ตอนที่สี่สิบสอง

เช้าวันต่อมา

ตั้งแต่เมื่อคืนมีนชญาก็ตึงใส่โดมินิคอยู่ตลอดจนชายหนุ่มนั้นเริ่มอึดอัดแต่เขาเองก็ยังท้อไม่ได้ตอนเช้าเมื่อถึงเวลาอาหารเขาจึงออกมานั่งที่หลังบ้านเพราะไม่อยากให้หญิงสาวทานข้าวไม่อร่อยเมื่อเห็นหน้าของเขา

“แดดดี๊ขาคุณแม่บอกให้นีน่ามาตามแดดดี๊ไปทานข้าวเช้าค่ะ”

“โอเคค่ะ”    เมื่อได้ยินเสียงแหลมๆของลูกสาวตัวกลมของเขาชายหนุ่มก็ถึงกับยิ้มออกที่อย่างน้อยถึงหญิงสาวจะไม่คุยกับเขาก็ยังมีลูกสาวของเขานี่แหละที่คอยเป็นตัวกลางได้และตอนนี้เขาก็รู้ว่าหญิงสาวนั้นยังมีแอบเป็นห่วงเขาอยู่บ้างถึงแม้จะใช้ลูกมาก็เถอะ

“ข้าวต้มฝีมือคุณแม่อร่อยมากเลยนะคะนีน่า”

“ใช่ค่ะแดดดี๊”

“เอ..ข้าวต้มนี้ใส่อะไรลงไปบ้างน้า”

“ใส่กุ้ง...ไงคะแดดดี๊”

โดมินิคมานั่งร่วมโต๊ะอาหารเช้าแต่เขาเองก็ได้ยินแต่เสียงของนีน่าลูกสาวของเขาอยู่คนเดียวส่วนคนเป็นแม่นั้นก็เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จา

ขนาดหน้าของเขาเธอยังไม่คิดที่จะหันมามองเลยสักนิดเดียวเขาจึงต้องหาเรื่องคุยกับนีน่าเพื่อที่จะให้หญิงสาวนั้นได้ร่วมวงสนทนาด้วยแต่กลับเป็นลูกสาวของเขาพูดทุกอย่างเสียเอง

มีนชญาเห็นสีหน้าของชายหนุ่มเธอเองก็อดขำในใจไม่ได้พร้อมบอกตัวเองว่าห้ามขำออกมาเด็ดขาดเธอรู้ว่าเขานั้นอยากที่จะหาเรื่องให้เธอได้พูดคุยกับเขาแต่กลับโดนลูกสาวแย่งพูดเสียหมด

“นีน่าอยากไปเที่ยวสวนสัตว์ไหมคะ”    เมื่อทานข้าวเช้ากันเสร็จเรียบร้อยแล้วโดมินิคก็หาเรื่องที่จะพาลูกน้อยของเขาไปเที่ยวทันทีเพราะหวังจะสานสัมพันธ์กับหญิงสาวให้เหมือนเดิมที่สุดโดยเร็วและจะใช้จังหวะนี้จัดการตามแผนของเขาที่วางไว้กับชอวอีกด้วย

“ไปค่ะ...คุณแม่ไปสวนสัตว์กันนะคะ”   เด็กหญิงตัวกลมถึงกับหูผึ่งเพราะเธอนั้นชอบสวนสัตว์เป็นที่สุดเธอตอบตกลงคนเป็นพ่ออย่างรวดเร็วพร้อมหันไปชวนคนเป็นแม่ของเธอทันที

“ค่ะ...แต่ต้องสัญญากับคุณแม่ก่อนนะคะว่าถ้านีน่าร้อนจะต้องไม่งอแงนะคะ”

“สัญญาค่ะ”   ลูกสาวอยากไปสวนสัตว์ทั้งทีมีหรือคนเป็นแม่จะห้ามแต่เธอก็ต้องคอยกำชับลูกตลอดว่าถ้าหากจะไปเที่ยวแล้วต้องห้ามงอแงเป็นข้อตกลงประจำของมีนชญาและลูกสาวเวลาที่จะไปไหนมาไหน

สวนสัตว์XXX

เมื่อซื้อตั๋วเข้าสวนสัตว์ได้โดมินิคก็เดินอุ้มลูกสาวของเขาเดินดูสัตว์เล็กใหญ่ต่างๆในสวนสัตว์โดยทีหญิงสาวเป็นคนเดินตามอยู่ด้านหลังสองพ่อลูกชอบคุยกันกระหนุงกระหนิงไม่สนคนเดินตามที่อยู่ด้านหลังเลยสักนิด

“โห..แดดดี๊ยีราฟตัวใหญ่มากเลยพานีน่าไปให้อาหารใกล้ๆหน่อยสิคะ”

“ได้เลยค่ะ”   เมื่อมาถึงจุดที่ยืนดูยีราฟเป็นสัตว์ที่นีน่าชอบมากที่สุดเพรามันตัวใหญ่และคอยาวเธอมากี่ครั้งก็จะต้องมาให้อาหารมันตลอด

“แดดดี๊รู้ไหมคะว่าคุณแม่กลัวยีราฟมากๆเลย”

“เหรอคะ”

นีน่าแอบกระซิบข้างหูของคนเป็นพ่อถึงแม่ตัวเองว่าคุณแม่ของเธอนั้นกลัวยีราฟโดมินิคได้ยินเช่นนั้นก็หันไปหาหญิงสาวปรากฏว่าเธอไม่ยอมเข้ามาใกล้ตรงนี้จริงๆด้วยเขาเลยแอบขำกันอยู่กับนีน่าสองคน

“ตอนที่นีน่ามากับคุณแม่คุณแม่ไม่ยอมเข้าใกล้เลยค่ะมีแต่น้าแน็ทตี้ที่อุ้มนีน่าไปใกล้ๆ”

“ไม่เป็นไรนะคะตอนนี้แดดดี๊จะพานีน่าเดินเล่นเองเพราะแดดดี๊ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น”

เมื่อให้อาหารยีราฟเรียบร้อยแล้วโดมินิคก็เดินออกมาหาทางด้านหญิงสาวพร้อมพูดให้หญิงสาวนั้นได้ยินเป็นการแกล้งเธอเล่นว่าเขาไม่กลัวอะไรทั้งนั้นและก็สามารถที่จะพานีน่าเข้าใกล้สัตว์ที่นีน่าชอบอีกด้วย

“งั้นแดดดี๊ก็ลงไปในบ่อจระเข้ได้สิคะ”   เด็กหญิงคิดในใจว่าถ้าหากพ่อของเธอนั้นไม่กลัวอะไรก็แสดงว่าพ่อของเธอนั้นก็ต้องลงไปในบ่อจระเข้ได้เพราะเธอจำได้ว่าแม่ของเธอบอกว่าคนทุกคนจะกลัวจระเข้แต่พ่อของเธอไม่กลัวจึงถามคนเป็นพ่อขึ้นว่าถ้าไม่กลัวอะไรก็สามารถที่จะลงบ่อจระเข้ได้ใช่หรือไม่

“เอ่อ...แดดดี๊ขอเว้นจระเข้เสือกับสิงโตไว้ละกันค่ะ”   โดมินิคถึงกับหน้าชาจากคำถามของลูกสาวของเขานี่ถ้าเธอโตกว่านี้เขาคงคิดว่าเธอกวนประสาทเขาเป็นแน่พร้อมทั้งอธิบายว่าเขานั้นคงจะต้องเว้นพวกสัตว์อันตรายในสวนสัตว์นี้ที่บอกว่าไม่กลัว

มีนชญาที่เดินตามหลังคนที่คุยอวดลูกว่าไม่กลัวอะไรเธอขำที่ชายหนุ่มนั้นไม่ทันความฉลาดของนีน่าเสียแล้ว

“นีน่าตัวร้อนจังเลยค่ะ”   เมื่อเที่ยวกันตั้งแต่เช้ายันเย็นตอนนี้ทั้งสามก็ได้เวลากลับบ้านกันแล้วเมื่อขึ้นรถได้นีน่าถึงกับฟุบหลับที่อกคนเป็นแม่ทันทีมีนชญารู้สึกว่าอุณหภูมิในตัวของลูกสาวเธอมันแปลกๆตั้งแต่ขึ้นรถมาแล้ว

คราแรกเธอคิดว่าที่ตัวของนีน่าร้อนเพราะอากาศข้างนอกแต่นี่ก็นั่งในรถมาพักใหญ่แล้วก็ยังไม่เบาร้อนเสียทีเหมือนจะร้อนเพิ่มขึ้นอีกด้วยหญิงสาวจึงต้องหันไปบอกชายหนุ่ม

“ลูกเป็นอะไรเหรอ”   โดมินิคพึ่งได้ยินคำแรกในวันนี้ที่เธอพูดกับเขานี่แหละเขาตกใจเล็กน้อยไม่รู้ว่าลูกสาวของเขาเป็นอะไรเพราะอยู่ดีๆหญิงสาวก็หันมาบอกกับเขาว่าลูกตัวร้อน

“น่าจะไข้ขึ้นวันนี้ตากแดดทั้งวันแถมยังทานแต่ของเย็นๆอีกเดี๋ยวคุณนิคแวะคลินิกตรงข้างหน้าให้มีนหน่อยนะคะ”

“ได้สิ”   มีนชญารู้ดีว่าลูกสาวของเธอต้องไข้ขึ้นแน่นอนเพราะอาการตัวร้อนและนอนซมแบบนี้คงเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้ตอนนี้ก็ชายหนุ่มก็ขับรถมาใกล้กับคลินิคของหมอรวิชที่เธอรู้จัก

และเธอก็พานีน่ามาหาประจำที่เธอเลียกว่าลุงหมอนั่นเองหญิงสาวให้ชายหนุ่มจอดรถที่คลินิคด้านหน้าแล้วรีบพาลูกสาวของเธอลงรถเข้าไปในคลินิคทันทีโดมินิคเองก็รีบดับเครื่องแล้วเดินลงรถตามสองแม่ลูกไป

“สวัสดีค่ะพี่หมอ”

“อ้าวมีนพี่ไม่เจอซะนานเลย...นีน่าตัวร้อนอีกแล้วใช่ม้าถึงมีสีหน้าแบบนี้”  รวิชทักทายมีนชญาเมื่อเห็นว่าเธออุ้มลูกสาวหน้าตาตื่นมาหาเขาชายหนุ่มจึงรีบหยิบปรอทวัดไข้เหน็บไปที่รักแร้เด็กหญิงที่เขาเห็นมาแต่อ้อนแต่ออกทันที

“ค่ะ...วันนี้นีน่าเดินตากแดดทั้งวันแถมยังทานแต่ของเย็นๆอีก”  มีนชญาโล่งใจไปอีกเปราะที่วันนี้เข้าคลนิคมาก็เจอหมอรวิชเพราะเธอเชื่อในมือของเขา