MasukShare
บทที่ 4
Terakhir Diperbarui:
2025-03-04 10:25:08"อะไรคือห้อง 44" วิชุดาหันมองตามสโนไวท์ที่พูดแล้วก็รีบเดินหนีไป "บอกมาเดี๋ยวนี้นะวิน ว่าอะไรคือห้อง 44"
แต่เทวินไม่ได้ตอบ เขายังคงตักอาหารขึ้นมาทานเหมือนว่าไม่ได้เกิดอะไรขึ้น
"เธออย่ายอมนะวิ ฉันคิดว่าต้องเป็นเบอร์ห้องที่แม่นั่นอยู่แน่เลย" บ่างช่างยุสะกิดพูดเบาๆ
"วิไม่หิวแล้วค่ะ" วิชุดาพูดพร้อมกับขยับถ้วยออกทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ทานอะไร แล้วก็ลุกขึ้น
"แกจะยอมแพ้เหรอ"
เทวินเหลือบตามองเพื่อนของวิชุดาเล็กน้อย ก่อนที่จะหันกลับมาสนใจอาหาร
หลายคนต่างก็ให้ความสนใจตอนที่วิชุดาและเฟิร์นเดินตามรุ่นน้องคนนั้นออกไป เพราะคิดว่าคงมีเรื่องแล้ว
"เธอไม่น่าหาเรื่องเลยนะ" ข้าวหอมที่เดินตามมาคิดว่าจะเรียกสติเพื่อน
"ถ้าเธอกลัว จะไม่คบกับฉันก็ได้นะข้าวหอม" สโนไวท์เปิดใจคบกับข้าวหอมคนแรก ที่จริงในมหาวิทยาลัยยังไม่รู้หรอกว่าเธอเป็นใคร
"กลัวน่ะฉันกลัวแน่ แต่ฉันคงไม่ทิ้งเพื่อนเพราะเรื่องแค่นี้หรอก เธอก็ระวังตัวหน่อยแล้วกันควบคุมอารมณ์ให้ได้" แต่ขณะที่ทั้งสองหยุดคุยกัน งานก็ได้เข้าอีกครั้ง ..รุ่นพี่สองคนนั้นเดินมาถึง คนหนึ่งดักหน้า อีกคนอยู่ด้านหลัง
"ถึงฉันไม่หา..เรื่องก็มาหาฉันอยู่ดี" ใครอยากจะสร้างศัตรูไม่มีหรอก แต่ถ้าศัตรูรนหาที่สโนไวท์ก็จะจัดให้
"เธอรู้ไหมว่าเทวินเป็นแฟนของฉัน"
"รุ่นพี่พูดกับฉันเหรอคะ"
"อย่ามาตอแหล"
"พูดไม่เพราะเลยนะคะรุ่นพี่"
"อย่ามาแสร้งทำเป็นมารยา ตรงนี้ไม่มีผู้ชายให้เธออ้อนหรอก"
"กลับมาเรื่องเดิมดีกว่าค่ะ เมื่อสักครู่ได้ยินว่ารุ่นพี่เทวินเป็นแฟนของ.."
"ใช่! เทวินเป็นแฟนเพื่อนฉัน" คนที่ตอบก็คือเฟิร์นซึ่งยืนอยู่ด้านหลัง
"ก็แค่แฟน" นี่ขนาดยังไม่เริ่มแผนการที่คุยกันไว้งานก็เข้ามาแล้ว
"หน้าด้าน"
"ขอบคุณค่ะที่ชม ฉันมีเรียนช่วงบ่ายขอตัวนะคะ"
"นี่แก!" เฟิร์นยื่นมือไปกำลังจะคว้าผมของสโนไวท์ แต่จังหวะนั้นสโนไวท์พลิกตัวหมุนแล้วจับมือของเฟิร์นบิด
"โอ๊ยฉันเจ็บนะ"
"สโนว์พอเถอะ" ข้าวหอมเห็นว่ามีการลงไม้ลงมือก็เลยห้าม
"ฉันเห็นแก่เพื่อนนะ ปล่อยก็ได้" อย่างที่รู้กันอยู่ว่าพ่อของเธอเป็นใคร กองทัพให้ลูกสาวเรียนวิชาป้องกันตัวไว้ เผื่อจะช่วยเหลือตัวเองได้
"เธอคงรู้ล่ะสิ ว่าพ่อของเทวินเป็นใคร ถึงอยากสบายทางลัด" วิชุดาพูดขึ้นในขณะที่สโนไวท์กำลังจะเดินหนีไป
"หึ.." สโนไวท์นึกขำ ทำไมเธอจะไม่รู้ เพราะพ่อของเทวินเป็นเพื่อนรักกับพ่อเธอ แถมมียศท่านนายพลเหมือนกัน
"แสดงว่าเธอรู้..?" วิชุดาคิดว่ารุ่นน้องที่เข้ามาใหม่ไม่น่าจะรู้เรื่องนี้ เพราะพวกเธอก็เพิ่งรู้เมื่อปี 3 นี้เอง
"คิดจะฝันสูง ดูตัวเองด้วย เธอรู้ไหมว่าเพื่อนฉันเป็นใคร เพื่อนฉันเหมาะสมที่สุดแล้วกับลูกชายท่านนายพล"
"ขี้เกียจฟังว่ะ ไปเถอะข้าวหอม" ยิ่งคุยก็ยิ่งจะเป็นเป้าสายตา ถ้าแม่แอบมาเห็นงานเข้าแน่ สโนไวท์ก็เลยคิดว่าปล่อยพวกนางไปก่อน
เย็นวันเดียวกันหน้ามหาวิทยาลัย..
"กลัวแฟนรู้เหรอคะก็เลยนัดข้างนอก"
"เราอย่าคุยเรื่องนั้นดีกว่า เข้าเรื่องเลย"
"เข้าเรื่องก็เข้าเรื่อง รุ่นพี่บอกว่าจะเล่นละคร..เล่นยังไง"
"พรุ่งนี้เราจะนัดผู้ใหญ่คุยกัน"
"ตาย..ไม่พี่ก็ฉันนั่นแหละจะตาย ถ้าแม่รู้"
"ก็อย่าให้ท่านรู้สิ" เทวินรู้ดีว่าแม่สโนไวท์หวงลูกสาวยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น
"ไม่ให้แม่รู้ถ้างั้นให้พ่อรู้เหรอ?"
"พี่พอจะคุยกับคุณพ่อได้" เทวินเรียกเพื่อนของพ่อแบบนี้เหมือนกันทุกคน
"แล้วแต่..เออ..ว่ามีฉากน้ำตาด้วยไหม"
"ถ้าไม่สำเร็จคงต้องร้องไห้"
"แล้วฉันใช้น้ำตาเทียมได้ไหมล่ะ"
"จะมีเวลาหยอดน้ำตาเทียมหรือไง"
"ฉันไม่เคยเสียน้ำตาเพราะผู้ชาย แต่ก็เคยเสียครั้งหนึ่งตอนหมาตัวผู้ตาย"
"หึหึ" คนยิ้มยากแบบเทวินถึงกับขำ เขาไม่ได้เจอหน้าสโนไวท์นานมากแล้ว เพิ่งมาเจอกันตอนอยากขอความช่วยเหลือจากเธอ
"ถามจริงเถอะ รุ่นพี่รักผู้หญิงคนนั้นไปได้ยังไง"
"ทำไมถึงอยากรู้"
"เปล่าหรอกไม่อยากรู้ก็ได้ พรุ่งนี้เจอกันที่ไหนไลน์มาบอกแล้วกัน" ว่าแล้วสโนไวท์ก็เดินจากไป
พอเธอไปแล้วเทวินถึงได้มาคิดถึงคำพูดของเธอ ..ที่จริงเขาไม่รู้หรอกว่ารักหรือไม่รัก แต่ที่ยอมตกลงเป็นแฟนกับวิชุดา เพื่อจบปัญหาเรื่องที่ผู้หญิงเข้าหา เพราะแต่ละวันไม่เป็นอันเรียนเลย เขาก็เลยคิดว่าถ้าขึ้นสถานะกับใครสักคน ปัญหาเรื่องพวกมีก็คงหมดไป
Bab terkait
กฎคือห้ามรัก บทที่ 5
สโนไวท์กลับมาที่ห้อง ก็เห็นว่าหน้าห้องของเธอมีถุงขยะวางอยู่ แค่มองก็รู้แล้วว่าเป็นฝีมือของใคร"เล่นอะไรเหมือนเด็กไปได้" หญิงสาวไม่สนใจถุงขยะ เธอใช้เท้าเขี่ยออกจากหน้าห้องเล็กน้อยก่อนที่จะเปิดประตู"มันอยู่ห้องนี้จริงด้วย" พวกเขาเรียนมหาวิทยาลัยกันแล้ว ไม่มีหรอกหอแยกหญิงชาย ห้องเบอร์ 44 ก็ไม่ได้มีแค่ตึกเดียวด้วย ทั้งสองลองไปดูมา 2-3 ตึกแล้ว"ห้อง 45 ว่าง พรุ่งนี้เราไปขอจองกัน" มองไปเห็นป้ายติดไว้ว่าห้องว่าง วิชุดาคิดว่าอยู่ใกล้หูใกล้ตาดีกว่า"มันต้องเด็ดขาดแบบนี้สิเพื่อน""เธอต้องช่วยฉันนะเฟิร์น ฉันไม่ยอมเสียเทวินง่ายๆ แน่""ฉันจะช่วยเธอสุดใจขาดดิ้นไปเลย" เฟิร์นรู้ดีว่าถ้าช่วยเรื่องนี้ได้ วิชุดาต้องตบรางวัลให้อย่างงามแน่เช้าวันต่อมา.."อะไรนะคะ? ห้องเบอร์ 45 มีคนจองไปแล้วเหรอ?""จองเมื่อคืนนี้เองค่ะ""เจ้าของห้องย้ายเข้ามาอยู่หรือยังคะ""ยังหรอกค่ะ""ถ้างั้นฉันให้สองเท่า""ไม่ได้หรอกค่ะ ทางนั้นจ่ายค่าห้องมาเป็นปีแล้ว""อะไรนะ?"พอไม่ได้ห้องจริงๆ ทั้งสองก็เลยกลับมาที่ห้องของตัวเอง"เสียดายจัง เราน่าจะมาจองตั้งแต่เมื่อคืนนี้""ฉันไม่มีวันยอมแพ้แค่นี้แน่" เอาแม่นั่นไม่อยู่ก็หันมาเอาคนของ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 6
"เชิญที่ห้องนี้เลยค่ะ" พนักงานของร้านอาหารออกมารอต้อนรับท่านนายพลทั้งสอง ก๊อก..ก๊อก.. ก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไปในห้อง พนักงานได้เคาะส่งสัญญาณบอกคนด้านในก่อนเพื่อเป็นมารยาท "??/???" พอประตูเปิดออกเท่านั้นแหละ จากที่คุยหัวเราะเดินตามกันมาเมื่อสักครู่ถึงกับพูดไม่ออก"เทวิน!" ศิลาตะคอกลูกชายให้ปล่อยคนที่กำลังกอดอยู่ "ทำอะไรกัน" กองทัพก็ตกใจไม่แพ้เพื่อนเลย เพราะผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดของลูกชายเพื่อนก็คือลูกสาวของเขานั่นเอง"คุณพ่อคะ" สโนไวท์ใช้มือดันหน้าอกเทวินเล็กน้อย เพื่อไม่ให้หน้าอกของเธอสัมผัสกับอีกฝ่าย "ปล่อยน้องนะเทวิน" ถึงแม้กองทัพไม่พูดศิลาก็ต้องห้ามลูกชายไม่ให้ทำแบบนี้ถ้าคนที่กอดลูกสาวอยู่ไม่ใช่ลูกชายเพื่อนรัก ปืนที่พกติดรถประจำคงได้ใช้งานก็วันนี้แหละ"ผมกับสโนว์เรารักกันครับ" เขาไม่ยอมปล่อยแถมยังกอดเธอแน่นกว่าเดิม "อะไรนะ?!" ประโยคนี้พ่อทั้งสองพูดขึ้นแทบจะพร้อมกัน"คุณพ่อฟังไม่ผิดหรอกครับ ผมรักเธอ" "ตั้งแต่เมื่อไร" กองทัพถามเพราะไม่คิดว่าพวกเขาจะสนิทสนมกันจนถึงขั้นที่เรียกว่ารัก"ตอนที่น้องเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยครับ" ถ้าจะบอกว่าก่อนหน้านั้น พวกท่านต้องสงสัยแน่ เพราะเธอกับเ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 7
"เมื่อกี้พ่อฟังผิดใช่ไหม" ศิลาพูดพร้อมกับปลายหางตามองไปดูเพื่อน ตอนนี้เริ่มกลัวแล้ว..กลัวว่าเพื่อนจะลุกขึ้นมากระทืบลูกชายตัวเอง"พ่อฟังไม่ผิดหรอกครับ อย่าขัดขวางความรักของเราทั้งสองคนเลยนะครับ""พวกเราสองคนกำลังเรียนอยู่ เอาไว้เรียนจบค่อยคุยเรื่องนี้ กลับบ้านกันลูก" กองทัพเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว คนเป็นพ่อยื่นมือไปกำลังจะคว้าแขนลูกสาว ให้ออกมาจากอ้อมกอดของลูกชายเพื่อน"ไม่ค่ะพ่อ สโนว์รักพี่เทวิน สโนว์ไม่ได้ขู่ถ้าพ่อไม่ให้เราสองคนจดทะเบียนกัน ลูกจะหนีตามพี่เขาไป" พอพูดจบใบหน้าสวยหวานนั้นก็แนบลงกับลำตัวของคนที่เธอบอกรักอึก! ถ้าตั้งใจฟังคงได้ยินเสียงกลืนน้ำลายลงคอของอีกฝ่าย ทำไมเขาถึงรู้สึกแปลกๆ ก็รู้อยู่ว่าที่เธอทำไปแค่เล่นละคร"เอาเป็นว่าพ่อจะเก็บไปพิจารณา แต่วันนี้พ่อจะพาน้องกลับบ้านก่อน" กองทัพยังคงพูดแบบใจเย็น"ไม่ค่ะ สโนว์ไม่กลับ" สโนไวท์กอดเทวินแน่นขึ้น "พ่อคะตอนนี้เราสองคนพักอยู่ด้วยกันแล้วค่ะ"จากที่ยืนอยู่กองทัพถึงกับทิ้งตัวลงนั่งที่เดิมแบบไม่มีแล้วเรี่ยวแรงที่จะยืน คงแบบนี้สินะที่ลูกสาวอยากย้ายออกมาอยู่หอพัก"เทวิน!" ศิลาจ้องลูกชายตาเขม็ง ไม่คิดว่าลูกชายจะชิงสุกก่อนห่าม แถมกับลูกส
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 8
ถ้าเขาเจรจากับพ่อทั้งสองท่านไม่ได้ ก็ยังไม่ให้นายทะเบียนเข้ามา เพราะถ้านายทะเบียนเข้ามาเห็นว่ามีการแย้งเรื่องนี้จากผู้ใหญ่ การจดทะเบียนสมรสครั้งนี้อาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้"ลุกขึ้นทั้งสองคน มาคุยกันดีๆ" กองทัพคิดว่าตายเป็นตาย ในเมื่อเด็กรักกันขนาดนี้ ค่อยเคลียร์กับเมียทีหลังแล้วกัน เพราะเขารู้ดีว่าถ้า มโนราห์ภรรยารักรู้เรื่อง สโนไวท์คงไม่เห็นเดือนเห็นตะวันอีกแน่"คุณพ่อยอมให้เราทั้งสองจดทะเบียนสมรสกันแล้วใช่ไหมคะ""ท่านบอกว่าให้ลุกขึ้นไปคุยกัน" เทวินกระซิบพูด เพราะถ้าเธอไม่ลุกตอนนี้ มือของเขามีหวังได้ตัดทิ้งแน่"ไม่ค่ะ ถ้าคุณพ่อไม่ตกลง สโนว์ก็ไม่ลุก"แม่คุณเอ้ยจะเล่นสมบทบาทไปถึงไหน "ลุกขึ้นมา""เย่ดีใจจังเลยค่ะ" ก่อนที่จะลุกสโนไวท์ทิ้งแรงลงที่เข่าแบบลืมตัว ซี๊ดดดด อย่าให้ถึงทีเอาคืนแล้วกัน ..ชายหนุ่มค่อยๆ ยกมือที่เพิ่งเป็นอิสระขึ้นมามองดู เพราะตอนนี้มันแทบจะขยับนิ้วไม่ได้"ไหวไหมล่ะเรา" ศิลามองลูกชายก็รู้แล้ว ให้ผู้หญิงทับนานขนาดนั้น"ไหวสิครับพ่อ ก็ผมรักของผมนี่" ปากบอกรักแต่สายตาเอาเรื่อง จนคนที่แกล้งเมื่อสักครู่ไม่กล้ามอง "โทรศัพท์ในกระเป๋า" ชายหนุ่มกระซิบบอกหญิงสาวเบาๆ"รุ่นพี่ก็หย
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 9
พอไม่ได้คำตอบจากลูกๆ เรื่องคุมกำเนิด กองทัพคิดว่าตัวเองต้องเป็นคนจัดการให้แล้วล่ะ ถึงยังไงเขาจะปล่อยให้ลูกสาวท้องตอนที่กำลังเรียนอยู่ไม่ได้หอพักตึก C"รุ่นพี่ตามมาทำไม ฉันแค่โกหกพ่อว่าเราพักด้วยกัน" ทีแรกคิดว่าเขาแค่จะมาส่งที่ตึก แต่พออีกฝ่ายเดินตามเข้ามาในลิฟต์เธอก็เลยแปลกใจ"พี่ก็พักที่นี่" ทั้งสองไม่ได้มีท่าทีเหมือนตอนที่อยู่ต่อหน้าพ่อเลย"ฉันไม่ยักรู้ว่าพี่พักอยู่ตึก C"เทวินยังไม่ตอบประตูลิฟต์ก็เปิดออกที่ชั้น 4 เขาเดินนำหน้าเธอออกจากลิฟต์แบบไม่ได้สนใจ"เดี๋ยวก่อนนะ นี่มันทางไปห้องฉัน" สโนไวท์รีบเดินตามไป "หือ?"แต่พอเขาเดินผ่านห้องเบอร์ 44 ไปหยุดอยู่หน้าห้องเบอร์ 45 มันก็ยิ่งทำให้เธอแปลกใจมากกว่าเดิม"พี่เพิ่งย้ายเข้ามา เราจะอยู่ไกลกันไม่ได้ เดี๋ยวพวกท่านสงสัย""ฉลาดนี่ อุ้ยขอโทษค่ะ""ประตูระเบียงไม่ต้องล็อกนะ" พูดจบชายหนุ่มก็เข้าไปในห้องของตัวเอง"อะไรของเขา" สโนไวท์ไม่เข้าใจ แทนที่จะบอกไม่ต้องล็อกประตูหน้าห้อง แต่นี่บอกไม่ให้ล็อกประตูระเบียง "เป็นซุปเปอร์แมนหรือไง"กว่าจะกลับมาถึงห้องก็ค่ำมืดแล้วเข้ามาถึงในห้องเธอก็เดินไปทิ้งตัวลงนอนที่เตียงแบบใช้ความคิด พอคิดมาถึงตอนที่ทั้งส
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 10
ด้วยความที่พ่อของเธอเป็นทหาร พอได้ยินเสียงอะไรแปลกๆ ยิ่งเสียงนั้นอยู่ตรงระเบียงห้องลูกสาวด้วยแล้ว กองทัพจึงรีบเปิดประตูออกไปดูแปะ! "ทำไมวันนี้ยุ่งเยอะจัง" เสียงตบยุงพร้อมกับเสียงพูดของคนที่ยืนอยู่หน้าระเบียง เหมือนว่ากำลังชมวิว"??" พอเห็นว่าเป็นใครสโนไวท์หันมองไปดูจุดที่เชื่อมต่อกันระหว่างทั้งสองห้อง ..โหซุปเปอร์แมนจริงด้วยเพราะมันไม่ใช่ทางเดินผ่านมาหากันแบบง่ายๆ ต้องปีนออกไปนอกตึกแล้วถึงเกาะระเบียงอีกห้อง ถ้ามือไม่แข็งแรงจริงคงได้ตกลงไปถึงชั้นล่างแน่"เรามายืนทำอะไรตรงนี้""อ้าวคุณพ่อ สวัสดีครับ คุณพ่อมาตั้งแต่เมื่อไรครับ ทำไมผมไม่ได้ยินเสียงเลย""เพิ่งมาเมื่อสักครู่""สโนว์ก็ไม่เรียกพี่"โหการแสดงยอดเยี่ยม จาพนม หรือเฉินหลงกันแน่เนี่ย สโนไวท์ไม่ได้ตอบเธอยังคง ตกตะลึงในความพยายามของเขา"เข้ามาคุยกันข้างใน" กองทัพพูดจบก็กลับเข้ามาในห้อง เพราะถ้ายืนคุยกันอยู่ด้านนอก ข้างห้องอาจจะได้ยิน"อะไรคะพ่อ" สโนไวท์มองสิ่งที่พ่อล้วงออกมาจากกระเป๋า หญิงสาวรับมันมาแล้วเปิดดู เพราะห่อดีเหลือเกิน "พ่อ!!" พอเห็นว่าข้างในเป็นอะไรหญิงสาวก็รีบจับยัดเข้าไปในถุงเหมือนเดิม"อย่าบอกว่าเราจะไม่ใช้มัน พ่อบ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 11
เทวินมองจนแน่ใจแล้วว่าพ่อของเธอลงไปถึงชั้นล่าง เขาถึงได้กลับเข้าห้องที่ตัวเองเช่าไว้สิ่งที่เขาเห็นในลิ้นชักมันยังคงติดตา และมันก็ทำให้เขาอดคิดไม่ได้ ว่าเธอใช้ของพวกนี้ด้วยเหรอ ชายหนุ่มสะบัดใบหน้าเพื่อสลัดภาพที่เพิ่งเห็นออกไป เพราะมันเป็นความชอบของแต่ละคนเช้าวันต่อมา.. และวันนี้ก็เป็นวันหยุดอีกหนึ่งวันประตูห้องทั้งสองเปิดออกมาพร้อมกัน สโนไวท์เห็นว่าห้องเทวินก็เปิด เธอจึงรีบปิดห้องตัวเองไว้ก่อนก๊อก..ก๊อก.. เขาเห็นแล้วว่าเธอเปิดห้อง แต่ที่รีบปิดคงเพราะเห็นเขาออกมา"มีอะไร" แค่นี้ก็รู้แล้วว่าใครเป็นคนเคาะ"พรุ่งนี้มีการประชุม พี่จะเดินทางแต่เช้ามืด ไปด้วยไหม""ไม่ไปเรียนหรือไง" ถ้าเป็นไปได้ไม่อยากคุยด้วยเลย"โทรไปลาแล้ว""ขอคิดดูก่อน""ถ้าจะเดินทางไปด้วย ก็อย่าลืมโทรแจ้งอาจารย์ล่ะ" "อืม!" ทำยังไงถึงจะกล้าสู้หน้าเขาเนี่ย "อยากทานอะไรไหม เดี๋ยวซื้อขึ้นมาเผื่อ""ไม่!" รีบๆ ไปเถอะน่า พูดอยู่ได้ ก๊อก ก๊อก ผ่านไปเพียงแค่ครู่ก็มีเสียงเคาะประตูอีกแล้ว"มีอะไรอีก""เราเอง""ข้าวหอมเหรอ?" ทีแรกคิดว่าเทวินมาเคาะอีก แต่พอรู้ว่าเป็นเพื่อน สโนไวท์ก็รีบมาเปิดประตู"วันนี้วันหยุดไม่ไปไหนเหรอ" "ไ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 12
"กรี๊ดด" สโนไวท์ตกใจตอนที่มองออกไปเห็นเทวินกำลังปีนข้ามมา แต่พอเขาข้ามมาได้เธอก็โล่งใจขึ้นมากก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อศิลาได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้หญิง "สโนว์เป็นอะไรหรือเปล่าลูก เปิดประตูให้พ่อหน่อย""ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ สโนว์แค่ตกใจแมลงสาบ"แกร็ก.. ก่อนที่จะเปิดประตูเทวินหันมองเธอเล็กน้อย เมื่อได้ยินเธอบอกว่าตกใจแมลงสาบ"พ่อมีอะไรครับ""พ่อมีอะไรจะถามหน่อย""ถามเรื่องอะไรครับ""ทำไมรายชื่อผู้บริหารในที่ประชุมถึงมีชื่อเราอยู่ด้วย""พ่อรู้แล้วเหรอครับ""เราคิดจะทำอะไร""นั่นมันบริษัทคุณปู่ ผมจะทวงคืน" ถึงแม้ว่าหุ้นส่วนใหญ่ยังเป็นของวงศ์ตระกูลเขาอยู่ แต่ความน่าเชื่อถือ น้อยกว่ารองประธานที่รับตำแหน่งอยู่ด้วยซ้ำ"อย่าบอกนะ?" ทีแรกศิลาไม่คิดแบบนี้หรอก แต่พอได้ยินลูกชายพูดสายตาของคนเป็นพ่อปรายมองมาดูผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ ลูกชาย"พ่อกำลังคิดอะไรอยู่ ผมกับสโนว์เรารักกันจริงๆ" ว่าแล้วเทวินก็ยื่นมือไปโอบเอวของเธอไว้"พ่ออยากให้เราเรียนจบก่อน ค่อยเข้าไปจัดการเรื่องนี้" ถึงแม้วุฒิภาวะของลูกชายจะยังไม่เหมาะสมกับการรับตำแหน่งท่านประธาน แต่พอเทวินจดทะเบียนสมรสกับสโนไวท
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04
Bab terbaru
กฎคือห้ามรัก บทที่ 99 ตอนจบเทวิน
กฎคือห้ามรัก บทที่ 99 [ตอนจบเทวิน]"อะไรนะ? นี่เหรอที่มันบอกว่าจะยกบริษัทไปไว้บ้านหนอง..หนองอะไรนะ""หนองบึงใหญ่ครับ""นั่นแหละ แล้วใครจะมีเวลาไปเล่นกับมัน""แต่เอกสารนี้สำคัญมาก ผมคงต้องได้เดินทางไปเองแล้วล่ะบอส" จะส่งแฟกซ์หรืออีเมล์ไปให้เซ็นก็ไม่ได้ เพราะต้องการลายลักษณ์อักษรจริงๆ"แล้วเมื่อไรมันจะกลับมา""อีกสี่วันครับ" เพราะตอนนี้เทวาเดินทางไปได้สามวันแล้ว"ถ้ามีงานสำคัญแบบนี้อีก จะไม่ต้องวิ่งไปหามันที่บ้านหนองบึงเลยเหรอ""หนองบึงใหญ่ครับ""รู้แล้ว!""ตกลงเอาไงดีครับบอส""คงต้องเป็นแบบนั้นแหละ"ฝ่ายที่เกี่ยวข้องกับงานที่เทวาได้รับมอบหมายก็เลยต้องเดือดร้อนไปด้วย จะว่าเดือดร้อนทั้งหมดก็ไม่ใช่ เพราะการออกต่างจังหวัดมันก็มีอะไรสนุกๆ อีกหลายอย่าง"มีอะไรคะ ทำไมหน้าเป็นแบบนั้น" สโนไวท์เดินสวนทางกับคนที่เพิ่งออกจากห้องเทวินพอดี"ก็ไอ้ตัวดีน่ะสิ""เทวาเหรอ? เขาทำอะไรคะ""เพื่อนเราเมื่อไรจะกลับมา""เห็นข้าวบอกว่าสัปดาห์หน้าค่ะ""อะไรนะ? ไหนบอกอีกสี่วันไง""ไม่รู้สิคะ แต่ข้าวหอมบอกว่าจะอยู่ต่อ""ตายแน่งานนี้""ทำไมคะ""เปล่าหรอก" ขณะที่คุยกับเธออยู่ เทวินยังคงก้มหน้าก้มตาทำงานเขายอมรับว่าช่
กฎคือห้ามรัก บทที่ 98 ตอนจบเทวา
กฎคือห้ามรัก บทที่ 98🔞 [ตอนจบเทวา]"มีอะไรกันคะ ทำไมอยู่ในห้องนี้กันหมดเลย" พอสโนไวท์เข้ามาในห้องนี้ ก็เจอว่าข้าวหอมและเทวาก็อยู่ในนี้ด้วย"เปล่าหรอก..แล้วเรามีอะไร" เทวินถามในขณะที่กำลังเซ็นเอกสารให้กับน้องสะใภ้"ฉันอยากจะปรึกษาเรื่องงานค่ะ แต่ถ้าพี่ไม่ว่างก็ไม่เป็นไร""เราแค่เอาเอกสารมาให้บอสเซ็น""แค่นั้นจริงนะ""ใช่""บอกฉันมา" แค่มองหน้าก็รู้แล้วว่าเพื่อนคงมีอะไรแน่"หึ.." เทวินขำมีเรื่องไหนที่รอดพ้นสายตาของสโนไวท์ไปได้ "หวานใจกำลังเดินทางกลับมา" เขาก็เลยเป็นคนบอกเอง"หวานใจเหรอคะ? เห็นว่าไปเรียนต่างประเทศนานแล้วนี่คะ""เธอรู้จักด้วยเหรอ""รู้จักสิ ก็ลูกสาวเพื่อนของพ่อเรา"จริงด้วยข้าวหอมลืมเลยว่าพวกเขารู้จักกันตั้งแต่เด็กแล้วพอได้ลายเซ็นข้าวหอมก็กลับมาห้องทำงาน"ถอยไปค่ะฉันจะทำงาน""ยังไม่หายโกรธผมอีกเหรอ" ชายหนุ่มที่เดินตามมาโอบเอวเธอไว้"ฉันได้ยินเพื่อนคุณพูดเต็มสองหูเลย""นั่นมันเรื่องสมัยก่อน" ก็รู้กันอยู่ว่าเทวาเป็นผู้ชายนิสัยยังไง และหวานใจก็เป็นผู้หญิงที่สวยมากด้วย"คุณยอมรับแล้วใช่ไหม"เทวามองหน้าเธอครู่หนึ่งโดยไม่ได้พูดอะไร จนข้าวหอมรู้สึกหวั่นๆ ในใจ"คุณร้องไห้ทำไม"
กฎคือห้ามรัก บทที่ 97
"คุณทำอะไรคะ" พอได้ยินเทวินถาม ข้าวหอมก็รีบเข้ามาดูในห้อง แต่ก็คิดไว้แล้วแหละว่ามันคงเป็นแบบที่ตัวเองคิด"คุณชอบไหม"หญิงสาวมองกระท่อมน้อยปลายนาของเธอที่เขายกมาไว้ในห้องทำงาน ทีแรกก็แอบแปลกใจอยู่หรอกว่าเขาถ่ายรูปไว้ตั้งแต่เมื่อไร เพราะรูปติดอยู่ผนังเกือบทุกมุมห้อง"คุณจะได้ไม่คิดถึงบ้านมากไง""ฉันไม่เท่าไรหรอก..แต่คุณหนักแล้ว""ว่าผัวมันบาปนะ""ก็มันจริงไหมล่ะคะ"หนึ่งเดือนผ่านไป~"มีอะไรคะ" ขณะที่กำลังแต่งตัวสโนไวท์เห็นสามีนั่งทำหน้ามุ่ย"วันนี้เจ้าเทวาพาเมียไปตามนัด รู้ไหมว่าเมียมันท้องกี่เดือนแล้ว""สองเดือนค่ะ แล้วไงต่อคะ""คุณเมียครับ พี่เป็นพี่ชายเจ้าเทวามัน แถมอายุเยอะกว่ามันเยอะมาก แต่พี่ยังไม่มีวี่แววเลยว่าจะได้เป็นพ่อ"สโนไวท์มองสามีผ่านกระจกบานใหญ่ที่กำลังแต่งหน้า อย่างที่รู้กันอยู่ว่าเธอยังไม่อยากมีลูกหญิงสาวไม่ได้ตอบ ไม่ใช่ว่าเธอไม่รักเด็ก รู้ว่าเพื่อนกำลังท้องเธอดีใจมาก รอวันที่หลานจะคลอดออกมา"พี่กดดันเราเกินไปไหม" เทวินเห็นว่าสีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเมื่อพูดเรื่องนี้"ฉันยังไม่พร้อม""ไม่พร้อมก็ไม่เป็นไรจ้ะ ปีหน้าเราคุยกันใหม่ก็ได้"ปีหน้าเธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะพร้อมไหม แ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 96
"ทำไมคุณถึง.." พอสโนไวท์ออกไปแล้ว ข้าวหอมก็อยากจะถามเขาว่าทำแบบนี้ทำไม เพราะหมู่บ้านของเธอไม่ได้สวยงามพอที่จะเอามาตกแต่งห้องทำงานสักหน่อย"ถึงอะไร""ถึงทำแบบนี้คะ" หญิงสาวมองไปรอบๆ ห้อง ไม่ได้มีแค่รูปถ่าย ยังมีโมเดลของกระท่อมน้อยปลายนา"เพราะมันเป็นที่ที่คุณเกิดและโตมาไง""คุณรักฉันจริงหรือคะ" จะผิดไหมถ้าจะบอกว่า เธอไม่ได้เชื่อร้อยเปอร์เซ็นที่เขาบอกรัก เขาอาจจะเห็นแก่เด็กที่กำลังจะเกิด หรืออะไรสักอย่างที่ไม่ใช่รักแท้ เพราะเธอกับเขารู้จักกันเพียงแค่ไม่นาน แถมรู้จักกันจากเหตุการณ์ที่ไม่ค่อยดีด้วย"ถามแบบนี้สงสัยอยากให้ผมบอกรักอีกเหรอ" ชายหนุ่มมองไปที่ประตู"คุณมองอะไรคะ""คุณลืมแล้วหรือไง ถ้าบอกรักครั้งหนึ่งก็ต้องหนึ่งครั้ง""อะไรของคุณ!""เอาวะที่ทำงานก็ที่ทำงาน""คุณเทวา คุณทำเป็นเล่นได้ทุกสถานการณ์จริงๆ เลยนะ""ถ้างั้นมันก็ผิดคอนเซ็ปท์น่ะสิ""ฉันไม่เล่นกับคุณแล้ว คนกำลังจะซึ้งแล้วเชียว""ใครบอกผมเล่น.. ว่าแล้วก็ขึ้นเลยเห็นไหมเนี่ย" ชายหนุ่มค่อยๆ รูดซิปลงเผยให้เห็นเป้ากางเกงชั้นในที่มันตุงออกมา"คนบ้า" ปากว่าให้แต่ใบหน้าอดยิ้มไม่ได้"ช่วยหน่อยสิ คุณเห็นไหมเนี่ยมันจะลงง่ายไหม..งานการไม
กฎคือห้ามรัก บทที่ 95
ขณะที่ข้าวหอมกำลังจะเดินไป เมื่อเห็นว่ามีผู้หญิงทักเขา..เทวาก็เลยคว้าแขนเธอไว้ก่อน"ผมเชื่อว่าคุณฉลาดพอที่จะไม่ก่อเรื่องอีก" เทวาหันไปพูดกับผู้หญิงที่ทักเขาอยู่เมื่อสักครู่"แค่ทักก็ไม่ได้หรือคะ" ประโยคนี้อันอันมองไปที่ข้าวหอมเหมือนเย้ยหยันอีกฝ่าย"ปล่อยค่ะ ฉันจะไปทำงาน" หญิงสาวดึงมือของเขาออก แต่อีกฝ่ายไม่ยอมปล่อย"โกรธผมเหรอ""ทำไมฉันต้องโกรธคุณด้วยคะ คุณทำอะไรผิด"ดวงตาของผู้หญิงอีกคนตอนนี้มองบน แถมเบะริมฝีปากเล็กน้อย และกำลังจะเดินหนีไปจากตรงนี้ เพราะอันอัน แค่อยากให้ทั้งสองมีปากเสียงกันเฉยๆ แต่ถ้าทำให้เลิกกันได้นั่นมันคือกำไร"หยุด"พอได้ยินเสียงเทวาบอกให้หยุดอันอันก็เลยหันกลับมา "มีอะไรคะ""ผมคิดว่าเราคงอยู่ร่วมกันไม่ได้แล้วล่ะ""คุณคะฉันยังไม่ได้ทำอะไรพวกคุณเลยนะ แค่ฉันทักมันก็ผิดมากเลยเหรอ คนเคยเห็นหน้าค่าตากันถ้าไม่ทักนี่สิแปลก""ถ้าคุณทักแบบจิตใจบริสุทธิ์ใครจะว่าอะไรให้คุณ""เทวาคะ เราสองคนก็เคย....." อันอันแกล้งพูดทิ้งช่วงไว้ให้คนฟังอีกคนเข้าใจผิด ว่าทั้งสองเคยมีอะไรกัน "..สนิทกันมาก่อน""คุณกำลังจะพูดอะไร" เทวาไม่ใช่คนโง่เขาหันมองไปดูข้าวหอมที่ตอนนี้ไม่มองหน้าใครเลย"อย่าบ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 94
โรงแรมที่ขึ้นชื่อประจำจังหวัดนี้"แม่สวยจังเลยค่ะ" ข้าวหอมไม่เคยเห็นแม่แต่งชุดแบบนี้มาก่อน ถ้าไม่ใช่งานสำคัญของลูกสาวดวงใจก็คงไม่แต่งแบบนี้ แต่เพราะลูกสาวแต่งงานกับคนมีหน้ามีตา ดวงใจก็เลยยอมใส่ชุดที่ถูกจัดมาให้"หนูก็สวยเหมือนกัน""สวยได้แม่ไงคะ""ชมกันไปชมกันมาอยู่นี่แหละ แล้วพ่อเราล่ะ""ใช่..พ่อไปไหนแล้วแม่" ข้าวหอมมองหาพ่อเพราะพ่อก็มาเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมกันกับแม่"พ่ออยู่นี่" สาธิตหลบมุมไม่กล้าออกมาให้ลูกกับเมียเห็น"พ่อไปทำอะไรอยู่ตรงนั้นคะ""แน่ใจนะว่าจะให้พ่อใส่ไอ้ชุดนี้""พ่อทำเป็นเล่นไป ออกมาก่อนเร็ว" ดวงใจขำสามี..ไม่ใช่แค่นางหรอกที่ไม่เคยใส่เสื้อผ้าพวกนี้สามีก็เช่นกันสาธิตค่อยๆ ก้าวเดินออกมาแบบประหม่า"ใกล้เสร็จกันหรือยังครับ" ทันใดนั้นประตูห้องก็เปิดเข้ามา จากที่สาธิตกำลังจะเดินออกมารีบหลบเข้ามุมเดิม "เกิดอะไรขึ้นครับ" เทวาเห็นอะไรแว๊บๆ พอดี"ก็พ่อน่ะสิคะไม่เคยใส่ชุดแบบนี้ก็เลยไม่กล้าออกมา""คุณพ่อออกมาเถอะครับ" เทวาเดินเข้าไปพาตัวพ่อตาออกมาจากมุมนั้น"หล่อมากเลยค่ะพ่อ""หล่อจริงเหรอ ไม่ได้ดูแปลกนะ""คุณพ่อแต่งแบบนี้แล้วหล่อขึ้นเยอะเลยครับ""ขอใส่แค่งานลูกสาวพอแล้วนะ ไม่ต้อ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 93
"เฮ้ยๆ ทำไมขบวนรถถึงไปจอดอยู่หน้าบ้านของ??" ทุกคนที่อยู่ร้านค้าต่างก็มองตามขบวนรถนั้นไปพอเห็นแล้วว่าขบวนรถไปหยุดอยู่ที่หน้าบ้านของใคร ทุกคนในร้านค้าต่างก็หันมองดูป้าคนที่มโนเมื่อสักครู่"หรือว่าจะเป็นลูกเขยของป้าจริงๆ""มึงคิดเหมือนกูไหมวะ" ป้าคนนั้นรีบเดินออกมาจากร้านค้า และคนในร้านต่างก็เดินตามไปดูขบวนรถนั้นหยุดอยู่ที่หน้าบ้านของป้าก็จริง แต่ท้ายขบวนยาวเลยบ้านอีกหลังไป"พ่อรถใครมาทำอะไร ทำไมเยอะจัง" ดวงใจที่กำลังเก็บกวาดบ้านอยู่ถามสามีในขณะที่มองออกมาดู"นี่แหละมั้งที่เขาบอกไม่ให้เราทำเสียงดังกัน" ที่จริงวันนี้ก็ยังมีงานให้ทำอยู่นิดหน่อยแต่สาธิตไม่ทำ เพราะทางจังหวัดบอกออกมาแบบนั้นพอเทวาและข้าวหอมได้ยิน..ทั้งสองก็รีบออกมาจากห้องหน้าบ้าน.."ถ้าไม่ใช่บ้านป้าก็คงเป็นบ้านหลังนี้แล้วล่ะ" "บ้านหลังนี้เขาจะมาทำไมกันวะ" ป้ายังคงใจเต้นตุบตับๆ เพราะคิดว่าลูกสาวคงไปได้สามีรวยไม่บอกแม่ แล้วทีนี้ทางครอบครัวผู้ชายออกตามหาเมื่อรู้ว่าลูกสาวตัวเองท้องหนีกลับมาอยู่บ้าน"สวัสดีค่ะคุณ" เสียงนี้ดังขึ้นจากกลุ่มชาวบ้าน คนที่เพิ่งก้าวลงจากรถกำลังจะหันไปมอง ..แต่จังหวะเดียวกันกับคนในบ้านหลังที่พวกท่านมา
กฎคือห้ามรัก บทที่ 92
วันนี้ก็เข้าวันที่สองแล้วที่เทวาเป็นผู้ช่วยช่าง เขาเห็นความมุ่งมั่นของพ่อเธอ ถึงแม้เขาอาสาจะจ้างช่างมาทำให้ ท่านก็อยากจะทำเอง ท่านเป็นผู้ชายที่อบอุ่นมาก นี่แค่เพิ่งได้มาสัมผัสกับครอบครัวของเธอเขายังรู้สึกได้"ให้ฉันช่วยไหม" ข้าวหอมเห็นเขาใช้จอบผสมปูนเพราะมันต้องใช้แรงเยอะ กว่าจะทำให้เนื้อปูนและทรายเข้ากันได้"อยากช่วยเหรอ"หญิงสาวพยักหน้าแล้วรีบเดินเข้ามาใกล้"ถ้างั้นก็ช่วยดูตาให้ผมหน่อย ไม่รู้อะไรเข้า""จริงเหรอคะ" ข้าวหอมเขย่งเท้าขึ้น ส่วนเขาก็โน้มตัวลงมาเหมือนว่าจะให้เธอดูให้ แต่จังหวะนั้นเขาก็ได้จุ๊บเข้าที่ริมฝีปากของเธอแทน "อุ๊ยคุณเทวา" หญิงสาวมองไปดูพ่อก่อนเลยเป็นอันดับแรก"ชื่นใจจัง มีกำลังใจขึ้นเยอะเลย""คุณทำอะไร""เดี๋ยวค่อยมาเติมพลังให้ผมใหม่ ตอนนี้ถอยออกไปก่อน" พอเธอขยับออกเขาก็เริ่มใช้จอบนั้นผสมปูนอีกครั้งวันต่อมา.."ทำอะไรก็ไม่รู้จักอายผีสางเทวดา""พี่ว่าให้ใคร" ดวงใจที่กำลังทำความสะอาดรอบบ้านเพราะวันนี้สามีก็คงจะทำเสร็จแล้ว ได้ยินเพื่อนบ้านพูดลอยๆ ก็เลยถามดู"ถ้าฉันพูดไปเดี๋ยวก็หาว่าฉันแอบมอง""พี่ว่าให้ลูกฉันเหรอ" ดวงใจอดทนกับคนข้างบ้านมาก็นานพอสมควรแล้ว แต่ช่วงหลังเร
กฎคือห้ามรัก บทที่ 91
พอซ่อมแซมหลังคาเสร็จ สาธิตก็เริ่มฉาบปูนตรงที่ค้างคาไว้ตั้งแต่สมัยส่งลูกสาวเข้าเรียนมหาวิทยาลัย"เราทำเป็นเหรอ" สาธิตเห็นลูกเขยกำลังจะผสมปูน"ผมเห็นคุณพ่อทำเมื่อสักครู่ คิดว่าคงทำเป็นครับ" เทวากะปริมาณทรายละเอียดที่กรองไว้แล้ว และปูนกับน้ำตามที่พ่อของเธอผสมไปครั้งแรก เพราะถ้าจะให้ท่านทั้งฉาบและผสมเองมันคงเสียเวลาข้าวหอมอาสาทำอาหารกับแม่รอ เพราะเธอไม่มีเวลาเป็นห่วงเขาแล้ว ตอนนี้เป็นห่วงพ่อกับแม่มากกว่า กำนันใครก็รู้ว่าแกโหดมากแค่ไหน มีชาวบ้านบางคนส่งดอกเบี้ยไม่ตรงแกถึงกับยึดที่ดินทันทีจะว่าให้เจ้าหนี้ก็ไม่ได้เพราะมีสัญญาเซ็นกันไว้แล้วเวลาเดียวกันนั้นแต่คนละสถานที่..ติ๊ก~ รูปภาพไลน์ถูกส่งมายังเครื่องของพลตรีศิลา"มีอะไรคะ" ญาณินเห็นสามีมองรูปภาพนั้นด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยเชื่อในรูปภาพเท่าไร "ลูกชายเรานี่คะ""คุณก็เห็นเหมือนผมใช่ไหม""เทวาทำงานพวกนี้เป็นตั้งแต่เมื่อไรคะ" ใช่แล้วมันคือรูปภาพที่เทวากำลังผสมปูนแถมมาให้ดูแบบคลิปก็มีคนของศิลาเดินทางมาก่อนเพื่อดูสถานที่ พอมาถึงเห็นภาพนั้นแล้วก็อดส่งไปให้คนเป็นพ่อแม่ได้เห็นด้วยไม่ได้"ผู้หญิงคนนี้แน่จริงๆ" กับพ่อแม่บางคนอาจจะโมโหที่เห็นลูกไปทำ
