All Chapters of หอบหัวใจหนีไปเป็นพ่อเลี้ยง: Chapter 1 - Chapter 7

ตอนที่ 1พ่อเลี้ยงภาคิน .....เรื่องนี่เป็นเรื่องของภาคินนัหธุรกิจหนุ่มชื่อดัง อดีตคู่หมั้นของไอรดา ที่ถูกน้องสาววางยาให้ไปนอนกับมาเฟียอิตาลี แล้วแย่งคู่หมั้นของพี่สาวมาครอง นั่นก็คือพ่อเลี้ยงภาคิน จากเรื่อง โซ่เกี่ยวใจมาเฟียร้าย ...... ในห้องที่เงียบสงบท่ามกลางสายลมที่พัดผ่านหน้าต่างที่เบิดค้างเอาไว้เข้ามาอย่างแผ่วเบา!เจ้าของร่างส่วนสูง 185 กำลังนั่งเอนหลังพิงพนักเก้าอี้มองออกไปยังนอกหน้าต่าง มองดูไร่ชากว่าพันไร่ที่เขียวชะอุ่มจนสุดลูกหูลูกตาท่ามกลางขุนเขาที่ปกคลุมไปด้วยเมฆหมอก! กว่า 5 ปีแล้วที่ภาคินหนีมาอยู่ที่นี่!มาเป็นพ่อเลี้ยงภาคินของไร่ภาคิน!ที่ใครๆต่างก็กร่าวถึง! ใบหน้าหล่อเหลาปกคลุมไปด้วยไรหนวดเขียวครึ้มจนดูดุดันและน่าเกรงขาม!.แต่กระนั้นความดุดันก็มิอาจปิดบังความหล่อเหลาอันทรงเสน่ห์ภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่งของพ่อเลี้ยงภาคินได้เลยแม้แต่นิดเดียว ภาคิน..จากนักธุรกิจระดับแนวหน้าของประเทศผู้มีจิตใจอ่อนโยนมองโลกในแง่ดี!.เปลี่ยนไปในทันทีเมื่อถูกคนที่รักหักหลังจนต้องกลายมาเป็นคนเย็นชาและไร้หัวใจ!..ณในที่ไร่แห่งนี้! ไร่ชาภาคิน ภาคินหลับตาลงช้าๆมือขวาถือถ้วยกาแฟที่ยังมีควันลอยกรุนขึ้นจ

ตอนที่ 3 ผู้ชายน้ำแข็ง หลายวันผ่านไป!เกศินีก็อันเชิญตัวเองมาเป็นแขกของไร่ภาคิน อีกครั้ง!หวังว่าจะมีสักครั้งที่จะได้เจอหน้าเจ้าของไร่ภาคินแห่งนี้ ภาคินที่กำลังกลับจากไร่เพื่อเข้าออฟฟิศก็เจอกับหญิงสาวแปลกหน้าที่กำลังมองมาที่เขาด้วยแววตาหยาดเยิ้มมุมปากแย้มยิ้มเล็กน้อยๆมองมายังเขาด้วยตาไม่กระพริบจนเขานึกไม่ชอบใจ เกศินีที่กำลังสั่งกาแฟกับพนักงาน ก็บังเอิญเหลือบไปเห็นชายหนุ่มตัวสูง ใบหน้าหล่อเหลากำลังเดินผ่านไปก็ถึงกับตะลึง ถึงจะหล่อแบบดิบๆ แต่ก็ยังหล่ออยู่ดีในสายตาของเธอ ชายผู้นั้นเดินนำพนักงานชายที่หอบเอกสารเต็มไม้เต็มมือ เดินไปทางสำนักงานใหญ่ เกศินีเกิดความสงสัยในตัวของชายผู้นั้น จึงได้เอ่ยถามกับพนักงานชายที่ยืนรอรับออเดอร์ของเธออยู่ด้วยความอยากรู้จนตัวสั่น "น้อง..ผู้ชายที่เดินผ่านไปเมื่อกี้ใครหรอ?" พนักงานชายมองตามหลังของคนทั้ง 3 ที่พึ่งเดินผ่านไป แล้วหันมายิ้มให้กับลูกค้าสาวสวยแล้วเอ่ยตอบ "อ้อ..คนที่เดินนำหน้าเหรอครับ?" "ใช่.คนนั้นแหละ" "นั่นคือนายใหญ่ของพวกเราเองครับ"พนักงานขายตอบยิ้มๆ ???... คำตอบของพนักงานชายทำเอาเกศินีถึงกับนิ่งอึ้งไปชั่วครู่ด้วยความตื่นเต้น! "เจ้าของไรภ

ตอนที่ 5 ผู้ชายที่เห็นแก่ตัว"เอาน่าอย่าคิดมากเลยมันไม่มีอะไรหรอก ยัยรุ้งเองก็มีคนรักอยู่แล้ว"เธอเอ่ยกับน้องสาวยิ้มๆ"จริงเหรอคะพี่รุ้งมีคนรักแล้วจริงๆเหรอคะ"เพลงพิณรีบถามน้ำเสียงตื่นเต้น"ใช่""แล้วพี่น้ำเคยเห็นคนรักของพี่รุ้งหรือเปล่าคะ?"เพลงพิณถามด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น"ไม่เคยเห็นนะแต่ยัยรุ้งพูดให้พี่ฟังว่ามีคนรักแล้ว"ธานธาราตอบ"ดีจริง" เพลงพิณพึมพำเบาๆด้วยสีหน้าผ่อนคลายอืม!..น้ำใสคางเสียงในลำคอด้วยความขำขัน"ว่าแต่เราเถอะมีคนมาจีบบ้างหรือเปล่า ปีนี้ก็อายุ 25 แล้วนะ" เธอแซวน้องสาว ที่เอาแต่ถามเรื่องของเธอไม่เว้นแต่ละวันเพลงพิณเมื่อถูกพี่สาวถามเช่นนั่นก็มีสีหน้าตื่นตระหนก ก่อนจะยิ้มเจื่อนตอบคำถามของพี่สาว"ก็กำลังคุยคุยอยู่ค่ะ"เธอตอบไม่เต็มเสียงพลางก้มหน้าหลบสายตาของพี่สาวน้ำใสเลิกคิ้วขึ้นสูงมองน้องสาวแล้วอมยิ้ม เพราะเธอคิดว่าน้องสาวคงจะเขินที่เธอถามถึงเรื่องส่วนตัว จากนั้นทั้งสองก็ไม่ได้คุยกันอีกจนกลับมาถึงบ้านน้ำใสเมื่อกลับขึ้นมาบนห้องของตัวเองเธอก็รีบส่งข้อความถึงคนรักทันที"น้ำถึงบ้านแล้วนะคะพี่ภพ แล้วพี่ภพถึงบ้านหรือยังคะ?"เธอถามไปในข้อความ Line"ถึงแล้วครับ"เขาตอบกลับม

ตอนที่ 6 หญิงสาวปริศนาปองภพเปิดประตูออกจากห้องแล้วตรงไปที่ลิฟต์ จุดมุ่งหมายก็คือห้องจัดเลี้ยงที่มีคู่หมั้นสาวรออยู่ธารธารายิ้มออกมาทันทีที่เห็นคนรักหนุ่มเดินตรงเข้ามาหาด้วยใบหน้าแย้มยิ้ม"รอพี่นานไหมครับ?"ปองภพถามคนรักทันทีที่เขาเดินเข้ามาถึงตัวคนรักธารธารายิ้มบางเบาก่อนจะส่ายหวยน้อยๆพลางตอบออกไปด้วยน้ำเสียงหวานใส"ไม่นานค่ะ"เธอตอบด้วยรอยยิ้ม จากนั้นชายหนุ่มก็เดินมานั่งลงร่างกายของเธอทันที"ทานอะไรหรือยีงครับพี่ไปหาอะไรมาให้ทานไหม"เขาถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใย ทำเอาคนถูกถามยิ้มจนแก้มปริที่คนรักเอาใจใส่และเป็นห่วงเธออย่างสม่ำเสมอ"ยังไงค่ะ"เธอตอบคำถามอีกด้านหนึ่งภายในห้องพัก"เจ้านายจะลงไปข้างล่างเลยไหมครับ?"มาวินถามผู้เป็นนายทันทีที่นาฬิกาบอกถึงเวลาที่งานเลี้ยงจะเริ่ม"อือ"เขาขานรับในลำคอก่อนจะลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าของตัวเองแล้วเดินออกจากห้องไปทันทีโดยมี 2 คนสนิทเดินตามหลังออกไปติดๆก่อนที่ คนทั้ง 3 จะเดินผ่านห้องห้องนึงไป ก็มีเสียงประตูเปิดออกมาพร้อมกับหญิงสาวใบหน้าหมดจดโผล่ออกมามองซ้ายมองขวาแล้วถอยกลับเข้าไปในห้องท่ามกลางความสงสัยของคนทั้งสาม ก่อนที่คนทั้งสามจะเดินผ่านไปอย่างไม่ใ