เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 7
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-04 10:26:05"เมื่อกี้พ่อฟังผิดใช่ไหม" ศิลาพูดพร้อมกับปลายหางตามองไปดูเพื่อน ตอนนี้เริ่มกลัวแล้ว..กลัวว่าเพื่อนจะลุกขึ้นมากระทืบลูกชายตัวเอง
"พ่อฟังไม่ผิดหรอกครับ อย่าขัดขวางความรักของเราทั้งสองคนเลยนะครับ"
"พวกเราสองคนกำลังเรียนอยู่ เอาไว้เรียนจบค่อยคุยเรื่องนี้ กลับบ้านกันลูก" กองทัพเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว คนเป็นพ่อยื่นมือไปกำลังจะคว้าแขนลูกสาว ให้ออกมาจากอ้อมกอดของลูกชายเพื่อน
"ไม่ค่ะพ่อ สโนว์รักพี่เทวิน สโนว์ไม่ได้ขู่ถ้าพ่อไม่ให้เราสองคนจดทะเบียนกัน ลูกจะหนีตามพี่เขาไป" พอพูดจบใบหน้าสวยหวานนั้นก็แนบลงกับลำตัวของคนที่เธอบอกรัก
อึก! ถ้าตั้งใจฟังคงได้ยินเสียงกลืนน้ำลายลงคอของอีกฝ่าย ทำไมเขาถึงรู้สึกแปลกๆ ก็รู้อยู่ว่าที่เธอทำไปแค่เล่นละคร
"เอาเป็นว่าพ่อจะเก็บไปพิจารณา แต่วันนี้พ่อจะพาน้องกลับบ้านก่อน" กองทัพยังคงพูดแบบใจเย็น
"ไม่ค่ะ สโนว์ไม่กลับ" สโนไวท์กอดเทวินแน่นขึ้น "พ่อคะตอนนี้เราสองคนพักอยู่ด้วยกันแล้วค่ะ"
จากที่ยืนอยู่กองทัพถึงกับทิ้งตัวลงนั่งที่เดิมแบบไม่มีแล้วเรี่ยวแรงที่จะยืน คงแบบนี้สินะที่ลูกสาวอยากย้ายออกมาอยู่หอพัก
"เทวิน!" ศิลาจ้องลูกชายตาเขม็ง ไม่คิดว่าลูกชายจะชิงสุกก่อนห่าม แถมกับลูกสาวเพื่อนด้วย
"เราสองคนรักกันจริงๆ ครับพ่อ อย่าขัดขวางความรักของเราเลยนะ อีกสักครู่นายทะเบียนก็จะมาถึงแล้ว พ่อช่วยเป็นพยานให้กับความรักของเราทั้งสองคนด้วย" เทวินแกะมือของเธอออก แล้วทิ้งตัวลงคุกเข่าต่อหน้าพลโทกองทัพบิดาของหญิงคนรักที่เขาแอบอ้าง
กองทัพตวัดสายตามองไปที่ศิลา ศิลาก็ไม่รู้จะทำอะไรได้มากกว่านี้แล้ว ทั้งสองมองตากันอยู่ครู่หนึ่ง
"พ่อคะถือว่าเห็นแก่ความรักของเราสองคนนะคะ" สโนไวท์ลงไปคุกเข่าข้างๆ เทวินอีกคน
"สโนว์อย่าทำแบบนี้ เดี๋ยวคุณจะเจ็บเข่าเอา" เทวินสอดมือเข้าไปใต้เข่าเพื่อให้เธอใช้มันรอง
อึบ.. และสโนไวท์ก็ไม่ปฏิเสธ เข่าทั้งสองข้างของเธอขยับขึ้นมาทับไว้บนฝ่ามือหนานั้น
กองทัพเห็นแบบนี้แล้วก็เริ่มใจอ่อน เพราะดูเหมือนเทวินจะเป็นห่วงลูกสาวของเขามาก
"เห็นใจ..อือ.. เราสองคนเถอะครับ" แม่เจ้าประคุณเอ้ยกินช้างเข้าไปหรือไง ..มือของเขาเริ่มจะรับน้ำหนักเข่าเธอไม่ได้แล้ว
"พ่อว่าลุกขึ้นมานั่งคุยกันดีๆ ดีกว่า"
"คุณพ่อยอมแล้วใช่ไหมคะ" ในขณะที่พูดหญิงสาวก็ค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้น
"พ่อยังไม่บอกเลยว่ายอม"
อึบ! ได้ยินพ่อพูดว่ายังไม่ยอม สโนไวท์ก็เลยทิ้งเข่าลงมาที่เดิม
"ถ้าคุณพ่อไม่ยอมสโนว์ก็จะนั่งคุกเข่ากับพี่เทวินอยู่แบบนี้ จนกว่าคุณพ่อจะยอม..ใช่ไหมคะที่รัก" ประโยคสุดท้ายดวงตางามปลายมองมาดูเจ้าของฝ่ามือที่เธอทับอยู่
บทที่เกี่ยวข้อง
กฎคือห้ามรัก บทที่ 8
ถ้าเขาเจรจากับพ่อทั้งสองท่านไม่ได้ ก็ยังไม่ให้นายทะเบียนเข้ามา เพราะถ้านายทะเบียนเข้ามาเห็นว่ามีการแย้งเรื่องนี้จากผู้ใหญ่ การจดทะเบียนสมรสครั้งนี้อาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้"ลุกขึ้นทั้งสองคน มาคุยกันดีๆ" กองทัพคิดว่าตายเป็นตาย ในเมื่อเด็กรักกันขนาดนี้ ค่อยเคลียร์กับเมียทีหลังแล้วกัน เพราะเขารู้ดีว่าถ้า มโนราห์ภรรยารักรู้เรื่อง สโนไวท์คงไม่เห็นเดือนเห็นตะวันอีกแน่"คุณพ่อยอมให้เราทั้งสองจดทะเบียนสมรสกันแล้วใช่ไหมคะ""ท่านบอกว่าให้ลุกขึ้นไปคุยกัน" เทวินกระซิบพูด เพราะถ้าเธอไม่ลุกตอนนี้ มือของเขามีหวังได้ตัดทิ้งแน่"ไม่ค่ะ ถ้าคุณพ่อไม่ตกลง สโนว์ก็ไม่ลุก"แม่คุณเอ้ยจะเล่นสมบทบาทไปถึงไหน "ลุกขึ้นมา""เย่ดีใจจังเลยค่ะ" ก่อนที่จะลุกสโนไวท์ทิ้งแรงลงที่เข่าแบบลืมตัว ซี๊ดดดด อย่าให้ถึงทีเอาคืนแล้วกัน ..ชายหนุ่มค่อยๆ ยกมือที่เพิ่งเป็นอิสระขึ้นมามองดู เพราะตอนนี้มันแทบจะขยับนิ้วไม่ได้"ไหวไหมล่ะเรา" ศิลามองลูกชายก็รู้แล้ว ให้ผู้หญิงทับนานขนาดนั้น"ไหวสิครับพ่อ ก็ผมรักของผมนี่" ปากบอกรักแต่สายตาเอาเรื่อง จนคนที่แกล้งเมื่อสักครู่ไม่กล้ามอง "โทรศัพท์ในกระเป๋า" ชายหนุ่มกระซิบบอกหญิงสาวเบาๆ"รุ่นพี่ก็หย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 9
พอไม่ได้คำตอบจากลูกๆ เรื่องคุมกำเนิด กองทัพคิดว่าตัวเองต้องเป็นคนจัดการให้แล้วล่ะ ถึงยังไงเขาจะปล่อยให้ลูกสาวท้องตอนที่กำลังเรียนอยู่ไม่ได้หอพักตึก C"รุ่นพี่ตามมาทำไม ฉันแค่โกหกพ่อว่าเราพักด้วยกัน" ทีแรกคิดว่าเขาแค่จะมาส่งที่ตึก แต่พออีกฝ่ายเดินตามเข้ามาในลิฟต์เธอก็เลยแปลกใจ"พี่ก็พักที่นี่" ทั้งสองไม่ได้มีท่าทีเหมือนตอนที่อยู่ต่อหน้าพ่อเลย"ฉันไม่ยักรู้ว่าพี่พักอยู่ตึก C"เทวินยังไม่ตอบประตูลิฟต์ก็เปิดออกที่ชั้น 4 เขาเดินนำหน้าเธอออกจากลิฟต์แบบไม่ได้สนใจ"เดี๋ยวก่อนนะ นี่มันทางไปห้องฉัน" สโนไวท์รีบเดินตามไป "หือ?"แต่พอเขาเดินผ่านห้องเบอร์ 44 ไปหยุดอยู่หน้าห้องเบอร์ 45 มันก็ยิ่งทำให้เธอแปลกใจมากกว่าเดิม"พี่เพิ่งย้ายเข้ามา เราจะอยู่ไกลกันไม่ได้ เดี๋ยวพวกท่านสงสัย""ฉลาดนี่ อุ้ยขอโทษค่ะ""ประตูระเบียงไม่ต้องล็อกนะ" พูดจบชายหนุ่มก็เข้าไปในห้องของตัวเอง"อะไรของเขา" สโนไวท์ไม่เข้าใจ แทนที่จะบอกไม่ต้องล็อกประตูหน้าห้อง แต่นี่บอกไม่ให้ล็อกประตูระเบียง "เป็นซุปเปอร์แมนหรือไง"กว่าจะกลับมาถึงห้องก็ค่ำมืดแล้วเข้ามาถึงในห้องเธอก็เดินไปทิ้งตัวลงนอนที่เตียงแบบใช้ความคิด พอคิดมาถึงตอนที่ทั้งส
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 10
ด้วยความที่พ่อของเธอเป็นทหาร พอได้ยินเสียงอะไรแปลกๆ ยิ่งเสียงนั้นอยู่ตรงระเบียงห้องลูกสาวด้วยแล้ว กองทัพจึงรีบเปิดประตูออกไปดูแปะ! "ทำไมวันนี้ยุ่งเยอะจัง" เสียงตบยุงพร้อมกับเสียงพูดของคนที่ยืนอยู่หน้าระเบียง เหมือนว่ากำลังชมวิว"??" พอเห็นว่าเป็นใครสโนไวท์หันมองไปดูจุดที่เชื่อมต่อกันระหว่างทั้งสองห้อง ..โหซุปเปอร์แมนจริงด้วยเพราะมันไม่ใช่ทางเดินผ่านมาหากันแบบง่ายๆ ต้องปีนออกไปนอกตึกแล้วถึงเกาะระเบียงอีกห้อง ถ้ามือไม่แข็งแรงจริงคงได้ตกลงไปถึงชั้นล่างแน่"เรามายืนทำอะไรตรงนี้""อ้าวคุณพ่อ สวัสดีครับ คุณพ่อมาตั้งแต่เมื่อไรครับ ทำไมผมไม่ได้ยินเสียงเลย""เพิ่งมาเมื่อสักครู่""สโนว์ก็ไม่เรียกพี่"โหการแสดงยอดเยี่ยม จาพนม หรือเฉินหลงกันแน่เนี่ย สโนไวท์ไม่ได้ตอบเธอยังคง ตกตะลึงในความพยายามของเขา"เข้ามาคุยกันข้างใน" กองทัพพูดจบก็กลับเข้ามาในห้อง เพราะถ้ายืนคุยกันอยู่ด้านนอก ข้างห้องอาจจะได้ยิน"อะไรคะพ่อ" สโนไวท์มองสิ่งที่พ่อล้วงออกมาจากกระเป๋า หญิงสาวรับมันมาแล้วเปิดดู เพราะห่อดีเหลือเกิน "พ่อ!!" พอเห็นว่าข้างในเป็นอะไรหญิงสาวก็รีบจับยัดเข้าไปในถุงเหมือนเดิม"อย่าบอกว่าเราจะไม่ใช้มัน พ่อบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 11
เทวินมองจนแน่ใจแล้วว่าพ่อของเธอลงไปถึงชั้นล่าง เขาถึงได้กลับเข้าห้องที่ตัวเองเช่าไว้สิ่งที่เขาเห็นในลิ้นชักมันยังคงติดตา และมันก็ทำให้เขาอดคิดไม่ได้ ว่าเธอใช้ของพวกนี้ด้วยเหรอ ชายหนุ่มสะบัดใบหน้าเพื่อสลัดภาพที่เพิ่งเห็นออกไป เพราะมันเป็นความชอบของแต่ละคนเช้าวันต่อมา.. และวันนี้ก็เป็นวันหยุดอีกหนึ่งวันประตูห้องทั้งสองเปิดออกมาพร้อมกัน สโนไวท์เห็นว่าห้องเทวินก็เปิด เธอจึงรีบปิดห้องตัวเองไว้ก่อนก๊อก..ก๊อก.. เขาเห็นแล้วว่าเธอเปิดห้อง แต่ที่รีบปิดคงเพราะเห็นเขาออกมา"มีอะไร" แค่นี้ก็รู้แล้วว่าใครเป็นคนเคาะ"พรุ่งนี้มีการประชุม พี่จะเดินทางแต่เช้ามืด ไปด้วยไหม""ไม่ไปเรียนหรือไง" ถ้าเป็นไปได้ไม่อยากคุยด้วยเลย"โทรไปลาแล้ว""ขอคิดดูก่อน""ถ้าจะเดินทางไปด้วย ก็อย่าลืมโทรแจ้งอาจารย์ล่ะ" "อืม!" ทำยังไงถึงจะกล้าสู้หน้าเขาเนี่ย "อยากทานอะไรไหม เดี๋ยวซื้อขึ้นมาเผื่อ""ไม่!" รีบๆ ไปเถอะน่า พูดอยู่ได้ ก๊อก ก๊อก ผ่านไปเพียงแค่ครู่ก็มีเสียงเคาะประตูอีกแล้ว"มีอะไรอีก""เราเอง""ข้าวหอมเหรอ?" ทีแรกคิดว่าเทวินมาเคาะอีก แต่พอรู้ว่าเป็นเพื่อน สโนไวท์ก็รีบมาเปิดประตู"วันนี้วันหยุดไม่ไปไหนเหรอ" "ไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 12
"กรี๊ดด" สโนไวท์ตกใจตอนที่มองออกไปเห็นเทวินกำลังปีนข้ามมา แต่พอเขาข้ามมาได้เธอก็โล่งใจขึ้นมากก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อศิลาได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้หญิง "สโนว์เป็นอะไรหรือเปล่าลูก เปิดประตูให้พ่อหน่อย""ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ สโนว์แค่ตกใจแมลงสาบ"แกร็ก.. ก่อนที่จะเปิดประตูเทวินหันมองเธอเล็กน้อย เมื่อได้ยินเธอบอกว่าตกใจแมลงสาบ"พ่อมีอะไรครับ""พ่อมีอะไรจะถามหน่อย""ถามเรื่องอะไรครับ""ทำไมรายชื่อผู้บริหารในที่ประชุมถึงมีชื่อเราอยู่ด้วย""พ่อรู้แล้วเหรอครับ""เราคิดจะทำอะไร""นั่นมันบริษัทคุณปู่ ผมจะทวงคืน" ถึงแม้ว่าหุ้นส่วนใหญ่ยังเป็นของวงศ์ตระกูลเขาอยู่ แต่ความน่าเชื่อถือ น้อยกว่ารองประธานที่รับตำแหน่งอยู่ด้วยซ้ำ"อย่าบอกนะ?" ทีแรกศิลาไม่คิดแบบนี้หรอก แต่พอได้ยินลูกชายพูดสายตาของคนเป็นพ่อปรายมองมาดูผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ ลูกชาย"พ่อกำลังคิดอะไรอยู่ ผมกับสโนว์เรารักกันจริงๆ" ว่าแล้วเทวินก็ยื่นมือไปโอบเอวของเธอไว้"พ่ออยากให้เราเรียนจบก่อน ค่อยเข้าไปจัดการเรื่องนี้" ถึงแม้วุฒิภาวะของลูกชายจะยังไม่เหมาะสมกับการรับตำแหน่งท่านประธาน แต่พอเทวินจดทะเบียนสมรสกับสโนไวท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 13
"ปล่อยฉันนะรุ่นพี่" เราเป็นบ้าอะไรเนี่ย พอได้สบตาเขาใกล้ๆ ทำไมมันรู้สึกใจหวิวๆ ยังไงชอบกล "บอกให้ปล่อยไงคะ" น้ำเสียงของคนที่พูดอยู่เริ่มสั่นเครือเล็กน้อย"เราต่างหากที่ต้องปล่อยพี่" เพราะเธอเป็นคนทับร่างเขาอยู่"อ้าวเหรอ" สโนไวท์ค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้น "รุ่นพี่ออกไปนอนระเบียงเลยนะ""ระเบียงเขาไม่ได้มีไว้ให้นอน""ถ้างั้นก็กลับห้องไป""เผื่อพ่อยังไม่กลับล่ะ""นั่นมันปัญหาของรุ่นพี่ ฉันเป็นผู้หญิงนะ!""พี่ไม่ทำอะไรหรอก"แกร็ก..แกร็ก.. ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่ เสียงหมุนลูกบิดประตูข้างห้องก็ได้ดังขึ้น ดวงตาของคนทั้งสองประสานกันแบบไม่ได้นัดหมาย และรู้ได้ในทันทีว่าคนที่ทดลองบิดประตูนั้นเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพ่อ คิดว่าที่ท่านลองหมุนเผื่อว่าประตูไม่ได้ล็อกท่านจะได้เข้าไปเช็คห้องนั้นดูได้"รุ่นพี่ว่าท่านจะรู้ความจริงไหม""ถ้าเราแยกห้องกันอยู่แบบนี้ท่านคงรู้""ฉันไม่ร่วมห้องกับพี่นะ""พี่ก็บอกแล้วไงว่าไม่ทำอะไรเราหรอก นอนเถอะเหลือเวลานอนอีกแค่ไม่กี่ชั่วโมง" ว่าแล้วเทวินก็หันหลังให้ แถมยังทำเป็นหลับอีก"ทำเหมือนกับเป็นห้องตัวเอง" หญิงสาวสะบัดร่างเล็กน้อยแบบไม่สบอารมณ์ ก่อนที่จะทิ้งตัวลงนอนที่จ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 14
"จะพักห้องเดียวกับฉัน ถามความเห็นจากเจ้าของห้องหรือยัง" อย่างที่รู้กันอยู่ว่าสโนไวท์ชอบความเป็นส่วนตัวมาก"ไม่เห็นหรือไงว่าคุณพ่อให้คนตามอยู่""ถ้างั้นรุ่นพี่ก็ปีนกลับไปห้องตัวเองสิ""คิดหรือว่าตึกนั้นจะไม่มีใครแอบมอง เธอรู้จักพวกท่านดีไม่ใช่เหรอ""ฉันให้รุ่นพี่อยู่ในห้องนี้ด้วยก็ได้ แต่ห้ามมานอนบนเตียงของฉัน""มีแค่เตียงเดียวไม่ให้นอนบนเตียงจะให้นอนไหน""นั่นเรื่องของรุ่นพี่ ฉันเป็นผู้หญิงนะ"เทวินอดมองไปดูลิ้นชักของเธอไม่ได้ ทำไมดูเธอหวงเนื้อหวงตัว แต่กลับเล่นของพวกนั้นจังหวะนั้นสโนไวท์ไม่ได้สังเกตสายตาของเขา เพราะเธอมัวมองไปรอบๆ ห้อง ว่าจะให้เขานอนตรงไหนได้ ในหอนี้ไม่มีโซฟาให้ นอกจากจะจัดหามากันเอง"พี่ก็เอาหมอนไปนอนมุมนั้นแล้วกัน" พูดจบสโนไวท์ก็เข้าห้องน้ำพออาบน้ำเสร็จออกมาก็เห็นเขานอนอยู่บนเตียง"ไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือไง""ใครจะบ้าไปนอนพื้น เย็นก็เย็น แข็งก็แข็ง""ถ้างั้นกลับห้องตัวเองไปเลยนะ""คืนนี้ขอนอนเตียงก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้หาโซฟามาไว้" ถ้าจะสั่งเตียงเพิ่มยิ่งน่าสงสัย แต่ถ้าเป็นโซฟาคงไม่มีใครสงสัยหรอก"ถ้างั้นก็ไปอาบน้ำ"เทวินรีบลุกขึ้นอย่างว่าง่าย คิดว่าเธอจะไม่ยอมให้นอนบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 15
เย็นวันเดียวกัน..แกร็ก..แกร็ก.. เสียงลูกบิดหน้าห้อง แต่สโนไวท์ที่อยู่ในห้องก็ทำเป็นไม่สนใจก๊อก..ก๊อก.."ที่รักครับคุณงอนอะไรให้ผม" เสียงคนที่เคาะประตูอยู่ด้านหน้า"ที่รักเหรอ?" แค่นี้สโนไวท์ก็เดาได้แล้วว่าคงมีคนตามเขามา หญิงสาวก็เลยยอมเปิดประตูห้องให้พอประตูเปิดออก เทวินก็รีบเข้ามาในห้องแล้วล็อกมันไว้"ฉันไม่ไหวแล้วนะ""ไม่ไหว?" ชายหนุ่มพูดคำนี้พร้อมกับสายตามองไปที่ลิ้นชัก"ฉันต้องการความเป็นส่วนตัว""พี่จะพยายาม กลับมาห้องมืดหน่อยแล้วกัน""ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย" เธอคิดว่าเรื่องมันชักจะไปกันใหญ่ จนไม่เหลือความเป็นส่วนตัวแล้ว"ทนไปก่อน ถ้าพ่อหายสงสัยเดี๋ยวพี่จะกลับไปอยู่ห้องเดิม""เฮ้ย!" สโนไวท์พ่นลมหายใจออกมาแบบขัดใจ เพราะดูเหมือนจะพูดกันไม่เข้าใจจนเวลาผ่านไป..ทั้งสองอยู่คนละมุมห้อง เพราะทบทวนบทเรียนที่ได้เรียนมาในวันนี้"หิวหรือยัง" ชายหนุ่มวางงานที่กำลังทำอยู่เพราะมันค่ำมากแล้ว"หิว""จะลงไปทานด้วยกัน หรือให้พี่ซื้อขึ้นมาให้""เดี๋ยวฉันลงไปเอง จะไปซื้อของใช้ส่วนตัวด้วย" คิดถึงเรื่องของใช้ส่วนตัว ก็เริ่มหงุดหงิดขึ้นมาอีก เพราะประจำเดือนของเธอเตือนแล้ว ถ้าช่วงเป็นประจำเดือน เขายัง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04
บทล่าสุด
กฎคือห้ามรัก บทที่ 80
"จะไปไหน" เทวินรีบเดินตามสโนไวท์ออกไป ส่วนเทวายังคงนั่งอยู่ที่เดิมแบบทำอะไรไม่ถูก เพราะอย่างที่รู้กันอยู่ว่าเขาไม่ต้องการมีครอบครัว ชีวิตโสดมันสุดแสนที่จะอิสระอยู่แล้วแต่สโนไวท์ไม่ได้บอกว่าเธอจะไปไหน พอออกจากห้องมาได้ สโนไวท์ก็เดินตรงไปจุดที่เกิดเรื่อง ..นั่นคือโต๊ะทำงานของข้าวหอม"บอสครับ" ก้าวหน้าและกุ้งนางที่นั่งอยู่หน้าห้องเห็นทั้งสองออกมาก็รีบเดินตามไปแกร็ก! มาถึงเธอไม่เสียเวลาเคาะเลยด้วยซ้ำ..สโนไวท์ก็เปิดประตูเข้าไป"??" อันอันที่มัวสนใจผลตรวจเลือดของข้าวหอมอยู่ เงยหน้าขึ้นมองคนที่เสียมารยาทเปิดประตูเข้ามาโดยไม่ขออนุญาตเพี๊ยะ! "เธอ!" พอถูกตบอันอันก็รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ "แกตบฉันทำไม?""ครั้งแรกฉันชำระบัญชีที่เธอตบเพื่อนฉัน""ครั้งแรก?"เพี้ยะ!!"โอ๊ย! นี่แก!!"คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็มอง ไม่เคยเห็นสโนไวท์โมโหขนาดนี้มาก่อน และก็สงสัยด้วยว่าครั้งที่สองตบทำไมอีก เพราะอันอันก็ตบข้าวหอมเพียงแค่ครั้งเดียว"ครั้งนี้ฉันตบสั่งสอนหมาที่อยู่ในปากของเธอ""กรี๊ดดด! อีบ้า!!" อันอันรีบเดินอ้อมออกจากโต๊ะทำงานเพื่อจะมาเอาคืน แต่ยังอ้อมมาไม่ถึงก็ถูกขัดขวางจากก้าวหน้าก่อน ตามด้วยกุ้งนาง และอีก
กฎคือห้ามรัก บทที่ 79
เป็นแบบที่สโนไวท์คิดไว้ ข้อมูลของกล้องนั้นถูกลบ "ทำไมตอนที่ผมถามแผนกควบคุมกล้องวงจรปิดของบริษัท พวกเขาถึงบอกว่ากล้องนั้นอยู่ในช่วงที่กำลังซ่อมแซม" ก้าวหน้าซึ่งยืนอยู่ในห้องนั้นด้วยเห็นว่าตอนนี้เครื่องบันทึกภาพกำลังกู้คืนมาและเหตุการณ์เริ่มรันออกมาให้เห็นทีละน้อย"นั่นหมายถึงต้องเป็นคนที่มีอำนาจถึงสั่งพนักงานให้ลบคลิปและปิดปากได้ค่ะ""เดี๋ยวเรื่องนี้พี่จัดการเอง" เทวินรับปากกับสโนไวท์ว่าจะจัดการเรื่องนี้เองพอสโนไวท์กู้ข้อมูลกลับมาได้ทั้งหมด ทุกคนก็นั่งดูคลิปเหตุการณ์วันและเวลาที่กุ้งนางบอกว่ามันเกิดเรื่องถ้าจำได้สโนไวท์เคยบอกว่าเธอไม่เคยเสียน้ำตาให้ใคร แต่ครั้งนี้พอเห็นเพื่อนถูกรังแก ทั้งการกระทำและคำพูด วาจานั้นถ่อยมากด้วย น้ำตาของเธอไหลลงมาโดยไม่รู้ตัว จนคนเป็นสามีเอื้อมมือไปซับมันออกให้"ทำไมผมไม่รู้เรื่องนี้เลย" ก้าวหน้ามองกล้องตรงนั้น ถ้ารู้ว่าข้าวหอมถูกอันอันรังแกถึงเพียงนี้เขาคงไม่นิ่งดูดายแน่ส่วนกุ้งนางที่นั่งมองอยู่ก็ไม่คิดว่าคำพูดที่อันอันพูดออกมามันจะถึงขนาดนี้ได้ เพราะทั้งภาพและเสียงคมชัดมาก"ท้องเหรอ?" มีประโยคหนึ่งที่ออกจากปากของอันอันพูดว่าข้าวหอมแกล้งท้องเพื่อจะจับเ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 78
"แต่ฉันไม่ได้อยู่คิวแรกนี่คะ" ข้าวหอมพอจะรู้แล้วว่าเธอติดร่างแหของอันอัน แต่ถึงยังไงก็ต้องปฏิเสธการตรวจให้ได้ก่อน"เธอเป็นผู้ช่วยฉัน ก็ต้องเป็นคนนำร่องสิ ฉันก็จะตรวจเหมือนกัน""ถ้างั้นคุณก็ตรวจก่อนสิคะ""การตรวจสุขภาพไม่น่ากลัวหรอกครับ" คุณหมอที่นั่งฟังอยู่คิดว่าสาวๆ กลัวเรื่องการตรวจ "ผมจะพยายามเบามือที่สุดครับ" ว่าแล้วคุณหมอก็หยิบเข็มขึ้นมาขอเจาะเลือดก่อนเป็นอันดับแรก"เจาะเลือดด้วยหรือคะ? แค่ตรวจสุขภาพไม่ใช่เหรอ""มีเพิ่มขึ้นมาหน่อยครับ" คุณหมอดูเอกสารที่มาร์คไว้เหตุผลก็ถือว่าใช้ได้ เพราะเผื่อบุคคลนั้นท้องไม่รู้ตัวจะได้ป้องกันเด็กในครรภ์ไม่ให้เป็นอันตรายจากการทำงานได้ที่สำคัญคือทุกคนเซ็นอนุมัติไว้แล้วตอนที่ทำเอกสาร..รวมทั้งข้าวหอมด้วยข้าวหอมเห็นคุณหมอตั้งใจทำงานถ้าเธอช้าทุกอย่างก็คงจะช้าไปด้วย เอาวะถึงยังไงเธอก็ไม่คิดจะอยู่ที่นี่แล้วอยากจะตรวจก็ตรวจไปสิ หญิงสาวยืนแขนไปให้คุณหมอเจาะเลือด แล้วก็วัดความดัน วัดการเต้นของหัวใจ"เสร็จแล้วใช่ไหมคะ""เสร็จแล้วครับ คนต่อไปเลยครับ" คุณหมอพูดในขณะที่กำลังจดรายละเอียดเพื่อนำไปวินิจฉัยต่อในเมื่ออันอันได้สิ่งที่ต้องการแล้วก็เลยไม่ได้สนใจว่าข้
กฎคือห้ามรัก บทที่ 77
"รอยอะไร""ฉันคงเดินชนผนังห้องมั้งคะ หน้าถึงได้เป็นรอย""ทำไมต้องประชด ตอบมาตามตรงเลยไม่ได้หรือไง""นี่แหละค่ะมันตรงที่สุดแล้ว" ตาไม่มีหรือไงถึงไม่รู้ว่านี่มันคือรอยถูกตบ ไม่มีสมองคิดหรือไงว่าเมื่อสักครู่เธอมีเรื่องกับใคร ถ้าคนมันจะใส่ใจกันจริง ถ้าเห็นค่ากันจริง เขาคงสัมผัสได้ว่าเธอถูกรังแกก่อน แต่เขาคงถามไปงั้นๆ"เรื่องหมอ ฉันประสานงานให้แล้ว" เขาเป็นผู้ชายไม่ค่อยรู้หรอกว่าผู้หญิงต้องการให้สนใจถึงได้พูดประชด แต่เห็นว่าเธอพูดแบบนั้นคงไม่อยากให้เขายื่นมือเข้าไป ชายหนุ่มก็เลยพูดเรื่องที่เรียกเธอเข้ามาหาและที่เขารู้ เพราะวันนั้นตอนที่เธอคุยกับกุ้งนางและก้าวหน้าอยู่หน้าห้อง เทวาได้ยินทุกคำพูด ถึงแม้จะเข้าไปในห้องแล้วแต่ก็ไม่ได้ยืนห่างประตู"ค่ะ" แต่ข้าวหอมคิดว่าคงเป็นเธอคนนั้นขอร้องมา เขาถึงรีบจัดการให้ คนรักขอใครจะไม่รีบทำให้ล่ะ"หือ?" อีกอย่างหนึ่งที่เทวาอยากจะเห็นถึงได้พาเธอเข้ามาในห้อง..นั่นคือรอยยิ้ม ถ้าเธอได้ยินว่าเรื่องที่หนักใจอยู่มีคนจัดการให้แล้วเธอคงจะดีใจ แต่เขาไม่เห็นร่องรอยของความดีใจบนใบหน้าเธอเลย"แค่นี้ใช่ไหมคะ" พูดจบข้าวหอมก็หันมาที่ประตู แล้วก็เปิดมันออกพอประตูเปิดออก
กฎคือห้ามรัก บทที่ 76
แค่ผู้หญิงหน้าไม่อายคนหนึ่งทำไมเขาต้องมาสนใจเราด้วย อยากจะร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ได้เพราะนี่มันที่ทำงานช่วยงานในห้องประชุมเสร็จข้าวหอมก็กลับมาที่โต๊ะทำงาน ถ้าไม่เพราะเห็นแก่เพื่อนเธอคงไม่นั่งอยู่ที่นี่ให้พวกเขามองเธอเป็นตัวตลกแบบนี้หรอก เพราะเธอรู้ว่าพวกเขาคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว ที่ทำกับเธอคืนนั้นคงเมา หรือแค่อยากจะลองดูว่าเธอจะง่ายไหมปึก! ขณะกำลังคิดอะไรอยู่นั้นก็ได้มีเอกสารวางลงตรงหน้า จะเรียกว่าวางก็คงไม่ใช่ เพราะคนที่ส่งให้แทบจะเรียกว่าโยนมันลงมา"อะไรคะ""ไปจัดการต่อด้วย"ข้าวหอมหยิบเอกสารนั้นขึ้นมาดูว่ามันคืออะไร พออ่านดูแล้วมันเกินความสามารถของเธอ ข้าวหอมก็เลยถือมันมาปรึกษากับกุ้งนางดู"ทำไมให้ผู้ช่วยประสานไปที่โรงพยาบาลเองด้วย ต้องให้ผู้ที่มีอำนาจสิ""คุณกุ้งนางพอช่วยได้ไหมคะ" ตอนนี้เธอเหนื่อยมากไม่อยากจะสู้รบปรบมือกับใครแล้ว เขาให้ทำอะไรก็ทำๆ ไป รอแค่สโนไวท์กลับมาเธอก็จะไปจากที่นี่แล้ว ความคิดใหม่ของข้าวหอมก็คือ..ถึงแม้สโนไวท์กลับมาเธอก็จะไม่อยู่ที่นี่แล้ว ไปตายเอาดาบหน้ายังดูมีค่ากว่าอยู่ที่นี่"เดี๋ยวพี่จะลองถามคุณก้าวหน้าดูว่าพอจะประสานให้ได้ไหม""มีอะไรกันครับ" ก้าวหน้าออก
กฎคือห้ามรัก บทที่ 75
ข้าวหอมรีบเปลี่ยนสีหน้าใหม่ แล้วเริ่มทำงานที่ถูกสั่งมาพนักงานในบริษัทไม่ใช่น้อยๆ ตรวจวันเดียวไม่หมดอยู่แล้ว คงใช้เวลาเป็นสัปดาห์ ไม่แน่ใจว่าจะหลีกเลี่ยงการตรวจได้ไหม แต่เธอสามารถใส่รายชื่อตัวเองในวันสุดท้ายได้ เผื่อว่าถึงตอนนั้นสโนไวท์จะกลับมาแล้วเย็นวันเดียวกัน.."จะกลับแล้วเหรอคะ" อันอันแกล้งเดินมาที่ลิฟต์เวลาเดียวกับเทวากำลังจะกลับ"ครับ""เสียดายจัง ถ้าพอมีเวลาว่าจะชวนคุณเทวาไปทานข้าวเย็นด้วยกันสักหน่อย""ผมมีเวลาครับ""ไปได้เหรอคะ" ทีแรกคิดว่าจะถูกปฏิเสธแล้วเชียว"พวกนายไม่ต้องตามมาฉันจะไปออกเดท""ไม่ได้หรอกครับ" วันนั้นที่ลูกน้องพ่อของเขาไม่ตามไปก็เพราะเป็นคนที่เขาจะแต่งงานด้วย แต่วันนี้ไม่ใช่เทวาส่ายหน้าแบบเอือมระอา แต่แค่นี้เหรอจะหยุดเขาได้"ไปกันครับ" พอเทวาเข้าไปในลิฟต์อันอันก็รีบตามไป และคนของพ่ออีกสองนายก็รีบตามเข้าไปในลิฟต์เช่นกันข้าวหอมที่ยืนรอรถกลับบ้าน เห็นเพื่อนมองก็เลยอดมองตามไม่ได้และสิ่งที่เธอเห็นคือ เบาะหลังของรถคันนั้นไม่ได้มีแต่เขาที่นั่งอยู่ ยังมีผู้หญิงอีกคนนั่งอยู่ข้างๆ"คนนี้เป็นลูกสาวของหุ้นส่วนไม่ใช่เหรอ" เสียงพนักงานที่ยืนอยู่ข้างๆ พูดคุยกันข้าวหอมอ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 74
"เจ็บ" คนตัวเล็กดันกายลุกจากท่อนเอ็นที่เขาพยายามจะดันมันเข้ามาให้ได้"ซี๊ดดด อย่าเพิ่งสิ" ถึงแม้เขาจะจัดการกับกางเกงชั้นในตัวนั้นไปแล้ว แต่มันก็ยังเข้าลำบากอยู่ดี และนั่นมันก็หมายถึง..เธอยังไม่เคยผ่านเรื่องอย่างว่ากับใคร ช่องทางเข้าถึงยังไม่ขยายตัว เรื่องแบบนี้ผู้ชายเขารู้ดี"โอ๊ย" ข้าวหอมสะดุ้งเมื่อถูกเขาจับร่างกระแทกลงจนมันเข้ามาในร่างกายเกินครึ่งค่อนลำได้ "เจ็บ"สองมือหนาแนบไว้กับสะโพกงาม แล้วค่อยๆ จับร่างของเธอโยกทีละน้อยแบบช้าๆ มาถึงขั้นนี้แล้วถ้าปล่อยเธอไปไม่ต้องมาเรียกเขาว่าเทวา"ซี๊ดด" เขายังคงจับร่างของเธอโยกและตอนนี้มันก็เข้าไปได้ลึกมากแล้ว คงเพราะในร่องของเธอเริ่มมีน้ำหล่อลื่นออกมา นั่นหมายถึงเธอก็เริ่มมีอารมณ์กับเขามากแล้วมือหนาสอดเข้าไปด้านหลังเสื้อที่เธอใส่อยู่แล้วปลดกระดุมเสื้อชั้นใน โดยเจ้าตัวไม่รู้เลยว่าตอนนี้มันหลุดไปแล้ว"แน่นดีจังเลย" มือข้างหนึ่งขย้ำหน้าอกเพราะมันเต็มไม้เต็มมือแถมยังตั้งชูชันสู้มือ อีกข้างเขาจับร่างของเธอให้โยกโดยไม่ให้ขาดตอน "ซี๊ดดด ใจเย็นเดี๋ยวมันก็ขาดก่อนหรอก" ร่องเล็กบีบรัดตัวแน่นมากจนเขาเริ่มจะเจ็บยอดปลาย"อ่ะ..อ่ะ..อืออ" แต่ดูเหมือนข้าวหอมจ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 73
"ดื่มหน่อยไหม" เทวายกแก้วเหล้าเข้ามาใกล้ริมฝีปากบาง ถึงแม้เขาจะถามแต่ก็ไม่เชิงบังคับให้ดื่ม"ฉันดื่มเองได้ค่ะ" ถ้าปฏิเสธเดี๋ยวก็ขู่อีก เธอก็เลยจำยอมต้องดื่ม"มีคนป้อนทำไมต้องดื่มเองด้วยล่ะ""อืมม" ข้าวหอมยอมเผยอปากออกเล็กน้อยถ้าไม่เช่นนั้นเหล้าคงได้ไหลเข้าจมูกแน่"??" คนที่เข้ามาใหม่เห็นภาพนั้นพอดี"เสด็จมาได้แล้วเหรอครับคุณชายวาฬ" เพื่อน 2-3 คนที่นั่งอยู่ก่อนหันไปทักทาย"ทำไมต้องนัดกันไกลขนาดนี้ด้วย" ปลาวาฬละสายตาจากภาพที่เห็นเมื่อสักครู่หันไปคุยกับเพื่อน แต่เขาก็ยังอดหันกลับมองมาดูเธอคนนั้นอีกครั้งไม่ได้เพราะเห็นว่าเธอสำลักเหล้าที่เทวาป้อนให้ดื่มเมื่อสักครู่"แอะๆ""อย่าบอกนะว่าดื่มไม่เป็น" เทวาวางแก้วเหล้าลงแล้วเอื้อมไปหยิบกระดาษทิชชูมา"ฉันทำเอง""อยู่นิ่งๆ"ข้าวหอมกำลังจะเอากระดาษทิชชูจากเขามาเช็ด แต่พอเขาไม่ให้ เธอก็เลยยอมปล่อยให้เขาเป็นคนเช็ด"สงสัยจะเป็นแฟนมันหรือเปล่าวะ มาด้วยกันแถมเทคแคร์ดีอีกด้วย""แบบไอ้เทวาเนี่ยเหรอ กินเบื่อคงเขี่ยทิ้งอีกนั่นแหละ"ปลาวาฬได้ยินเพื่อนกระซิบพูดกัน ก็รู้ได้ในทันทีว่าผู้หญิงคนนี้คงไม่ใช่สาวที่ทำงานในผับแห่งนี้ที่จริงเทวาก็รู้แหละว่าปลาวาฬมาถ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 72
"ฉันจะทำงานห้องนี้ทำความสะอาดด้วย""ค่ะ" มันเป็นห้องว่างและห้องโล่งมาก ทำความสะอาดก็คงไม่ยาก ข้าวหอมคิดว่าอันอันคงกำลังให้คนจัดโต๊ะทำงานและเฟอร์นิเจอร์เข้ามา ก็เลยหาอุปกรณ์มาปัดกวาดเช็ดถู"โต๊ะวางอยู่ข้างนอกไปยกเข้ามา""ให้ฉันยกเหรอคะ""เธอเป็นผู้ช่วยฉัน""เดี๋ยวฉันไปวานผู้ชายมายกให้ค่ะ""ฉันสั่งเธอยก""ฉันคงทำตามที่คุณพูดไม่ได้หรอกค่ะ" ข้าวหอมกำลังจะออกมาไหว้วานให้ผู้ชายข้างนอกยกโต๊ะเข้ามาให้ แต่ไม่ทันได้ออกก็ถูกอันอันคว้าตัวกระชากกลับเข้ามาในห้องก่อน"เธอเป็นแค่ขี้ข้าอย่ามาปากดี""คุณคงเข้าใจผิดแล้วมั้งคะ""ฉันรู้นะ ว่าเรื่องนั้นเธอแค่กุขึ้นมา ถ้าไม่เช่นนั้นผู้ชายคงไม่ดูหน้าตาตื่นตกใจขนาดนั้นหรอก" อันอันหมายถึงคืนวันที่ข้าวหอมบอกว่าท้องกับเทวา เพราะวันนั้นเทวาดูเหมือนไม่รู้เรื่องเลยแถมยังดูตกใจด้วย "เรากำลังพูดเรื่องเดียวกันหรือเปล่าคะ""คิดจะเปลี่ยนเรื่องงั้นเหรอ""เดี๋ยวฉันจะให้คนจัดโต๊ะเข้ามาให้ และจะลงไปขอผู้ช่วยขึ้นมาให้คุณใหม่""เธอจะขัดคำสั่งฉันหรือไง""โอ๊ยนี่คุณฉันเจ็บนะ" ครั้งนี้อันอันกระชากแรงกว่าครั้งแรกและเล็บก็ขูดที่แขนของข้าวหอมด้วย"เธออย่าคิดว่าฉันไม่กล้าทำอะไรนะ เ
