้อนให้คนตัวโต
"......" เหนือเมฆมองการกระทำของหญิงสาวด้วยสีหน้าแปลกใจไม่รู้ว่าใครสอนเธอเอาใจผู้ชายแบบนี้แต่ก็ทำให้เขาพอใจอยู่ไม่น้อย
"เอยกำลังเอาใจคุณเหนืออยู่ไงคะแบบนี้ชอบหรือเปล่า" ดวงตากลมโตเบิกกว้างก่อนจะขมวดคิ้วเพราะเห็นว่าชายหนุ่มยังคงนิ่งไม่ยอมทานข้าวต้มที่เธอป้อนจึงไม่ค่อยแน่ใจแล้วว่าเขาชอบในการที่เธอเอาใจแบบนี้หรือเปล่า
"อืม..ต่อไปก็ทำแบบนี้ตลอดเลยสิ" เสียงทุ้มเอ่ยอย่างนิ่มนวลก่อนจะทานข้าวต้มที่หญิงสาวป้อน
"ค่ะ...เอยจะทำถ้าคุณเหนือชอบ" เมื่อเห็นอีกฝ่ายพอใจใบหน้าหวานก็ยิ่มร่าขึ้นมาอีกรอบ
"......" ดวงตาคมมองหญิงสาวที่กำลังอารมณ์ดีด้วยตาเป็นประกายตอนนี้เขารู้สึกว่าเธอน่ารักน่าชังอยู่ไม่น้อยถึงว่าอิทธิกรหวงน้องสาวอย่างกับไข่ในหิน...
ทั้งคำพูดคำจาของเธอที่ดูเอาอกเอาใจเขาโดยที่ไม่ตั้งใจทำให้เขากระชุ่มกระชวยเป็นพิเศษตอนนี้เธอยิ่งดูน่าหมั่นเขี้ยวสำหรับเขามากขึ้นกว่าเดิมเยอะ
คิดได้ดังนั้นสองแขนหนาก็กอดกระชับเอวบางให้แน่นขึ้นกว่าเดิมอยากจะฟัดเธอเสียตอนนี้แต่ติดว่ารับปากไปแล้วว่าจะไม่ทำ
หลังจากทานอาหารเช้ากันเรียบร้อยแล้วเหนือเมฆก็พาหญิงสาวขี่หลังเดินออกมาที่หลังบ้านไม่ไกลนักก็เจอลำธารที่ค่อนข้างมีทิวทัศน์ที่สวยงามสดชื่นแก่สายตาของคนที่มอง"ไม่คิดว่าหลังบ้านจะมีลำธารสวยๆแบบนี้ด้วยนะคะ" ดวงตากลมโตมองวิวทิวทัศน์แถวนี้ไม่ละวางสายตาเพราะเมื่อมาถึงที่นี่ทำให้ตัวเธอนั้นผ่อนคลายอยู่ไม่น้อย"อยากเล่นน้ำหรือเปล่า" ชายหนุ่มหันน้าถามคนที่อยู่ข้างหลัง"ค่ะ" ใบหน้านวลพยักหน้าหงึกหงัก"ฉันให้เวลาเล่นไม่นานนะเดี๋ยวเธอจะไม่สบายแล้วต้องให้ฉันดูแลอีก" ว่าจบก็ปล่อยร่างบางลงในน้ำที่ไม่ค่อยลึกมากให้เธอนั่งเล่นให้สบายอารมณ์ตอบแทนที่เธอเอาอกเอาใจเขาเมื่อตอนทานข้าวเช้า"ค่ะ...คุณเหนือมาเล่นด้วยกันสิคะ" ร่างบางค่อยๆเดินลงมาในแอ่งน้ำใสลึกประมาณเหนือเอวบางเธอมาเล็กน้อยโดยมีชายหนุ่มเดินตามแนวโขดหินมานั่งอยู่ใกล้ๆเธอไม่ห่างด้วยความอยากให้เขาลงมาเล่นกับเธอด้วยจึงดึงแขนชายหนุ่มลงน้ำขณะที่เขาเผลอเอาแต่มองธรรมชาติรอบๆ"ไม่.."ตู้มม.. ชายหนุ่มไม่ทันปฏิเสธขาดคำตัวเขาก็เอียงล่วงหล่นมาอยู่ในน้ำเรียบร้อยแล้ว"เจ้าเอย" คนตัวโตรีบยืนให้อยู่ยกมือหนาปาดน้ำที่ชุ่มอยู่บนหน้าและผมก่อนจะดุสาวเจ้าเสียงแข
"เอ่อ.." ใบหน้าหวานแสดงออกถึงความรู้สึกกังวลอยู่พอสมควร"ฉันว่ามันน่าจะไม่เจ็บมากเหมือนก่อนหน้าแล้วล่ะ" "หรอกคะ""อืม..เชิ่อฉันสิ" มือหนาลูบแก้มนวลเบาๆก่อนจะเริ่มถอดเสื้อผ้าของเธอและเขาออกคนตัวโตบดจูบริมฝีปากบางอย่างเร่าร้อนลิ้นร้ายทำงานระรัวตวัดฉกชิมความหวานจากโพรงปากลมหายใจหอบถี่แสดงถึงความร้อนระอุพลุ่งพล่านที่อยู่ในกายมือหนาจับยกร่างบางลุกขึ้นนั่งบนตักกอดรัดเอวคอดเอาไว้แน่นขณะที่ริมริมฝีปากหนายังบดจูบเร่าร้อนอยู่ไม่ขาด"อื้อ.." เจ้าเอยดันใบหน้าคมออกห่างก่อนซบหัวทุยกับอกแกร่งสูดลมหายใจเข้าปอด"จะต้องสอนกันอีกสักกี่ครั้ง" เหนือเมฆโน้มตีววางร่างบางนอนราบบนเตียงบ่นอู้อี้เสียงกระเส่าที่ผ่านมาแค่สองสามวันเธอก็ลืมเสียแล้วว่าเวลาเขาบดจูบเธอจะต้องหายใจเช่นไร"อืม" ร่างบางบิดเร่าแอ่นอกมือน้อยจิกหมอนนุ่มจนแทบขาดเมื่อริมฝีปากหนาไล่จูบตั้งแต่ริมฝีปากลวมาที่ลำคอระหงส์ต่อด้วยดูดดึงสองเต้างามอย่างมูมมามก่อนจะมาถึงหน้าท้องน้อยจนตอนนี้ใบหน้าหวานส่ายไปมาหลับตาปี๋ควบคุมร่างกายไม่อยู่"อ.. อ๊ายย.." มือหนาสัมผัสถึงความฉ่ำแฉะของร่องสวาทเห็นว่ามันมีน้ำออกมามากพอที่ทำให้เธอลดอาการเจ็บลงจึงค่อยๆแทร
อาทิตย์ต่อมา22.00 น.หลังจากเลิกงานได้เหนือเมฆก็ดิ่งตรงมาที่คลับหรูที่แทนไทเพื่อนของเขาเป็นเจ้าของในโซนวีไอพีตอนนี้มีแดเนียลแทนไทและเหนือเมฆที่เป็นเพื่อนสมัยเรียนมาด้วยกันแทนไทเป็นลูกเจ้าของบริษัทนำเข้าปิโตรเคมีแต่เขาเลือกที่จะเป็นเจ้าของธุรกิจกลางคืนเพราะรักสนุกและแสงสีในตอนกลางคืนมากกว่ากลางวันแดเนียลเป็นหนุ่มลูกครึ่งไทยอเมริกาธุรกิจครอบครัวคือทำปิโตรเคมีและที่นี่ได้ก็เพราะตอนนี้อกหักรักคุดจึงเดินทางมาหาเพื่อนๆและพักผ่อนรักษาแผลใจเขาค่อนข้างเป็นคนสุขุมไม่ค่อยชอบเข้าสังคมและคนอื่นค่อนข้างเข้าถึงยากพอสมควร"เฮ้ยๆๆ..เบาๆเป็นอะไรของแกวะ" แดเนียลรีบรั้งมือเหนือเมฆเอาไว้เพราะเห็นว่าตั้งแต่มาถึงก็อารมณ์เสียและเอาแต่ดื่มไม่พูดไม่จา"เบื่อๆ" ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะบ่นออกมาเบาๆ"ให้ฉันเรียกมาสักคนสองคนไหม" แทนไทรู้ดีว่าเพื่อนเขามาที่นี่ทีไรขาดเรื่องนี้ไม่ได้จึงหมายจะเรียกเด็กสาวในที่นี้สักคนสองคนมาปรนนิบัติเพื่อนของเขา"ไม่ฉันขอตัว" เหนือเมฆลุกยืนเต็มความสูงต่อหน้าแทนไทก่อนปฏิเสธและจะเดินออกไปอย่างรวดเร็ว"อ้าว..จะรีบไปไหนของมัน" ทั้งแดเนียลและแทนไทต่างก็มองตามหลังเพื่อนของพว
"ผมไม่ไปครับ...คุณแม่คิดว่าคุณแม่มาหาผมที่นี่แล้วจะพาผมไปได้อย่างนั้นหรอกครับ" ใบหน้าคมมีสีหน้าที่ค่อนข้างเอือมระอาเพราะเขาเคยบอกกับแม่เขาไปแล้วว่าที่ยอมหมั้นเพราะเห็นว่าเป็นผลดีต่อธุรกิจเท่านั้นและไม่ได้อยากสานสัมพันธ์กับพีรยาจริงจัง"นี่ก็ห้าโมงแล้วได้เวลาเลิกงานพอดีผมขอตัวกลับนะครับ" ว่าจบก็ลุกหนีคนเป็นแม่อย่างไม่ค่อยจะมีมารยาททำให้วารุณีต้องเอ่ยคำสั่งเด็ดขาด"ถ้าเรายังไม่ค่อยใส่ใจหนูพลอยอีกแม่จะเร่งงานแต่งให้เร็วขึ้น""จะแต่งหรือไม่แต่งผมก็ไม่เคยสนใจเธออยู่ดีครับ" เหนือเมฆรู้ว่าแม่ของเขาไม่ได้แค่ขู่แต่เขาก็ยืนยันว่าอย่างไรเขาก็จะไม่มีวันสนใจพีรยาและเดินหนีแม่ของเขาไปอย่างรวดเร็ว"ตาเหนือ" วารุณีขมวดคิ้วจนผูกโบว์ที่ลูกชายของเธอได้ดั่งใจทุกอย่างแต่มีอย่างเดียวที่ไม่ได้อย่างใจเห็นก็แต่เรื่องผู้หญิงที่เธอเลือกให้นี่แหละทางด้านเจ้าเอยตอนนี้เธอก็เข้ามาอยู่ในบ้านหลังใหญ่สุดหรูของชายหนุ่มแล้วใบหน้าหวานมองซ้ายมองขวาก็ค่อนข้างแปลกใจเพราะบ้านออกใหญ่โตแต่ไม่มีคนเฝ้าเสียอย่างนั้น"......" สาวเจ้านั่งจับมือถือชั่งใจว่าจะโทรหาชายหนุ่มแต่เธอก็ไม่กล้าเพราะกลัวว่าจะรบกวนเขาหากเขาให้เธอมาหา
ครู่ต่อมาพีรยาเดินออกจากลิฟท์มุ่งหน้ามาที่ห้องของเหนือเมฆสีหน้าระรื่นเพราะเป็นครั้งแรกที่เขาเชิญให้เธอมาที่นี่ติ้ดด แกร๊กก เมื่อมาถึงหน้าห้องของเขาได้เธอก็ใช้คีย์การ์ดที่เหนือเมฆฝากคนดูแลเอาไว้ให้แตะเปิดประตูเข้ามาโดยที่ไม่ได้เคาะก่อน"เหนือ..." ภาพตรงหน้าเมื่อหญิงสาวเปิดประตูเดินเข้ามาไม่กี่ก้าวทำให้เธอต้องหยุดชะงักเพราะไม่คิดว่าจะมาเจอสิ่งที่ทำให้เธอปวดหัวใจตอนนี้"พลอย..." ร่างบางเปลือยเปล่าที่กำลังนั่งคร่อมขย่มคนบนโซฟาหันหลังกลับมาดูผู้มาใหม่ด้วยสีหน้าตื่นตระหนกเพราะเธอไม่คิดว่าพีรยาจะเข้ามาในห้วงเวลาสวาทของเธอและเหนือเมฆ"ถ้ารอได้ก็รอ" เหนือเมฆรวบกอดวิเวียนไม่ให้ลงจากตัวของเขาก่อนจะเอ่ยกับพีรยาเสียงเรียบเรื่องวันนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญเพราะวันนี้เขาจงใจให้พีรยาได้เห็นเผื่อเธอจะเลิกไล่ตามเขาเสียที"หึ่.." พีรยากำมือแน่นหายใจหอบถี่กัดฟันกรอดเธอพยายามไม่โวยวายก่อนจะรีบเดินออกไปอย่างรวดเร็ว"คุณเหนือไม่ตกใจหรอกคะ" แม้นวิเวียนจะตกใจที่พีรยาเห็นเธอแต่ก็แอบสะใจที่วันนี้พีรยาได้รู้เสียทีว่าเธอมีสัมพันธ์กับเหนือเมฆด้วยเพราะแอบหมั่นไส้ในพฤติกรรมเย่อหยิ่งจองหองทำตัวเหนือคนอื่นของพีรยามานาน
“อ่อ..นี่เจอวิเวียนบ้างหรือเปล่าเธอไม่ได้มาทำงานหลายวันแล้วพี่ก็ติดต่อไม่ได้” ปกรณ์เห็นว่าไหนๆวันนี้เขาก็มาหาน้องสาวของเขาที่นี่แล้วก็ถือโอกาสถามเรื่องวิเวียนเสียเลยช่วงนี้งานของเขาก็ยุ่งเลขาก็ดันหายไปนานอีก“อ่อ..พลอยก็ติดต่อเธอไม่ได้เหมือนกันค่ะ..ถ้าเพื่อนพลอยหายไปนานขนาดนี้พี่กรหาเลขาคนใหม่เถอะค่ะ” พีรยารู้อยู่แก่ใจแล้วว่าวิเวียนหายไปและที่วิเวียนหายไปเป็นฝีมือของเธอเองโทษฐานที่หญิงสาวหักหลังเธอหลังจากวันที่วิเวียนเหยียบสนามบินที่ประเทศไทยเธอก็สั่งให้คนของเธอจัดการวิเวียนไม่ให้เหลือชื่อแล้ว“พี่ว่าก็ต้องเป็นแบบนั้น” ปกรณ์เห็นว่าเขาก็คงต้องหาคนมาเป็นเลขาใหม่ตามที่น้องของเขาบอกเพราะเขาก็ไม่อยากรับคนที่ไม่มีความรับผิดชอบมาทำงานอีกเหมือนกัน22.00 น.เจ้าเอยนอนพลิกซ้ายพลิกขวาในมือถือโทรศัพท์มองจ้องหวังว่าเหนือเมฆจะติดต่อมาหาเธอเพราะเขาขาดการติดต่อกับเธอไปหลายวันแล้ว“ทำไมต้องอยากให้เค้าโทรหาด้วยล่ะ” เมื่อคิดไปคิดมาเธอก็ต้องตำหนิตัวเองเพราะเริ่มที่จะใส่ใจอีกฝ่ายมากเกินไปทั้งที่สถานะของเธอเป็นแค่ของเล่นลับๆของเขาเท่านั้นวันต่อมาโรงพยาบาลXXX“เมื่อไรจะฟื้นซะทีคะพี่โอบ” วันนี้เป็นอีกวันที
“เอ่อ..ไม่เป็นไรค่ะฉันไม่ระวังเอง” เจ้าเอยรีบโบกไม้โบกมือปัดไม่ให้อีกฝ่ายรับผิดชอบอะไรเพราะเธอไม่ระวังเองต่างหาก“ไม่ครับยังไงผมก็ต้องรับผิดชอบ” ชายหนุ่มยิ้มอ่อนยืนยันว่ายังไงเขาก็ต้องรับผิดชอบทั้งยังอยากรู้จักสาวสวยหน้าหวานคนนี้มากกว่านี้อีกด้วยเพราะรู้สึกถูกชะตากับเธอตั้งแต่แรกเห็นชั่วโมงต่อมาและแล้วปกรณ์ก็จัดการพาหญิงสาวไปซื้อมือถือใหม่จนได้แถมเครื่องที่เขาซื้อให้หญิงสาวก็ราคาแพงหูฉี่จนเจ้าเอยเกรงใจอยู่ไม่น้อย“ขอบคุณมากเลยนะคะ” สาวเจ้านั่งคุยกับปกรณ์อยู่ที่ศาลาริมสระน้ำเธอเอ่ยขอบคุณเขาเป็นครั้งที่สิบเห็นจะได้“ยินดีครับ..แล้วคุณเอยมาที่นี่บ่อยหรอกครับ” ปกรณ์เอ็นดูสาวน้อยตรงหน้าเป็นพิเศษยิ่งอยู่ใกล้กับเธอนานเท่าไรเขาก็ยิ่งเห็นความน่ารักของเธอเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ“ไม่ค่อยบ่อยหรอกค่ะช่วงปิดเทอมนี่ก็พึ่งจะมาวันนี้ค่ะคุณกรล่ะคะ”“ผมก็นานๆจะมาทีครับวันนี้ก็นำปัจจัยมาถวายหลวงพ่อให้บูรณะศาลาใหม่”“ดูท่าคุณกรชอบทำบุญเหมือนกันนะคะ”“พอดีเมื่อก่อนที่คุณตาผมยังไม่เสียท่านชอบมาทำบุญที่วัดนี้แล้วก่อนท่านจะเสียก็ฝากฝังให้ผมช่วยเหลือวัดนี้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้”“อ๋อ..อย่างนี้นี่เอง”เมื่อคุยกั
คอนโดXXXพีรยาดีใจเรื่องที่กำจัดวิเวียนไปได้ไม่นานเธอก็ต้องมานั่งหัวเสียกับเรื่องที่เธอพึ่งได้ข่าวจากคนในบริษัทของเหนือเมฆที่เธอจ้างอย่างลับๆเอาไว้รายงานความเคลื่อนไหว“อีกคนอย่างนั้นหรอก” ครั้งนี้เหนือเมฆดูจะหลงนักศึกษาปีหนึ่งหัวปักหัวปลำที่พาเธอไปอยู่ด้วยเป็นอาทิตย์แถมยังให้เงินใช้ไม่ขาดมือดูท่าว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่ใช่ผู้หญิงชั่วคราวอย่างคนอื่นๆเสียแล้วคลับหรู22.00 น.“ได้ข่าวว่าแม่แกจะจัดงานแต่งให้เร็วๆนี้แกจะสละโสดจริงหรอก” แทนไทเห็นเพื่อนเข้ามาหาถึงที่ได้ก็เอ่ยถามเรื่องงานแต่งของเพื่อนเขาทันทีเพราะได้ยินข่าวจากญาติๆมาหลายวันแล้ว“ใครว่าฉันจะยอม..ถึงที่บ้านฉันบังคับให้ฉันแต่งได้ฉันก็ยังคงใช้ชีวิตเหมือนเดิม” เหนือเมฆยกแก้วไวน์ราคาแพงดื่มอึกใหญ่ก่อนจะส่ายหัวด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย“แกไม่คิดจะสนใจคุณพลอยเธอบ้างหรอกวะ” แทนไทจำได้ว่าเคยถามเรื่องนี้กับเพื่อนของเขาครั้งที่หมั้นหมายกับพีรยาครั้งหนึ่งแล้ววันนี้เขาก็อยากจะถามย้ำอีกว่าเพื่อนของเขาไม่สนใจหญิงสาวจริงๆหรือไม่เพราะเขาเองก็เห็นว่าพีรยาออกจะสวยเพอเฟคเพียบพร้อมเหมาะสมกับเหนือเมฆทุกอย่าง“ไม่..แล้วนี่แดเนียลหายหัวไปไหน” เหนือเมฆตอบกลั