ตอนที่ยี่สิบเจ็ด

“อะ..เอ่อ...คุณนิคคะมีนรู้สึกปวดหัวขอเข้าไปพักก่อนนะคะ”    มีนชญาต้องรีบกลับเข้าห้องก่อนที่ฤทธิ์ของยาจะออกไม่อย่างนั้นแผนเธอแตกแน่หญิงสาวจึงต้องโกหกชายหนุ่มไปว่าเธอรู้สึกปวดหัวอยากพักและรีบเดินเข้าไปในห้องของเธอทันที

“อะ....เอ่อ...แล้ว..”   โดมินิคยังไม่ทันได้ถามว่าเธอเป็นหนักขนาดไหนหญิงสาวก็กึ่งวิ่งกึ่งเดินเข้าไปในบ้านแล้วทำให้เขานั้นต้องลุกขึ้นเดินตามหลังเธอไปเพื่อไปถามไถ่อาการว่าเธอเป็นหนักขนาดไหน

ก๊อกๆๆๆ

“เธอเป็นยังไงบ้าง”   โดมินิคเคาะประตูเรียกหญิงสาวที่พึ่งเข้าห้องไปหมาดๆเพราะว่าเขารู้สึกเป็นห่วงเธอไม่แน่เธออาจจะแพ้อาหารอะไรสักอย่างก็ได้เลยปวดหัวกะทันหัน

“เอ่อ..มีนว่าอากาศข้างนอกน่าจะร้อนจนทำให้มีนปวดหัวเดี๋ยวมีนอาบน้ำก็น่าจะดีขึ้นค่ะขอตัวนะคะ”

“มีอะไรเรียกฉันได้ตลอดเลยนะ”

“ค่ะ”   มีนชญาจำต้องรีบเปิดประตูพร้อมบอกว่าเธออาจจะปวดหัวเพราะอากาศข้างนอกค่อนข้างร้อยถ้าอาบน้ำให้สดชื่นก็คงจะดีขึ้นพร้อมจะปิดประตูทันทีแต่มีมือของชายหนุ่มดันเอาไว้ก่อนจะพูดกับเธอด้วยความเป็นห่วงว่าหากรู้สึกไม่ค่อยจะดีให้เรียกเขาได้ตลอดแล้วจึงปล่อยให้หญิงสาวปิดประตูได้

โดมินิคเดินกลับไปที่ห้องของตัวเองรีบค้นยาแก้ปวดหัวที่อยู่ในกระเป๋าแต่ก็ไม่ยักจะเห็นเขาคิดว่าเขาคงรีบจนลืมไว้ที่กรุงเทพเป็นแน่ดังนั้นเขาจึงเดินออกไปที่ล็อบบี้พร้อมสอบถามหายาแก้ปวดแล้วเขาก็ได้มันกลับมาเขายังไม่ได้เอาไปให้หญิงสาวในตอนนี้เพราะคิดว่าเธออาจจะกำลังอาบน้ำอยู่เขาคงต้องรออีกสักพัก

“ทำไมร้อนแบบนี้นะ”    โดมินิครู้สึกว่าตอนนี้อุณหภูมิในร่างกายของเขามันแปลกๆรู้สึกร้อนผิดปกติเขาจึงเข้าไปอาบน้ำเพื่อคลายร้อนแต่ทำยังไงเขาก็ยังรู้สึกว่าร่างกายเขามันไม่หายร้อยเสียทีซ้ำตอนนี้ยังมีอารมณ์อย่างว่าอีกด้วยตอนนี้ชายหนุ่มเองกำลังพยายามที่จะข่มใจของเขาเอาไว้อยู่

ทางด้านมีนชญา

“ไหนแน็ทตี้บอกอาบน้ำแล้วจะดีขึ้นไง...ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ”   ก่อนหน้าที่จะอาบน้ำมีนชญาได้โทรเล่าเรื่องราวที่เธอทำพลาดให้เพื่อนของเธอฟังแน็ทตี้เองก็แนะนำมาว่าให้เธอนั้นนั่งแช่น้ำไปก่อนมันจะทำให้อาการทุเลาลงแต่ตอนนี้เธอนอนแช่น้ำได้พักใหญ่แล้วแต่ก็ยังไม่เห็นว่าอาการมันจะดีขึ้นเลย

จนหญิงสาวต้องมานั่งระงับอารมณ์ข้างนอกโดยมีเพียงแค่ผ้าขนหนูพันตัวอยู่เพราะเธอคิดว่าถ้ามันไม่ดีขึ้นเธอก็จะเข้าไปแช่น้ำอีกรอบเธอไม่รู้ว่าตอนนี้ชายหนุ่มเป็นเหมือนเธอหรือเปล่าเพราะเธอคิดว่ายาน่าจะออกฤทธิ์แล้ว หญิงสาวรู้สึกไม่ดีอย่างมากเพราะคิดว่าครั้งนี้เธอจะเป็นคนคุมเกมส์แต่ตอนนี้เธอยังพยายามควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้เลย

ก๊อกๆๆ

“เธอยังปวดหัวอยู่หรือเปล่าฉันเอายามาให้”    หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จโดมินิคพยายามข่มอารมณ์ตัวเองแล้วเดินเอายาแก้ปวดมาให้หญิงสาว

“เอ่อ..อื้มม”    เมื่อโดมินิคเห็นว่าคนที่เปิดประตูมานั้นมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวพันตัวอยู่จากอารมณ์ที่เขามีอยู่แล้วเมื่อเห็นหญิงสาวในสภาพแบบนี้เขาก็ควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้อีกต่อไปหญิงสาวเองก็ไม่ได้มีท่าทีที่ขัดขืนเพราะความต้องการในตัวของเธอในตอนนี้นั้นมันก็มากพอๆกับชายหนุ่ม

“ฉันขอโทษ...แล้วฉันจะรับผิดชอบเธอเอง”   โดมินิคกระซิบข้างหูหญิงสาวด้วยนำเสียงแหบพร่าพร้อมดันตัวหญิงสาวให้นอนลงบนเตียงนุ่มก่อนจะใช้ตัวของเขาทาบทับอยู่ที่ตัวของหญิงสาวและพรมจูบดูดคลึงอย่างหิวกระหายตามเนื้อตัวของเธอมือหนาดึงผ้าออกจากตัวหญิงสาวทิ้งพร้อมถอดเสื้อผ้าของตนเองออกอย่างรวดเร็ว

เสียงหายใจเหนื่อยหอบของทั้งคู่บวกกับเสียงความเงียบจนได้ยินเสียงของแอร์ทำให้บรรยากาศในตอนนี้เป็นเวลาที่สุดแสนจะโรแมนติคซ้ำแสงไฟที่หัวเตียงยังส่งแสงสลัวๆสร้างบรรยากาศในการร่วมรักกันเป็นอย่างดี

“...อื้อ...”   มีนชญาครางกระเส่าเล็กน้อยเมื่อชายหนุ่มทั้งบีบคลึงและขบเม้มเล่นกับสองเต้างามของเธออยู่มือน้อยๆของหญิงสาวปลดปล่อยความเสียวโดยการจิกไปที่ผมของเขาตอนนี้หญิงสาวแทบดิ้นเร่าไปมาเพราะความรู้สึกตอนนี้ทำให้เธอมีความสุขและเสียวซ่านเกินจะบรรยาย

โดมินิคใช้มือทั้งสองจับเรียวขาของหญิงสาวให้แยกออกจากกันพร้อมดันตัวเข้าแนบชิดกับหญิงสาวให้มากที่สุดในตอนนี้เจ้าแท่งร้อนของเขามันพร้อมมานานแล้วเขาจึงค่อยๆกดมันลงไปที่ช่องทางรักของหญิงสาวแต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่สามารถเข้าไปโดยง่ายดายเพราะขนาดตัวของเขาและเธอมันช่างต่างกันมากเขารู้ว่ามันอาจจะทำให้เธอเจ็บแต่เขาหยุดมันไม่ได้จริงๆ

“ฮึก...อือ...อร้ายย”  มีนชญาร้องเสียงหลงทันทีเพราะรู้สึกทั้งเจ็บและจุกที่กลางกายของเธอแต่เธอนั้นก็ต้องอดทนเพราะนี่มันก็ใกล้กับความสำเร็จที่เธอตั้งใจเอาไว้แล้วเธอไม่เสียใจเลยสักนิดที่ชายหนุ่มเป็นคนแรกของเธอ

“ทนหน่อยนะ...อ้าส์”  โดมินิคที่ยังไม่ลดละความพยายามที่จะส่งเจ้าแท่งร้อนเข้าไปจนสุดเขาพยายามจนมันเข้าไปได้พร้อมจูบที่หน้าผากของหญิงสาวและบอกให้เธออดทนอีกนิดแล้วมันจะดีเอง

“อร้ายยยย...อืมมม”   มีนชญาถึงกับกรี๊ดออกมาอย่างสุดเสียงและหลับตาปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาเพื่อระบายความเจ็บเธอไม่ได้เสียใจแต่เธอแค่รู้สึกเจ็บอย่างมากก็เท่านั้น

“เชื่อใจฉัน...เพราะฉันจะรับผิดชอบเธอ”   เมื่อกดแท่งร้อนของเขาไปจนสุดชายหนุ่มสัมผัสได้ทันทีว่าเขานั้นเป็นคนแรกของเธอพร้อมอมยิ้มอย่างภูมิใจและใช้มือปาดน้ำตาให้หญิงสาวที่หลับตาและหายใจหอบถี่อยู่อย่างเบามือพร้อมบอกกับหญิงสาวที่อยู่ใต้ร่างของเขาว่าให้เธอเชื่อใจเพราะเขากล้าทำก็กล้ารับอยู่แล้ว

“อื้มมมม...อื้ออ”

“อ้าส์..อื้ออ”   โดมินิคค่อยๆดันสะโพกข้าออกอย่างช้าๆเพื่อให้หญิงสาวนั้นได้ปรับตัวชายหนุ่มบดสะโพกเข้าออกอย่างลำบากเพราะช่องทางรักที่คับแคบของหญิงสาวเขาพยายามพรมจูบเล้าโลมให้หญิงสาวนั้นลืมความเจ็บอยู่พักใหญ่ตอนนี้ทั้งสองก็ค่อยๆปรับตัวเข้าหากันอย่างพอดีแล้วชายหนุ่มจึงดำเนินบทรักที่เน่าร้อนของเขาไปตามอารมณ์ที่พลุ่งพล่านในตอนนี้ทันที