"อนาคตข้างหน้าถ้าเธอมีแฟน ฉันก็จะหย่าให้" นั่นหมายถึงตอนนั้นเขาคงไม่มีปัญหาเรื่องนี้แล้ว "เรื่องของฉันไม่ใช่ปัญหาหรอกค่ะ แต่รุ่นพี่บอกแฟนตัวเองหรือยังว่าจะทำแบบนี้" ไม่มีใครในคณะบริหารธุรกิจไม่รู้ว่าเทวินหนุ่มหล่อประจำคณะบริหารมีแฟนแล้ว "เรื่องนั้นเราจะทำกันแบบเงียบๆ" __________________ "โอ๊ย เจ็บ" เทวินสะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงคนข้างๆ บอกว่าเจ็บ "เป็นยังไงบ้าง" "ถอยไปนะ!" "เรื่องเมื่อคืนพี่ขอโทษ" "ขอโทษแล้วมันคืนทุกอย่างกลับมาให้ฉันได้ไหมล่ะ โอ๊ย" ยิ่งใช้อารมณ์เธอก็ยิ่งเจ็บหน่วงที่ท้องน้อย "เราเจ็บท้องยังไม่หายเหรอ" "ฉันบอกให้ถอยออกไปไง!" เขาถอยออกไปแล้วเธอก็ดันตัวลุกขึ้น แต่พอลุกขึ้นแล้วมองดูที่นอนกับผ้าห่มตอนนี้มันเปื้อนไปด้วยเลือด ทั้งสองมองที่นอนและอดไม่ได้ที่จะมองสบตาของอีกฝ่าย เทวินคิดว่ามันคงเป็นเลือดประจำเดือนของเธอ เพราะวันก่อนเพิ่งซื้อผ้าอนามัยมาให้ แต่ที่จริงมันก็คือเลือดประจำเดือนนั่นแหละ อาจจะมีเยื่อพรหมจรรย์ติดออกมาบ้าง แต่คนที่พรากมันจากเธอไปคงดูไม่ออก
View More"อุ๊ย" สโนไวท์ตกใจเพราะอยู่ดีๆ ก็ถูกเทวินคว้าแขนให้ลุกขึ้น จนเผลอเรียกเขาว่ารุ่นพี่ อาเธอร์ที่นั่งมองอยู่ก็แอบเก็บรายละเอียด"ตามมา"สโนไวท์รีบเดินตาม เพราะดูท่าทางเขาแปลกๆ"มีอะไรเกิดขึ้นคะ""ออกไปจากที่นี่ก่อน""คุณเทวินคะ" ลักขณารีบตามออกมา "ทำไมรีบกลับล่ะคะ""วันหลังมีงานค่อยโทรตามผม" เทวินเปิดประตูฝั่งคนขับ แต่เขาจับตัวสโนไวท์ให้ขึ้นไปทำหน้าที่ขับ แล้วตัวเขาเองก็เดินอ้อมมานั่งอีกฝั่ง"ขับรถเป็นใช่ไหม""พี่เป็นอะไร" สโนไวท์ถามในขณะที่ถอยรถออกมาแทนคำตอบว่าขับรถเป็นไหม"คนพวกนี้คงกำลังคิดไม่ซื่อ""ยังไงเหรอ" คนที่ถามเริ่มมีเหงื่อออกมา"เธอก็ถูกวางยาเหรอ" ทีแรกคิดว่าพวกมันจะไม่กล้าทำกับผู้หญิง"วางยาอะไร" สโนไวท์ตกใจรีบจอดรถข้างทาง"ไม่รู้เหมือนกัน คงเป็นยาที่ทำให้เมาเร็ว" เขาไม่รู้หรอกว่ายาพวกนี้มีไหม แต่ดื่มเข้าไปแค่แก้วเดียวเหมือนกับดื่มเข้าไปทั้งขวดเห็นว่าอาการของเธอก็ไม่สู้ดี เทวินก็เลยให้เธอมานั่งข้างๆ แล้วเขาก็เดินอ้อมไปทำหน้าที่ขับรถขับออกมาได้ไม่ไกลมากก็รู้สึกเวียนหัว ชายหนุ่มก็เลยแวะพักแถวนั้นที่เขียนว่ารีสอร์ทในงาน.."ไม่น่าปล่อยไปได้เลยค่ะคุณตา" ลักขณาเสียดาย เพราะถ้าอ
พอเห็นแล้วว่าใครอยู่ด้านหลัง สโนไวท์ก็หันกลับมาหาคนที่แกล้งมารยาบีบน้ำตาตัวเองอยู่"ฉันไม่แปลกใจเลยนะ ทำไมรุ่นพี่ถึงรับบทเป็นตัวร้ายในละครเวทีของมหาลัย""ฉันเป็นนางเอกย่ะ! โอ๊ยย ทำไมน้องถึงไม่รู้จักรุ่นพี่รุ่นน้องเลย" เกือบไขว้เขวไปกับอีกฝ่ายแล้ว"วิเธอเป็นยังไงบ้าง" เฟิร์นที่เดินมาพร้อมกับอาจารย์ รีบเข้าไปช่วยวิชุดาให้ลุกขึ้น"มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น" อาจารย์ก็รีบเข้ามาดูเหมือนกัน"เกิดเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อยค่ะอาจารย์" พูดเหมือนไม่อยากเอาเรื่อง แต่มือนั้นกุมแก้มข้างที่ถูกตบเมื่อสักครู่ไม่ยอมวาง"เข้าไปพบอาจารย์ที่ห้อง" ถึงแม้กฎเกณฑ์การเรียนมหาวิทยาลัยจะเปิดกว้างกว่าตอนเรียนมัธยม แต่ถ้าเกิดการทะเลาะวิวาททำร้ายร่างกายกัน ทางมหาวิทยาลัยก็คงไม่ปล่อยไปเฉยๆ"อาจารย์คะ 50 เมตรฝั่งซ้ายมือ มีกล้องวงจรปิด อาจจะเห็นไม่ค่อยชัดเพราะกล้องไม่หันมาทางนี้โดยตรง แต่ถ้าดูแบบพินิจแล้ว จะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น"วิชุดาและเฟิร์นหันมองกันแบบไม่ได้นัดหมาย"อาจารย์คะวิบอกแล้วไงว่าไม่อยากเอาเรื่องรุ่นน้อง รุ่นน้องยังเด็กมาก""แต่มันเป็นเยี่ยงอย่างที่ไม่ดี""วิขอคุยกับน้องเองนะคะ""เราก็เป็นเสียแบบนี้" พอพูดกั
สโนไวท์รู้สึกไม่สบายใจเลย ที่แม่ต้องมาได้ยินอะไรแบบนี้ ท่านยิ่งเป็นคนคิดมาก แล้วท่านจะคิดยังไงเมื่อได้ยินผู้หญิงคนนั้นบอกว่าลูกสาวไปแย่งแฟนของเธอเที่ยงวันเดียวกันที่โรงอาหาร..สโนไวท์เดินเข้ามา รุ่นพี่แทบจะทุกคนต่างก็มองมาที่เธอ"น้อง..โต๊ะนี้พี่จองแล้ว" สโนไวท์กำลังจะนั่งก็มีรุ่นพี่คณะเดียวกันเดินถืออาหารมาวางลง"แต่ฉันเห็นว่ามันยังว่างอยู่""ตอนนี้ไม่ว่างแล้ว"แต่สโนไวท์ไม่สนใจ เธอนั่งลงเก้าอี้ตัวที่กำลังจะนั่งอยู่เมื่อสักครู่"เอ๊ะน้องนี่ยังไง ไม่เคารพรุ่นพี่เลย""ขอโทษนะคะ จะทานข้าวต้องเคารพรุ่นพี่ด้วยเหรอคะ""สโนว์ไม่เอาน่า" ข้าวหอมกลัวว่าสโนไวท์จะมีเรื่อง"คนหน้าด้านก็แบบนี้แหละ ขนาดแฟนรุ่นพี่ยังแย่งได้ แค่โต๊ะอาหารทำไมจะไม่กล้าแย่งล่ะ" คนที่มาหาเรื่องพูดเสียงดัง เพื่อให้อีกฝ่ายอับอาย"รุ่นพี่หมายถึงอะไร" ข้าวหอมคิดว่ารุ่นพี่กำลังใส่ร้ายเพื่อนก็เลยหันไปถาม"อย่าบอกนะ ว่าอยู่ด้วยกันไม่รู้ว่าอีกคนสันดานเป็นยังไง"ตุ๊บ! สโนไวท์ตบโต๊ะที่นั่งอยู่เสียงดัง จนรุ่นพี่คนที่เข้ามาหาเรื่องสะดุ้ง"ใครหน้าด้านกันแน่คะ ฉันรู้นะว่าใครบงการให้คุณมาหาเรื่อง" สโนไวท์มองไปรอบๆ โรงอาหารก็เป็นแบบที่
"หือ?" เทวินหันกลับมาก็เห็นว่าเธอนอนบิดอยู่ มือทั้งสองข้างกุมท้องไว้แน่น "เราเป็นอะไร""เจ็บท้อง""ไปหาหมอกัน""เจ็บแบบผู้หญิงเขาเจ็บกันทุกเดือนน่ะ""เจ็บทุกเดือน? ประจำเดือนน่ะเหรอ"สโนไวท์พยักหน้าตอบเล็กน้อย"แล้วทำไง""ก็เมื่อตอนเย็นฉันว่าจะซื้อยากับของใช้ แต่ดันเห็นแฟนของพี่อยู่ในร้านค้าก่อน ก็เลยไม่ได้ซื้อ" เธอจำเป็นต้องพูด เดี๋ยวหาว่าตอนลงไปทำไมไม่ซื้อให้พร้อม"จะเอาอะไรบ้างเดี๋ยวพี่ลงไปซื้อให้" เทวินคิดว่าคงเป็นตอนที่วิชุดาไปหาเขาที่ร้านอาหารแน่เลย ดีนะที่ร้านสะดวกซื้อเปิดตลอด 24 ชั่วโมง ชายหนุ่มก็เลยลุกขึ้นไปหยิบกระเป๋าเงิน"ผ้าอนามัย กับยาแก้ปวดประจำเดือน""ผ้าอนามัยด้วยเหรอ?""ถ้าพี่ไม่กล้าซื้อก็ไม่ต้องซื้อมาก็ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันไปซื้อเอง""ไม่ซื้อแล้วคืนนี้จะใช้อะไรล่ะ""ก็ไม่มีไง" เพิ่งย้ายมาอยู่ข้างนอกก็เลยไม่ได้จัดเตรียมของพวกนี้ไว้ ส่วนมากก็มีแต่แม่ซื้อตุนไว้ให้ที่บ้าน"เดี๋ยวพี่ซื้อให้" เกิดมายังไม่เคยซื้ออะไรแบบนี้ให้ใครสักทีเทวินเข้ามาถึงในร้านสะดวกซื้อเขาก็ตรงไปหยิบผ้าอนามัยก่อน แต่มันมีหลายยี่ห้อหลายขนาด เขาก็เลยเอามาเผื่อให้เลือก 2 - 3 ขนาดพนักงานคิดเงินแอบอมย
เย็นวันเดียวกัน..แกร็ก..แกร็ก.. เสียงลูกบิดหน้าห้อง แต่สโนไวท์ที่อยู่ในห้องก็ทำเป็นไม่สนใจก๊อก..ก๊อก.."ที่รักครับคุณงอนอะไรให้ผม" เสียงคนที่เคาะประตูอยู่ด้านหน้า"ที่รักเหรอ?" แค่นี้สโนไวท์ก็เดาได้แล้วว่าคงมีคนตามเขามา หญิงสาวก็เลยยอมเปิดประตูห้องให้พอประตูเปิดออก เทวินก็รีบเข้ามาในห้องแล้วล็อกมันไว้"ฉันไม่ไหวแล้วนะ""ไม่ไหว?" ชายหนุ่มพูดคำนี้พร้อมกับสายตามองไปที่ลิ้นชัก"ฉันต้องการความเป็นส่วนตัว""พี่จะพยายาม กลับมาห้องมืดหน่อยแล้วกัน""ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย" เธอคิดว่าเรื่องมันชักจะไปกันใหญ่ จนไม่เหลือความเป็นส่วนตัวแล้ว"ทนไปก่อน ถ้าพ่อหายสงสัยเดี๋ยวพี่จะกลับไปอยู่ห้องเดิม""เฮ้ย!" สโนไวท์พ่นลมหายใจออกมาแบบขัดใจ เพราะดูเหมือนจะพูดกันไม่เข้าใจจนเวลาผ่านไป..ทั้งสองอยู่คนละมุมห้อง เพราะทบทวนบทเรียนที่ได้เรียนมาในวันนี้"หิวหรือยัง" ชายหนุ่มวางงานที่กำลังทำอยู่เพราะมันค่ำมากแล้ว"หิว""จะลงไปทานด้วยกัน หรือให้พี่ซื้อขึ้นมาให้""เดี๋ยวฉันลงไปเอง จะไปซื้อของใช้ส่วนตัวด้วย" คิดถึงเรื่องของใช้ส่วนตัว ก็เริ่มหงุดหงิดขึ้นมาอีก เพราะประจำเดือนของเธอเตือนแล้ว ถ้าช่วงเป็นประจำเดือน เขายัง
"จะพักห้องเดียวกับฉัน ถามความเห็นจากเจ้าของห้องหรือยัง" อย่างที่รู้กันอยู่ว่าสโนไวท์ชอบความเป็นส่วนตัวมาก"ไม่เห็นหรือไงว่าคุณพ่อให้คนตามอยู่""ถ้างั้นรุ่นพี่ก็ปีนกลับไปห้องตัวเองสิ""คิดหรือว่าตึกนั้นจะไม่มีใครแอบมอง เธอรู้จักพวกท่านดีไม่ใช่เหรอ""ฉันให้รุ่นพี่อยู่ในห้องนี้ด้วยก็ได้ แต่ห้ามมานอนบนเตียงของฉัน""มีแค่เตียงเดียวไม่ให้นอนบนเตียงจะให้นอนไหน""นั่นเรื่องของรุ่นพี่ ฉันเป็นผู้หญิงนะ"เทวินอดมองไปดูลิ้นชักของเธอไม่ได้ ทำไมดูเธอหวงเนื้อหวงตัว แต่กลับเล่นของพวกนั้นจังหวะนั้นสโนไวท์ไม่ได้สังเกตสายตาของเขา เพราะเธอมัวมองไปรอบๆ ห้อง ว่าจะให้เขานอนตรงไหนได้ ในหอนี้ไม่มีโซฟาให้ นอกจากจะจัดหามากันเอง"พี่ก็เอาหมอนไปนอนมุมนั้นแล้วกัน" พูดจบสโนไวท์ก็เข้าห้องน้ำพออาบน้ำเสร็จออกมาก็เห็นเขานอนอยู่บนเตียง"ไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือไง""ใครจะบ้าไปนอนพื้น เย็นก็เย็น แข็งก็แข็ง""ถ้างั้นกลับห้องตัวเองไปเลยนะ""คืนนี้ขอนอนเตียงก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้หาโซฟามาไว้" ถ้าจะสั่งเตียงเพิ่มยิ่งน่าสงสัย แต่ถ้าเป็นโซฟาคงไม่มีใครสงสัยหรอก"ถ้างั้นก็ไปอาบน้ำ"เทวินรีบลุกขึ้นอย่างว่าง่าย คิดว่าเธอจะไม่ยอมให้นอนบ
"ปล่อยฉันนะรุ่นพี่" เราเป็นบ้าอะไรเนี่ย พอได้สบตาเขาใกล้ๆ ทำไมมันรู้สึกใจหวิวๆ ยังไงชอบกล "บอกให้ปล่อยไงคะ" น้ำเสียงของคนที่พูดอยู่เริ่มสั่นเครือเล็กน้อย"เราต่างหากที่ต้องปล่อยพี่" เพราะเธอเป็นคนทับร่างเขาอยู่"อ้าวเหรอ" สโนไวท์ค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้น "รุ่นพี่ออกไปนอนระเบียงเลยนะ""ระเบียงเขาไม่ได้มีไว้ให้นอน""ถ้างั้นก็กลับห้องไป""เผื่อพ่อยังไม่กลับล่ะ""นั่นมันปัญหาของรุ่นพี่ ฉันเป็นผู้หญิงนะ!""พี่ไม่ทำอะไรหรอก"แกร็ก..แกร็ก.. ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่ เสียงหมุนลูกบิดประตูข้างห้องก็ได้ดังขึ้น ดวงตาของคนทั้งสองประสานกันแบบไม่ได้นัดหมาย และรู้ได้ในทันทีว่าคนที่ทดลองบิดประตูนั้นเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพ่อ คิดว่าที่ท่านลองหมุนเผื่อว่าประตูไม่ได้ล็อกท่านจะได้เข้าไปเช็คห้องนั้นดูได้"รุ่นพี่ว่าท่านจะรู้ความจริงไหม""ถ้าเราแยกห้องกันอยู่แบบนี้ท่านคงรู้""ฉันไม่ร่วมห้องกับพี่นะ""พี่ก็บอกแล้วไงว่าไม่ทำอะไรเราหรอก นอนเถอะเหลือเวลานอนอีกแค่ไม่กี่ชั่วโมง" ว่าแล้วเทวินก็หันหลังให้ แถมยังทำเป็นหลับอีก"ทำเหมือนกับเป็นห้องตัวเอง" หญิงสาวสะบัดร่างเล็กน้อยแบบไม่สบอารมณ์ ก่อนที่จะทิ้งตัวลงนอนที่จ
"กรี๊ดด" สโนไวท์ตกใจตอนที่มองออกไปเห็นเทวินกำลังปีนข้ามมา แต่พอเขาข้ามมาได้เธอก็โล่งใจขึ้นมากก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อศิลาได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้หญิง "สโนว์เป็นอะไรหรือเปล่าลูก เปิดประตูให้พ่อหน่อย""ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ สโนว์แค่ตกใจแมลงสาบ"แกร็ก.. ก่อนที่จะเปิดประตูเทวินหันมองเธอเล็กน้อย เมื่อได้ยินเธอบอกว่าตกใจแมลงสาบ"พ่อมีอะไรครับ""พ่อมีอะไรจะถามหน่อย""ถามเรื่องอะไรครับ""ทำไมรายชื่อผู้บริหารในที่ประชุมถึงมีชื่อเราอยู่ด้วย""พ่อรู้แล้วเหรอครับ""เราคิดจะทำอะไร""นั่นมันบริษัทคุณปู่ ผมจะทวงคืน" ถึงแม้ว่าหุ้นส่วนใหญ่ยังเป็นของวงศ์ตระกูลเขาอยู่ แต่ความน่าเชื่อถือ น้อยกว่ารองประธานที่รับตำแหน่งอยู่ด้วยซ้ำ"อย่าบอกนะ?" ทีแรกศิลาไม่คิดแบบนี้หรอก แต่พอได้ยินลูกชายพูดสายตาของคนเป็นพ่อปรายมองมาดูผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ ลูกชาย"พ่อกำลังคิดอะไรอยู่ ผมกับสโนว์เรารักกันจริงๆ" ว่าแล้วเทวินก็ยื่นมือไปโอบเอวของเธอไว้"พ่ออยากให้เราเรียนจบก่อน ค่อยเข้าไปจัดการเรื่องนี้" ถึงแม้วุฒิภาวะของลูกชายจะยังไม่เหมาะสมกับการรับตำแหน่งท่านประธาน แต่พอเทวินจดทะเบียนสมรสกับสโนไวท
เทวินมองจนแน่ใจแล้วว่าพ่อของเธอลงไปถึงชั้นล่าง เขาถึงได้กลับเข้าห้องที่ตัวเองเช่าไว้สิ่งที่เขาเห็นในลิ้นชักมันยังคงติดตา และมันก็ทำให้เขาอดคิดไม่ได้ ว่าเธอใช้ของพวกนี้ด้วยเหรอ ชายหนุ่มสะบัดใบหน้าเพื่อสลัดภาพที่เพิ่งเห็นออกไป เพราะมันเป็นความชอบของแต่ละคนเช้าวันต่อมา.. และวันนี้ก็เป็นวันหยุดอีกหนึ่งวันประตูห้องทั้งสองเปิดออกมาพร้อมกัน สโนไวท์เห็นว่าห้องเทวินก็เปิด เธอจึงรีบปิดห้องตัวเองไว้ก่อนก๊อก..ก๊อก.. เขาเห็นแล้วว่าเธอเปิดห้อง แต่ที่รีบปิดคงเพราะเห็นเขาออกมา"มีอะไร" แค่นี้ก็รู้แล้วว่าใครเป็นคนเคาะ"พรุ่งนี้มีการประชุม พี่จะเดินทางแต่เช้ามืด ไปด้วยไหม""ไม่ไปเรียนหรือไง" ถ้าเป็นไปได้ไม่อยากคุยด้วยเลย"โทรไปลาแล้ว""ขอคิดดูก่อน""ถ้าจะเดินทางไปด้วย ก็อย่าลืมโทรแจ้งอาจารย์ล่ะ" "อืม!" ทำยังไงถึงจะกล้าสู้หน้าเขาเนี่ย "อยากทานอะไรไหม เดี๋ยวซื้อขึ้นมาเผื่อ""ไม่!" รีบๆ ไปเถอะน่า พูดอยู่ได้ ก๊อก ก๊อก ผ่านไปเพียงแค่ครู่ก็มีเสียงเคาะประตูอีกแล้ว"มีอะไรอีก""เราเอง""ข้าวหอมเหรอ?" ทีแรกคิดว่าเทวินมาเคาะอีก แต่พอรู้ว่าเป็นเพื่อน สโนไวท์ก็รีบมาเปิดประตู"วันนี้วันหยุดไม่ไปไหนเหรอ" "ไ
"ฮ่าฮ่า""นิทานอะไร""รุ่นพี่จะบ้าระบบกฎบ้าบออะไรของรุ่นพี่" "เราต้องจัดให้มีการรวมตัวกัน""รุ่นพี่คะรุ่นพี่รับบทเป็นพระเอกละครเวทีเยอะไปไหม" "เธออย่าทำเป็นเล่นสิ""ก็ได้ค่ะห้ามรักก็ห้ามรักอยู่แล้วอย่ามาหลงรักเค้าแล้วกัน" สโนว์หรือสโนไวท์เธอเป็นบุตรคนที่สองในพลโทกองทัพหรือเธอยังคงเป็นของผู้นำไทนั่นเอง และกว่าที่ทุกวันนี้ก็ผ่านมาที่สำคัญที่สุดแล้วนักรบผู้พันกองทัพเลื่อนขั้นเป็นพลโทกองทัพ ที่พูดถึงเรื่องการรวมเข้าด้วยกันเพราะคุณปู่ของเลื่องไปแล้วและเขาคือหลานชายคนโตเป้าหมายที่จะรับช่วงต่อ แต่ด้วยวุฒิภาวะของเขายังไม่เหมาะสมกับตำแหน่งนี้จักรพรรดิอย่างมากรับตอนนี้เหลือบไรต้องเล่นงานเขาแน่เรตินจึงคิดแผนนี้โดยรู้กันกับสโนไวท์แค่ประสิทธิภาพเพราะเหตุที่บุตรสาวของพลโทกองทัพซึ่งกองทัพก็มีอยู่แล้วที่บริษัทด้วยและเป็นรุ่นน้องในคณะของเขา เฟินมีปัญหาเรื่องเรียนตั้งแต่อนุบาลจะต้องเป็นไปตามที่ติดตามคุณปู่จับตัวมาเลยเรียนเลยช้ากว่าเพื่อนรุ่นเดียวกันส่วนสโนไวท์เป็นเด็กที่หัวดีและหัวไวมากเธอสามารถสอบเทียบเข้ามหาวิทยาลัยได้ร้านอาหารเพื่อนรุ่นเดียวกันหมายถึงว่าตอนนี้เธอเรียนปีเดียวกับพี่ชายตัวเองเป็...
Comments