ตอนที่ 9 หลงตัวเอง

5  วันต่อมา

" เเน่ใจใช่ไหมว่าไหว " ผมถามย้ำเธออีกครั้ง ตอนนี้เราอยู่ที่ฟิตเนสของคอนโดกันเหมือนเดิมเวลาเดิม

" ไหวสิ เป็นห่วงเราเหรอ "

" เปล่า กลัวจะมาตายอยู่เเถวนี้เเล้วลำบากคนอื่นต้องมาตามเก็บอีก "

" นายมีหมาอยู่ในปากเหรอ ถึงปากเสียจัง "

" เดี๋ยวนี้ชักจะอัพเลเวลความกวนขึ้นนะเธอเนี่ย " ผมไม่โกรธที่เธอยอกย้อนคืน เเต่กลับถูกใจมากกว่าที่เธอมีความกล้าพูดขึ้น

" ติดมากจากนายไง " ฉันจงใจยิ้มใส่เขาอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว

" เดี๋ยววันนี้เธอเจอสอนเเบบโหดเเน่ "

" เเยกเเยะหน่อยดิ อย่าเอาอารมณ์มาปน "

ปึก!!

" มีสติหน่อย " ผมปล่อยหมัดใส่เธอในตอนที่เธอไม่ทันตั้งตัว เเต่ก็หลบได้ทัน

" เล่นทีเผลอตลอด...ชิส์ "

" อย่ามาบ่นเป็นคนเเก่เเถวนี้ ต่อยเข้ามาที่เป้าล่อต่อย "

" ได้ " ฉันที่กำลังโมโหที่ถูกว่าเป็นคนเเก่ในวัยยี่สิบเอ็ด จึงพยายามตั้งสติเเละรัวหมัดใส่เป้าอย่างไม่ยั้ง มีเท่าไหร่ใส่ไปให้หมดเเม๊ก

ปึกกๆๆ

" ดี...เเต่ต้องเเรงกว่านี้อีก " ผมกระตุ้นเธอด้วยน้ำเสียงที่เสียงดังฮึกเหิม จนทำให้เธอฟึดฟัดรัวหมัดใส่ไม่ยั้ง ไม่เสียเเรงที่สอนมาเป็นอาทิตย์เเล้วเธอเรียนรู้ได้ไวเเละเก่งขึ้น

...หมัดหนักใช้ได้

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

" อุ้ย!!...พลาด ขอโทษนะคะคุณครู " ฉันจงใจเตะพลาดใส่สีข้างช่วงบริเวณเอวเขาอย่างเเรงเสียงดังฟังชัด อันนี้ฉันตั้งใจเพราะหมันไส้

" หึ...มีเเรงเเค่นี้เองเหรอ " ผมมองเธอย่างท้าทาย ถ้าถามว่าเจ็บไหมเจ็บอยู่เหมือนกัน

" ได้กว่านี้อีก "

ปึกกๆๆ

" บอกเเล้วไงว่าอย่าใช้เเต่อารมณ์ ให้ใช้สมองไปด้วย ยังงี้เธอก็โดนคู่ต่อสู้เล่นงานกลับสิ " หลังจากที่หมดเวลาก็นั่งพักเหนื่อยกัน

" ก็นาย... "

" ทำไม จะบอกว่าฉันชอบยั่วโมโหเหรอ "

" อืม "

" ที่ฉันต้องพูดเเบบนี้เพราะต้องการกระตุ้นเธอ ให้เธอมีเเรงเตะต่อยให้มากขึ้น คู่ต่อสู้จะได้กลัวเธอบ้าง เเต่ในขณะเดียวกันก็อยากให้ใช้สติด้วยไม่ใช่ใช้เเต่อารมณ์ ไม่ยังงั้นคู่ต่อสู้เธอก็รู้จุดอ่อนเเละได้เปรียบสิ จริงไหม "

" ก็จริง " ฉันนั่งคิดตามที่เขาพูด ถ้าฉันมัวเเต่ออมเเรงคู่ต่อสู้ก็ไม่กลัวเเละไม่เจ็บจริงๆนั่นเเหล่ะ

" เวลาใครมาทำเธอหรือรังเเกเธอ เธอต้องรู้จักวิธีเอาคืนโดยผ่านการคิดให้รอบคอบละเอียดถี่ถ้วนให้ไวที่สุด ไม่ใช่ใช้เเต่อารมณ์เเละไปทำเขาเลย ไม่ยังงั้นก็มีเเต่เสียเเละเสียจริงไหม เเละคนพวกนั้นก็จะมาเอาคืนหรือทำให้เธอเป็นตัวตลกเเทนได้ "

" .... "

" ที่ฉันบอกฉันว่า เพราะหวังดีนะไม่มีใครอยู่ปกป้องเธอไปตลอดหรอกนะนับเงิน เธอต้องดูเเลตัวเองให้ได้ เพราะในอนาคตเธออาจจะต้องไปควบคุมคนอีกนับร้อยนับพันชีวิตก็ได้ ดุเหมือนเสือใจดีเหมือนสิงห์น่ะเข้าใจไหม "

" เข้าใจเเล้วคร่าาาโค๊ช "

" เข้าใจก็ดี เเต่ยังต้องพัฒนาอีกเยอะนะ "

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

ก๊อกกๆๆ

เเกร๊ก !!

" มีอะไรเหรอ " ฉันเปิดประตูออกมาทันทีเมื่อ  ได้ยินเสียงเคาะประตู

" ก่อนเปิดได้ส่องประตูตาเเมวไหม "

" ไม่ "

" คราวหลังอ่ะ...หัดส่องก่อนเปิดบ้าง เผื่อมีใครมาทำร้ายหรือโจรบุกมาจะทำยังไง ไม่ระวังตัวเลยจริงๆ "

" ก็ไม่ค่อยมีใครมาหาเรานี่นา นอกจากน้องสาวเเละพ่อเเละก็เพื่อน เราก็เลยเปิดเเบบไม่ได้คิดอะไร เเถมที่นี่ความปลอดภัยก็สูงมากด้วย "

" ยังจะมาเถียงอีก เดี๋ยวก็เตะใส่ซะนี่ "

" กล้าเหรอ "

" กล้า "

" ไอ้คนบ้า " ฉันถึงกับหลบเกือบไม่ทัน เมื่อเขาเตะมาจริงที่ขา เเต่ดีนะที่หลบได้

" หึ "

" สรุปมาหาเราทำไม "

" ทายาให้หน่อย "

" ยาอะไร "

" .... " ผมไม่ตอบเเต่ถกเสื้อให้เธอดูเเทน เป็นรอยเเดงบริเวณช่วงเอว

" ทำไมไม่ทาเอง "

" ใครเป็นทำคนนั้นก็เป็นคนรับผิดชอบสิ "

" ก็ได้ งั้นเข้ามาก่อน " เมื่ออนุญาตเขาก็เดินมานั่งลงที่โซฟาทันทีจนฉันต้องรีบปิดประตู

" จับเสื้อขึ้นให้หน่อยมาไม่ถนัด "

" จะถอดเสื้อทำไมเนี่ย? "

" เธอจะได้ทาถนัดๆ ไง "

" เเค่จับเสื้อให้ เราก็ทาถนัดเเล้วเถอะ "

" เร็ว " ทีเเรกมัวเเต่ตกใจที่เขาถอดเสื้อ จึงไม่ทันได้มองรูปร่างที่เฟอร์เฟคของเขา ที่ผิวขาวสะอาดเนียนน่าจับ ตามเนื้อตัวตามไปด้วยมัดกล้ามเเกร่งเเน่นปึกซิคเเพคเป็นรอนๆ สวยงามอย่างกับรูปปั้น จนเเทบจะล่ะสายตาไม่ได้จนเผลอกลืนน้ำลายลงคอดังอึก เกิดมาพึ่งเคยเห็นผู้ชายถอดเสื้อต่อหน้าใกล้ๆตัวเองนี่เเหล่ะ

" ฉันรู้ว่าฉันหล่อหุ่นดีมาก เเต่เก็บอาการหน่อยน้ำลายไหลเเล้วน่ะ "

" บ่ะ...บ้า " -///- ฉันเอามือเนียนเช็ดบริเวณริมฝีปากก็ไม่เห็นจะน้ำลายยืดเหมือนที่เขาว่าซะหน่อย เเต่รู้สึกร้อนที่ใบหน้ามากจึงรีบเปิดฝาหลอดยาด้วยมือสั่นเทา

" อย่ามือสั่นดิ เเล้วทำไมหน้าเเดงเขิลเหรอ " ผมอดที่จะเเกล้งเธอไม่ได้

" อย่าเเซว " ฉันรีบบีบยาใส่นิ้วมือเเละเอาไปทาบริเวณรอยเเดงที่เอวเขาอย่างเบามือเพราะกลัวอีกคนจะเจ็บ เเสดงว่าเท้าฉันหนักใช้ได้นะหรือเป็นเพราะอีกคนตัวขาวเหมือนเเป้งกันเเน่

" เราขอโทษ เเต่เราตั้งใจเตะนายนะ "

" ถ้างั้นไม่ต้องขอโทษหรอก "

" ฮ่าๆๆ "

" ชอบเหรอที่ได้เอาคืนฉัน "

" ชอบมาก "

" ชอบฉัน? " ผมเเกล้งชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง

" ชอบเอาคืนนายตังหากล่ะ อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย "

" ใครจะไม่หลงตัวเองกันล่ะ รูปหล่อพ่อรวยสาวๆต่อเเถวยาวเป็นหางว่าวขนาดนี้ เธอควรดีใจนะที่ได้เข้าใกล้ฉันขนาดนี้ โอ้ยยย!!...เจ็บนะ " ผมถึงกับสะดุ้งเมื่อเธอเลื่อนมือมาหยิกที่เเขนผม

" บอกเเล้วว่าอย่าหลงตัวเอง "

" นี่เธอ !! "

" เสร็จเเล้วก็กลับห้องนายไปได้เเล้วไปเราจะทำการบ้าน " ฉันปิดฝาหลอดยาเเละยัดใส่มือคืนให้เขา จากที่เเรกว่าเขิลตอนนี้เปลี่ยนเป็นหมันไส้เเล้วล่ะ

" ไล่อีกเเล้วนะ เเต่ทำอะไรให้กินหน่อยสิหิวอ่ะ "

" หิวก็ลงไปซื้ออะไรกินข้างล่างซิ "

" ไม่อ่ะ ดึกเเล้วกลัวคนมาฉุด "

" มีเเต่นายนั่นเเหล่ะที่จะไปฉุดเขา เห็นไปเที่ยวดึกดื่นยังไปได้เลย อย่ามาเนียนใช้ "

" ว๊าาา...เเย่จังที่มีคนรู้ทัน เเต่เธอควรจะทำอาหารไถ่โทษฉันสักมื้อนะที่เตะโค๊ชอย่างฉันอ่ะ "

" ทีนายยังเตะเราเลย เจ๊าๆกันสิ "

" ถ้าเธอไม่ไปทำอะไรให้ฉันกิน ฉันก็จะไม่กลับเเละอยู่กวนเธอที่นี่เนี่ยเเหล่ะ " ผมโน้มตัวลงไปหาเธอจนเธอถอยหลังหลบจะเเผ่นหลังจะชิดเข้ากับโซฟาจนรีบเอามือมาดันอกผมไว้

" ก็ได้ๆ " สุดท้ายก็กลายเป็นฉันที่เเพ้เขาเหมือนเดิม จึงรีบผลักเขาออกเเละรีบลุกหนีเข้าห้องครัวทันที

15 นาทีต่อมา

" ขอบคุณครับ " เธอเอาจานข้าวผัดกุ้งวางลงตรงหน้า ไม่รอช้าผมจึงรีบลงมือทานทันที

" อร่อยอ่ะ อร่อยกว่าบางร้านที่เคยไปกินอีกสนใจเปิดร้านไหม " ผมเงยหน้ามามองหน้าเธอที่เธอกอดอกมองผมอยู่ก่อนเเล้ว

" ไม่ เราชอบทำเฉยๆไม่ได้อยากขาย "

" พรุ่งนี้วันหยุด เธอได้ไปไหนไหม "

" ไม่ "

" ปกติวันหยุดเธอได้ไปเที่ยวไหนบ้างไหม "

" ถ้าเพื่อนไม่มาชวนไป เราก็ไม่ไปเราชอบอยู่ห้องเงียบๆมากกว่า "

" ใจคอเธอจะไม่คิดไปเปิดหูเปิดตาเลยรึไง ชีวิตไม่มีสีสันเอาซะเลย "

" เเล้วจะมาว่าเราทำไมล่ะ "

" พรุ่งนี้หยุดซ้อมกันสักวัน ไปเที่ยวกันดีกว่า "

" ใครบอกว่าเราจะไปกับนาย "

" ฉันกำลังจะบอกอยู่นี่ไงล่ะ "

" ไม่ไป "

"  ไปเถอะ ฉันไม่เเกล้งหรอกจะพาไปปลดปล่อย "

" ไปที่ไหนไปกี่โมง "

" เก้าโมงเช้า เดี๋ยวไปที่ไหนเธอก็รู้เองเเหล่ะเเต่เเต่งตัวให้ทะทัดทะเเมงเเล้วกัน " ฉันมองเขาด้วยเเววตาไม่ไว้ใจ เพราะเขาเป็นคนที่ชอบเเกล้งเเละทำอะไรที่ฉันคิดไม่ถึงเสมอ

" ไม่ต้องมองฉันขนาดนั้นฉันรู้ว่าฉันหล่อ ไม่พาไปฆ่าหมกป่าหรอกหน่า " ผมรู้ทันความคิดอีกคนจึงรีบเอ่ยบอก

" ไปกันเเค่สองคนเหรอ "

" ใช่...จะพาไปเปิดหูเปิดตา ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกยกเว้นเเต่เธอจะอดใจไม่ไหวเเละทำฉันเอง "

" ปวดหัวกับนายจริงๆ กินเสร็จเอาจานไปล้างด้วยเราจะไปทำการบ้านต่อ " ฉันลุกหนีมาที่โต๊ะทำการบ้านทันที ยิ่งคุยกับเขานานยิ่งอยากจะทุบคนเหมือนลูกกระท้อน

.................

ความมั่นใจในความหล่อนั้น.... 🤣

ฝากกดไลค์เเละคอมเม้นท์เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ 🙏🥰