ตอนที่20 หลบหน้า

"ถ้าไม่อยากอายคนอื่นก็ไปกับฉัน" ใบหน้าคมหันมามองร่างบางที่ยืนหน้าซีดอยู่ข้างตัวก่อนจะเอ่ยกับเธอเสียงแข็ง

"เดี๋ยวค่อยคุยกันนะ" เจ้าเอยคิดว่าหากเธออยู่ตรงนี้นานคงไม่ดีแน่จึงเอ่ยกับเพื่อนทั้งสองให้หยุดการกระทำและเดินตามเหนือเมฆไปที่รถแต่โดยดี

ทิ้งให้สองสาวยืนมองหน้ากันอย่างตกใจที่ดูท่าเหนือเมฆกับเพื่อนของพวกเธอดูจะสนิทกันมากกว่าคนรู้จักกันธรรมดา

"นี่เอยไปสนิทกับคุณเหนือตั้งแต่เมื่อไร"

"นั่นสิ"

ทางด้านเหนือเมฆเมื่อพาร่างบางขึ้นรถด้วยกันมาได้เขาก็เหยียบคันเร่งไม่ผ่อนด้วยความโมโหตรงดิ่งไปที่บ้านอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะคุยกับเจ้าเอยให้รู้เรื่องว่าที่จู่ๆเธอดันมาหลบหน้าเขาเป็นเพราะอะไร

"พี่เธอหายดีแล้วคิดจะชิ่งหนีฉันหรือไง" เหนือเมฆจอดรถได้ก็ตวาดใส่หญิงสาวที่นั่งเงียบอยู่ข้างๆสะดุ้งเฮือกแต่เธอก็ยังไม่ยอมปริปากพูดจาอะไร

"จะเงียบอีกนานไหม" ยิ่งเห็นอีกฝ่ายเอาแต่เงียบเขาก็ยิ่งโมโห

"ถ้าคุณเหนือจะแต่งงานก็เลิกยุ่งกับเอยเถอะค่ะ" เจ้าเอยยอมปริปากพูดเสียงอ่อนเพราะเธอไม่อยากให้เขามายุ่งอะไรกับเธออีกแม้นก่อนหน้าจะรับปากยอมเป็นของเล่นเขาเองก็เถอะหากเขาและเธอยังไม่เลิกเจอกันก็รั้นแต่จะทำให้ใจของเธอเจ็บปวดไม่จบไม่สิ้น

"ไม่...ฉันบอกเธอแล้วไงว่าเธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน"

เหนือเมฆไม่ต้องเดาก็พอจะรู้ว่าหญิงสาวรู้ข่าวมาจากไหนก็แม่ของเขาเล่นส่งข่าวให้นักข่าวแทบทุกจะสำนักขนาดนั้นแต่นั่นก็ไม่ใช่ประเด็นเพราะหญิงสาวเป็นคนยอมที่จะเป็นคนของเขาเองแล้วจะมาเลิกดื้อๆกลางคันในวันที่เขาหลงเธอแบบนี้ไม่ได้เธอเป็นของรักของหวงของเขาและเขาจะไม่มีวันเสียเธอไปตอนนี้แน่

"...." เจ้าเอยคร้านจะฟังคนเอาแต่ใจเธอปลดเข็มขัดนิรภัยได้ก็รีบเปิดประตูวิ่งหนีชายหนุ่มออกไปทันที

"..เจ้าเอย" เหนือเมฆรีบลงจากรถตามหญิงสาวไปเขาสาวเท้าไม่กี่เก้าก็ประชิดร่างบางรวบอุ้มเข้าไปในบ้านยิ่งเธอพยศเขาเท่าไรเขาก็ยิ่งอยากจะเอาชนะเธอมากเท่านั้น

"ปล่อยย..เอย"

"ไม่...อยากให้ฉันใจร้ายใช่หรือเปล่าห้ะ"

"อย่ามายุ่งกับเอย.." สาวเจ้าตวาดเสียงสั่น

"เป็นอะไรของเธอ" เหนือเมฆขึงร่างบางไว้กับผนัง

"เอยไม่อยากเป็นของเล่นของคุณแล้ว...ปล่อยเอยไปเถอะค่ะ" เสียงหวานของหญิงสาวแม้นจะดูแข็งกระด้างไปบ้างแต่ในทุกคำที่เธอพูดมาล้วนมาจากความอ่อนแอในหัวใจลึกๆแล้วเธอไม่อยากอยู่ห่างเขาแม้นสักวินาทีแต่ด้วยสถานะของเขาตอนนี้คือมีเจ้าของตัวจริงแล้วเธอไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นชู้ของใคร

"ไม่อยากเป็นก็ต้องเป็น"

พลั้กกก

"อ๊ายย.." ว่าจบก็ลากร่างบางขึ้นห้องนอนด้วยความโมโหก่อนจะเหวี่ยงเธอลงบนเตียงนุ่มกระโจนร่างใหญ่ทาบทับขึงเธอเอาไว้

วันนี้เขาจะสั่งสอนเด็กดื้อให้รู้สำนึกว่าเธอไม่มีสิทธิ์ต่อรองหรือพยศอะไรกับเขาเพราะถึงอย่างไรเขาก็จะไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ

"ห่างผัวไม่เท่าไรพยศเก่งจังเลยนะ"

"ปล่อยย.."

แคว้กกกก

ชุดนักศึกษาชิ้นน้อยถูกคนเอาแต่ใจฉีกกระชากจนขาดวิ่นก่อนจะลงมือมอบบทรักบทสวาทที่ไม่ค่อยจะนุ่มนวลเท่าไรนักให้หญิงสาวโทษฐานที่เธอคิดจะหนีหน้าเขา

"พอได้แล้ว..ฮือๆๆ" เสียงกรีดร้องโหยหวนให้คนบ้าคลั่งหยุดการกระทำป่าเถื่อนโดยที่เธอไม่สมยอมดังอยู่แทบทุกนาทีแต่ก็ไม่ได้เป็นสิ่งทัดทานคนตัวโตให้หยุดการกระทำได้

กว่าศึกสวาทจะจบก็ปาไปฟ้ามืดร่างบางถูกชายหนุ่มสวมเสื้อเชิ้ตของเขาแทนเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นจนใส่ไม่ได้แล้วจึงพาเธอไปส่งที่บ้าน

รถคันหรูสีดำจอดอยู่ไม่ไกลจากหน้าบ้านของเจ้าเอยนักเพราะรู้ดีว่ามีคนอยู่ในบ้านก่อนที่หญิงสาวจะลงจากรถไปเขาได้ถามย้ำกับเธอข้อหนึ่งให้มั่นใจว่าต่อไปนี้เขาจะได้เจอเธอหากเธอไม่รับปากก็จะได้รู้กันว่าเขาจะไม่ใจดีกับเธออีกต่อไป

"รับปากกับฉันว่าจะไม่หนีหน้าฉันอีก"

"ไม่" ดวงตากลมโตที่แดงก่ำคลอเคล้าไปด้วยน้ำตาหันมามองคนข้างๆด้วยความโกรธเคืองก่อนจะลงจากรถไปด้วยความทุลักทุเลเพราะถูกคนตัวโตสูบพลังงานไปจนแทบเดินไม่ไหว

"ได้..แล้วเธอจะมาว่าฉันใจร้ายไม่ได้" เหนือเมฆนั่งกัดฟันกรอดครู่หนึ่งก่อนจะลงตามหญิงสาวไปและดึงมือเธอเข้าไปในบ้านพร้อมกันวันนี้เขาจะทำให้เธอเจ็บปวดเพื่อลงโทษที่เธอกล้าที่จะไม่ฟังคำสั่งของเขา

"คุณจะทำอะไร" เจ้าเอยตัวชาวาบเมื่อคนตัวโตลากเธอเดินดุ่มๆเข้าไปในบ้าน

"ทำไมคุณเหนือมากับเอยล่ะคะ" อินทิราที่กำลังนั่งเล่นอยู่กับลูกสาวตัวกลมหน้าทีวีกับสามีของเธอเห็นเหนทอเมฆจูงเจ้าเอยที่หน้าตามีแต่น้ำตาจึงรีบลุกขึ้นมาถามด้วยสีหน้าที่ตกใจ

"เอยมาหาพี่" อิทธิกรเองก็ตกใจไม่ต่างกันที่ชายหนุ่มจับมือแขนน้องสาวเขาเข้ามาและดูท่าน้องของเขาจะไม่ได้เต็มใจเท่าไร

"....." เหนือเมฆไม่คิดว่าอินทิราจะอยู่ที่นี่เพราะรู้ว่าเธอเลิกกับอิทธิกรแล้วแต่เด็กทารกตัวกลมนั่นก็เป็นสิ่งที่ให้คำตอบเขาได้ว่าทำไมทั้งคู่จึงกลับมาอยู่ด้วยกันและนั่นไม่ใช่ประเด็นที่เขาจะสนใจในตอนนี้

ที่เขาเข้ามาก็เพื่อทำให้ทุกคนในที่นี้โดยเฉพาะอิทธิกรได้รับรู้ว่าน้องสาวตนทำอะไรมาบ้าง...ใช่เขาจะผิดสัญญากับเจ้าเอยเพราะเธอหลบหน้าผิดสัญญากับเขาก่อน

"..ที่ฉันเข้ามาที่นี่ก็เพื่อจะมาบอกนายว่า"

"คุณเหนือหยุด.." เจ้าเอยตวาดคนตัวโตเสียงฝาดแต่มีหรือเขาจะหยุด

"ที่นายได้ผ่าตัด...ได้หมอรักษาดีๆเพราะเงินของฉันที่แลกกับตัวน้องนายไงล่ะ" ว่าจบก็สะบัดมือหญิงสาวทิ้งหันหลังกลับเดินหนีทุกคนไปด้วยความสะใจ

"เอย.." อินทิราถึงกับยืนแน่นิ่งเธอคิดเอาไว้เหมือนกันว่าทำไมหญิงสาวจึงมีเงินรักษาอิทธิกรทั้งที่ไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากเธอแต่ก็ไม่เคยคิดจะถามจนวันนี้ความจริงก็ปรากฎเธอรู้สึกสงสารน้องสาวเหลือเกิน

"ฮือๆๆ.." เจ้าเอยร้องให้เจียนจะขาดใจเมื่อเห็นสีหน้าของอิทธิกรที่ดูจะผิดหวังจนหน้าเสียอย่างเห็นได้ชัด

"ไม่จริงใช่ไหมเอย..บอกพี่สิ" อิทธิกรน้ำตาตกเค้นเสียงถามน้องสาวตัวเองเสียงสั่นเครือ

"ฮือๆๆ" ร่างบางถึงกับนั่งฟุบลงสะอึกสะอื้นกับฟื้นปวดหัวใจจนไม่รู้จะปวดยังไง

"อย่าพึ่งเค้นน้องตอนนี้เลยค่ะ" อินทิราที่กำลังอุ้มลูกสาวตัวกลมที่มองทุกคนตาแป๋วเธอเขยิบเข้าไปยืนใกล้ๆคนเป็นสามีก่อนจะยื่นมือแตะบ่าให้เขาใจเย็นๆเพราะตอนนี้เจ้าเอยคงไม่อยากจะพูดอะไรและเจ็บปวดไม่น้อย