มหาเศรษฐีพ่อหม้ายลูกติดที่หวงความเป็นอิสระ หลังจาก 'หย่า' กับอดีตเมียแบบสุดโต่ง เขาเคยกล่าวไว้ ด้วยน้ำเสียงหนักแน่นน่าเชื่อถือ ชั่วชีวิตนี้เขาไม่มีวันเดินลงไปในขุมนรกที่เรียกกว่ากรงวิวาห์อีกเด็ดขาด แต่แล้ว...อเล็กไซก็กลืนน้ำลายตัวเอง เมื่อตกหลุมรักโครมใหญ่กับมัณฑนากรสาวที่ครองตัวเป็นโสดมากว่า30ปี “โถ่! ไอ้กลัวเมีย” เสียงเปรยเบาๆ แต่คนฟังถึงกับสะดุ้ง เขาเหลียวมองข้างตัว ก่อนจะถอนใจออกมาเฮือกใหญ่ “ยอมรับว่ะ...ผมรักเอมมาก ไม่อยากให้เอมเสียใจ” เสียงพูดหวานฉ่ำ หากคนที่ฟังเป็นชะเอมหล่อนคงจะโผเขาหา อเล็กไซ แถมจูบหวานๆ เป็นรางวัล แต่คนที่ได้ยินคือราจีฟ สิ่งที่ อเล็กไซได้กลับคืนคือ... “แหวะ อยากจะอ้วกว่ะ” ราจีฟโก่งคอทำท่าทางเหมือนกำลังขย้อน คายของเก่าในท้อง คำกระแหนะกระแหนของเพื่อนไม่ได้ทำให้อเล็กไซสะเทือน เขาได้มณีล้ำค่ามาครอบครอง แล้วจะปล่อยให้กรวดทรายมาทำให้ตนเองเดือดร้อนทำไม!! พอกันทีกับความสำส่อน พอกันทีกับการใช้ชีวิตแบบคนเสเพล นับจากนี้ไปเขาจะเป็นพ่อ เป็นสามีที่ดี ให้สมกับที่ชะเอมวางใจ ยอมเดินเข้ามาเสี่ยงรวมชีวิตกับเขา
View More“หม่ามี้เอวาหิวค่ะ มีอะไรทานมั้ยคะ?” หญิงสาวตะโกนบอก เจ้าหล่อนลอยคออยู่กลางน้ำ ออกแรงกระทุ่มน้ำเปาะแปะ อาจจะเหนื่อยและหิว“ได้จ้า เดี๋ยวหม่ามี้สั่งแม่ครัวให้” หญิงสาวยิ้ม...โอกาสมาถึงเธอรวดเร็วแบบไม่น่าเชื่อ เธอหมุนตัวกลับไปมองสบนัยน์ของอเล็กไซ พยายามไม่สนใจสายตาของเขา สายตาเจ้าชู้ที่วนเวียนอยู่กับส่วนเว้าส่วนโค้งของตัวเอง อาย...แต่ต้องทน เพื่อตรึงสายตาเขาไว้ เวลาที่เธอเอาคืน จะได้หัวเราะด้วยความสาแก่ใจเพลินสิครับ...อเล็กไซมองเพลินไป เขาไม่ทันคิด ไม่รู้ว่าเพราะอะไรคนหวงตัวอย่างชะเอม ถึงไม่ยอมสวมชุดคลุม เธอเดินกรายไป กรายมาริมสระ เหมือนกำลังยั่ว...และเขาก็สนองความต้องการของหล่อน มองเสียให้จุใจไปเวลาผ่านไปกว่า10 นาที และชายหนุ่มกำลังชิลๆ“มาแล้วๆ จ้า...ขึ้นมาทานก่อนมั้ยจ้ะ...เอวา” เสียงของหล่อนหวานหยด จนชายหนุ่มขนลุกซู่!!แต่ก็ไม่ทันได้คาดคิดถึงเหตุร้ายที่จะเกิดขึ้น...เขาโผตามติดบุตรสาว เพราะอิรินากระดี๋กระด๋ามาก เด็กหญิงวิ่งตุ๊บตับ!! เมื่อมีอาหารว่างจานโตแถมยังส่งกลิ่นหอมฟุ้งมาเสิร์ฟถึงที่เด็กหญิงรับส้อม
บทที่5.บิกินนี่เป็นเหตุ!!การประชุมแสนเคร่งเครียด เป็นการวางแผนงานของไตรมาสต่อไปของปี...หัวหน้าแผนกต่างๆ จึงนำเสนอผลงานของตัวเองกันอย่างแข็งขัน อเล็กไซนั่งฟัง เขายกนิ้วให้หากชิ้นงานนั่นถูกใจจังๆมาชะงักเอาก็ต่อเมื่อ...มีเสียงเรียกเข้าจากเบอร์ส่วนตัวชายหนุ่มกดรับ เขาฟังเงียบๆ ก่อนจะผุดลุกขึ้นยืน ร้องโวยดังลั่น“อะไรนะ มึงว่าไงนะ!!”ไฟฟ้าถูกเปิด ภายในห้องประชุมเงียบกริบ ไม่มีเสียงอย่างอื่นนอกจากเสียงบิ้กบอสที่กำลังโวยแหลก“พวกมึงถอยออกมาให้หมดเลย...กูเห็นใครอยู่บริเวณสระ กูจะควักลูกตาออกมาเตะเล่น...ทุกคน”คำสั่งสุดเข้มยังไม่น่ากลัวเท่ากับตาขวางๆ หน้าตึงๆ“เลิกประชุม ยกยอดไปพรุ่งนี้!! หมดอารมณ์ทำงานแล้วโว้ย!!”ชายหนุ่มเปรยเสียงเย็น เขาเดินฉับๆ ออกจากห้องประชุมใหญ่ มุ่งหน้ากลับคฤหาสน์หลังโต เหมือนมีเหตุร้ายเกิดขึ้นที่นั่น ปล่อยให้บรรดาลูกน้องนั่งงงเป็นไก่ตาแตก...รถยนต์วิ่งฉิว...ความเร็วเกินกฎหมายบังคับ เมื่อผู้โดยสารกิตติมศักดิ์ตบเบาะเร่งทุกครั้งที่ค
บทที่4.มูลเหตุและแรงจูงใจห้องนอนของอิรินามีทีมงานของชะเอมกำลังเร่งทำ ชะเอมเลยใช่เวลาว่างช่วงนั้นมาดูห้องทำงานของอเล็กไซ ไหนๆ วันนี้ก็ทางสะดวก เจ้าของบ้านไม่อยู่ ไม่มีคนกดดันทำให้เธอเสียวหลังวูบๆเพราะคลุกฝุ่นอยู่เกือบครึ่งวัน เพียงเพื่อที่จะกำหนดจุดวางเฟอร์นิเจอร์ เพื่อจะเปลี่ยนรูปแบบห้องทำงานของอเล็กไซ ให้ออกมาดูดีและถูกใจผู้ว่าจ้างที่สุดชะเอมจึงลงทุนนอนกลิ้งไปมาบนพื้นพรม เพื่อกะเกณฑ์ วัดระยะ หากจะวางเฟอร์นิเจอร์ หรือชั้นวางให้เข้ารูปเข้ารอยที่สุดผลเหรอ...หัวหูเธอจึงมีแต่ฝุ่น มอมแมมไปทั้งตัวอิรินาจึงอนุญาตให้หญิงสาวใช้ห้องน้ำในห้องนอนตัวเอง เพื่อล้างคราบฝุ่น เพราะความเปิ่นเป๋อ!! เหงื่อเลยออกจนเปียกซก มัณฑนากรสาวเลยจำใจต้องอาบน้ำ เมื่อไหนๆ ก็เปียกทั้งตัวชะเอมลูบไล้ผิวกายด้วยสบู่อย่างดีแบบอ้อยอิ่ง มือเรียวบางลูบฟองสบู่กลิ่นดอกไม้ไปทั่วร่างกาย พร้อมกับพลิ้มเปลือกตาหลุบลง เธอเผลอยิ้มออกมานิดๆ นึกขำขันในใจ เกิดมาจนอายุปูนนี้ เธอยังไม่เคยนอนแช่ในอ่างน้ำที่เต็มไปด้วยฟองสบู่เช่นนี้สักครั้ง กระแสน้ำอุ่นไหลวนโอบล้อ
ชายหนุ่มท้วง เขาทรุดนั่งข้างบุตรสาวฉวยแก้วน้ำหวานเย็นเฉียบขึ้นมาดูดหน้าตาเฉย โดยที่ชะเอมได้แต่อ้าปากค้าง เมื่อแก้วน้ำแก้วนั้น เป็นของเธอ...อเล็กไซกดยิ้มมุมปาก เขามองริ้วสีแดงๆ ข้างแก้มผู้หญิงตรงหน้ายิ้มๆ หล่อนก็ไม่ได้ใจแข็งอะไรนัก...ก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งมีความรู้สึกรู้สาเหมือนคนอื่นๆ หาได้เฉยชาอย่างที่พยายามแสดงออกให้เห็น...“คราวหน้าหม่ามี้เอาไอ้สองตัวนั่นมาด้วยก็ได้นะคะ...บ้านเอวามีที่กว้างๆ น้ำตาลกับเฉาก๊วยจะได้มีที่วิ่งเล่น”อิรินาเปรยถึงลูกสุนัขสองตัวที่เจ้าตัวชมชอบ...เธอคิดถึงมันแต่ยังไม่มีเวลาไปหา“คุณป๊าไม่ว่านะคะ เอวาอยากมีเพื่อนเล่น” เจ้าจอมซนหันไปถามบิดา“ตามสบายค่ะ คุณป๊าไม่ว่า...แต่อย่าเล่นจนสวนพังล่ะ สงสารคนดูแล”ชายหนุ่มไหวไหล่ เขาวางแก้วทำท่าทางไม่รู้ไม่ชี้...เอ่ยปากอนุญาตแถมยังใจป้ำ...“คุณ!!” ไหนๆ เจ้าของบ้านตัวเป็นๆ ก็มานั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่ตรงนี้ “เอมให้คนสวนเพิ่มดอกไม้ตรงนี้นะคะ เอวาจะได้มานั่งเล่นดีกว่าขลุกอยู่แต่ในห้องนอน”เธอเปรยเหมือน
อาการเหมือนเดินสะดุดขอบพรมปูพื้น...นั่นคืออาการแรกของหล่อนที่อเล็กไซมองเห็น...ชายหนุ่มกลั้นรอยยิ้มขำๆ ทำหน้าตาเฉยชา... ยกรีโหมตขึ้นกดเปิดทีวีจอยักษ์ ทำเป็นเหมือนกำลังรีแลกซ์ยามว่าง ทั้งที่ยังเหนื่อยหอบเพราะออกแรงวิ่งหน้าตั้งมาทิ้งตัวนั่งตรงจุดนี้...ก่อนหน้าที่ชะเอมจะมาถึงแบบเฉียดฉิว!! หากชะเอมฉลาดเป็นกรด รู้ทันเหลี่ยมกลโกงของเขา หล่อนน่าจะรู้ได้จากรถยนต์ที่จอดอยู่ตรงโถงทางเข้า...เมื่อเครื่องยนต์ยังระอุร้อนอยู่เลยปากบางเฉียบขยับกดลง มุมปากบิดเบี้ยวด้วยความอึดอัด เสียงถอนใจเฮือกใหญ่ๆ ดังขึ้น เสยกมือขึ้นถอดหมวกแก็บที่สวมไว้บนศีรษะออก สะบัดเส้นผมยาวสลวยให้ทิ้งตัวลงมา ก่อนจะกล่าวทักทายเจ้าของบ้านหนุ่ม แบบ...เสียไม่ได้...“สวัสดีค่ะคุณเจ้าของบ้าน...เอมไม่คิดว่าคุณจะอยู่ ไม่ทราบว่าคนของเอมแจ้งให้คุณทราบแล้วใช่ไหมคะ เอมเข้ามาดูสถานที่จริง เพื่อจะเริ่มงาน” เสียงชะเอมเป็นงานเป็นการ“เหมาะเลยครับคุณ...แหมๆ โชคดีเสียจริง...ผมว่างพอดี ความจริงผมมีเรื่องอยากปรึกษาคุณด้วย...ได้เจอคุณเลยก็ดี จะได้ไม่ต้องนัดนอกรอบให้ลำบาก...”ชายหนุ่มแสร้งอยู่ในโห
บทที่3.คาสโนว่าพ่อลูกอ่อน“คุณป๊า...เอวาจะไปหาหม่ามี้ค่า” ในเช้าวันหนึ่ง อิรินาเรียกร้องเอากับบิดา ช่วงเวลาที่กำลังรับประทานอาหารมื้อเช้าชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นสูง เขาลืมชะเอมไปเสียสนิทใจ เมื่อการงานของอเล็กไซรัดตัว เขาวุ่นวายจนลืมนางฟ้าในฝันคนนั้นเสียหมดสิ้นใบหน้าเล็กๆ ของบุตรสาวหงิกงอ แสดงความไม่พอใจออกมาทางสีหน้า ถึงแม้บิดาไม่พาผู้หญิงคนไหนของท่านมาเหยียบที่คฤหาสน์อันยูคอฟเหมือนเมื่อก่อนก็จริง...แต่อเล็กไซก็ยังไม่ค่อยมีเวลาให้เธอเหมือนเดิม ความเหงา... ความเบื่อหน่าย ทำให้เด็กหญิงแสดงออกแบบก้าวร้าว เมื่อพี่เลี้ยงเป็นแค่เพียงลูกจ้าง...ไม่สามารถสอนสั่งบุตรสาวนายจ้างได้ นอกจากตามใจ“อืม...ตามใจเอวาค่ะ แต่...ให้การ์ดไปด้วยนะ” ชายหนุ่มพับหนังสือพิมพ์ในมือวางลงตรงหน้า เขาฉวยแก้วกาแฟขึ้นมายกจิบ พยักใบหน้าอนุญาตและสั่งงานการ์ดด้านหลังชายหนุ่มสกรีนชะเอมแล้ว หล่อนไม่มีนอกมีใน ไม่มีพิษภัยสำหรับอิรินา“หม่ามี้ทำงานหนัก จะไปหาแต่ล่ะทีต้องนัดล่ว
บทที่2.ผู้หญิงแปลกหน้า...กับตำแหน่ง ‘หม่ามี้’ชะเอมกลอกตาไปมา...เธอรู้สึกอึดอัด และอยากพาตัวเองออกไปจากสถานการณ์ที่คุกคามความรู้สึกตัวเองแบบนี้สักที เธออยากขอตัวไปแต่งเนื้อแต่งตัวให้เรียบร้อย ไม่ค่อยชินกับการอยู่ในสภาพไม่พร้อม แถมมีสายตาคมกริบคู่นั้นคอยมอง สายตาที่เหมือนกับกำลังส่องเนื้อในเธอ สายตาที่เต็มไปด้วยร่องรอยกรุ้มกริ่มของผู้ชายเจ้าชู้!!เขาหล่อแล้วไง...เธอควรต้องสนเหรอ? เพราะต่อให้หล่อเหมือนหลุดออกมาจากหนังสือแฟชั่นชั้นนำที่ฝรั่งเศส เธอก็ไม่สน!! เมื่อเขาคือคน...แปลกหน้า...“คุณบุกรุกบ้านคนอื่นแบบนี้บ่อยเหรอคะ?” เป็นคำเปรยที่กระแทกเข้ากลางแสกหน้าอเล็กไซ เหมือนกับว่าหล่อนกำลังด่าเขาแบบ...อ้อมๆ เนียนๆ ในแบบที่เขาไม่เคยเจอ เมื่อมีแต่สาวๆ อ้าแขนรับ“ต้องขอโทษที่ทำให้คุณรู้สึกเช่นนั้นครับ บังเอิญว่าผมเห็นเอวาในบ้านหลังนี้ และไม่เห็นผู้ใหญ่อยู่สักคน ให้ผมทันได้ขออนุญาตก่อน”ชายหนุ่มแจงเสียงอ่อน เขาหรี่ตามองเรียวขาเพรียว ยามที่หล่อนขยับก้าวเดิน“อ๋อ...” หล่อนลากเ
“หลังใหญ่ๆ ท้ายหมู่บ้านค่ะ นั่นแหละบ้านเอวา” เด็กหญิงตอบ เธอยัดพิซซ่าชิ้นโตๆ เข้าปาก กัดกินอย่างเอร็ดอร่อยจนคราบซอสเลอะเทอะมุมปาก อาจจะเป็นเพราะหิวจัด เมื่อออกแรงกอดปล้ำ ฟัดกับเจ้าตูบสองตัวอยู่เป็นนาน และพิซซ่าที่เธอกำลังกินมันอร่อยจริงๆชะเอมเลิกหัวคิ้วขึ้นสูง เธอครางในอก... คฤหาสน์หลังใหญ่ท้ายหมู่บ้าน เธอเคยเห็นผ่านตาตอนออกไปวิ่งจ๊อกกิ้ง เคยค่อนคอดในใจเพราะแอบอิจฉาเล็กๆ ตัวบ้านหลังใหญ่ปานพระราชวังแวซาย เจ้าของบ้านคงร่ำรวยมหาศาล ไม่คิดไม่ฝันว่าตัวเองจะได้มาพบเจอคนที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังนั้นตัวเป็นๆ“คุณป๊าเอวาไม่อยู่เหรอ? ป่านนี้ทำไมไม่มีใครมาตามหาเอวาเลยล่ะ” เธอบ่นแบบไม่ค่อยเข้าใจ คอยใช้ทิชชูซับมุมปากให้อิรินาบ่อยๆ เป็นความเอาใจใส่แบบที่เด็กหญิงรู้สึกอิ่มเอม หญิงสาวย่นหัวคิ้ว แอบค่อนบิดาของเด็กหญิงในใจคุณหนูของบ้านหายตัวไปเป็นเวลานาน ทำไมไม่มีใครในบ้านนั้นรู้เรื่องสักคน“อยู่ค่ะ แต่คุณป๊าไม่สนใจเอวาหร๊อก!! เอวาดื้อ” อิรินาเริ่มน้ำตาตกอีกครั้ง เมื่อหวนคิดถึงบิดา อเล็กไซบิดาของเธอคงกำลังป้อยอแม่สาวทรงโตที่เขาพามารับประทานมื้อค่ำด้วย เธอไม่พอใจอย่างแรง!! แต่บิดาไม่สนใจ...อิรินาก็เลยหลบอ
บทที่1.เด็กหลงทางเรื่องมันเริ่มต้นขึ้นในช่วงเกือบค่ำของวันหนึ่ง...ไม่ว่าจะเป็นชะตาลิขิต หรือว่าฟ้าดินดลบันดาล มันก็เป็นตลกร้ายที่ชะเอม วรวัฒน์ขำไม่ออก เมื่ออยู่ๆ ชะตาลิขิตจากเบื้องบนก็ส่งความวุ่นวายเข้ามาในชีวิตอันแสนเรียบง่ายของเธอ เป็นพรหมลิขิตที่ทำให้หัวใจแข็งแกร่งมีอันต้องแกว่ง...และเต้นผิดจังหวะ!!เรื่องมันมีอยู่ว่า...ในวันหนึ่ง...วันที่พยับเมฆบนท้องฟ้ามีแต่สีหม่นๆ มองเห็นแต่ริ้วฝนทาทาบเต็มแผ่นฟ้า มันอึมครึมเสียจนอากาศรอบตัวขมุกขมัว...สายลมที่เคยพัดโบกหยุดทำงานเสียอย่างนั้น นั่นเป็นสัญญาณเตือนจากฟากฟ้า เมื่ออากาศร้อนอบอ้าวเช่นนี้เกิดขึ้น...อีกไม่นาน...ฝนคงจะเทลงมาให้แผ่นดินชุ่มฉ่ำ ชะเอมเร่งเดินให้เร็วขึ้น เพื่อไปให้ตนเองถึงบ้านพักก่อนที่หยาดพิรุณจะโปรยปรายลงมาจากท้องฟ้า เมื่อมันมีเสียงคำรนดังเบาๆ สลับกับแสงสีทองแลบแปล๊บๆ บนแผ่นฟ้า...เหมือนกับว่าในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้... หยาดฝนคงจะเทลงมาแบบไม่ลืมหูลืมตา...หญิงสาวเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นแข่งกับเวลา และวัดใจกับสภาพอากาศรอบตัว...แต่...อะไรบางอย่างสะดุดตาหญิงสาวจนชะงักงัน!!ชะเอมย่อตัวลงมอง เธอเห็นร่างเล็กๆ ของเด็กหญิงคนหนึ่ง ซุกต
บทที่1.เด็กหลงทางเรื่องมันเริ่มต้นขึ้นในช่วงเกือบค่ำของวันหนึ่ง...ไม่ว่าจะเป็นชะตาลิขิต หรือว่าฟ้าดินดลบันดาล มันก็เป็นตลกร้ายที่ชะเอม วรวัฒน์ขำไม่ออก เมื่ออยู่ๆ ชะตาลิขิตจากเบื้องบนก็ส่งความวุ่นวายเข้ามาในชีวิตอันแสนเรียบง่ายของเธอ เป็นพรหมลิขิตที่ทำให้หัวใจแข็งแกร่งมีอันต้องแกว่ง...และเต้นผิดจังหวะ!!เรื่องมันมีอยู่ว่า...ในวันหนึ่ง...วันที่พยับเมฆบนท้องฟ้ามีแต่สีหม่นๆ มองเห็นแต่ริ้วฝนทาทาบเต็มแผ่นฟ้า มันอึมครึมเสียจนอากาศรอบตัวขมุกขมัว...สายลมที่เคยพัดโบกหยุดทำงานเสียอย่างนั้น นั่นเป็นสัญญาณเตือนจากฟากฟ้า เมื่ออากาศร้อนอบอ้าวเช่นนี้เกิดขึ้น...อีกไม่นาน...ฝนคงจะเทลงมาให้แผ่นดินชุ่มฉ่ำ ชะเอมเร่งเดินให้เร็วขึ้น เพื่อไปให้ตนเองถึงบ้านพักก่อนที่หยาดพิรุณจะโปรยปรายลงมาจากท้องฟ้า เมื่อมันมีเสียงคำรนดังเบาๆ สลับกับแสงสีทองแลบแปล๊บๆ บนแผ่นฟ้า...เหมือนกับว่าในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้... หยาดฝนคงจะเทลงมาแบบไม่ลืมหูลืมตา...หญิงสาวเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นแข่งกับเวลา และวัดใจกับสภาพอากาศรอบตัว...แต่...อะไรบางอย่างสะดุดตาหญิงสาวจนชะงักงัน!!ชะเอมย่อตัวลงมอง เธอเห็นร่างเล็กๆ ของเด็กหญิงคนหนึ่ง ซุกต...
Comments