Novels by ต้นนุ่น'นน

@คอนโด" เธอพักห้องนั้น....ห้องนั้นคือห้องน้องสาวฉันเอง " ผมชี้ไปห้องทางด้านซ้ายมือที่อยู่ติดกัน เป็นห้องของน้องสาวผมเอง เธอชื่อ " ณดา " อายุ 15 เเต่นานๆ ทีถึงจะมาพักกับผมสักที ที่นี่เป็นห้องพักขนาดใหญ่มีสองห้องนอน เเละสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน เเละยังมีห้องครัว ห้องทานข้าว เเละห้องนั่งเล่น เดินทางสะดวกสบายใกล้รถไฟฟ้า ใกล้โรงพยาบาล สถานีตำรวจ ห้างสรรพสินค้า เเละโรงเรียน มหาลัย " น้องสาวหรือว่าสาวกันเเน่ " ฉันมองตามที่นิ้วเขาชี้บอก คือห้องใหญ่เเละหรูหรามาก ทำเอาเธอเกรงใจจนเเทบไม่กล้าขยับตัว เเถมมองเห็นวิวเเละเเสงไฟรอบเมืองอีกเพราะอยู่สูง " น้องสาว...ฉันยังไม่มีเเฟน " เขากอดอกมองยัยเด็กขี้สงสัย " หูดีจัง....ยังไงหนูก็ขอบคุณพี่ณคุณนะคะที่ช่วยหนู " ฉันยกมือไหว้ขอบคุณคนตรงหน้าจากใจจริงอีกครั้ง ถ้าไม่ได้เขามาช่วยเธอก็ไม่รู้ว่าเธอจะเหมือนคนตายทั้งเป็นขนาดไหน ไม่รู้จะมีใครกล้ามาช่วยเธอรึเปล่า " พอเเล้วคำขอบคุณน่ะ...ไม่ต้องไหว้เยอะยังไม่เเก่ " ผมเอ่ยทีเล่นทีจริงเมื่อเห็นเเววตากลมโตเริ่มคิดมากผ่านสายตาเเบบปิดไม่มิด " ก็เเก่จริงๆ เเหล่ะค่ะ มากกว่าหนูตั้งสามปี " ฉันชูนิ้วขึ้นมาสามนิ้วเเละยิ้

@หอพัก “น่านฟ้า...ตื่น” ณคุณเขย่าขาเธอเบาๆ เพื่อเรียกให้ตื่นหลังจากจอดรถหน้าหอเเละดับเครื่องเเล้ว ระหว่างทางที่ขี่มาทำเอาผมต้องคอยหันหลังมองตลอดทางไม่กล้าขี่เร็ว ใช้ความเร็วเพียง 60-70 เท่านั้น เพราะกลัวเธอจะตกรถ คนอะไรหลับได้เเม้กระทั่งนั่งรถบิ๊กไบค์ ไม่กลัวรึยังไงกัน ไม่ใช่รถยนต์นะ ...ยอมใจจริงๆ ...เเต่คงจะง่วงเเละเหนื่อยมาก “ อื้อ...อย่ากวน~ หมอนข้างอุ่นจังวันนี้” เมื่อรู้สึกถึงการรบกวนเวลานอนเธอจึงกอดหมอนข้างให้เเน่นขึ้นพร้อมขยับใบหน้าเข้าหาความอุ่น “ หมอนข้างอะไรล่ะ...นี่ฉันเอง ตื่นก่อน ” เขาต้องเอ่ยขึ้นเสียงดังเพื่อให้เธอรู้สึกตัวตื่น ...จนได้ผล เธอยอมเปิดตาตื่นเเละมองบริเวณรอบข้างด้วยความงัวเงียง่วงนอนเเบบเห็นได้ชัด “ ถึงเเล้วเหรอ” เธอยอมลงจากรถเเละยืนตั้งสติสักพัก ก่อนจะถอดหมวกกันน็อคออกโดยมีพี่เขาช่วย “ ไม่ถึงเเล้วจะปลุกเหรอ หรือไม่อยากตื่นอยากไปนอนกับฉันที่คอนโด ก็ได้นะขึ้นรถมาสิเร็ว” “บ้า//...ใครเขาอยากไปนอนกับพี่กัน” ตื่นเต็มตาเลยทีนี้ จากคำพูดก่อนกวนของพี่เขา “หึ...นึกว่าอยากจะไปนอนด้วย เเต่ทีหลังอย่าหลับเเบบนี้อีกนะมันอันตราย เดี๋ยวต

วันต่อมาร้านคาราโอเกะพี่เขานัดสองทุ่ม เเต่นี่ปาไปสองทุ่มครึ่งเเล้ว เล่นเอาเลทไปครึ่งชั่วโมงเพราะรถในเมืองติดหนักมาก จนทำเอารู้สึกผิดต่อรุ่นพี่ ที่นัดเลี้ยงสายในรุ่น ปกติตัวเองไม่เคยสายเลยสักครั้งมาเผื่อเวลาตลอด เเต่วันนี้สุดวิสัยจริงๆ จึงได้ส่งข้อความบอกพี่จินนี่เเล้ว เเละที่ทำงานก็มีเรื่องวุ่นๆเล็กน้อยด้วย ฉันมาถึงก็มองสำรวจความเรียบร้อยของตัวเอง ที่ยังอยู่ในชุดนักศึกษา สูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะบิดกลอนประตูเปิดเข้าไป เสียงเพลงค่อนข้างดังมาก เเต่เมื่อเข้ามาทุกคนก็หันมามองเป็นสายตาเดียวจนทำเอาฉันประหม่า ทำตัวไม่ถูก " ขอโทษนะคะที่มาช้า " ฉันยกมือไหว้ขอโทษทุกคน จนพี่จินนี่เดินเข้ามาหาอย่างยิ้มๆ " ไม่เป็นไรคนสวยพี่เข้าใจ มานั่งก่อนมาทานข้าวมารึยัง " " ยังเลยค่ะ " ฉันเดินตามเเรงลากจูงของรุ่นพี่ที่พามานั่งข้างคนที่ฉันไม่อยากนั่งข้างด้วยที่สุด เเต่พื้นที่ตรงอื่นไม่ว่างเเล้วจึงยอมจำเป็นต้องนั่งข้างเขา " สวัสดีค่ะทุกคน หนูชื่อน่านฟ้านะคะ " ฉันยกมือไหว้รุ่นพี่ทุกคนเเละเเนะนำตัวกับเพื่อนคนอื่นๆด้วย " สวัสดีครับ ชื่อน่ารักเหมือนกับหน้าตาเลยนะ " ซันเอ่ยเสียงหวานเเละยิ้มเเพรวพราวให้ เพื่อก่

@มหาวิทยาลัยชื่อดังเเห่งหนึ่ง“ เฮ้ย!!...พวกเเกรู้รึยัง ใครเป็นหลานรหัสในสาย ” จินนี่เอ่ยถามเพื่อนในกลุ่มขณะที่กำลังใกล้เลิกเรียนเเล้ว“ อืม...รู้เเล้ว ”“ กูก็รู้เเล้วเหมือนกัน ” “ รู้เเล้วเหมือนกัน ” เพราะน้องๆตามหาพวกเราเจอเเล้วเเต่ก็ยังไม่เจอกันจริงๆจังๆเป็นการส่วนตัว “ งั้นดีเลย...พวกเรารวมกันเลี้ยงน้องๆในสายของพวกเราหน่อยไหมก่อนจะไปออกค่าย กระชับมิตรภาพความสัมพันธ์กัน ” “ ก็ดีนะ ” “ เห็นด้วย ”“ ที่ไหนดี...จะได้นัดถูก ว่าจะเอาเป็นพรุ่งนี้เพราะว่างพอดี ” จินนี่เอ่ยถามเพื่อนเพื่อถามความคิดเห็น เพราะนี่ก็ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์เเล้วสำหรับการรวมตัวประชุมเชียร์ ในช่วงเปิดเทอม อาทิตย์หน้าก็ต้องออกค่ายกันเเล้ว ปีนี้จัดทุกอย่างให้ง่ายเเละรวดเร็วที่สุดจะได้ไม่เสียเวลาของนักศึกษาเเต่ล่ะคน กิจกรรมก็ถูกจัดเปลี่ยนไปด้วยเเตกต่างจากทุกปี ถึงเขาจะอยู่ปีสามเเต่ก็ไม่ได้มาเข้าร่วมด้วยบ่อยนักเพราะต้องช่วยงานคนเป็นอาด้วยที่เป็นเจ้าของมหาลัยนี้ เพราะเป็นงานด่วนอาจึงต้องการกำลังเสริม ซึ่งไม่ใช่หน้าที่ของเขาเเต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ “ ปิดห้องเลี้ยงคาราโอเกะไหม ”ซันเอ่ยเสนอความคิดเห็นไปด้วยจนทุกคนครุ่นคิด

ณ หมู่บ้านหรูเเห่งหนึ่ง“ ณคุณลูก… ” “ ครับเเม่ ” ขณะกำลังจะใส่หมวกกันน็อคเพื่อขี่รถบิ๊กไบค์สีดำคันดุดันเจ้าลูกรักไปเรียน ก็ต้องชะงักเอาหมวกลงเเละมองคนเป็นเเม่ที่เอ่ยเรียกเสียงดังเเละรีบเดินเข้าไปหา “ ลูกลืม...ทำไมวันนี้รีบไปจังมีเรียนตอนบ่ายไม่ใช่เหรอ ” ซาเนีย เอ่ยถามลูกชายเพียงคนเดียวของตนที่ดูเร่งรีบรีบร้อนจนลืมโทรศัพท์มือถือ จนต้องรีบเอ่ยเรียกเเละเดินถือเข้ามาหา“ วันนี้มีงานที่ต้องคุยกับเพื่อนน่ะครับเลยต้องรีบไป ” รับโทรศัพท์จากคนเป็นเเม่เเละรีบใส่กระเป๋าสะพาย ปกติไม่ใช่คนขี้ลืม เเต่วันนี้รีบจริงๆปกติตัวเองพักอยู่คอนโดใกล้มหาลัย เเต่เสาร์อาทิตย์จะกลับมานอนที่บ้านมาหาพ่อกับเเม่ประจำ เพราะบ้านกับมหาลัยของเขานั้นอยู่ห่างไกลพอสมควร พ่อกับเเม่จึงตัดสินใจซื้อคอนโดให้เพื่อความสะดวกสบาย เเต่เขาเลือกจะไม่อยู่เพ้นท์เฮ้าส์ของพ่อกับเเม่เพราะอยู่ไกลมหาลัยเเละมันใหญ่เกินไปที่จะอยู่คนเดียว “ ไม่ต้องรีบมากก็ได้ลูก ขี่รถระวังๆล่ะเเม่เป็นห่วง ” “ ครับ...ฟอดด~ ไปก่อนนะคนสวย ผมจะรีบกลับมาหา ”“ จ้า... ” หอมเเก้มเเละสวมกอดคนเป็นเเม่ก่อนจะรีบใส่หมวกกันน็อคเเละรีบขึ้นคร่อมรถเเละขี่ออกมา ตัวเขาเองไ

2 ปีต่อมา วันนี้คือวันรับปริญญา ได้ใส่ชุดครุยกับเขาสักที บอกตามตรงว่าตื่นเต้นมากกว่าจะเรียนจบคณะหินสุดโหดนี้มาได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย หลับคาโปรเจคประจำ เเต่ก็สู้จนเรียนจบมาได้ เเถมจบพร้อมเเฟนสุดหล่ออีก ฉันเเต่งหน้าทำผมเองตั้งเเต่เช้ามืดอยากให้ออกมาสวยที่สุด เพราะวันนี้เป็นวันสำคัญ" พอได้เห็นใบปริญญาเเล้วดีใจภูมิใจชะมัด สมกับที่อดหลับอดนอนจนจะเป็นหมีเเพนด้าอยู่เเล้ว " ฮายังเอ่ยออกมายิ้มๆ ในขณะที่กำลังออกไปที่หน้าคณะกัน " นั่นน่ะสิ เกือบจะพากันเข้าโรงบาลไปฝากตัวเป็นผู้ป่วยอยู่เเล้ว " " ฮ่าๆๆ ...ก็จริง " " เรียนจบเเล้ว ฮายังจะกลับไปอยู่ขอนเเก่นเลยไหม " " ไปเลย เราเบื่อชีวิตที่วุ่นวายในกรุงเทพเเล้วอ่ะ " " เเล้วกังฟูล่ะ " " นายหมอนั่นก็จะไปอยู่กับเราเหมือนกัน ว่าจะทำธุรกิจด้วยกันอยู่ " " ยังงี้เราก็เหงาเเย่เลยสิ นานๆเจอกันที " " ไม่เหงาหรอกหน่า เดี๋ยวเราลงมาหาบ่อยๆ หรือจะไปหาเราบ้างก็ได้ " " คงต้องอย่างงั้น เราไปหาครอบครัวเรากันดีกว่า "" มาให้พ่อหอมทีลูกสาวคนสวย ยินดีด้วยนะลูก...ฟอด~ " ฉันสวมกอดกับคนเป็นพ่อเเละท่านก็หอ

วันต่อมา 22.00 ฉันรีบอาบน้ำเเต่งตัวให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้ โดยอาบที่ห้องทำงานของพ่อเเละใส่ชุดธรรมดามา ใจจริงอยากเเต่งตัวสวยๆให้เกรียรติ์เจ้าของงานมากนะ เเต่ไม่มีเวลากลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่คอนโด ถ้าขับกลับไปที่คอนโดคงได้มาถึงที่บ้านป๊าก้องตอนเที่ยงคืนเเน่ ซึ่งงานเลี้ยงอาจจะเลิกราเเล้ว ตามจริงก็เลิกงานตอนห้าโมงเย็นเเต่มีประชุมด่วนเข้ามาจึงต้องรีบเข้าประชุมด่วนเเบบไม่ทันได้เตรียมตัว ส่วนพ่อไปดูงานอีกที่หนึ่งจึงมาไม่ได้....ชีวิตช่วงนี้โคตรปวดหัวเลยล่ะ จนอยากจะเเยกร่างได้สักสิบร่างจะได้ทำงานให้หมดๆ จะได้มีเวลาพักผ่อนกับเขาบ้าง ทำไมมันเหนื่อยเเบบนี้นะจะมาล้มเลิกอะไรตอนนี้ก็ไม่ทันเเล้วล่ะเพราะสงสารพ่อที่ต้องเหนื่อย ตั้งเเต่ฉันเข้ามาช่วยงานพ่อเเบบเต็มตัว พ่อท่านดูสดใสเเละมีเวลาพักผ่อนมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด " สวัสดีค่ะป๊า สวัสดีค่ะเเม่ หนูต้องขอโทษด้วยนะคะที่มาช้าพอดีติดประชุมด่วนอยู่อ่ะค่ะเเถมเเต่งตัวไม่เรียบร้อยด้วย " ฉันยกมือไหว้ท่านก่อนที่จะยื่นกล่องของขวัญขนาดกลางให้ป๊าซึ่งเป็นเจ้าของงานวันเกิดวันนี้ ท่านทั้งสองเเต่งตัวได้หล่อสวยสมวัยโกงอายุมาก บอกว่าสามสิบต้นๆ

@โรงพยาบาล ฉันเลือกพาเขามาทำเเผลที่โรงบาล ทั้งๆที่เขาขอตัวกลับบ้านบอกว่าเเผลเเค่นี้จิ๊บจ๊อยไม่ได้เจ็บอะไรมาก เเต่ใครจะปล่อยให้เขากลับไปทำเเผลเองล่ะ โคตรรู้สึกผิดกับคุณเจย์เลยที่คนของตัวเองไม่มีเหตุผลเเถมขอโทษเเบบส่งเดชอีก " รอนานไหมครับ " หลังจากที่ได้ทำเเผลเสร็จคุณเจย์ก็เดินเข้ามาหา " ไม่นานค่ะ คุณเจย์เจ็บมากไหมคะ " ฉันเอ่ยถามเขาด้วยความเป็นห่วง " นิดหน่อยครับ เเต่ไม่นานก็คงหาย " " ขอโทษคุณเจย์เเทนก้าวหน้าด้วยนะคะ อย่าเอาผิดเขาเลยนะคะ " ฉันกลัวจะกระทบกับธุรกิจของพ่อเขา จึงรีบเอ่ยขอ " ไม่เอาผิดหรอกครับเเละผมก็จะไม่บอกพ่อผมด้วย ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับว่าจะกระทบกับธุรกิจ เรื่องเเบบนี้เป็นใครใครก็ต้องเข้าใจผิดกันครับ " เจย์เอ่ยอย่างใจเย็นเมื่อเห็นคนตรงหน้าวิตกกังวลเเบบเห็นได้ชัด " ขอบคุณคุณเจย์นะคะที่เข้าใจ เเละก็ต้องขอโทษคุณเจย์อีกครั้งด้วยค่ะที่ทำให้ต้องเจ็บตัว " " ไม่ต้องขอโทษผมเเล้วครับ คุณนับเงินขอโทษผมมาเป็นสิบครั้งเเล้ว เเละคุณนับก็ไม่ได้ผิดอะไรเลย " " เเต่... " " กลับกันเถอะครับ เดี๋ยวผมไปส่ง " " ค่ะ " @คอนโด "

@โรงพยาบาล ฉันเลือกพาเขามาทำเเผลที่โรงบาล ทั้งๆที่เขาขอตัวกลับบ้านบอกว่าเเผลเเค่นี้จิ๊บจ๊อยไม่ได้เจ็บอะไรมาก เเต่ใครจะปล่อยให้เขากลับไปทำเเผลเองล่ะ โคตรรู้สึกผิดกับคุณเจย์เลยที่คนของตัวเองไม่มีเหตุผลเเถมขอโทษเเบบส่งเดชอีก " รอนานไหมครับ " หลังจากที่ได้ทำเเผลเสร็จคุณเจย์ก็เดินเข้ามาหา " ไม่นานค่ะ คุณเจย์เจ็บมากไหมคะ " ฉันเอ่ยถามเขาด้วยความเป็นห่วง " นิดหน่อยครับ เเต่ไม่นานก็คงหาย " " ขอโทษคุณเจย์เเทนก้าวหน้าด้วยนะคะ อย่าเอาผิดเขาเลยนะคะ " ฉันกลัวจะกระทบกับธุรกิจของพ่อเขา จึงรีบเอ่ยขอ " ไม่เอาผิดหรอกครับเเละผมก็จะไม่บอกพ่อผมด้วย ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับว่าจะกระทบกับธุรกิจ เรื่องเเบบนี้เป็นใครใครก็ต้องเข้าใจผิดกันครับ " เจย์เอ่ยอย่างใจเย็นเมื่อเห็นคนตรงหน้าวิตกกังวลเเบบเห็นได้ชัด " ขอบคุณคุณเจย์นะคะที่เข้าใจ เเละก็ต้องขอโทษคุณเจย์อีกครั้งด้วยค่ะที่ทำให้ต้องเจ็บตัว " " ไม่ต้องขอโทษผมเเล้วครับ คุณนับเงินขอโทษผมมาเป็นสิบครั้งเเล้ว เเละคุณนับก็ไม่ได้ผิดอะไรเลย " " เเต่... " " กลับกันเถอะครับ เดี๋ยวผมไปส่ง " " ค่ะ " @คอนโด "

1 เดือนต่อมา การฝึกงานในช่วงปิดเทอมตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมานั้น เล่นเอาเหนื่อยมากเหมือนกันทำให้รู้เลยว่าพ่อตัวเองทำงานหนักขนาดไหนในเเต่ล่ะวัน เเต่ยังโชคดีที่มีพี่ๆที่ทำงานคอยช่วยสอนเเละเเฟนที่น่ารักคอยช่วยซัพพอร์ตอีกเเรง จึงทำให้ผ่านไปได้เเละเข้าใจอะไรง่ายขึ้น เวลาที่จะสวีทกับเเฟนอย่าพูดถึง เพราะต่างคนต่างทำงานหนักมากกลับมาถึงห้องก็นอนสลบหมดเเรงกันทั้งคู่ เเต่ยังดีที่เราเข้าใจกันไม่ได้งอเเงว่าไม่มีเวลาให้กันจนถึงขั้นน้อยใจกันเเต่เเรกๆถามว่ามีบ้างไหมว่าน้อยใจตอบเลยว่ามี ถือว่าเป็นความสัมพันธ์เเบบผู้ใหญ่มากขึ้น " กลับไปพักเถอะลูก เหนื่อยมาทั้งวันเเล้ว " ตนเอ่ยบอกลูกสาวของตนเพราะตอนนี้เย็นมากเเล้วจึงอยากให้กลับไปพักผ่อน ลูกสาวของเขาช่วยงานได้เยอะมากเลยทีเดียว อาจจะเป็นเด็กหัวดีอยู่เเล้ว เลยเข้าใจอะไรง่าย " พ่อก็ต้องกลับไปพักเหมือนกันนะคะ เหนื่อยมาทั้งวันเเล้วเหมือนกัน " " งั้นเก็บของกัน จะได้กลับพร้อมกัน" " ค่ะ " ฉันเก็บของบนโต๊ะให้เรียบร้อยเเละเดินคล้องเเขนคุณพ่อออกจากห้องทำงานไปที่ลานจอดรถ ตอนนี้เย็นมากเเล้วจึงเหลือเเค่รถเราสองคนพ่อลูกที่ยังจอดอยู่

" ..... " เเสงเเดดที่สาดส่องเข้ามาผ่านม่านหน้าต่างนั้นทำให้ฉันต้องตื่น เพราะเริ่มรู้สึกร้อนเเละรู้สึกสายมากเเล้ว เเต่ทำไมมันปวดหัวตุ๊บๆเเบบนี้กันนะ ถึงกับต้องจูนสมองอีกครั้งว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ใช่เเล้วๆ เมื่อคืนเห็นเขานั่งกินไวน์เลยขอกินด้วยเเต่กินไปกินมาดันเเย่งเขากินหมดขวดจนเมาเเอ๋เลย น่าอายชะมัดเลยยัยนับเงิน เเต่ที่จำได้เเม่นๆคือเขาดุขึ้นเสียงใส่ฉันจนฉันงอลล็อคห้องหนี เเต่เมื่อคืนเหมือนรู้สึกว่ามีคนนอนกอดฉันนะ เเกร๊กก!! " ตื่นเเล้วเหรอ ปวดหัวมากไหมลุกไปอาบน้ำเเละไปทานข้าวเช้ากัน เเล้วค่อยมานอนต่อนะเดี๋ยวปวดท้องซะก่อน " ผมยิงคำถามรัวๆใส่คนที่ยังนอนงงอยู่บนเตียง เเต่เธอก็ไม่พูดอะไรยอมลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำอย่างว่าง่าย จนน่าเเปลกใจ " นี่เเสดงว่าเขาเอากุญเเจสำรองมาไขห้องสินะ " ฉันยินพึมพำเบาๆอยู่ในห้องน้ำ เเต่ว่ารีบอาบน้ำก่อนดีกว่าเดี๋ยวนายนั่นมาพังห้องน้ำเขาอีก ครึ่งชั่วโมงต่อมา " น้ำขิงร้อนๆจะได้เเก้เเฮงค์ " เธอนั่งลงเเต่ก็ยอมรับน้ำขิงจากผมไปจิ๊บก่อนจะมองอาหารบนโต๊ะ ที่มีเเต่อาหารสไตล์ยุโรป " โทรสั่งใหม่ไหม " " ไม่ต

....เเละเเล้ววันที่รอคอยก็มาถึงวันที่เราสองคนจะได้เเต่งงานเป็นครอบครัวเดียวกันได้เปลี่ยนสถานะกัน จากคำว่า " เเฟน " เป็น " สามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมายทุกอย่าง " ผมตื่นเต้นจนมือเย็นไปหมดในขณะนี้ จนคนเป็นเเม่เดินเข้ามาหาด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มอิ่มเอมใจ " ดูตื่นเต้นนะลูกชายเเม่ " เเจนลูบหัวลูกชายด้วยความเอ็นดู เธอหมดห่วงไปส่วนนึงที่ลูกชายจะได้เเต่งงานมีครอบครัวดีๆกับเขา อยากอุ้มหลานใจจะขาดเเล้ว เเต่คาดว่าอีกไม่นานต้องมีข่าวดีกว่านี้เเน่นอน " ครับ...เเม่ว่าน้องจะตื่นเต้นเหมือนผมไหม " " เท่าที่เเม่เเวะไปดู ตื่นเต้นไม่เเพ้ลูกเลยล่ะเเถมยิ่งเเต่งหน้าเเต่งตัว หนูนานะสวยขึ้นเป็นเท่าตัวจนเเทบล่ะสายตาไม่ได้เลยใครเห็นเป็นต้องชมเเน่นอน " " ทำเอาผมอยากเห็นเเล้วล่ะสิ " " อดทนรออีกนิด ได้เห็นเเน่นอน ตอนนี้ทำตัวสบายๆนะลูกไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้น " ถึงจะรับปากกับคนเป็นเเม่ไป ใช่ว่าจะตื่นเต้นน้อยลง ผมอยากเห็นเจ้าสาวสุดสวยของผมซะเเล้วสิว่าจะสวยขนาดไหน" เจ้าสาวมาเเล้วค่ะ " น้ารินกับเเม่ของเธอพาเธอเดินเข้ามาหาผมที่ยืนรออยู่ก่อนเเล้วเพื่อจะเข้าไปในงานพร้

มาถึงบ้านได้ฉันก็รีบลงจากรถโดยไม่สนใจอีกคนวิ่งขึ้นห้องนอนชั้นบนทันที เเละล็อคประตูให้เเน่นหนาก่อนจะวิ่งไปฟรุบหน้าลงกับหมอนใบใหญ่เเละปล่อยน้ำตาที่ได้กักขังไว้บนรถให้ไหลออกมาอย่างกับสายน้ำเเละเสียร่ำไห้สะอื้นอย่างหนัก" ฮึก...ฮืออๆๆ ~ "ความคิดต่างๆ ประดังประเดถาโถมเข้าใส่หัวไม่หยุด วันนี้ความรู้สึกมันคาราคาซังจนปวดหัวไปหมดตั้งเเต่ตื่นนอนเเล้ว ได้เเต่ตั้งคำถามกับตัวเองว่าทำอะไรผิด ทำอะไรให้เขาไม่พอใจผมฟุบหน้าลงกับพวงมาลัยรถเเละจับไว้เเน่น ได้เเต่มองเธอวิ่งเข้าไปในบ้าน อยากจะตามไปเเต่ขากลับก้าวไม่ออก เคยสัญญากับเเม่เขาเเล้วว่าจะไม่ทำให้เสียใจ เเต่นี่ยังไม่ทันเเต่งผมก็ทำเธอเสียใจซะเเล้ว ผมนี่มันเเย่จริงๆ โตเเล้วมาคิดน้อยใจอะไรเป็นเด็กๆ มัวเเต่สนใจความรู้สึกตัวเองเเละอยากจะประชดประชันคนน้อง จนลืมนึกถึงความรู้สึกน้อง ว่าน้องก็เสียใจเป็นเหมือนกัน น้องก็พยายามจะง้อตั้งเเต่เช้าเเละเปิดใจถามเเล้วเเต่เป็นผมเองที่ยังไม่พร้อมจะคุยด้วยเอง ทั้งๆ ที่เคยบอกว่ามีอะไรให้พูดตรงๆ เเต่คนที่พูดอย่างผมกลับทำไม่ได้ผมได้เเต่โทษตัวเองซ้ำๆ จนหัวใจเเกร่งมันหน่วงเเละปวดหนึบไปหมดปึกๆ!!เสียงเคาะกระจกรถฝ

หลังจากอาบน้ำเเต่งตัวเสร็จก็มาทาเเป้งทาครีมที่หน้ากระจก ก่อนจะปิดไฟค่อยๆขึ้นไปนอนบนเตียงเเละมองเเผ่นหลังกว้างที่นอนหันหลังให้อยู่ เขาเเค่ไม่เหมือนเดิมนิดเดียวทำเอาฉันรู้สึกหน่วงๆที่ใจเเบบอธิบายไม่ถูก ฉันทำอะไรผิดรึเปล่าทำอะไรให้เขาไม่พอใจไม่สบายใจรึเปล่า ทำไมถึงเปลี่ยนไปจึงสอดมือเข้าไปที่เอวหนาเเละสวมกอดเเบบเบาๆ เอาหน้าซุกที่หลังเขา พยายามจะข่มตาหลับเเต่มันก็หลับไม่ลงเลย เพราะมีอะไรค้างคาใจ เเต่คงต้องคุยกันพรุ่งนี้ เพียงไม่นานก็โดนความง่วงเล่นงานจนผล็อยหลับไปผมมองมือเล็กที่กอดเอวผมอยู่ สักพักจึงพลิกตัวหันหลังกลับไปมองเด็กดื้อ เห็นเธอหลับไปเเล้ว ผมจึงดึงร่างบางเข้ามาสวมกอดเเน่นเหมือนทุกคืนที่ทำจนหลับไป ถึงจะไม่อยากหลับเเค่ไหนก็ต้องหลับให้ลงเช้าวันต่อมา ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในยามเช้าเพราะเเสงเเดดที่สาดส่องเข้ามาผ่านม่านหน้าต่างเเละอุณหภูมิความร้อนสูงขึ้น จึงทำให้รู้ว่าต้องได้เวลาตื่น เพราะสายมากเเล้ว ก่อนจะบิดขี้เกียจเเละหันมองคนข้างกาย พบว่าเขาตื่นก่อนเเล้วเหมือนเฉกเช่นทุกวัน เขาเป็นคนตื่นเช้ามาก พยายามจะตื่นให้ทันเขาเเต่ก็เเทบไม่ทันเลย จึงทำเอารู้สึกผิดเหมือนกันที่ให้เขาตื่นก่

1 อาทิตย์ต่อมา ตอนนี้ความคืบหน้าของงานเเต่งของพวกเรา คืบหน้าไป 80% เเล้วเหลือรายละเอียดอีกนิดหน่อย บอกตามตรงว่าตื่นเต้นมาก วันเวลาผ่านไปเร็วจริงๆตอนนี้ฉันย้ายมานอนกับพี่เขาที่บ้านของพี่เขาเเล้ว เพราะพี่เขาไปขอเเม่ เเต่เเม่ก็อนุญาตอยู่เเล้วเเหล่ะเพราะรู้ตั้งเเต่วันนั้นเเล้วตั้งเเต่ย้ายมานอนกับเขา เขาเล่นจับฉันกดทุกคืน โดยให้เหตุผลว่าต้องรีบปั๊มเบบี๋ กว่าจะปล่อยให้นอนเเต่ล่ะที เล่นเอาฉันสลบคาอกเขาเกือบทุกคืน เเอบหมันไส้ว่าที่สามีตัวเองได้ไหม ฟิตหนักเกิน ยิ่งเเก่ยิ่งร้อนเเรงเหมือนขิงไม่เกินจริง" พี่เสือขาาา " เขานั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะทำงานอย่างขมักเขม้นไม่รู้ว่าจะขยันไปถึงไหน จนเดินไปนั่งทับที่หน้าตักเขาเเละกอดคอเเบบอ้อนๆ " ครับ...อ้อนเเบบนี้จะเอาอะไร หรือว่าอยาก พี่พร้อมจัดให้เลยนะ " " คนหื่น...ขยันกินหนูจริงๆ " ขอเบะปากใส่ทีเถอะ กลับความระริกระนี้ " ก็หนูอร่อย พี่เลยต้องกินก่อนนอนทุกคืน " พอได้เย้าเเย่เธอให้เธอหน้ายู่ยี่ใส่เเล้วรู้สึกดีชะมัด " เห่อะ...งั้นคืนนี้งด เเละหนูจะมาบอกว่าหนูจะไปงานสละโสดเเฮงค์เอ้าท์กับเพื่อนๆที่เพื่อนเตรียมไว้ให้

กลับมาจากทะเลได้เเค่วันเดียวก็ต้องอึ้ง คือพี่เขารีบเอาเเม่มาคุยกับเเม่ฉันทันทีเรื่องสู่ขอเเละการตกลงค่าสินสอดเเละคุยเรื่องการจัดงาน เเต่ค่าสินสอดเเม่ฉันไม่ได้เรียกร้องอะไรทางฝ่ายนั้นเเล้วเเต่จะให้ตามความเหมาะสม ส่วนเรื่องจัดงานผู้ใหญ่ก็ให้พวกเราตกลงกันเอง ส่วนฤกษ์งานเเต่งเเม่พี่เขาหารอไว้เเล้ว ซึ่งได้ฤกษ์เเต่งในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้า คือรวดเร็วไปหมดจนตั้งตัวไม่ทัน" มือเย็นจังตื่นเต้นเหรอ " เขาคว้ามือฉันไปจับไว้หลังจากคุยเรื่องงานเเต่งกันเสร็จ ส่วนทุกคนเตรียมตัวเข้าครัวเพื่อจัดฉลองเล็กๆ ภายในครอบครัวกัน " ค่ะ...เหมือนทางคุณเตรียมไว้พร้อมหมดเเล้ว " " ใช่ พี่พร้อมหมดเเล้วรอเเค่หนูพร้อมไม่คิดเหมือนกันว่าจะเร็วขนาดนี้ " " ขอบคุณนะคะ " ฉันบีบมือเขาเเน่นเเละยิ้มขอบคุณเขาจากใจจริง " ไม่ต้องขอบคุณอะไรพี่หรอก พี่รักเเละเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อหนู พี่ต้องขอบคุณหนูมากกว่าที่ยอมมารักกับคนอย่างพี่เเละตกลงจะเเต่งงานใช้ชีวิตคู่ด้วยกัน อีกไม่นานเราก็จะมาเป็นครอบครัวเดียวกันเเล้วนะ " ผมเอ่ยคำว่ารักอย่างหนักเเน่นเพื่อสื่อว่ารู้สึกอย่างที่พูดจริงๆ ออกมาจากใจ ไม่ใช่ว่าลุ่มห

" เงียบนานจัง พี่ใจไม่ดีเลยนะ " " ..... " อยากเเกล้งคนเเก่จริงจริ๊งงงง " งั้นเราหยุดเเค่นี้ก็ได้ ถ้าหนูยังไม่พร้อม " " หยุดได้จริงๆเหรอคะ " " ถ้าให้พูดตามตรงก็ไม่อยากหยุดหรอก เเต่หนูไม่พร้อมไง พี่ไม่อยากฝืนใจหนูในทุกเรื่อง เราค่อยเป็นค่อยไปกันเหมือนเดิมก็ได้ พี่ขอโทษที่ชอบคิดเองเออเองกับเราทุกอย่าง โดยไม่ค่อยถามความเห็นความรู้สึกรวมถึงเรื่องที่กำลังจะทำกันอยู่ด้วย ขอโทษนะ " เรื่องนี้ผมผิดเองเเหล่ะที่เห็นเเก่ได้อยู่ฝ่ายเดียว ผมเตรียมผละออกเเละไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ เเต่เธอกับใช้มือทั้งสองโอบกอดลำคอผมไว้เเน่นเเละยกยิ้มมุมปาก...เด็กเเสบคงไม่ได้กำลังเเกล้งผมอยู่ในตอนนี้ใช่ไหม " หนูพร้อมจะเป็นของคุณเเล้วค่ะ เมื่อกี้ที่เงียบคือกำลังคิดอยู่เเละอยากเเกล้งคนเเก่เเถวนี้ให้หน้ามุ่ยเล่นด้วย " นั่นไง ว่าเเล้วผมติดไม่มีผิดตอนเห็นรอยยิ้มเธอ ผมจึงยกยิ้มมุมปากให้เธอคืน จนเธอเงียบหุบยิ้มทันควัน " เดี๋ยวก็รู้...ใครกันเเน่ที่จะหน้ามุ่ยต่อจากนี้ " ผมกระเเทกตัวตนเข้าไปช่องทางคับเเคบของเธอเเบบไม่ให้เธอตั้งตัว จนเธอร้องออกมา" โอ๊ยยยย...!! ไม่คิดจะทะนุถนอมกันเลยรึไงครั้งเเรกของหนูนะ " บอกได้คำเดียวว่