ตอนที่สามสิบสี่

“เรื่องอะไร...ว่ามาสิ”  โดมินิคเห็นท่าทีของคนตรงหน้าดูกังวลแปลกๆเขาจึงรีบให้แน็ทตี้พูดมาว่ามีธุระอะไรจะคุยกับเขา

“เรื่องมีนน่ะค่ะ”

“มีน...คุณเจอมีนแล้วใช่ไหม”  โดมินิคถึงกับหูผึ่งเมื่อได้ยินว่าแน็ทตี้นั้นจะพูดถึงใครพร้อมถามคำถามที่เขาอยากจะรู้ทันที

“เจอแล้วค่ะ...แล้วก็แน็ทตี้อยากจะบอกบอสว่าแน็ทตี้รู้มาตลอดว่ามีนอยู่ที่ไหนแต่ไม่ได้บอกบอส”

“ทำไม???”   โดมินิคเริ่มรู้สึกแปลกๆกับคำพูดของแน็ทตี้น้ำเสียงที่เขาถามคนตรงหน้าถึงเหตุผลมันเยือกเย็นอย่างเห็นได้ชัด

“คือว่าเรื่องที่แน็ทตี้จะบอกบอสก็คือ......”  แน็ทตี้เองไม่อยากจะพูดพร่ำทำเพลงอะไรอีกแล้วเขาค่อยๆเล่าเรื่องราวต่างๆอย่างละเอียดเหมือนกับที่เล่าให้กอหญ้าฟังแต่ปฏิกิริยาของเจ้านายของเขาทำให้เขาเดาไม่ออกเหมือนกันว่าคนตรงหน้าคิดอะไรอยู่แต่เธอก็ยังคงต้องทำใจดีสู้เสื้อเล่าเรื่องต่อไปจนกว่าจะจบ

“นี่พวกคุณเล่นบ้าอะไรกัน...แล้วปิดเรื่องนี้กับผมมาสี่ปีเนี่ยนะ”   เมื่อโดมินิคฟังจบเขาถึงกับพูดอะไรไม่ออกรู้สึกว่ามีอะไรจุกอยู่ในอกคนที่เขาไว้ใจและคนที่เขารู้สึกดีด้วยยกล้าหลอกลวงเขาขนาดนี้เชียวหรือ

ตอนนี้ในใจของเขาเริ่มมีทิฐิเข้าครอบงำความรู้สึกดีๆที่มีต่อมีนชญาไปหมดแล้วใบหน้าที่มันแสนชาเมื่อรู้ว่าตัวเองมีลูกยิ่งอึ้งจนคนตรงหน้าเดาอารมณ์ไม่ถูก

“แน็ทตี้ขอโทษค่ะแน็ทตี้รู้ว่าแน็ทตี้ผิดบอสจะไล่แน็ทตี้ออกแน็ทตี้ก็ยินดีค่ะ”   แน็ทตี้รีบยืนขึ้นก้มหัวขอโทษเจ้านายหนุ่มของเขายกใหญ่เพราะเธอคิดว่าตอนนี้คนตรงหน้าไม่พอใจกับเรื่องที่รับรู้เป็นแน่แหงล่ะเป็นเขาก็คงจะช็อคน่าดู

“คุณออกไปก่อนผมขออยู่คนเดียวสักพัก”

“ค่ะ”   โดมินิคขอนั่งทำใจคนเดียวสักพักทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมาเขาเสียใจที่เขาเคยมอบความรู้สึกดีๆให้กับมีนชญาการที่เธอเข้ามาในชีวิตของเขามันมีแต่การหลอกลวงทั้งนั้น

เขายิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บใจเพราะเขานั้นเฝ้าโหยหาเธอมาตลอดสี่ปีแต่มาวันนี้วันที่เขาได้รู้ความจริงมันเหมือนหัวใจของเขาโดนหญิงสาวเหยียบเล่นมานานเกินทน อีกอย่างการที่เขามีลูกโตจนสามขวบเขาก็พึ่งจะได้รู้ก็วันนี้นี่เองหากแน็ทตี้ไม่ตัดสินใจบอกเขาตัวเขาเองกคงจะเป็นคนโง่ในสายตาของหญิงสาวต่อไป ตอนนี้ในหัวของเขาที่คิดคือในเมื่อเธอใช้วิธีสกปรกเพื่อที่จะมีลูกและพรากลูกไปจากเขาตัวเขาเองก็จะใช้วิธีสกปรกเพื่อเอาลูกของเขาคืนมาเหมือนกัน

20.00 น.

“ชอวโทรเรียกแน็ทตี้ให้มาพบฉันที่โรงแรม”

“ครับนาย”

โดมินิคอยากจะรู้ว่าตอนนี้ความเป็นอยู่ของหญิงสาวและลูกของเขาเป็นอย่างไรบ้างการที่จะทำให้เขารู้เร็วที่สุดโดยไม่ต้องเสียเวลาคือการสอบถามจากแน็ทตี้นั่นเอง

“บอสเรียกแน็ทตี้มามีอะไรหรือเปล่าคะ”  แน็ทตี้เดินเข้ามาในห้องรับแขกในห้องของชายหนุ่มเธอมีสีหน้าที่เจื่อนลงเล็กน้อยเพราะไม่รู้ว่าตอนนี้ชายหนุ่มยังจะรู้สึกโมโหเรื่องที่เธอบอกอย่างเมื่อตอนเช้าอีกหรือเปล่า

เมื่อกลางวันผมต้องขอโทษด้วยพอดีผมช็อคไปหน่อยเลยไล่คุณไปแบบนั้น”   เมื่อเห็นว่าคนที่เขาต้องการพบเข้ามาแล้วชายหนุ่มก็เปิดประเด็นขอโทษคนตรงหน้าเรื่องเมื่อเช้าทันทีที่เขาไล่น็ทตี้ออไปแบบนั้นเพราะเขานั้นรู้สึกช็อคจนคุมสติตัวเองไม่อยู่จริงๆ

“ไม่เป็นไรค่ะบอสแน็ทตี้ผิดเอง”  แน็ทตี้พอได้หายใจทั่วท้องเมื่อเห็นว่าตอนนี้อารมณ์ของเจ้านายของเขาเป็นปกติ

“เรื่องนี้คุณไม่ได้เป็นคนต้นคิดอีกอย่างคุณก็ยังมีสำนึกที่ดีที่จะมาบอกกับผมเอาเป็นว่าผมจะปล่อยผ่านก็แล้วกันเพียงแต่ตอนนี้ผมต้องให้คุณช่วยผมนิดหน่อยเรื่องมีนกับลูกผม”    ที่โดมินิคเรียกแน็ทตี้มาตอนนี้ก็เพราะว่าเขาอยากให้แน็ทตี้นั้นช่วยเขาเรื่องหญิงสาวกับลูกไม่ได้จะเรียกมาต่อว่าอะไรทั้งนั้นเพราะมันไม่สามารถกลับไปแก้ไขอะไรได้แล้ว

เขายอมรับว่าคราแรกเขาเองก็โกรธแน็ทตี้อยู่เหมือนกันแต่เมื่อคิดไปคิดมาหากไม่มีคนต้นคิดเรื่องมันก็คงจะไม่เกิดไม่คิดว่าหญิงสาวจะแสบขนาดนี้

“บอสบอกมาได้เลยค่ะแน็ทตี้พร้อมช่วย”    แน็ทตี้รู้ว่าเจ้านายของเขาอยากให้เขาช่วยเรื่องเพื่อนกับหลานของเขาเรื่องนี้เขาเต็มใจช่วยเสมอไม่อย่างนั้นก็คงจะไม่มาบอกความจริงที่เธอเองก็มีส่วนผิดด้วยแบบนี้หรอก

“ผมอยากจะคุยกับมีนเป็นการส่วนตัวคุณช่วยบอกที่อยู่ของเธอมาได้ไหม”    โดมินิคเองอยากจะเข้าไปจัดการกับหญิงสาวจอมแสบแต่ต้องบอกกับแน็ทตี้ว่าเขานั้นอยากจะคุยกับเธอเป็นการส่วนตัวเพื่อให้แน็ทตี้เห็นว่าตอนนี้เขาไม่ได้โกรธอะไรมีนชญาแล้วเพื่อที่แน็ทตี้จะได้ให้ที่อยู่ของหญิงสาวกับเขาโดยง่ายขืนเขาบอกไปตามตรงว่าเขาจะไปทวงลูกคืนคงไม่ดีเป็นแน่

“ได้ค่ะ...เอ่อ...แล้วบอส...เสียใจไหมคะที่รู้ว่ามีลูก”  แน็ทตี้นั้นยินดีที่จะบอกที่อยู่ของมีนชญาให้กับเจ้านายของเขาอยู่แล้วแต่คำถามที่มันคาใจของเขาอยู่ตอนนี้ก็คืออยากจะรู้ว่าเจ้านายของเขารู้สึกอย่างไรและเสียใจหรือเปล่าที่รู้ว่าตัวเองมีลูกเพราะเขาไม่อยากให้หลานสาวของเขาผิดหวังว่าเป็นคนที่พ่อไม่ต้องการ

“ผมจะเสียใจได้ยังไงตอนนี้ผมอยากเห็นหน้าลูกของผมจะแย่”   โดมินิคไม่เคยนึกเสียใจเลยสักนิดที่รู้ว่าตัวเองมีลูกแต่ที่รู้สึกหน่วงอยู่ในใจตอนนี้ก็คือเข้าไม่ได้มีโอกาสเห็นลูกเขาตั้งแต่ออกมาจนถึงสามปีไม่มีโอกาสที่จะรู้ด้วยซ้ำว่าตลอดสามปีที่ผ่านมาจะมีลูกสาวเขากำเนิดขึ้นมาตรงนี้แหละที่เขาเสียใจ

“แน็ทตี้ดีใจนะคะที่ได้ยินแบบนี้เพราะนีน่าเองก็คงอยากจะเจอหน้าพ่อของเธอเหมือนกันค่ะ...นี่ค่ะบอสที่อยู่ของมีนแล้วนี่ก็เป็นของที่แน็ทตี้เตรียมมาให้บอสค่ะ”   แน็ทตี้เองถึงกับยิ้มออกที่ได้รู้ว่าเจ้านายเขาคิดยังไงกับการที่ได้รู้ว่าตัวเองมีลูกพร้อมบอกกับเจ้านายของเขาว่าหลานสาวของเขาเองก็คงอยากจะเห็นหน้าคนเป็นพ่อเหมือนกัน

พร้อมส่งที่อยู่เป็นข้อความส่งไปในมือถือของเจ้านายของเขาและยื่นซองกระดาษสีน้ำตาลซองใหญ่ให้กับเจ้านายของเขาและขอตัวกลับทันทีแน็ทตี้หวังว่าของในซองกระดาษจะช่วยให้เจ้านายของเขานั้นรู้สึกเอ็นดูหลานสาวของเขาเพิ่มขึ้นไปอีก

เมื่อแนทตี้ออกจากห้องไปแล้วโดมินิคเองก็เปิดซองน้ำตาลที่มันค่อนข้างหนาดูทันทีเพราะว่าอยากจะรู้เหมือนกันว่ามันคืออะไรข้างในมีแต่อัลบั้มรูปเต็มไปหมดหน้าปกอัลบั้มจะมีเขียนระบุไว้ทุกอย่างว่าข้างในเป็นรูปเกี่ยวกับอะไร