ตอนที่สี่สิบ

“ทำไมจะทำอะไรไม่ได้เธอรักฉัน..แล้วฉันก็รักเธออย่าหลอกตัวเองเลยนะมีนคนเรามันเท่าเทียมกันอย่าดูถูกตัวเองว่าเธอไม่เหมาะสมกับใครอีกอย่างเราก็มีลูกด้วยกันจนสามขวบแล้วด้วยทำไมฉันจะทำแบบนี้กับเธอไม่ได้”   โดมินิคเห็นว่าหญิงสาวจอมซื่อบื้อคนนี้คงจะไม่เข้าใจที่เขาพูดเป็นแน่

เขาจึงต้องบอกกับเธอตรงๆว่าเขานั้นรู้สึกอย่างไรพร้อมบอกให้เธอได้รู้ด้วยว่าเขาก็รู้ว่าเธอรู้สึกกับเขาเช่นไรเขาไม่อยากให้เธอดูถูกตัวเองเพราะขนาดเขาก็ยังไม่เคยคิดที่จะดูถูกเธอด้วยซ้ำอีกอย่างมันก็จะดีต่อลูกอีกด้วยถ้าทั้งเขาและเธอหันหน้าปรับความเข้าใจกัน

“อะไรนะคะ...อื้มมมม”   มีนชญารู้สึกอึ้งเล็กน้อยเมื่อล่วงรู้ว่าชายหนุ่มนั้นคิดกับเธอเช่นไรในขณะที่เธอยังอึ้งอยู่นั้นชายหนุ่มก็ไม่ปล่อยให้เสียจังหวะเขาพยายามบดจูบหญิงสาวเรียกอารมณ์รักของเธอออกมาเพราะเขานั้นโหยหาร่างกายนี้มานานแสนนานต่อไปนี้เขาจะไม่ยอมปล่อยแม่เมียตัวแสบคนนี้ไปเด็ดขาด

“คุณนิค...อื้อ...”   มีนชญาถึงกับครางเสียงกระเส่าเพราะชายหนุ่มจูบวนอยู่ที่ลำคอระหงของเธออย่างนุ่มนวลไล่ลงไปที่สองเต้างามสลับกันดูดคลึงเล่นกับมืออย่างสนุกและมอบความเสียวซ่านให้กับหญิงสาวได้อย่างดี

โดมินิคเองสัมผัสได้ว่าอกอวบของหญิงสาวนั้นมันเต็มไม้เต็มมือขึ้นน่าจะเกิดจากที่เธอมีลูกแล้วและให้นมลูกนั่นเองชายหนุ่มจูบพรมบนตัวของหญิงสาวไปเรื่อยๆจนไปสะดุดที่รอยแผลผ่าตัดของเธอเขาจ้องมองบาดแผลนั้นอยู่ครู่หนึ่งพร้อมใช้มือลูบมันอย่างอ่อนโยน

ในใจคิดว่ากว่าเธอจะอุ้มท้องแล้วเลี้ยงลูกคนเดียวมาได้คงจะลำบากน่าดูหากย้อนเวลากลับไปได้เขาอยากอยู่กับเธอและเห็นวันที่ลูกน้อยของเขานั้นพึ่งเริ่มลืมตาดูโลกเสียจริงแต่ไม่เป็นไรเขานั้นจะทำให้เขาได้เห็นภาพแบบนั้นด้วยตาแทนรูปถ่ายโดยการทำให้เธอมีลูกให้เขาอีกคนน่ะสิ

“อะ....อร้ายยย”

“อ้าส์....มีนนนน”   เมื่อชายหนุ่มกดดันแท่งร้อนที่กำลังเครียดเกร็งเต็มที่ของเขาเข้าไปที่ช่องทางรักของเธอมันทำให้หญิงสาวนั้นต้องร้องเสียงหลงออกมาเพราะความเจ็บชายหนุ่มเองก็เช่นกันเขาต้องร้องระบายความเสียวเพราะช่องทางรักที่คับแน่นของหญิงสาวมันบีบตอดแท่งร้อนของเขาจนแทบจะปริแตก

“...อื้มม..อื้อ..”

“อ้าส..อื้อ”

เมื่อเริ่มบทรักได้พักใหญ่ชายหนุ่มเห็นว่าตัวตนของเขานั้นสามารถเข้ากับหญิงสาวได้อย่างดีแล้วเขาจึงบดรัวสะโพกตามอารมณ์ของเขาอย่างเร่าร้อนจนหญิงสาวครางเพราะความเสียวและดิ้นเร่าให้กับบทรักที่ชายหนุ่มมอบให้หญิงสาวตัวโยนเพราะแรงกดสะโพกของชายหนุ่มตอนนี้ที่นอนนั้นยับยู่ยี่ไม่เหลือชิ้นดีเสียงครางระงมของทั้งสองดังทั่วห้องแต่ดีที่เป็นห้องที่เก็บเสียง

“อื้อ..อื้อ...อร้าย”

“อะ...อ้าส์”   เมื่อหญิงสาวใกล้ที่จะเสร็จสมเพราะมาถึงจุดที่อารมณ์และความรู้สึกถูกชายหนุ่มพาให้มาถึงขีดสุดชายหนุ่มจึงรีบรัวสะโพกและปลดปล่อยสายธารอันขาวขุ่นอัดแน่นไปในตัวของหญิงสาวพร้อมฟุบใบหน้าลงที่ทรวงอกอิ่มของเธอที่นอนหายใจหอบอ่อนระทวยอยู่ที่ใต้ร่างของเขา

แต่เมื่อพักได้ครู่เดียวชายหนุ่มก็เริ่มบทรักบทใหม่กับหญิงสาวต่อเพราะเขารู้สึกว่าการได้ร่วมรักกับหญิงสาวนั้นมันทำให้เขาหยุดตักตวงความสุขจากตัวของเธอไม่ได้จริงๆตอนนี้หญิงสาวเริ่มอ่อนไปทั้งตัวเพราะโดนชายหนุ่มนั้นสูบพลังของเธอไปจนหมด

แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าชายหนุ่มนั้นจะปล่อยให้เธอได้พักง่ายๆเขายังจัดการร่วมรักกับเธอต่อจนเกือบเช้าแล้วจึงพาเธอไปส่งที่เตียงนอนข้างๆกับลูกสาวตัวกลมของเขาที่นอนกลิ้งขวางที่นอนอยู่พร้อมจัดท่านอนให้ทั้งสองดีๆและเขาก็ลงไปนอนแนบชิดกับเมียและลูกน้อยของเขาจนหลับไป

ในใจของเขาตอนนี้จากคราแรกที่โกรธเธอแอบขอบคุณหญิงสาวไปเสียแล้วที่คิดแผนบ้าๆนี้ขึ้นเพราะถ้าหากเธอไม่ทำแบบนั้นทุกวันนี้เขาอาจจะยังไม่มีลูกและเขาก็ไม่เจอเธอก็เป็นได้อีกอย่างลูกสาวของเขาและเธอก็น่ารักเอาเสียมากๆด้วยจนเขานั้นอยากจะมีลูกกับเธออีกหลายๆคน

เขาก็แปลกใจตัวเองอยู่เหมือนกันที่นิสัยของเขาและเธอนั้นต่างกันสุดขั้วแต่เขากลับชอบตัวตนของเธอทั้งหมดมันอาจจะเป็นส่วนที่เขาไม่มีก็ได้เลยเหมือนเธอนั้นได้เติมเต็มสิ่งที่ขาดหายของเขาไป

อิตาลี

“ช่วยนัดนักข่าวให้ฉันด้วย”

“ค่ะคุณเคธี่”

เคธี่นั่งจิบกาแฟอยู่ที่บริษัทของพ่อเธอหญิงสาวรู้มาว่าที่โดมินิคนั้นยังไม่กลับก็เพราะว่าไปอยู่ที่ไทยหญิงสาวน้อยใจว่าเขานั้นไม่คิดจะบอกเธอสักนิดครานั้นก็บอกกกับเธอแค่ไปดูงานที่ญี่ปุ่นสองวัน

เธอคิดว่าเขาดูงานเสร็จก็จะกลับมาแล้วเสียอีกแต่เปล่าเลยตอนนี้เธอจึงคิดแผนเด็ดทำให้คนอื่นรู้ว่าเขานั้นเป็นคนของเธอไปที่ไหนจะได้ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้ายุ่ง

“กล้าหนีเคสไปที่ไทยแล้วไม่บอกเคสเหรอ...หึ่..จะทำให้วิ่งแจ้นกลับมาไม่ทันเลยคอยดู”  เคธี่นั่งยิ้มให้แผนในหัวของตัวเองอย่างภูมิใจเธอคิดว่าโดมินิคนั้นยังไงก็ไม่รอดพ้นมือเธอไปง่ายๆเพราะเธออุตส่าห์ตามเฝ้าตามหวงมาตั้งนาน

เช้าวันต่อมา

มีนชญารีบอาบน้ำแต่งตัวตั้งแต่เช้าเพื่อที่จะเข้าไปดูที่ร้านดอกไม้ของเธอเพราะว่าวันนี้ทั้งวุ้นเส้นและไวไวไม่อยู่

“เธอจะไปไหน”   โดมินิคตื่นขึ้นมาก็เห็นว่าหญิงสาวนั้นอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วเขาไม่เข้าใจว่าเธอทำไมถึงได้ตื่นเช้าขนาดนี้

“มีนจะไปดูที่ร้านดอกไม้หน่อยค่ะวันนี้ไม่มีใครอยู่ที่นั่น”

“ฉันไปด้วย”

“นีน่าคะ...ตื่นเร็วค่ะคนเก่ง”    โดมินิครีบผุดลุกอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินว่าหญิงสาวกำลังจะไปดูร้านของเธอเขาอยากจะไปกับเธอด้วยเพราะเขาก็อยากเห็นเหมือนกันว่าร้านดอกไม้ที่แน็ทตี้บอกกับเขาว่ามีนชญารักมากมันเป็นอย่างไรพร้อมปลุกลูกสาวตัวกลมของเขาให้ลุกตามอีกด้วย

“อื้มม...”

“ฮ่าๆๆ..นีน่าทำไมขี้เซาจังเลยคะ”

เด็กหญิงขยี้หูขยี้ตาเพราะคนเป็นพ่อปลุกพร้อมลุกขึ้นมานั่งลืมตาได้สักเดี๋ยวก็ล้มกลิ้งลงไปบนที่นอนใหม่จนคนเป็นพ่ออดขำไม่ได้เพราะลูกสาวของเขาเหมือนตุ๊กตาล้มลุกอย่างไงอย่างงั้น