ตอนที่23 ยกเลิกงานแต่ง

“ผมว่าคุณแม่คงไม่อยากได้คนที่ได้ชื่อว่าฆาตกรมาเป็นลูกสะใภ้จริงหรือเปล่าครับ...แต่ผมขอบอกเลยว่าผมรับไม่ได้”

“ที่หนูพลอยต้องตัดสินใจทำแบบนั้นไม่ใช่เพราะเราหรือยังไง”   วารุณีคิดว่าส่วนหนึ่งที่ทำให้พีรยาตัดสินใจกระทำการแบบนี้คงไม่พ้นต้นเหตุเกิดจากความเจ้าชู้ของลูกชายเธอเป็นแน่จึงแอบสงสารพีรยาอยู่บ้างแต่จะให้เธอเป็นสะใภ้เข้ามาในบ้านอันนี้เธอคงไม่ยอมแล้ว

“ผมไม่เถียงนะครับว่าเธออาจจะโกรธเกลียดวิเวียนเพราะผมแต่เธอก็ไม่ควรจะฆ่าใครเป็นผักเป็นปลาใจคอเธอมันโหดเหี้ยมเกินผู้หญิงแล้วครับคุณแม่”  เหนือเมฆรู้ว่าส่วนหนึ่งเป็นความผิดของเขาคราแรกเขาคิดว่าพีรยาจะเลิกยุ่งกับเขาเพราะเห็นว่าอย่างไรเขาก็ไม่สนใจแต่ไม่คิดว่าหญิงสาวจะใจคอโหดเหี้ยมจนสั่งฆ่าเพื่อนสนิทตัวเองได้

“แม่จะคุยกับทางนั้นเพื่อยกเลิกงานแต่งแต่แม่ก็ต้องรีบหาผู้หญิงคนใหม่ให้เราอยู่ดี”  วารุณีเอ่ยออกมาตามที่เธอตั้งใจแม้นเธอจะเสียสะใภ้คนนี้ไปแต่ก็ไม่ใช่ว่าเธอจะหาผู้หญิงให้ลูกชายเธอไม่ได้

“ผมไม่เข้าใจว่าทำไมคุณแม่ถึงอยากเร่งเร้าให้ผมแต่งงานนักหนา”   เหนือเมฆเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าอ่อนใจ

“แม่ก็แค่อยากอุ้มหลานอยากเห็นเราเป็นฝั่งเป็นฝาเสียทีไงตาเหนือ”  เหตุผลที่วารุณีอยากให้ลูกของเขาแต่งงานนักหนาเรื่องแรกก็อยากให้ลดความเจ้าชู้ลงแต่จริงๆแล้วเธออยากจะมีหลานอุ้มอย่างคนอื่นใจจะขาดต่างหาก

“คุณแม่ใจเย็นกับเรื่องนี้หน่อยจะได้หรือเปล่าครับผมมีแน่ครับครอบครัวแต่ไม่ใช่จะเอาผู้หญิงที่ไหนก็ได้ที่ถูกใจแค่คุณแม่เท่านั้นมาเป็นเมีย”  เหนือเมฆค่อนข้างอ่อนใจกับความคิดของคนเป็นแม่ไม่น้อย

“ถ้าแม่ไม่หาคนดีๆให้...เราก็ยังคงควงผู้หญิงไม่เลือกหน้าอยู่อีกล่ะสิ”  

“ผมรับปากครับคุณแม่ว่าผมจะไม่ยอมให้มีเหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้นอีกแล้วคุณแม่เชื่อผมนะครับ”  เหนือเมฆเข้าไปกอดคนเป็นแม่ก่อนจะให้สัญญาเพราะตอนนี้ความคิดของเขามันได้เปลี่ยนไปมากแล้วขอแค่ให้แม่ของเขารอดูเวลาหลังจากนี้เท่านั้นว่าเขาจะสามารถทำตามอย่างที่พูดได้หรือเปล่า

19.30 น.

“คุณพ่อกับคุณแม่ไม่ต้องห่วงนะครับผมจะจัดการให้ข่าวนี้เงียบที่สุดและจะช่วยน้องให้ได้ครับ”  ปกรณ์จัดการให้ทนายขอประกันตัวพีรยาเอาไว้แล้วยังไงเขาก็จะช่วยเหลือน้องให้ถึงที่สุดที่เข้ามาหาพ่อกับแม่ของเขาในตอนนี้ก็เพื่ออยากทำให้ท่านทั้งสองสบายใจว่าเขาจะไม่ยอมทิ้งให้น้องสาวของเขาต้องเข้าคุกเด็ดขาด

“ฝากน้องด้วยนะลูกตอนนี้แม่ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรแล้ว”  พิลาวรรณเอ่ยกับลูกชายสะอึกสะอื้นวันนี้ทั้งวันเธอเป็นลมไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบเพราะเรื่องที่พีรยาทำเรื่องเอาไว้

“พ่อผิดเองที่ตามใจยัยพลอยมากเกินไป”  ไตรภพเอ่ยออกมาอย่างอ่อนใจเขาผิดเองที่เลี้ยงลูกสาวอย่างตามใจอยากได้อะไรก็หามาให้ทุกอย่างจนทำให้ลูกของเขาเป็นแบบนี้

“อย่าโทษตัวเองเลยครับคุณพ่อทุกอย่างที่คุณพ่อทำไปก็เพราะรัก”  ปกรณ์เข้าใจคุณพ่อของเขาดีเพราะเขาเองก็เลี้ยงน้องสาวมาอย่างตามใจเช่นกัน

22.00 น.

ปกรณ์กลับจากบ้านพ่อกับแม่ก็ตรงดิ่งมาที่บ้านของธันวาเพื่อนสนิทของเขาที่เป็นทนายความทันทีเพื่อหารือว่าจะช่วยพีรยาอย่างไรเพราะตอนนี้ปกรณ์รู้สึกเครียดมากที่สุด

“ไม่ต้องเครียดไปฉันว่าคดีนี้ฉันพอจะรับมือไหวเพราะวิเวียนก็ไม่ได้เสียชีวิต”   ธันวาเอ่ยปลอบเพื่อนของเขาที่มาถึงก็เอาแต่ดื่มเขาดูออกว่าตอนนี้ปกรณ์เครียดมากเพราะหากไม่มากคงไม่คิดจะดื่มหนักขนาดนี้

“ขอบใจมากธัน”  ปกรณ์หันมามองหน้าธันวาตาแดงก่ำเขารู้สึกขอบคุณเพื่อนของเขาไม่น้อยที่รับปากว่าจะช่วยให้ถึงที่สุดคำพูดของธันวาเหมือนเป็นยาดีที่ช่วยให้เขารู้สึกมีแรงต่อสู้ขึ้นมาบ้าง

หลายวันต่อมา

ตอนนี้พีรยารอดคดีได้เพราะได้ทนายเก่งๆมาช่วยสถานการณ์ทุกอย่างเป็นไปตามที่เหนือเมฆคิดเขารู้อยู่แล้วว่ายังไงพี่ชายและพ่อแม่ของพีรยาก็ไม่ยอมให้ลูกสาวคนเดียวติดคุกให้เสื่อมเสียชื่อเสียงแน่นอนและเขาก็สบายใจได้ว่าพีรยาจะไม่มายุ่มย่ามกับเขาอีกด้วยรู้ว่าตอนนี้เธอบินไปอยู่ที่อเมริกาตามเดิมแล้ว

23.00 น.

สามหนุ่มเหนือเมฆแดเนียลและแทนไทนั่งดื่มกันอยู่ที่คลับของแทนไทเช่นเดิมที่ประจำ

“วิเวียนฉันส่งให้ไปอยู่ที่บ้านต่างจังหวัดของฉันเพราะคิดว่าที่นั่นน่าจะปลอดภัยสำหรับเธอหวังว่าแกจะไม่ไปยุ่งกับเธออีกล่ะ”

“รู้แล้วล่ะน่า”  แทนไทสะกิดบอกกับเหนือเมฆให้เขาได้รับรู้ว่าตอนนี้วิเวียนอยู่ในที่ปลอดภัยและไม่ลืมจะย้ำให้เพื่อนของเขาได้จำว่าหากคิดจะเลิกเจ้าชู้แล้วก็ควรจะเลิกยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นนอกจากคนที่ตัวเองเลือก

“แล้วเรื่องงานแต่งตกลงยกเลิกแล้วใช่ไหม”  แดเนียลเห็นว่าคดีของพีรยาจบแล้วเขาอยากรู้ว่าเรื่องงานแต่งของเหนือเมฆและพีรยาผู้ใหญ่ทั้งสองบ้านว่าอย่างไร

“อืม..ทางนั้นโทรมาขอยกเลิกเองคงรู้ตัวนั่นแหละ”  เหนือเมฆว่าจบก็อมยิ้มกริ่มด้วยสีหน้าพึงพอใจต่อจากนี้เขาก็ไม่มีพันธะอะไรแล้วและถึงเวลาที่เขาจะทวงของรักของหวงของเขาให้กลับมาเป็นของตัวเองให้ได้

วันต่อมา

  เช้าวันใหม่ที่แสนสดใสอิทธิกรตื่นมาดูแลลูกสาวของเขาแต่เช้าเพราะช่วงนี้เขาดีขึ้นเต็มร้อยแล้วก็เลยอยากจะดูแลลูกเองบ้างเพื่อให้ภรรยาของเขาได้พักผ่อนเพราะตอนนี้เธอเริ่มซูบผอมลงมาก

"แอ้ๆ.."

"...ว่ายังไงคะหนูทักทายพ่อหรอกลูก..."   ชายหนุ่มอุ้มเด็กหญิงตัวกลมวัยเจ็ดเดือนกว่าหยอกล้อเล่นอยู่บนเตียงข้างๆกับอินทิราที่กำลังนอนหลับอยู่

"อืม...ทำไมไม่เรียกฉันล่ะคะ" หญิงสาวสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงของลูกบวกกับแสงแดดที่ส่องผ่านม่านมาถูกใบหน้า

"ผมไม่อยากกวนคุณอีกอย่างผมก็อยากดูแลลูกเองด้วย"   อิทธิกรยื่นมือลูบใบหน้านวลของภรรยาอันเป็นที่รักเบาๆ

"ขอบคุณนะคะ"  คนพึ่งตื่นยิ้มปลื้มปริ่มเพราะห้วงเวลานี้เป็นห้วงเวลาที่เธอรู้สึกมีความสุขจนไม่อาจจะบรรยายได้

ช่วงสายของวัน

"น้องอาย..ทำไมช่างน่าหมั่นเขี้ยวแบบนี้คะ..นี่แน่ะ"   วันนี้เป็นวันหยุดของเจ้าเอยซึ่งปกติแล้วหากไม่มีธุระที่จะต้องออกไปไหนเธอก็ขลุกอยู่กับหลานสาวตัวกลมตลอดที่เธอร่าเริงได้เร็วขึ้นก็เพราะมีครอบครัวและเพื่อนที่ดีคอยอยู่ข้างๆ

"แอ้..เฮ่อๆๆๆ.."  เจ้าก้อนกลมที่นอนกลิ้งคว่ำกลิ้งหงายอยู่ถูกคนเป็นอาหอมฟัดไปที่พุงย้วยๆก็หัวเราะร่าเสียงดังลั่นบ้านทำเอาคนเป็นพ่อและแม่ที่นั่งอยู่ไม่ห่างต่างก็พลอยอมยิ้มตามไปด้วย

"หัวเราะเสียงใหญ่จังเลย...เราเป็นผู้หญิงต้องหัวเราะเสียงเบาๆรู้ไหมคะ"  

"แอ้ๆ.. "

"ดูท่าอาหลานจะคุยกันรู้เรื่องนะคะ"  อินทิราหันไปคุยกับอิทธิกรในขณะที่เขากำลังนั่งอยู่หน้าจอโน๊ตบุ้คส่งเรซูเม่สมัครงาน

"นั่นสิ.."  อิทธิกรมองไปยังน้องสาวของเขาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มยิ่งเห็นครอบครัวมีแต่เสียงหัวเราะเขาก็สุขใจขึ้นเยอะ