ตอนที่สี่สิบสี่

“ฉันอยากให้เธอเรียกฉันเหมือนที่เรียกไอ้หมอนั่น”  เมื่อดึงหญิงสาวออกมานอกห้องได้แล้วโดมินิคก็พูดเรื่องความต้องการของเขาทันทีเขาอยากให้เอเรียกเขาแบบสนิทสนมเหมือนกับที่เธอนั้นเรียกหมอรวิชเพราะเขาไม่อยากให้เธอนั้นดูสนิทกับผู้ชายคนไหนมากไปกว่าตัวเขาเอง

“หมอนั่น...พี่หมอน่ะเหรอคะ...มีนเรียกคุณนิคแบบนี้ก็ดีอยู่แล้วค่ะ”   มีนชญาไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มนั้นจะมาหาเรื่องอะไรเธอกับเรื่องที่มันไม่เป็นเรื่องด้วยจู่ๆชายหนุ่มก็มาอยากให้เธอเรียกเขาแบบที่เธอเรียกหมอรวิชเสียแบบนั้นเธอรู้สึกว่าเธอเรียกเขาแบบเดิมมันก็ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไรนอกจากตอนนี้ชายหนุ่มจะทำให้มันเป็นปัญหาเสียเอง

“ไม่ได้เธอต้องเรียกฉันว่าพี่นิค”  โดมินิคต้องใช้ลูกบังคับเมื่อเห็นว่าหญิงสาวนั้นไม่ยอมทำตามที่เขาสั่งแต่โดยดี

“ทำไมต้องบังคับมีนด้วยคะ”  มีนชญาไม่เห็นว่าเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องแบบนี้เขาจะต้องมาบังคับเธอด้วยตอนนี้เธอเลยมีสีหน้าที่ไม่พอใจอยู่เหมือนกัน

“จะเรียกไหม”   เมื่อเห็นว่าหญิงสาวยังไม่ยอมทำตามที่เขาบอกแถมยังถียงเขาไม่ขาดคำเขาจึงต้องใช้ไม้เด็ดในการทำให้เธอยอมแต่โดยดีโดยการใช้มือทั้งสองของเขาจับไปที่ใบหน้าของหญิงสาวรั้งให้ใบหน้าเธอแหงนขึ้นและบดจูบอย่างหนักหน่วงเป็นการสั่งสอนไม่ให้เธอนั้นดื้อกับเขา

“อื้มมมม...คุณนิคหยุดทำแบบนี้นะคะ”  มีนชญารับใช้มือทั้งสองผลักชายหนุ่มออกอย่างรวดเร็วเพราะเธอนั้นไม่ชอบการกระทำที่เอาแต่ใจของเขาแบบนี้อีกอย่างในใจก็ยังนอยเรื่องข่าวของเขาอยู่ไม่หาย

“เธอก็เรียกฉันว่าพี่ก่อนสิ”  ชายหนุ่มยอมถอนจูบพร้อมหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ให้หญิงสาวแต่มือก็ยังไม่ปล่อยจากใบหน้าของเธอเพราะถ้าหากเธอไม่ยอมพูดเขาก็จะไม่ยอมหยุดการกระทำแบบนี้

“เฮ้ออ...พี่นิค”  มีนชญาจำต้องยอมเรียกเขาว่าพี่เพราะอยากจะให้มันจบๆไปถ้าเขาอยากให้เธอเรียกนักเธอก็จะเรียกพร้อมที่จะหมุนตัวหันหลังกลับไปเข้าห้องเพื่อที่จะนอนแต่กลับโดนมือชายหนุ่มนั้นดึงมาบดจูบเฉกเช่นเดิมและตอนนี้มันก็ไม่ใช่เพียงแค่จูบแกล้งเธอเล่นแล้วด้วย

“อื้มมมม”  โดมินิคพรมจูบหญิงสาวจนเธอนั้นเริ่มที่จะเผลอไผลไปกับรสจูบของเขาเรียบร้อยแล้วชายหนุ่มจึงอุ้มเธอด้วยท่าเจ้าสาวพร้อมเดินเข้าห้องที่เขาจัดการกับหญิงสาวในคืนนั้นทันที

“อื้อ...คุณนิค”  เมื่อชายหนุ่มกดแท่งร้อนของเขาลงไปที่ปากช่องทางรักของเธอมีนชญาถึงกับต้องร้องออกมาเพราะเความจุกเธอไม่เคยชินกับขนาดของเขาเลยสักครั้ง

“บอกให้เรียกพี่ไง”

“..อื้อ...อื้มมม”

“อ้าสส...”  โดมินิคได้ยินหญิงสาวนั้นยังพูดกับเขาเหมือนเดิมจึงแกล้งเธอโดยการบดเบียดแท่งร้อนเข้าไปจนสุดในคราเดียวเพื่อย้ำเตือนให้หญิงสาวได้รู้ว่าควรเรียกเขาให้ถูกอย่างที่เขานั้นบอกเธอมีนชญาร้องเสียงหลงเมื่อความคับแน่นนั้นมันทำให้เธอทั้งเจ็บและจุกกว่าเดิมโดมินิคเองก็เหมือนแท่งร้อนของเขาจะแตกเป็นเสี่ยงๆเพราะแรงบีบรัดจากช่องทางรักของหญิงสาว

“อ้ะ. อื้อ.”

“อ้าสส...มันแน่น”  ชายหนุ่มค่อยๆบดสะโพกเข้าออกช้าๆในคราแรกเรียกเสียงครางเบาๆจากหญิงสาวได้เป็นอย่างดีมือหนานวดคลึงเล่นเต้างามเต็มไม้เต็มมืออย่างสบายใจ

สลับดูดคลึงเรียกความเสียวของหญิงสาวยิ่งเห็นเต้างามเคลื่อนที่ตามแรงบดสะโพกของเขามันยิ่งเป็นการปลุกอารมณ์ดิบเถื่อนของเขามากเพิ่มขึ้นไปอีกเมื่อเห็นว่าหญิงสาวนั้นสามารถปรับรับตัวตนของเขาได้ดีแล้ว

ชายหนุ่มใช้แขนเกี่ยวเรียวขาสวยให้ยกขึ้นพร้อมบดสะโพกใส่หญิงสาวรัวจนทั้งสองนั้นแข่งกันครางระงมดังทั่วห้องครั้งแล้วครั้งเล่าในการตักตวงความสุขจากร่างกายหญิงสาวเขาไม่เคยพอจนเห็นว่าเธอนั้นไม่มีแรงแล้วเขาจึงหยุดให้เธอนั้นได้พักพร้อมนอนกอดหญิงสาวอย่างแนบแน่นไม่ปล่อยให้เธอนั้นได้ห่างจากอก

“มีนต้องกลับไปนอนกับลูกค่ะ”

“ฉันไปด้วย”   เมื่อนอนกอดกันได้สักพักจนหญิงสาวหายเหนื่อยแล้วเธอจึงลุกขึ้นบอกกับชายหนุ่มว่าเธอนั้นต้องกลับไปนอนกับลูกเพราะต้องคอยดูอาการของลูกสาวของเธอว่าจะเป็นอย่างไรบ้างเพราะหายเข้ามากับคนเอาแต่ใจในห้องนี้นานแล้ว

โดมินิคเองคิดว่าเขานั้นก็ทำอะไรตามใจมากเกินไปเพราะเมื่อเขาได้ตักตวงความสุขจากร่างกายหญิงสาวแล้วมันจะหยุดได้ยากจริงๆเขาเองก็อยากจะไปดูอาการของลูกน้อยเขาอย่างใกล้ชิดเหมือนกันว่าไข้จะขึ้นมาอีกหรือเปล่า

“ไม่มีไข้แล้วนี่นา”   เมื่อทั้งสองเข้ามาในห้องที่ลูกสาวของพวกเขานอนอยู่แล้วมีนชญาเองก็เดินไปที่เตียงนอนทันทีพร้อมใช้หลังมือของเธอเชคอาการว่าลูกสาวของเธอนั้นยังมีไข้ขึ้นมาอีกหรือเปล่าเมื่อเชคดูแล้วก็ถึงกับยิ้มออกเพราะตอนนี้เด็กหญิงที่นอนหลับปุ๋ยอยู่นั้นไม่มีไข้แล้วเธอจึงทิ้งตัวลงนอนข้างๆกับลูกสาวตัวกลมของเธอทันที

“เมื่อไรเธอจะหายโกรธ...เธอไม่เชื่อฉันหรือยังไงเรื่องหมั้นฉันไม่รู้เรื่อง”  โดมินิคเห็นว่าหญิงสาวทิ้งตัวนอนลงเขาจึงขึ้นไปนอนที่เตียงแล้วกอดเธอจากด้านหลังพร้อมกระซิบข้างหูของเธอถามเธอเรื่องที่เขานั้นรู้ว่าเธอน่าจะโกรธเขายังยืนยันกับเธอคำเดิมว่าเขาไม่รู้เรื่องอะไรกับข่าวทั้งนั้น

“คือ...มีน...ไม่ได้โกรธค่ะแค่มีนรู้สึกไม่ดีกับข่าวเฉยๆ”  มีนชญาไม่อยากที่จะให้เขานั้นเซ้าซี้ถามเรื่องนี้กับเธออีกเธอจึงบอกความในใจของเธอไปว่าเธอนั้นคิดอย่างไรกับเรื่องนี้เธอคิดว่าถ้าเขายิ่งถามยิ่งพูดตอกย้ำเธอเรื่องนี้อีกมันก็คงจะเหมือนเอามีดกรีดหัวใจของเธอทีละนิดให้เธอเจ็บอยู่ไม่หายแบบนี้

“เธอเชื่อฉันนะว่าฉันจะทำทุกอย่างให้มันชัดเจนเองนอนเถอะ”  โดมินิคอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะจูบไปที่ไรผมของหญิงสาวและบอกกับเธอว่าเขานั้นจะทำเรื่องนี้ให้มันชัดเจนโดยเร็วที่สุดแล้วอีกไม่นานนี้เธอก็จะได้รู้ว่าเขานั้นทำให้เรื่องของเขาและเธอชัดเจนเพียงใด