ตอนที่หก

3 ชั่วโมงต่อมา

ห้างสรรพสินค้า

“ถึงแล้ว...วันนี้แม่จะช้อปให้สะใจไปเลยงบสี่พันพอเนอะ”   เมื่อลงจากแท็กซี่มีนชญาก็มองไปที่หน้าห้างสรรพสินค้าที่ว่ากันว่าที่นี่มีแต่คนมีเงินเดินเธอเองคิดว่าวันนี้จะใช้เงินช้อปปิ้งไร้สาระที่เยอะที่สุดในชีวิตที่เคยใช้มาจำนวนสี่พันบาทนั่นเอง

ถึงเงินแค่นี้ในการช้อปปิ้งของเธอคนอื่นจะมองว่าน้อยแต่เธอนั้นโคตรเสียดายมันสุดๆกับการช้อปปิ้งไร้สาระกับเงินสี่พันแต่อีกใจหญิงสาวก็บอกกับตัวเองว่าถือเป็นการให้ความสุขกับตัวเธอเองสักวันก็แล้วกัน

“คู่ไหนดีน้า”   มีนชญาเข้ามาในร้านรองเท้าแบรนด์หนึ่งซึ่งเงินที่เธอจำกัดวันนี้ก็น่าจะเอื้อมถึงเพราะเธอดูจากราคาแล้วเธอนั้นซื้อได้แถมเงินที่จำกัดมาสี่พันยังเหลือด้วย

“หืมม...สวยทั้งคู่เลย...สีเงิน..สีชมพู..สีเงิน...สีชมพู..อืมม..สีเงินดีกว่า...ฉันเอาสีเงินเบอร์37คู่นึงค่ะ”

มีนชญากำลังตัดสินใจเลือกรองเท้าส้นสูงสามนิ้วหัวแหลมราคาคู่ละ2500บาทเธอกำลังชั่งใจอยู่ว่าเธอนั้นจะซื้อสีเงินหรือสีชมพูดีหญิงสาวนึกถึงชุดที่เธอจะใส่คืนนี้มันเป็นสีชมพูอ่อนหากเธอเลือกสีชมพูไปมันก็จะชมพูทั้งชุดเธอจึงคิดว่าเอาสีเงินจะดีกว่าจึงบอกพนักงานว่าเธอรับคู่สีเงินเบอร์37พร้อมเดินไปที่เคาเตอร์รอพนักงงานหยิบรองเท้ามาให้และจ่ายเงินทันทีพร้อมเดินออกไปหาซื้อของอย่างอื่นต่อเพราะเงินเธอยังเหลืออีกตั้ง1500บาทนั่นเอง

“ร้านหนังสือนี่นา”   มีนชญาเดินเข้ามาในร้านหนังสือแห่งหนึ่งที่นี่ค่อนข้างใหญ่คนที่เดินเลือกซื้อเลยไม่ต้องเบียดกันมากเธอคิดว่าที่นี่ต้องมีหนังสือเกี่ยวกับการเตรียมตัวเป็นแม่แน่นอน

“ที่นี่มีหนังสือเกี่ยวกับการเตรียมตัวเป็นแม่ไหมคะ”

“งั้นตามดิฉันมาที่โซนสุขภาพเลยค่ะ”

เมื่อมีนชญาเดินเข้าไปถามพนักงานในร้านเกี่ยวกับหนังสือที่เธออยากจะได้พนักงานก็พาเธอมาที่โซนหนังสือที่เกี่ยวกับสุขภาพทันที

“นี่ค่ะเป็นหนังสือเตรียมตัวสำหรับการดูแลตัวเองก่อนเป็นคุณแม่และอีกเล่มเป็นหนังสือของคุณแม่มือใหม่ค่ะ”

“ฉันเอาสองเล่มนี้ค่ะ”    พนักงานสาวหยิบหนังสือทั้งสองเล่มมาแนะนำให้กับมีนชญาหญิงสาวเห็นว่าทั้งสองเล่มนี้น่าจะมีประโยชน์กับเธอทั้งคู่ก็เลยเลือกที่จะซื้อมันทั้งสองเล่มเลย

“ได้ค่ะ...เรายังมีหนังสือเกี่ยวกับคุณพ่อมือใหม่ด้วยนะคะคุณผู้หญิงสนใจรับไปให้สามีของคุณอ่านไหมคะ”

“อ๋อ...เอ่อ..สามีฉันเค้าเก่งทุกด้านอยู่แล้วค่ะแล้วเรื่องพวกนี้เค้าก็ศึกษามาหมดแล้วเค้ายังแนะนำฉันเลยนะคะว่าถ้าอยากรู้อะไรก็ให้มาซื้อหนังสืออ่าน”   หลังจากที่มีนชญานั้นเลือกหนังสือได้แล้วพนักงานสาวยังไม่หยุดที่จะเพิ่มยอดขายโดยการขายหนังสือเกี่ยวกับคุณพ่อมือใหม่ให้เธอในใจหญิงสาวนั้นถ้าเธอมีสามีจริงๆเธอก็คงจะซื้อให้สามีเธออ่านอยู่หรอกแต่นี่มันยังไม่มีแต่จะบอกกับพนักงานไปพนักงานสาวก็คงจะมองเธอแปลกๆเพราะมาหาซื้อหนังสือเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ก็คงจะมีแต่คนที่มีสามีแล้วเท่านั้นที่จะทำ

มีนชญาจึงรีบบอกปัดไปว่าสามีของเธอนั้นเก่งไปรอบด้านอยู่แล้วซึ่งมันก็น่าจะเป็นเรื่องจริงเพราะเธอเคยอ่านข่าวผลงานของเขามานักต่อนักแล้วและที่เธอบอกกับพนักงานว่าสามีเธอเป็นคนแนะนำเธอว่าถ้าอยากรู้เรื่องอะไรให้หาหนังสืออ่านนั่นก็เป็นอีกบทสัมภาษณ์ของโดมินิคที่เธอเลือกให้เป็นพ่อของลูกเธอนั่นเอง

“สามีคุณผู้หญิงน่ารักจังเลยนะคะ...ถ้ามีลูกคงเป็นครอบครัวที่อบอุ่นแน่นอนเลยค่ะ”

“อ๋อ..ค่ะคงเป็นแบบนั้นแหละค่ะ”   มีนชญายิ้มแหยๆเล็กน้อยรับคำชมของพนักงานสาวครอบครัวที่อบอุ่นเหรอในหัวของเธอมันไม่มีสามีของเธออยู่ในนั้นล่ะสิเธอแค่ให้เขาเป็นพ่อของลูกเธอเท่านั้นครอบครัวที่อบอุ่นในหัวเธอตอนนี้คือใช้ชีวิตกับลูกสองคนอย่างมีความสุขแค่นั้นเอง

“หึ่ม.”   โดมินิคที่กำลังยืนอ่านหนังสืออยู่อีกฝั่งของโซนสุขภาพสบถในลำคออมยิ้มเล็กน้อยเขาบังเอิญยืนอยู่ตรงข้ามกับสองสาวที่กำลังสนทนากันอยู่พอดีเพียงแต่มีแผงกั้นหนังสือกั้นเอาไว้แค่นั้นเอง

ชายหนุ่มที่กำลังเลือกหนังสือเกี่ยวกับสุขภาพอยู่นั้นเขาไม่ได้อยากจะเสียมารยาทแอบฟังแต่ก็ต้องชะงักกับคำพูดของหญิงสาวที่พูดว่าสามีของเธอบอกกับเธอว่าถ้าอยากรู้เรื่องอะไรก็ให้ไปหาหนังสืออ่าน

เขาคิดว่าสามีของผู้หญิงคนนี้ช่างเป็นคนที่เหมือนเขาจริงๆเพราะเขาจะแนะนำกับทุกคนอยู่เสมอว่าถ้าเราอยากจะรู้อะไรสิ่งที่ง่ายที่สุดคือการอ่านนั่นเองไม่ว่าจะเป็นจากอินเตอร์เน็ตหรือหนังสือแต่ที่เขาชอบมากๆก็คือการอ่านหนังสือนั่นเอง

“เรียบร้อยค่ะคุณผู้หญิง”

“ขอบคุณค่ะ”   มีนชญาจ่ายเงินค่าหนังสือทั้งสองเล่มเรียบร้อยแล้วเธอก็กะว่าจะไปที่ซุปเปอร์มาเก็ตเสียหน่อยเพื่อที่จะซื้อพวกผลไม้ไว้ในตู้เย็นที่บ้านแม่เธอคอยบอกเสมอว่าให้เธอนั้นทานอาหารให้ครบและหลากหลายสุขภาพจะได้แข็งแรงและฉลาด

เธอทานตามที่แม่ของเธอบอกเป็นประจำจนแม่เธอเสียไปเธอก็ยังทานอาหารเหมือนที่แม่เธอซื้อให้เป็นประจำอยู่แต่เธอเชื่อว่าร่างกายแข็งแรงจริงแต่เรื่องฉลาดเธอไม่เห็นว่าอาการฉลาดของเธอมันจะเพิ่มขึ้นเลยสักนิดหญิงสาวคิดในใจว่าหรือว่าเธอจะฉลาดได้มากสุดเท่านี้กันนะ

“เอ่อ...คุณครับผมเห็นมือถือเครื่องนี้ตกอยู่ที่หน้าเคาเตอร์”

“อ๋อ...คงจะเป็นของคุณผู้หญิงคนเมื่อกี้แน่เลยขอบคุณนะคะ”

โดมินิคกำลังเดินถือหนังสือสามสี่เล่มเพื่อที่จะมาจ่ายเงินที่เคาเตอร์แต่เขาสังเกตเห็นว่ามีมือถือที่ใส่เคสสีชมพูหวานเป็นรูปยูนิคอร์นตกอยู่จึงหยิบขึ้นมาให้พนักงานเพราะคิดว่าลูกค้าคนที่คิดเงินก่อนหน้าที่เขาจะเดินมาคงทำหล่นไว้และจ่ายเงินพร้อมเดินออกไปทันที