Se connecterShare
บทที่ 28
Dernière mise à jour:
2025-03-10 13:38:21
Related chapter
กฎคือห้ามรัก บทที่ 29
เอาไงดี ไม่ได้เตรียมมาด้วย..ห้องน้ำ เธอต้องเข้าไปเช็คก่อนว่าตอนนี้ข้าศึกมันบุกมากหรือบุกน้อย แต่ถ้าออกไปใช้ห้องน้ำด้านนอก ตอนก้าวขาถ้ามันไหลลงมาล่ะจะทำยังไงสโนไวท์หันกลับไปมองว่าเขายังตั้งหน้าตั้งตาทำงานอยู่เหมือนเดิมไหม เทวินเห็นเธอหันมาก็รีบหันกลับอย่างไวขอยืมใช้ห้องน้ำหน่อยนะท่านประธาน ..หญิงสาวค่อยๆ เดินไปทางห้องน้ำ เพราะในนี้มีห้องน้ำส่วนตัว"งื้อออ มาแล้วจริงๆ ด้วยทำไงดี" ทีแรกยังภาวนาขอให้เป็นแค่ตกขาว หญิงสาวก็เลยหยิบเอากระดาษทิชชูมาซับออกก่อนเล็กน้อยหรือจะใช้กระดาษทิชชู่ดีแทนดี ถ้าม้วนกระดาษทิชชูหนาหน่อยก็คงจะพอได้ ..พอได้อะไรล่ะประจำเดือนมาแต่ละทีอย่างกับถูกเชือด ตอนนี้ความคิดตีกันให้วุ่นก๊อก ก๊อก "กรี๊ดด" อยู่ดีๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นใครจะไม่ตกใจล่ะกำลังกลุ้มใจอยู่เชียว"เป็นอะไรหรือเปล่า""อย่าเข้ามานะ" เธอเห็นว่าเขากำลังจะเปิดประตูเข้ามา เพราะคิดว่าแค่จะเข้ามาเช็คดูก็เลยไม่ได้ล็อกกลัวว่าจะมีเสียงดัง"เป็นอะไร""ที่นี่มี..เออ..มีไอ้นั่นให้ยืมไหม""ไอ้นั่นคืออะไร" เขาก็พอรู้แล้วล่ะเพราะอาการเธอเหมือนตอนที่อยู่ด้วยกัน แต่คิดว่าเธออยากจะได้ยามากกว่า ก็เลยถามเพื่อความแน่ใจ
Dernière mise à jour : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 30
"ฉันบอกให้ลุกไง! เห็นที่นี่เป็นสถานสงเคราะห์เหรอ""แต่พี่คะ เพื่อนของฉันเจ็บท้องอยู่นะคะ""แล้วไง ให้เรียกรถพยาบาลเลยไหม""ไม่เป็นไรหรอกข้าว เราพอเดินไหว" ถ้ายาออกฤทธิ์ก็คงไม่เจ็บมากขนาดนี้ แต่นี่เพิ่งทานยาเข้าไปคิดว่าจะนอนพักครู่หนึ่งข้าวหอมพยุงเพื่อนให้ลุกขึ้นนั่งก่อน และกว่าจะลุกขึ้นยืนได้ เพราะเวลาขยับแต่ละทีปวดร้าวเข้าไปถึงด้านใน"ถ้าพี่รู้ว่าเพื่อนฉันเป็นใคร พี่จะไม่ทำแบบนี้""เพื่อนเราใหญ่มากเลยเหรอ แต่คงใหญ่ไม่เท่ารองประธานบริษัทนี้หรอกมั้ง รู้ไหมว่าท่านประธานเป็นอะไรกับท่านรอง""ไม่นะข้าวหอม" สโนไวท์รีบห้ามข้าวหอมไม่ให้พูดอะไรอีก เพราะเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกเขาไปถึงไหนกันแล้ว ถ้านำเรื่องเก่าๆ มาพูดกลัวว่าจะมีผลกระทบต่อคนใหม่ของเขา"ถ้างั้นเราก็ไปกันเถอะ" ข้าวหอมคิดว่าที่เพื่อนไม่อยากให้ใครรู้ เพราะสโนไวท์กลัวจะเหมือนตอนที่อยู่มหาวิทยาลัย พอเพื่อนรู้เท่านั้นแหละความเป็นส่วนตัวก็ไม่มีอีกจนเวลาผ่านไป แต่ก็ไม่นานมากจากที่เทวินออกไปดูงานถ้าเขาไปดูงานแบบนี้บางทีอาจจะไม่กลับเข้าบริษัทเลยก็ได้ แต่ก้าวหน้าคนสนิทก็รู้ดีว่าทำไมเจ้านายถึงรีบกลับมาพอเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานก็เห็น
Dernière mise à jour : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 31
"อื้ม!?" มือเรียวผลักใบหน้าของคนที่กำลังใช้ลิ้นดันเม็ดยาให้เข้ามาในปากของเธอแต่สโนไวท์ก็ไม่ยอมให้มันเข้ามาได้ง่ายๆ กินเองเธอยังไม่อยากจะกินเลย นี่จะให้กินผ่านปากของเขาใครจะไปกิน"อืมมม!!" เม็ดยาที่ละลายเพราะเจอน้ำในปาก ตอนนี้เริ่มมีรสขมออกมาบ้างแล้ว ซึ่งรสชาตินี้แหละที่มโนราห์ไม่ชอบเอามากๆแต่คนป้อนก็ไม่ยอมปล่อย ลิ้นหนาดันยาที่อยู่ในปากเข้ามาจนได้สำเร็จ"แอะ แอะ" หญิงสาวพยายามจะคายแต่ถูกเขาจับน้ำมากรอกตามลงไปก่อน "คุณจะฆ่าฉันหรือไง" ขณะที่พูดมือเรียวยกขึ้นมาเช็ดริมฝีปากของตัวเองออก"อ้าปาก""ไม่""อ้าปากให้ดูว่ามันลงไปหมดหรือยัง""ไม่ลงมันจะอยู่ตรงไหน""ไหนดูซิ ยาหลังอาหารคุณหมอให้กินแค่นี้เองเหรอ" เทวินหยิบซองยาขึ้นมาอ่านฉลากที่คุณหมอเขียนแปะไว้..ยาที่เหลือคือทานก่อนนอน"ปล่อยนะฉันจะกลับที่ทำงาน" มือข้างหนึ่งเขาจับซองยาขึ้นมาดูก็จริง แต่อีกข้างเขายังไม่ได้ปล่อยเธอ"พักอยู่ที่นี่จนกว่าจะหาย""แล้วงานฉันล่ะ""เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง""นี่คุณ! ฉันเป็นแค่นักศึกษาฝึกงานนะ""แต่ฝึกในบริษัทของตัวเอง""บริษัทฉันที่ไหน" หุ้นไม่ได้เป็นชื่อของเธอ เพราะยังเป็นชื่อของพ่อ ไม่เหมือนเขาที่คุณปู่ใ
Dernière mise à jour : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 32
"คุณเทวินถอยไปนะ" สโนไวท์เอื้อมมือไปกำลังจะปิดประตูห้องน้ำแต่ก็ไม่ทัน พออีกฝ่ายตามเข้ามาได้คนตัวเล็กก็รีบถอยไปจนชิดผนังมือหนายื่นไปสอดใต้ท้ายทอยแล้วก็ใช้แรงดึงตัวเธอเข้ามาแนบริมฝีปากลงไป"อืมม" ครั้งนี้จะไม่ยอมกินยาก็ไม่ได้เพราะเขาใช้แรงดันลิ้นแรงมาก จนเธอต้องยอมเผยอปากออก "อืมมม" แต่พอหญิงสาวยอมให้ยาเข้ามาในปากแล้วเขากลับไม่ยอมปล่อยลิ้นหนาที่ส่งยาเข้ามาเมื่อสักครู่ เขาใช้มันสัมผัสในโพรงปากนั้นจนกลายเป็นจูบไม่รู้ว่ายาละลายแล้วหายลงไปในคอเมื่อไร เพราะอารมณ์ของเธอถูกเขากระตุ้นจนเผลอไผลไปกับรสจูบนั้นมารู้ตัวอีกทีก็ตอนผ้าขนหนูที่พันรอบหน้าอกอยู่หลุดลงไป"คุณ.." สโนไวท์กำลังจะดึงผ้านั้นกลับขึ้นมา แต่ถูกเขาจับร่างให้พิงกับผนังห้องน้ำไว้ "อือ พี่วิน!" สองมือยกขึ้นมาปิดหน้าอกไว้ก่อนที่เขาจะแนบใบหน้าลงมาหามัน"ไม่เจ็บท้องแล้วใช่ไหม" ชายหนุ่มเปลี่ยนเป้าหมายจากหน้าอกเป็นซอกคอระหง เขาถามเธอในขณะที่สูดดม"พี่จะทำอะไร" ถ้าเขาสังเกตคงสัมผัสได้ว่าร่างกายของเธอสั่น เพราะครั้งนี้มันไม่เหมือนครั้งแรก ตอนนั้นทั้งสองโดนยาปลุกอารมณ์เข้าไปเทวินไม่ตอบคำถามนั้น แต่ขณะที่เขายังคงเล้าโลมเธออยู่ ชายหนุ่มก็ไ
Dernière mise à jour : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 33
"ไม่ต้องไป" เสียงนี้ดังขึ้นในขณะที่สโนไวท์กำลังจะเปิดประตูออกจากห้องนี้"แต่เรามีคุยงานกันนะคะ" ลักขณามีสีหน้าไม่พอใจมาก แต่ก็ได้แค่กล้ำกลืนไว้"คุณจะคุยงานอะไรก็คุยมา""ก็เรื่องนักศึกษาฝึกงานนั่นแหละค่ะ"สโนไวท์ได้ยินว่าทั้งสองจะคุยกันเรื่องนักศึกษาฝึกงาน เธอก็เลยยังไม่ออกไป "ว่ามาครับ""ท่านประธานคะ เด็กฝึกงานเป็นความรับผิดชอบของณาไม่ใช่เหรอคะ" ที่จริงลักขณาไม่ได้เข้ามาเพื่อจะพูดเรื่องนี้ แต่พอเห็นเขาปกป้องผู้หญิงอีกคนก็เลยอดที่จะดึงเรื่องนี้มาพูดไม่ได้"คุณกำลังจะบอกว่า?""ใช่ค่ะ น้องคนนี้ก็เป็นเด็กฝึกงานที่ทางมหาวิทยาลัยส่งมา ก็ต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่ของณาสิคะ""เธอไม่ใช่นักศึกษาฝึกงานครับ""จะไม่ใช่ได้ยังไงล่ะคะ หนึ่งในรายชื่อที่ส่งมาก็มีชื่อของสโนไวท์ด้วย.. อย่าบอกนะคะว่าจะใช้เส้นสายช่วยการฝึกงาน ณาจะได้รายงานตามที่เห็น"จบคำพูดของลักขณา สโนไวท์ก็ออกจากห้องนั้นโดยไม่รออะไรอีกแล้ว"ทำไมกลับลงมาอีกล่ะ" เพื่อนที่กำลังทำความสะอาดอยู่รอบนอกอาคาร เห็นว่าสโนไวท์กลับลงมาแล้วทำความสะอาดช่วยเพื่อนต่อ"รีบทำเถอะ จะได้รีบเสร็จเร็วๆ""แต่ตรงนี้อากาศร้อนฉันว่าเธอเข้าไปทำด้านในดีกว่านะ""ทำงา
Dernière mise à jour : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 34
"??//???" ใครที่อยู่ตรงนั้นต่างก็ได้ยินเหมือนกัน ว่าเทวินประธานบริษัทบอกคุณหมอให้ไปดูอาการของเมีย"คุณก้าวหน้า""ขะ..ครับ""ไปดูที่ห้องประชุมให้ผมหน่อย บอกขอเวลา 10 นาทีเดี๋ยวผมตามไป""ขะ..ครับ" ก่อนที่ก้าวหน้าจะไปทำตามคำสั่ง ยังอดมองไปดูเธอที่นอนอยู่บนโซฟาอีกครั้งไม่ได้"คุณข้าวหอมครับ""คะ" ก็เห็นจะมีแต่ข้าวหอมนี่แหละที่ไม่ตกใจกับคนอื่นมากนัก เพราะรู้สถานะของเพื่อนดี แต่ก็รู้อีกนั่นแหละว่าเขาสองคนเลิกกันไปแล้ว"ระหว่างนี้ห้ามออกจากห้อง ผมฝากด้วย" ประโยคหลังเขาหันมองไปดูเธอ ที่นอนซมอยู่บนโซฟาถึงแม้จะพูดฝากข้าวหอมแต่เขาก็ยังคงอยู่ดูอาการ อยากดูผลการตรวจจากคุณหมอด้วยว่าเธอเป็นอย่างไรบ้างส่วนลักขณาออกมาจากห้องนั้นก่อนก้าวหน้าด้วยซ้ำ"เธอทานยาที่ผมให้ไปอยู่ใช่ไหมครับ" คุณหมอคนนี้คือคุณหมอคนเดียวกับที่ไปดูอาการเธอที่บ้านเทวินก็เลยรับยาจากข้าวหอมมานับดูเม็ด"เมื่อเช้าเธอก็ไม่ได้ทานนี่?" แสดงว่าเธอไม่ได้ทานตอนเช้าและตอนเที่ยง เพราะเวลานี้ก็บ่ายคล้อยแล้ว"ผมว่าถ้าคนไข้ทานยาเม็ดลำบาก คงต้องให้ผ่านยาฉีด""ไม่ค่ะ" ขนาดยากินเธอยังไม่ชอบแล้วยาฉีดจะขนาดไหน"แบบไหนได้ผลเร็วกว่ากันครับ""คงเป็นยา
Dernière mise à jour : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 35
"พี่วินถ้าพี่ยังไม่ลุกฉันจะโกรธจริงๆ แล้วนะ!" สโนไวท์ใช้แรงกระชากตัวให้เทวินที่นอนอยู่บนเตียงลุกขึ้นมานอกจากจะทำให้เขาลุกไม่ได้แล้ว มันยังทำให้เธอล้มลงไปทับร่างของเขาที่นอนอยู่บนเตียง"อุ๊ย" ข้าวหอมตกใจรีบหันหลังให้ทั้งสองคน เพราะไม่คิดว่าจะมาเจอฉากแบบนี้"ปล่อยนะพี่วิน" สโนไวท์พยายามดันตัวลุกขึ้นแต่ถูกอีกฝ่ายกอดรัดร่างไว้แน่น"ไม่ปล่อย" ใบหน้าหล่อคมแฝงไปด้วยรอยยิ้ม"พี่ไม่เห็นเหรอว่าเพื่อนฉันก็อยู่ในนี้""ไม่เป็นไรถือว่าเราไม่ได้อยู่ในนี้แล้วกัน" ถ้ามีห้องน้ำให้เข้าข้าวหอมคงใช้บริการห้องน้ำแล้วไปแล้ว จะออกไปข้างนอกก็ไม่ได้ เพราะถ้าเปิดประตูมีหวังเกตุแก้วบุกเข้ามาแน่"โอ๊ย" เทวินยื่นจมูกเข้าไปใกล้แต่ถูกเธองับจมูกเข้าให้"อุ๊ยย" ได้ยินเสียงร้องโอ๊ยใครจะไม่หันไปมองล่ะ ข้าวหอมแทบอยากแทรกแผ่นดินหนีเลยตอนนี้เพี๊ยะ! "ตีพี่ทำไม" กัดไม่พอเธอยังฟาดเข้าที่ต้นแขน"ปล่อยฉันนะ"มือข้างหนึ่งเขายังคงกอดรัดตัวเธอไว้แน่น แต่อีกข้างยกมาลูบจมูกตรงที่ถูกกัด "ดีนะวันนั้นฉีดยาให้แล้ว คงพอกันได้บ้าง""อุ๊ย..มีฉีดยาด้วย""พี่วิน!" สโนไวท์รีบหันไปมองเพื่อน ซึ่งตอนนี้ข้าวหอมเอาใบหน้าซุกไว้กับผนังห้องก๊อก!
Dernière mise à jour : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 36
วันนี้เทวินมีคุยงานกับลูกค้าที่โรงงานผลิต พอผู้ช่วยเตรียมเอกสารเสร็จทั้งสองก็ลงมาข้างล่าง"??" ตอนกำลังจะก้าวขึ้นรถ ชายหนุ่มหันมองไปเห็นว่าผู้หญิงของเขากำลังเช็ดกระจกรอบนอกอาคารอยู่"บอสครับเราต้องรีบไปแล้วนะครับ" ก้าวหน้าซึ่งกำลังเปิดประตูให้ผู้เป็นนายรีบเดินตามหลังไป"ไม่มีแม่บ้านหรือไงทำไมต้องมาทำเอง"สโนไวท์หันกลับไปมองคนที่พูด แล้วมองมาดูแม่บ้านที่กำลังทำความสะอาดช่วยกันอยู่"เออ.. ดิฉันเป็นแม่บ้านค่ะ" แม่บ้านรีบกุลีกุจอเข้ามาหาท่านประธานแบบตกใจ"ตามมา" เทวินไม่สนใจสายตาคนที่มอง เพราะไม่ใช่แค่แม่บ้านที่มองมา พนักงานอยู่ด้านในก็มองผ่านกระจกใสออกมาเช่นกัน"ฉันกำลังทำงานอยู่""งานอะไรของเธอ""งานนี้ทางบริษัทจัดมาให้ไม่ใช่เหรอคะ""ไม่ต้องทำแล้ว" พอจูงมือเธอมาถึงที่รถเขาก็จับร่างของเธอเข้าไปนั่งก่อน"พี่จะพาฉันไปไหน""ไปดูงานที่โรงงาน""ไปโรงงานหรือคะ" เธออยากไปดูโรงงานตั้งนานแล้วแต่ไม่มีโอกาสได้ไปสักที "แล้วเพื่อนฉันล่ะ" สโนไวท์หันกลับไปมองเห็นข้าวหอมมองตามท้ายรถมาแต่คนขับรถก็ไม่ได้จอดให้ จนรถนั้นมุ่งตรงสู่โรงงานผลิตที่อยู่ห่างมาอีกไม่กี่กิโลเมตร"นี่คือโรงงานที่ใช้ผลิตสินค้าเหรอคะ"
Dernière mise à jour : 2025-03-10
Latest chapter
กฎคือห้ามรัก บทที่ 99 ตอนจบเทวิน
กฎคือห้ามรัก บทที่ 99 [ตอนจบเทวิน]"อะไรนะ? นี่เหรอที่มันบอกว่าจะยกบริษัทไปไว้บ้านหนอง..หนองอะไรนะ""หนองบึงใหญ่ครับ""นั่นแหละ แล้วใครจะมีเวลาไปเล่นกับมัน""แต่เอกสารนี้สำคัญมาก ผมคงต้องได้เดินทางไปเองแล้วล่ะบอส" จะส่งแฟกซ์หรืออีเมล์ไปให้เซ็นก็ไม่ได้ เพราะต้องการลายลักษณ์อักษรจริงๆ"แล้วเมื่อไรมันจะกลับมา""อีกสี่วันครับ" เพราะตอนนี้เทวาเดินทางไปได้สามวันแล้ว"ถ้ามีงานสำคัญแบบนี้อีก จะไม่ต้องวิ่งไปหามันที่บ้านหนองบึงเลยเหรอ""หนองบึงใหญ่ครับ""รู้แล้ว!""ตกลงเอาไงดีครับบอส""คงต้องเป็นแบบนั้นแหละ"ฝ่ายที่เกี่ยวข้องกับงานที่เทวาได้รับมอบหมายก็เลยต้องเดือดร้อนไปด้วย จะว่าเดือดร้อนทั้งหมดก็ไม่ใช่ เพราะการออกต่างจังหวัดมันก็มีอะไรสนุกๆ อีกหลายอย่าง"มีอะไรคะ ทำไมหน้าเป็นแบบนั้น" สโนไวท์เดินสวนทางกับคนที่เพิ่งออกจากห้องเทวินพอดี"ก็ไอ้ตัวดีน่ะสิ""เทวาเหรอ? เขาทำอะไรคะ""เพื่อนเราเมื่อไรจะกลับมา""เห็นข้าวบอกว่าสัปดาห์หน้าค่ะ""อะไรนะ? ไหนบอกอีกสี่วันไง""ไม่รู้สิคะ แต่ข้าวหอมบอกว่าจะอยู่ต่อ""ตายแน่งานนี้""ทำไมคะ""เปล่าหรอก" ขณะที่คุยกับเธออยู่ เทวินยังคงก้มหน้าก้มตาทำงานเขายอมรับว่าช่
กฎคือห้ามรัก บทที่ 98 ตอนจบเทวา
กฎคือห้ามรัก บทที่ 98🔞 [ตอนจบเทวา]"มีอะไรกันคะ ทำไมอยู่ในห้องนี้กันหมดเลย" พอสโนไวท์เข้ามาในห้องนี้ ก็เจอว่าข้าวหอมและเทวาก็อยู่ในนี้ด้วย"เปล่าหรอก..แล้วเรามีอะไร" เทวินถามในขณะที่กำลังเซ็นเอกสารให้กับน้องสะใภ้"ฉันอยากจะปรึกษาเรื่องงานค่ะ แต่ถ้าพี่ไม่ว่างก็ไม่เป็นไร""เราแค่เอาเอกสารมาให้บอสเซ็น""แค่นั้นจริงนะ""ใช่""บอกฉันมา" แค่มองหน้าก็รู้แล้วว่าเพื่อนคงมีอะไรแน่"หึ.." เทวินขำมีเรื่องไหนที่รอดพ้นสายตาของสโนไวท์ไปได้ "หวานใจกำลังเดินทางกลับมา" เขาก็เลยเป็นคนบอกเอง"หวานใจเหรอคะ? เห็นว่าไปเรียนต่างประเทศนานแล้วนี่คะ""เธอรู้จักด้วยเหรอ""รู้จักสิ ก็ลูกสาวเพื่อนของพ่อเรา"จริงด้วยข้าวหอมลืมเลยว่าพวกเขารู้จักกันตั้งแต่เด็กแล้วพอได้ลายเซ็นข้าวหอมก็กลับมาห้องทำงาน"ถอยไปค่ะฉันจะทำงาน""ยังไม่หายโกรธผมอีกเหรอ" ชายหนุ่มที่เดินตามมาโอบเอวเธอไว้"ฉันได้ยินเพื่อนคุณพูดเต็มสองหูเลย""นั่นมันเรื่องสมัยก่อน" ก็รู้กันอยู่ว่าเทวาเป็นผู้ชายนิสัยยังไง และหวานใจก็เป็นผู้หญิงที่สวยมากด้วย"คุณยอมรับแล้วใช่ไหม"เทวามองหน้าเธอครู่หนึ่งโดยไม่ได้พูดอะไร จนข้าวหอมรู้สึกหวั่นๆ ในใจ"คุณร้องไห้ทำไม"
กฎคือห้ามรัก บทที่ 97
"คุณทำอะไรคะ" พอได้ยินเทวินถาม ข้าวหอมก็รีบเข้ามาดูในห้อง แต่ก็คิดไว้แล้วแหละว่ามันคงเป็นแบบที่ตัวเองคิด"คุณชอบไหม"หญิงสาวมองกระท่อมน้อยปลายนาของเธอที่เขายกมาไว้ในห้องทำงาน ทีแรกก็แอบแปลกใจอยู่หรอกว่าเขาถ่ายรูปไว้ตั้งแต่เมื่อไร เพราะรูปติดอยู่ผนังเกือบทุกมุมห้อง"คุณจะได้ไม่คิดถึงบ้านมากไง""ฉันไม่เท่าไรหรอก..แต่คุณหนักแล้ว""ว่าผัวมันบาปนะ""ก็มันจริงไหมล่ะคะ"หนึ่งเดือนผ่านไป~"มีอะไรคะ" ขณะที่กำลังแต่งตัวสโนไวท์เห็นสามีนั่งทำหน้ามุ่ย"วันนี้เจ้าเทวาพาเมียไปตามนัด รู้ไหมว่าเมียมันท้องกี่เดือนแล้ว""สองเดือนค่ะ แล้วไงต่อคะ""คุณเมียครับ พี่เป็นพี่ชายเจ้าเทวามัน แถมอายุเยอะกว่ามันเยอะมาก แต่พี่ยังไม่มีวี่แววเลยว่าจะได้เป็นพ่อ"สโนไวท์มองสามีผ่านกระจกบานใหญ่ที่กำลังแต่งหน้า อย่างที่รู้กันอยู่ว่าเธอยังไม่อยากมีลูกหญิงสาวไม่ได้ตอบ ไม่ใช่ว่าเธอไม่รักเด็ก รู้ว่าเพื่อนกำลังท้องเธอดีใจมาก รอวันที่หลานจะคลอดออกมา"พี่กดดันเราเกินไปไหม" เทวินเห็นว่าสีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเมื่อพูดเรื่องนี้"ฉันยังไม่พร้อม""ไม่พร้อมก็ไม่เป็นไรจ้ะ ปีหน้าเราคุยกันใหม่ก็ได้"ปีหน้าเธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะพร้อมไหม แ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 96
"ทำไมคุณถึง.." พอสโนไวท์ออกไปแล้ว ข้าวหอมก็อยากจะถามเขาว่าทำแบบนี้ทำไม เพราะหมู่บ้านของเธอไม่ได้สวยงามพอที่จะเอามาตกแต่งห้องทำงานสักหน่อย"ถึงอะไร""ถึงทำแบบนี้คะ" หญิงสาวมองไปรอบๆ ห้อง ไม่ได้มีแค่รูปถ่าย ยังมีโมเดลของกระท่อมน้อยปลายนา"เพราะมันเป็นที่ที่คุณเกิดและโตมาไง""คุณรักฉันจริงหรือคะ" จะผิดไหมถ้าจะบอกว่า เธอไม่ได้เชื่อร้อยเปอร์เซ็นที่เขาบอกรัก เขาอาจจะเห็นแก่เด็กที่กำลังจะเกิด หรืออะไรสักอย่างที่ไม่ใช่รักแท้ เพราะเธอกับเขารู้จักกันเพียงแค่ไม่นาน แถมรู้จักกันจากเหตุการณ์ที่ไม่ค่อยดีด้วย"ถามแบบนี้สงสัยอยากให้ผมบอกรักอีกเหรอ" ชายหนุ่มมองไปที่ประตู"คุณมองอะไรคะ""คุณลืมแล้วหรือไง ถ้าบอกรักครั้งหนึ่งก็ต้องหนึ่งครั้ง""อะไรของคุณ!""เอาวะที่ทำงานก็ที่ทำงาน""คุณเทวา คุณทำเป็นเล่นได้ทุกสถานการณ์จริงๆ เลยนะ""ถ้างั้นมันก็ผิดคอนเซ็ปท์น่ะสิ""ฉันไม่เล่นกับคุณแล้ว คนกำลังจะซึ้งแล้วเชียว""ใครบอกผมเล่น.. ว่าแล้วก็ขึ้นเลยเห็นไหมเนี่ย" ชายหนุ่มค่อยๆ รูดซิปลงเผยให้เห็นเป้ากางเกงชั้นในที่มันตุงออกมา"คนบ้า" ปากว่าให้แต่ใบหน้าอดยิ้มไม่ได้"ช่วยหน่อยสิ คุณเห็นไหมเนี่ยมันจะลงง่ายไหม..งานการไม
กฎคือห้ามรัก บทที่ 95
ขณะที่ข้าวหอมกำลังจะเดินไป เมื่อเห็นว่ามีผู้หญิงทักเขา..เทวาก็เลยคว้าแขนเธอไว้ก่อน"ผมเชื่อว่าคุณฉลาดพอที่จะไม่ก่อเรื่องอีก" เทวาหันไปพูดกับผู้หญิงที่ทักเขาอยู่เมื่อสักครู่"แค่ทักก็ไม่ได้หรือคะ" ประโยคนี้อันอันมองไปที่ข้าวหอมเหมือนเย้ยหยันอีกฝ่าย"ปล่อยค่ะ ฉันจะไปทำงาน" หญิงสาวดึงมือของเขาออก แต่อีกฝ่ายไม่ยอมปล่อย"โกรธผมเหรอ""ทำไมฉันต้องโกรธคุณด้วยคะ คุณทำอะไรผิด"ดวงตาของผู้หญิงอีกคนตอนนี้มองบน แถมเบะริมฝีปากเล็กน้อย และกำลังจะเดินหนีไปจากตรงนี้ เพราะอันอัน แค่อยากให้ทั้งสองมีปากเสียงกันเฉยๆ แต่ถ้าทำให้เลิกกันได้นั่นมันคือกำไร"หยุด"พอได้ยินเสียงเทวาบอกให้หยุดอันอันก็เลยหันกลับมา "มีอะไรคะ""ผมคิดว่าเราคงอยู่ร่วมกันไม่ได้แล้วล่ะ""คุณคะฉันยังไม่ได้ทำอะไรพวกคุณเลยนะ แค่ฉันทักมันก็ผิดมากเลยเหรอ คนเคยเห็นหน้าค่าตากันถ้าไม่ทักนี่สิแปลก""ถ้าคุณทักแบบจิตใจบริสุทธิ์ใครจะว่าอะไรให้คุณ""เทวาคะ เราสองคนก็เคย....." อันอันแกล้งพูดทิ้งช่วงไว้ให้คนฟังอีกคนเข้าใจผิด ว่าทั้งสองเคยมีอะไรกัน "..สนิทกันมาก่อน""คุณกำลังจะพูดอะไร" เทวาไม่ใช่คนโง่เขาหันมองไปดูข้าวหอมที่ตอนนี้ไม่มองหน้าใครเลย"อย่าบ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 94
โรงแรมที่ขึ้นชื่อประจำจังหวัดนี้"แม่สวยจังเลยค่ะ" ข้าวหอมไม่เคยเห็นแม่แต่งชุดแบบนี้มาก่อน ถ้าไม่ใช่งานสำคัญของลูกสาวดวงใจก็คงไม่แต่งแบบนี้ แต่เพราะลูกสาวแต่งงานกับคนมีหน้ามีตา ดวงใจก็เลยยอมใส่ชุดที่ถูกจัดมาให้"หนูก็สวยเหมือนกัน""สวยได้แม่ไงคะ""ชมกันไปชมกันมาอยู่นี่แหละ แล้วพ่อเราล่ะ""ใช่..พ่อไปไหนแล้วแม่" ข้าวหอมมองหาพ่อเพราะพ่อก็มาเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมกันกับแม่"พ่ออยู่นี่" สาธิตหลบมุมไม่กล้าออกมาให้ลูกกับเมียเห็น"พ่อไปทำอะไรอยู่ตรงนั้นคะ""แน่ใจนะว่าจะให้พ่อใส่ไอ้ชุดนี้""พ่อทำเป็นเล่นไป ออกมาก่อนเร็ว" ดวงใจขำสามี..ไม่ใช่แค่นางหรอกที่ไม่เคยใส่เสื้อผ้าพวกนี้สามีก็เช่นกันสาธิตค่อยๆ ก้าวเดินออกมาแบบประหม่า"ใกล้เสร็จกันหรือยังครับ" ทันใดนั้นประตูห้องก็เปิดเข้ามา จากที่สาธิตกำลังจะเดินออกมารีบหลบเข้ามุมเดิม "เกิดอะไรขึ้นครับ" เทวาเห็นอะไรแว๊บๆ พอดี"ก็พ่อน่ะสิคะไม่เคยใส่ชุดแบบนี้ก็เลยไม่กล้าออกมา""คุณพ่อออกมาเถอะครับ" เทวาเดินเข้าไปพาตัวพ่อตาออกมาจากมุมนั้น"หล่อมากเลยค่ะพ่อ""หล่อจริงเหรอ ไม่ได้ดูแปลกนะ""คุณพ่อแต่งแบบนี้แล้วหล่อขึ้นเยอะเลยครับ""ขอใส่แค่งานลูกสาวพอแล้วนะ ไม่ต้อ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 93
"เฮ้ยๆ ทำไมขบวนรถถึงไปจอดอยู่หน้าบ้านของ??" ทุกคนที่อยู่ร้านค้าต่างก็มองตามขบวนรถนั้นไปพอเห็นแล้วว่าขบวนรถไปหยุดอยู่ที่หน้าบ้านของใคร ทุกคนในร้านค้าต่างก็หันมองดูป้าคนที่มโนเมื่อสักครู่"หรือว่าจะเป็นลูกเขยของป้าจริงๆ""มึงคิดเหมือนกูไหมวะ" ป้าคนนั้นรีบเดินออกมาจากร้านค้า และคนในร้านต่างก็เดินตามไปดูขบวนรถนั้นหยุดอยู่ที่หน้าบ้านของป้าก็จริง แต่ท้ายขบวนยาวเลยบ้านอีกหลังไป"พ่อรถใครมาทำอะไร ทำไมเยอะจัง" ดวงใจที่กำลังเก็บกวาดบ้านอยู่ถามสามีในขณะที่มองออกมาดู"นี่แหละมั้งที่เขาบอกไม่ให้เราทำเสียงดังกัน" ที่จริงวันนี้ก็ยังมีงานให้ทำอยู่นิดหน่อยแต่สาธิตไม่ทำ เพราะทางจังหวัดบอกออกมาแบบนั้นพอเทวาและข้าวหอมได้ยิน..ทั้งสองก็รีบออกมาจากห้องหน้าบ้าน.."ถ้าไม่ใช่บ้านป้าก็คงเป็นบ้านหลังนี้แล้วล่ะ" "บ้านหลังนี้เขาจะมาทำไมกันวะ" ป้ายังคงใจเต้นตุบตับๆ เพราะคิดว่าลูกสาวคงไปได้สามีรวยไม่บอกแม่ แล้วทีนี้ทางครอบครัวผู้ชายออกตามหาเมื่อรู้ว่าลูกสาวตัวเองท้องหนีกลับมาอยู่บ้าน"สวัสดีค่ะคุณ" เสียงนี้ดังขึ้นจากกลุ่มชาวบ้าน คนที่เพิ่งก้าวลงจากรถกำลังจะหันไปมอง ..แต่จังหวะเดียวกันกับคนในบ้านหลังที่พวกท่านมา
กฎคือห้ามรัก บทที่ 92
วันนี้ก็เข้าวันที่สองแล้วที่เทวาเป็นผู้ช่วยช่าง เขาเห็นความมุ่งมั่นของพ่อเธอ ถึงแม้เขาอาสาจะจ้างช่างมาทำให้ ท่านก็อยากจะทำเอง ท่านเป็นผู้ชายที่อบอุ่นมาก นี่แค่เพิ่งได้มาสัมผัสกับครอบครัวของเธอเขายังรู้สึกได้"ให้ฉันช่วยไหม" ข้าวหอมเห็นเขาใช้จอบผสมปูนเพราะมันต้องใช้แรงเยอะ กว่าจะทำให้เนื้อปูนและทรายเข้ากันได้"อยากช่วยเหรอ"หญิงสาวพยักหน้าแล้วรีบเดินเข้ามาใกล้"ถ้างั้นก็ช่วยดูตาให้ผมหน่อย ไม่รู้อะไรเข้า""จริงเหรอคะ" ข้าวหอมเขย่งเท้าขึ้น ส่วนเขาก็โน้มตัวลงมาเหมือนว่าจะให้เธอดูให้ แต่จังหวะนั้นเขาก็ได้จุ๊บเข้าที่ริมฝีปากของเธอแทน "อุ๊ยคุณเทวา" หญิงสาวมองไปดูพ่อก่อนเลยเป็นอันดับแรก"ชื่นใจจัง มีกำลังใจขึ้นเยอะเลย""คุณทำอะไร""เดี๋ยวค่อยมาเติมพลังให้ผมใหม่ ตอนนี้ถอยออกไปก่อน" พอเธอขยับออกเขาก็เริ่มใช้จอบนั้นผสมปูนอีกครั้งวันต่อมา.."ทำอะไรก็ไม่รู้จักอายผีสางเทวดา""พี่ว่าให้ใคร" ดวงใจที่กำลังทำความสะอาดรอบบ้านเพราะวันนี้สามีก็คงจะทำเสร็จแล้ว ได้ยินเพื่อนบ้านพูดลอยๆ ก็เลยถามดู"ถ้าฉันพูดไปเดี๋ยวก็หาว่าฉันแอบมอง""พี่ว่าให้ลูกฉันเหรอ" ดวงใจอดทนกับคนข้างบ้านมาก็นานพอสมควรแล้ว แต่ช่วงหลังเร
กฎคือห้ามรัก บทที่ 91
พอซ่อมแซมหลังคาเสร็จ สาธิตก็เริ่มฉาบปูนตรงที่ค้างคาไว้ตั้งแต่สมัยส่งลูกสาวเข้าเรียนมหาวิทยาลัย"เราทำเป็นเหรอ" สาธิตเห็นลูกเขยกำลังจะผสมปูน"ผมเห็นคุณพ่อทำเมื่อสักครู่ คิดว่าคงทำเป็นครับ" เทวากะปริมาณทรายละเอียดที่กรองไว้แล้ว และปูนกับน้ำตามที่พ่อของเธอผสมไปครั้งแรก เพราะถ้าจะให้ท่านทั้งฉาบและผสมเองมันคงเสียเวลาข้าวหอมอาสาทำอาหารกับแม่รอ เพราะเธอไม่มีเวลาเป็นห่วงเขาแล้ว ตอนนี้เป็นห่วงพ่อกับแม่มากกว่า กำนันใครก็รู้ว่าแกโหดมากแค่ไหน มีชาวบ้านบางคนส่งดอกเบี้ยไม่ตรงแกถึงกับยึดที่ดินทันทีจะว่าให้เจ้าหนี้ก็ไม่ได้เพราะมีสัญญาเซ็นกันไว้แล้วเวลาเดียวกันนั้นแต่คนละสถานที่..ติ๊ก~ รูปภาพไลน์ถูกส่งมายังเครื่องของพลตรีศิลา"มีอะไรคะ" ญาณินเห็นสามีมองรูปภาพนั้นด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยเชื่อในรูปภาพเท่าไร "ลูกชายเรานี่คะ""คุณก็เห็นเหมือนผมใช่ไหม""เทวาทำงานพวกนี้เป็นตั้งแต่เมื่อไรคะ" ใช่แล้วมันคือรูปภาพที่เทวากำลังผสมปูนแถมมาให้ดูแบบคลิปก็มีคนของศิลาเดินทางมาก่อนเพื่อดูสถานที่ พอมาถึงเห็นภาพนั้นแล้วก็อดส่งไปให้คนเป็นพ่อแม่ได้เห็นด้วยไม่ได้"ผู้หญิงคนนี้แน่จริงๆ" กับพ่อแม่บางคนอาจจะโมโหที่เห็นลูกไปทำ
