เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 21
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-10 13:35:25
บทที่เกี่ยวข้อง
กฎคือห้ามรัก บทที่ 22
"??" จังหวะที่เทวินเปิดประตูห้องก่อนจะเดินเข้า สายตาเขาเหลือบมองไปเห็นใครบางคนที่มองมา "คุณพ่อ?"เวลาผ่านไปหลายนาที.. กองทัพได้โทรไปตามให้ศิลามาหา ..ใช่แล้วคนที่ยืนมองก็คือกองทัพ ลูกเหรอจะตามทันพ่อได้ แค่การล่อหลอกให้ลูกเชื่อว่าตัวเองลงไปแล้วมันไม่ได้ยากเลย"ทำไมพวกเราต้องสร้างเรื่องขึ้นมาด้วย" ศิลามาถึงก็ไม่พอใจเอามากๆ ที่ลูกชายทำแบบนี้จริง เพราะตอนนี้ผู้ใหญ่รู้แล้วว่าทั้งสองแค่หลอกเพื่ออยากจดทะเบียนสมรส เหตุผลคงเพราะอยากเข้าไปบริหารบริษัท"พ่อครับ""ถ้ายังจะเล่นละครตบตาพ่ออยู่ ไม่ต้องพูด""ผมขอโทษครับ" พวกท่านคงรู้อะไรมามากแล้วถึงได้เข้ามาคุยกับเขาและเธอ ซึ่งตอนนี้สโนไวท์เอาแต่นั่งเงียบปล่อยให้เขาเป็นคนคุยกับผู้ใหญ่เอง"ทำทุกอย่างให้มันกลับมาเหมือนเดิม""ทำทุกอย่างหมายความว่ายังไงครับ""พ่อรู้ว่าเราเข้าใจสิ่งที่พ่อพูด อย่าไปทำแบบนี้กับผู้หญิงที่ไหนอีก ถ้าไม่รักเธอจริง" อย่างที่รู้กันอยู่ว่าศิลาเป็นคนที่รักเดียวใจเดียวและรักมั่นคง เขาทำให้ลูกๆ เห็นมาโดยตลอด เพื่อให้ลูกจดจำสิ่งที่พ่อทำเทวินหันมองไปดูหน้าเธอที่ยังนั่งเงียบอยู่แบบเป็นห่วงความรู้สึก"แต่พ่อครับ""เรื่องนี้เราจะทำกันเงีย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 23
หลังจากที่คุยกับเขาจบ สโนไวท์ก็กลับห้อง โดยไม่ตามหาข้าวหอมอีกก๊อก..ก๊อก.. แต่พอกลับมาไม่นานก็มีคนมาเคาะประตูห้อง"กลับมาแล้วล่ะสิ โทรไปก็ไม่รับ" หญิงสาวพึมพำก่อนที่จะเปิดประตูห้อง "รุ่นพี่?""พี่มาเอาเสื้อผ้า"สโนไวท์ขยับออกเพื่อให้เขามีทางเข้ามาในห้อง"อยู่ในตู้ค่ะ"ชายหนุ่มเดินไปตู้เสื้อผ้าแล้วเปิดหยิบเอากระเป๋าที่เธอเก็บไว้แล้วออกมาจากตู้"ดูแลตัวเองด้วยนะ""ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ""พี่ไปล่ะ""เชิญ"เทวินมองเธอตั้งแต่เข้ามาในห้อง แต่เธอก็ไม่มองเขาเลย คงอยากให้เขารีบไปให้ไกลๆพอประตูปิดลง เสียงสะอื้นของหญิงสาวที่อยู่ในนั้นก็ค่อยๆ ดังขึ้น พร้อมร่างที่ทรุดลงกับพื้น กฎคือห้ามรัก เพราะคำนี้แหละ ที่มันทำให้เธอต้องแสดงออกมาแบบนี้ ในเมื่อเขาตั้งกฎนี้ไว้แล้ว และเธอก็ยินยอมที่จะทำตามกฎ มันก็คงต้องจบลงแบบนี้พอนึกขึ้นได้ว่าเขาคงลงไปถึงชั้นล่างแล้ว สโนไวท์รีบวิ่งมาที่ระเบียง เพื่อจะมองลงไปดูว่าเขาออกจากตึกนี้ไปหรือยังเธอกับเขาอาจจะเจอกันอีกเป็นครั้งคราว เพราะพ่อทั้งสองเป็นเพื่อนรักกัน แต่เธอจะทนได้ไหมถ้าเขามีแฟนหรือแต่งงานกับผู้หญิงคนที่เขาเลือกแล้วหยุดนะสโนไวท์ ตัวเองไม่ใช่เหรอที่ขำว่าเขาต
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 24
"คุณหมายถึงบริษัทที่มีหุ้นอยู่กับเพื่อนน่ะเหรอคะ""ใช่"นี่แค่ได้ยินพ่อกับแม่คุยกันนะ ทำไมเราถึงหัวใจเต้นแรงแบบนี้ เพราะนั่นมันหมายถึงว่าเธอจะได้เจอเขาแล้วใช่ไหม"แต่บริษัทไม่ได้อยู่ในตัวกรุงเทพฯ นี่คะ" ประโยคนี้แม่ของเธอเป็นคนออกความคิดเห็น"เดี๋ยวเรื่องนี้ผมคุยกับทางมหาวิทยาลัยเอง"เช้าวันจันทร์ที่มหาวิทยาลัย.."ลูกไปเรียนเถอะ ทางนี้เดี๋ยวพ่อคุยกับอาจารย์เอง" วันนี้กองทัพถือโอกาสมาส่งลูกสาวเพื่อจะได้คุยเรื่องออกไปฝึกงานของลูกด้วย"ค่ะ" ถึงแม้เธอจะมีทีท่าว่าไม่สนใจ แต่ในใจแล้วก็อยากตามพ่อไปฟังให้รู้แล้วรู้รอดว่าพวกท่านจะคุยอะไรกันบ้างสโนไวท์นั่งเรียนจนถึงเที่ยงวัน พ่อก็ยังไม่ส่งข่าวมา แต่เธอไม่กล้าที่จะทักไปถามท่านหรอกเย็นวันนั้น.."สวัสดีค่ะอาจารย์""อ้าวหนูสโนไวท์ เข้ามานั่งก่อนสิลูก""อาจารย์ให้เข้ามาพบมีอะไรคะ""อาจารย์คุยกับพ่อของเราแล้ว ท่านยินดีจะช่วยเหลือทุกอย่าง" และนี่แหละคืออีกหนึ่งเหตุผล ที่ทางอาจารย์มหาวิทยาลัยติดต่อไปหาท่าน เพราะอยากได้คนสนับสนุน ให้นักศึกษาออกไปทำงานข้างนอกค่าใช้จ่ายต้องมีอยู่แล้ว แถมถ้าขอร้องจากท่านที่มียศตำแหน่งสูง นั่นหมายถึงนักศึกษาจะปลอดภัยในการ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 25
"สวัสดีค่ะน้องๆ นักศึกษา" คนที่เข้ามาให้ความรู้วันปฐมนิเทศสำหรับนักศึกษาฝึกงาน ก็ได้เข้ามาตามเวลาที่กำหนดไว้"สวัสดีค่ะ//สวัสดีครับ" นักศึกษาทุกคนต่างก็ทักทายตอบ แต่มีอยู่คนหนึ่งที่เงียบเอาแต่นั่งมอง"ยินดีต้อนรับน้องๆ" คนที่พูดมองกวาดสายตาไปรอบๆ จนไปสะดุดอยู่กับนักศึกษาผู้หญิงคนหนึ่ง "พี่ขอแนะนำตัวเลยนะคะ พี่เป็นคณะกรรมการบริหารบริษัทนี้ ตำแหน่งที่รับผิดชอบอยู่ก็คือรองประธาน"พอได้ยินสาวสวยตรงหน้าแนะนำตัว ทุกคนต่างก็ทึ่ง ไม่คิดว่าคนที่จะมาให้ความรู้เป็นถึงท่านรองประธานของบริษัท ..ใช่แล้วผู้หญิงคนนี้ก็คือลักขณาและคนที่ลักขณามองก็คือสโนไวท์ ลักขณาไม่รู้หรอกว่าสโนไวท์จะเป็นหนึ่งในนักศึกษาที่มาฝึกงานแต่สโนไวท์ก็คิดไว้แล้วว่าต้องเจอเธอคนนี้ ดีไม่ดีเธออาจจะทำสิ่งที่ต้องการสำเร็จแล้วก็ได้ เพราะตอนนี้เขาก็โสดแล้วนี่"วันนี้ทุกคนแค่มาฟังรายละเอียดกันคร่าวๆ ก่อนนะคะ เดี๋ยวพี่จะให้เลขาประสานงานเรื่องเข้าแผนก"กว่าจะมาพูดถึงตอนนี้ก็ใกล้เที่ยง ทางบริษัทรับเลี้ยงอาหารทั้ง 3 มื้อ พนักงานในบริษัทไม่รู้หรอก ว่าทำไมบริษัทถึงมีนโยบายรับเด็กฝึกงาน แถมยังมีที่พัก เลี้ยงข้าว 3 มื้อ แบบนี้คงไม่มีที่ไหนทำ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 26
นักศึกษาทุกคนมารออยู่หน้าบริษัท เพราะมีรายชื่อออกมาแล้วว่าใครฝึกงานในตำแหน่งไหนบ้างพอเห็นรายชื่อของตัวเองแล้วว่าอยู่ในแผนกไหน ต่างคนก็ไปตามที่บริษัทจัดไว้ให้"แน่ใจนะว่าให้เรามาฝึกงานเป็นนักบริหาร" เพราะพวกเธอเรียนบริหารธุรกิจก็ต้องฝึกงานเกี่ยวกับเรื่องบริหารหรือเอกสารสิ แต่สิ่งที่เกตุแก้วเห็นคือ.. "แล้วนี่มันอะไร""ใช่ผิดพลาดอะไรหรือเปล่าเนี่ย" เรื่องแรกมั้งที่ข้าวหอมคิดตรงกับเกตุแก้ว เพราะสิ่งที่พวกเธอได้ทำคือพนักงานทำความสะอาด"อ้าว..นายก็ได้มาแผนกนี้เหรอ" เกตุแก้วหันไปเห็นว่าบอยกำลังเดินเข้ามาที่สโนไวท์ไม่พูดอะไร เพราะรู้แล้วว่าคงถูกแม่มดนั่นแกล้งแน่ แต่เรื่องที่บอยมาร่วมฝึกงานกับพวกเธอ นางแม่มดนั้นรู้อะไรมาหรือเปล่าพอสโนไวท์สังเกตดีๆ เห็นใบหน้าของบอยมีรอยช้ำเล็กน้อย มันเกิดอะไรขึ้น..เพราะเมื่อคืนนี้บอยไม่อยู่ในสภาพนี้นี่"สโนว์เธอเป็นลูกสาวของท่านนายพลช่วยพูดให้พวกเราหน่อยสิ" หัวเด็ดตีนขาดยังไงเกตุแก้วคงไม่ทำงานพวกนี้แน่"เขาให้ทำอะไรเราก็ทำอันนั้นเถอะ มันไม่ได้ลำบากนี่""ถ้าน้องๆ เตรียมตัวเสร็จแล้วก็ไปทำตามฝ่ายที่ลิสท์รายชื่อไว้เลยนะ" แต่ละวันแม่บ้านจะดูก่อนว่าคนไหนได้ทำโซนไห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 27
ลักขณาหันมองดูเทวินทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นใครที่ยกน้ำเข้ามาในห้องนี้ พอเห็นว่าเทวินยังไม่ได้มองเด็กฝึกงานที่ยกน้ำเข้ามา ลักขณารีบหันไปมองหัวหน้าแม่บ้าน จะบอกให้พาพวกนี้ออกไปให้ไว ..แต่ก็ไม่ทันแล้ว"......" เทวินมองมือของคนที่เพิ่งจะวางเครื่องดื่มลงตรงหน้า แล้วค่อยๆ มองตามแขนนั้นขึ้นไปจนถึงใบหน้าของเธอ"????" พอเห็นว่าใครที่นั่งเป็นประธานในที่ประชุม ข้าวหอมและเกตุแก้วต่างก็แปลกใจ เพราะทั้งสองรู้จักรุ่นพี่เทวินเป็นอย่างดี แต่ไม่มีใครรู้ว่าเขามาอยู่ในห้องนี้ได้อย่างไรสโนไวท์รู้อยู่แล้วว่าต้องเจอเขาในห้องประชุม เธอก็เลยเลือกที่จะนำเครื่องดื่มไปวางให้ตรงนั้นและเธอก็รู้สึกน้อยใจขึ้นมาในทันที พอเขาเห็นหน้าเธอแล้วดูไม่แปลกใจไม่ตกใจหรือไม่แสดงอาการอะไรออกมาให้เห็นเลย เหมือนว่าไม่ได้ดีใจที่เห็นเธออยู่ที่นี่และลักขณาก็พอใจภาพที่เห็นตอนนี้เป็นอย่างยิ่ง ดูเหมือนว่าทั้งสองจะแยกทางกันไม่ดีนัก ไม่สิ..ฝ่ายชายอาจจะหมดเยื่อใยแล้วแต่ฝ่ายหญิงยังมี เพราะถ้าไม่งั้นเธอคงไม่นำเครื่องดื่มไปวางให้กับเขา เพราะฉะนั้นจะให้พวกเขาเข้าใกล้กันไม่ได้ ถ่านไฟเก่ายังไงมันก็คุง่ายกว่า"เทวินคะอะไรเปื้อนมุมปากคุณ" ลักขณาหย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 28
"น้องครับพี่บอกให้ตามออกมาไง" พอก้าวหน้าเห็นว่าคนที่เดินตามมาก็คือคนที่เขาอยากให้อยู่ในห้องนั้น ก็เลยหันไปเรียกอีกคนให้ตามออกมา"ทำไมต้องเป็นเราออกไปด้วยวะ" เกตุแก้วพึมพำก่อนที่จะเดินตามไป"เก็บทำความสะอาดให้เสร็จ ถ้าไม่เสร็จก็ไม่ต้องออกมานะ" ประโยคสุดท้ายก่อนที่ก้าวหน้าจะปิดประตูห้องท่านประธานไว้หญิงสาวทำตามโดยการเดินกลับไปเก็บเอกสารแบบเงียบๆ"เรียนเป็นยังไงบ้าง" เทวินเป็นคนทำลายความเงียบนั้นก่อน"ก็ไม่เป็นยังไงนี่คะ" ขณะที่พูดเธอก็ยังคงเก็บเอกสารคนที่นั่งอยู่เก้าอี้ทำงานลุกขึ้น แล้วนั่งยองๆ ลงไปช่วยเก็บเอกสาร"ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันทำเองได้""สบายดีไหม"สโนไวท์ไม่ตอบ เพราะเธอไม่อยากมีความรู้สึกดีๆ แบบนั้นกับเขาอีก เธอรีบเก็บเอกสาร เพื่อจะรีบออกจากห้องนี้เห็นว่าเธอไม่อยากคุยด้วย เขาก็ไม่คุยต่อ แต่ยังช่วยเธอเก็บเอกสารอยู่ จนทั้งสองนำเอกสารขึ้นมาจากพื้นจนหมด"ขอตัวนะคะ" พูดแค่นั้นสโนไวท์ก็เดินมาเปิดประตู โดยไม่รอว่าท่านประธานจะอนุญาตให้ออกไปได้หรือยัง"น้องจะไปไหนครับ""กลับลงไปข้างล่างค่ะ" หญิงสาวที่กำลังจะเดินไปที่ลิฟต์หันมองกลับมา เมื่อได้ยินผู้ช่วยของเขาทักถาม"น้องไม่ต้องไปแล้วครับ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 29
เอาไงดี ไม่ได้เตรียมมาด้วย..ห้องน้ำ เธอต้องเข้าไปเช็คก่อนว่าตอนนี้ข้าศึกมันบุกมากหรือบุกน้อย แต่ถ้าออกไปใช้ห้องน้ำด้านนอก ตอนก้าวขาถ้ามันไหลลงมาล่ะจะทำยังไงสโนไวท์หันกลับไปมองว่าเขายังตั้งหน้าตั้งตาทำงานอยู่เหมือนเดิมไหม เทวินเห็นเธอหันมาก็รีบหันกลับอย่างไวขอยืมใช้ห้องน้ำหน่อยนะท่านประธาน ..หญิงสาวค่อยๆ เดินไปทางห้องน้ำ เพราะในนี้มีห้องน้ำส่วนตัว"งื้อออ มาแล้วจริงๆ ด้วยทำไงดี" ทีแรกยังภาวนาขอให้เป็นแค่ตกขาว หญิงสาวก็เลยหยิบเอากระดาษทิชชูมาซับออกก่อนเล็กน้อยหรือจะใช้กระดาษทิชชู่ดีแทนดี ถ้าม้วนกระดาษทิชชูหนาหน่อยก็คงจะพอได้ ..พอได้อะไรล่ะประจำเดือนมาแต่ละทีอย่างกับถูกเชือด ตอนนี้ความคิดตีกันให้วุ่นก๊อก ก๊อก "กรี๊ดด" อยู่ดีๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นใครจะไม่ตกใจล่ะกำลังกลุ้มใจอยู่เชียว"เป็นอะไรหรือเปล่า""อย่าเข้ามานะ" เธอเห็นว่าเขากำลังจะเปิดประตูเข้ามา เพราะคิดว่าแค่จะเข้ามาเช็คดูก็เลยไม่ได้ล็อกกลัวว่าจะมีเสียงดัง"เป็นอะไร""ที่นี่มี..เออ..มีไอ้นั่นให้ยืมไหม""ไอ้นั่นคืออะไร" เขาก็พอรู้แล้วล่ะเพราะอาการเธอเหมือนตอนที่อยู่ด้วยกัน แต่คิดว่าเธออยากจะได้ยามากกว่า ก็เลยถามเพื่อความแน่ใจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10
บทล่าสุด
กฎคือห้ามรัก บทที่ 80
"จะไปไหน" เทวินรีบเดินตามสโนไวท์ออกไป ส่วนเทวายังคงนั่งอยู่ที่เดิมแบบทำอะไรไม่ถูก เพราะอย่างที่รู้กันอยู่ว่าเขาไม่ต้องการมีครอบครัว ชีวิตโสดมันสุดแสนที่จะอิสระอยู่แล้วแต่สโนไวท์ไม่ได้บอกว่าเธอจะไปไหน พอออกจากห้องมาได้ สโนไวท์ก็เดินตรงไปจุดที่เกิดเรื่อง ..นั่นคือโต๊ะทำงานของข้าวหอม"บอสครับ" ก้าวหน้าและกุ้งนางที่นั่งอยู่หน้าห้องเห็นทั้งสองออกมาก็รีบเดินตามไปแกร็ก! มาถึงเธอไม่เสียเวลาเคาะเลยด้วยซ้ำ..สโนไวท์ก็เปิดประตูเข้าไป"??" อันอันที่มัวสนใจผลตรวจเลือดของข้าวหอมอยู่ เงยหน้าขึ้นมองคนที่เสียมารยาทเปิดประตูเข้ามาโดยไม่ขออนุญาตเพี๊ยะ! "เธอ!" พอถูกตบอันอันก็รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ "แกตบฉันทำไม?""ครั้งแรกฉันชำระบัญชีที่เธอตบเพื่อนฉัน""ครั้งแรก?"เพี้ยะ!!"โอ๊ย! นี่แก!!"คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็มอง ไม่เคยเห็นสโนไวท์โมโหขนาดนี้มาก่อน และก็สงสัยด้วยว่าครั้งที่สองตบทำไมอีก เพราะอันอันก็ตบข้าวหอมเพียงแค่ครั้งเดียว"ครั้งนี้ฉันตบสั่งสอนหมาที่อยู่ในปากของเธอ""กรี๊ดดด! อีบ้า!!" อันอันรีบเดินอ้อมออกจากโต๊ะทำงานเพื่อจะมาเอาคืน แต่ยังอ้อมมาไม่ถึงก็ถูกขัดขวางจากก้าวหน้าก่อน ตามด้วยกุ้งนาง และอีก
กฎคือห้ามรัก บทที่ 79
เป็นแบบที่สโนไวท์คิดไว้ ข้อมูลของกล้องนั้นถูกลบ "ทำไมตอนที่ผมถามแผนกควบคุมกล้องวงจรปิดของบริษัท พวกเขาถึงบอกว่ากล้องนั้นอยู่ในช่วงที่กำลังซ่อมแซม" ก้าวหน้าซึ่งยืนอยู่ในห้องนั้นด้วยเห็นว่าตอนนี้เครื่องบันทึกภาพกำลังกู้คืนมาและเหตุการณ์เริ่มรันออกมาให้เห็นทีละน้อย"นั่นหมายถึงต้องเป็นคนที่มีอำนาจถึงสั่งพนักงานให้ลบคลิปและปิดปากได้ค่ะ""เดี๋ยวเรื่องนี้พี่จัดการเอง" เทวินรับปากกับสโนไวท์ว่าจะจัดการเรื่องนี้เองพอสโนไวท์กู้ข้อมูลกลับมาได้ทั้งหมด ทุกคนก็นั่งดูคลิปเหตุการณ์วันและเวลาที่กุ้งนางบอกว่ามันเกิดเรื่องถ้าจำได้สโนไวท์เคยบอกว่าเธอไม่เคยเสียน้ำตาให้ใคร แต่ครั้งนี้พอเห็นเพื่อนถูกรังแก ทั้งการกระทำและคำพูด วาจานั้นถ่อยมากด้วย น้ำตาของเธอไหลลงมาโดยไม่รู้ตัว จนคนเป็นสามีเอื้อมมือไปซับมันออกให้"ทำไมผมไม่รู้เรื่องนี้เลย" ก้าวหน้ามองกล้องตรงนั้น ถ้ารู้ว่าข้าวหอมถูกอันอันรังแกถึงเพียงนี้เขาคงไม่นิ่งดูดายแน่ส่วนกุ้งนางที่นั่งมองอยู่ก็ไม่คิดว่าคำพูดที่อันอันพูดออกมามันจะถึงขนาดนี้ได้ เพราะทั้งภาพและเสียงคมชัดมาก"ท้องเหรอ?" มีประโยคหนึ่งที่ออกจากปากของอันอันพูดว่าข้าวหอมแกล้งท้องเพื่อจะจับเ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 78
"แต่ฉันไม่ได้อยู่คิวแรกนี่คะ" ข้าวหอมพอจะรู้แล้วว่าเธอติดร่างแหของอันอัน แต่ถึงยังไงก็ต้องปฏิเสธการตรวจให้ได้ก่อน"เธอเป็นผู้ช่วยฉัน ก็ต้องเป็นคนนำร่องสิ ฉันก็จะตรวจเหมือนกัน""ถ้างั้นคุณก็ตรวจก่อนสิคะ""การตรวจสุขภาพไม่น่ากลัวหรอกครับ" คุณหมอที่นั่งฟังอยู่คิดว่าสาวๆ กลัวเรื่องการตรวจ "ผมจะพยายามเบามือที่สุดครับ" ว่าแล้วคุณหมอก็หยิบเข็มขึ้นมาขอเจาะเลือดก่อนเป็นอันดับแรก"เจาะเลือดด้วยหรือคะ? แค่ตรวจสุขภาพไม่ใช่เหรอ""มีเพิ่มขึ้นมาหน่อยครับ" คุณหมอดูเอกสารที่มาร์คไว้เหตุผลก็ถือว่าใช้ได้ เพราะเผื่อบุคคลนั้นท้องไม่รู้ตัวจะได้ป้องกันเด็กในครรภ์ไม่ให้เป็นอันตรายจากการทำงานได้ที่สำคัญคือทุกคนเซ็นอนุมัติไว้แล้วตอนที่ทำเอกสาร..รวมทั้งข้าวหอมด้วยข้าวหอมเห็นคุณหมอตั้งใจทำงานถ้าเธอช้าทุกอย่างก็คงจะช้าไปด้วย เอาวะถึงยังไงเธอก็ไม่คิดจะอยู่ที่นี่แล้วอยากจะตรวจก็ตรวจไปสิ หญิงสาวยืนแขนไปให้คุณหมอเจาะเลือด แล้วก็วัดความดัน วัดการเต้นของหัวใจ"เสร็จแล้วใช่ไหมคะ""เสร็จแล้วครับ คนต่อไปเลยครับ" คุณหมอพูดในขณะที่กำลังจดรายละเอียดเพื่อนำไปวินิจฉัยต่อในเมื่ออันอันได้สิ่งที่ต้องการแล้วก็เลยไม่ได้สนใจว่าข้
กฎคือห้ามรัก บทที่ 77
"รอยอะไร""ฉันคงเดินชนผนังห้องมั้งคะ หน้าถึงได้เป็นรอย""ทำไมต้องประชด ตอบมาตามตรงเลยไม่ได้หรือไง""นี่แหละค่ะมันตรงที่สุดแล้ว" ตาไม่มีหรือไงถึงไม่รู้ว่านี่มันคือรอยถูกตบ ไม่มีสมองคิดหรือไงว่าเมื่อสักครู่เธอมีเรื่องกับใคร ถ้าคนมันจะใส่ใจกันจริง ถ้าเห็นค่ากันจริง เขาคงสัมผัสได้ว่าเธอถูกรังแกก่อน แต่เขาคงถามไปงั้นๆ"เรื่องหมอ ฉันประสานงานให้แล้ว" เขาเป็นผู้ชายไม่ค่อยรู้หรอกว่าผู้หญิงต้องการให้สนใจถึงได้พูดประชด แต่เห็นว่าเธอพูดแบบนั้นคงไม่อยากให้เขายื่นมือเข้าไป ชายหนุ่มก็เลยพูดเรื่องที่เรียกเธอเข้ามาหาและที่เขารู้ เพราะวันนั้นตอนที่เธอคุยกับกุ้งนางและก้าวหน้าอยู่หน้าห้อง เทวาได้ยินทุกคำพูด ถึงแม้จะเข้าไปในห้องแล้วแต่ก็ไม่ได้ยืนห่างประตู"ค่ะ" แต่ข้าวหอมคิดว่าคงเป็นเธอคนนั้นขอร้องมา เขาถึงรีบจัดการให้ คนรักขอใครจะไม่รีบทำให้ล่ะ"หือ?" อีกอย่างหนึ่งที่เทวาอยากจะเห็นถึงได้พาเธอเข้ามาในห้อง..นั่นคือรอยยิ้ม ถ้าเธอได้ยินว่าเรื่องที่หนักใจอยู่มีคนจัดการให้แล้วเธอคงจะดีใจ แต่เขาไม่เห็นร่องรอยของความดีใจบนใบหน้าเธอเลย"แค่นี้ใช่ไหมคะ" พูดจบข้าวหอมก็หันมาที่ประตู แล้วก็เปิดมันออกพอประตูเปิดออก
กฎคือห้ามรัก บทที่ 76
แค่ผู้หญิงหน้าไม่อายคนหนึ่งทำไมเขาต้องมาสนใจเราด้วย อยากจะร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ได้เพราะนี่มันที่ทำงานช่วยงานในห้องประชุมเสร็จข้าวหอมก็กลับมาที่โต๊ะทำงาน ถ้าไม่เพราะเห็นแก่เพื่อนเธอคงไม่นั่งอยู่ที่นี่ให้พวกเขามองเธอเป็นตัวตลกแบบนี้หรอก เพราะเธอรู้ว่าพวกเขาคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว ที่ทำกับเธอคืนนั้นคงเมา หรือแค่อยากจะลองดูว่าเธอจะง่ายไหมปึก! ขณะกำลังคิดอะไรอยู่นั้นก็ได้มีเอกสารวางลงตรงหน้า จะเรียกว่าวางก็คงไม่ใช่ เพราะคนที่ส่งให้แทบจะเรียกว่าโยนมันลงมา"อะไรคะ""ไปจัดการต่อด้วย"ข้าวหอมหยิบเอกสารนั้นขึ้นมาดูว่ามันคืออะไร พออ่านดูแล้วมันเกินความสามารถของเธอ ข้าวหอมก็เลยถือมันมาปรึกษากับกุ้งนางดู"ทำไมให้ผู้ช่วยประสานไปที่โรงพยาบาลเองด้วย ต้องให้ผู้ที่มีอำนาจสิ""คุณกุ้งนางพอช่วยได้ไหมคะ" ตอนนี้เธอเหนื่อยมากไม่อยากจะสู้รบปรบมือกับใครแล้ว เขาให้ทำอะไรก็ทำๆ ไป รอแค่สโนไวท์กลับมาเธอก็จะไปจากที่นี่แล้ว ความคิดใหม่ของข้าวหอมก็คือ..ถึงแม้สโนไวท์กลับมาเธอก็จะไม่อยู่ที่นี่แล้ว ไปตายเอาดาบหน้ายังดูมีค่ากว่าอยู่ที่นี่"เดี๋ยวพี่จะลองถามคุณก้าวหน้าดูว่าพอจะประสานให้ได้ไหม""มีอะไรกันครับ" ก้าวหน้าออก
กฎคือห้ามรัก บทที่ 75
ข้าวหอมรีบเปลี่ยนสีหน้าใหม่ แล้วเริ่มทำงานที่ถูกสั่งมาพนักงานในบริษัทไม่ใช่น้อยๆ ตรวจวันเดียวไม่หมดอยู่แล้ว คงใช้เวลาเป็นสัปดาห์ ไม่แน่ใจว่าจะหลีกเลี่ยงการตรวจได้ไหม แต่เธอสามารถใส่รายชื่อตัวเองในวันสุดท้ายได้ เผื่อว่าถึงตอนนั้นสโนไวท์จะกลับมาแล้วเย็นวันเดียวกัน.."จะกลับแล้วเหรอคะ" อันอันแกล้งเดินมาที่ลิฟต์เวลาเดียวกับเทวากำลังจะกลับ"ครับ""เสียดายจัง ถ้าพอมีเวลาว่าจะชวนคุณเทวาไปทานข้าวเย็นด้วยกันสักหน่อย""ผมมีเวลาครับ""ไปได้เหรอคะ" ทีแรกคิดว่าจะถูกปฏิเสธแล้วเชียว"พวกนายไม่ต้องตามมาฉันจะไปออกเดท""ไม่ได้หรอกครับ" วันนั้นที่ลูกน้องพ่อของเขาไม่ตามไปก็เพราะเป็นคนที่เขาจะแต่งงานด้วย แต่วันนี้ไม่ใช่เทวาส่ายหน้าแบบเอือมระอา แต่แค่นี้เหรอจะหยุดเขาได้"ไปกันครับ" พอเทวาเข้าไปในลิฟต์อันอันก็รีบตามไป และคนของพ่ออีกสองนายก็รีบตามเข้าไปในลิฟต์เช่นกันข้าวหอมที่ยืนรอรถกลับบ้าน เห็นเพื่อนมองก็เลยอดมองตามไม่ได้และสิ่งที่เธอเห็นคือ เบาะหลังของรถคันนั้นไม่ได้มีแต่เขาที่นั่งอยู่ ยังมีผู้หญิงอีกคนนั่งอยู่ข้างๆ"คนนี้เป็นลูกสาวของหุ้นส่วนไม่ใช่เหรอ" เสียงพนักงานที่ยืนอยู่ข้างๆ พูดคุยกันข้าวหอมอ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 74
"เจ็บ" คนตัวเล็กดันกายลุกจากท่อนเอ็นที่เขาพยายามจะดันมันเข้ามาให้ได้"ซี๊ดดด อย่าเพิ่งสิ" ถึงแม้เขาจะจัดการกับกางเกงชั้นในตัวนั้นไปแล้ว แต่มันก็ยังเข้าลำบากอยู่ดี และนั่นมันก็หมายถึง..เธอยังไม่เคยผ่านเรื่องอย่างว่ากับใคร ช่องทางเข้าถึงยังไม่ขยายตัว เรื่องแบบนี้ผู้ชายเขารู้ดี"โอ๊ย" ข้าวหอมสะดุ้งเมื่อถูกเขาจับร่างกระแทกลงจนมันเข้ามาในร่างกายเกินครึ่งค่อนลำได้ "เจ็บ"สองมือหนาแนบไว้กับสะโพกงาม แล้วค่อยๆ จับร่างของเธอโยกทีละน้อยแบบช้าๆ มาถึงขั้นนี้แล้วถ้าปล่อยเธอไปไม่ต้องมาเรียกเขาว่าเทวา"ซี๊ดด" เขายังคงจับร่างของเธอโยกและตอนนี้มันก็เข้าไปได้ลึกมากแล้ว คงเพราะในร่องของเธอเริ่มมีน้ำหล่อลื่นออกมา นั่นหมายถึงเธอก็เริ่มมีอารมณ์กับเขามากแล้วมือหนาสอดเข้าไปด้านหลังเสื้อที่เธอใส่อยู่แล้วปลดกระดุมเสื้อชั้นใน โดยเจ้าตัวไม่รู้เลยว่าตอนนี้มันหลุดไปแล้ว"แน่นดีจังเลย" มือข้างหนึ่งขย้ำหน้าอกเพราะมันเต็มไม้เต็มมือแถมยังตั้งชูชันสู้มือ อีกข้างเขาจับร่างของเธอให้โยกโดยไม่ให้ขาดตอน "ซี๊ดดด ใจเย็นเดี๋ยวมันก็ขาดก่อนหรอก" ร่องเล็กบีบรัดตัวแน่นมากจนเขาเริ่มจะเจ็บยอดปลาย"อ่ะ..อ่ะ..อืออ" แต่ดูเหมือนข้าวหอมจ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 73
"ดื่มหน่อยไหม" เทวายกแก้วเหล้าเข้ามาใกล้ริมฝีปากบาง ถึงแม้เขาจะถามแต่ก็ไม่เชิงบังคับให้ดื่ม"ฉันดื่มเองได้ค่ะ" ถ้าปฏิเสธเดี๋ยวก็ขู่อีก เธอก็เลยจำยอมต้องดื่ม"มีคนป้อนทำไมต้องดื่มเองด้วยล่ะ""อืมม" ข้าวหอมยอมเผยอปากออกเล็กน้อยถ้าไม่เช่นนั้นเหล้าคงได้ไหลเข้าจมูกแน่"??" คนที่เข้ามาใหม่เห็นภาพนั้นพอดี"เสด็จมาได้แล้วเหรอครับคุณชายวาฬ" เพื่อน 2-3 คนที่นั่งอยู่ก่อนหันไปทักทาย"ทำไมต้องนัดกันไกลขนาดนี้ด้วย" ปลาวาฬละสายตาจากภาพที่เห็นเมื่อสักครู่หันไปคุยกับเพื่อน แต่เขาก็ยังอดหันกลับมองมาดูเธอคนนั้นอีกครั้งไม่ได้เพราะเห็นว่าเธอสำลักเหล้าที่เทวาป้อนให้ดื่มเมื่อสักครู่"แอะๆ""อย่าบอกนะว่าดื่มไม่เป็น" เทวาวางแก้วเหล้าลงแล้วเอื้อมไปหยิบกระดาษทิชชูมา"ฉันทำเอง""อยู่นิ่งๆ"ข้าวหอมกำลังจะเอากระดาษทิชชูจากเขามาเช็ด แต่พอเขาไม่ให้ เธอก็เลยยอมปล่อยให้เขาเป็นคนเช็ด"สงสัยจะเป็นแฟนมันหรือเปล่าวะ มาด้วยกันแถมเทคแคร์ดีอีกด้วย""แบบไอ้เทวาเนี่ยเหรอ กินเบื่อคงเขี่ยทิ้งอีกนั่นแหละ"ปลาวาฬได้ยินเพื่อนกระซิบพูดกัน ก็รู้ได้ในทันทีว่าผู้หญิงคนนี้คงไม่ใช่สาวที่ทำงานในผับแห่งนี้ที่จริงเทวาก็รู้แหละว่าปลาวาฬมาถ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 72
"ฉันจะทำงานห้องนี้ทำความสะอาดด้วย""ค่ะ" มันเป็นห้องว่างและห้องโล่งมาก ทำความสะอาดก็คงไม่ยาก ข้าวหอมคิดว่าอันอันคงกำลังให้คนจัดโต๊ะทำงานและเฟอร์นิเจอร์เข้ามา ก็เลยหาอุปกรณ์มาปัดกวาดเช็ดถู"โต๊ะวางอยู่ข้างนอกไปยกเข้ามา""ให้ฉันยกเหรอคะ""เธอเป็นผู้ช่วยฉัน""เดี๋ยวฉันไปวานผู้ชายมายกให้ค่ะ""ฉันสั่งเธอยก""ฉันคงทำตามที่คุณพูดไม่ได้หรอกค่ะ" ข้าวหอมกำลังจะออกมาไหว้วานให้ผู้ชายข้างนอกยกโต๊ะเข้ามาให้ แต่ไม่ทันได้ออกก็ถูกอันอันคว้าตัวกระชากกลับเข้ามาในห้องก่อน"เธอเป็นแค่ขี้ข้าอย่ามาปากดี""คุณคงเข้าใจผิดแล้วมั้งคะ""ฉันรู้นะ ว่าเรื่องนั้นเธอแค่กุขึ้นมา ถ้าไม่เช่นนั้นผู้ชายคงไม่ดูหน้าตาตื่นตกใจขนาดนั้นหรอก" อันอันหมายถึงคืนวันที่ข้าวหอมบอกว่าท้องกับเทวา เพราะวันนั้นเทวาดูเหมือนไม่รู้เรื่องเลยแถมยังดูตกใจด้วย "เรากำลังพูดเรื่องเดียวกันหรือเปล่าคะ""คิดจะเปลี่ยนเรื่องงั้นเหรอ""เดี๋ยวฉันจะให้คนจัดโต๊ะเข้ามาให้ และจะลงไปขอผู้ช่วยขึ้นมาให้คุณใหม่""เธอจะขัดคำสั่งฉันหรือไง""โอ๊ยนี่คุณฉันเจ็บนะ" ครั้งนี้อันอันกระชากแรงกว่าครั้งแรกและเล็บก็ขูดที่แขนของข้าวหอมด้วย"เธออย่าคิดว่าฉันไม่กล้าทำอะไรนะ เ
บางทีคุณอาจจะชอบ
