เมื่อเขาจับได้ว่าคู่หมั้นไปนอนกับผู้ชายคนอื่น เขาจำต้องแต่งงานกับน้องสาวของอดีตคู่หมั้นแทน.ตามคำสั่งของมารดาด้วยความไม่เต็มใจ เขาจึงต้องหลบหนีจากชีวิตการแต่งงานที่เขาไม่ได้เป็นคนเลือกเพื่อไปเริ่มต้นชีวิตใหม่..ณไร่ชาภาคิน
View Moreตอนที่ 17 แย่งชิงมือเรียวยาวลูบแผ่นหลังบอบบางของคนที่ซบหน้าร้องไห้อยู่กับอกของเขาด้วยความสงสาร เห็นแล้วก็พรานให้นึกถึงตัวเองในวันนั้นวันที่เขาสูญเสียคนรักให้กับผู้ชายคนอื่นไป เขาคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้ดีว่ามันเจ็บปวดและทรมานมากแค่ไหน สภาพของเขาในวันนั้นคงจะไม่ต่างกันกับผู้หญิงคนนี้ในวันนี้มาวินเองก็แอบมองผู้เป็นนายผ่านกระหจกมองหลังเป็นระยะๆ เป็นบางครั้ง ภาคินเองก็รู้ว่าคนสนิทกำลังแอบมองเขาอยู่เขาจึงจงใจมองกลับด้วยแววตาคำถาม ทำเอามาวินรีบหลบสายตาของผู้เป็นนาย พัลวันจนไม่กล้าที่จะแอบมองอีกอีกทางด้านของปองภพและผู้หญิงของเขาอีกสองคนก็กำลังตกอยู่ในความวุ่นวายปองภพเมื่อตามคนรักไม่ทันก็กลับขึ้นมาณห้องทำงานของตัวเอง ก็เห็นว่ามีพนักงานหลายคนกำลังมองไปที่ห้องทำงานของเขาเป็นตาเดียวกัน และทันทีที่เขาเปิดประตูเข้ามาในห้องภาพที่เห็นก็คือผู้หญิง 2 คนกำลัง ฉุดกระชากลากถูกันอยู่บนพื้นด้วยสภาพที่ผมเผ้ารุงรัง เขามองผู้หญิงทั้งสองของเขาด้วยความรู้สึกหงุดหงิดก่อนจะสั่งให้คนที่ตามเขามาจับผู้หญิงของเขาแยกออกจากกัน"ไปจับแยกออกจากกันสิ"เขาหันไปสั่งเสียงกร่าว"ครับ"ชายใส่สูทที่ตามหลังเขามารีบเข้าไปจับผู้
ตอนที่ 16 ความจริงที่แสนเจ็บปวด ยิ่งเห็นสภาพของผู้หญิงทั้งสองที่ตบตีกันแย่งคู่หมั้นของตัวเองเธอก็ยิ่งรับมันไม่ได้จนอยากจะกรีดร้องออกมาดังๆ ด้านปองภพเองก็หงุดหงิดจนแทบคลั่ง แทนที่เขาจะได้ตามง้อคนรัก แต่กลับต้องมาแยกผู้หญิงลับๆของตัวเองออกจากกัน แทนที่เขาจะได้ตามง้อและอธิบายเรื่องที่มันเกิดขึ้นให้กับคนรักและปรับความเข้าใจกัน แต่กลับต้องมาห้ามรุ้งรดากับเพลงพิณทะเลาะกันแทน เขาร้อนใจขึ้นมาทันที่ เมื่อเห็นว่าคนรักกำลังค่อยๆถอยหลังออกจากห้องไปทีละก้าวด้วยท่าทีเจ็บปวด ปองภพเองก็เจ็บปวดไม่แพ้กัน ถึงเขาจะมีผู้หญิงอยู่รอบกาย แต่ผู้หญิงที่เขาให้ใจก็มีเพียงแค่ธารธาราคู่หมั้นของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น "หยุดๆ" เขาใช้กำลังที่เหนือกว่าผู้หญิงทั้งสอง จับทั้งสองแยกออกจากกันแล้วผลักไปคนละทางด้วยความโกรธ จนหญิงสาวทั้งสองกระเด็นกันไปคนละทิศคนละทางด้วยความตกใจ ว้าย!!! โอ้ย!!! ทั้งสองอุทานออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ ส่วนปองภพเองก็ไม่ได้ใส่ใจหญิงสาวทั้งสองอีก เขาก้าวขาไวๆเข้าไปหาคู่หมั้นทันทีด้วยความร้อนใจ "น้ำ!.น้ำฟังพี่ก่อน!.."เขาทะล่ำทะลักเรียกคนรักที่กำลังจะออกจากห้องไปด้วยน้ำเสียงร้อนรนใจ ธารธารา
ตอนที่ 15 คาหนังคาเขา เธอใช้มือดันประตูเปิดกว้างออกแล้วแทรกตัวเข้าไปข้างในห้อง ก่อนที่เธอจะยืนตัวแข็งอยู่กับที่ มองภาพตรงหน้าด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง แกร่ง!! เสียงกุลแจรถที่อยู่ในมือหล่นลงพื่นเสียงดังจนทำให้ชายหญิงที่ กำลังนัวเนียกันอยู่บนโต๊ะทำงานสะดุ้งแล้วหันกลับมามองยังต้นเสียงทันที.. "น้ำ!!"เสียงคนทั้งสองอุทานขึ้นพร้อมกัน "น้ำ!.." โดยเฉพาะปองภพที่อุทานออกมาจนสุดเสียงพร้อมกับลุกออกมาจากตัวของผู้หญิงที่มีสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ยืดตัวตรงแล้วลนลานรีบรูดซิบกางเกงด้วยความเร่งรีบ ด้วยใบหน้าที่ซีดเผือด ธารธารายืนมองคนทั้งสอง ด้วยความตื่นตระหนกยิ่งเมื่อเธอได้เห็นใบหน้าของหญิงสาวที่กำลังนัวเนียอยู่กับคู่หมั้นของเธอ เธอก็ยิ่งตกใจจนหน้าซีดตัวสั่นเมื่อผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นไกลแต่เป็นเพื่อนสนิทเพียงหนึ่งเดียวของเธอ...รุ้งระดา "น้ำ!!น้ำครับฟังพี่ก่อน.. มันไม่ได้เป็นอย่างที่น้ำเห็นนะครับ"ปองภพรีบลนลานเข้าไปหาคนรัก .....? ธารธาราถอยหลังออกไปหลายก้าวด้วยความรังเกียจ พรางมองคนทั้งสองด้วยแววตาเจ็บปวด จนเธอพูดอะไรไม่ออกเพราะ ความเสียใจมันจุกแน่นในอกจนเธอไม่อาจจะเอ่ยเป็นเสียงออกมาได้ น้ำตาเม็ด
ตอนที่ 14 คนในมุมมืด ตราบใดที่ยังหาสาเหตุและคนที่คิดจะทำร้ายเธอยังไม่เจอ เธอก็คงจะอยู่กับความระแวงต่อไปเรื่อยๆจนกว่าจะรู้ตัวคนที่ต้องการจะทำร้ายเธอ ภาคินมองใบหน้าที่ซีดเซียวของหญิงสาวก็นึกสงสาร ก็อดที่จะ แนะนำออกไปไม่ได้ "ช่วงที่ตำรวจยังหาคนบงการยังไม่เจอคุณก็ควรจะหาบอดี้การ์ดหรือผู้คุ้มกันมาคอยตามดูแล เวลาไปไหนมาไหนก็คงจะดี"เขาบอกด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ ธารธาราพยักหน้ารับด้วยสีหน้าที่คิดหนัก เพราะเธอไม่รู้ว่าจะไปหาบอดี้การ์ดมือดีมาจากไหนเพราะตอนนี้เธอไม่ไว้ใจใครเลยสักคน คำพูดของนายตำรวจทำให้เธอระแวงคนรอบกายไปเสียหมดจนเธอนอนไม่หลับตลอดทั้งคืนแล้วยังมาวันนี้อีก "ฉันไม่รู้ว่าจะไปหาบอดี้การ์ดมือดีที่ไหน"เธอบอกด้วยน้ำเสียงหนักใจ ภาคินขมวดคิ้วถาม "คุณก็ลองคุยกับคู่หมั้นของคุณดูสิเผื่อเขาจะหามาให้คุณได้" ภาคินบอกกับหญิงสาว ธารธารานิ่งคิดไม่พูดอะไร ทำให้ภาคินอดที่จะสงสัยไม่ได้เมื่อเขาเสนอให้เธอไปบอกคู่หมั้นของเธอหาผู้คุ้มกันมาให้ เขาจึงเอ่ยถามออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ "คุณมีอะไรปิดบังผมกับตำรวจเอาไว้หรือเปล่า" ภาคินถามหญิงสาวที่เอาแต่นั่งก้มหน้าหลบตาเขาไม่พูดไม่จาเหมือนคนที่กำลังคิดหนั
ตอนที่ 13 พ่อเลี้ยงแห่งไร่ภาคิน เพราะเธอรู้ว่าถึงเธอจะพูดไปก็ไม่มีใครเห็นด้วยกับเธอที่เธอจะไปขอบคุณผู้มีพระคุณทั้งสองคนนั้นด้วยตัวเองเธอจึงปล่อยผ่านไปก่อน ค่อยไปหาโอกาสไปขอบคุณคนทั้งสองคนนั้นด้วยตัวเองทีหลัง ด้านภาคินและมาวินที่กำลังเดินออกมาขึ้นรถที่จอดอยู่หน้าโรงพยาบาลของตัวเอง เมื่อทั้งสองขึ้นมานั่งอยู่บนรถแล้วมาวินจึงหันไปทางผู้เป็นนาย "เจ้านายไม่คิดที่จะบอกผู้หญิงคนนั้นหน่อยหรือครับ ?"เขาถาม "ไม่จำเป็น"ภาคินตอบ "ครับ"มาวินขานรับ จากนั้นคนทั้งสองก็ขับรถออกจากโรงพยาบาลตรงกับไปที่ไร่ของตัวเองทันที อีกด้านภายในห้องพักผู้ป่วย สันติ เมื่อเหลือบไปมองนาฬิกาติดผนัง ที่บอกเวลา เที่ยงคืนกว่าแล้ว เขาจึงหันไปเอ่ยกับภรรยาและบุตรสาวคนเล็ก ที่นั่งสัปหงกอยู่ที่โซฟา "คุณนาท! คุณกับลูกกลับไร่ไปพักผ่อนเถอะผมจะเฝ้ายัยน้ำอยู่ที่นี่เอง"นายสันติบอกกับภรรยา ปองภพที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามรีบเอ่ยเสนอตัว "คุณพ่อครับ คุณพ่อพาคุณแม่กับน้องเพลงกับไปพักผ่อนที่ไร่เถอะครับผมจะอยู่เฝ้าน้ำที่นี่เอง"เขารีบเสนอตัว เพลงพิณเบิกตากว้างทันทีเมื่อได้ยินว่าว่าที่พี่เคยจะอยู่เฝ้าพี่สาวเขาเธออยู่ที่นี่ด้วยตัวเองเธอจึง
ตอนที่ 12 ใครกันที่อยู่เบื้องหลัง เมื่อ 3 พ่อแม่ลูกเข้ามาภายในห้องก็เห็นบุตรสาวคนโตนอนอยู่บนเตียงคนไข้โดยมีกระปุกน้ำเกลือและผ้าพันแผล พันตามแขนตามขาเต็มไปหมด ทำเอานายสันติถึงกับตกใจที่เห็นบุตรสาว อยู่ในสภาพ แบบนี้ "น้ำหนูไปโดนอะไรมาลูก"นายสันติรีบถลาเข้าไปหาบุตรสาว คนโตที่เตียงคนไข้ทันที พลางถามด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก นางศิรินาถเองก็ไม่ต่างจากผู้เป็นสามี นางเองก็ตกใจจนหน้าซีดเมื่อเห็นสภาพของลูกเลี้ยง ต่างจากเพลงพิณที่มองพี่สาวที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยสายตาว่างเปล่าไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปากของเธอ..โดยมีภาคินกับมาวินยืนดูคนทั้ง 3 ที่เข้ามาใหม่อยู่อย่างเงียบๆ อยู่ที่มุมห้อง "ไม่เป็นอะไรมากค่ะพ่อ แค่หัวแตกแล้วก็พกช้ำดำเขียวนิดหน่อย" เธอบอกกับบิดาเสียงสั่น "แล้วมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมลูกถึงอยู่ในสภาพแบบนี้?" สันติยังคงถามต่อด้วยความอยากรู้ ธารธารามองหน้าบิดานิ่งๆก่อนจะตอบคำถามของบิดาออกไป "มีคนคิดจะทำร้ายน้ำค่ะพ่อ พวกมันขับรถปาดหน้ารถของน้ำแล้วก็จะฉุดน้ำค่ะ.. ดีที่มีคนมาช่วยน้ำเอาไว้ได้ทัน"เธอตอบคำถามของบิดาเสียงสั่น เพราะเธอยังมีความรู้สึกตื่นกลัวกับเหตุการณ์ที่พึ่งจะผ่านมายังไม่หาย "
ตอนที่ 11 พบเจอกันอีกครั้ง 2/2 ภาคินขับรถมุ่งกลับเข้าตัวเมืองทันที เพื่อที่จะพาหญิงสาวไปส่งโรงพยาบาล ส่วนคนเจ็บ ก็เอาแต่กอดผ้าขนหนูเอาไว้แน่นด้วยเนื้อตัวที่สั่นเทา ภาคินมองด้วยความรู้สึกสงสาร ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้นี่ถ้าเขา กับคนสนิทไม่มาเจอเข้าเสียก่อนเขาก็ไม่อยากจะคิดเลยว่า ผู้หญิงตรงหน้าของเขานี้จะมีสภาพเป็นเช่นไร พวกมันอาจจะ ทำปู้ยี่ปู้ยำกับผู้หญิงแล้วฆ่าปิดปาก.. อย่างที่เป็นข่าวร้ายๆข่าว พอคิดมาถึงตรงนี้ก็พรานให้เขาอยากจะกลับไปกระทืบไอ้พวกเด่นสังคมพวกนั้นให้จมธรณีไม่ต้องได้ผุดไม่ต้องได้เกิดมาอีก.. ด้วยความ เร็วที่เขาขับไม่นานก็มาถึงโรงพยาบาล เขาลงจากรถแล้วเรียกให้ บุรุษพยาบาลเข้ามานำตัวหญิงสาวไปส่งห้องฉุกเฉินทันที "คุณบุรุษพยาบาลครับทางนี้มีคนเจ็บครับ!.."เขาเปิดประตูเรียกบุรุษพยาบาล ที่อยู่ตรงนั้นทันที บุรุษพยาบาลรีบเข็นรถเข็นไปรับตัวของธารธาราทันทีที่สิ้นเสียงของภาคินไม่กี่วินาทีธารธาราก็ถูกนำตัวเข้าห้องฉุกเฉิน โดยมีภาคินยืนรออยู่ด้านนอก เพื่อรอฟังข่าว.. จากนั้นก็มีพยาบาลเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน เขารีบเอ่ยถามทันที "คนเจ็บเป็นยังไงบ้างครับคุณพยาบาล?"เขาถามออกไป
ตอนที่ 10 พบเจอกันอีกครั้ง 1/2 หลังจากที่สั่งให้ผู้จัดการโรงแรมดูแล บิดาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ภาคินกับคนสนิทก็ออกเดินทางกลับไร่ทันที โดยมี มาวินเป็นสาระถีให้กับผู้เป็นนาย "เจ้านายครับพรุ่งนี้เจ้านายจะมารับคุณท่านเองหรือจะให้ผมมารับครับ?"มาวินหันไปถามผู้เป็นนายทันทีที่รถมุ่งออกสู่ถนนนอกเมืองที่แสงไฟริมทางสลัว "เดี๋ยวฉันมารับคุณพ่อเอง" ภาคินกล่าวพลางมองออกไปนอกรถ ท่ามกลางความมืดสนิท อีกด้าน ณถนนเส้นเดียวกัน.. ธารธาราขับรถฝ่าความมืดบนถนนเส้นทางนอกเมืองมุ่งตรงไปอย่างไร่ธารธารา ที่เธอใช้เดินทางมาตั้งแต่เล็กจนโตโดยไม่มีความกลัวเลยแม้แต่น้อยนิด เพราะปกติแล้วเส้นทางเส้นนี้เธอก็ใช้เดินทางระหว่างไร่กับในตัวเมืองอยู่แทบจะวันเว้นวัน.. เธอจึงขับรถฟังเพลงไปด้วยด้วยอารมณ์ที่ค่อนข้างจะผ่อนคลาย อีกอย่างช่วงเวลาทุ่มกว่าๆนี้มันก็ยังไม่ได้ดึกอะไรมากเธอจึงไม่ได้เร่งรีบถึงมันจะมืดและเงียบไปหน่อยก็เถอะแต่เพราะความเคยชินเธอจึงไม่มีความระวังและระแวง.. และในขณะที่เธอกำลังขับรถและฟังเพลงไปด้วยอยู่นั้นก็มีเสียงแตรถดังไล่หลังเธอมาด้วยความเร็วที่ค่อนข้างสูง แถมยังตบไฟสูงใส่เธอจนเธอต้องขมวดคิ้วด้วยความมึนงง? ปี
ตอนที่ 9 ความเจ็บช้ำในอดีต นั่นมันจึงเป็นเหตุผลที่ว่าเธอกับพี่สาวไม่ค่อยจะสนิทกันสักเท่าไรเพราะต่างคนต่างไปทำหน้าที่ของตัวเองเสียมากกว่า ถึงเธอจะไม่ชอบคลุกคลีอยู่ในไร่ในสวนกับคนงานสกปรกพวกนั้น แต่ไม่ใช่ว่าเธอไม่ได้สนใจในธุรกิจของครอบครัว ที่มีทั้งไร่ชา และไร่ดอกไม้ที่มีเอาไว้ส่งตามตลาดร้านค้าโรงแรมหรู และเอาไว้เป็นแลนด์มาร์คให้นักท่องเที่ยวถ่ายรูปเช็คอิน และยังมีโฮมสเตย์และรีสอร์ทติดเขาอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ เป็นที่ชื่นชอบ สำหรับชาวต่างชาติและผู้ที่เบื่อนายกับความวุ่นวายในเมืองหลวงมาพักผ่อนคลายเครียด จะว่าไปแต่ก่อนมันก็ไม่ได้เจริญรุ่งเรืองถึงขนาดนี้จนตอนที่พี่สาวของเธอได้มาบริหาร ธุรกิจของครอบครัวของเธอจึงได้มีชื่อเสียงโด่งดังขึ้นมาติดอันดับต้นๆของภาคเหนือสร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำ แล้วอย่างนี้มีหรือที่เธอจะไม่สนใจในธุรกิจของครอบครัว "พี่น้ำไปพบลูกค้าในเมืองพี่น้ำจะแวะไปหาพี่ภพที่โรงแรมหรือเปล่าคะ?" เพลงพิณถามที่สาวที่กำลังตักข้าวปาก "พี่ไม่แน่ใจที่ต้องดูก่อนว่างานของที่เสร็จเร็วหรือเสร็จช้า" เธอตอบ "คนกำลังจะแต่งงานกันแต่ไม่ไปเจอหน้ากันเลยนี่มันยังไงคะ?"เพลงพิมพ์เอียงคอถามพี่สาวยิ้มๆ
ตอนที่ 1พ่อเลี้ยงภาคิน .....เรื่องนี่เป็นเรื่องของภาคินนัหธุรกิจหนุ่มชื่อดัง อดีตคู่หมั้นของไอรดา ที่ถูกน้องสาววางยาให้ไปนอนกับมาเฟียอิตาลี แล้วแย่งคู่หมั้นของพี่สาวมาครอง นั่นก็คือพ่อเลี้ยงภาคิน จากเรื่อง โซ่เกี่ยวใจมาเฟียร้าย ...... ในห้องที่เงียบสงบท่ามกลางสายลมที่พัดผ่านหน้าต่างที่เบิดค้างเอาไว้เข้ามาอย่างแผ่วเบา!เจ้าของร่างส่วนสูง 185 กำลังนั่งเอนหลังพิงพนักเก้าอี้มองออกไปยังนอกหน้าต่าง มองดูไร่ชากว่าพันไร่ที่เขียวชะอุ่มจนสุดลูกหูลูกตาท่ามกลางขุนเขาที่ปกคลุมไปด้วยเมฆหมอก! กว่า 5 ปีแล้วที่ภาคินหนีมาอยู่ที่นี่!มาเป็นพ่อเลี้ยงภาคินของไร่ภาคิน!ที่ใครๆต่างก็กร่าวถึง! ใบหน้าหล่อเหลาปกคลุมไปด้วยไรหนวดเขียวครึ้มจนดูดุดันและน่าเกรงขาม!.แต่กระนั้นความดุดันก็มิอาจปิดบังความหล่อเหลาอันทรงเสน่ห์ภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่งของพ่อเลี้ยงภาคินได้เลยแม้แต่นิดเดียว ภาคิน..จากนักธุรกิจระดับแนวหน้าของประเทศผู้มีจิตใจอ่อนโยนมองโลกในแง่ดี!.เปลี่ยนไปในทันทีเมื่อถูกคนที่รักหักหลังจนต้องกลายมาเป็นคนเย็นชาและไร้หัวใจ!..ณในที่ไร่แห่งนี้! ไร่ชาภาคิน ภาคินหลับตาลงช้าๆมือขวาถือถ้วยกาแฟที่ยังมีควันลอยกรุนขึ้นจ...
Comments