เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 28
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-10 13:38:21
บทที่เกี่ยวข้อง
กฎคือห้ามรัก บทที่ 29
เอาไงดี ไม่ได้เตรียมมาด้วย..ห้องน้ำ เธอต้องเข้าไปเช็คก่อนว่าตอนนี้ข้าศึกมันบุกมากหรือบุกน้อย แต่ถ้าออกไปใช้ห้องน้ำด้านนอก ตอนก้าวขาถ้ามันไหลลงมาล่ะจะทำยังไงสโนไวท์หันกลับไปมองว่าเขายังตั้งหน้าตั้งตาทำงานอยู่เหมือนเดิมไหม เทวินเห็นเธอหันมาก็รีบหันกลับอย่างไวขอยืมใช้ห้องน้ำหน่อยนะท่านประธาน ..หญิงสาวค่อยๆ เดินไปทางห้องน้ำ เพราะในนี้มีห้องน้ำส่วนตัว"งื้อออ มาแล้วจริงๆ ด้วยทำไงดี" ทีแรกยังภาวนาขอให้เป็นแค่ตกขาว หญิงสาวก็เลยหยิบเอากระดาษทิชชูมาซับออกก่อนเล็กน้อยหรือจะใช้กระดาษทิชชู่ดีแทนดี ถ้าม้วนกระดาษทิชชูหนาหน่อยก็คงจะพอได้ ..พอได้อะไรล่ะประจำเดือนมาแต่ละทีอย่างกับถูกเชือด ตอนนี้ความคิดตีกันให้วุ่นก๊อก ก๊อก "กรี๊ดด" อยู่ดีๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นใครจะไม่ตกใจล่ะกำลังกลุ้มใจอยู่เชียว"เป็นอะไรหรือเปล่า""อย่าเข้ามานะ" เธอเห็นว่าเขากำลังจะเปิดประตูเข้ามา เพราะคิดว่าแค่จะเข้ามาเช็คดูก็เลยไม่ได้ล็อกกลัวว่าจะมีเสียงดัง"เป็นอะไร""ที่นี่มี..เออ..มีไอ้นั่นให้ยืมไหม""ไอ้นั่นคืออะไร" เขาก็พอรู้แล้วล่ะเพราะอาการเธอเหมือนตอนที่อยู่ด้วยกัน แต่คิดว่าเธออยากจะได้ยามากกว่า ก็เลยถามเพื่อความแน่ใจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 30
"ฉันบอกให้ลุกไง! เห็นที่นี่เป็นสถานสงเคราะห์เหรอ""แต่พี่คะ เพื่อนของฉันเจ็บท้องอยู่นะคะ""แล้วไง ให้เรียกรถพยาบาลเลยไหม""ไม่เป็นไรหรอกข้าว เราพอเดินไหว" ถ้ายาออกฤทธิ์ก็คงไม่เจ็บมากขนาดนี้ แต่นี่เพิ่งทานยาเข้าไปคิดว่าจะนอนพักครู่หนึ่งข้าวหอมพยุงเพื่อนให้ลุกขึ้นนั่งก่อน และกว่าจะลุกขึ้นยืนได้ เพราะเวลาขยับแต่ละทีปวดร้าวเข้าไปถึงด้านใน"ถ้าพี่รู้ว่าเพื่อนฉันเป็นใคร พี่จะไม่ทำแบบนี้""เพื่อนเราใหญ่มากเลยเหรอ แต่คงใหญ่ไม่เท่ารองประธานบริษัทนี้หรอกมั้ง รู้ไหมว่าท่านประธานเป็นอะไรกับท่านรอง""ไม่นะข้าวหอม" สโนไวท์รีบห้ามข้าวหอมไม่ให้พูดอะไรอีก เพราะเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกเขาไปถึงไหนกันแล้ว ถ้านำเรื่องเก่าๆ มาพูดกลัวว่าจะมีผลกระทบต่อคนใหม่ของเขา"ถ้างั้นเราก็ไปกันเถอะ" ข้าวหอมคิดว่าที่เพื่อนไม่อยากให้ใครรู้ เพราะสโนไวท์กลัวจะเหมือนตอนที่อยู่มหาวิทยาลัย พอเพื่อนรู้เท่านั้นแหละความเป็นส่วนตัวก็ไม่มีอีกจนเวลาผ่านไป แต่ก็ไม่นานมากจากที่เทวินออกไปดูงานถ้าเขาไปดูงานแบบนี้บางทีอาจจะไม่กลับเข้าบริษัทเลยก็ได้ แต่ก้าวหน้าคนสนิทก็รู้ดีว่าทำไมเจ้านายถึงรีบกลับมาพอเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานก็เห็น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 31
"อื้ม!?" มือเรียวผลักใบหน้าของคนที่กำลังใช้ลิ้นดันเม็ดยาให้เข้ามาในปากของเธอแต่สโนไวท์ก็ไม่ยอมให้มันเข้ามาได้ง่ายๆ กินเองเธอยังไม่อยากจะกินเลย นี่จะให้กินผ่านปากของเขาใครจะไปกิน"อืมมม!!" เม็ดยาที่ละลายเพราะเจอน้ำในปาก ตอนนี้เริ่มมีรสขมออกมาบ้างแล้ว ซึ่งรสชาตินี้แหละที่มโนราห์ไม่ชอบเอามากๆแต่คนป้อนก็ไม่ยอมปล่อย ลิ้นหนาดันยาที่อยู่ในปากเข้ามาจนได้สำเร็จ"แอะ แอะ" หญิงสาวพยายามจะคายแต่ถูกเขาจับน้ำมากรอกตามลงไปก่อน "คุณจะฆ่าฉันหรือไง" ขณะที่พูดมือเรียวยกขึ้นมาเช็ดริมฝีปากของตัวเองออก"อ้าปาก""ไม่""อ้าปากให้ดูว่ามันลงไปหมดหรือยัง""ไม่ลงมันจะอยู่ตรงไหน""ไหนดูซิ ยาหลังอาหารคุณหมอให้กินแค่นี้เองเหรอ" เทวินหยิบซองยาขึ้นมาอ่านฉลากที่คุณหมอเขียนแปะไว้..ยาที่เหลือคือทานก่อนนอน"ปล่อยนะฉันจะกลับที่ทำงาน" มือข้างหนึ่งเขาจับซองยาขึ้นมาดูก็จริง แต่อีกข้างเขายังไม่ได้ปล่อยเธอ"พักอยู่ที่นี่จนกว่าจะหาย""แล้วงานฉันล่ะ""เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง""นี่คุณ! ฉันเป็นแค่นักศึกษาฝึกงานนะ""แต่ฝึกในบริษัทของตัวเอง""บริษัทฉันที่ไหน" หุ้นไม่ได้เป็นชื่อของเธอ เพราะยังเป็นชื่อของพ่อ ไม่เหมือนเขาที่คุณปู่ใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 32
"คุณเทวินถอยไปนะ" สโนไวท์เอื้อมมือไปกำลังจะปิดประตูห้องน้ำแต่ก็ไม่ทัน พออีกฝ่ายตามเข้ามาได้คนตัวเล็กก็รีบถอยไปจนชิดผนังมือหนายื่นไปสอดใต้ท้ายทอยแล้วก็ใช้แรงดึงตัวเธอเข้ามาแนบริมฝีปากลงไป"อืมม" ครั้งนี้จะไม่ยอมกินยาก็ไม่ได้เพราะเขาใช้แรงดันลิ้นแรงมาก จนเธอต้องยอมเผยอปากออก "อืมมม" แต่พอหญิงสาวยอมให้ยาเข้ามาในปากแล้วเขากลับไม่ยอมปล่อยลิ้นหนาที่ส่งยาเข้ามาเมื่อสักครู่ เขาใช้มันสัมผัสในโพรงปากนั้นจนกลายเป็นจูบไม่รู้ว่ายาละลายแล้วหายลงไปในคอเมื่อไร เพราะอารมณ์ของเธอถูกเขากระตุ้นจนเผลอไผลไปกับรสจูบนั้นมารู้ตัวอีกทีก็ตอนผ้าขนหนูที่พันรอบหน้าอกอยู่หลุดลงไป"คุณ.." สโนไวท์กำลังจะดึงผ้านั้นกลับขึ้นมา แต่ถูกเขาจับร่างให้พิงกับผนังห้องน้ำไว้ "อือ พี่วิน!" สองมือยกขึ้นมาปิดหน้าอกไว้ก่อนที่เขาจะแนบใบหน้าลงมาหามัน"ไม่เจ็บท้องแล้วใช่ไหม" ชายหนุ่มเปลี่ยนเป้าหมายจากหน้าอกเป็นซอกคอระหง เขาถามเธอในขณะที่สูดดม"พี่จะทำอะไร" ถ้าเขาสังเกตคงสัมผัสได้ว่าร่างกายของเธอสั่น เพราะครั้งนี้มันไม่เหมือนครั้งแรก ตอนนั้นทั้งสองโดนยาปลุกอารมณ์เข้าไปเทวินไม่ตอบคำถามนั้น แต่ขณะที่เขายังคงเล้าโลมเธออยู่ ชายหนุ่มก็ไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 33
"ไม่ต้องไป" เสียงนี้ดังขึ้นในขณะที่สโนไวท์กำลังจะเปิดประตูออกจากห้องนี้"แต่เรามีคุยงานกันนะคะ" ลักขณามีสีหน้าไม่พอใจมาก แต่ก็ได้แค่กล้ำกลืนไว้"คุณจะคุยงานอะไรก็คุยมา""ก็เรื่องนักศึกษาฝึกงานนั่นแหละค่ะ"สโนไวท์ได้ยินว่าทั้งสองจะคุยกันเรื่องนักศึกษาฝึกงาน เธอก็เลยยังไม่ออกไป "ว่ามาครับ""ท่านประธานคะ เด็กฝึกงานเป็นความรับผิดชอบของณาไม่ใช่เหรอคะ" ที่จริงลักขณาไม่ได้เข้ามาเพื่อจะพูดเรื่องนี้ แต่พอเห็นเขาปกป้องผู้หญิงอีกคนก็เลยอดที่จะดึงเรื่องนี้มาพูดไม่ได้"คุณกำลังจะบอกว่า?""ใช่ค่ะ น้องคนนี้ก็เป็นเด็กฝึกงานที่ทางมหาวิทยาลัยส่งมา ก็ต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่ของณาสิคะ""เธอไม่ใช่นักศึกษาฝึกงานครับ""จะไม่ใช่ได้ยังไงล่ะคะ หนึ่งในรายชื่อที่ส่งมาก็มีชื่อของสโนไวท์ด้วย.. อย่าบอกนะคะว่าจะใช้เส้นสายช่วยการฝึกงาน ณาจะได้รายงานตามที่เห็น"จบคำพูดของลักขณา สโนไวท์ก็ออกจากห้องนั้นโดยไม่รออะไรอีกแล้ว"ทำไมกลับลงมาอีกล่ะ" เพื่อนที่กำลังทำความสะอาดอยู่รอบนอกอาคาร เห็นว่าสโนไวท์กลับลงมาแล้วทำความสะอาดช่วยเพื่อนต่อ"รีบทำเถอะ จะได้รีบเสร็จเร็วๆ""แต่ตรงนี้อากาศร้อนฉันว่าเธอเข้าไปทำด้านในดีกว่านะ""ทำงา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 34
"??//???" ใครที่อยู่ตรงนั้นต่างก็ได้ยินเหมือนกัน ว่าเทวินประธานบริษัทบอกคุณหมอให้ไปดูอาการของเมีย"คุณก้าวหน้า""ขะ..ครับ""ไปดูที่ห้องประชุมให้ผมหน่อย บอกขอเวลา 10 นาทีเดี๋ยวผมตามไป""ขะ..ครับ" ก่อนที่ก้าวหน้าจะไปทำตามคำสั่ง ยังอดมองไปดูเธอที่นอนอยู่บนโซฟาอีกครั้งไม่ได้"คุณข้าวหอมครับ""คะ" ก็เห็นจะมีแต่ข้าวหอมนี่แหละที่ไม่ตกใจกับคนอื่นมากนัก เพราะรู้สถานะของเพื่อนดี แต่ก็รู้อีกนั่นแหละว่าเขาสองคนเลิกกันไปแล้ว"ระหว่างนี้ห้ามออกจากห้อง ผมฝากด้วย" ประโยคหลังเขาหันมองไปดูเธอ ที่นอนซมอยู่บนโซฟาถึงแม้จะพูดฝากข้าวหอมแต่เขาก็ยังคงอยู่ดูอาการ อยากดูผลการตรวจจากคุณหมอด้วยว่าเธอเป็นอย่างไรบ้างส่วนลักขณาออกมาจากห้องนั้นก่อนก้าวหน้าด้วยซ้ำ"เธอทานยาที่ผมให้ไปอยู่ใช่ไหมครับ" คุณหมอคนนี้คือคุณหมอคนเดียวกับที่ไปดูอาการเธอที่บ้านเทวินก็เลยรับยาจากข้าวหอมมานับดูเม็ด"เมื่อเช้าเธอก็ไม่ได้ทานนี่?" แสดงว่าเธอไม่ได้ทานตอนเช้าและตอนเที่ยง เพราะเวลานี้ก็บ่ายคล้อยแล้ว"ผมว่าถ้าคนไข้ทานยาเม็ดลำบาก คงต้องให้ผ่านยาฉีด""ไม่ค่ะ" ขนาดยากินเธอยังไม่ชอบแล้วยาฉีดจะขนาดไหน"แบบไหนได้ผลเร็วกว่ากันครับ""คงเป็นยา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 35
"พี่วินถ้าพี่ยังไม่ลุกฉันจะโกรธจริงๆ แล้วนะ!" สโนไวท์ใช้แรงกระชากตัวให้เทวินที่นอนอยู่บนเตียงลุกขึ้นมานอกจากจะทำให้เขาลุกไม่ได้แล้ว มันยังทำให้เธอล้มลงไปทับร่างของเขาที่นอนอยู่บนเตียง"อุ๊ย" ข้าวหอมตกใจรีบหันหลังให้ทั้งสองคน เพราะไม่คิดว่าจะมาเจอฉากแบบนี้"ปล่อยนะพี่วิน" สโนไวท์พยายามดันตัวลุกขึ้นแต่ถูกอีกฝ่ายกอดรัดร่างไว้แน่น"ไม่ปล่อย" ใบหน้าหล่อคมแฝงไปด้วยรอยยิ้ม"พี่ไม่เห็นเหรอว่าเพื่อนฉันก็อยู่ในนี้""ไม่เป็นไรถือว่าเราไม่ได้อยู่ในนี้แล้วกัน" ถ้ามีห้องน้ำให้เข้าข้าวหอมคงใช้บริการห้องน้ำแล้วไปแล้ว จะออกไปข้างนอกก็ไม่ได้ เพราะถ้าเปิดประตูมีหวังเกตุแก้วบุกเข้ามาแน่"โอ๊ย" เทวินยื่นจมูกเข้าไปใกล้แต่ถูกเธองับจมูกเข้าให้"อุ๊ยย" ได้ยินเสียงร้องโอ๊ยใครจะไม่หันไปมองล่ะ ข้าวหอมแทบอยากแทรกแผ่นดินหนีเลยตอนนี้เพี๊ยะ! "ตีพี่ทำไม" กัดไม่พอเธอยังฟาดเข้าที่ต้นแขน"ปล่อยฉันนะ"มือข้างหนึ่งเขายังคงกอดรัดตัวเธอไว้แน่น แต่อีกข้างยกมาลูบจมูกตรงที่ถูกกัด "ดีนะวันนั้นฉีดยาให้แล้ว คงพอกันได้บ้าง""อุ๊ย..มีฉีดยาด้วย""พี่วิน!" สโนไวท์รีบหันไปมองเพื่อน ซึ่งตอนนี้ข้าวหอมเอาใบหน้าซุกไว้กับผนังห้องก๊อก!
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 36
วันนี้เทวินมีคุยงานกับลูกค้าที่โรงงานผลิต พอผู้ช่วยเตรียมเอกสารเสร็จทั้งสองก็ลงมาข้างล่าง"??" ตอนกำลังจะก้าวขึ้นรถ ชายหนุ่มหันมองไปเห็นว่าผู้หญิงของเขากำลังเช็ดกระจกรอบนอกอาคารอยู่"บอสครับเราต้องรีบไปแล้วนะครับ" ก้าวหน้าซึ่งกำลังเปิดประตูให้ผู้เป็นนายรีบเดินตามหลังไป"ไม่มีแม่บ้านหรือไงทำไมต้องมาทำเอง"สโนไวท์หันกลับไปมองคนที่พูด แล้วมองมาดูแม่บ้านที่กำลังทำความสะอาดช่วยกันอยู่"เออ.. ดิฉันเป็นแม่บ้านค่ะ" แม่บ้านรีบกุลีกุจอเข้ามาหาท่านประธานแบบตกใจ"ตามมา" เทวินไม่สนใจสายตาคนที่มอง เพราะไม่ใช่แค่แม่บ้านที่มองมา พนักงานอยู่ด้านในก็มองผ่านกระจกใสออกมาเช่นกัน"ฉันกำลังทำงานอยู่""งานอะไรของเธอ""งานนี้ทางบริษัทจัดมาให้ไม่ใช่เหรอคะ""ไม่ต้องทำแล้ว" พอจูงมือเธอมาถึงที่รถเขาก็จับร่างของเธอเข้าไปนั่งก่อน"พี่จะพาฉันไปไหน""ไปดูงานที่โรงงาน""ไปโรงงานหรือคะ" เธออยากไปดูโรงงานตั้งนานแล้วแต่ไม่มีโอกาสได้ไปสักที "แล้วเพื่อนฉันล่ะ" สโนไวท์หันกลับไปมองเห็นข้าวหอมมองตามท้ายรถมาแต่คนขับรถก็ไม่ได้จอดให้ จนรถนั้นมุ่งตรงสู่โรงงานผลิตที่อยู่ห่างมาอีกไม่กี่กิโลเมตร"นี่คือโรงงานที่ใช้ผลิตสินค้าเหรอคะ"
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10
บทล่าสุด
กฎคือห้ามรัก บทที่ 80
"จะไปไหน" เทวินรีบเดินตามสโนไวท์ออกไป ส่วนเทวายังคงนั่งอยู่ที่เดิมแบบทำอะไรไม่ถูก เพราะอย่างที่รู้กันอยู่ว่าเขาไม่ต้องการมีครอบครัว ชีวิตโสดมันสุดแสนที่จะอิสระอยู่แล้วแต่สโนไวท์ไม่ได้บอกว่าเธอจะไปไหน พอออกจากห้องมาได้ สโนไวท์ก็เดินตรงไปจุดที่เกิดเรื่อง ..นั่นคือโต๊ะทำงานของข้าวหอม"บอสครับ" ก้าวหน้าและกุ้งนางที่นั่งอยู่หน้าห้องเห็นทั้งสองออกมาก็รีบเดินตามไปแกร็ก! มาถึงเธอไม่เสียเวลาเคาะเลยด้วยซ้ำ..สโนไวท์ก็เปิดประตูเข้าไป"??" อันอันที่มัวสนใจผลตรวจเลือดของข้าวหอมอยู่ เงยหน้าขึ้นมองคนที่เสียมารยาทเปิดประตูเข้ามาโดยไม่ขออนุญาตเพี๊ยะ! "เธอ!" พอถูกตบอันอันก็รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ "แกตบฉันทำไม?""ครั้งแรกฉันชำระบัญชีที่เธอตบเพื่อนฉัน""ครั้งแรก?"เพี้ยะ!!"โอ๊ย! นี่แก!!"คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็มอง ไม่เคยเห็นสโนไวท์โมโหขนาดนี้มาก่อน และก็สงสัยด้วยว่าครั้งที่สองตบทำไมอีก เพราะอันอันก็ตบข้าวหอมเพียงแค่ครั้งเดียว"ครั้งนี้ฉันตบสั่งสอนหมาที่อยู่ในปากของเธอ""กรี๊ดดด! อีบ้า!!" อันอันรีบเดินอ้อมออกจากโต๊ะทำงานเพื่อจะมาเอาคืน แต่ยังอ้อมมาไม่ถึงก็ถูกขัดขวางจากก้าวหน้าก่อน ตามด้วยกุ้งนาง และอีก
กฎคือห้ามรัก บทที่ 79
เป็นแบบที่สโนไวท์คิดไว้ ข้อมูลของกล้องนั้นถูกลบ "ทำไมตอนที่ผมถามแผนกควบคุมกล้องวงจรปิดของบริษัท พวกเขาถึงบอกว่ากล้องนั้นอยู่ในช่วงที่กำลังซ่อมแซม" ก้าวหน้าซึ่งยืนอยู่ในห้องนั้นด้วยเห็นว่าตอนนี้เครื่องบันทึกภาพกำลังกู้คืนมาและเหตุการณ์เริ่มรันออกมาให้เห็นทีละน้อย"นั่นหมายถึงต้องเป็นคนที่มีอำนาจถึงสั่งพนักงานให้ลบคลิปและปิดปากได้ค่ะ""เดี๋ยวเรื่องนี้พี่จัดการเอง" เทวินรับปากกับสโนไวท์ว่าจะจัดการเรื่องนี้เองพอสโนไวท์กู้ข้อมูลกลับมาได้ทั้งหมด ทุกคนก็นั่งดูคลิปเหตุการณ์วันและเวลาที่กุ้งนางบอกว่ามันเกิดเรื่องถ้าจำได้สโนไวท์เคยบอกว่าเธอไม่เคยเสียน้ำตาให้ใคร แต่ครั้งนี้พอเห็นเพื่อนถูกรังแก ทั้งการกระทำและคำพูด วาจานั้นถ่อยมากด้วย น้ำตาของเธอไหลลงมาโดยไม่รู้ตัว จนคนเป็นสามีเอื้อมมือไปซับมันออกให้"ทำไมผมไม่รู้เรื่องนี้เลย" ก้าวหน้ามองกล้องตรงนั้น ถ้ารู้ว่าข้าวหอมถูกอันอันรังแกถึงเพียงนี้เขาคงไม่นิ่งดูดายแน่ส่วนกุ้งนางที่นั่งมองอยู่ก็ไม่คิดว่าคำพูดที่อันอันพูดออกมามันจะถึงขนาดนี้ได้ เพราะทั้งภาพและเสียงคมชัดมาก"ท้องเหรอ?" มีประโยคหนึ่งที่ออกจากปากของอันอันพูดว่าข้าวหอมแกล้งท้องเพื่อจะจับเ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 78
"แต่ฉันไม่ได้อยู่คิวแรกนี่คะ" ข้าวหอมพอจะรู้แล้วว่าเธอติดร่างแหของอันอัน แต่ถึงยังไงก็ต้องปฏิเสธการตรวจให้ได้ก่อน"เธอเป็นผู้ช่วยฉัน ก็ต้องเป็นคนนำร่องสิ ฉันก็จะตรวจเหมือนกัน""ถ้างั้นคุณก็ตรวจก่อนสิคะ""การตรวจสุขภาพไม่น่ากลัวหรอกครับ" คุณหมอที่นั่งฟังอยู่คิดว่าสาวๆ กลัวเรื่องการตรวจ "ผมจะพยายามเบามือที่สุดครับ" ว่าแล้วคุณหมอก็หยิบเข็มขึ้นมาขอเจาะเลือดก่อนเป็นอันดับแรก"เจาะเลือดด้วยหรือคะ? แค่ตรวจสุขภาพไม่ใช่เหรอ""มีเพิ่มขึ้นมาหน่อยครับ" คุณหมอดูเอกสารที่มาร์คไว้เหตุผลก็ถือว่าใช้ได้ เพราะเผื่อบุคคลนั้นท้องไม่รู้ตัวจะได้ป้องกันเด็กในครรภ์ไม่ให้เป็นอันตรายจากการทำงานได้ที่สำคัญคือทุกคนเซ็นอนุมัติไว้แล้วตอนที่ทำเอกสาร..รวมทั้งข้าวหอมด้วยข้าวหอมเห็นคุณหมอตั้งใจทำงานถ้าเธอช้าทุกอย่างก็คงจะช้าไปด้วย เอาวะถึงยังไงเธอก็ไม่คิดจะอยู่ที่นี่แล้วอยากจะตรวจก็ตรวจไปสิ หญิงสาวยืนแขนไปให้คุณหมอเจาะเลือด แล้วก็วัดความดัน วัดการเต้นของหัวใจ"เสร็จแล้วใช่ไหมคะ""เสร็จแล้วครับ คนต่อไปเลยครับ" คุณหมอพูดในขณะที่กำลังจดรายละเอียดเพื่อนำไปวินิจฉัยต่อในเมื่ออันอันได้สิ่งที่ต้องการแล้วก็เลยไม่ได้สนใจว่าข้
กฎคือห้ามรัก บทที่ 77
"รอยอะไร""ฉันคงเดินชนผนังห้องมั้งคะ หน้าถึงได้เป็นรอย""ทำไมต้องประชด ตอบมาตามตรงเลยไม่ได้หรือไง""นี่แหละค่ะมันตรงที่สุดแล้ว" ตาไม่มีหรือไงถึงไม่รู้ว่านี่มันคือรอยถูกตบ ไม่มีสมองคิดหรือไงว่าเมื่อสักครู่เธอมีเรื่องกับใคร ถ้าคนมันจะใส่ใจกันจริง ถ้าเห็นค่ากันจริง เขาคงสัมผัสได้ว่าเธอถูกรังแกก่อน แต่เขาคงถามไปงั้นๆ"เรื่องหมอ ฉันประสานงานให้แล้ว" เขาเป็นผู้ชายไม่ค่อยรู้หรอกว่าผู้หญิงต้องการให้สนใจถึงได้พูดประชด แต่เห็นว่าเธอพูดแบบนั้นคงไม่อยากให้เขายื่นมือเข้าไป ชายหนุ่มก็เลยพูดเรื่องที่เรียกเธอเข้ามาหาและที่เขารู้ เพราะวันนั้นตอนที่เธอคุยกับกุ้งนางและก้าวหน้าอยู่หน้าห้อง เทวาได้ยินทุกคำพูด ถึงแม้จะเข้าไปในห้องแล้วแต่ก็ไม่ได้ยืนห่างประตู"ค่ะ" แต่ข้าวหอมคิดว่าคงเป็นเธอคนนั้นขอร้องมา เขาถึงรีบจัดการให้ คนรักขอใครจะไม่รีบทำให้ล่ะ"หือ?" อีกอย่างหนึ่งที่เทวาอยากจะเห็นถึงได้พาเธอเข้ามาในห้อง..นั่นคือรอยยิ้ม ถ้าเธอได้ยินว่าเรื่องที่หนักใจอยู่มีคนจัดการให้แล้วเธอคงจะดีใจ แต่เขาไม่เห็นร่องรอยของความดีใจบนใบหน้าเธอเลย"แค่นี้ใช่ไหมคะ" พูดจบข้าวหอมก็หันมาที่ประตู แล้วก็เปิดมันออกพอประตูเปิดออก
กฎคือห้ามรัก บทที่ 76
แค่ผู้หญิงหน้าไม่อายคนหนึ่งทำไมเขาต้องมาสนใจเราด้วย อยากจะร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ได้เพราะนี่มันที่ทำงานช่วยงานในห้องประชุมเสร็จข้าวหอมก็กลับมาที่โต๊ะทำงาน ถ้าไม่เพราะเห็นแก่เพื่อนเธอคงไม่นั่งอยู่ที่นี่ให้พวกเขามองเธอเป็นตัวตลกแบบนี้หรอก เพราะเธอรู้ว่าพวกเขาคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว ที่ทำกับเธอคืนนั้นคงเมา หรือแค่อยากจะลองดูว่าเธอจะง่ายไหมปึก! ขณะกำลังคิดอะไรอยู่นั้นก็ได้มีเอกสารวางลงตรงหน้า จะเรียกว่าวางก็คงไม่ใช่ เพราะคนที่ส่งให้แทบจะเรียกว่าโยนมันลงมา"อะไรคะ""ไปจัดการต่อด้วย"ข้าวหอมหยิบเอกสารนั้นขึ้นมาดูว่ามันคืออะไร พออ่านดูแล้วมันเกินความสามารถของเธอ ข้าวหอมก็เลยถือมันมาปรึกษากับกุ้งนางดู"ทำไมให้ผู้ช่วยประสานไปที่โรงพยาบาลเองด้วย ต้องให้ผู้ที่มีอำนาจสิ""คุณกุ้งนางพอช่วยได้ไหมคะ" ตอนนี้เธอเหนื่อยมากไม่อยากจะสู้รบปรบมือกับใครแล้ว เขาให้ทำอะไรก็ทำๆ ไป รอแค่สโนไวท์กลับมาเธอก็จะไปจากที่นี่แล้ว ความคิดใหม่ของข้าวหอมก็คือ..ถึงแม้สโนไวท์กลับมาเธอก็จะไม่อยู่ที่นี่แล้ว ไปตายเอาดาบหน้ายังดูมีค่ากว่าอยู่ที่นี่"เดี๋ยวพี่จะลองถามคุณก้าวหน้าดูว่าพอจะประสานให้ได้ไหม""มีอะไรกันครับ" ก้าวหน้าออก
กฎคือห้ามรัก บทที่ 75
ข้าวหอมรีบเปลี่ยนสีหน้าใหม่ แล้วเริ่มทำงานที่ถูกสั่งมาพนักงานในบริษัทไม่ใช่น้อยๆ ตรวจวันเดียวไม่หมดอยู่แล้ว คงใช้เวลาเป็นสัปดาห์ ไม่แน่ใจว่าจะหลีกเลี่ยงการตรวจได้ไหม แต่เธอสามารถใส่รายชื่อตัวเองในวันสุดท้ายได้ เผื่อว่าถึงตอนนั้นสโนไวท์จะกลับมาแล้วเย็นวันเดียวกัน.."จะกลับแล้วเหรอคะ" อันอันแกล้งเดินมาที่ลิฟต์เวลาเดียวกับเทวากำลังจะกลับ"ครับ""เสียดายจัง ถ้าพอมีเวลาว่าจะชวนคุณเทวาไปทานข้าวเย็นด้วยกันสักหน่อย""ผมมีเวลาครับ""ไปได้เหรอคะ" ทีแรกคิดว่าจะถูกปฏิเสธแล้วเชียว"พวกนายไม่ต้องตามมาฉันจะไปออกเดท""ไม่ได้หรอกครับ" วันนั้นที่ลูกน้องพ่อของเขาไม่ตามไปก็เพราะเป็นคนที่เขาจะแต่งงานด้วย แต่วันนี้ไม่ใช่เทวาส่ายหน้าแบบเอือมระอา แต่แค่นี้เหรอจะหยุดเขาได้"ไปกันครับ" พอเทวาเข้าไปในลิฟต์อันอันก็รีบตามไป และคนของพ่ออีกสองนายก็รีบตามเข้าไปในลิฟต์เช่นกันข้าวหอมที่ยืนรอรถกลับบ้าน เห็นเพื่อนมองก็เลยอดมองตามไม่ได้และสิ่งที่เธอเห็นคือ เบาะหลังของรถคันนั้นไม่ได้มีแต่เขาที่นั่งอยู่ ยังมีผู้หญิงอีกคนนั่งอยู่ข้างๆ"คนนี้เป็นลูกสาวของหุ้นส่วนไม่ใช่เหรอ" เสียงพนักงานที่ยืนอยู่ข้างๆ พูดคุยกันข้าวหอมอ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 74
"เจ็บ" คนตัวเล็กดันกายลุกจากท่อนเอ็นที่เขาพยายามจะดันมันเข้ามาให้ได้"ซี๊ดดด อย่าเพิ่งสิ" ถึงแม้เขาจะจัดการกับกางเกงชั้นในตัวนั้นไปแล้ว แต่มันก็ยังเข้าลำบากอยู่ดี และนั่นมันก็หมายถึง..เธอยังไม่เคยผ่านเรื่องอย่างว่ากับใคร ช่องทางเข้าถึงยังไม่ขยายตัว เรื่องแบบนี้ผู้ชายเขารู้ดี"โอ๊ย" ข้าวหอมสะดุ้งเมื่อถูกเขาจับร่างกระแทกลงจนมันเข้ามาในร่างกายเกินครึ่งค่อนลำได้ "เจ็บ"สองมือหนาแนบไว้กับสะโพกงาม แล้วค่อยๆ จับร่างของเธอโยกทีละน้อยแบบช้าๆ มาถึงขั้นนี้แล้วถ้าปล่อยเธอไปไม่ต้องมาเรียกเขาว่าเทวา"ซี๊ดด" เขายังคงจับร่างของเธอโยกและตอนนี้มันก็เข้าไปได้ลึกมากแล้ว คงเพราะในร่องของเธอเริ่มมีน้ำหล่อลื่นออกมา นั่นหมายถึงเธอก็เริ่มมีอารมณ์กับเขามากแล้วมือหนาสอดเข้าไปด้านหลังเสื้อที่เธอใส่อยู่แล้วปลดกระดุมเสื้อชั้นใน โดยเจ้าตัวไม่รู้เลยว่าตอนนี้มันหลุดไปแล้ว"แน่นดีจังเลย" มือข้างหนึ่งขย้ำหน้าอกเพราะมันเต็มไม้เต็มมือแถมยังตั้งชูชันสู้มือ อีกข้างเขาจับร่างของเธอให้โยกโดยไม่ให้ขาดตอน "ซี๊ดดด ใจเย็นเดี๋ยวมันก็ขาดก่อนหรอก" ร่องเล็กบีบรัดตัวแน่นมากจนเขาเริ่มจะเจ็บยอดปลาย"อ่ะ..อ่ะ..อืออ" แต่ดูเหมือนข้าวหอมจ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 73
"ดื่มหน่อยไหม" เทวายกแก้วเหล้าเข้ามาใกล้ริมฝีปากบาง ถึงแม้เขาจะถามแต่ก็ไม่เชิงบังคับให้ดื่ม"ฉันดื่มเองได้ค่ะ" ถ้าปฏิเสธเดี๋ยวก็ขู่อีก เธอก็เลยจำยอมต้องดื่ม"มีคนป้อนทำไมต้องดื่มเองด้วยล่ะ""อืมม" ข้าวหอมยอมเผยอปากออกเล็กน้อยถ้าไม่เช่นนั้นเหล้าคงได้ไหลเข้าจมูกแน่"??" คนที่เข้ามาใหม่เห็นภาพนั้นพอดี"เสด็จมาได้แล้วเหรอครับคุณชายวาฬ" เพื่อน 2-3 คนที่นั่งอยู่ก่อนหันไปทักทาย"ทำไมต้องนัดกันไกลขนาดนี้ด้วย" ปลาวาฬละสายตาจากภาพที่เห็นเมื่อสักครู่หันไปคุยกับเพื่อน แต่เขาก็ยังอดหันกลับมองมาดูเธอคนนั้นอีกครั้งไม่ได้เพราะเห็นว่าเธอสำลักเหล้าที่เทวาป้อนให้ดื่มเมื่อสักครู่"แอะๆ""อย่าบอกนะว่าดื่มไม่เป็น" เทวาวางแก้วเหล้าลงแล้วเอื้อมไปหยิบกระดาษทิชชูมา"ฉันทำเอง""อยู่นิ่งๆ"ข้าวหอมกำลังจะเอากระดาษทิชชูจากเขามาเช็ด แต่พอเขาไม่ให้ เธอก็เลยยอมปล่อยให้เขาเป็นคนเช็ด"สงสัยจะเป็นแฟนมันหรือเปล่าวะ มาด้วยกันแถมเทคแคร์ดีอีกด้วย""แบบไอ้เทวาเนี่ยเหรอ กินเบื่อคงเขี่ยทิ้งอีกนั่นแหละ"ปลาวาฬได้ยินเพื่อนกระซิบพูดกัน ก็รู้ได้ในทันทีว่าผู้หญิงคนนี้คงไม่ใช่สาวที่ทำงานในผับแห่งนี้ที่จริงเทวาก็รู้แหละว่าปลาวาฬมาถ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 72
"ฉันจะทำงานห้องนี้ทำความสะอาดด้วย""ค่ะ" มันเป็นห้องว่างและห้องโล่งมาก ทำความสะอาดก็คงไม่ยาก ข้าวหอมคิดว่าอันอันคงกำลังให้คนจัดโต๊ะทำงานและเฟอร์นิเจอร์เข้ามา ก็เลยหาอุปกรณ์มาปัดกวาดเช็ดถู"โต๊ะวางอยู่ข้างนอกไปยกเข้ามา""ให้ฉันยกเหรอคะ""เธอเป็นผู้ช่วยฉัน""เดี๋ยวฉันไปวานผู้ชายมายกให้ค่ะ""ฉันสั่งเธอยก""ฉันคงทำตามที่คุณพูดไม่ได้หรอกค่ะ" ข้าวหอมกำลังจะออกมาไหว้วานให้ผู้ชายข้างนอกยกโต๊ะเข้ามาให้ แต่ไม่ทันได้ออกก็ถูกอันอันคว้าตัวกระชากกลับเข้ามาในห้องก่อน"เธอเป็นแค่ขี้ข้าอย่ามาปากดี""คุณคงเข้าใจผิดแล้วมั้งคะ""ฉันรู้นะ ว่าเรื่องนั้นเธอแค่กุขึ้นมา ถ้าไม่เช่นนั้นผู้ชายคงไม่ดูหน้าตาตื่นตกใจขนาดนั้นหรอก" อันอันหมายถึงคืนวันที่ข้าวหอมบอกว่าท้องกับเทวา เพราะวันนั้นเทวาดูเหมือนไม่รู้เรื่องเลยแถมยังดูตกใจด้วย "เรากำลังพูดเรื่องเดียวกันหรือเปล่าคะ""คิดจะเปลี่ยนเรื่องงั้นเหรอ""เดี๋ยวฉันจะให้คนจัดโต๊ะเข้ามาให้ และจะลงไปขอผู้ช่วยขึ้นมาให้คุณใหม่""เธอจะขัดคำสั่งฉันหรือไง""โอ๊ยนี่คุณฉันเจ็บนะ" ครั้งนี้อันอันกระชากแรงกว่าครั้งแรกและเล็บก็ขูดที่แขนของข้าวหอมด้วย"เธออย่าคิดว่าฉันไม่กล้าทำอะไรนะ เ
