นางบำเรอใต้เงารัก

นางบำเรอใต้เงารัก

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08
โดย:   อิ่น เยว่  ยังไม่จบ
ภาษา: Thai
goodnovel16goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
25บท
230views
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

จากบุตรสาวคหบดีผู้มั่งคั่ง กลับต้องพลิกผันมาเป็นนางบำเรอของเป่ยอ๋องผู้ยิ่งใหญ่... เส้นทางแห่งศักดิ์ศรี ความรัก ของหานหยางจะเป็นอย่างไรต่อไป

ดูเพิ่มเติม

บทล่าสุด

การดูตัวอย่างฟรี

บทนำ

“ข้า...อยู่ที่ไหนกัน?” หานหยางตกใจเป็นอย่างมากกับภาพแรกที่ได้พบเห็นเมื่อนางได้สติกลับคืนมา ห้องนอนใหญ่ที่ประดับไปด้วยเครื่องเรือนไม้แกะสลักชั้นดีผนวกกับผ้าไหมทอมือสีม่วงอ่อนสลับเข้ม กลางห้องมีโต๊ะกลมใหญ่ตัวหนึ่งซึ่งมีแสงไฟจากตะเกียงส่องสะท้อนหานหยางก้าวเท้าอย่างระมัดระวัง กระแสลมเย็นเยียบมิอาจหยุดยั้งความพยายามของหานหยางได้ ร่างบอบบางของนางสั่นสะท้าน ไม่รู้ว่าเพราะอากาศหนาวหรือเพราะความหวาดกลัวที่แทรกซึมเข้าไปถึงหัวใจ แววตาสีนิลคู่งามกำลังสอดส่องเพื่อหาทางหนี มือเรียวบางจับขอบหน้าต่างเตรียมพร้อมที่จะกระโดดออกไป แต่ทันใดนั้น...เสียงฝีเท้าหนักเสียงหนึ่งเดินเข้ามาใกล้ประตูเรื่อยๆจากนั้นเสียงดาลประตูถูกเปิดออกอย่างรุนแรง กลิ่นสุราชั้นดีถูกสายลมหนาวพัดกรูเข้ามาในห้อง พร้อมกับเอกบุรุษรูปงามคนหนึ่งในอาภรณ์ชั้นดีสีน้ำเงินเข้ม ดวงหน้าของเขางดงามมากแต่ทว่าดวงตาสีน้ำตาลทองนั้นคมกริบราวกับเหยี่ยวร้ายและมันทำให้หานหยางสั่นสะท้านไปทั้งกาย“เจ้าคิดจะหนีข้าหรือ หานหยาง” น้ำเสียงของเขาช่างเยียบเย็นและมันก็ทำให้หานหยางนั้นกดดันได้อย่างดี“ท่านอ๋อง ข้า...” หญิงสาวพยายามรวบรวมความกล้าเพื่อขออิสรภาพของต...

หนังสือน่าสนใจจากยุคเดียวกัน

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
25
บทนำ
“ข้า...อยู่ที่ไหนกัน?” หานหยางตกใจเป็นอย่างมากกับภาพแรกที่ได้พบเห็นเมื่อนางได้สติกลับคืนมา ห้องนอนใหญ่ที่ประดับไปด้วยเครื่องเรือนไม้แกะสลักชั้นดีผนวกกับผ้าไหมทอมือสีม่วงอ่อนสลับเข้ม กลางห้องมีโต๊ะกลมใหญ่ตัวหนึ่งซึ่งมีแสงไฟจากตะเกียงส่องสะท้อนหานหยางก้าวเท้าอย่างระมัดระวัง กระแสลมเย็นเยียบมิอาจหยุดยั้งความพยายามของหานหยางได้ ร่างบอบบางของนางสั่นสะท้าน ไม่รู้ว่าเพราะอากาศหนาวหรือเพราะความหวาดกลัวที่แทรกซึมเข้าไปถึงหัวใจ แววตาสีนิลคู่งามกำลังสอดส่องเพื่อหาทางหนี มือเรียวบางจับขอบหน้าต่างเตรียมพร้อมที่จะกระโดดออกไป แต่ทันใดนั้น...เสียงฝีเท้าหนักเสียงหนึ่งเดินเข้ามาใกล้ประตูเรื่อยๆจากนั้นเสียงดาลประตูถูกเปิดออกอย่างรุนแรง กลิ่นสุราชั้นดีถูกสายลมหนาวพัดกรูเข้ามาในห้อง พร้อมกับเอกบุรุษรูปงามคนหนึ่งในอาภรณ์ชั้นดีสีน้ำเงินเข้ม ดวงหน้าของเขางดงามมากแต่ทว่าดวงตาสีน้ำตาลทองนั้นคมกริบราวกับเหยี่ยวร้ายและมันทำให้หานหยางสั่นสะท้านไปทั้งกาย“เจ้าคิดจะหนีข้าหรือ หานหยาง” น้ำเสียงของเขาช่างเยียบเย็นและมันก็ทำให้หานหยางนั้นกดดันได้อย่างดี“ท่านอ๋อง ข้า...” หญิงสาวพยายามรวบรวมความกล้าเพื่อขออิสรภาพของต
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
อ่านเพิ่มเติม
ลางร้าย
โฉมสะคราญค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา ความอ่อนล้าของร่างกายและน้ำตาที่แห้งกรังบนใบหน้า ร่างกายของนางเจ็บปวดราวกับถูกบีบคั้นด้วยความทรมานที่ยากจะลืมเลือนหานหยางนั้นยังจำได้ดีถึงภาพเหตุการณ์ที่นำพานางมาสู่จุดนี้ ครอบครัวที่เคยมีอยู่กลับถูกตราหน้าว่าสมคบคิดกับกบฏ ทุกคนในจวนถูกจับและทรัพย์สินทั้งหมดถูกยึดเป็นของหลวงเมืองหนานซานในแคว้นเป่ยโจวนั้นถือว่าเป็นเมืองที่มีความอุดมสมบูรณ์เป็นอย่างมาก เนื่องจากมีทรัพยากรตามธรรมชาติมากมาย เป็นที่ตั้งของตระกูลคหบดีที่มั่งคั่งหลายตระกูลด้วยกัน และตระกูลหานเองก็เป็นหนึ่งในนั้นวันก่อน ณ จวนของคหบดีตระกูลหาน แม้จะเป็นในยามที่สายลมเย็นของฤดูหนาวโชยเข้ามาปะทะ แต่มือเรียวบางของหานหยางยังคงบรรจงจับพู่กันด้ามโปรดตวัดเส้นสวยลงบนผ้าใบสีขาวผืนใหญ่ ภาพทิวทัศน์และขุนเขาถูกหญิงสาวรังสรรค์ขึ้นมาอย่างสวยงาม ไม่เพียงแค่ลายเส้นงดงามมีเอกลักษณ์เท่าแต่ทว่าภาพวาดนั้นกลับดูราวกับว่ามันมีจิตวิญญาณ“ภาพวาดของคุณหนูงดงามเช่นเคย ไม่ทราบว่าคราวนี้คุณหนูจะนำภาพไปเข้าประกวดอีกหรือไม่เจ้าคะ?”“ไม่ใช่หรอกอาเฟิ่ง ภาพวาดหุบเขาไป๋หูของข้าเพิ่งได้รับรางวัลมาไม่นานนี้เอง ข้าจึงยังไม่คิดจะลงประ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
อ่านเพิ่มเติม
กบฎ
ไม่นานนักอาเฟิ่งก็กลับมาหาผู้เป็นนายพร้อมกับพู่กันด้ามใหม่ หานหยางจึงก้าวเท้าออกไปจากจวนใหญ่พร้อมกับกระเป๋าย่ามใบหนึ่งแต่แล้วโชคชะตากลับเล่นตลกกับตระกูลหาน ระหว่างที่หานหยางออกไปเที่ยวเล่นนอกจวน กลับมีเหล่าทหารหลวงนับสิบบุกเข้ามาอย่างกระทันหันพร้อมกับมอบข้อหาสมคบคิดกับกลุ่มกบฏแก่ตระกูลหาน คนในตระกูลถูกจับกุมแถมยังถูกยึดทรัพย์สมบัติทั้งหมดไปเป็นของท้องพระคลังบุรุษผู้สูงศักดิ์ผู้หนึ่งก้าวเท้าเข้ามาในจวนของคหบดีตระกูลหาน ร่างสูงโปร่งกำยำในอาภรณ์ชั้นดีสีนำเงินเข้มเดินสำรวจจวนใหญ่โดยมีคนผู้หนึ่งซึ่งดูแล้วคล้ายจะเป็นผู้ติดตามเดินรั้งท้ายตลอดการสำรวจจนถึงห้องๆ หนึ่งที่เต็มไปด้วยภาพวาดสวยงาม แต่ทว่าคนที่เป็นเจ้าของห้องนั้นกลับหายตัวไปจากจวน ไม่อยู่รวมกลุ่มกับผู้ที่ถูกจับกุม“ท่านอ๋อง หรือว่าจะเป็นนาง” เฟิงอี้เอ่ยถามผู้เป็นนายด้วยความสงสัยงอี้เอ่ยถามด้วยความสงสัย เขาเฝ้าสังเกตผู้เป็นนายที่ดูร้อนใจผิดปกติ แม้ภารกิจครั้งนี้จะเป็นการตามจับกบฏตามราชโองการ แต่ความเร่งร้อนในท่าทางของท่านอ๋องกลับแฝงความไม่ปกติ “มิผิด เป็นนางอย่างไม่ต้องสงสัย” บุรุษผู้สูงศักดิ์ตอบกลับด้วยเสียงทุ้มต่ำ แววตาสีทองทอ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
อ่านเพิ่มเติม
จับตาดู
ในขณะที่หลี่เจ๋อกำลังครุ่นคิดอยู่ เป็นเฟิงอี้ที่เข้ามารายงานผู้เป็นนายถึงบุคคลที่มาใหม่“ท่านอ๋อง ตอนนี้แม่นางหานหยางไม่ยอมทานอาหารเลยพ่ะย่ะค่ะ”แม้จะเป็นห่วงมากเท่าไหร่แต่เขาก็ยังไม่สามารถทำอะไรได้มากนัก เพราะหน้าที่การตามล่าของเบาะแสของตระกูลฉู่และการเค้นคำตอบจากภาพวาดของหานหยางยังค้ำคออยู่“เดี๋ยวข้าจะไปดูนางเอง” หลี่เจ๋อพูดพร้อมกับคว้าเสื้อคลุมขึ้นมาสวมใส่และสาวเท้าก้าวยาวเดินจากห้องทำงานไปยังเรือนหลังงามที่อยู่ท้ายจวน“ปล่อยข้า!” รู้สึกตัวอีกทีหานหยางก็มาอยู่ที่ห้องๆ หนึ่งซึ่งดูแล้วน่าจะเป็นห้องโถงขนาดใหญ่ ซึ่งคลาคล่ำไปด้วยกลิ่นกำยานของจันทน์หอมชวนให้แสบจมูกยิ่งนัก ข้างกายมีหญิงสาวสองคนที่แต่งกายคล้ายกัน ดูแล้วคงเป็นบ่าวของจวนใหญ่แห่งนี้กำยานกลิ่นจันทน์หอมอบอวลไปทั่วห้องหมายจะทำให้คนที่อยู่ในห้องสงบใจ แต่ทว่าความเป็นจริงนั้นกลับให้ผลตรงกันข้ามกันในชีวิตนี้ข้าไม่เหลือสิ่งอื่นใดอีกแล้ว ทั้งท่านพ่อท่านแม่ จวนและทรัพย์สินถูกยึดกลับไปเป็นของแผ่นดินหมดแล้ว สมบัติตระกูลหานชิ้นสุดท้ายที่ยังคงเหลืออยู่ในตอนนี้คงจะมีแค่ลมหายใจของข้ากระมังยิ่งได้ทบทวนเรื่องราวต่างๆ ก็ยิ่งไม่เข้าใจในโชคชะ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
อ่านเพิ่มเติม
ปล่อยข้าไปเถอะ
"ข้าพยายามให้โอกาสเจ้าแล้ว แต่เจ้ากลับไม่เห็นค่าใดของมัน เจ้าอยากลองดีกับข้าใช่หรือไม่?"หานหยางเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา แม้ใจจะสั่นด้วยความกลัวแต่เรื่องที่บิดาอยู่ฝั่งกบฏนั้นนางไม่เคยรับรู้มาก่อน ส่วนที่ว่าภาพวาดหุบเขาไป๋หูนั้นคือเขาลูกไหน นางก็จำได้เพียงลางๆ เพราะตอนนั้นนางยังเป็นเด็ก และอีกอย่างหุบเขาในหนานซานมีตั้งมากมายหลายแห่ง“ท่านอ๋อง ข้าบอกแล้วว่าข้าไม่รู้ ข้าจำไม่ได้จริงๆ ว่าเขาลูกนั้นอยู่ที่ไหน" หานหยางยังคงยืนกรานปฏิเสธ แต่คำพูดของนางราวกับการราดน้ำมันลงในกองไฟหลี่เจ๋อกระแทกโต๊ะจนเสียงดังลั่น สายตาอันดุดันของเขายิ่งกดดันนางจนแทบจะทำให้นางหายใจไม่ออก"ข้าเกลียดนักคนที่ชอบปฏิเสธโดยไม่มีเหตุผล เจ้ารู้หรือไม่ว่าตั้งแต่เล็กจนโตนั้นข้าไม่เคยถูกผู้ใดปฏิเสธ? และเจ้าเพิ่งทำสิ่งที่ข้าไม่อาจยอมรับได้ลงไป"ท้ายที่สุดน้ำตาหยดสุดท้ายของหานหยางก็หลั่งออกมาพร้อมกับสติที่ดับวูบไป...แต่ก่อนที่ร่างของหานหยางจะร่วงลงบนพื้นเย็นเฉียบกลับมีอ้อมแขนอบอุ่นประคองนางไว้ ดวงตาสีน้ำตาลทองพินิจไปยังไปหน้างามที่เปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา ดูท่าว่าหญิงสาวในอ้อมกอดของเขาคงผ่านเรื่องร้ายแรงมามากภายในวันเดียวอ๋องห
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
อ่านเพิ่มเติม
ฤทธิ์แรงของสุรา
“แล้วข้าบอกเจ้าหรือ ว่าข้าเห็นเจ้าทำสิ่งใดที่ไหนหรือกับใคร ข้าแค่ขอความร่วมมือเล็กน้อยของเจ้า แต่เจ้าก็เอาแต่ปฏิเสธกัน” เขากล่าวพลางมองนางด้วยสายตาเจือแววเย้ยหยัน“เจ้าเลิกพล่ามแล้วมาทำหน้าที่ของเจ้าเสีย ข้าซื้อเจ้ามาในราคาที่สูงลิ่ว เจ้ารู้ใช่ไหมว่าหน้าที่ของเจ้าคือสิ่งใด”หานหยางพยายามถอยหนี แต่ยิ่งถอยเขาก็ยิ่งก้าวเข้ามาใกล้นางเรื่อยๆ นางจึงพยายามเอ่ยอ้อนวอนทั้งน้ำตา“ได้โปรดเถอะเจ้าค่ะ ข้าไม่ใช่กบฏจริงๆ และไม่ได้มีส่วนรู้เห็นอันใดกับคนพวกนั้น ท่านอ๋อง...ปล่อยข้าไปเถอะ ข้าจะไม่บอกใครว่าท่านใช้อำนาจในทางที่ผิด”“หึ หมดเวลาต่อรองแล้ว เพราะตอนที่ข้าให้โอกาสเจ้า เจ้าก็เอาแต่ปฏิเสธข้าท่าเดียว และแน่นอนว่าตัวข้านั้นไม่ชอบถูกใครปฏิเสธเสียด้วยสิ”ทุกครั้งที่ถูกคนอื่นปฏิเสธโดยไร้เหตุผล หลี่เจ๋อนั้นมักจะหัวเสียทุกครั้งไป แม้แต่หานหยาง...นางในดวงใจของเขาก็มิใช่ข้อยกเว้น เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้จนสายลมหายใจของเขาแทบจะสัมผัสแก้มนาง“เจ้าคงต้องการให้ข้าสอนสินะ...ว่าการปรนนิบัติผู้มีพระคุณต้องทำอย่างไร”หลังจากนั้นร่างของหานหยางก็ถูกโยนลงบนเตียง ก่อนที่ร่างกายของหลี่เจ๋อจะทับคร่อมเอาไว้จนนางนั้นไม่สาม
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
อ่านเพิ่มเติม
เที่ยวตลาด
หลี่เจ๋อสูดลมหายใจลึกเพื่อสงบจิตใจก่อนจะหันหลังเดินก้าวออกจากห้องนอนที่เขาจัดเตรียมไว้สำหรับหานหยาง ทิ้งความรู้สึกสับสนและสิ่งที่เกิดขึ้นไว้เบื้องหลัง เขากลับไปสู่หน้าที่สำคัญที่ยังคั่งค้างนั่นคือการสะสางงานปราบกบฏในส่วนที่เหลือยามเช้าของเหมันต์ฤดู แม้จะยังไม่ถึงคราที่หิมะแรกจะโปรยปรายก็ตาม แต่มันกลับสามารถเยือกหัวใจของหานหยางได้เป็นอย่างดีโฉมสะคราญค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา ทุกข้อต่อของร่างกายนั้นปวดร้าวราวกับถูกบีบคั้นด้วยโซ่ตรวนที่มองไม่เห็น เรื่องเมื่อคืนยังคงเด่นชัดอยู่ในความทรงจำในความเงียบงันของห้องนอนหรูหราของหานหยาง เสียงฝีเท้าหนึ่งกลับทำลายความสงบลงเมื่อสตรีวัยกลางคนได้ย่างเท้าเข้ามาในห้อง“ดื่มน้ำแกงนี่เสีย นางคณิกาชั้นต่ำอย่างเจ้าไม่สมควรได้ร่วมเตียงกับองค์ชายของข้า!” พูดจบนางก็วางน้ำแกงกระแทกลงบนโต๊ะด้วยความเดือดดาล พร้อมกับแววตาที่จ้องมองมาที่หานหยางด้วยท่าทางรังเกียจ“ท่านคิดว่าท่านสูงส่งนักหรือถึงเที่ยวมาด่ากราดว่าผู้อื่นเป็นคนชั้นต่ำ” แม้จะถูกซื้อตัวมาจริงแต่นางก็เป็นถึงบุตรสาวของคณบดีหาใช่คนที่โตมากับหอนางโลม ถูกเหยียดหยามขนาดนี้ก็ย่อมต้องมีโทสะเป็นธรรมดา“ข้าพูดผิดตรงไหน
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
อ่านเพิ่มเติม
หุบเขาไป๋หู
เขาหมายจะใช้สิ่งเหล่านี้ช่วยคลายความหวาดกลัวที่นางมีต่อเขา แต่ท่าทางของหานหยางกลับไม่แสดงความสนใจในเครื่องประดับเหล่านั้นเลยดวงตาของนางกลับไปหยุดอยู่ที่ร้านอีกฝั่งหนึ่ง แผงลอยเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยพู่กัน ผ้าใบ และหมึกสีสันต่างๆ มากมาย หานหยางก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่รู้ตัว สายตาที่มองสิ่งของเหล่านั้นเปล่งประกายราวกับได้พบสิ่งที่นางโหยหามานานหลี่เจ๋อสังเกตเห็นสีหน้าแปลกใหม่ของนาง เขาเดินตามไปเงียบ ๆ ก่อนจะเอ่ยกับเจ้าของร้าน “ข้าเหมาทั้งหมดร้าน ส่งของทั้งหมดไปส่งที่จวนของข้าและเรียกเก็บเงินที่นั่นได้เลย”เจ้าของร้านอ้าปากค้างด้วยความตกใจ ขณะที่หานหยางหันมามองหลี่เจ๋อด้วยสายตาผสมระหว่างความฉงน แต่ชายหนุ่มกลับทำราวกับว่าสิ่งที่เขาทำนั้นเป็นเรื่องที่แสนธรรมดาเมื่อกลับมาถึงจวน หานหยางยังคงไม่พูดดจากับผู้ใด เลือกที่จะเก็บความรู้สึกและคำพูดทั้งหมดไว้ภายในใจ ด้วยยังไม่มั่นใจว่าผู้คนในจวนอ๋องนั้นคิดกับนางในฐานะใด พวกเขาจะรังเกียจนางเช่นเดียวกับแม่นมอิงฮวาหรือไม่?ความคิดนี้ทำให้หัวใจของหญิงสาวเต็มไปด้วยความกังวล หากนางถูกรังเกียจอย่างที่คาดคิดไว้ การใช้ชีวิตที่นี่คงเต็มไปด้วยความอึดอัดและยากลำบ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
อ่านเพิ่มเติม
ปิ่นปักผม
เขาหลับตาลงพร้อมกับความทรงจำหนึ่งผุดขึ้นในใจ วันนั้นที่เขาได้สบตากับหญิงสาวผู้มีดวงตาสีนิลคู่งามเป็นครั้งแรก ภาพแห่งความอ่อนโยนของนางยังคงติดตรึงในหัวใจ แม้เวลาจะผ่านไปนานเท่าใดก็ตามสามปีก่อน ขณะที่เขายังเป็นเพียงองค์ชายสาม ผู้ได้รับมอบหมายให้ปราบปรามกลุ่มพ่อค้าเกลือเถื่อนในเมืองหนานซาน หลี่เจ๋อจึงต้องเข้ามาสอดแนมในโรงน้ำชาที่พลุกพล่านแห่งหนึ่ง ในมุมหนึ่งของโรงน้ำชา ดรุณีน้อยนางหนึ่งกำลังนั่งวาดภาพด้วยความมุ่งมั่นเกินวัย รอบกายของนางมีผู้ติดตามมากมายบ่งบอกชัดเจนว่านางเป็นบุตรสาวของผู้มีอันจะกิน แต่สิ่งที่ดึงดูดสายตาของเขาไม่ใช่ฐานะของนางแต่อย่างใด หากแต่เป็นดวงตาสีนิลคู่งามที่เปี่ยมไปด้วยชีวิตชีวา และท่าทีการตวัดพู่กันที่สง่างามมากต่างหากแม้จะได้แค่เฝ้ามองจากระยะไกล แต่ความมุ่งมั่นในแววตาและการเคลื่อนไหวขณะวาดภาพของหานหยางนั้นกลับสะกดใจหลี่เจ๋อได้อย่างน่าประหลาด เส้นสายที่วาดบนผืนผ้าใบสอดประสานกับบรรยากาศรอบตัวของนางอย่างลงตัว เขาไม่อาจละสายตาจากนางได้ แม้ต้องรักษาความลับของตนในฐานะผู้สอดแนมก็ตามตั้งแต่วันนั้น หลี่เจ๋อรู้เพียงว่าเขาต้องการครอบครองทุกอย่างที่เป็นของหานหยาง ดังนั้น
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
อ่านเพิ่มเติม
อิจฉา
“ใครกันที่นำมันมาวางไว้ที่นี่?” นางพึมพำกับตัวเอง ความสงสัยกลับพลุ่งพล่านขึ้นในใจหรือว่าจะเป็นเขา…? แต่เขาเข้ามาตั้งแต่เมื่อใดกัน หรือว่าเมื่อคืน?ความคิดหลากหลายแทรกเข้ามาในหัวจนทำให้หานหยางเผลอหยุดมือไปชั่วครู่ แต่ไม่นานนักนางก็รีบสะบัดศีรษะเพื่อสลัดความคิดเหล่านั้นออกไป ด้วยนางรู้ตัวดีว่าตอนนี้ไม่ควรใส่ใจกับสิ่งที่อาจเป็นเพียงความเข้าใจผิดของนางฝ่ายเดียวนางจัดแจงตัวเองให้เรียบร้อยก่อนก้าวออกจากห้องไปตามคำเชิญขององค์หญิงหลี่เฟย ซึ่งตั้งใจจะให้หานหยางช่วยสอนวาดภาพในวันนี้…ณ สวนกว้างกลางจวนของเป่ยอ๋อง ขณะที่หานหยางเดินผ่านไปพร้อมกับจินเป่ยบ่าวรับใช้อีกคนหนึ่ง เสียงซุบซิบของบ่าวรับใช้ที่ผ่านไปมาทำให้หานหยางต้องชะงักพวกนางพูดถึงสตรีที่ท่านอ๋องรับเข้ามาใหม่ซึ่งเป็นถึงบุตรสาวของเจ้าเมืองหนานซาน เห็นว่าเลื่องลือในความงดงามและสง่างามอย่างยิ่ง เสียงเหล่านั้นกระตุ้นความคิดแสนว้าวุ่นในใจของหานหยางได้ดีในจังหวะนั้น แม่นมอิงฮวาก็เดินมาทางนี้พอดี ดวงตาของนางจับจ้องไปยังหานหยางด้วยความเย็นชา ริมฝีปากขยับเปล่งคำพูดที่แฝงความดูถูกอย่างเปิดเผย ราวกับจะบดขยี้หัวใจของอีกฝ่าย"นางคณิกาอย่างเจ้าจะมา
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-27
อ่านเพิ่มเติม
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status