บทที่ 16

"หือ?" เทวินหันกลับมาก็เห็นว่าเธอนอนบิดอยู่ มือทั้งสองข้างกุมท้องไว้แน่น "เราเป็นอะไร"

"เจ็บท้อง"

"ไปหาหมอกัน"

"เจ็บแบบผู้หญิงเขาเจ็บกันทุกเดือนน่ะ"

"เจ็บทุกเดือน? ประจำเดือนน่ะเหรอ"

สโนไวท์พยักหน้าตอบเล็กน้อย

"แล้วทำไง"

"ก็เมื่อตอนเย็นฉันว่าจะซื้อยากับของใช้ แต่ดันเห็นแฟนของพี่อยู่ในร้านค้าก่อน ก็เลยไม่ได้ซื้อ" เธอจำเป็นต้องพูด เดี๋ยวหาว่าตอนลงไปทำไมไม่ซื้อให้พร้อม

"จะเอาอะไรบ้างเดี๋ยวพี่ลงไปซื้อให้" เทวินคิดว่าคงเป็นตอนที่วิชุดาไปหาเขาที่ร้านอาหารแน่เลย ดีนะที่ร้านสะดวกซื้อเปิดตลอด 24 ชั่วโมง ชายหนุ่มก็เลยลุกขึ้นไปหยิบกระเป๋าเงิน

"ผ้าอนามัย กับยาแก้ปวดประจำเดือน"

"ผ้าอนามัยด้วยเหรอ?"

"ถ้าพี่ไม่กล้าซื้อก็ไม่ต้องซื้อมาก็ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันไปซื้อเอง"

"ไม่ซื้อแล้วคืนนี้จะใช้อะไรล่ะ"

"ก็ไม่มีไง" เพิ่งย้ายมาอยู่ข้างนอกก็เลยไม่ได้จัดเตรียมของพวกนี้ไว้ ส่วนมากก็มีแต่แม่ซื้อตุนไว้ให้ที่บ้าน

"เดี๋ยวพี่ซื้อให้" เกิดมายังไม่เคยซื้ออะไรแบบนี้ให้ใครสักที

เทวินเข้ามาถึงในร้านสะดวกซื้อเขาก็ตรงไปหยิบผ้าอนามัยก่อน แต่มันมีหลายยี่ห้อหลายขนาด เขาก็เลยเอามาเผื่อให้เลือก 2 - 3 ขนาด

พนักงานคิดเงินแอบอมยิ้มเล็กน้อย เพราะนานๆ ทีจะเห็นโมเม้นท์ของผู้ชายแบบนี้

"ขอยาแก้เจ็บท้องประจำเดือนด้วยครับ" ถึงแม้เขาจะพูดเหมือนมันเป็นเรื่องปกติ แต่ก็แอบมองด้านหลังอยู่กลัวว่าเพื่อนจะมาเห็น

"ยาแบบนั้นไม่มีหรอกค่ะ ต้องให้คุณหมอหรือเภสัชกรเป็นคนจัดให้"

"แต่ตอนนี้ร้านขายยาปิดแล้วนี่ครับ"

"แฟนของคุณเจ็บท้องเหรอคะ"

"ใช่ครับเจ็บมากด้วย"

"ใช้น้ำร้อนประคบก่อนก็ได้ค่ะ หรือไม่ก็คงต้องพาไปโรงพยาบาล"

"น้ำร้อนประคบเหรอครับ"

"ค่ะที่นี่มีถุงน้ำร้อนขาย"

"ถ้างั้นผมขอหนึ่งอัน"

พอได้ของครบแล้วเขาก็รีบกลับขึ้นมา

"ร้านขายยาปิดหมดแล้ว"

"แล้วพี่ได้อะไรมาบ้าง"

"เดี๋ยวเสียบน้ำร้อนแป๊บหนึ่ง แล้วประคบจะได้ดีขึ้น"

สโนไวท์ถือเอาห่อผ้าอนามัยเข้าห้องน้ำ เพื่อใส่ให้เรียบร้อยก่อน พอเธอลุกขึ้นจากเตียงก็เห็นว่าก่อนหน้านั้นมันได้เปื้อนที่นอนไปแล้ว

"พี่ทำอะไร" เจ้าตัวยังไม่รู้หรอกเพราะมัวแต่นอนเจ็บท้อง แต่พอออกจากห้องน้ำมาก็เห็นว่าเทวินกำลังเก็บผ้าปูที่นอนอยู่

"เตียงเปื้อนน่ะสิ"

"เปื้อนเลือดฉันเหรอ"

"ใช่" ในห้องนี้มีผ้าปูที่นอนแค่ผืนที่ใช้อยู่ เขาก็เลยเอาผ้าห่มปูแทนกลัวว่ามันจะเปื้อนอีก

จะเอาหน้าไปไว้ไหนวะเรา ทำไมซกมกแบบนี้

"นอนลงเดี๋ยวพี่จะวางที่ประคบท้องให้"

"ฉันทำเองได้"

"บอกให้นอนลงไง"

สโนไวท์นอนลงโดยตะแคงข้าง

"นอนแบบนี้จะประคบได้ยังไง"

"แล้วจะนอนหงายยังไงเจ็บท้องขนาดนี้"

"เราเจ็บแบบนี้ทุกเดือนเลยเหรอ"

"บางเดือนก็ไม่เจ็บมาก"

"ไปหาหมอให้หมอดูอาการบ้างนะ" ชายหนุ่มเอาถุงน้ำร้อนประคบโดยให้เธอนอนตะแคง แต่เขาก็ต้องได้ใช้มือตัวเองช่วยดัน

เช้าวันต่อมา..

"หายเจ็บแล้วเหรอ" ตื่นมาก็เห็นว่าเธอลุกอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ที่เทวินตื่นสายกว่าเพราะเมื่อคืนแทบไม่ได้นอน

"ดีขึ้นมากแล้ว" สโนไวท์คิดว่าจะลงไปทานข้าวและซื้อยาทานด้วย "ขอบคุณพี่มากนะ"

เทวินแค่ส่งยิ้มให้เล็กน้อยก่อนจะเข้าไปทำธุระในห้องน้ำ

ชั้นล่าง..

"แม่?" พอประตูลิฟต์เปิดออกที่ชั้นล่าง สโนไวท์ก็เห็นว่าแม่กำลังยืนรอขึ้นลิฟต์อยู่ "แม่มาทำอะไรแต่เช้าคะ"

"หลายวันแล้วไม่โทรหาแม่เลย วันหยุดก็ไม่กลับบ้าน"

"สโนว์ต้องทำงานส่งอาจารย์ค่ะแม่ ถ้าอาทิตย์ไหนว่างเดี๋ยวสโนว์กลับไปหานะคะ"

"แม่คิดถึงรู้ไหม"

"สโนว์ก็คิดถึงแม่ค่ะ" หญิงสาวอ้อนแม่โดยการกอดและหอมแก้ม จังหวะนั้นประตูลิฟต์ก็ได้เปิดออกอีกครั้ง

"เทวิน?" มโนราห์รู้จักเทวินเป็นอย่างดี และก็รู้ด้วยว่าเทวินไม่ได้พักอยู่ตึก C

"สวัสดีครับคุณน้า"

"เรามาทำอะไรตึกนี้"

"ผมพักที่นี่ครับ"

"พี่เทวินพักอยู่ห้องข้างๆ ค่ะแม่"

"ตอนที่ย้ายเข้ามาพี่เขาไม่ได้พักตึกนี้ไม่ใช่เหรอ"

"ก็เพราะคุณพ่อฝากลูกกับพี่เขาไงคะ ก็เลยย้ายมาอยู่ใกล้ๆ กัน"

"ผมขอตัวก่อนนะครับ" เห็นสายตาท่านแล้วไม่กล้าสู้หน้าเลย

"วิน" พอเทวินเดินออกมาอีกหน่อยก็ได้ยินเสียงนี้เรียก

"วิมาทำไมอีก"

"ทำไมวินอยู่ตึกนี้บ่อยจัง"

"วิยังไม่ตอบเรา" เทวินพูดในขณะที่พาวิชุดาเดินไปจากตรงนี้ กลัวว่าสโนไวท์กับแม่จะตามออกมา

"วิแค่ผ่านมาทางนี้"

"มันไม่ใช่ทางผ่านที่จะไปคณะ" เทวินหยุดแล้วหันกลับไปพูดกับวิชุดา

"วินย้ายมาอยู่ตึกนี้แล้วใช่ไหม" วิชุดาไปหาเทวินที่ห้องเดิมหลายครั้งแล้ว แต่ไม่เจอ ทั้งๆ ที่ เทวินเป็นคนติดห้องมาก

"วิชุดาเรื่องของเราจบแค่นี้เถอะ"

"อะไรนะวิน"

"วิก็รู้ว่าที่เรายอมคบกับวิเพราะเรื่องอะไร"

"แล้วที่วินจูบวิล่ะ" วิชุดาพูดเสียงดัง เพื่อให้คนที่เดินตามออกมาได้ยิน และสโนไวท์กับแม่ของเธอก็ได้ยิน

"หยุดนะวิ!" เทวินรีบคว้าแขนของวิชุดาไว้ก่อนที่จะเดินเข้าไปหาเรื่องสโนไวท์

"เพราะมันใช่ไหม นังหน้าด้านคนนั้นใช่ไหมที่แย่งวินไปจากวิ"

"แม่คะ เรารีบไปกันเถอะค่ะ" สโนไวท์ไม่อยากให้แม่ได้ยินเรื่องพวกนี้เลย

"เดี๋ยวนะเมื่อกี้ผู้หญิงคนนั้นว่าอะไรนะ" มโนราห์เดินตามแรงฉุดของลูกสาวมาก็จริง แต่ก็ยังคงสงสัยเกี่ยวกับเรื่องที่ได้ยินมาเมื่อสักครู่

"วินเดี๋ยวก่อนสิ" เทวินรีบเดินแยกไปอีกทางหนึ่งเพื่อล่อให้วิชุดาตามมา กลัวว่าวิชุดาจะไปพูดอะไรให้แม่สโนไวท์ได้ยินอีก "ถึงยังไงวิก็ไม่ยอมเลิก"

"เรามีอะไรต้องทำอีกเยอะนอกจากเรื่องนี้" จะว่าเขาเห็นแก่ตัวก็ได้ แต่ชีวิตที่เหลืออยู่ของเขา ขอทุ่มเทให้กับบริษัทของคุณปู่ ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม

"ทำไมเทวินถึงทำกับวิแบบนี้" วิชุดายืนร่ำไห้มองตามหลังเทวินที่เดินจากไป ไม่มีวันสะหรอกที่จะยอมปล่อยพวกมันไปมีความสุขด้วยกัน

"วิเธอเป็นอะไร" เฟิร์นเห็นเพื่อนร้องไห้เดินมาที่คณะ โดยมีเทวินเดินมาก่อนหน้านั้นแล้ว

"เธอปล่อยข่าวออกไป ว่านักศึกษาใหม่ที่สอบติดเข้ามา แย่งแฟนรุ่นพี่"

"เธอหมายความว่ายังไง"

"ทำตามที่ฉันบอกเถอะน่า! อย่าให้มันมีที่ยืนในมหาวิทยาลัยนี้อีก"

"ได้เลยเดี๋ยวฉันจัดการให้"