My Baby ก้าวไปเจอรัก

My Baby ก้าวไปเจอรัก

last updateLast Updated : 2025-03-13
Language: Thai
goodnovel12goodnovel
10
1 rating. 1 review
32Chapters
121views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

พระเอก เสือ อายุ 39 ปี ปัจจุบัน...เป็นเจ้าของไร่สวนทุเรียนขนาดใหญ่อันดับต้นๆ ของจังหวัด - นิสัยค่อนข้างนิ่งเงียบ สุขุม ดูเป็นผู้ใหญ่ต่อหน้าคนอื่น รู้จักพูดเเละวางตัว เเต่ถ้าสนิทก็ค่อนข้างกวนๆ เเละเจ้าเล่ห์พอตัว โดนเฉพาะกับนางเอก เเต่ถ้าเข้าโหมดคลั่งรักเมื่อไหร่ อบอุ่น ใจดี สายเปย์ ชอบหยอดคำพูดหวานๆ เเละตามใจเก่ง นางเอก นานะ ( เป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น ) อายุ 22 ปี ว่าที่บัณฑิตป้ายเเดง ที่พึ่งเรียบจบมาหมาดๆเเต่ต้องมาช่วยงานครอบครัวเมื่อเรียบจบ -นิสัยน่ารักเหมือนกับหน้าตา ใจดี สดใส เป็นกันเอง เข้ากับคนง่าย กินง่ายอยู่ง่ายสบายๆ ยิ้มทีโลกสดใส เเต่ก็เป็นคนดื้อพอตัวเเละเเก่นไม่ค่อยยอมคน สู้คน ทันคน ไม่ค่อยกลัวใคร เเต่เวลาเธออ้อนใคร คนๆนั้นต้องเเพ้ทางลูกอ้อนของเธอทุกทีโดยเฉพาะพระเอกของเรา ( ไม่มีนอกกาย - ไม่มีนอกใจ ) เป็นเเนวฟีลกู๊ด สบายๆเบาๆสมอง ตามความถนัดของไรท์ เเต่ก็มีดราม่านิดๆพอเป็นพิธี ไม่อนุญาติให้ใครดัดเเปลงหรือคัดลอกเลียนเเบบโดยไม่ได้รับอนุญาติ

View More

Chapter 1

ตอนที่ 1 ยัยเเว่นจอมเปิ่น

@คอนโด

" ฮัลโหลครับเเม่ "

(เมื่อไหร่จะกลับบ้านกลับช่องบ้างตาก้าวหน้า บ้านอยู่ห่างมอเเกเเค่สี่สิบกว่าโลเองนะ)

" อาทิตย์นี้นี่เเหล่ะครับที่จะกลับ "

(พูดเเล้วนะ)

" ครับ "

(งั้นเเค่นี้เเหล่ะ) เเม่ผมวางสายไปทันทีผมถึงกับถอนหายใจ สาเหตุที่ไม่ค่อยกลับบ้านเพราะเเม่ชอบหาเรื่องบ่น ผิดกับพ่อที่นิ่งเงียบอย่างกับมนุษย์หิน ไม่รู้รักกันได้ยังไง อีกคนพูดมากอีกคนพูดน้อย

ปลั่กกก!!!

" เห้ยยยย !! "  ผมที่กำลังเดินจะถึงห้อง อยู่ๆ ก็มีผู้หญิงที่ไหนไม่รู้วิ่งมาชนเข้าอย่างเเรง จนเสียหลักล้มลงกับพื้นโดยมีร่างเธอทาบทับลงมาอีกทีจนจุก

จุ๊บบบบ

เเต่ที่ช็อคไปกว่านั้นคือปากผมกับปากเธอดันจุ๊บกันอย่างไม่ได้ตั้งใจ มันก็คือจูบเเบบปากเเตะปากอ่ะครับเหมือนฟีลซีรีย์เกาหลี ซึ่งต่างคนก็ต่างไม่ได้ตั้งใจมันเป็นอุบัติเหตุ พอตั้งสติกันได้ทั้งคู่เเล้วก็ต่างคนต่างผละออกจากกัน โดยที่เธอลุกยืนขึ้นก่อนเเต่หัวใจเธอเต้นเเรงมากบวกกับใบหน้าเริ่มเเดงเหมือนลูกตำลึง

" ป่ะ...เป็นอะไรไหมคะ เจ็บตรงไหนไหม " ฉันที่พอได้สติก็รีบมองสำรวจคนตัวโตกว่า ถึงเเม้จะพึ่งเสียจูบเเรกไปก็ตามด้วยอุบัติเหตุ เเละคนที่เสียจูบเเรกให้อย่างไม่ตั้งใจก็คือคนหล่อคนดังของมหาลัย

" เจ็บสิถามมาได้ เเล้วจะรีบไปไหนของเธอว่ะ " ผมที่ลุกขึ้นยืนได้ก็จ้องมองเธอเขม็งด้วยเเววตาไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด 

" ขอโทษค่ะ คือม่ะมีจิ้งจกอยู่ในห้องเเละมันกระโดดใส่ฉันฉันเลยตกใจ "

" ก็เเค่จิ้กจกป่ะว่ะ ไม่ใช่ตุ๊กเเกหรืองู จะกลัวอะไรขนาดนั้น "

" ขอโทษค่ะ " ฉันยกมือไหว้ขอโทษเขาเเละก้มหน้างุดด้วยความกลัวเเกมตกใจ ซึ่งได้ยินคนตรงหน้าถอนหายใจเสียงดังใส่

" จิ้กจกมันอยู่ในห้องเธอใช่ไหม "

" ใช่ค่ะ "

" เปิดประตูให้หน่อย เดี๋ยวฉันจับให้ "

" จะดีเหรอคะ "

" ดีสิ เดี๋ยวก็กลัวจนวิ่งตกใจไปชนชาวบ้านชาวช่องเขาอีก เขาจะด่าพ่อเอานะรอบนี้  "

" ค่ะ " ฉันเดินนำหน้าเขาเเละเปิดประตูให้เข้าห้อง ซึ่งเขาเป็นผู้ชายคนเเรกเลยนะที่ได้เข้าห้องฉัน ยกเว้นคุณพ่อที่มาหาประจำอยู่เเล้ว

ผมเดินมองสำรวจให้ทั่วห้องอย่างถือวิสาสะ ซึ่งห้องผมอยู่ห้องข้างๆ เธอนี้เอง เเต่อยู่มาตั้งนานก็ไม่เคยเห็นหน้าเธอเลยนะ เเต่หน้าคุ้นๆเหมือนเคยเห็นในรูปที่ไหน อ๋อ...ผมนึกออกเเล้วลูกสาวคุณลุงชัชชัย ที่ให้ผมมาสอนวิชาต่อสู้ให้เธอ ไม่คิดว่าจะได้เจอกันเร็วขนาดนี้ เห็นท่าทางโก๊ะๆเเล้วไม่เเปลกใจเลยที่คุณลุงเป็นห่วงเอามาก

" เจอเเล้วไอ้ตัวต้นเหตุ "

หมับบบ!!

" ไปอยู่ที่อื่นซะไป " ผมจับจิ้กจกตัวอ้วนออกจากห้องครัวของเธอไปปล่อยบริเวณชั้นล่าง

" ขอบคุณคุณมากนะคะ " ฉันยกมือไหว้ขอบคุณเขาอีกครั้ง ถึงเเม้เขาจะอายุน้อยกว่าก็ตามเเต่เขาคือผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตฉันไว้ 

" เธออายุเท่าไหร่ถึงมาเรียกฉันว่าคุณ " ผมเเกล้งทำเป็นไม่รู้จักเธอ 

" ยี่สิบเอ็ด "

" ฉันอายุยี่สิบ ซึ่งน้อยกว่าเธอหนึ่งปีเเต่ฉันจะไม่เรียกเธอว่าพี่หรอกนะ ส่วนเธอก็เปลี่ยนสรรพนามเรียกฉันใหม่ด้วยเพราะฉันไม่ชอบให้มาเรียกทางการอะไรเเบบนี้ เรียกชื่อก็พอ  " 

" ก็ได้ค่ะ "

" มาอยู่ที่นี่นานเเล้วเหรอ ทำไมไม่เคยเห็นหน้า "

" พึ่งมาอยู่ "

" ถึงว่า ว่าทำไมไม่เคยเห็นหน้าเลยทั้งๆ ที่ห้องอยู่ข้างกัน "

" หลีกทางให้ฉันด้วยยัยเฉิ่ม " พูดจบเธอก็หลีกทางให้ผมทันที ซึ่งที่ผมเรียกเธอว่ายัยเฉิ่ม เธอดูเฉิ่มจริงๆ นะท่าทางเด๋อๆ ด๋าๆ ดูไม่มีพิษมีภัยกับใคร เเถมใส่เเว่นตาหนาเตอะตามเเบบฉบับคนสายตาสั้นเเละเด็กเรียนอีก เผลอๆทรงนี้โดนคนอื่นเเกล้งอีก

วันต่อมา

ก๊อกกๆๆ!!

" ใครมันบังอาจมาเรียกกูเเต่เช้าเลยว่ะ "

เเกร๊กก!!

" ว่าาา " ผมมองเธอที่วันนี้ใส่เสื้อยืดกางเกงขายาวสบายๆ เเต่อยากจะบอกว่าหงุดหงิดมากที่มีคนมารบกวนเวลานอน 

" คือเราอยากขอบคุณที่นายช่วยเราไว้ เราเลยทำข้าวมาขอบคุณน่ะเเต่ไม่รู้ว่านายจะชอบรึเปล่า "

" ขอบคุณนะ " ผมรับข้าวกล่องจากเธอมา เป็นข้าวผัดทะเล ของชอบผมเลย

" อื้อ...งั้นเราไปก่อนนะ "

" ไปสิ ใครดึงขาเธอไว้ "

" .... " ฉันถึงกับเหวอเมื่อเขาตอบกลับมาเเบบนั้น เเถมปิดประตูใส่หน้าอีก นี่น่ะเหรอคนฮอตของมอที่หน้าตาหล่อเหลาเป็นที่หมายปองของสาวๆทั้งมหาลัย เเต่ถ้าคนพวกนั้นมารู้จักนิสัยของเขาจริงๆ ที่ไม่ได้น่ารักหรือหล่อเหมือนหน้าตาเลย จะยังชอบกันรึเปล่านะ

...เเต่ช่างเขาเถอะหลังจากนี้คงต่างคนต่างอยู่ ไม่ได้ยุ่งอะไรกันอีกเเล้วล่ะ

กริ๊งงงงๆ~ฮายัง

(เฮลโหลเพื่อนรัก)

" ว่ายังไง "

(วันนี้วันหยุด ไปเดินเล่นที่ห้างกันไหม)

" เราจะอ่านหนังสือ "

(โอ้ยยย!! .... ยัยเเม่ชี เธอจะอ่านหนังสือจนได้รับรางวัลโนเบลเป็นนักอ่านยอดเยี่ยมทุบสถิติโลกเลยรึไง ถึงเธอไม่อ่านวันนึงเธอก็ไม่สอบตกหรอกย่ะ คนที่จะตกคือฉัน ออกไปพักผ่อนเจอโลกกว้างบ้างนะ จะอุดอู้อยู่เเต่ห้องรึไง) ฮายังบ่นออกมาอย่างยาวเหยียดด้วยความหงุดหงิดเพื่อนตัวเอง ใจคอวันๆ จะอยู่เเต่มอกับห้องรึไง

" ไปก็ได้ ไม่เห็นต้องพูดยาวขนาดนี้เลย "

" อีกหนึ่งชั่วโมงเจอกัน เดี๋ยวไปรับ "

" อื้อ " ฉันกดวางสายทันที ฮายังเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวของฉันตั้งเเต่เรียนปีหนึ่งมา ส่วนคนอื่นไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่ ฮายังคอยดูเเลปกป้องฉันเสมอจากคนที่ชอบกลั่นเเกล้งฉัน โดยไม่กลัวใคร บางทีฉันก็อยากมีนิสัยเเบบนี้บ้างจังเเต่ก็ทำไม่ได้สักที

.................

อิน้องเเกจะกวนเเละเกรี้ยวกราดตั้งเเต่วันเเรกที่เจอกันม่ายด้ายยยนะ 🤣

ฝากกดติดตามเเละกดไลค์ คอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ 🙏💓

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

Comments

user avatar
Saki
พระเอกเเอบร้ายเเอบเจ้าเล่ห์เหมือนกันนะเนี่ย
2025-03-12 14:44:56
1
32 Chapters
ตอนที่ 1 ยัยเเว่นจอมเปิ่น
@คอนโด " ฮัลโหลครับเเม่ " (เมื่อไหร่จะกลับบ้านกลับช่องบ้างตาก้าวหน้า บ้านอยู่ห่างมอเเกเเค่สี่สิบกว่าโลเองนะ) " อาทิตย์นี้นี่เเหล่ะครับที่จะกลับ " (พูดเเล้วนะ) " ครับ " (งั้นเเค่นี้เเหล่ะ) เเม่ผมวางสายไปทันทีผมถึงกับถอนหายใจ สาเหตุที่ไม่ค่อยกลับบ้านเพราะเเม่ชอบหาเรื่องบ่น ผิดกับพ่อที่นิ่งเงียบอย่างกับมนุษย์หิน ไม่รู้รักกันได้ยังไง อีกคนพูดมากอีกคนพูดน้อย ปลั่กกก!!! " เห้ยยยย !! " ผมที่กำลังเดินจะถึงห้อง อยู่ๆ ก็มีผู้หญิงที่ไหนไม่รู้วิ่งมาชนเข้าอย่างเเรง จนเสียหลักล้มลงกับพื้นโดยมีร่างเธอทาบทับลงมาอีกทีจนจุก จุ๊บบบบ เเต่ที่ช็อคไปกว่านั้นคือปากผมกับปากเธอดันจุ๊บกันอย่างไม่ได้ตั้งใจ มันก็คือจูบเเบบปากเเตะปากอ่ะครับเหมือนฟีลซีรีย์เกาหลี ซึ่งต่างคนก็ต่างไม่ได้ตั้งใจมันเป็นอุบัติเหตุ พอตั้งสติกันได้ทั้งคู่เเล้วก็ต่างคนต่างผละออกจากกัน โดยที่เธอลุกยืนขึ้นก่อนเเต่หัวใจเธอเต้นเเรงมากบวกกับใบหน้าเริ่มเเดงเหมือนลูกตำลึง " ป่ะ...เป็นอะไรไหมคะ เจ็บตรงไหนไหม " ฉันที่พอได้สติก็รีบมองสำรวจคนตัวโตกว่า ถึ
last updateLast Updated : 2025-02-23
Read more
ตอนที่ 2 ข้อเเลกเปลี่ยน
1 ชั่วโมงต่อมา เเกร๊กก!! " จะไปไหนเหรอ " ผมที่กำลังจะเคาะประตูห้องเธอ ประตูก็ถูกเปิดออกมาจากด้านในพอดี " จะไปไหนก็ได้ โตเเล้ว " " กวนเหรอ " " เปล่า นายมีอะไร " " ฉันรู้สึกว่าคำขอบคุณของเธอมันยังไม่พอ ที่ต้องเเลกกับการจับจิ้งจก ฉันมีอะไรให้เธอช่วยหน่อย " " อะไร...เราก็ทำข้าวขอบคุณนายเเล้วไง " ฉันเลิกคิ้วถามเขาด้วยความงุนงง " มันไม่พอ ช่วยทำรายงานหน่อยดิ ต้องส่งด่วนคืนนี้" " เเล้วทำไมจะต้องช่วย " ผมมองยัยนี่ที่ทำหน้านิ่งตอบเสียงใสใส่เเล้วหมันเขี้ยวชะมัด " ถ้าเธอไม่ช่วยฉัน ฉันจะจับจิ้กจกทั้งคอนโดไปปล่อยที่ห้องเธอ " " เราล็อคประตูทุกบานเเน่นหนามันเข้ามาไม่ได้อีกเเน่นอน " " เเน่ใจ๊? " " เเน่ " " เธอว่าไอ้ตัวที่เกาะอยู่ผนังตรงนั้นมันน่ารักไหม ไปจับมาให้เธอดีกว่า " คอนโดนี้ถึงจะสะอาดปลอดภัยเเค่ไหน เเต่ก็ห้ามไอ้ตัวพวกนี้ไม่ให้เข้ามาไม่ได้หรอก เพราะตัวมันเล็กนิดเดียว หมับบบ !! " จะจับมันมาทำไม " ฉันจับข้อมือเขาไว้เเละเอ่ยถามเขาด้วยความกลัว " จับมาให้เธอไง " " จะบ้
last updateLast Updated : 2025-02-23
Read more
ตอนที่ 3 น่าหงุดหงิด
@ร้านอาหาร " ร้านนี้อาหารอร่อยมากเลยนะ " ผมเดินนำเธอเข้ามาด้านในร้านเเละเดินนำไปที่โต๊ะประจำ ยังดีหน่อยที่คนยังไม่เยอะมาก " นี่ค่ะเมณูอาหาร " พนักงานรีบนำเมณูอาหารมาให้เลือกทันที หลังจากที่สั่งเสร็จก็นั่งเล่นรอกัน" ไม่เห็นต้องพามาร้านหรูขนาดนี้เลย " เพียงเเค่ก้าวขาลงมาจากรถเขาก็รู้สึกตัวเองเหมือนเเม่บ้านที่เดินตามเจ้านายมายังไงยังงั้น รู้สึกเกร็งไปหมด " ก็ฉันอยากกินอาหารร้านนี้ไง เเละก็อยากเลี้ยงขอบคุณเธอด้วยที่มาช่วยงานฉันถ้าไม่ได้เธอฉันเเย่เเน่ๆ อย่าคิดมากเรื่องราคาอะไรเลยนะ ขนหน้าเเข้งฉันไม่ร่วงหรอก " บ้านฉันก็รวยเหมือนกันนะเเต่ไม่กล้าใช้ฟุ่มเฟือยเเบบเขา สงสารพ่อที่ต้องทำงานหาเงินงกๆให้เรียน " นายมาที่นี่บ่อยเหรอ " " บ่อยอยู่นะ " เเค่เห็นราคาอาหารเเต่ล่ะอย่าง เหงื่อฉันก็เเทบจะตกเเล้วเพราะมองว่าสิ้นเปลืองไปหน่อยถ้ามาบ่อย เเต่เขากับชิลมากรอไม่นานอาหารก็ถูกนำมาเสิร์ฟเต็มโต๊ะไปหมด ฉันสั่งเเค่สองอย่างเองนะที่เหลือเขาสั่งมาเอง ไม่รู้จะทานกันหมดไหม ถ้าเหลือก็เสียดายเเย่ ระหว่างทานเราก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีกเพราะไม่มีเรื่องที่จะต้องพูดอะไรกัน
last updateLast Updated : 2025-02-23
Read more
ตอนที่ 4 นิสัยไม่ดี
" งั้นหรอ เหมือนเคยเจอที่ร้าน... " ผมเว้นวรรคคำพูดไว้ จนทุกคนมองมาว่าผมจะพูดอะไรต่อ เริ่มสนุกเเล้วสิที่จะได้เอาคืนเด็กตรงหน้า " ร้านชาบูในห้างค่ะ ใช่ไหมคะ...เหมือนหนูเคยเห็นคุณเเว๊บๆ " " อ่อ....น่าจะใช่นะ " หัวไวจริงๆเด็กคนนี้ ได้เเต่ยกยิ้มในใจ" ลูกสาวน้าเขาเที่ยวเก่งน่ะ... " ขวัญฤทัยบอกคนตรงหน้า " ครับ " " หนูพึ่งเรียนจบมาใช่ไหมลูก ป้าได้ข่าวว่าได้เกียรตินิยมอันดับ 1 มาด้วยนิ " เเจนเอ่ยถามคนตรงหน้า" ใช่ค่ะ " โคตรภูมิใจเลยมีคนทักเเบบนี้ ฉันเรียนจบด้วยเกียรตินิยมอันดับ 1 มาเลยนะ เอาให้เเม่ได้สำเร็จ ถึงจะเที่ยวเก่งเเค่ไหนเเต่ไม่เคยทิ้งเรื่องการเรียนเลยสักนิด " เก่งมากเลยคนสวย สนใจมาช่วยงานพี่เขาหน่อยไหม พี่เขากำลังหาคนทำงานเรื่องเกี่ยวกับบัญชีอยู่พอดีเลย " " เอ่อ.... " " เรียนจบเกี่ยวกับการเงินมาก็ใช้ความรู้ให้เป็นประโยชน์หน่อยสิลูก เราก็ว่างๆอยู่นะ การเงินที่เราเรียนมาก็คล้ายๆกับบัญชีนั่นเเหล่ะ " น้ารินเอ่ยเสริม เล่นเอาฉันไปไม่เป็นเลย" เเต่หนูต้องช่วยงานน้ากับเเม่ คงไม่ว่างค่ะ " " ทำไมจะไม่ว่างล่ะ เดี๋ยวคนงานก็กลับมาทำงานเเล้ว อยู่บ้านก็ไม่ค่อยได้ทำอะไรสักเท่าไหร่ ช่วยงานพี่
last updateLast Updated : 2025-03-03
Read more
ตอนที่ 5 ถูกขอร้อง
วันต่อมาา 20.00 เเกร๊กก!! " เห้ย!!!นายเข้ามาได้ยังไงเนี่ย " เขาไม่ตอบเเต่โชว์คีย์การ์ดห้องของฉันให้ดู เเละเดินเข้ามาหาหน้านิ่งอย่างน่ากลัวจนฉันเดินถอยหลังเสียหลักหงายหลังลงโซฟา ส่วนเขาก็เดินเข้ามาหาเเละยืนกอดอกมอง " เราจะเเจ้งความข้อหาบุกรุก " " เห่อะ...ถ้าคิดว่าทำอะไรคนอย่างฉันได้ก็เชิญ "เพล๊งงงง !!" มีเเรงทำอะไรฉันได้เเค่นี้เองเหรอว่ะ " เธอเล่นทีเผลอโดยหยิบเเจกันตรงโต๊ะข้างโซฟามาขว้างใส่ผมจนมันหล่นเเตกเต็มพื้น โชคดีที่ผมหลบได้ทัน เเต่เธอก็ขว้างหมอนมาอีกสามลูกผมก็หลบทันอยู่ดี " ออกไปเลยนะ " " เรานัดกันกี่โมง เห็นฉันใจดีหน่อยก็จะเบี้ยวนัดเหรอ " " เราไม่ได้ไปนัดกับนายนิ " " เหรอ " " อืม... " " เเต่จะบอกอะไรให้นะ เธอต้องไปซ้อมกับฉันเดี๋ยวนี้อย่าให้ความอดทนฉันหมดนะนับเงิน " " เเล้วทำไมเราต้องไปกับนายด้วย เราไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันสักหน่อย " " เกี่ยวไม่เกี่ยวเดี๋ยวอีกไม่นานเธอก็จะรู้เองเเหล่ะ เเต่ตอนนี้ต้องไปยิมกับฉัน ฉันให้เวลาเปลี่ยนเสื้อผ้าสองนาที " " เราไม่ไป จะทำการบ้าน "
last updateLast Updated : 2025-03-08
Read more
ตอนที่ 6 ยัยเเสบ
วันต่อมา 17.30 กริ๊งงงงๆๆ ~ (ฮัลโหลครับคุณหนู) " ได้เรื่องอะไรไหมพี่ศักดิ์ " ศักดิ์ดา คือลูกน้องคนสนิทของพ่ออีกคนหนึ่ง ซึ่งฉันไหว้วานให้ไปสืบเรื่องของนายก้าวหน้าให้อย่างเงียบๆ เพราะอดสงสัยไม่ได้จริงๆ ทำไมหมอนั่นต้องเข้ามาวุ่นวายทำให้ชีวิตฉันไม่สงบสุขเเบบนี้ด้วย " ได้ครับ เดี๋ยวผมส่งลิงก์ข้อมูลไปให้ในไลน์นะครับ " " ขอบคุณนะคะ เดี๋ยวหนูโอนค่าขนมให้ " ฉันจึงรีบวางสาย รอไม่นานข้อความเเชทก็เเจ้งเตือน จึงรีบกดเข้าไปอ่าน นายกวินท์ ก้องเกียรติ์ เป็นลูกชายคนเดียวของคุณกรรชัยเเละคุณหญิงภิรดา เจ้าของธุรกิจชื่อดังพันล้าน มีธุรกิจทั้งในเเละนอกประเทศปัจจุบันเรียนอยู่ปีสอง คณะบริหารธุรกิจ มอ Lผลการเรียนตั้งเเต่เด็กจนโต ได้เกรด A+ ทุกวิชา ความสามารถเรื่องการเรียนเเละกีฬาก็ได้เรียนทองตลอด พูดได้ 5 ภาษา...... // " เเสดงว่าวันนั้นที่ให้ไปช่วยทำรายงานคือเป็นเเผนที่จะเข้าหาสินะ ทั้งๆที่ตัวเองเก่งหมดขนาดนี้ " ประวัติเขานั้นไม่ธรรมดาเลยล่ะ เรียกได้ว่าโปรไฟล์ดีเลิศจนอดที่จะชมไม่ได้ เเต่ก็ขึ้นโรงพักข้อหาทะเลาะวิวาทมาหลายครั้งเเล้วเหมือนกัน ส่วนข้อเสียด้านอื่นไม่ค่
last updateLast Updated : 2025-03-08
Read more
ตอนที่ 7 ไม่ใช่เรื่องน่าอาย
3 อาทิตย์ต่อมา " เห้ออออ กว่าจะหมดชั่วโมง " ฉันนั่งถอนหายใจด้วยความเหนื่อย เเละเอาผ้ามาเช็ดเหงื่อออกจากใบหน้าด้วย " เเค่นี้ก็บ่น " " ชิ...ไม่บ่นก็ได้ " " สนใจไปกินเหล้าที่ผับด้วยกันไหม " " ไม่อ่ะ...สถานที่ที่มีเเต่ความเสี่ยงเเบบนั้นเราไม่ไปหรอก " " ก็ดี อย่าลืมสวดมนต์ก่อนนอนด้วยล่ะ " " ประชดเหรอ เเต่เราก็ทำทุกวันนะ " " เปล๊าา " ผมเช็ดเหงื่อออกจากใบหน้าตัวเองไปด้วย " จะไปไหนก็ไปเลยไป " " เดี๋ยวนี้ไล่เก่งนะ " " ใช่ เห็นหน้านายเเล้วหงุดหงิด " " หึ...ฉันควรดีใจใช่ไหมที่ทำให้เธอหงุดหงิดหน้ามุ่ยใส่ได้ขนาดนี้เป็นคนเเรก เพราะปกติเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้เป็นร้อยผืนเวลาอยู่กับคนอื่น " " ไม่กระเเนะกระเเหนสักวันจะนอนไม่หลับเหรอ " ฉันทำหน้ายู่ใส่เขาด้วยความหมันไส้ ในความหล่อร้ายนี้ " อย่าทำหน้าเหมือนปลาปักเป้าดิ " ผมเอานิ้วไปจิ้มเเก้มป่องนั่นอย่างหยอกล้อ " นี่นาย!!..สรรหาคำมาว่าเราอีกเเล้วนะ " " ฮ่าาๆๆ ...ฉันชอบเธอเวอร์ชั่นนี้ว่ะ " " นายไม่ไป เราไปเองก็ได้ " " เดินดีๆล่ะ
last updateLast Updated : 2025-03-09
Read more
ตอนที่ 8 เสียจูบเเรก
วันต่อมาฉันลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยอาการงัวเงียง่วงนอน เเต่ก็รู้สึกตัวเเล้วล่ะว่านี้สายมากเเล้ว เพราะเเสงเเดดส่องผ่านเข้ามาทางม่านด้านระเบียงห้องนอนจนเริ่มรู้สึกร้อน จึงพยายามตั้งสติเเละลุกขึ้นมานั่งเเละมองไปที่นาฬิกาผาผนัง ก็พบว่านี่สิบโมงเช้าเเล้ว " รู้สึกดีขึ้นจัง " อาการปวดท้องปวดหัวที่รู้สึกเป็นไข้ เเละเจ็บคอจนจะอาเจียนก่อนหน้านี้ กับดีขึ้นมากอย่างคาดไม่ถึง เเต่ก็ยังรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวอยู่บ้าง" ตื่นเเล้วก็ลุกไปเข้าห้องน้ำจะได้ทานข้าวทานยา นี่สายมากเเล้วนะ " เมื่อเช้าผมมีธุระรีบออกไปจึงกลับมาในตอนสาย เเต่ก็ไม่ลืมซื้อข้าวมาฝากคนป่วยด้วย " เรานึกว่านายกลับไปเเล้วซะอีก " " กลับไปเเล้วเเละก็ไปธุระตั้งเเต่เช้ามาเเล้วจนพึ่งกับมาเนี่ยเเหล่ะ ตื่นมาก็ไล่เลยนะเเม่คุณเเทนที่จะขอบคุณกันสักคำ " " อย่าบอกนะเมื่อคืนนายอยู่ดูเเลเราทั้งคืนเลยอ่ะ " " ใช่อ่ะดิ ไข้ขึ้นสูงทั้งคืนนี่ถ้าเช็ดตัวเเล้วไข้ไม่ลดลงนะฉันได้พาเธอไปโรงบาลกลางดึกเเน่ " " นี่นายเช็ดตัวให้เราเองเหรอ " -///- " ใช่....เเต่ฉันขอโทษเธอก่อนเเล้วนะเเต่เธอก็ไม่รู้สึกตัวมารับรู้สักท
last updateLast Updated : 2025-03-10
Read more
ตอนที่ 9 หลงตัวเอง
5 วันต่อมา " เเน่ใจใช่ไหมว่าไหว " ผมถามย้ำเธออีกครั้ง ตอนนี้เราอยู่ที่ฟิตเนสของคอนโดกันเหมือนเดิมเวลาเดิม " ไหวสิ เป็นห่วงเราเหรอ " " เปล่า กลัวจะมาตายอยู่เเถวนี้เเล้วลำบากคนอื่นต้องมาตามเก็บอีก " " นายมีหมาอยู่ในปากเหรอ ถึงปากเสียจัง " " เดี๋ยวนี้ชักจะอัพเลเวลความกวนขึ้นนะเธอเนี่ย " ผมไม่โกรธที่เธอยอกย้อนคืน เเต่กลับถูกใจมากกว่าที่เธอมีความกล้าพูดขึ้น " ติดมากจากนายไง " ฉันจงใจยิ้มใส่เขาอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว " เดี๋ยววันนี้เธอเจอสอนเเบบโหดเเน่ " " เเยกเเยะหน่อยดิ อย่าเอาอารมณ์มาปน " ปึก!! " มีสติหน่อย " ผมปล่อยหมัดใส่เธอในตอนที่เธอไม่ทันตั้งตัว เเต่ก็หลบได้ทัน " เล่นทีเผลอตลอด...ชิส์ " " อย่ามาบ่นเป็นคนเเก่เเถวนี้ ต่อยเข้ามาที่เป้าล่อต่อย " " ได้ " ฉันที่กำลังโมโหที่ถูกว่าเป็นคนเเก่ในวัยยี่สิบเอ็ด จึงพยายามตั้งสติเเละรัวหมัดใส่เป้าอย่างไม่ยั้ง มีเท่าไหร่ใส่ไปให้หมดเเม๊กปึกกๆๆ " ดี...เเต่ต้องเเรงกว่านี้อีก " ผมกระตุ้นเธอด้วยน้ำเสียงที่เสียงดังฮึกเหิม จนทำให้เธอฟึดฟัดรัวหมัดใส่ไม่ยั้ง ไม่เสียเเรงท
last updateLast Updated : 2025-03-10
Read more
ตอนที่ 10 ไม่ลองไม่รู้
วันต่อมา Line ก้าวหน้า : คุณลุงครับ ผมขออนุญาตพานับเงินมาเที่ยวนะครับ พาเธอมาเล่นอะไรสนุกๆ ลุงชัชชัย : ได้สิลูก อย่าลืมถ่ายรูปนับเงินส่งมาให้ลุงดูบ้างนะ ลุงยังไม่เคยเห็นเขาทำอะไรสนุกๆบ้างเลย วันๆ เอาเเต่อยู่ห้องกับอ่านหนังสือ ก้าวหน้า : ได้ครับ " มันสูงอ่ะ เรากลัวความสูง " ตอนนี้ใส่เซฟตี้เตรียมพร้อมจะปีนหน้าผาจำลองเเล้ว เเต่ขานี่สิมันก้าวไม่ออก " ถ้าเธอไม่กล้า เธอก็จะไม่กล้าไปตลอดชีวิตเนี่ยเเหล่ะ เกิดเป็นคนมันต้องลอง " ผมบิ๊วอารมณ์เธอให้เธอกล้าขึ้น " ลองอย่างอื่นได้ไหม " " มาถึงขนาดนี้เเล้วเธอเปลี่ยนใจไม่ทันเเล้วล่ะ " " ทันสิ " " เธอเห็นเด็กกลุ่มนั้นไหม " ผมชี้ไปที่กลุ่มเด็กผู้หญิง อายุน่าจะประมาณ8-9 ขวบ กำลังเเข่งกันปีนผาจำลองกันอยู่อย่างไม่ยอมเเพ้ โดยมีพ่อกับเเม่คอยให้กำลังใจอยู่ข้างล่าง เเต่ก็มีเจ้าหน้าที่คอยดูเเลเเละช่วยเหลืออยู่เเต่อันนั้นมันของโซนเด็ก " เห็น " " ขนาดน้องเขาตัวเเค่นั้นยังกล้า เเล้วเธอล่ะ...ตัวโตกว่าน้องตั้งเยอะ ทำไมถึงไม่กล้าลอง คนเรามันต้องลองออกจากเซฟโซนเดิมๆบ้างนะ ถึงจะไ
last updateLast Updated : 2025-03-11
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status