MasukShare
บทที่ 12
Terakhir Diperbarui:
2025-03-04 10:29:04"กรี๊ดด" สโนไวท์ตกใจตอนที่มองออกไปเห็นเทวินกำลังปีนข้ามมา แต่พอเขาข้ามมาได้เธอก็โล่งใจขึ้นมาก
ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อศิลาได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้หญิง "สโนว์เป็นอะไรหรือเปล่าลูก เปิดประตูให้พ่อหน่อย"
"ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ สโนว์แค่ตกใจแมลงสาบ"
แกร็ก.. ก่อนที่จะเปิดประตูเทวินหันมองเธอเล็กน้อย เมื่อได้ยินเธอบอกว่าตกใจแมลงสาบ
"พ่อมีอะไรครับ"
"พ่อมีอะไรจะถามหน่อย"
"ถามเรื่องอะไรครับ"
"ทำไมรายชื่อผู้บริหารในที่ประชุมถึงมีชื่อเราอยู่ด้วย"
"พ่อรู้แล้วเหรอครับ"
"เราคิดจะทำอะไร"
"นั่นมันบริษัทคุณปู่ ผมจะทวงคืน" ถึงแม้ว่าหุ้นส่วนใหญ่ยังเป็นของวงศ์ตระกูลเขาอยู่ แต่ความน่าเชื่อถือ น้อยกว่ารองประธานที่รับตำแหน่งอยู่ด้วยซ้ำ
"อย่าบอกนะ?" ทีแรกศิลาไม่คิดแบบนี้หรอก แต่พอได้ยินลูกชายพูดสายตาของคนเป็นพ่อปรายมองมาดูผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ ลูกชาย
"พ่อกำลังคิดอะไรอยู่ ผมกับสโนว์เรารักกันจริงๆ" ว่าแล้วเทวินก็ยื่นมือไปโอบเอวของเธอไว้
"พ่ออยากให้เราเรียนจบก่อน ค่อยเข้าไปจัดการเรื่องนี้" ถึงแม้วุฒิภาวะของลูกชายจะยังไม่เหมาะสมกับการรับตำแหน่งท่านประธาน แต่พอเทวินจดทะเบียนสมรสกับสโนไวท์ บุตรสาวพลโทกองทัพ คงไม่มีใครกล้าพูดอะไรอีก
และศิลาคิดว่า สิ่งที่เขาคิดอยู่มันต้องใช่แน่ เป็นไปไม่ได้ที่ทั้งสองจะสปาร์คกันเร็วขนาดนี้
"เราสองคนพักอยู่ห้องนี้เหรอ"
"พ่อรู้แล้วจะถามทำไมล่ะครับ" เทวินเห็นพ่อเดินไประเบียงด้านหลังก็รีบเดินตาม กลัวว่าท่านจะถามข้างห้องอีกฝั่งที่เห็นตอนเขาปีนข้ามมา
ออกไปยืนนอกระเบียงศิลามองห้องซ้ายทีห้องขวาที ถ้าบุตรชายของเขาจะข้ามมามันง่ายมาก เพราะเทวินได้รับการฝึกมาพอสมควร
"พ่อกำลังสงสัยอะไรอยู่ครับเนี่ย"
"ถ้างั้นพ่อกลับล่ะ เรื่องประชุมพรุ่งนี้ถ้ามีปัญหาอะไรก็ติดต่อกลับมาหาพ่อได้ตลอดเวลา"
ถึงแม้พ่อจะยอมล่าถอย แต่เทวินก็คิดว่าท่านคงสงสัยแล้วล่ะ ไม่ห้องฝั่งซ้ายก็ฝั่งขวาคือห้องของลูกชาย
"คุณพ่อออกไปแล้ว อืมมม?!" สโนไวท์กำลังจะไล่เขากลับห้อง แต่อยู่ดีๆ เทวินก็เอื้อมมือมาปิดปากเธอไม่ให้พูด
"จุ๊จุ๊"
"อืม! อื้ม!!" หญิงสาวพยายามดึงมือของอีกฝ่ายออก
"คุณพ่อยังอยู่หน้าห้องห้ามส่งเสียงดัง"
"ทำไมท่านยังไม่ไป"
"ก็ท่านสงสัยน่ะสิ"
"รุ่นพี่นั่นแหละทำให้ท่านสงสัย"
"บอกว่าอย่าพูดเสียงดังไง"
"ข้ามกลับไปได้แล้ว"
"จะข้ามไปได้ยังไง ก็บอกว่าพ่ออยู่หน้าห้อง"
"พี่ไม่ได้ออกไปทางหน้าห้องสักหน่อย"
"เธอรู้จักพวกท่านดีไม่ใช่เหรอ"
"แล้วจะเอายังไงล่ะ"
"คืนนี้พี่คงต้องค้างในห้องนี้แล้วล่ะ"
"นี่!" สโนไวท์ตกใจ เพราะเขาไม่พูดเปล่า แถมยังเดินไปทิ้งตัวลงนอนบนเตียงของเธอ
พอเทวินนึกได้ว่าตัวเองนอนฝั่งทางที่มีลิ้นชัก เขาก็รีบขยับข้ามไปนอนอีกฝั่งหนึ่ง เพื่อให้เธอได้อยู่ใกล้ของเล่นของเธอ
"ออกไปนอนนอกระเบียงเลยนะ!!" หญิงสาวไม่พูดเปล่าเธอกระโดดขึ้นบนเตียง แล้วกระชากร่างของเขาให้ลุกขึ้น แต่ด้วยแรงของเธอ แทนที่เขาจะลุก..ดันเป็นตัวเองที่ล้มลงไปทับร่างคนที่นอนหงายอยู่ อึบ!
Bab terkait
กฎคือห้ามรัก บทที่ 13
"ปล่อยฉันนะรุ่นพี่" เราเป็นบ้าอะไรเนี่ย พอได้สบตาเขาใกล้ๆ ทำไมมันรู้สึกใจหวิวๆ ยังไงชอบกล "บอกให้ปล่อยไงคะ" น้ำเสียงของคนที่พูดอยู่เริ่มสั่นเครือเล็กน้อย"เราต่างหากที่ต้องปล่อยพี่" เพราะเธอเป็นคนทับร่างเขาอยู่"อ้าวเหรอ" สโนไวท์ค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้น "รุ่นพี่ออกไปนอนระเบียงเลยนะ""ระเบียงเขาไม่ได้มีไว้ให้นอน""ถ้างั้นก็กลับห้องไป""เผื่อพ่อยังไม่กลับล่ะ""นั่นมันปัญหาของรุ่นพี่ ฉันเป็นผู้หญิงนะ!""พี่ไม่ทำอะไรหรอก"แกร็ก..แกร็ก.. ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่ เสียงหมุนลูกบิดประตูข้างห้องก็ได้ดังขึ้น ดวงตาของคนทั้งสองประสานกันแบบไม่ได้นัดหมาย และรู้ได้ในทันทีว่าคนที่ทดลองบิดประตูนั้นเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพ่อ คิดว่าที่ท่านลองหมุนเผื่อว่าประตูไม่ได้ล็อกท่านจะได้เข้าไปเช็คห้องนั้นดูได้"รุ่นพี่ว่าท่านจะรู้ความจริงไหม""ถ้าเราแยกห้องกันอยู่แบบนี้ท่านคงรู้""ฉันไม่ร่วมห้องกับพี่นะ""พี่ก็บอกแล้วไงว่าไม่ทำอะไรเราหรอก นอนเถอะเหลือเวลานอนอีกแค่ไม่กี่ชั่วโมง" ว่าแล้วเทวินก็หันหลังให้ แถมยังทำเป็นหลับอีก"ทำเหมือนกับเป็นห้องตัวเอง" หญิงสาวสะบัดร่างเล็กน้อยแบบไม่สบอารมณ์ ก่อนที่จะทิ้งตัวลงนอนที่จ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 14
"จะพักห้องเดียวกับฉัน ถามความเห็นจากเจ้าของห้องหรือยัง" อย่างที่รู้กันอยู่ว่าสโนไวท์ชอบความเป็นส่วนตัวมาก"ไม่เห็นหรือไงว่าคุณพ่อให้คนตามอยู่""ถ้างั้นรุ่นพี่ก็ปีนกลับไปห้องตัวเองสิ""คิดหรือว่าตึกนั้นจะไม่มีใครแอบมอง เธอรู้จักพวกท่านดีไม่ใช่เหรอ""ฉันให้รุ่นพี่อยู่ในห้องนี้ด้วยก็ได้ แต่ห้ามมานอนบนเตียงของฉัน""มีแค่เตียงเดียวไม่ให้นอนบนเตียงจะให้นอนไหน""นั่นเรื่องของรุ่นพี่ ฉันเป็นผู้หญิงนะ"เทวินอดมองไปดูลิ้นชักของเธอไม่ได้ ทำไมดูเธอหวงเนื้อหวงตัว แต่กลับเล่นของพวกนั้นจังหวะนั้นสโนไวท์ไม่ได้สังเกตสายตาของเขา เพราะเธอมัวมองไปรอบๆ ห้อง ว่าจะให้เขานอนตรงไหนได้ ในหอนี้ไม่มีโซฟาให้ นอกจากจะจัดหามากันเอง"พี่ก็เอาหมอนไปนอนมุมนั้นแล้วกัน" พูดจบสโนไวท์ก็เข้าห้องน้ำพออาบน้ำเสร็จออกมาก็เห็นเขานอนอยู่บนเตียง"ไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือไง""ใครจะบ้าไปนอนพื้น เย็นก็เย็น แข็งก็แข็ง""ถ้างั้นกลับห้องตัวเองไปเลยนะ""คืนนี้ขอนอนเตียงก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้หาโซฟามาไว้" ถ้าจะสั่งเตียงเพิ่มยิ่งน่าสงสัย แต่ถ้าเป็นโซฟาคงไม่มีใครสงสัยหรอก"ถ้างั้นก็ไปอาบน้ำ"เทวินรีบลุกขึ้นอย่างว่าง่าย คิดว่าเธอจะไม่ยอมให้นอนบ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 15
เย็นวันเดียวกัน..แกร็ก..แกร็ก.. เสียงลูกบิดหน้าห้อง แต่สโนไวท์ที่อยู่ในห้องก็ทำเป็นไม่สนใจก๊อก..ก๊อก.."ที่รักครับคุณงอนอะไรให้ผม" เสียงคนที่เคาะประตูอยู่ด้านหน้า"ที่รักเหรอ?" แค่นี้สโนไวท์ก็เดาได้แล้วว่าคงมีคนตามเขามา หญิงสาวก็เลยยอมเปิดประตูห้องให้พอประตูเปิดออก เทวินก็รีบเข้ามาในห้องแล้วล็อกมันไว้"ฉันไม่ไหวแล้วนะ""ไม่ไหว?" ชายหนุ่มพูดคำนี้พร้อมกับสายตามองไปที่ลิ้นชัก"ฉันต้องการความเป็นส่วนตัว""พี่จะพยายาม กลับมาห้องมืดหน่อยแล้วกัน""ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย" เธอคิดว่าเรื่องมันชักจะไปกันใหญ่ จนไม่เหลือความเป็นส่วนตัวแล้ว"ทนไปก่อน ถ้าพ่อหายสงสัยเดี๋ยวพี่จะกลับไปอยู่ห้องเดิม""เฮ้ย!" สโนไวท์พ่นลมหายใจออกมาแบบขัดใจ เพราะดูเหมือนจะพูดกันไม่เข้าใจจนเวลาผ่านไป..ทั้งสองอยู่คนละมุมห้อง เพราะทบทวนบทเรียนที่ได้เรียนมาในวันนี้"หิวหรือยัง" ชายหนุ่มวางงานที่กำลังทำอยู่เพราะมันค่ำมากแล้ว"หิว""จะลงไปทานด้วยกัน หรือให้พี่ซื้อขึ้นมาให้""เดี๋ยวฉันลงไปเอง จะไปซื้อของใช้ส่วนตัวด้วย" คิดถึงเรื่องของใช้ส่วนตัว ก็เริ่มหงุดหงิดขึ้นมาอีก เพราะประจำเดือนของเธอเตือนแล้ว ถ้าช่วงเป็นประจำเดือน เขายัง
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 16
"หือ?" เทวินหันกลับมาก็เห็นว่าเธอนอนบิดอยู่ มือทั้งสองข้างกุมท้องไว้แน่น "เราเป็นอะไร""เจ็บท้อง""ไปหาหมอกัน""เจ็บแบบผู้หญิงเขาเจ็บกันทุกเดือนน่ะ""เจ็บทุกเดือน? ประจำเดือนน่ะเหรอ"สโนไวท์พยักหน้าตอบเล็กน้อย"แล้วทำไง""ก็เมื่อตอนเย็นฉันว่าจะซื้อยากับของใช้ แต่ดันเห็นแฟนของพี่อยู่ในร้านค้าก่อน ก็เลยไม่ได้ซื้อ" เธอจำเป็นต้องพูด เดี๋ยวหาว่าตอนลงไปทำไมไม่ซื้อให้พร้อม"จะเอาอะไรบ้างเดี๋ยวพี่ลงไปซื้อให้" เทวินคิดว่าคงเป็นตอนที่วิชุดาไปหาเขาที่ร้านอาหารแน่เลย ดีนะที่ร้านสะดวกซื้อเปิดตลอด 24 ชั่วโมง ชายหนุ่มก็เลยลุกขึ้นไปหยิบกระเป๋าเงิน"ผ้าอนามัย กับยาแก้ปวดประจำเดือน""ผ้าอนามัยด้วยเหรอ?""ถ้าพี่ไม่กล้าซื้อก็ไม่ต้องซื้อมาก็ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันไปซื้อเอง""ไม่ซื้อแล้วคืนนี้จะใช้อะไรล่ะ""ก็ไม่มีไง" เพิ่งย้ายมาอยู่ข้างนอกก็เลยไม่ได้จัดเตรียมของพวกนี้ไว้ ส่วนมากก็มีแต่แม่ซื้อตุนไว้ให้ที่บ้าน"เดี๋ยวพี่ซื้อให้" เกิดมายังไม่เคยซื้ออะไรแบบนี้ให้ใครสักทีเทวินเข้ามาถึงในร้านสะดวกซื้อเขาก็ตรงไปหยิบผ้าอนามัยก่อน แต่มันมีหลายยี่ห้อหลายขนาด เขาก็เลยเอามาเผื่อให้เลือก 2 - 3 ขนาดพนักงานคิดเงินแอบอมย
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 17
สโนไวท์รู้สึกไม่สบายใจเลย ที่แม่ต้องมาได้ยินอะไรแบบนี้ ท่านยิ่งเป็นคนคิดมาก แล้วท่านจะคิดยังไงเมื่อได้ยินผู้หญิงคนนั้นบอกว่าลูกสาวไปแย่งแฟนของเธอเที่ยงวันเดียวกันที่โรงอาหาร..สโนไวท์เดินเข้ามา รุ่นพี่แทบจะทุกคนต่างก็มองมาที่เธอ"น้อง..โต๊ะนี้พี่จองแล้ว" สโนไวท์กำลังจะนั่งก็มีรุ่นพี่คณะเดียวกันเดินถืออาหารมาวางลง"แต่ฉันเห็นว่ามันยังว่างอยู่""ตอนนี้ไม่ว่างแล้ว"แต่สโนไวท์ไม่สนใจ เธอนั่งลงเก้าอี้ตัวที่กำลังจะนั่งอยู่เมื่อสักครู่"เอ๊ะน้องนี่ยังไง ไม่เคารพรุ่นพี่เลย""ขอโทษนะคะ จะทานข้าวต้องเคารพรุ่นพี่ด้วยเหรอคะ""สโนว์ไม่เอาน่า" ข้าวหอมกลัวว่าสโนไวท์จะมีเรื่อง"คนหน้าด้านก็แบบนี้แหละ ขนาดแฟนรุ่นพี่ยังแย่งได้ แค่โต๊ะอาหารทำไมจะไม่กล้าแย่งล่ะ" คนที่มาหาเรื่องพูดเสียงดัง เพื่อให้อีกฝ่ายอับอาย"รุ่นพี่หมายถึงอะไร" ข้าวหอมคิดว่ารุ่นพี่กำลังใส่ร้ายเพื่อนก็เลยหันไปถาม"อย่าบอกนะ ว่าอยู่ด้วยกันไม่รู้ว่าอีกคนสันดานเป็นยังไง"ตุ๊บ! สโนไวท์ตบโต๊ะที่นั่งอยู่เสียงดัง จนรุ่นพี่คนที่เข้ามาหาเรื่องสะดุ้ง"ใครหน้าด้านกันแน่คะ ฉันรู้นะว่าใครบงการให้คุณมาหาเรื่อง" สโนไวท์มองไปรอบๆ โรงอาหารก็เป็นแบบที่
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 18
พอเห็นแล้วว่าใครอยู่ด้านหลัง สโนไวท์ก็หันกลับมาหาคนที่แกล้งมารยาบีบน้ำตาตัวเองอยู่"ฉันไม่แปลกใจเลยนะ ทำไมรุ่นพี่ถึงรับบทเป็นตัวร้ายในละครเวทีของมหาลัย""ฉันเป็นนางเอกย่ะ! โอ๊ยย ทำไมน้องถึงไม่รู้จักรุ่นพี่รุ่นน้องเลย" เกือบไขว้เขวไปกับอีกฝ่ายแล้ว"วิเธอเป็นยังไงบ้าง" เฟิร์นที่เดินมาพร้อมกับอาจารย์ รีบเข้าไปช่วยวิชุดาให้ลุกขึ้น"มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น" อาจารย์ก็รีบเข้ามาดูเหมือนกัน"เกิดเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อยค่ะอาจารย์" พูดเหมือนไม่อยากเอาเรื่อง แต่มือนั้นกุมแก้มข้างที่ถูกตบเมื่อสักครู่ไม่ยอมวาง"เข้าไปพบอาจารย์ที่ห้อง" ถึงแม้กฎเกณฑ์การเรียนมหาวิทยาลัยจะเปิดกว้างกว่าตอนเรียนมัธยม แต่ถ้าเกิดการทะเลาะวิวาททำร้ายร่างกายกัน ทางมหาวิทยาลัยก็คงไม่ปล่อยไปเฉยๆ"อาจารย์คะ 50 เมตรฝั่งซ้ายมือ มีกล้องวงจรปิด อาจจะเห็นไม่ค่อยชัดเพราะกล้องไม่หันมาทางนี้โดยตรง แต่ถ้าดูแบบพินิจแล้ว จะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น"วิชุดาและเฟิร์นหันมองกันแบบไม่ได้นัดหมาย"อาจารย์คะวิบอกแล้วไงว่าไม่อยากเอาเรื่องรุ่นน้อง รุ่นน้องยังเด็กมาก""แต่มันเป็นเยี่ยงอย่างที่ไม่ดี""วิขอคุยกับน้องเองนะคะ""เราก็เป็นเสียแบบนี้" พอพูดกั
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 19
"อุ๊ย" สโนไวท์ตกใจเพราะอยู่ดีๆ ก็ถูกเทวินคว้าแขนให้ลุกขึ้น จนเผลอเรียกเขาว่ารุ่นพี่ อาเธอร์ที่นั่งมองอยู่ก็แอบเก็บรายละเอียด"ตามมา"สโนไวท์รีบเดินตาม เพราะดูท่าทางเขาแปลกๆ"มีอะไรเกิดขึ้นคะ""ออกไปจากที่นี่ก่อน""คุณเทวินคะ" ลักขณารีบตามออกมา "ทำไมรีบกลับล่ะคะ""วันหลังมีงานค่อยโทรตามผม" เทวินเปิดประตูฝั่งคนขับ แต่เขาจับตัวสโนไวท์ให้ขึ้นไปทำหน้าที่ขับ แล้วตัวเขาเองก็เดินอ้อมมานั่งอีกฝั่ง"ขับรถเป็นใช่ไหม""พี่เป็นอะไร" สโนไวท์ถามในขณะที่ถอยรถออกมาแทนคำตอบว่าขับรถเป็นไหม"คนพวกนี้คงกำลังคิดไม่ซื่อ""ยังไงเหรอ" คนที่ถามเริ่มมีเหงื่อออกมา"เธอก็ถูกวางยาเหรอ" ทีแรกคิดว่าพวกมันจะไม่กล้าทำกับผู้หญิง"วางยาอะไร" สโนไวท์ตกใจรีบจอดรถข้างทาง"ไม่รู้เหมือนกัน คงเป็นยาที่ทำให้เมาเร็ว" เขาไม่รู้หรอกว่ายาพวกนี้มีไหม แต่ดื่มเข้าไปแค่แก้วเดียวเหมือนกับดื่มเข้าไปทั้งขวดเห็นว่าอาการของเธอก็ไม่สู้ดี เทวินก็เลยให้เธอมานั่งข้างๆ แล้วเขาก็เดินอ้อมไปทำหน้าที่ขับรถขับออกมาได้ไม่ไกลมากก็รู้สึกเวียนหัว ชายหนุ่มก็เลยแวะพักแถวนั้นที่เขียนว่ารีสอร์ทในงาน.."ไม่น่าปล่อยไปได้เลยค่ะคุณตา" ลักขณาเสียดาย เพราะถ้าอ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 20
"วิน" วิชุดาคิดว่ามาที่นี่อาจจะเจอเทวิน เพราะถ้าไปหาเขาที่ห้องเรียน กลัวว่าจะอายเพื่อนเปล่าๆระหว่างที่มาหาเทวินแต่ไม่เจอเขาอยู่ห้องนี้ เธอก็บีบน้ำตาเพื่อเรียกร้องความสนใจจากแสตมป์เพื่อนรักของเทวิน อย่างเช่นวันนี้แสตมป์ยอมเปิดประตูให้"คุยกันไปนะ"เทวินมองตามเพื่อน แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร พอแสตมป์ออกไปแล้ววิชุดาก็ล็อกประตูห้อง"วิรักวิน วิไม่ยอมเสียวินไปเด็ดขาด""เธอก็รู้ว่าเรารักใครไม่เป็นหรอก""วิรู้ว่าวินรักใครไม่เป็น เด็กคนนั้นวินก็แค่หลอกใช้งานใช่ไหมล่ะ""เรื่องของเรามันจบแล้ว""ใช่สิวินเจอผู้หญิงคนใหม่ที่จะใช้งานได้แล้วนี่ วิก็เลยไม่มีประโยชน์""วิชุดา" อย่างที่รู้กันอยู่เขายอมเป็นคนเลวถ้าใครจะมองแบบนั้น ขอแค่ให้ได้ความเชื่อถือของบริษัทปู่กลับมา"วินก็รู้ว่าวิไม่แคร์ วิยอมอยู่ข้างๆ วิน" ระหว่างที่เป็นแฟนกัน วิชุดาก็ไม่เคยได้รับความรักจากเทวินเลย แต่วิชุดาคิดว่าสักวันหนึ่งคงได้หัวใจของเขามาครอง เพราะถึงยังไงเขาก็ไม่สนใจผู้หญิงที่ไหนอยู่แล้ว แต่มันไม่ใช่แบบนั้น พอเด็กคนนั้นเข้ามา..ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป"วิชุดาเธอจะทำอะไร" อยู่ดีๆ วิชุดาก็เข้ามากอดเขาไว้"ผู้หญิงคนนั้นเป็นวิได้ไหมคะ วิยอม
Terakhir Diperbarui : 2025-03-10
Bab terbaru
กฎคือห้ามรัก บทที่ 99 ตอนจบเทวิน
กฎคือห้ามรัก บทที่ 99 [ตอนจบเทวิน]"อะไรนะ? นี่เหรอที่มันบอกว่าจะยกบริษัทไปไว้บ้านหนอง..หนองอะไรนะ""หนองบึงใหญ่ครับ""นั่นแหละ แล้วใครจะมีเวลาไปเล่นกับมัน""แต่เอกสารนี้สำคัญมาก ผมคงต้องได้เดินทางไปเองแล้วล่ะบอส" จะส่งแฟกซ์หรืออีเมล์ไปให้เซ็นก็ไม่ได้ เพราะต้องการลายลักษณ์อักษรจริงๆ"แล้วเมื่อไรมันจะกลับมา""อีกสี่วันครับ" เพราะตอนนี้เทวาเดินทางไปได้สามวันแล้ว"ถ้ามีงานสำคัญแบบนี้อีก จะไม่ต้องวิ่งไปหามันที่บ้านหนองบึงเลยเหรอ""หนองบึงใหญ่ครับ""รู้แล้ว!""ตกลงเอาไงดีครับบอส""คงต้องเป็นแบบนั้นแหละ"ฝ่ายที่เกี่ยวข้องกับงานที่เทวาได้รับมอบหมายก็เลยต้องเดือดร้อนไปด้วย จะว่าเดือดร้อนทั้งหมดก็ไม่ใช่ เพราะการออกต่างจังหวัดมันก็มีอะไรสนุกๆ อีกหลายอย่าง"มีอะไรคะ ทำไมหน้าเป็นแบบนั้น" สโนไวท์เดินสวนทางกับคนที่เพิ่งออกจากห้องเทวินพอดี"ก็ไอ้ตัวดีน่ะสิ""เทวาเหรอ? เขาทำอะไรคะ""เพื่อนเราเมื่อไรจะกลับมา""เห็นข้าวบอกว่าสัปดาห์หน้าค่ะ""อะไรนะ? ไหนบอกอีกสี่วันไง""ไม่รู้สิคะ แต่ข้าวหอมบอกว่าจะอยู่ต่อ""ตายแน่งานนี้""ทำไมคะ""เปล่าหรอก" ขณะที่คุยกับเธออยู่ เทวินยังคงก้มหน้าก้มตาทำงานเขายอมรับว่าช่
กฎคือห้ามรัก บทที่ 98 ตอนจบเทวา
กฎคือห้ามรัก บทที่ 98🔞 [ตอนจบเทวา]"มีอะไรกันคะ ทำไมอยู่ในห้องนี้กันหมดเลย" พอสโนไวท์เข้ามาในห้องนี้ ก็เจอว่าข้าวหอมและเทวาก็อยู่ในนี้ด้วย"เปล่าหรอก..แล้วเรามีอะไร" เทวินถามในขณะที่กำลังเซ็นเอกสารให้กับน้องสะใภ้"ฉันอยากจะปรึกษาเรื่องงานค่ะ แต่ถ้าพี่ไม่ว่างก็ไม่เป็นไร""เราแค่เอาเอกสารมาให้บอสเซ็น""แค่นั้นจริงนะ""ใช่""บอกฉันมา" แค่มองหน้าก็รู้แล้วว่าเพื่อนคงมีอะไรแน่"หึ.." เทวินขำมีเรื่องไหนที่รอดพ้นสายตาของสโนไวท์ไปได้ "หวานใจกำลังเดินทางกลับมา" เขาก็เลยเป็นคนบอกเอง"หวานใจเหรอคะ? เห็นว่าไปเรียนต่างประเทศนานแล้วนี่คะ""เธอรู้จักด้วยเหรอ""รู้จักสิ ก็ลูกสาวเพื่อนของพ่อเรา"จริงด้วยข้าวหอมลืมเลยว่าพวกเขารู้จักกันตั้งแต่เด็กแล้วพอได้ลายเซ็นข้าวหอมก็กลับมาห้องทำงาน"ถอยไปค่ะฉันจะทำงาน""ยังไม่หายโกรธผมอีกเหรอ" ชายหนุ่มที่เดินตามมาโอบเอวเธอไว้"ฉันได้ยินเพื่อนคุณพูดเต็มสองหูเลย""นั่นมันเรื่องสมัยก่อน" ก็รู้กันอยู่ว่าเทวาเป็นผู้ชายนิสัยยังไง และหวานใจก็เป็นผู้หญิงที่สวยมากด้วย"คุณยอมรับแล้วใช่ไหม"เทวามองหน้าเธอครู่หนึ่งโดยไม่ได้พูดอะไร จนข้าวหอมรู้สึกหวั่นๆ ในใจ"คุณร้องไห้ทำไม"
กฎคือห้ามรัก บทที่ 97
"คุณทำอะไรคะ" พอได้ยินเทวินถาม ข้าวหอมก็รีบเข้ามาดูในห้อง แต่ก็คิดไว้แล้วแหละว่ามันคงเป็นแบบที่ตัวเองคิด"คุณชอบไหม"หญิงสาวมองกระท่อมน้อยปลายนาของเธอที่เขายกมาไว้ในห้องทำงาน ทีแรกก็แอบแปลกใจอยู่หรอกว่าเขาถ่ายรูปไว้ตั้งแต่เมื่อไร เพราะรูปติดอยู่ผนังเกือบทุกมุมห้อง"คุณจะได้ไม่คิดถึงบ้านมากไง""ฉันไม่เท่าไรหรอก..แต่คุณหนักแล้ว""ว่าผัวมันบาปนะ""ก็มันจริงไหมล่ะคะ"หนึ่งเดือนผ่านไป~"มีอะไรคะ" ขณะที่กำลังแต่งตัวสโนไวท์เห็นสามีนั่งทำหน้ามุ่ย"วันนี้เจ้าเทวาพาเมียไปตามนัด รู้ไหมว่าเมียมันท้องกี่เดือนแล้ว""สองเดือนค่ะ แล้วไงต่อคะ""คุณเมียครับ พี่เป็นพี่ชายเจ้าเทวามัน แถมอายุเยอะกว่ามันเยอะมาก แต่พี่ยังไม่มีวี่แววเลยว่าจะได้เป็นพ่อ"สโนไวท์มองสามีผ่านกระจกบานใหญ่ที่กำลังแต่งหน้า อย่างที่รู้กันอยู่ว่าเธอยังไม่อยากมีลูกหญิงสาวไม่ได้ตอบ ไม่ใช่ว่าเธอไม่รักเด็ก รู้ว่าเพื่อนกำลังท้องเธอดีใจมาก รอวันที่หลานจะคลอดออกมา"พี่กดดันเราเกินไปไหม" เทวินเห็นว่าสีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเมื่อพูดเรื่องนี้"ฉันยังไม่พร้อม""ไม่พร้อมก็ไม่เป็นไรจ้ะ ปีหน้าเราคุยกันใหม่ก็ได้"ปีหน้าเธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะพร้อมไหม แ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 96
"ทำไมคุณถึง.." พอสโนไวท์ออกไปแล้ว ข้าวหอมก็อยากจะถามเขาว่าทำแบบนี้ทำไม เพราะหมู่บ้านของเธอไม่ได้สวยงามพอที่จะเอามาตกแต่งห้องทำงานสักหน่อย"ถึงอะไร""ถึงทำแบบนี้คะ" หญิงสาวมองไปรอบๆ ห้อง ไม่ได้มีแค่รูปถ่าย ยังมีโมเดลของกระท่อมน้อยปลายนา"เพราะมันเป็นที่ที่คุณเกิดและโตมาไง""คุณรักฉันจริงหรือคะ" จะผิดไหมถ้าจะบอกว่า เธอไม่ได้เชื่อร้อยเปอร์เซ็นที่เขาบอกรัก เขาอาจจะเห็นแก่เด็กที่กำลังจะเกิด หรืออะไรสักอย่างที่ไม่ใช่รักแท้ เพราะเธอกับเขารู้จักกันเพียงแค่ไม่นาน แถมรู้จักกันจากเหตุการณ์ที่ไม่ค่อยดีด้วย"ถามแบบนี้สงสัยอยากให้ผมบอกรักอีกเหรอ" ชายหนุ่มมองไปที่ประตู"คุณมองอะไรคะ""คุณลืมแล้วหรือไง ถ้าบอกรักครั้งหนึ่งก็ต้องหนึ่งครั้ง""อะไรของคุณ!""เอาวะที่ทำงานก็ที่ทำงาน""คุณเทวา คุณทำเป็นเล่นได้ทุกสถานการณ์จริงๆ เลยนะ""ถ้างั้นมันก็ผิดคอนเซ็ปท์น่ะสิ""ฉันไม่เล่นกับคุณแล้ว คนกำลังจะซึ้งแล้วเชียว""ใครบอกผมเล่น.. ว่าแล้วก็ขึ้นเลยเห็นไหมเนี่ย" ชายหนุ่มค่อยๆ รูดซิปลงเผยให้เห็นเป้ากางเกงชั้นในที่มันตุงออกมา"คนบ้า" ปากว่าให้แต่ใบหน้าอดยิ้มไม่ได้"ช่วยหน่อยสิ คุณเห็นไหมเนี่ยมันจะลงง่ายไหม..งานการไม
กฎคือห้ามรัก บทที่ 95
ขณะที่ข้าวหอมกำลังจะเดินไป เมื่อเห็นว่ามีผู้หญิงทักเขา..เทวาก็เลยคว้าแขนเธอไว้ก่อน"ผมเชื่อว่าคุณฉลาดพอที่จะไม่ก่อเรื่องอีก" เทวาหันไปพูดกับผู้หญิงที่ทักเขาอยู่เมื่อสักครู่"แค่ทักก็ไม่ได้หรือคะ" ประโยคนี้อันอันมองไปที่ข้าวหอมเหมือนเย้ยหยันอีกฝ่าย"ปล่อยค่ะ ฉันจะไปทำงาน" หญิงสาวดึงมือของเขาออก แต่อีกฝ่ายไม่ยอมปล่อย"โกรธผมเหรอ""ทำไมฉันต้องโกรธคุณด้วยคะ คุณทำอะไรผิด"ดวงตาของผู้หญิงอีกคนตอนนี้มองบน แถมเบะริมฝีปากเล็กน้อย และกำลังจะเดินหนีไปจากตรงนี้ เพราะอันอัน แค่อยากให้ทั้งสองมีปากเสียงกันเฉยๆ แต่ถ้าทำให้เลิกกันได้นั่นมันคือกำไร"หยุด"พอได้ยินเสียงเทวาบอกให้หยุดอันอันก็เลยหันกลับมา "มีอะไรคะ""ผมคิดว่าเราคงอยู่ร่วมกันไม่ได้แล้วล่ะ""คุณคะฉันยังไม่ได้ทำอะไรพวกคุณเลยนะ แค่ฉันทักมันก็ผิดมากเลยเหรอ คนเคยเห็นหน้าค่าตากันถ้าไม่ทักนี่สิแปลก""ถ้าคุณทักแบบจิตใจบริสุทธิ์ใครจะว่าอะไรให้คุณ""เทวาคะ เราสองคนก็เคย....." อันอันแกล้งพูดทิ้งช่วงไว้ให้คนฟังอีกคนเข้าใจผิด ว่าทั้งสองเคยมีอะไรกัน "..สนิทกันมาก่อน""คุณกำลังจะพูดอะไร" เทวาไม่ใช่คนโง่เขาหันมองไปดูข้าวหอมที่ตอนนี้ไม่มองหน้าใครเลย"อย่าบ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 94
โรงแรมที่ขึ้นชื่อประจำจังหวัดนี้"แม่สวยจังเลยค่ะ" ข้าวหอมไม่เคยเห็นแม่แต่งชุดแบบนี้มาก่อน ถ้าไม่ใช่งานสำคัญของลูกสาวดวงใจก็คงไม่แต่งแบบนี้ แต่เพราะลูกสาวแต่งงานกับคนมีหน้ามีตา ดวงใจก็เลยยอมใส่ชุดที่ถูกจัดมาให้"หนูก็สวยเหมือนกัน""สวยได้แม่ไงคะ""ชมกันไปชมกันมาอยู่นี่แหละ แล้วพ่อเราล่ะ""ใช่..พ่อไปไหนแล้วแม่" ข้าวหอมมองหาพ่อเพราะพ่อก็มาเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมกันกับแม่"พ่ออยู่นี่" สาธิตหลบมุมไม่กล้าออกมาให้ลูกกับเมียเห็น"พ่อไปทำอะไรอยู่ตรงนั้นคะ""แน่ใจนะว่าจะให้พ่อใส่ไอ้ชุดนี้""พ่อทำเป็นเล่นไป ออกมาก่อนเร็ว" ดวงใจขำสามี..ไม่ใช่แค่นางหรอกที่ไม่เคยใส่เสื้อผ้าพวกนี้สามีก็เช่นกันสาธิตค่อยๆ ก้าวเดินออกมาแบบประหม่า"ใกล้เสร็จกันหรือยังครับ" ทันใดนั้นประตูห้องก็เปิดเข้ามา จากที่สาธิตกำลังจะเดินออกมารีบหลบเข้ามุมเดิม "เกิดอะไรขึ้นครับ" เทวาเห็นอะไรแว๊บๆ พอดี"ก็พ่อน่ะสิคะไม่เคยใส่ชุดแบบนี้ก็เลยไม่กล้าออกมา""คุณพ่อออกมาเถอะครับ" เทวาเดินเข้าไปพาตัวพ่อตาออกมาจากมุมนั้น"หล่อมากเลยค่ะพ่อ""หล่อจริงเหรอ ไม่ได้ดูแปลกนะ""คุณพ่อแต่งแบบนี้แล้วหล่อขึ้นเยอะเลยครับ""ขอใส่แค่งานลูกสาวพอแล้วนะ ไม่ต้อ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 93
"เฮ้ยๆ ทำไมขบวนรถถึงไปจอดอยู่หน้าบ้านของ??" ทุกคนที่อยู่ร้านค้าต่างก็มองตามขบวนรถนั้นไปพอเห็นแล้วว่าขบวนรถไปหยุดอยู่ที่หน้าบ้านของใคร ทุกคนในร้านค้าต่างก็หันมองดูป้าคนที่มโนเมื่อสักครู่"หรือว่าจะเป็นลูกเขยของป้าจริงๆ""มึงคิดเหมือนกูไหมวะ" ป้าคนนั้นรีบเดินออกมาจากร้านค้า และคนในร้านต่างก็เดินตามไปดูขบวนรถนั้นหยุดอยู่ที่หน้าบ้านของป้าก็จริง แต่ท้ายขบวนยาวเลยบ้านอีกหลังไป"พ่อรถใครมาทำอะไร ทำไมเยอะจัง" ดวงใจที่กำลังเก็บกวาดบ้านอยู่ถามสามีในขณะที่มองออกมาดู"นี่แหละมั้งที่เขาบอกไม่ให้เราทำเสียงดังกัน" ที่จริงวันนี้ก็ยังมีงานให้ทำอยู่นิดหน่อยแต่สาธิตไม่ทำ เพราะทางจังหวัดบอกออกมาแบบนั้นพอเทวาและข้าวหอมได้ยิน..ทั้งสองก็รีบออกมาจากห้องหน้าบ้าน.."ถ้าไม่ใช่บ้านป้าก็คงเป็นบ้านหลังนี้แล้วล่ะ" "บ้านหลังนี้เขาจะมาทำไมกันวะ" ป้ายังคงใจเต้นตุบตับๆ เพราะคิดว่าลูกสาวคงไปได้สามีรวยไม่บอกแม่ แล้วทีนี้ทางครอบครัวผู้ชายออกตามหาเมื่อรู้ว่าลูกสาวตัวเองท้องหนีกลับมาอยู่บ้าน"สวัสดีค่ะคุณ" เสียงนี้ดังขึ้นจากกลุ่มชาวบ้าน คนที่เพิ่งก้าวลงจากรถกำลังจะหันไปมอง ..แต่จังหวะเดียวกันกับคนในบ้านหลังที่พวกท่านมา
กฎคือห้ามรัก บทที่ 92
วันนี้ก็เข้าวันที่สองแล้วที่เทวาเป็นผู้ช่วยช่าง เขาเห็นความมุ่งมั่นของพ่อเธอ ถึงแม้เขาอาสาจะจ้างช่างมาทำให้ ท่านก็อยากจะทำเอง ท่านเป็นผู้ชายที่อบอุ่นมาก นี่แค่เพิ่งได้มาสัมผัสกับครอบครัวของเธอเขายังรู้สึกได้"ให้ฉันช่วยไหม" ข้าวหอมเห็นเขาใช้จอบผสมปูนเพราะมันต้องใช้แรงเยอะ กว่าจะทำให้เนื้อปูนและทรายเข้ากันได้"อยากช่วยเหรอ"หญิงสาวพยักหน้าแล้วรีบเดินเข้ามาใกล้"ถ้างั้นก็ช่วยดูตาให้ผมหน่อย ไม่รู้อะไรเข้า""จริงเหรอคะ" ข้าวหอมเขย่งเท้าขึ้น ส่วนเขาก็โน้มตัวลงมาเหมือนว่าจะให้เธอดูให้ แต่จังหวะนั้นเขาก็ได้จุ๊บเข้าที่ริมฝีปากของเธอแทน "อุ๊ยคุณเทวา" หญิงสาวมองไปดูพ่อก่อนเลยเป็นอันดับแรก"ชื่นใจจัง มีกำลังใจขึ้นเยอะเลย""คุณทำอะไร""เดี๋ยวค่อยมาเติมพลังให้ผมใหม่ ตอนนี้ถอยออกไปก่อน" พอเธอขยับออกเขาก็เริ่มใช้จอบนั้นผสมปูนอีกครั้งวันต่อมา.."ทำอะไรก็ไม่รู้จักอายผีสางเทวดา""พี่ว่าให้ใคร" ดวงใจที่กำลังทำความสะอาดรอบบ้านเพราะวันนี้สามีก็คงจะทำเสร็จแล้ว ได้ยินเพื่อนบ้านพูดลอยๆ ก็เลยถามดู"ถ้าฉันพูดไปเดี๋ยวก็หาว่าฉันแอบมอง""พี่ว่าให้ลูกฉันเหรอ" ดวงใจอดทนกับคนข้างบ้านมาก็นานพอสมควรแล้ว แต่ช่วงหลังเร
กฎคือห้ามรัก บทที่ 91
พอซ่อมแซมหลังคาเสร็จ สาธิตก็เริ่มฉาบปูนตรงที่ค้างคาไว้ตั้งแต่สมัยส่งลูกสาวเข้าเรียนมหาวิทยาลัย"เราทำเป็นเหรอ" สาธิตเห็นลูกเขยกำลังจะผสมปูน"ผมเห็นคุณพ่อทำเมื่อสักครู่ คิดว่าคงทำเป็นครับ" เทวากะปริมาณทรายละเอียดที่กรองไว้แล้ว และปูนกับน้ำตามที่พ่อของเธอผสมไปครั้งแรก เพราะถ้าจะให้ท่านทั้งฉาบและผสมเองมันคงเสียเวลาข้าวหอมอาสาทำอาหารกับแม่รอ เพราะเธอไม่มีเวลาเป็นห่วงเขาแล้ว ตอนนี้เป็นห่วงพ่อกับแม่มากกว่า กำนันใครก็รู้ว่าแกโหดมากแค่ไหน มีชาวบ้านบางคนส่งดอกเบี้ยไม่ตรงแกถึงกับยึดที่ดินทันทีจะว่าให้เจ้าหนี้ก็ไม่ได้เพราะมีสัญญาเซ็นกันไว้แล้วเวลาเดียวกันนั้นแต่คนละสถานที่..ติ๊ก~ รูปภาพไลน์ถูกส่งมายังเครื่องของพลตรีศิลา"มีอะไรคะ" ญาณินเห็นสามีมองรูปภาพนั้นด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยเชื่อในรูปภาพเท่าไร "ลูกชายเรานี่คะ""คุณก็เห็นเหมือนผมใช่ไหม""เทวาทำงานพวกนี้เป็นตั้งแต่เมื่อไรคะ" ใช่แล้วมันคือรูปภาพที่เทวากำลังผสมปูนแถมมาให้ดูแบบคลิปก็มีคนของศิลาเดินทางมาก่อนเพื่อดูสถานที่ พอมาถึงเห็นภาพนั้นแล้วก็อดส่งไปให้คนเป็นพ่อแม่ได้เห็นด้วยไม่ได้"ผู้หญิงคนนี้แน่จริงๆ" กับพ่อแม่บางคนอาจจะโมโหที่เห็นลูกไปทำ
