Romans de Thankyou Za

ตอนที่ 23 ผิดหวัง ธารธารามองบิดาที่ทำหน้าขึงขังตะคอกใส่เธอด้วยความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจก่อนจะเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่แห่พร่า "น้ำถามพ่อจริงๆเถอะค่ะ พ่อเคยรักน้ำบ้างไหม? นอกจากเห็นน้ำเป็นคนงานในไร่แล้วพ่อเคยเห็นน้ำเป็นลูกของพ่อบ้างไหม?"เธอถามพร้อมกับมองหน้าบิดาด้วยน้ำตานองหน้า "ทำไมฉันจะไม่รักแกคุณนาทเองเขาก็รักแกเหมือนกับลูกในไส้ของเขาเสียด้วยซ้ำ" "ถ้าคุณพ่อบอกว่าพ่อรักน้ำ แล้วทำไมสิ่งที่เพลงทำกับน้ำพ่อไม่เห็นจะตำหนิเพลงเลยแม้แต่คำเดียวล่ะคะ แต่พ่อกลับมาตำหนิน้ำ ทั้งๆที่น้ำไม่ได้เป็นคนทำอะไรผิดทั้งๆ ที่น้ำเป็นคนถูกกระทำ นี่เหรอคะการ กระทำของพ่อที่บอกว่ารักลูกเท่ากัน..?"เธอถามทั้งน้ำตา "แล้วแกจะให้ฉันทำยังไงในเมื่อเรื่องมันก็เกิดขึ้นมาแล้วแล้วแกเองก็เป็นคนพูดเองกับปากว่าจะไม่แต่งงานกับตาภพแล้ว"สันติเอ่ยออกมาด้วยคิดว่าท่าบุตรสาวยกเลิกงานแต่งไปแล้ว มันก็ไม่ผิดที่บุตรสาวคนเล็กที่หลงรักคู่หมั้นของพี่สาวของตัวเองมากมายขนาดนี้จะเข้ามาอยู่แทนที่ เธอมองบิดาด้วยความรู้สึกผิดหวัง "โดยที่พ่อมาขอคู่หมั้นของน้ำให้กับลูกสาวคนเล็กของตัวเองแบบนี้นี่นะคะ?พ่อทำได้ยังไงคะ? พ่อใจร้ายกับหนูมากเลย

ตอนที่ 22 เผชิญหน้ากับความจริง "นะคุณไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยฉันไม่อยากจะไปพบคนพวกนั้นคนเดียวจริงๆ"เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา ภาคินมองคนที่เขาหลวมตัวไปยุ่งเกี่ยวด้วยตั้งแต่แรก พลางถอนหายใจออกมาหนักๆ อย่างหลีกเลี้ยงไม่ได้ มองดูอีกที่ก็เห็นสายตาร้องขอกำลังจดจ้องเขาอยู่ "อืม..ก็ได้" เขาจึงจำใจต้องตอบตกลงไปเป็นเพื่อนของเธอ เพื่อไปพบกับครอบครัวของคู่หมั้นและครอบครัวของตัวเองในครั้งนี้อย่างจำใจ ณไร่ธารธารา หลังจากที่ 3 คนพ่อแม่ลูกกลับไปแล้วนายสันติก็เอาแต่นั่งสองมือกุมขมับพิงพนักโซฟาด้วยความเหน็ดเหนื่อยและเหนื่อยใจ ข้างกายมีนางศิริมาถค่อยปล่อบประโลมอยู่ไม่ห่าง ห่างออกไปมีบุตรสาวคนเล็ก นั่งจิ้มโทรศัพท์อยู่โดยไม่มีท่าทีทุกข์ร้อนใจอะไร ท่าทีสบายใจของบุตรสาวทำเอานางสิรินาถ ถึงกับมองด้วยความแปลกใจ แต่นางก็ไม่ได้ใส่ใจเพราะคิดว่าบุตรสาวคนเล็กยังเด็ก ในขณะที่คนทั้ง 3 กำลังนั่ง ต่างคนต่างก็คิด ถึงเรื่องต่างๆอยู่นั้นก็มีเด็กรับใช้วิ่งเข้ามาด้วยหน้าตาตื่นตกใจและดีใจไปในคราเดียวกัน "พ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงเจ้าขา คุณน้ำกลับมาแล้วค่ะ" เสียงร้องโหวกเหวกของเด็กรับใช้วิ่งเข้ามาหาคนทั้งสาม นายสันติเมื่อได้

ตอนที่ 21 ผิดแผนสันติยังมีใบหน้าเคร่งเครียด ถึงจะได้ฟังเหตุผลที่บุตรสาวหนีไปก็เถอะ "ไม่มีเรื่องผู้หญิงคนอื่นใช่ไหม?"สันติยังคงอดที่จะถามไม่ได้คำถามของว่าที่พ่อตาทำเอาปองภพถึงกับหน้าเสีย กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก"ไม่มีครับคุณอา ผมรักน้ำ ผมมีแค่น้ำคนเดียวครับ?"เขาพูดพลางปลายตาไปมองยังหญิงสาวอีกคนด้วยแววตาข่มขู่เพลงพิณเมื่อได้รับสายตาข่มขู่ และคำพูดของผู้ชายที่เธอรักบอกกับทุกคนว่าเขารักพี่สาวของเธอและในใจก็มีเพียงพี่สาวของเธอคนเดียว มันทำให้เธอถึงกับรับไม่ได้ ความเสียใจและน้อยใจมันก็ตีตื่นขึ้นมาจนเธออยากจะตะโกนถามออกไปต่อหน้าของเขาว่า แล้วเธอล่ะ? เป็นอะไร? ไม่มีส่วนใดสำคัญกับชีวิตเขาบ้างเลยหรือยังไง? เมื่อทนรับฟังต่อไปไม่ไหวเธอจึงลุกขึ้นยืนก่อนจะหันไปบอกกับมารดาสียงแข็ง"คุณแม่คะ! พอดีว่าลูกน้องที่ร้านโทรมาว่ามีเรื่องด่วนเพลงจะต้องออกไปเดี๋ยวนี้เพลงไปก่อนนะคะ" เธอพูดพลางมองหน้าของปองภพด้วยแววตาตัดพ้อ ก่อนจะเดินสะบัดหน้าเดินผ่านหน้าเขาออกจากห้องรับแขก โดยมีสายตาของคนทั้ง 4 มองตามด้วยความมึนงง? และไม่เข้าใจในอารมณ์ของหญิงสาว แต่กระนั้นนางศิรินาถก็ยังหั

ตอนที่ 20 ความเสียใจ อีกด้านหนึ่งภายในห้อง ธารธาราที่เผลอหลับไปด้วยความเมื่อยล้าทั้งกายและใจ ตื่นขึ้นมาอีกทีท่ามกลางห้องที่ไม่คุ้นเคยตา กว่าเธอจะตั้งสติได้ว่าเธอมาขออาศัยอยู่ที่ไร่ชาภาคิน ก็กินเวลาไปเกือบนาที เธอมองออกไปด้านนอกหน้าต่างที่มีไร่ชากว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตาด้วยความหม่นเศร้า ยิ่งนึกไปถึงคนรักและผู้หญิงที่เป็นเพื่อนรักและน้องสาวเพียงคนเดียวของตัวเองมันก็ยิ่งทำให้เธออยากจะร้องไห้ออกมาอีกครั้ง พรางก็นึกสมเพชตัวเองที่ถูกเพื่อนสนิทและน้องสาวที่เธอทั้งรักและเอ็นดูหักหลัง ถ้าทั้งสองคนนั้นบอกกับเธอดีๆว่าชอบคนรักของเธอ เธอเองก็จะยอมหลีกทางให้แต่โดยดี เพราะเธอเองก็ไม่คิดที่จะแบ่งผู้ชายของตัวเองให้ผู้หญิงคนอื่นไปใช้เช่นกัน ถ้าเธอรู้ เธอก็จะยกให้อย่างไม่คิดที่จะเสียดายเลยแม้แต่นิดเดียว แต่คนพวกนั้นเลือกที่จะแทงข้างหลังเธอ ทำร้ายเธออย่างเลือดเย็น ในโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีที่เธอรู้เรื่องสกปรกโสมมของคนพวกนั้นก่อนที่เธอจะได้แต่งงานกับเขา และตกนรกทั้งเป็น เมื่อถึงวันนั้น การเลิกรามันก็จะไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะการฟ้องหย่ามันไม่ได้ใช้เวลาแค่วันสองวันเสียทั้งเวลาและความรู้สึก.. ในขณะที่เธอกำล

ตอนที่ 19 ปองภพร้อนใจเพลงพิณเข้ามาในบ้านสิ่งแรกที่เธอทำคือมองหาพี่สาวต่างมารดา"พี่น้ำกลับมาหรือยัง? "เธอถามเด็กรับใช้ที่อยู่แถวนั้น"คุณน้ำยังไม่กลับมาเลยค่ะคุณเพลง"เด็กรับใช้หันมาตอบเมื่อได้รับคำตอบของเด็กรับใช้เพลงพิณก็เดินขมวดคิ้วเข้าไปในบ้าน ด้วยอารมณ์หงุดหงิด เพราะเธอตั้งใจจะมาคุยกับพี่สาวเรื่องของปองภพ เธออยากจะขอร้องให้พี่สาวไปบอกกับปองภพให้เธอเป็นเจ้าสาวแทน แต่เมื่อเดือนเข้ามาในบ้านก็เห็นมารดานั่งอยู่ในห้องรับแขกกำลังนั่งสั่งงานทางไลน์อยู่กับออแกนไนท์ที่มาจัดเตรียมสถานที่งานแต่งให้กับพี่สาวของเธออยู่นางสิรินาถเองที่เห็นบุตรสาวเดินเข้ามาในบ้านในเวลานี่ก็อดที่จะขมวดคิ้วถามออกไปไม่ได้"อ้าวไม่สบายหรือเปล่าลูกทำไมกลับมาเวลานี้?"นางถาม บุตรสาวคนเล็กด้วยความเป็นห่วง"เปล่าค่ะแม่คะพี่น้ำยังไม่กลับมาอีกเหรอคะ?"เธอปฏิเสธมารดาพลางถามกลับ"แม่ยังไม่เห็นพี่น้ำเขากลับมาเลยนะ" นางสิรินาถตอบบุตรสาว"มีอะไรกับพี่เขาหรือเปล่า??"นางถามกลับอีก"ไม่มี!.".เพลงพิณตอบพลางเดินขึ้นห้องของตัวเองไป ปล่อยให้นางศิริมาศมารตอนบุตรสาวด้วยความมึนงง พลางพึมพำตามหลังบุตรสาว"อะไรกันอยู่ๆก็ไป"ด้านของเพลงพิณ

ตอนที่ 18 ช่วยเหลือ เมื่อภาคินพาคนที่พึงจะเจอเรื่องหนักๆ เข้ามาในบ้านเขาก็จับให้เธอนั่งลงบนโซฟาในห้องรับแขก พลางหันไปสั่งความกับแม่บ้านที่เดินมาต้อนรับผู้เป็นนาย "พ่อเลี้ยงจะดื่มน้ำอะไรดีคะ?"ละอองเดินเข้ามาถามผู้เป็นนาย ฟางมองไปยังหญิงสาวที่นั่งซบน่าอยู่กับฝ่ามือของตัวเองด้วยความอยากรู้ "น้ำเปล่า 2 แก้วน้ำส้มแก้วนึง" เขาสั่ง "ค่ะ" แม่บ้านสาวรับคำเสียงหวานก่อนจะกลับเข้าห้องครัวไป นำน้ำเขามาเสริฟเจ้านายกับแขกสาว เมื่อแม่บ้านสาววางแก้วน้ำลงบนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว เขาจึงหันไปออกคำสั่งกับแม่บ้านสาวอีกที "ละอองไปทำความสะอาดห้องที่ติดกับห้องฉันที"เขาสั่งแม่บ้านพลางหยิบแก้วน้ำมายื่นให้กับหญิงสาว แม่บ้านสาวพยักหน้ารับและมองคนที่เจ้านายพามาด้วยแววตาอยากรู้ แต่พอได้สบกับดวงตาคมของผู้เป็นนายแม่บ้านสาวก็รีบถอยกรูดออกไปจากตรงนั้นทันที ด้วยความคาใจ ภาคินหันกลับมามองหญิงสาวที่ทำตัวเหมือนผีดิบพลางยื่นแก้วน้ำในมือให้ "ดื่มน้ำก่อนคุณ" ธารธารายื่นมือไปรับแก้วน้ำในมือของภาคินเอามาดื่ม พลางเอ่ยขอบคุณเสียงแผ่ว "ขอบคุณค่ะ" ด้านแม่บ้านสาวที่กลับเข้ามาในห้องครัวก็วางถาดในมือลงด้วยความไม่พอใ