ตอนที่ 3 น่าหงุดหงิด

 

      @ร้านอาหาร 

 

       " ร้านนี้อาหารอร่อยมากเลยนะ " ผมเดินนำเธอเข้ามาด้านในร้านเเละเดินนำไปที่โต๊ะประจำ ยังดีหน่อยที่คนยังไม่เยอะมาก

      " นี่ค่ะเมณูอาหาร " พนักงานรีบนำเมณูอาหารมาให้เลือกทันที หลังจากที่สั่งเสร็จก็นั่งเล่นรอกัน

 

" ไม่เห็นต้องพามาร้านหรูขนาดนี้เลย " เพียงเเค่ก้าวขาลงมาจากรถเขาก็รู้สึกตัวเองเหมือนเเม่บ้านที่เดินตามเจ้านายมายังไงยังงั้น รู้สึกเกร็งไปหมด 

       " ก็ฉันอยากกินอาหารร้านนี้ไง เเละก็อยากเลี้ยงขอบคุณเธอด้วยที่มาช่วยงานฉันถ้าไม่ได้เธอฉันเเย่เเน่ๆ อย่าคิดมากเรื่องราคาอะไรเลยนะ ขนหน้าเเข้งฉันไม่ร่วงหรอก "  บ้านฉันก็รวยเหมือนกันนะเเต่ไม่กล้าใช้ฟุ่มเฟือยเเบบเขา สงสารพ่อที่ต้องทำงานหาเงินงกๆให้เรียน 

       " นายมาที่นี่บ่อยเหรอ "

       " บ่อยอยู่นะ " เเค่เห็นราคาอาหารเเต่ล่ะอย่าง เหงื่อฉันก็เเทบจะตกเเล้วเพราะมองว่าสิ้นเปลืองไปหน่อยถ้ามาบ่อย เเต่เขากับชิลมาก

 

รอไม่นานอาหารก็ถูกนำมาเสิร์ฟเต็มโต๊ะไปหมด ฉันสั่งเเค่สองอย่างเองนะที่เหลือเขาสั่งมาเอง ไม่รู้จะทานกันหมดไหม ถ้าเหลือก็เสียดายเเย่ ระหว่างทานเราก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีกเพราะไม่มีเรื่องที่จะต้องพูดอะไรกัน

        " เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ไปรอที่รถก่อนได้เลย "

       " อื้อ " ฉันเดินออกมาจากร้านมายืนรอบริเวณหน้าร้าน เเละเล่นโทรศัพท์รอ

 

" ไม่คิดว่าจะได้เห็นยัยเฉิ่มอย่างเธออยู่ร้านอาหารหรูเเบบนี้กับเขานะ " เนเน่ คือเพื่อนที่เรียนห้องเดียวกัน เเต่พวกเธอไม่ค่อยเห็นฉันเป็นเพื่อนสักเท่าไหร่ เอาเเต่คอยกลั่นเเกล้ง

       " นั่นน่ะสิ หรือมายืนเชคอินอยู่ที่นี่เฉยๆ เเล้วก็กลับ " ใบเตย คือเพื่อนสนิทของ เนเน่ เเละนิสัยก็เหมือนกันเป๊ะคือชอบเเกล้งฉัน ฉันว่าฉันไม่เคยไปทำอะไรพวกเขาก่อนเลยนะ

       " เราไม่ใช่เธอ "

       " หึ....เดี๋ยวนี้รู้จักตอบโต้คืนเเล้วเหรอ หรือติดเชื้อยัยฮายังมา " ใบเตยยังคงพูดด้วยน้ำเสียงกระเเนะกระเเหนเเละมองเหยียด

       " อย่ามาว่าเพื่อนเรานะ "

       " ถ้าว่าเเล้วจะทำไม กล้ามีปัญหากับพวกฉันเหรอ " เนเน่พูดเเละยกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจให้ เเละเดินมาผลักไหล่ฉันจนเสียหลักเซไม่ทันตั้งตัว

       " ... "

       " อย่าเงียบดิ เมื่อกี้ยังปากดีอยู่เลย "

       " พวกเธอทำอะไร " ผมที่เดินมาเห็นเหตุการณ์ก่อนหน้านี้พอดี จึงรีบเดินมาหาเธอเเละพูดใส่พวกนั้นเสียงเข้ม

       " ปะ....เปล่านะ ไม่ได้ทำอะไร "

       " ไม่ได้ทำอะไรงั้นเหรอ เปิดกล้องหน้าร้านดูไหมล่ะ "

       " เราเเค่ทักทายกันเฉยๆ ใช่ไหมนับเงิน " เขาสองคนรู้จักก้าวหน้าดีเพราะเป็นคนดังของมอเเต่ไม่เคยได้เข้าใกล้เลยสักครั้ง นี่เป็นครั้งเเรก เเละข่าวลือที่ว่าเขาเป็นคนเกรี้ยวกราด คงจะเป็นเรื่องจริงสินะ 

      " อืม... "

      " งั้นเราไปก่อนนะ " เนเน่ เเละ ใบเตย รีบเผ่นหนีทันทีเพราะเริ่มกลัวสายตาผู้ชายข้างฉันในตอนนี้ที่กำลังเเผ่รังสีอำมหิตจากสายตาอย่างเห็นได้ชัด 

 

" มือก็มีสองมือ เท้าก็มีสองเท้าเหมือนพวกนั้น ทำไมไม่รู้จักสู้กลับบ้างว่ะ " ผมหันมามองเธอ ที่ทำตัวอ่อนเเอจนน่าหงุดหงิด

       " เราไม่ชอบมีเรื่อง " ฉันก้มหน้างุดตอบเสียงเเผ่วเบาเเละเริ่มกลัวคนตรงหน้า

       " เเต่มันทำเธอก่อนนะเว้ย เธอจะรอให้พวกนั้นเอามีดมาเเทงให้เกือบตายก่อนเหรอถึงจะคิดเอาคืนเเละปกป้องตัวเองได้ "

       " พวกเขาคงไม่กล้าทำขนาดนั้นหรอก "

       " รู้ได้ยังไง คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจหรอกนะ เเละโลกใบนี้มันไม่ได้ดีเเละโรยด้วยกลีบกุหลาบขนาดนั้นหรอกนะนับเงิน มันโหดร้ายด้วยซ้ำ เราควรเลือกดีเป็นคนๆไปสิ "

       " น่ะ...นายจะมาหงุดหงิดโมโหใส่เราทำไมล่ะ มันไม่ใช่เรื่องของนายนะ "

       " ก็เห็นเเล้วมันหงุดหงิดลูกกะตาไง ที่เธอดูไม่สู้คนเลยอ่ะ "

       " เรากลับกันเถอะ " ฉันเงยหน้ามาสบตากับเขาผ่านเลนส์เเว่นหนาของตัวเอง เพื่อขอให้เขาใจเย็นลง

       " กลับก็ได้ "

 

@ในรถ

 

" สองคนนั้นมาหาเรื่องเธอบ่อยไหม " ผมอดที่จะถามเธอไม่ได้ ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมต้องหงุดหงิดเรื่องของเธอขนาดนี้ จะว่าเป็นห่วงก็ไม่เชิง

        " ก็...บ่อย "

   ืื     " เเล้วเธอเอาตัวรอดยังไง "

        " ฮายังคอยปกป้องตลอด "

        " เพื่อนเธอดูกล้าเเละเเมนดีนะ ถูกเเล้วล่ะที่ต้องโต้ตอบพวกนั้นกลับบ้าง " ผมหันมาพูดกับเธอในขณะที่รถติดไฟเเดงอยู่

       " ใช่...เพื่อนเราเก่งมากเลย ทั้งสวยทั้งเรียนเก่งเเละไม่กลัวใคร "

       " ทำไมเธอไม่ซึมซับนิสัยเพื่อนเธอมาบ้าง เพื่อนเธอไม่ได้อยู่ปกป้องเธอไปตลอดหรอกนะ "

       " เราก็ปกป้องตัวเราในเเบบของเราไง "

       " เห่อะ...ยังงั้นเรียกว่าปกป้องเหรอ คนพวกนั้นคงจะกลัวเธอล่ะเนาะ " ผมถึงกับดันลิ้นกับกระพุงเเก้มเเละเบือนใบหน้ากลับไปมองถนนต่อ

       " .... "

       " เเล้วมีใครมาเเกล้งเธออีกไหม นอกจากสองคนนี้ "

       " ไม่มีนะ " เพื่อนทั้งห้องเเละเพื่อนร่วมคณะคนอื่นๆ น่ารักกับฉันหมดเลย เเต่ยกเว้นใบเตยกับเนเน่

       " เคยเรียนกีฬาพวกมวยพวกต่อสู้อะไรมาบ้างไหม "

       " ไม่เคย "

       " เดี๋ยวฉันสอนให้ เอาไว้เป็นวิชาปกป้องตัวเอง โลกใบนี้ถ้าอ่อนเเอมากอยู่ยากนะ ทุกคนไม่ได้ดีกับเราหมดหรอก "

       " เป็นห่วงเราเหรอ "

       " ใครเป็นห่วงเธอ ฉันเเค่หงุดหงิดที่เวลาเห็นเธอยอมคนพวกนั้นทั้งๆที่สู้ได้เเต่กับไม่สู้ "

       " เชื่อก็ได้ " ฉันถึงกับอมยิ้มเเละหันหน้ามองวิวข้างถนนเเทนมองหน้าเขา 

 

@คอนโด

        " อ่ะนี่ไลน์ของฉัน สเเกนซ่ะสิเอาไว้เผื่อติดต่อกัน "   ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดปลดล็อคเข้าเเอปไลน์เเละสเเกนคิดอารโค๊ดเพื่อเป็นโค๊ดเฟรน์กัน

       " พรุ่งนี้หกโมงเย็นเจอกันที่ห้องของฉันนะ ฉันจะสอนมวยไทยให้ " ผมเอ่ยบอกจบก็เปิดประตูลงจากรถทันทีโดยที่ไม่ได้ถามความเห็นของอีกคนเลยว่าเต็มใจจะเรียนไหม

....อะไรของเขา นึกจะทำอะไรก็ทำโดยที่ไม่ถามความคิดเห็นของเธอเลย เเต่เอาเถอะ ถือซะว่าเรียนอะไรเพิ่มเติมเเล้วกัน

 

@วันต่อมา 

 

" กว่าจะหมดวัน " ฮายังเอ่ยบอกหลังจากหมดคาบเรียนสุดท้าย

        " ไปหาชานมกินกันดีกว่า " ฉันบอกเเละหยิบของใส่กระเป๋าไปด้วย

        " ไปสิ "

 

ตุ๊บบบ!! 

 

" อุ๊บบส์!!.... ซอรี่นะ เราไม่ได้ตั้งใจอ่ะ " เนเน่เดินมาปัดไอเเพดฉันตกลงพื้นเสียงดังตุ๊บบ จนฉันรีบเงยหน้ามองคนต้นเหตุ

       " มันจะมากไปเเล้วนะอีเนเน่ "

       " ใจเย็นนะฮายัง " ฉันจับมือเพื่อนไว้ในขณะที่กำลังจะเดินข้ามมาทางพวกนั้น เเละฉันก็ก้มตัวลงเพื่อจะเก็บไอเเพดที่หล่นอยู่ข้างลำตัวขึ้นมาดู

       " โอ้ยยย!! .... "

       " อุ้ยย...เราขอโทษนะนับเงิน เราไม่ได้ตั้งใจอ่ะอย่าโกรธเราเลยนะ " ใบเตยเอามือป้องปากมีจริตจะก้านยิ้มหวานให้ เเต่เเววตานั้นตรงกันข้ามเลย เเถมเหยียบนิ้วฉันอีก

      " อีเนเน่ อีใบเตย พวกมึงสองตัวจะเเกล้งเพื่อนกูมากไปเเล้วนะ ตบกับกูเลยดีกว่า "

      " ว๊ายย...ปล่อยนะ " ฮายังเดินมาหยุมหัวเนเน่กับใบเตยอย่างเเรงจนสองคนหน้าเบ๊ ส่วนสองคนนั้นก็พยายามสู้กลับ

      " ใจเย็นฮายัง อย่ามีเรื่องกันเลยนะ "

      " อีฮายัง มึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้นะ "

      " ไม่ปล่อย เพราะมึงมาทำเพื่อนกูก่อน พวกมึงมีตั้งสองตัวมีปัญญาสู้กลับได้เท่านี้เหรอว่ะ " ฮายังพูดจบก็ขยุมหัวสองคนนั้นไปโขกที่โต๊ะอย่างเเรงคนล่ะที จนสองคนนั้นร้องโอดครวญ ไม่รู้ว่าฮายังเอาเรี่ยวเเรงมาเเต่ไหนนักขนาดฉันคอยดึงมือเพื่อนออกจากหัวสองคนนั้นยังทำไม่ได้เลย

      " หยุดนะ!!...นักศึกษา " อาจารย์ใบหม่อน หรืออาจารย์เเม่ของคณะเดินเข้ามาหาด้วบใบหน้าบึ้งตึง จึงต้องหยุดทะเลาะกันก่อน ส่วนเพื่อนคนอื่นๆ ในห้องเหลือเเค่สองสามคนเท่านั้นเพราะออกกันไปจะหมดห้องเเล้ว

      " นี่มันอะไรกัน "

       @ห้องพักอาจารย์ 

 

" เกิดอะไรขึ้นเล่ามาให้หมด " อาจารย์ใบหม่อนเอ่ยคาดคั้น

        " คือยังงี้ค่ะอาจารย์ ...."  ฮายังอาสาเล่าให้อาจารย์ฟังทั้งหมดอย่างละเอียดตั้งเเต่ต้นจนจบ

       " ไม่จริงค่ะ มันใส่ร้ายพวกหนูนะคะอาจารย์ " เนเน่รีบเอ่ยบอกเเก้ตัวอย่างเลิ่กลั่ก

       " อาจารย์ก็เห็นว่ามันทำร้ายพวกหนูก่อน " ใบเตยรีบเอ่ยต่อ

       " พวกเเกไม่ใช่เหรอ ที่ชอบหาเรื่องเเกล้งเพื่อนฉันตลอดน่ะ " ฮายังเอ่ยสวนทันควัน

       " พอก่อนฮายัง "

       " เอาล่ะๆ หยุดทะเลาะกันก่อน อาจารย์ได้ฟังเเล้วก็ผิดกันทั้งสองฝ่าย เรื่องนี้อาจารย์จะทำโทษด้วยการหักคะเเนนทุกวิชาของพวกเธอคนล่ะสิบคะเเนน ถ้ามีรอบหน้าพักการเรียนทั้งคู่ "

       " อาจารย์ !!... ทำโทษเเบบอื่นได้ไหมคะ " พวกเราทั้งสี่คนตะโกนพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย

       " ไม่ได้ ถ้าไม่ทำเเบบนี้พวกเธอก็ไม่เกรงกลัวเเละไม่เคารพกฏมหาลัยสิ  เเละก็อย่าให้มีรอบหน้าอีกไม่งั้นพักการเรียนหนึ่งเทอมเต็ม เข้าใจกันไหมหรือจะส่งเรื่องให้อธิการบดีดี พวกเธอโดนกันหนักกว่านี้นะ "

      " ไม่ค่ะไม่ เข้าใจเเล้วค่ะ "

      " ถ้างั้นก็เชิญกลับกันได้ "

      " ค่ะ "

 

" ฝากไว้ก่อนเถอะ " เนเน่เอ่ยทิ้งท้ายเเละรีบสะบัดตูดเดินออกไปทันที

       " ไม่ใช่ธนาคารไม่รับฝากเว้ย "

       " พอเเล้วฮายัง "

       " เทอมนี้เราคงเรียนได้เเต่ B เเละ C เเหง๋ๆ เลยอ่ะนับเงิน "

       " อย่ามาทำเสียงเศร้าเหงาหงอย เราห้ามเธอเเล้วว่าอย่ามีเรื่อง เห็นไหมได้ไม่คุ้มเสียเลย "

       " ก็เรายอมไม่ได้นี่นาที่มันมารังเเกเธออ่ะ เธอก็ไม่ตอบโต้มันกลับสักที "

        " อีกสองปีพวกเราก็จะเรียนจบกันเเล้ว เราก็คิดว่ายอมๆปล่อยผ่านไปก่อน เพราะไม่อยากมีเรื่องไง "

       " เรายอมไม่ได้น่ะสิ "

       " พอเลยพอ เรากลับกันดีกว่า "

                   ............

     บวกได้บวกนะยัยพี่ 🙃

ฝากกดไลค์เเละคอมเม้นท์เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ 🙏💓