LOGINShare
บทที่ 15
Last Updated:
2025-03-04 10:29:56เย็นวันเดียวกัน..
แกร็ก..แกร็ก.. เสียงลูกบิดหน้าห้อง แต่สโนไวท์ที่อยู่ในห้องก็ทำเป็นไม่สนใจ
ก๊อก..ก๊อก..
"ที่รักครับคุณงอนอะไรให้ผม" เสียงคนที่เคาะประตูอยู่ด้านหน้า
"ที่รักเหรอ?" แค่นี้สโนไวท์ก็เดาได้แล้วว่าคงมีคนตามเขามา หญิงสาวก็เลยยอมเปิดประตูห้องให้
พอประตูเปิดออก เทวินก็รีบเข้ามาในห้องแล้วล็อกมันไว้
"ฉันไม่ไหวแล้วนะ"
"ไม่ไหว?" ชายหนุ่มพูดคำนี้พร้อมกับสายตามองไปที่ลิ้นชัก
"ฉันต้องการความเป็นส่วนตัว"
"พี่จะพยายาม กลับมาห้องมืดหน่อยแล้วกัน"
"ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย" เธอคิดว่าเรื่องมันชักจะไปกันใหญ่ จนไม่เหลือความเป็นส่วนตัวแล้ว
"ทนไปก่อน ถ้าพ่อหายสงสัยเดี๋ยวพี่จะกลับไปอยู่ห้องเดิม"
"เฮ้ย!" สโนไวท์พ่นลมหายใจออกมาแบบขัดใจ เพราะดูเหมือนจะพูดกันไม่เข้าใจ
จนเวลาผ่านไป..ทั้งสองอยู่คนละมุมห้อง เพราะทบทวนบทเรียนที่ได้เรียนมาในวันนี้
"หิวหรือยัง" ชายหนุ่มวางงานที่กำลังทำอยู่เพราะมันค่ำมากแล้ว
"หิว"
"จะลงไปทานด้วยกัน หรือให้พี่ซื้อขึ้นมาให้"
"เดี๋ยวฉันลงไปเอง จะไปซื้อของใช้ส่วนตัวด้วย" คิดถึงเรื่องของใช้ส่วนตัว ก็เริ่มหงุดหงิดขึ้นมาอีก เพราะประจำเดือนของเธอเตือนแล้ว ถ้าช่วงเป็นประจำเดือน เขายังอยู่ในห้องนี้ด้วย มีหวังทำอะไรก็ไม่สะดวกแน่
พูดจบสโนไวท์ชิงออกมาจากห้องก่อนเขาด้วยซ้ำ เพราะถ้ายังอยู่ในนั้นต้องหงุดหงิดใส่เขาอีกแน่
ร้านสะดวกซื้อใต้คอนโด
"ข้าวหอม" พอเข้ามาในร้านสะดวกซื้อ ก็เห็นว่าข้าวหอมกำลังซื้อของอยู่เหมือนกัน
"อ้าว สโนว์มาซื้ออะไร" ข้าวหอมก็พักอยู่ตึกข้างๆ นี่เอง แต่สโนไวท์ไม่ได้ไปเล่นด้วย ขอข้าวหอมมีรูมเมท
"ผ้าอนามัย แล้วเธอซื้ออะไร" มองดูในมือของเพื่อนมีแต่บะหมี่กึ่งสำเร็จ
"ทางบ้านยังไม่ส่งเงินมาให้เลย ต้องพึ่งไอ้นี่ไปก่อน"
"ถ้าเธอเดือดร้อนเรื่องเงินยืมฉันก่อนก็ได้นะ"
"ไม่หรอก ถ้ายืมเธอครั้งต่อไปฉันคงต้องติดเป็นนิสัย"
"ถ้างั้นเอาแบบนี้แล้วกัน เย็นนี้ฉันเลี้ยงข้าวไม่ต้องกินหรอกบะหมี่"
"ฉันยังไม่หิวเลย ว่าจะเอาไปไว้กินรอบดึก" จะให้เพื่อนเลี้ยงข้าวก็เกรงใจ เพราะเพื่อนก็ยังขอเงินที่บ้านใช้เหมือนกัน
"หึ..เนี่ยเหรออาหารที่พวกเธอกินกัน" ไม่ต้องบอกก็รู้แล้วว่าเป็นคำพูดจากใคร ที่จริงร้านสะดวกซื้อก็ไม่ได้มีอยู่แค่ตรงนี้ แต่ที่วิชุดากับเพื่อนมาที่นี่ เผื่อว่ามีอะไรให้เล่นหน่อย..และก็มีจริงๆ
"เดี๋ยวก่อนสิเธอจะไปไหนเหรอ" เฟิร์นรีบเดินดักหน้าไว้ก่อนที่ข้าวหอมจะพาเพื่อนออกจากร้าน เพราะไม่อยากมีเรื่อง "อาทิตย์หน้า เพื่อนฉันจะจัดงานเลี้ยงที่โรงแรม ถ้าพวกเธออยากไปก็ได้นะ"
"พวกเราคงไม่ไปหรอกค่ะ" คนที่ตอบก็คือข้าวหอม
"ฉันก็ว่าอยู่เหมือนกัน น้ำหน้าแบบพวกเธอคงไม่กล้าเสนอหน้าไปงานนี้หรอก"
"ขอวันที่ชัวร์กว่านี้หน่อยนะคะ เพราะถ้าบอกว่าอาทิตย์หน้ามันมีตั้ง 7 วัน"
"สโนว์เธอจะไปเหรอ" ข้าวหอมหันไปถามเพื่อน
"รุ่นพี่อุตส่าห์ชวนปฏิเสธก็เสียมารยาทสิ ฉันจะรอนะคะรุ่นพี่" สโนไวท์พูดเหมือนว่าจะตั้งหน้าตั้งตารองานเลี้ยงนั้น ก่อนที่จะออกจากร้านไปโดยยังไม่ซื้อของเลยด้วยซ้ำ
"ทำไมเธอต้องพูดไปแบบนั้นด้วย" พอสองคนนั้นไปแล้ววิชุดาก็ตำหนิเพื่อนยกใหญ่
"อ้าวเธอบอกจะจัดงานเลี้ยงไม่ใช่เหรอ"
"ฉันยังไม่แน่ใจเลย" ที่ไม่แน่ใจเพราะกลัวเทวินจะไม่เออออไปด้วย
"ฉันพูดไปแล้วนี่"
"ทีหลังถ้าจะพูดอะไร ถามฉันก่อน!"
ถ้าเทวินเปลี่ยนใจมาชอบฉัน ฉันจะเขี่ยเธอให้กระเด็นคนแรกเลย ..เฟิร์นได้แต่คิดแล้วรีบเดินตามหลังวิชุดาไป
"วิน?" เดินออกมาอีกนิดหนึ่งก็เห็นเทวินนั่งทานข้าวอยู่ร้านอาหารของคอนโดนั้น
"แฟนเธอจริงด้วย วันนั้นได้ยินบอกว่าเขามากินที่นี่ไม่ใช่เหรอ ทำไมเจอตึก C บ่อยจัง"
"เธอไม่ต้องตามเข้าไปหรอก กลับห้องไปก่อนเลย" พอเห็นเทวินอยู่ในร้านวิชุดาก็ไม่ให้เฟิร์นมาเป็นก้างขวางคอ
"ถีบหัวส่งเลยนะ" ในเมื่อเพื่อนไม่ให้ตามไปเฟิร์นก็ได้เดินกลับ
"วิน วิดีใจจังเจอวินที่นี่"
"วิมาทำอะไร"
"ว่าจะมาหาอะไรทาน"
"ทำไมไม่กินที่หอตัวเอง"
"วิต้องถามวินมากกว่าไหม"
เทวินไม่ตอบคำถามนี้ เพราะถ้าพูดไปเดี๋ยวก็ได้อธิบายกันยาว
"อาทิตย์หน้าวินว่างไหม"
"ทำไม"
"คุณแม่อยากเจอวิน"
"เรายังไม่แน่ใจ"
"คุณแม่อยากชวน ครอบครัวของวินมาร่วมงานเลี้ยง"
"งานเลี้ยงอะไร"
"เออคือว่า..เลี้ยงวันเกิดของคุณแม่" ที่จริงไม่ใช่หรอก หาเรื่องชวนเขาไปงานให้ได้ก่อน
"ขอคิดดูก่อน"
"วินอย่าคิดนานนะ"
ทานข้าวเสร็จเทวินก็ขอแยกจากวิชุดาตรงนั้น เพราะถ้าคนของพ่อยังตามอยู่กลัวว่าพวกนั้นจะสงสัย ตอนนี้เทวินยังมีอีกหนึ่งเรื่องที่ต้องจัดการ นั่นคือวิชุดา
เรื่องงานเลี้ยงยังไงเขาก็ไม่ชวนครอบครัวไปอยู่แล้ว แต่เทวินคิดว่าคงให้เกียรติวิชุดาไปร่วมงานหน่อย ก่อนที่จะจัดการเรื่องนี้
ห้องสโนไวท์..
"ไหนล่ะโซฟาที่ว่าจะจัดการ" พอเทวินกลับมาสโนไวท์ก็ยืนกอดอกหน้าบึ้งตึงใส่ เพราะจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เห็นโซฟาที่เขาบอกว่าจะหามาไว้นอน
"วันนี้ยุ่งหลายเรื่องก็เลยลืม"
"ถ้างั้นคืนนี้รุ่นพี่ก็นอนพื้นไป จะได้ไม่ลืม"
พูดยังไม่ทันขาดคำ คนที่เธอสั่งให้นอนพื้นก็ได้ไปถึงเตียงก่อน
อึบ! สโนไวท์ไม่รู้ว่าเขาจะไวขนาดนี้ พอนอนลงร่างของเธอก็ทับร่างของเขาพอดี
"พี่วิน!"
"จะว่าให้พี่ก็ไม่ได้นะ ตัวเองมาทับพี่เอง"
"พี่ก็ปล่อยสิ"
เทวินปล่อยมือที่โอบร่างเธออยู่ออก
ดึกๆ คืนเดียวกัน
"ซี๊ดดด อ๊อยยย"
เทวินสะดุ้งตื่นเพราะคนข้างๆ นอนดิ้นขยับตัวไปมา แถมยังได้ยินเสียงคล้ายๆ เสียงครางอีก ชายหนุ่มรีบหลับตาลง เหมือนว่าเขายังคงนอนหลับอยู่ กลัวว่าเธอจะอาย
"เจ็บ อื้อ"
คนที่แกล้งนอนหลับอยู่เริ่มขนลุกซู่ ถ้าเธอรู้ว่าเขายังไม่หลับจะทำหน้ายังไงเนี่ย
"พี่วิน เจ็บ ช่วยที"
ทนไม่ไหวแล้วโว้ย นอนฟังอยู่ตั้งนานจนเธอเรียกให้ช่วย ใครจะไปอดทนไหวล่ะ เทวินหันไปมองทางคนที่เรียกให้เขาช่วยเมื่อสักครู่
"หือ?"
Related chapters
กฎคือห้ามรัก บทที่ 16
"หือ?" เทวินหันกลับมาก็เห็นว่าเธอนอนบิดอยู่ มือทั้งสองข้างกุมท้องไว้แน่น "เราเป็นอะไร""เจ็บท้อง""ไปหาหมอกัน""เจ็บแบบผู้หญิงเขาเจ็บกันทุกเดือนน่ะ""เจ็บทุกเดือน? ประจำเดือนน่ะเหรอ"สโนไวท์พยักหน้าตอบเล็กน้อย"แล้วทำไง""ก็เมื่อตอนเย็นฉันว่าจะซื้อยากับของใช้ แต่ดันเห็นแฟนของพี่อยู่ในร้านค้าก่อน ก็เลยไม่ได้ซื้อ" เธอจำเป็นต้องพูด เดี๋ยวหาว่าตอนลงไปทำไมไม่ซื้อให้พร้อม"จะเอาอะไรบ้างเดี๋ยวพี่ลงไปซื้อให้" เทวินคิดว่าคงเป็นตอนที่วิชุดาไปหาเขาที่ร้านอาหารแน่เลย ดีนะที่ร้านสะดวกซื้อเปิดตลอด 24 ชั่วโมง ชายหนุ่มก็เลยลุกขึ้นไปหยิบกระเป๋าเงิน"ผ้าอนามัย กับยาแก้ปวดประจำเดือน""ผ้าอนามัยด้วยเหรอ?""ถ้าพี่ไม่กล้าซื้อก็ไม่ต้องซื้อมาก็ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันไปซื้อเอง""ไม่ซื้อแล้วคืนนี้จะใช้อะไรล่ะ""ก็ไม่มีไง" เพิ่งย้ายมาอยู่ข้างนอกก็เลยไม่ได้จัดเตรียมของพวกนี้ไว้ ส่วนมากก็มีแต่แม่ซื้อตุนไว้ให้ที่บ้าน"เดี๋ยวพี่ซื้อให้" เกิดมายังไม่เคยซื้ออะไรแบบนี้ให้ใครสักทีเทวินเข้ามาถึงในร้านสะดวกซื้อเขาก็ตรงไปหยิบผ้าอนามัยก่อน แต่มันมีหลายยี่ห้อหลายขนาด เขาก็เลยเอามาเผื่อให้เลือก 2 - 3 ขนาดพนักงานคิดเงินแอบอมย
Last Updated : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 17
สโนไวท์รู้สึกไม่สบายใจเลย ที่แม่ต้องมาได้ยินอะไรแบบนี้ ท่านยิ่งเป็นคนคิดมาก แล้วท่านจะคิดยังไงเมื่อได้ยินผู้หญิงคนนั้นบอกว่าลูกสาวไปแย่งแฟนของเธอเที่ยงวันเดียวกันที่โรงอาหาร..สโนไวท์เดินเข้ามา รุ่นพี่แทบจะทุกคนต่างก็มองมาที่เธอ"น้อง..โต๊ะนี้พี่จองแล้ว" สโนไวท์กำลังจะนั่งก็มีรุ่นพี่คณะเดียวกันเดินถืออาหารมาวางลง"แต่ฉันเห็นว่ามันยังว่างอยู่""ตอนนี้ไม่ว่างแล้ว"แต่สโนไวท์ไม่สนใจ เธอนั่งลงเก้าอี้ตัวที่กำลังจะนั่งอยู่เมื่อสักครู่"เอ๊ะน้องนี่ยังไง ไม่เคารพรุ่นพี่เลย""ขอโทษนะคะ จะทานข้าวต้องเคารพรุ่นพี่ด้วยเหรอคะ""สโนว์ไม่เอาน่า" ข้าวหอมกลัวว่าสโนไวท์จะมีเรื่อง"คนหน้าด้านก็แบบนี้แหละ ขนาดแฟนรุ่นพี่ยังแย่งได้ แค่โต๊ะอาหารทำไมจะไม่กล้าแย่งล่ะ" คนที่มาหาเรื่องพูดเสียงดัง เพื่อให้อีกฝ่ายอับอาย"รุ่นพี่หมายถึงอะไร" ข้าวหอมคิดว่ารุ่นพี่กำลังใส่ร้ายเพื่อนก็เลยหันไปถาม"อย่าบอกนะ ว่าอยู่ด้วยกันไม่รู้ว่าอีกคนสันดานเป็นยังไง"ตุ๊บ! สโนไวท์ตบโต๊ะที่นั่งอยู่เสียงดัง จนรุ่นพี่คนที่เข้ามาหาเรื่องสะดุ้ง"ใครหน้าด้านกันแน่คะ ฉันรู้นะว่าใครบงการให้คุณมาหาเรื่อง" สโนไวท์มองไปรอบๆ โรงอาหารก็เป็นแบบที่
Last Updated : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 18
พอเห็นแล้วว่าใครอยู่ด้านหลัง สโนไวท์ก็หันกลับมาหาคนที่แกล้งมารยาบีบน้ำตาตัวเองอยู่"ฉันไม่แปลกใจเลยนะ ทำไมรุ่นพี่ถึงรับบทเป็นตัวร้ายในละครเวทีของมหาลัย""ฉันเป็นนางเอกย่ะ! โอ๊ยย ทำไมน้องถึงไม่รู้จักรุ่นพี่รุ่นน้องเลย" เกือบไขว้เขวไปกับอีกฝ่ายแล้ว"วิเธอเป็นยังไงบ้าง" เฟิร์นที่เดินมาพร้อมกับอาจารย์ รีบเข้าไปช่วยวิชุดาให้ลุกขึ้น"มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น" อาจารย์ก็รีบเข้ามาดูเหมือนกัน"เกิดเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อยค่ะอาจารย์" พูดเหมือนไม่อยากเอาเรื่อง แต่มือนั้นกุมแก้มข้างที่ถูกตบเมื่อสักครู่ไม่ยอมวาง"เข้าไปพบอาจารย์ที่ห้อง" ถึงแม้กฎเกณฑ์การเรียนมหาวิทยาลัยจะเปิดกว้างกว่าตอนเรียนมัธยม แต่ถ้าเกิดการทะเลาะวิวาททำร้ายร่างกายกัน ทางมหาวิทยาลัยก็คงไม่ปล่อยไปเฉยๆ"อาจารย์คะ 50 เมตรฝั่งซ้ายมือ มีกล้องวงจรปิด อาจจะเห็นไม่ค่อยชัดเพราะกล้องไม่หันมาทางนี้โดยตรง แต่ถ้าดูแบบพินิจแล้ว จะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น"วิชุดาและเฟิร์นหันมองกันแบบไม่ได้นัดหมาย"อาจารย์คะวิบอกแล้วไงว่าไม่อยากเอาเรื่องรุ่นน้อง รุ่นน้องยังเด็กมาก""แต่มันเป็นเยี่ยงอย่างที่ไม่ดี""วิขอคุยกับน้องเองนะคะ""เราก็เป็นเสียแบบนี้" พอพูดกั
Last Updated : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 19
"อุ๊ย" สโนไวท์ตกใจเพราะอยู่ดีๆ ก็ถูกเทวินคว้าแขนให้ลุกขึ้น จนเผลอเรียกเขาว่ารุ่นพี่ อาเธอร์ที่นั่งมองอยู่ก็แอบเก็บรายละเอียด"ตามมา"สโนไวท์รีบเดินตาม เพราะดูท่าทางเขาแปลกๆ"มีอะไรเกิดขึ้นคะ""ออกไปจากที่นี่ก่อน""คุณเทวินคะ" ลักขณารีบตามออกมา "ทำไมรีบกลับล่ะคะ""วันหลังมีงานค่อยโทรตามผม" เทวินเปิดประตูฝั่งคนขับ แต่เขาจับตัวสโนไวท์ให้ขึ้นไปทำหน้าที่ขับ แล้วตัวเขาเองก็เดินอ้อมมานั่งอีกฝั่ง"ขับรถเป็นใช่ไหม""พี่เป็นอะไร" สโนไวท์ถามในขณะที่ถอยรถออกมาแทนคำตอบว่าขับรถเป็นไหม"คนพวกนี้คงกำลังคิดไม่ซื่อ""ยังไงเหรอ" คนที่ถามเริ่มมีเหงื่อออกมา"เธอก็ถูกวางยาเหรอ" ทีแรกคิดว่าพวกมันจะไม่กล้าทำกับผู้หญิง"วางยาอะไร" สโนไวท์ตกใจรีบจอดรถข้างทาง"ไม่รู้เหมือนกัน คงเป็นยาที่ทำให้เมาเร็ว" เขาไม่รู้หรอกว่ายาพวกนี้มีไหม แต่ดื่มเข้าไปแค่แก้วเดียวเหมือนกับดื่มเข้าไปทั้งขวดเห็นว่าอาการของเธอก็ไม่สู้ดี เทวินก็เลยให้เธอมานั่งข้างๆ แล้วเขาก็เดินอ้อมไปทำหน้าที่ขับรถขับออกมาได้ไม่ไกลมากก็รู้สึกเวียนหัว ชายหนุ่มก็เลยแวะพักแถวนั้นที่เขียนว่ารีสอร์ทในงาน.."ไม่น่าปล่อยไปได้เลยค่ะคุณตา" ลักขณาเสียดาย เพราะถ้าอ
Last Updated : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 20
"วิน" วิชุดาคิดว่ามาที่นี่อาจจะเจอเทวิน เพราะถ้าไปหาเขาที่ห้องเรียน กลัวว่าจะอายเพื่อนเปล่าๆระหว่างที่มาหาเทวินแต่ไม่เจอเขาอยู่ห้องนี้ เธอก็บีบน้ำตาเพื่อเรียกร้องความสนใจจากแสตมป์เพื่อนรักของเทวิน อย่างเช่นวันนี้แสตมป์ยอมเปิดประตูให้"คุยกันไปนะ"เทวินมองตามเพื่อน แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร พอแสตมป์ออกไปแล้ววิชุดาก็ล็อกประตูห้อง"วิรักวิน วิไม่ยอมเสียวินไปเด็ดขาด""เธอก็รู้ว่าเรารักใครไม่เป็นหรอก""วิรู้ว่าวินรักใครไม่เป็น เด็กคนนั้นวินก็แค่หลอกใช้งานใช่ไหมล่ะ""เรื่องของเรามันจบแล้ว""ใช่สิวินเจอผู้หญิงคนใหม่ที่จะใช้งานได้แล้วนี่ วิก็เลยไม่มีประโยชน์""วิชุดา" อย่างที่รู้กันอยู่เขายอมเป็นคนเลวถ้าใครจะมองแบบนั้น ขอแค่ให้ได้ความเชื่อถือของบริษัทปู่กลับมา"วินก็รู้ว่าวิไม่แคร์ วิยอมอยู่ข้างๆ วิน" ระหว่างที่เป็นแฟนกัน วิชุดาก็ไม่เคยได้รับความรักจากเทวินเลย แต่วิชุดาคิดว่าสักวันหนึ่งคงได้หัวใจของเขามาครอง เพราะถึงยังไงเขาก็ไม่สนใจผู้หญิงที่ไหนอยู่แล้ว แต่มันไม่ใช่แบบนั้น พอเด็กคนนั้นเข้ามา..ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป"วิชุดาเธอจะทำอะไร" อยู่ดีๆ วิชุดาก็เข้ามากอดเขาไว้"ผู้หญิงคนนั้นเป็นวิได้ไหมคะ วิยอม
Last Updated : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 21
"หึ! ได้ยินชัดหรือยัง คงไม่ต้องให้ฉันบอกนะว่าเสียงนี้เป็นเสียงของใคร""แล้วไงคะ""แล้วไง? นี่เธอไม่ได้ยินเหรอ ที่วินเขาบอกว่าเขาแค่หลอกใช้เธอ"ทำไมสโนไวท์จะไม่รู้ เพราะเขาก็ทำให้เห็นอยู่ว่าต้องการอะไรในตัวเธอ ถ้าไม่งั้นเขาจะตั้งกฎบ้าๆ นั้นขึ้นมาทำไม"แต่ฉันก็ได้ยินว่ารุ่นพี่เทวินก็ไม่ได้รัก..." สโนไวท์พูดแค่นี้ แต่สายตาของเธอสื่อให้รู้ว่าประโยคต่อไปเธอหมายถึงใคร"ขอให้แกถูกทิ้งในเร็ววัน ให้แกรับผลกรรมที่ทำกับฉันไว้แบบสาสม" รู้แล้วว่าคงเอาชนะเด็กคนนี้ได้ยาก แต่วิชุดาจะทำให้มันไม่มีความสุขถ้ายังคบกับเทวินต่อสโนไวท์ทำเป็นไม่สนใจและกำลังจะเดินหนีไป แต่ถูกเพื่อนอีกคนของวิชุดาเดินมาขวางหน้าไว้"ฉันว่าจัดการมันเลยดีกว่าวิ" เฟิร์นไม่พูดเปล่าเอื้อมมือไปกระชากผมของรุ่นน้อง "โอ๊ยยยย""เฟิร์น" วิชุดาตกใจเพราะคนที่ร้องโอ๊ยก็คือเพื่อนของเธอ "ปล่อยเพื่อนฉันนะ!""ฉันขอเตือนพวกคุณ ถ้ายังมาทำอะไรต่ำๆ กับฉันแบบนี้อีก บอกไว้เลยว่าฉันจะไม่ปล่อยไป" พูดจบสโนไวท์ก็บิดมือของเฟิร์นเล็กน้อยเพื่อสั่งสอนก่อนที่จะปล่อย"โอ๊ยยย" พอเป็นอิสระเฟิร์นก็รีบถอยหลังออกไป ไม่คิดว่าเธอคนนี้จะเก่งด้านใช้กำลังด้วย"เธอเป็นไงบ
Last Updated : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 22
"??" จังหวะที่เทวินเปิดประตูห้องก่อนจะเดินเข้า สายตาเขาเหลือบมองไปเห็นใครบางคนที่มองมา "คุณพ่อ?"เวลาผ่านไปหลายนาที.. กองทัพได้โทรไปตามให้ศิลามาหา ..ใช่แล้วคนที่ยืนมองก็คือกองทัพ ลูกเหรอจะตามทันพ่อได้ แค่การล่อหลอกให้ลูกเชื่อว่าตัวเองลงไปแล้วมันไม่ได้ยากเลย"ทำไมพวกเราต้องสร้างเรื่องขึ้นมาด้วย" ศิลามาถึงก็ไม่พอใจเอามากๆ ที่ลูกชายทำแบบนี้จริง เพราะตอนนี้ผู้ใหญ่รู้แล้วว่าทั้งสองแค่หลอกเพื่ออยากจดทะเบียนสมรส เหตุผลคงเพราะอยากเข้าไปบริหารบริษัท"พ่อครับ""ถ้ายังจะเล่นละครตบตาพ่ออยู่ ไม่ต้องพูด""ผมขอโทษครับ" พวกท่านคงรู้อะไรมามากแล้วถึงได้เข้ามาคุยกับเขาและเธอ ซึ่งตอนนี้สโนไวท์เอาแต่นั่งเงียบปล่อยให้เขาเป็นคนคุยกับผู้ใหญ่เอง"ทำทุกอย่างให้มันกลับมาเหมือนเดิม""ทำทุกอย่างหมายความว่ายังไงครับ""พ่อรู้ว่าเราเข้าใจสิ่งที่พ่อพูด อย่าไปทำแบบนี้กับผู้หญิงที่ไหนอีก ถ้าไม่รักเธอจริง" อย่างที่รู้กันอยู่ว่าศิลาเป็นคนที่รักเดียวใจเดียวและรักมั่นคง เขาทำให้ลูกๆ เห็นมาโดยตลอด เพื่อให้ลูกจดจำสิ่งที่พ่อทำเทวินหันมองไปดูหน้าเธอที่ยังนั่งเงียบอยู่แบบเป็นห่วงความรู้สึก"แต่พ่อครับ""เรื่องนี้เราจะทำกันเงีย
Last Updated : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 23
หลังจากที่คุยกับเขาจบ สโนไวท์ก็กลับห้อง โดยไม่ตามหาข้าวหอมอีกก๊อก..ก๊อก.. แต่พอกลับมาไม่นานก็มีคนมาเคาะประตูห้อง"กลับมาแล้วล่ะสิ โทรไปก็ไม่รับ" หญิงสาวพึมพำก่อนที่จะเปิดประตูห้อง "รุ่นพี่?""พี่มาเอาเสื้อผ้า"สโนไวท์ขยับออกเพื่อให้เขามีทางเข้ามาในห้อง"อยู่ในตู้ค่ะ"ชายหนุ่มเดินไปตู้เสื้อผ้าแล้วเปิดหยิบเอากระเป๋าที่เธอเก็บไว้แล้วออกมาจากตู้"ดูแลตัวเองด้วยนะ""ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ""พี่ไปล่ะ""เชิญ"เทวินมองเธอตั้งแต่เข้ามาในห้อง แต่เธอก็ไม่มองเขาเลย คงอยากให้เขารีบไปให้ไกลๆพอประตูปิดลง เสียงสะอื้นของหญิงสาวที่อยู่ในนั้นก็ค่อยๆ ดังขึ้น พร้อมร่างที่ทรุดลงกับพื้น กฎคือห้ามรัก เพราะคำนี้แหละ ที่มันทำให้เธอต้องแสดงออกมาแบบนี้ ในเมื่อเขาตั้งกฎนี้ไว้แล้ว และเธอก็ยินยอมที่จะทำตามกฎ มันก็คงต้องจบลงแบบนี้พอนึกขึ้นได้ว่าเขาคงลงไปถึงชั้นล่างแล้ว สโนไวท์รีบวิ่งมาที่ระเบียง เพื่อจะมองลงไปดูว่าเขาออกจากตึกนี้ไปหรือยังเธอกับเขาอาจจะเจอกันอีกเป็นครั้งคราว เพราะพ่อทั้งสองเป็นเพื่อนรักกัน แต่เธอจะทนได้ไหมถ้าเขามีแฟนหรือแต่งงานกับผู้หญิงคนที่เขาเลือกแล้วหยุดนะสโนไวท์ ตัวเองไม่ใช่เหรอที่ขำว่าเขาต
Last Updated : 2025-03-10
Latest chapter
กฎคือห้ามรัก บทที่ 80
"จะไปไหน" เทวินรีบเดินตามสโนไวท์ออกไป ส่วนเทวายังคงนั่งอยู่ที่เดิมแบบทำอะไรไม่ถูก เพราะอย่างที่รู้กันอยู่ว่าเขาไม่ต้องการมีครอบครัว ชีวิตโสดมันสุดแสนที่จะอิสระอยู่แล้วแต่สโนไวท์ไม่ได้บอกว่าเธอจะไปไหน พอออกจากห้องมาได้ สโนไวท์ก็เดินตรงไปจุดที่เกิดเรื่อง ..นั่นคือโต๊ะทำงานของข้าวหอม"บอสครับ" ก้าวหน้าและกุ้งนางที่นั่งอยู่หน้าห้องเห็นทั้งสองออกมาก็รีบเดินตามไปแกร็ก! มาถึงเธอไม่เสียเวลาเคาะเลยด้วยซ้ำ..สโนไวท์ก็เปิดประตูเข้าไป"??" อันอันที่มัวสนใจผลตรวจเลือดของข้าวหอมอยู่ เงยหน้าขึ้นมองคนที่เสียมารยาทเปิดประตูเข้ามาโดยไม่ขออนุญาตเพี๊ยะ! "เธอ!" พอถูกตบอันอันก็รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ "แกตบฉันทำไม?""ครั้งแรกฉันชำระบัญชีที่เธอตบเพื่อนฉัน""ครั้งแรก?"เพี้ยะ!!"โอ๊ย! นี่แก!!"คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็มอง ไม่เคยเห็นสโนไวท์โมโหขนาดนี้มาก่อน และก็สงสัยด้วยว่าครั้งที่สองตบทำไมอีก เพราะอันอันก็ตบข้าวหอมเพียงแค่ครั้งเดียว"ครั้งนี้ฉันตบสั่งสอนหมาที่อยู่ในปากของเธอ""กรี๊ดดด! อีบ้า!!" อันอันรีบเดินอ้อมออกจากโต๊ะทำงานเพื่อจะมาเอาคืน แต่ยังอ้อมมาไม่ถึงก็ถูกขัดขวางจากก้าวหน้าก่อน ตามด้วยกุ้งนาง และอีก
กฎคือห้ามรัก บทที่ 79
เป็นแบบที่สโนไวท์คิดไว้ ข้อมูลของกล้องนั้นถูกลบ "ทำไมตอนที่ผมถามแผนกควบคุมกล้องวงจรปิดของบริษัท พวกเขาถึงบอกว่ากล้องนั้นอยู่ในช่วงที่กำลังซ่อมแซม" ก้าวหน้าซึ่งยืนอยู่ในห้องนั้นด้วยเห็นว่าตอนนี้เครื่องบันทึกภาพกำลังกู้คืนมาและเหตุการณ์เริ่มรันออกมาให้เห็นทีละน้อย"นั่นหมายถึงต้องเป็นคนที่มีอำนาจถึงสั่งพนักงานให้ลบคลิปและปิดปากได้ค่ะ""เดี๋ยวเรื่องนี้พี่จัดการเอง" เทวินรับปากกับสโนไวท์ว่าจะจัดการเรื่องนี้เองพอสโนไวท์กู้ข้อมูลกลับมาได้ทั้งหมด ทุกคนก็นั่งดูคลิปเหตุการณ์วันและเวลาที่กุ้งนางบอกว่ามันเกิดเรื่องถ้าจำได้สโนไวท์เคยบอกว่าเธอไม่เคยเสียน้ำตาให้ใคร แต่ครั้งนี้พอเห็นเพื่อนถูกรังแก ทั้งการกระทำและคำพูด วาจานั้นถ่อยมากด้วย น้ำตาของเธอไหลลงมาโดยไม่รู้ตัว จนคนเป็นสามีเอื้อมมือไปซับมันออกให้"ทำไมผมไม่รู้เรื่องนี้เลย" ก้าวหน้ามองกล้องตรงนั้น ถ้ารู้ว่าข้าวหอมถูกอันอันรังแกถึงเพียงนี้เขาคงไม่นิ่งดูดายแน่ส่วนกุ้งนางที่นั่งมองอยู่ก็ไม่คิดว่าคำพูดที่อันอันพูดออกมามันจะถึงขนาดนี้ได้ เพราะทั้งภาพและเสียงคมชัดมาก"ท้องเหรอ?" มีประโยคหนึ่งที่ออกจากปากของอันอันพูดว่าข้าวหอมแกล้งท้องเพื่อจะจับเ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 78
"แต่ฉันไม่ได้อยู่คิวแรกนี่คะ" ข้าวหอมพอจะรู้แล้วว่าเธอติดร่างแหของอันอัน แต่ถึงยังไงก็ต้องปฏิเสธการตรวจให้ได้ก่อน"เธอเป็นผู้ช่วยฉัน ก็ต้องเป็นคนนำร่องสิ ฉันก็จะตรวจเหมือนกัน""ถ้างั้นคุณก็ตรวจก่อนสิคะ""การตรวจสุขภาพไม่น่ากลัวหรอกครับ" คุณหมอที่นั่งฟังอยู่คิดว่าสาวๆ กลัวเรื่องการตรวจ "ผมจะพยายามเบามือที่สุดครับ" ว่าแล้วคุณหมอก็หยิบเข็มขึ้นมาขอเจาะเลือดก่อนเป็นอันดับแรก"เจาะเลือดด้วยหรือคะ? แค่ตรวจสุขภาพไม่ใช่เหรอ""มีเพิ่มขึ้นมาหน่อยครับ" คุณหมอดูเอกสารที่มาร์คไว้เหตุผลก็ถือว่าใช้ได้ เพราะเผื่อบุคคลนั้นท้องไม่รู้ตัวจะได้ป้องกันเด็กในครรภ์ไม่ให้เป็นอันตรายจากการทำงานได้ที่สำคัญคือทุกคนเซ็นอนุมัติไว้แล้วตอนที่ทำเอกสาร..รวมทั้งข้าวหอมด้วยข้าวหอมเห็นคุณหมอตั้งใจทำงานถ้าเธอช้าทุกอย่างก็คงจะช้าไปด้วย เอาวะถึงยังไงเธอก็ไม่คิดจะอยู่ที่นี่แล้วอยากจะตรวจก็ตรวจไปสิ หญิงสาวยืนแขนไปให้คุณหมอเจาะเลือด แล้วก็วัดความดัน วัดการเต้นของหัวใจ"เสร็จแล้วใช่ไหมคะ""เสร็จแล้วครับ คนต่อไปเลยครับ" คุณหมอพูดในขณะที่กำลังจดรายละเอียดเพื่อนำไปวินิจฉัยต่อในเมื่ออันอันได้สิ่งที่ต้องการแล้วก็เลยไม่ได้สนใจว่าข้
กฎคือห้ามรัก บทที่ 77
"รอยอะไร""ฉันคงเดินชนผนังห้องมั้งคะ หน้าถึงได้เป็นรอย""ทำไมต้องประชด ตอบมาตามตรงเลยไม่ได้หรือไง""นี่แหละค่ะมันตรงที่สุดแล้ว" ตาไม่มีหรือไงถึงไม่รู้ว่านี่มันคือรอยถูกตบ ไม่มีสมองคิดหรือไงว่าเมื่อสักครู่เธอมีเรื่องกับใคร ถ้าคนมันจะใส่ใจกันจริง ถ้าเห็นค่ากันจริง เขาคงสัมผัสได้ว่าเธอถูกรังแกก่อน แต่เขาคงถามไปงั้นๆ"เรื่องหมอ ฉันประสานงานให้แล้ว" เขาเป็นผู้ชายไม่ค่อยรู้หรอกว่าผู้หญิงต้องการให้สนใจถึงได้พูดประชด แต่เห็นว่าเธอพูดแบบนั้นคงไม่อยากให้เขายื่นมือเข้าไป ชายหนุ่มก็เลยพูดเรื่องที่เรียกเธอเข้ามาหาและที่เขารู้ เพราะวันนั้นตอนที่เธอคุยกับกุ้งนางและก้าวหน้าอยู่หน้าห้อง เทวาได้ยินทุกคำพูด ถึงแม้จะเข้าไปในห้องแล้วแต่ก็ไม่ได้ยืนห่างประตู"ค่ะ" แต่ข้าวหอมคิดว่าคงเป็นเธอคนนั้นขอร้องมา เขาถึงรีบจัดการให้ คนรักขอใครจะไม่รีบทำให้ล่ะ"หือ?" อีกอย่างหนึ่งที่เทวาอยากจะเห็นถึงได้พาเธอเข้ามาในห้อง..นั่นคือรอยยิ้ม ถ้าเธอได้ยินว่าเรื่องที่หนักใจอยู่มีคนจัดการให้แล้วเธอคงจะดีใจ แต่เขาไม่เห็นร่องรอยของความดีใจบนใบหน้าเธอเลย"แค่นี้ใช่ไหมคะ" พูดจบข้าวหอมก็หันมาที่ประตู แล้วก็เปิดมันออกพอประตูเปิดออก
กฎคือห้ามรัก บทที่ 76
แค่ผู้หญิงหน้าไม่อายคนหนึ่งทำไมเขาต้องมาสนใจเราด้วย อยากจะร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ได้เพราะนี่มันที่ทำงานช่วยงานในห้องประชุมเสร็จข้าวหอมก็กลับมาที่โต๊ะทำงาน ถ้าไม่เพราะเห็นแก่เพื่อนเธอคงไม่นั่งอยู่ที่นี่ให้พวกเขามองเธอเป็นตัวตลกแบบนี้หรอก เพราะเธอรู้ว่าพวกเขาคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว ที่ทำกับเธอคืนนั้นคงเมา หรือแค่อยากจะลองดูว่าเธอจะง่ายไหมปึก! ขณะกำลังคิดอะไรอยู่นั้นก็ได้มีเอกสารวางลงตรงหน้า จะเรียกว่าวางก็คงไม่ใช่ เพราะคนที่ส่งให้แทบจะเรียกว่าโยนมันลงมา"อะไรคะ""ไปจัดการต่อด้วย"ข้าวหอมหยิบเอกสารนั้นขึ้นมาดูว่ามันคืออะไร พออ่านดูแล้วมันเกินความสามารถของเธอ ข้าวหอมก็เลยถือมันมาปรึกษากับกุ้งนางดู"ทำไมให้ผู้ช่วยประสานไปที่โรงพยาบาลเองด้วย ต้องให้ผู้ที่มีอำนาจสิ""คุณกุ้งนางพอช่วยได้ไหมคะ" ตอนนี้เธอเหนื่อยมากไม่อยากจะสู้รบปรบมือกับใครแล้ว เขาให้ทำอะไรก็ทำๆ ไป รอแค่สโนไวท์กลับมาเธอก็จะไปจากที่นี่แล้ว ความคิดใหม่ของข้าวหอมก็คือ..ถึงแม้สโนไวท์กลับมาเธอก็จะไม่อยู่ที่นี่แล้ว ไปตายเอาดาบหน้ายังดูมีค่ากว่าอยู่ที่นี่"เดี๋ยวพี่จะลองถามคุณก้าวหน้าดูว่าพอจะประสานให้ได้ไหม""มีอะไรกันครับ" ก้าวหน้าออก
กฎคือห้ามรัก บทที่ 75
ข้าวหอมรีบเปลี่ยนสีหน้าใหม่ แล้วเริ่มทำงานที่ถูกสั่งมาพนักงานในบริษัทไม่ใช่น้อยๆ ตรวจวันเดียวไม่หมดอยู่แล้ว คงใช้เวลาเป็นสัปดาห์ ไม่แน่ใจว่าจะหลีกเลี่ยงการตรวจได้ไหม แต่เธอสามารถใส่รายชื่อตัวเองในวันสุดท้ายได้ เผื่อว่าถึงตอนนั้นสโนไวท์จะกลับมาแล้วเย็นวันเดียวกัน.."จะกลับแล้วเหรอคะ" อันอันแกล้งเดินมาที่ลิฟต์เวลาเดียวกับเทวากำลังจะกลับ"ครับ""เสียดายจัง ถ้าพอมีเวลาว่าจะชวนคุณเทวาไปทานข้าวเย็นด้วยกันสักหน่อย""ผมมีเวลาครับ""ไปได้เหรอคะ" ทีแรกคิดว่าจะถูกปฏิเสธแล้วเชียว"พวกนายไม่ต้องตามมาฉันจะไปออกเดท""ไม่ได้หรอกครับ" วันนั้นที่ลูกน้องพ่อของเขาไม่ตามไปก็เพราะเป็นคนที่เขาจะแต่งงานด้วย แต่วันนี้ไม่ใช่เทวาส่ายหน้าแบบเอือมระอา แต่แค่นี้เหรอจะหยุดเขาได้"ไปกันครับ" พอเทวาเข้าไปในลิฟต์อันอันก็รีบตามไป และคนของพ่ออีกสองนายก็รีบตามเข้าไปในลิฟต์เช่นกันข้าวหอมที่ยืนรอรถกลับบ้าน เห็นเพื่อนมองก็เลยอดมองตามไม่ได้และสิ่งที่เธอเห็นคือ เบาะหลังของรถคันนั้นไม่ได้มีแต่เขาที่นั่งอยู่ ยังมีผู้หญิงอีกคนนั่งอยู่ข้างๆ"คนนี้เป็นลูกสาวของหุ้นส่วนไม่ใช่เหรอ" เสียงพนักงานที่ยืนอยู่ข้างๆ พูดคุยกันข้าวหอมอ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 74
"เจ็บ" คนตัวเล็กดันกายลุกจากท่อนเอ็นที่เขาพยายามจะดันมันเข้ามาให้ได้"ซี๊ดดด อย่าเพิ่งสิ" ถึงแม้เขาจะจัดการกับกางเกงชั้นในตัวนั้นไปแล้ว แต่มันก็ยังเข้าลำบากอยู่ดี และนั่นมันก็หมายถึง..เธอยังไม่เคยผ่านเรื่องอย่างว่ากับใคร ช่องทางเข้าถึงยังไม่ขยายตัว เรื่องแบบนี้ผู้ชายเขารู้ดี"โอ๊ย" ข้าวหอมสะดุ้งเมื่อถูกเขาจับร่างกระแทกลงจนมันเข้ามาในร่างกายเกินครึ่งค่อนลำได้ "เจ็บ"สองมือหนาแนบไว้กับสะโพกงาม แล้วค่อยๆ จับร่างของเธอโยกทีละน้อยแบบช้าๆ มาถึงขั้นนี้แล้วถ้าปล่อยเธอไปไม่ต้องมาเรียกเขาว่าเทวา"ซี๊ดด" เขายังคงจับร่างของเธอโยกและตอนนี้มันก็เข้าไปได้ลึกมากแล้ว คงเพราะในร่องของเธอเริ่มมีน้ำหล่อลื่นออกมา นั่นหมายถึงเธอก็เริ่มมีอารมณ์กับเขามากแล้วมือหนาสอดเข้าไปด้านหลังเสื้อที่เธอใส่อยู่แล้วปลดกระดุมเสื้อชั้นใน โดยเจ้าตัวไม่รู้เลยว่าตอนนี้มันหลุดไปแล้ว"แน่นดีจังเลย" มือข้างหนึ่งขย้ำหน้าอกเพราะมันเต็มไม้เต็มมือแถมยังตั้งชูชันสู้มือ อีกข้างเขาจับร่างของเธอให้โยกโดยไม่ให้ขาดตอน "ซี๊ดดด ใจเย็นเดี๋ยวมันก็ขาดก่อนหรอก" ร่องเล็กบีบรัดตัวแน่นมากจนเขาเริ่มจะเจ็บยอดปลาย"อ่ะ..อ่ะ..อืออ" แต่ดูเหมือนข้าวหอมจ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 73
"ดื่มหน่อยไหม" เทวายกแก้วเหล้าเข้ามาใกล้ริมฝีปากบาง ถึงแม้เขาจะถามแต่ก็ไม่เชิงบังคับให้ดื่ม"ฉันดื่มเองได้ค่ะ" ถ้าปฏิเสธเดี๋ยวก็ขู่อีก เธอก็เลยจำยอมต้องดื่ม"มีคนป้อนทำไมต้องดื่มเองด้วยล่ะ""อืมม" ข้าวหอมยอมเผยอปากออกเล็กน้อยถ้าไม่เช่นนั้นเหล้าคงได้ไหลเข้าจมูกแน่"??" คนที่เข้ามาใหม่เห็นภาพนั้นพอดี"เสด็จมาได้แล้วเหรอครับคุณชายวาฬ" เพื่อน 2-3 คนที่นั่งอยู่ก่อนหันไปทักทาย"ทำไมต้องนัดกันไกลขนาดนี้ด้วย" ปลาวาฬละสายตาจากภาพที่เห็นเมื่อสักครู่หันไปคุยกับเพื่อน แต่เขาก็ยังอดหันกลับมองมาดูเธอคนนั้นอีกครั้งไม่ได้เพราะเห็นว่าเธอสำลักเหล้าที่เทวาป้อนให้ดื่มเมื่อสักครู่"แอะๆ""อย่าบอกนะว่าดื่มไม่เป็น" เทวาวางแก้วเหล้าลงแล้วเอื้อมไปหยิบกระดาษทิชชูมา"ฉันทำเอง""อยู่นิ่งๆ"ข้าวหอมกำลังจะเอากระดาษทิชชูจากเขามาเช็ด แต่พอเขาไม่ให้ เธอก็เลยยอมปล่อยให้เขาเป็นคนเช็ด"สงสัยจะเป็นแฟนมันหรือเปล่าวะ มาด้วยกันแถมเทคแคร์ดีอีกด้วย""แบบไอ้เทวาเนี่ยเหรอ กินเบื่อคงเขี่ยทิ้งอีกนั่นแหละ"ปลาวาฬได้ยินเพื่อนกระซิบพูดกัน ก็รู้ได้ในทันทีว่าผู้หญิงคนนี้คงไม่ใช่สาวที่ทำงานในผับแห่งนี้ที่จริงเทวาก็รู้แหละว่าปลาวาฬมาถ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 72
"ฉันจะทำงานห้องนี้ทำความสะอาดด้วย""ค่ะ" มันเป็นห้องว่างและห้องโล่งมาก ทำความสะอาดก็คงไม่ยาก ข้าวหอมคิดว่าอันอันคงกำลังให้คนจัดโต๊ะทำงานและเฟอร์นิเจอร์เข้ามา ก็เลยหาอุปกรณ์มาปัดกวาดเช็ดถู"โต๊ะวางอยู่ข้างนอกไปยกเข้ามา""ให้ฉันยกเหรอคะ""เธอเป็นผู้ช่วยฉัน""เดี๋ยวฉันไปวานผู้ชายมายกให้ค่ะ""ฉันสั่งเธอยก""ฉันคงทำตามที่คุณพูดไม่ได้หรอกค่ะ" ข้าวหอมกำลังจะออกมาไหว้วานให้ผู้ชายข้างนอกยกโต๊ะเข้ามาให้ แต่ไม่ทันได้ออกก็ถูกอันอันคว้าตัวกระชากกลับเข้ามาในห้องก่อน"เธอเป็นแค่ขี้ข้าอย่ามาปากดี""คุณคงเข้าใจผิดแล้วมั้งคะ""ฉันรู้นะ ว่าเรื่องนั้นเธอแค่กุขึ้นมา ถ้าไม่เช่นนั้นผู้ชายคงไม่ดูหน้าตาตื่นตกใจขนาดนั้นหรอก" อันอันหมายถึงคืนวันที่ข้าวหอมบอกว่าท้องกับเทวา เพราะวันนั้นเทวาดูเหมือนไม่รู้เรื่องเลยแถมยังดูตกใจด้วย "เรากำลังพูดเรื่องเดียวกันหรือเปล่าคะ""คิดจะเปลี่ยนเรื่องงั้นเหรอ""เดี๋ยวฉันจะให้คนจัดโต๊ะเข้ามาให้ และจะลงไปขอผู้ช่วยขึ้นมาให้คุณใหม่""เธอจะขัดคำสั่งฉันหรือไง""โอ๊ยนี่คุณฉันเจ็บนะ" ครั้งนี้อันอันกระชากแรงกว่าครั้งแรกและเล็บก็ขูดที่แขนของข้าวหอมด้วย"เธออย่าคิดว่าฉันไม่กล้าทำอะไรนะ เ
