Share

บทที่ 9

last update Last Updated: 2025-03-04 10:27:05

พอไม่ได้คำตอบจากลูกๆ เรื่องคุมกำเนิด กองทัพคิดว่าตัวเองต้องเป็นคนจัดการให้แล้วล่ะ ถึงยังไงเขาจะปล่อยให้ลูกสาวท้องตอนที่กำลังเรียนอยู่ไม่ได้

หอพักตึก C

"รุ่นพี่ตามมาทำไม ฉันแค่โกหกพ่อว่าเราพักด้วยกัน" ทีแรกคิดว่าเขาแค่จะมาส่งที่ตึก แต่พออีกฝ่ายเดินตามเข้ามาในลิฟต์เธอก็เลยแปลกใจ

"พี่ก็พักที่นี่" ทั้งสองไม่ได้มีท่าทีเหมือนตอนที่อยู่ต่อหน้าพ่อเลย

"ฉันไม่ยักรู้ว่าพี่พักอยู่ตึก C"

เทวินยังไม่ตอบประตูลิฟต์ก็เปิดออกที่ชั้น 4 เขาเดินนำหน้าเธอออกจากลิฟต์แบบไม่ได้สนใจ

"เดี๋ยวก่อนนะ นี่มันทางไปห้องฉัน" สโนไวท์รีบเดินตามไป "หือ?"

แต่พอเขาเดินผ่านห้องเบอร์ 44 ไปหยุดอยู่หน้าห้องเบอร์ 45 มันก็ยิ่งทำให้เธอแปลกใจมากกว่าเดิม

"พี่เพิ่งย้ายเข้ามา เราจะอยู่ไกลกันไม่ได้ เดี๋ยวพวกท่านสงสัย"

"ฉลาดนี่ อุ้ยขอโทษค่ะ"

"ประตูระเบียงไม่ต้องล็อกนะ" พูดจบชายหนุ่มก็เข้าไปในห้องของตัวเอง

"อะไรของเขา" สโนไวท์ไม่เข้าใจ แทนที่จะบอกไม่ต้องล็อกประตูหน้าห้อง แต่นี่บอกไม่ให้ล็อกประตูระเบียง "เป็นซุปเปอร์แมนหรือไง"

กว่าจะกลับมาถึงห้องก็ค่ำมืดแล้ว

เข้ามาถึงในห้องเธอก็เดินไปทิ้งตัวลงนอนที่เตียงแบบใช้ความคิด พอคิดมาถึงตอนที่ทั้งสองเล่นละครตบตาพ่อ สโนไวท์ก็อดขำไม่ได้ "เล่นซะเหมือนเลยนะ แหม..ก็ผมรักของผม แหวะ"

ก๊อก..ก๊อก.. คนที่กำลังคิดอะไรเพลินๆ อยู่ถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู

"ใครคะ" ห้องนี้เธออาศัยอยู่คนเดียวไม่ชอบมีรูเมท ก็เลยแปลกใจว่าใครมาหาค่ำๆ มืดๆ "ถ้าไม่ตอบไม่เปิดให้นะ"

"พ่อเอง"

"พ่อ?" แล้วพ่อรู้ได้ยังไงว่าเราพักอยู่ห้องนี้ หรือว่าจะถามจากแม่ ..เพราะตอนที่ย้ายของเข้ามาอยู่หอมีแค่แม่ที่รู้

แกร็ก..

"พ่อมาทำไมคะ" ประตูนั้นถูกเปิดแง้มออกเพียงเล็กน้อย เพราะถ้าพ่อเข้ามาคงรู้แน่ว่าเธอโกหก

"เปิดประตูก่อน พ่อมีอะไรมาให้" เห็นว่าลูกสาวไม่อยากเปิดคนเป็นพ่อก็เลยดันประตูเข้ามา..แต่ก็ไม่ได้ใช้แรงมาก "แล้วนี่เจ้าเทวินล่ะ"

"ไหนพ่อบอกมีอะไรมาให้ลูกไงคะ ไม่เห็นมีอะไรเลย" สโนไวท์แกล้งพูดไปเรื่องอื่น เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของพ่อ 

"พ่อถามว่าเจ้าเทวินไปไหน" ก็รู้อยู่ว่าพ่อเธอเป็นใคร สายตาท่านเริ่มมองไปรอบๆ ห้อง เพราะทั้งสองบอกว่าพักอยู่ด้วยกัน

"พ่อจะทำอะไรคะ" หญิงสาวตกใจเมื่อเห็นพ่อเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า "พ่อคะ" พอรู้ว่าท่านกำลังจะทำอะไร สโนไวท์รีบเข้าไปแต่ก็ห้ามไม่ทัน

แอดดด.. ยิ่งลูกสาวมีท่าทีแบบนี้คนเป็นพ่อก็ยิ่งสงสัย กองทัพเปิดประตูตู้เสื้อผ้านั้นออก

"??" คนที่ตกใจไม่ใช่พ่อแต่เป็นลูกสาว เพราะในตู้เสื้อผ้าของเธอมีชุดผู้ชายรวมอยู่ด้วย

"ค่ำมืดป่านนี้แล้วทำไมเจ้าวินมันไม่อยู่ห้อง" พอเห็นแล้วว่าสิ่งที่ตัวเองคิดมันไม่ใช่ กองทัพก็เลยปิดตู้เสื้อผ้าไว้

"คือ พี่ เค้า ..เออ"

กึก! ขณะที่สโนไวท์ให้คำตอบพ่อไม่ได้ เสียงนี้ก็ได้ดังขึ้นที่นอกระเบียง..

Related chapters

  • กฎคือห้ามรัก   บทที่ 10

    ด้วยความที่พ่อของเธอเป็นทหาร พอได้ยินเสียงอะไรแปลกๆ ยิ่งเสียงนั้นอยู่ตรงระเบียงห้องลูกสาวด้วยแล้ว กองทัพจึงรีบเปิดประตูออกไปดูแปะ! "ทำไมวันนี้ยุ่งเยอะจัง" เสียงตบยุงพร้อมกับเสียงพูดของคนที่ยืนอยู่หน้าระเบียง เหมือนว่ากำลังชมวิว"??" พอเห็นว่าเป็นใครสโนไวท์หันมองไปดูจุดที่เชื่อมต่อกันระหว่างทั้งสองห้อง ..โหซุปเปอร์แมนจริงด้วยเพราะมันไม่ใช่ทางเดินผ่านมาหากันแบบง่ายๆ ต้องปีนออกไปนอกตึกแล้วถึงเกาะระเบียงอีกห้อง ถ้ามือไม่แข็งแรงจริงคงได้ตกลงไปถึงชั้นล่างแน่"เรามายืนทำอะไรตรงนี้""อ้าวคุณพ่อ สวัสดีครับ คุณพ่อมาตั้งแต่เมื่อไรครับ ทำไมผมไม่ได้ยินเสียงเลย""เพิ่งมาเมื่อสักครู่""สโนว์ก็ไม่เรียกพี่"โหการแสดงยอดเยี่ยม จาพนม หรือเฉินหลงกันแน่เนี่ย สโนไวท์ไม่ได้ตอบเธอยังคง ตกตะลึงในความพยายามของเขา"เข้ามาคุยกันข้างใน" กองทัพพูดจบก็กลับเข้ามาในห้อง เพราะถ้ายืนคุยกันอยู่ด้านนอก ข้างห้องอาจจะได้ยิน"อะไรคะพ่อ" สโนไวท์มองสิ่งที่พ่อล้วงออกมาจากกระเป๋า หญิงสาวรับมันมาแล้วเปิดดู เพราะห่อดีเหลือเกิน "พ่อ!!" พอเห็นว่าข้างในเป็นอะไรหญิงสาวก็รีบจับยัดเข้าไปในถุงเหมือนเดิม"อย่าบอกว่าเราจะไม่ใช้มัน พ่อบ

    Last Updated : 2025-03-04
  • กฎคือห้ามรัก   บทที่ 11

    เทวินมองจนแน่ใจแล้วว่าพ่อของเธอลงไปถึงชั้นล่าง เขาถึงได้กลับเข้าห้องที่ตัวเองเช่าไว้สิ่งที่เขาเห็นในลิ้นชักมันยังคงติดตา และมันก็ทำให้เขาอดคิดไม่ได้ ว่าเธอใช้ของพวกนี้ด้วยเหรอ ชายหนุ่มสะบัดใบหน้าเพื่อสลัดภาพที่เพิ่งเห็นออกไป เพราะมันเป็นความชอบของแต่ละคนเช้าวันต่อมา.. และวันนี้ก็เป็นวันหยุดอีกหนึ่งวันประตูห้องทั้งสองเปิดออกมาพร้อมกัน สโนไวท์เห็นว่าห้องเทวินก็เปิด เธอจึงรีบปิดห้องตัวเองไว้ก่อนก๊อก..ก๊อก.. เขาเห็นแล้วว่าเธอเปิดห้อง แต่ที่รีบปิดคงเพราะเห็นเขาออกมา"มีอะไร" แค่นี้ก็รู้แล้วว่าใครเป็นคนเคาะ"พรุ่งนี้มีการประชุม พี่จะเดินทางแต่เช้ามืด ไปด้วยไหม""ไม่ไปเรียนหรือไง" ถ้าเป็นไปได้ไม่อยากคุยด้วยเลย"โทรไปลาแล้ว""ขอคิดดูก่อน""ถ้าจะเดินทางไปด้วย ก็อย่าลืมโทรแจ้งอาจารย์ล่ะ" "อืม!" ทำยังไงถึงจะกล้าสู้หน้าเขาเนี่ย "อยากทานอะไรไหม เดี๋ยวซื้อขึ้นมาเผื่อ""ไม่!" รีบๆ ไปเถอะน่า พูดอยู่ได้ ก๊อก ก๊อก ผ่านไปเพียงแค่ครู่ก็มีเสียงเคาะประตูอีกแล้ว"มีอะไรอีก""เราเอง""ข้าวหอมเหรอ?" ทีแรกคิดว่าเทวินมาเคาะอีก แต่พอรู้ว่าเป็นเพื่อน สโนไวท์ก็รีบมาเปิดประตู"วันนี้วันหยุดไม่ไปไหนเหรอ" "ไ

    Last Updated : 2025-03-04
  • กฎคือห้ามรัก   บทที่ 12

    "กรี๊ดด" สโนไวท์ตกใจตอนที่มองออกไปเห็นเทวินกำลังปีนข้ามมา แต่พอเขาข้ามมาได้เธอก็โล่งใจขึ้นมากก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อศิลาได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้หญิง "สโนว์เป็นอะไรหรือเปล่าลูก เปิดประตูให้พ่อหน่อย""ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ สโนว์แค่ตกใจแมลงสาบ"แกร็ก.. ก่อนที่จะเปิดประตูเทวินหันมองเธอเล็กน้อย เมื่อได้ยินเธอบอกว่าตกใจแมลงสาบ"พ่อมีอะไรครับ""พ่อมีอะไรจะถามหน่อย""ถามเรื่องอะไรครับ""ทำไมรายชื่อผู้บริหารในที่ประชุมถึงมีชื่อเราอยู่ด้วย""พ่อรู้แล้วเหรอครับ""เราคิดจะทำอะไร""นั่นมันบริษัทคุณปู่ ผมจะทวงคืน" ถึงแม้ว่าหุ้นส่วนใหญ่ยังเป็นของวงศ์ตระกูลเขาอยู่ แต่ความน่าเชื่อถือ น้อยกว่ารองประธานที่รับตำแหน่งอยู่ด้วยซ้ำ"อย่าบอกนะ?" ทีแรกศิลาไม่คิดแบบนี้หรอก แต่พอได้ยินลูกชายพูดสายตาของคนเป็นพ่อปรายมองมาดูผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ ลูกชาย"พ่อกำลังคิดอะไรอยู่ ผมกับสโนว์เรารักกันจริงๆ" ว่าแล้วเทวินก็ยื่นมือไปโอบเอวของเธอไว้"พ่ออยากให้เราเรียนจบก่อน ค่อยเข้าไปจัดการเรื่องนี้" ถึงแม้วุฒิภาวะของลูกชายจะยังไม่เหมาะสมกับการรับตำแหน่งท่านประธาน แต่พอเทวินจดทะเบียนสมรสกับสโนไวท

    Last Updated : 2025-03-04
  • กฎคือห้ามรัก   บทที่ 13

    "ปล่อยฉันนะรุ่นพี่" เราเป็นบ้าอะไรเนี่ย พอได้สบตาเขาใกล้ๆ ทำไมมันรู้สึกใจหวิวๆ ยังไงชอบกล "บอกให้ปล่อยไงคะ" น้ำเสียงของคนที่พูดอยู่เริ่มสั่นเครือเล็กน้อย"เราต่างหากที่ต้องปล่อยพี่" เพราะเธอเป็นคนทับร่างเขาอยู่"อ้าวเหรอ" สโนไวท์ค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้น "รุ่นพี่ออกไปนอนระเบียงเลยนะ""ระเบียงเขาไม่ได้มีไว้ให้นอน""ถ้างั้นก็กลับห้องไป""เผื่อพ่อยังไม่กลับล่ะ""นั่นมันปัญหาของรุ่นพี่ ฉันเป็นผู้หญิงนะ!""พี่ไม่ทำอะไรหรอก"แกร็ก..แกร็ก.. ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่ เสียงหมุนลูกบิดประตูข้างห้องก็ได้ดังขึ้น ดวงตาของคนทั้งสองประสานกันแบบไม่ได้นัดหมาย และรู้ได้ในทันทีว่าคนที่ทดลองบิดประตูนั้นเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพ่อ คิดว่าที่ท่านลองหมุนเผื่อว่าประตูไม่ได้ล็อกท่านจะได้เข้าไปเช็คห้องนั้นดูได้"รุ่นพี่ว่าท่านจะรู้ความจริงไหม""ถ้าเราแยกห้องกันอยู่แบบนี้ท่านคงรู้""ฉันไม่ร่วมห้องกับพี่นะ""พี่ก็บอกแล้วไงว่าไม่ทำอะไรเราหรอก นอนเถอะเหลือเวลานอนอีกแค่ไม่กี่ชั่วโมง" ว่าแล้วเทวินก็หันหลังให้ แถมยังทำเป็นหลับอีก"ทำเหมือนกับเป็นห้องตัวเอง" หญิงสาวสะบัดร่างเล็กน้อยแบบไม่สบอารมณ์ ก่อนที่จะทิ้งตัวลงนอนที่จ

    Last Updated : 2025-03-04
  • กฎคือห้ามรัก   บทที่ 14

    "จะพักห้องเดียวกับฉัน ถามความเห็นจากเจ้าของห้องหรือยัง" อย่างที่รู้กันอยู่ว่าสโนไวท์ชอบความเป็นส่วนตัวมาก"ไม่เห็นหรือไงว่าคุณพ่อให้คนตามอยู่""ถ้างั้นรุ่นพี่ก็ปีนกลับไปห้องตัวเองสิ""คิดหรือว่าตึกนั้นจะไม่มีใครแอบมอง เธอรู้จักพวกท่านดีไม่ใช่เหรอ""ฉันให้รุ่นพี่อยู่ในห้องนี้ด้วยก็ได้ แต่ห้ามมานอนบนเตียงของฉัน""มีแค่เตียงเดียวไม่ให้นอนบนเตียงจะให้นอนไหน""นั่นเรื่องของรุ่นพี่ ฉันเป็นผู้หญิงนะ"เทวินอดมองไปดูลิ้นชักของเธอไม่ได้ ทำไมดูเธอหวงเนื้อหวงตัว แต่กลับเล่นของพวกนั้นจังหวะนั้นสโนไวท์ไม่ได้สังเกตสายตาของเขา เพราะเธอมัวมองไปรอบๆ ห้อง ว่าจะให้เขานอนตรงไหนได้ ในหอนี้ไม่มีโซฟาให้ นอกจากจะจัดหามากันเอง"พี่ก็เอาหมอนไปนอนมุมนั้นแล้วกัน" พูดจบสโนไวท์ก็เข้าห้องน้ำพออาบน้ำเสร็จออกมาก็เห็นเขานอนอยู่บนเตียง"ไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือไง""ใครจะบ้าไปนอนพื้น เย็นก็เย็น แข็งก็แข็ง""ถ้างั้นกลับห้องตัวเองไปเลยนะ""คืนนี้ขอนอนเตียงก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้หาโซฟามาไว้" ถ้าจะสั่งเตียงเพิ่มยิ่งน่าสงสัย แต่ถ้าเป็นโซฟาคงไม่มีใครสงสัยหรอก"ถ้างั้นก็ไปอาบน้ำ"เทวินรีบลุกขึ้นอย่างว่าง่าย คิดว่าเธอจะไม่ยอมให้นอนบ

    Last Updated : 2025-03-04
  • กฎคือห้ามรัก   บทที่ 15

    เย็นวันเดียวกัน..แกร็ก..แกร็ก.. เสียงลูกบิดหน้าห้อง แต่สโนไวท์ที่อยู่ในห้องก็ทำเป็นไม่สนใจก๊อก..ก๊อก.."ที่รักครับคุณงอนอะไรให้ผม" เสียงคนที่เคาะประตูอยู่ด้านหน้า"ที่รักเหรอ?" แค่นี้สโนไวท์ก็เดาได้แล้วว่าคงมีคนตามเขามา หญิงสาวก็เลยยอมเปิดประตูห้องให้พอประตูเปิดออก เทวินก็รีบเข้ามาในห้องแล้วล็อกมันไว้"ฉันไม่ไหวแล้วนะ""ไม่ไหว?" ชายหนุ่มพูดคำนี้พร้อมกับสายตามองไปที่ลิ้นชัก"ฉันต้องการความเป็นส่วนตัว""พี่จะพยายาม กลับมาห้องมืดหน่อยแล้วกัน""ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย" เธอคิดว่าเรื่องมันชักจะไปกันใหญ่ จนไม่เหลือความเป็นส่วนตัวแล้ว"ทนไปก่อน ถ้าพ่อหายสงสัยเดี๋ยวพี่จะกลับไปอยู่ห้องเดิม""เฮ้ย!" สโนไวท์พ่นลมหายใจออกมาแบบขัดใจ เพราะดูเหมือนจะพูดกันไม่เข้าใจจนเวลาผ่านไป..ทั้งสองอยู่คนละมุมห้อง เพราะทบทวนบทเรียนที่ได้เรียนมาในวันนี้"หิวหรือยัง" ชายหนุ่มวางงานที่กำลังทำอยู่เพราะมันค่ำมากแล้ว"หิว""จะลงไปทานด้วยกัน หรือให้พี่ซื้อขึ้นมาให้""เดี๋ยวฉันลงไปเอง จะไปซื้อของใช้ส่วนตัวด้วย" คิดถึงเรื่องของใช้ส่วนตัว ก็เริ่มหงุดหงิดขึ้นมาอีก เพราะประจำเดือนของเธอเตือนแล้ว ถ้าช่วงเป็นประจำเดือน เขายัง

    Last Updated : 2025-03-04
  • กฎคือห้ามรัก   บทที่ 16

    "หือ?" เทวินหันกลับมาก็เห็นว่าเธอนอนบิดอยู่ มือทั้งสองข้างกุมท้องไว้แน่น "เราเป็นอะไร""เจ็บท้อง""ไปหาหมอกัน""เจ็บแบบผู้หญิงเขาเจ็บกันทุกเดือนน่ะ""เจ็บทุกเดือน? ประจำเดือนน่ะเหรอ"สโนไวท์พยักหน้าตอบเล็กน้อย"แล้วทำไง""ก็เมื่อตอนเย็นฉันว่าจะซื้อยากับของใช้ แต่ดันเห็นแฟนของพี่อยู่ในร้านค้าก่อน ก็เลยไม่ได้ซื้อ" เธอจำเป็นต้องพูด เดี๋ยวหาว่าตอนลงไปทำไมไม่ซื้อให้พร้อม"จะเอาอะไรบ้างเดี๋ยวพี่ลงไปซื้อให้" เทวินคิดว่าคงเป็นตอนที่วิชุดาไปหาเขาที่ร้านอาหารแน่เลย ดีนะที่ร้านสะดวกซื้อเปิดตลอด 24 ชั่วโมง ชายหนุ่มก็เลยลุกขึ้นไปหยิบกระเป๋าเงิน"ผ้าอนามัย กับยาแก้ปวดประจำเดือน""ผ้าอนามัยด้วยเหรอ?""ถ้าพี่ไม่กล้าซื้อก็ไม่ต้องซื้อมาก็ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันไปซื้อเอง""ไม่ซื้อแล้วคืนนี้จะใช้อะไรล่ะ""ก็ไม่มีไง" เพิ่งย้ายมาอยู่ข้างนอกก็เลยไม่ได้จัดเตรียมของพวกนี้ไว้ ส่วนมากก็มีแต่แม่ซื้อตุนไว้ให้ที่บ้าน"เดี๋ยวพี่ซื้อให้" เกิดมายังไม่เคยซื้ออะไรแบบนี้ให้ใครสักทีเทวินเข้ามาถึงในร้านสะดวกซื้อเขาก็ตรงไปหยิบผ้าอนามัยก่อน แต่มันมีหลายยี่ห้อหลายขนาด เขาก็เลยเอามาเผื่อให้เลือก 2 - 3 ขนาดพนักงานคิดเงินแอบอมย

    Last Updated : 2025-03-04
  • กฎคือห้ามรัก   บทที่ 17

    สโนไวท์รู้สึกไม่สบายใจเลย ที่แม่ต้องมาได้ยินอะไรแบบนี้ ท่านยิ่งเป็นคนคิดมาก แล้วท่านจะคิดยังไงเมื่อได้ยินผู้หญิงคนนั้นบอกว่าลูกสาวไปแย่งแฟนของเธอเที่ยงวันเดียวกันที่โรงอาหาร..สโนไวท์เดินเข้ามา รุ่นพี่แทบจะทุกคนต่างก็มองมาที่เธอ"น้อง..โต๊ะนี้พี่จองแล้ว" สโนไวท์กำลังจะนั่งก็มีรุ่นพี่คณะเดียวกันเดินถืออาหารมาวางลง"แต่ฉันเห็นว่ามันยังว่างอยู่""ตอนนี้ไม่ว่างแล้ว"แต่สโนไวท์ไม่สนใจ เธอนั่งลงเก้าอี้ตัวที่กำลังจะนั่งอยู่เมื่อสักครู่"เอ๊ะน้องนี่ยังไง ไม่เคารพรุ่นพี่เลย""ขอโทษนะคะ จะทานข้าวต้องเคารพรุ่นพี่ด้วยเหรอคะ""สโนว์ไม่เอาน่า" ข้าวหอมกลัวว่าสโนไวท์จะมีเรื่อง"คนหน้าด้านก็แบบนี้แหละ ขนาดแฟนรุ่นพี่ยังแย่งได้ แค่โต๊ะอาหารทำไมจะไม่กล้าแย่งล่ะ" คนที่มาหาเรื่องพูดเสียงดัง เพื่อให้อีกฝ่ายอับอาย"รุ่นพี่หมายถึงอะไร" ข้าวหอมคิดว่ารุ่นพี่กำลังใส่ร้ายเพื่อนก็เลยหันไปถาม"อย่าบอกนะ ว่าอยู่ด้วยกันไม่รู้ว่าอีกคนสันดานเป็นยังไง"ตุ๊บ! สโนไวท์ตบโต๊ะที่นั่งอยู่เสียงดัง จนรุ่นพี่คนที่เข้ามาหาเรื่องสะดุ้ง"ใครหน้าด้านกันแน่คะ ฉันรู้นะว่าใครบงการให้คุณมาหาเรื่อง" สโนไวท์มองไปรอบๆ โรงอาหารก็เป็นแบบที่

    Last Updated : 2025-03-04

Latest chapter

  • กฎคือห้ามรัก   บทที่ 80

    "จะไปไหน" เทวินรีบเดินตามสโนไวท์ออกไป ส่วนเทวายังคงนั่งอยู่ที่เดิมแบบทำอะไรไม่ถูก เพราะอย่างที่รู้กันอยู่ว่าเขาไม่ต้องการมีครอบครัว ชีวิตโสดมันสุดแสนที่จะอิสระอยู่แล้วแต่สโนไวท์ไม่ได้บอกว่าเธอจะไปไหน พอออกจากห้องมาได้ สโนไวท์ก็เดินตรงไปจุดที่เกิดเรื่อง ..นั่นคือโต๊ะทำงานของข้าวหอม"บอสครับ" ก้าวหน้าและกุ้งนางที่นั่งอยู่หน้าห้องเห็นทั้งสองออกมาก็รีบเดินตามไปแกร็ก! มาถึงเธอไม่เสียเวลาเคาะเลยด้วยซ้ำ..สโนไวท์ก็เปิดประตูเข้าไป"??" อันอันที่มัวสนใจผลตรวจเลือดของข้าวหอมอยู่ เงยหน้าขึ้นมองคนที่เสียมารยาทเปิดประตูเข้ามาโดยไม่ขออนุญาตเพี๊ยะ! "เธอ!" พอถูกตบอันอันก็รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ "แกตบฉันทำไม?""ครั้งแรกฉันชำระบัญชีที่เธอตบเพื่อนฉัน""ครั้งแรก?"เพี้ยะ!!"โอ๊ย! นี่แก!!"คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็มอง ไม่เคยเห็นสโนไวท์โมโหขนาดนี้มาก่อน และก็สงสัยด้วยว่าครั้งที่สองตบทำไมอีก เพราะอันอันก็ตบข้าวหอมเพียงแค่ครั้งเดียว"ครั้งนี้ฉันตบสั่งสอนหมาที่อยู่ในปากของเธอ""กรี๊ดดด! อีบ้า!!" อันอันรีบเดินอ้อมออกจากโต๊ะทำงานเพื่อจะมาเอาคืน แต่ยังอ้อมมาไม่ถึงก็ถูกขัดขวางจากก้าวหน้าก่อน ตามด้วยกุ้งนาง และอีก

  • กฎคือห้ามรัก   บทที่ 79

    เป็นแบบที่สโนไวท์คิดไว้ ข้อมูลของกล้องนั้นถูกลบ "ทำไมตอนที่ผมถามแผนกควบคุมกล้องวงจรปิดของบริษัท พวกเขาถึงบอกว่ากล้องนั้นอยู่ในช่วงที่กำลังซ่อมแซม" ก้าวหน้าซึ่งยืนอยู่ในห้องนั้นด้วยเห็นว่าตอนนี้เครื่องบันทึกภาพกำลังกู้คืนมาและเหตุการณ์เริ่มรันออกมาให้เห็นทีละน้อย"นั่นหมายถึงต้องเป็นคนที่มีอำนาจถึงสั่งพนักงานให้ลบคลิปและปิดปากได้ค่ะ""เดี๋ยวเรื่องนี้พี่จัดการเอง" เทวินรับปากกับสโนไวท์ว่าจะจัดการเรื่องนี้เองพอสโนไวท์กู้ข้อมูลกลับมาได้ทั้งหมด ทุกคนก็นั่งดูคลิปเหตุการณ์วันและเวลาที่กุ้งนางบอกว่ามันเกิดเรื่องถ้าจำได้สโนไวท์เคยบอกว่าเธอไม่เคยเสียน้ำตาให้ใคร แต่ครั้งนี้พอเห็นเพื่อนถูกรังแก ทั้งการกระทำและคำพูด วาจานั้นถ่อยมากด้วย น้ำตาของเธอไหลลงมาโดยไม่รู้ตัว จนคนเป็นสามีเอื้อมมือไปซับมันออกให้"ทำไมผมไม่รู้เรื่องนี้เลย" ก้าวหน้ามองกล้องตรงนั้น ถ้ารู้ว่าข้าวหอมถูกอันอันรังแกถึงเพียงนี้เขาคงไม่นิ่งดูดายแน่ส่วนกุ้งนางที่นั่งมองอยู่ก็ไม่คิดว่าคำพูดที่อันอันพูดออกมามันจะถึงขนาดนี้ได้ เพราะทั้งภาพและเสียงคมชัดมาก"ท้องเหรอ?" มีประโยคหนึ่งที่ออกจากปากของอันอันพูดว่าข้าวหอมแกล้งท้องเพื่อจะจับเ

  • กฎคือห้ามรัก   บทที่ 78

    "แต่ฉันไม่ได้อยู่คิวแรกนี่คะ" ข้าวหอมพอจะรู้แล้วว่าเธอติดร่างแหของอันอัน แต่ถึงยังไงก็ต้องปฏิเสธการตรวจให้ได้ก่อน"เธอเป็นผู้ช่วยฉัน ก็ต้องเป็นคนนำร่องสิ ฉันก็จะตรวจเหมือนกัน""ถ้างั้นคุณก็ตรวจก่อนสิคะ""การตรวจสุขภาพไม่น่ากลัวหรอกครับ" คุณหมอที่นั่งฟังอยู่คิดว่าสาวๆ กลัวเรื่องการตรวจ "ผมจะพยายามเบามือที่สุดครับ" ว่าแล้วคุณหมอก็หยิบเข็มขึ้นมาขอเจาะเลือดก่อนเป็นอันดับแรก"เจาะเลือดด้วยหรือคะ? แค่ตรวจสุขภาพไม่ใช่เหรอ""มีเพิ่มขึ้นมาหน่อยครับ" คุณหมอดูเอกสารที่มาร์คไว้เหตุผลก็ถือว่าใช้ได้ เพราะเผื่อบุคคลนั้นท้องไม่รู้ตัวจะได้ป้องกันเด็กในครรภ์ไม่ให้เป็นอันตรายจากการทำงานได้ที่สำคัญคือทุกคนเซ็นอนุมัติไว้แล้วตอนที่ทำเอกสาร..รวมทั้งข้าวหอมด้วยข้าวหอมเห็นคุณหมอตั้งใจทำงานถ้าเธอช้าทุกอย่างก็คงจะช้าไปด้วย เอาวะถึงยังไงเธอก็ไม่คิดจะอยู่ที่นี่แล้วอยากจะตรวจก็ตรวจไปสิ หญิงสาวยืนแขนไปให้คุณหมอเจาะเลือด แล้วก็วัดความดัน วัดการเต้นของหัวใจ"เสร็จแล้วใช่ไหมคะ""เสร็จแล้วครับ คนต่อไปเลยครับ" คุณหมอพูดในขณะที่กำลังจดรายละเอียดเพื่อนำไปวินิจฉัยต่อในเมื่ออันอันได้สิ่งที่ต้องการแล้วก็เลยไม่ได้สนใจว่าข้

  • กฎคือห้ามรัก   บทที่ 77

    "รอยอะไร""ฉันคงเดินชนผนังห้องมั้งคะ หน้าถึงได้เป็นรอย""ทำไมต้องประชด ตอบมาตามตรงเลยไม่ได้หรือไง""นี่แหละค่ะมันตรงที่สุดแล้ว" ตาไม่มีหรือไงถึงไม่รู้ว่านี่มันคือรอยถูกตบ ไม่มีสมองคิดหรือไงว่าเมื่อสักครู่เธอมีเรื่องกับใคร ถ้าคนมันจะใส่ใจกันจริง ถ้าเห็นค่ากันจริง เขาคงสัมผัสได้ว่าเธอถูกรังแกก่อน แต่เขาคงถามไปงั้นๆ"เรื่องหมอ ฉันประสานงานให้แล้ว" เขาเป็นผู้ชายไม่ค่อยรู้หรอกว่าผู้หญิงต้องการให้สนใจถึงได้พูดประชด แต่เห็นว่าเธอพูดแบบนั้นคงไม่อยากให้เขายื่นมือเข้าไป ชายหนุ่มก็เลยพูดเรื่องที่เรียกเธอเข้ามาหาและที่เขารู้ เพราะวันนั้นตอนที่เธอคุยกับกุ้งนางและก้าวหน้าอยู่หน้าห้อง เทวาได้ยินทุกคำพูด ถึงแม้จะเข้าไปในห้องแล้วแต่ก็ไม่ได้ยืนห่างประตู"ค่ะ" แต่ข้าวหอมคิดว่าคงเป็นเธอคนนั้นขอร้องมา เขาถึงรีบจัดการให้ คนรักขอใครจะไม่รีบทำให้ล่ะ"หือ?" อีกอย่างหนึ่งที่เทวาอยากจะเห็นถึงได้พาเธอเข้ามาในห้อง..นั่นคือรอยยิ้ม ถ้าเธอได้ยินว่าเรื่องที่หนักใจอยู่มีคนจัดการให้แล้วเธอคงจะดีใจ แต่เขาไม่เห็นร่องรอยของความดีใจบนใบหน้าเธอเลย"แค่นี้ใช่ไหมคะ" พูดจบข้าวหอมก็หันมาที่ประตู แล้วก็เปิดมันออกพอประตูเปิดออก

  • กฎคือห้ามรัก   บทที่ 76

    แค่ผู้หญิงหน้าไม่อายคนหนึ่งทำไมเขาต้องมาสนใจเราด้วย อยากจะร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ได้เพราะนี่มันที่ทำงานช่วยงานในห้องประชุมเสร็จข้าวหอมก็กลับมาที่โต๊ะทำงาน ถ้าไม่เพราะเห็นแก่เพื่อนเธอคงไม่นั่งอยู่ที่นี่ให้พวกเขามองเธอเป็นตัวตลกแบบนี้หรอก เพราะเธอรู้ว่าพวกเขาคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว ที่ทำกับเธอคืนนั้นคงเมา หรือแค่อยากจะลองดูว่าเธอจะง่ายไหมปึก! ขณะกำลังคิดอะไรอยู่นั้นก็ได้มีเอกสารวางลงตรงหน้า จะเรียกว่าวางก็คงไม่ใช่ เพราะคนที่ส่งให้แทบจะเรียกว่าโยนมันลงมา"อะไรคะ""ไปจัดการต่อด้วย"ข้าวหอมหยิบเอกสารนั้นขึ้นมาดูว่ามันคืออะไร พออ่านดูแล้วมันเกินความสามารถของเธอ ข้าวหอมก็เลยถือมันมาปรึกษากับกุ้งนางดู"ทำไมให้ผู้ช่วยประสานไปที่โรงพยาบาลเองด้วย ต้องให้ผู้ที่มีอำนาจสิ""คุณกุ้งนางพอช่วยได้ไหมคะ" ตอนนี้เธอเหนื่อยมากไม่อยากจะสู้รบปรบมือกับใครแล้ว เขาให้ทำอะไรก็ทำๆ ไป รอแค่สโนไวท์กลับมาเธอก็จะไปจากที่นี่แล้ว ความคิดใหม่ของข้าวหอมก็คือ..ถึงแม้สโนไวท์กลับมาเธอก็จะไม่อยู่ที่นี่แล้ว ไปตายเอาดาบหน้ายังดูมีค่ากว่าอยู่ที่นี่"เดี๋ยวพี่จะลองถามคุณก้าวหน้าดูว่าพอจะประสานให้ได้ไหม""มีอะไรกันครับ" ก้าวหน้าออก

  • กฎคือห้ามรัก   บทที่ 75

    ข้าวหอมรีบเปลี่ยนสีหน้าใหม่ แล้วเริ่มทำงานที่ถูกสั่งมาพนักงานในบริษัทไม่ใช่น้อยๆ ตรวจวันเดียวไม่หมดอยู่แล้ว คงใช้เวลาเป็นสัปดาห์ ไม่แน่ใจว่าจะหลีกเลี่ยงการตรวจได้ไหม แต่เธอสามารถใส่รายชื่อตัวเองในวันสุดท้ายได้ เผื่อว่าถึงตอนนั้นสโนไวท์จะกลับมาแล้วเย็นวันเดียวกัน.."จะกลับแล้วเหรอคะ" อันอันแกล้งเดินมาที่ลิฟต์เวลาเดียวกับเทวากำลังจะกลับ"ครับ""เสียดายจัง ถ้าพอมีเวลาว่าจะชวนคุณเทวาไปทานข้าวเย็นด้วยกันสักหน่อย""ผมมีเวลาครับ""ไปได้เหรอคะ" ทีแรกคิดว่าจะถูกปฏิเสธแล้วเชียว"พวกนายไม่ต้องตามมาฉันจะไปออกเดท""ไม่ได้หรอกครับ" วันนั้นที่ลูกน้องพ่อของเขาไม่ตามไปก็เพราะเป็นคนที่เขาจะแต่งงานด้วย แต่วันนี้ไม่ใช่เทวาส่ายหน้าแบบเอือมระอา แต่แค่นี้เหรอจะหยุดเขาได้"ไปกันครับ" พอเทวาเข้าไปในลิฟต์อันอันก็รีบตามไป และคนของพ่ออีกสองนายก็รีบตามเข้าไปในลิฟต์เช่นกันข้าวหอมที่ยืนรอรถกลับบ้าน เห็นเพื่อนมองก็เลยอดมองตามไม่ได้และสิ่งที่เธอเห็นคือ เบาะหลังของรถคันนั้นไม่ได้มีแต่เขาที่นั่งอยู่ ยังมีผู้หญิงอีกคนนั่งอยู่ข้างๆ"คนนี้เป็นลูกสาวของหุ้นส่วนไม่ใช่เหรอ" เสียงพนักงานที่ยืนอยู่ข้างๆ พูดคุยกันข้าวหอมอ

  • กฎคือห้ามรัก   บทที่ 74

    "เจ็บ" คนตัวเล็กดันกายลุกจากท่อนเอ็นที่เขาพยายามจะดันมันเข้ามาให้ได้"ซี๊ดดด อย่าเพิ่งสิ" ถึงแม้เขาจะจัดการกับกางเกงชั้นในตัวนั้นไปแล้ว แต่มันก็ยังเข้าลำบากอยู่ดี และนั่นมันก็หมายถึง..เธอยังไม่เคยผ่านเรื่องอย่างว่ากับใคร ช่องทางเข้าถึงยังไม่ขยายตัว เรื่องแบบนี้ผู้ชายเขารู้ดี"โอ๊ย" ข้าวหอมสะดุ้งเมื่อถูกเขาจับร่างกระแทกลงจนมันเข้ามาในร่างกายเกินครึ่งค่อนลำได้ "เจ็บ"สองมือหนาแนบไว้กับสะโพกงาม แล้วค่อยๆ จับร่างของเธอโยกทีละน้อยแบบช้าๆ มาถึงขั้นนี้แล้วถ้าปล่อยเธอไปไม่ต้องมาเรียกเขาว่าเทวา"ซี๊ดด" เขายังคงจับร่างของเธอโยกและตอนนี้มันก็เข้าไปได้ลึกมากแล้ว คงเพราะในร่องของเธอเริ่มมีน้ำหล่อลื่นออกมา นั่นหมายถึงเธอก็เริ่มมีอารมณ์กับเขามากแล้วมือหนาสอดเข้าไปด้านหลังเสื้อที่เธอใส่อยู่แล้วปลดกระดุมเสื้อชั้นใน โดยเจ้าตัวไม่รู้เลยว่าตอนนี้มันหลุดไปแล้ว"แน่นดีจังเลย" มือข้างหนึ่งขย้ำหน้าอกเพราะมันเต็มไม้เต็มมือแถมยังตั้งชูชันสู้มือ อีกข้างเขาจับร่างของเธอให้โยกโดยไม่ให้ขาดตอน "ซี๊ดดด ใจเย็นเดี๋ยวมันก็ขาดก่อนหรอก" ร่องเล็กบีบรัดตัวแน่นมากจนเขาเริ่มจะเจ็บยอดปลาย"อ่ะ..อ่ะ..อืออ" แต่ดูเหมือนข้าวหอมจ

  • กฎคือห้ามรัก   บทที่ 73

    "ดื่มหน่อยไหม" เทวายกแก้วเหล้าเข้ามาใกล้ริมฝีปากบาง ถึงแม้เขาจะถามแต่ก็ไม่เชิงบังคับให้ดื่ม"ฉันดื่มเองได้ค่ะ" ถ้าปฏิเสธเดี๋ยวก็ขู่อีก เธอก็เลยจำยอมต้องดื่ม"มีคนป้อนทำไมต้องดื่มเองด้วยล่ะ""อืมม" ข้าวหอมยอมเผยอปากออกเล็กน้อยถ้าไม่เช่นนั้นเหล้าคงได้ไหลเข้าจมูกแน่"??" คนที่เข้ามาใหม่เห็นภาพนั้นพอดี"เสด็จมาได้แล้วเหรอครับคุณชายวาฬ" เพื่อน 2-3 คนที่นั่งอยู่ก่อนหันไปทักทาย"ทำไมต้องนัดกันไกลขนาดนี้ด้วย" ปลาวาฬละสายตาจากภาพที่เห็นเมื่อสักครู่หันไปคุยกับเพื่อน แต่เขาก็ยังอดหันกลับมองมาดูเธอคนนั้นอีกครั้งไม่ได้เพราะเห็นว่าเธอสำลักเหล้าที่เทวาป้อนให้ดื่มเมื่อสักครู่"แอะๆ""อย่าบอกนะว่าดื่มไม่เป็น" เทวาวางแก้วเหล้าลงแล้วเอื้อมไปหยิบกระดาษทิชชูมา"ฉันทำเอง""อยู่นิ่งๆ"ข้าวหอมกำลังจะเอากระดาษทิชชูจากเขามาเช็ด แต่พอเขาไม่ให้ เธอก็เลยยอมปล่อยให้เขาเป็นคนเช็ด"สงสัยจะเป็นแฟนมันหรือเปล่าวะ มาด้วยกันแถมเทคแคร์ดีอีกด้วย""แบบไอ้เทวาเนี่ยเหรอ กินเบื่อคงเขี่ยทิ้งอีกนั่นแหละ"ปลาวาฬได้ยินเพื่อนกระซิบพูดกัน ก็รู้ได้ในทันทีว่าผู้หญิงคนนี้คงไม่ใช่สาวที่ทำงานในผับแห่งนี้ที่จริงเทวาก็รู้แหละว่าปลาวาฬมาถ

  • กฎคือห้ามรัก   บทที่ 72

    "ฉันจะทำงานห้องนี้ทำความสะอาดด้วย""ค่ะ" มันเป็นห้องว่างและห้องโล่งมาก ทำความสะอาดก็คงไม่ยาก ข้าวหอมคิดว่าอันอันคงกำลังให้คนจัดโต๊ะทำงานและเฟอร์นิเจอร์เข้ามา ก็เลยหาอุปกรณ์มาปัดกวาดเช็ดถู"โต๊ะวางอยู่ข้างนอกไปยกเข้ามา""ให้ฉันยกเหรอคะ""เธอเป็นผู้ช่วยฉัน""เดี๋ยวฉันไปวานผู้ชายมายกให้ค่ะ""ฉันสั่งเธอยก""ฉันคงทำตามที่คุณพูดไม่ได้หรอกค่ะ" ข้าวหอมกำลังจะออกมาไหว้วานให้ผู้ชายข้างนอกยกโต๊ะเข้ามาให้ แต่ไม่ทันได้ออกก็ถูกอันอันคว้าตัวกระชากกลับเข้ามาในห้องก่อน"เธอเป็นแค่ขี้ข้าอย่ามาปากดี""คุณคงเข้าใจผิดแล้วมั้งคะ""ฉันรู้นะ ว่าเรื่องนั้นเธอแค่กุขึ้นมา ถ้าไม่เช่นนั้นผู้ชายคงไม่ดูหน้าตาตื่นตกใจขนาดนั้นหรอก" อันอันหมายถึงคืนวันที่ข้าวหอมบอกว่าท้องกับเทวา เพราะวันนั้นเทวาดูเหมือนไม่รู้เรื่องเลยแถมยังดูตกใจด้วย "เรากำลังพูดเรื่องเดียวกันหรือเปล่าคะ""คิดจะเปลี่ยนเรื่องงั้นเหรอ""เดี๋ยวฉันจะให้คนจัดโต๊ะเข้ามาให้ และจะลงไปขอผู้ช่วยขึ้นมาให้คุณใหม่""เธอจะขัดคำสั่งฉันหรือไง""โอ๊ยนี่คุณฉันเจ็บนะ" ครั้งนี้อันอันกระชากแรงกว่าครั้งแรกและเล็บก็ขูดที่แขนของข้าวหอมด้วย"เธออย่าคิดว่าฉันไม่กล้าทำอะไรนะ เ

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status