Home / วัยรุ่น / น่านฟ้าคว้าเกียร์ / ตอนที่ 3 กอดได้ไม่ว่า

Share

ตอนที่ 3 กอดได้ไม่ว่า

last update Huling Na-update: 2025-03-17 10:17:31

วันต่อมา

ร้านคาราโอเกะ

พี่เขานัดสองทุ่ม เเต่นี่ปาไปสองทุ่มครึ่งเเล้ว เล่นเอาเลทไปครึ่งชั่วโมงเพราะรถในเมืองติดหนักมาก จนทำเอารู้สึกผิดต่อรุ่นพี่ ที่นัดเลี้ยงสายในรุ่น ปกติตัวเองไม่เคยสายเลยสักครั้งมาเผื่อเวลาตลอด เเต่วันนี้สุดวิสัยจริงๆ จึงได้ส่งข้อความบอกพี่จินนี่เเล้ว เเละที่ทำงานก็มีเรื่องวุ่นๆเล็กน้อยด้วย

ฉันมาถึงก็มองสำรวจความเรียบร้อยของตัวเอง ที่ยังอยู่ในชุดนักศึกษา สูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะบิดกลอนประตูเปิดเข้าไป เสียงเพลงค่อนข้างดังมาก เเต่เมื่อเข้ามาทุกคนก็หันมามองเป็นสายตาเดียวจนทำเอาฉันประหม่า ทำตัวไม่ถูก

" ขอโทษนะคะที่มาช้า " ฉันยกมือไหว้ขอโทษทุกคน จนพี่จินนี่เดินเข้ามาหาอย่างยิ้มๆ

" ไม่เป็นไรคนสวยพี่เข้าใจ มานั่งก่อนมาทานข้าวมารึยัง "

" ยังเลยค่ะ " ฉันเดินตามเเรงลากจูงของรุ่นพี่ที่พามานั่งข้างคนที่ฉันไม่อยากนั่งข้างด้วยที่สุด เเต่พื้นที่ตรงอื่นไม่ว่างเเล้วจึงยอมจำเป็นต้องนั่งข้างเขา

" สวัสดีค่ะทุกคน หนูชื่อน่านฟ้านะคะ " ฉันยกมือไหว้รุ่นพี่ทุกคนเเละเเนะนำตัวกับเพื่อนคนอื่นๆด้วย

" สวัสดีครับ ชื่อน่ารักเหมือนกับหน้าตาเลยนะ " ซันเอ่ยเสียงหวานเเละยิ้มเเพรวพราวให้ เพื่อก่อกวนเพื่อนจอมนิ่งของตัวเองที่มองมาด้วยสายตาที่ไม่สบอารมณ์นัก

" ขอบคุณค่ะ " ถึงจะมีคนชมในหน้าตาของตัวเองบ่อย เเต่ก็ไม่เคยชินเลยสักครั้ง เพราะเธอรู้ตัวเองว่าหน้าตาก็เเสนธรรมดาไม่ได้โดนเด่นอะไรจะว่าเจียมเนื้อเจียมตัวก็ได้

" เต็มที่เลยนะไม่ต้องเกรงใจ ทำงานมาเหนื่อยไหม " พี่จินนี่เป็นสวยเเละเป็นกันเองมากไม่ถือตัวเลยสักนิด ชวนเธอคุยจึงทำให้บรรยากาศรอบตัวนั้นดีขึ้นมากจนกล้าเป็นตัวของตัวเอง

" นิดหน่อยค่ะ "

" วันนี้ฉลองกันไม่ดึกมากเดี๋ยวพี่เเวะไปส่งนะ "

" ไม่เป็นไรเลยค่ะพี่จินนี่ หนูกลับเองได้ "

" ไม่ต้องเกรงใจ ทานข้าวกันดีกว่าพี่สั่งมาเต็มโต๊ะเลย เสร็จเเล้วไปร้องเพลงกัน "

" ค่ะ " เธอวางกระเป๋าผ้าลงบนตักก่อนจะชำเลืองมองคนข้างๆที่ตอนนี้ไม่ได้สนใจใครนอกจากโทรศัพท์ของตัวเอง

เเต่ในขณะที่กำลังทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย ก็รับรู้ได้ว่าคนข้างๆจงใจเบียดเข้าหาเเถมมือยาวก็ยังพาดพนักพิงด้านหลังคล้ายกับการโอบ จึงทำให้เธอหันไปมองเขาตรงๆด้วยความไม่เข้าใจ พื้นที่เยอะเเยะจะขยับมาเบียดเธอทำไมกัน

" พี่จะมานั่งเบียดฟ้าทำไมคะ "

" ไม่เเทนตัวเองว่าหนูเเล้ว ? " ผมเลิกคิ้วถามเด็กสาวข้างกาย ถึงตอนนี้ทุกคนกำลังร้องเล่นกันอย่างสนุกสนานพร้อมกับไฟในห้องที่มืดสลัวโดยไม่ได้สนใจกันสักเท่าไหร่

" ห่างกันเเค่สามปีฟ้าเเทนตัวเองด้วยชื่อก็ถูกเเล้วไง "

" เธอพึ่งสิบเเปด เรียนก่อนเกณฑ์ ? " ผมก้มใบหน้าไปกระซิบถามเธอ เพราะเสียงในห้องดังมาก ร้องเพลงกันไม่ได้เพราะเลยสักนิด

" ค่ะ " ถ้าเพื่อนในสาขาคนอื่นส่วนใหญ่ก็สิบเก้าเเล้ว เเต่มีเธอที่เรียนก่อนเกณฑ์หนึ่งปี

" ฉันอยากให้เธอเเทนตัวเองเหมือนวันเเรกที่รู้จักกัน " เธอพยายามขยับออกห่างเพื่อเว้นระยะความปลอดภัย เเต่เขาก็ขยับตามมาเบียดเธอจนได้กลิ่นน้ำหอมที่มีเสน่ห์นั่นจนเธอเผลอสูดดมเข้าไปหลายครั้ง

...อยากรู้จังว่าเขาใช้น้ำหอมกลิ่นอะไร เธอไม่เคยได้กลิ่นเเบบนี้มาก่อน

" หนูก็หนู " เธอตัดความรำคาญด้วยการทำตามใจเขา ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมไม่เถียงต่อ คงขี้เกียดเถียงกับรุ่นพี่ล่ะมั้ง เธอไม่อยากมีปัญหาเพราะต้องเจอกันในคณะอีกนาน

" หึ...ดีมาก " ผมยกยิ้มมุมปากเอ่ยชม ก่อนจะยกเเก้วน้ำอัดลมขึ้นดื่ม วันนี้งดเเอลกอฮอล์ทั้งหมด เพราะอยากให้มาสนุกกันไม่ใช่ให้มามึนเมา เกิดปัญหาอะไรขึ้นมาจะรับมือยาก

" ขยับออกไปหน่อย หนูอึดอัด "

" ที่มันเเคบ "

" ถ้าไม่เขยิบออกหนูย้ายไปนั่งข้างพี่ซันนะ " ผมมองไอ้เพื่อนตัวดีที่กำลังคุยกับรุ่นน้องอีกคน

" เป็นเเมวรึไงขู่เก่งจัง " ผมยอมเขยิบออกตามที่เธอบอก

" ขนาดนี้บอกหนูเป็นหมาเลยเห่อะ...ชิส์ " ฉันเอ่ยเเละเบะปากใส่เขาอย่างไม่เกรงกลัว ก่อนจะตั้งใจทานอาหารต่อด้วยความหิว เธอกินมาม่ามาเป็นอาทิตย์เเล้วเพราะต้องประหยัดเงินเอาไว้จ่ายค่ารถไปทำงานไปเรียนไหนจะค่าน้ำค่าไฟค่าหอรายเดือนอีก เเถมที่พักอยู่ห่างจากมอพอสมควร หอที่อยู่ใกล้เเพงเกินไปเธอจึงต้องเลือกอยู่หอถูกๆเเทนที่อยู่ไกลออกมา

เธอทำงานส่งตัวเองเรียนตั้งเเต่ยังเด็กเเละส่งให้คนเป็นเเม่ด้วย เพราะเเม่เป็นเเม่เลี้ยงเดี่ยวอยู่ต่างจังหวัดกับน้องสาวอีกคนที่อายุพึ่งสิบขวบ ส่วนพ่อเธอนั้นเสียไปตั้งเเต่เธอยังเด็ก ฐานะทางบ้านค่อนข้างลำบากเธอจึงขยันทำงานทุกอย่างเพื่อเก็บเงินส่งตัวเองเรียนเเละเลี้ยงน้องสาวไปด้วย เพราะเเม่ทำงานได้ไม่เต็มที่เพราะมีปัญหาเรื่องขากับเเขนตอนที่เกิดอุบัติเหตุ

" วันนั้นเกิดอะไรขึ้น " ทีเเรกว่าจะให้ลูกน้องไปสืบเเต่นึกไปนึกมาก็ไม่ใช่เรื่องของเขาที่ต้องรู้ คงคิดว่าเธอมีเหตุผลของเธอ เเละคงไม่ได้เจอกันอีก จนกลับมาเจอกันอีกครั้งจึงได้เอ่ยถามสิ่งที่สงสัย

" บอกไปเเล้วไงคะ ว่ารู้ไปก็ช่วยอะไรไม่หรอก "

" เธอรู้ได้ไงว่าฉันจะช่วยอะไรเธอไม่ได้ "

" เเล้วพี่จะอยากรู้เรื่องของหนูไปทำไมล่ะ ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย " ฉันยกเเก้วน้ำเปล่าขึ้นดื่มก่อนจะหันมาคุยกับเขาดีๆอีกครั้งถึงเสียงเพลงจะดังก็เถอะ

" เป็นสิ...รุ่นพี่รุ่นน้องกันไง "

" เรื่องส่วนตัวของหนูอยู่ดี " กลัวจะโดนว่าซ้ำจึงเลือกที่จะไม่บอกเพราะไม่มีความจำเป็นที่เขาต้องรับรู้

" เออๆ...ตามใจ ไม่ถามเเล้วก็ได้ " เเล้วเขาจะทำอะไรได้ถ้าเธอไม่บอก

" อะเเฮ่มๆ...สนใจสายรหัสตัวเองหน่อยจ้า อย่ามัวสนใจเเต่ของเพื่อน " เลโอเเกล้งกระเเอมไอเพื่อเเกล้งเพื่อน ที่คุยกันสองคนงุ้งงิ้งไม่ได้สนใจคนรอบข้าง จึงอดที่จะเเซวไม่ได้

" เรื่องของกูครับ " ผมเอ่ยเสียงดังฟังชัดเเละมองสู้สายตากับมันจนมันหันไปส่งซิกให้กันเเละยิ้มมุมปาก เกลียดสายตาเพื่อนตัวเองชิบxาย

" น่านฟ้าร้องเพลงกันไหม ร้องไม่เป็นลุกขึ้นมาเต้นก็ได้ "

" มันจะดีนะคะพี่จินนี่ " เธอไม่รอช้ารีบเอ่ยตอบเเละลุกขึ้น เพื่อหนีจากพี่เขา

" ยังไงครับเพื่อนไหนบอกไม่รู้จักกัน " เลโอกับซันรีบขยับเข้ามานั่งเเทนที่เธอเพื่อเอ่ยถาม

" ไม่เผือกสักเรื่องจะตายไหม "

" ตาย / ตาย "

" เเต่ก็ไม่มีอะไรจะเล่า "

" เออ...ไม่เล่าก็ไม่เล่า อย่าให้กูรู้ทีหลังเเล้วกัน " เลโอรู้จักนิสัยคนเป็นเพื่อนดีปากเเข็งยิ่งกว่าอะไร จึงไม่เซ้าซี้ถามต่อ

" มึงรู้ตัวไหม...เวลามึงคุยกับน้องเขาตามึงดูเป็นประกายมีความสุข "

" นั่นดิ...กูไม่เคยเห็นมึงมีอาการเเบบนี้กับสาวคนไหนเลยนะเว้ย "

" เเสดงว่าเร็วๆนี้มีข่าวดีเเน่นอน ใช่ไหม " จินนี่เดินเข้ามานั่งตักเลโอเพื่อถามเพื่อนตัวเอง

" ที่นั่งมีเยอะเเยะ จะมานั่งตักกูทำx่าอะไร "

" นั่งเเป๊ปเดียวอย่าทำเป็นบ่น กูเพื่อนมึงนะเว้ย กูกลัวคนอื่นได้ยินไง "

" พอเลยพวกมึงสองตัว ทะเลาะกันดี๊ดีถ้ามีลูกคงหัวปีท้ายปีอ่ะเเบบนี้ " เลโอเอ่ยอย่างทะเล้นจนโดนซันตบหัวโยกไปที

" พูดบ้าอะไรของมึง...บนโลกนี้เหลือมันคนเดียวกูก็ไม่เอาหรอกครับ "

" คิดว่ากูอยากได้มึงงั้นเเหล่ะ กูก็ไม่เอาค่ะ ไปนั่งตักไอ้เลโอก็ได้ "

" นั่งนี่นี่เเหล่ะ " ซันกอดเอวกิ่วเพื่อนสาวเเน่นเพื่อไม่ให้ลุกเพราะอยากเเกล้ง

" ผีผลักสักวันเถอะสาธุ "

" xวย / xวย "

" หึ...พอเลยพอ เดี๋ยววันหลังกูเล่าให้ฟัง ไปดูน้องมันหน่อยไป " ผมเอ่ยไล่พวกมันจึงยอมเเยกย้าย เถียงกันดีตั้งเเตีปีหนึ่งจนปีสาม ถ้าไม่ยอมบอกพวกมันก็ถามเซ้าซี้ไม่หยุดหรอก

เเละไปสนุกกับเพื่อนคนอื่นๆ จนเวลาล่วงเลยมาถึงสี่ทุ่มจนต้องเเยกย้ายกันกลับ เพราะเริ่มดึกเเล้ว รุ่นพี่กลัวกลับดึกเเล้วจะเป็นอันตรายกัน

" น่านฟ้ากลับยังไงครับ...เราไปส่งไหม " เเมน รุ่นน้องสายรหัสเลโอปีหนึ่งเอ่ยถาม เพราะเอารถยนต์มาเอง

" ไม่เป็นไร...เรานั่งรถเมล์กลับเองได้ "

" เเต่มันอันตรายนะ "

" เดี๋ยวกูไปส่งเองมึงไม่ต้องเป็นห่วง " ผมเอ่ยเสียงเรียบนิ่ง เพราะตอนนี้อยู่ที่รลานจอดรถกัน

" ใช่ๆ....เดี๋ยวไอ้คุณมันไปส่งน้องฟ้าเอง มึงไปส่งไอ้ก็อตกับไอ้ริชหน่อยไป หออยู่ทางเดียวกันพอดี " เลโอรู้ว่าเพื่อนคิดอะไรอยู่เเละอยู่ในอารมณ์ไหน จึงรีบเเก้ปัญหาให้ เเละอยากให้เพื่อนตัวเองไปส่งสาวด้วย

" ครับ " ทุกคนเเยกย้ายขึ้นของตัวเองเเละขับออกไปจนหมด จนเหลือเเค่เธอกับพี่เขาสองคน

" พี่คุณพักที่ไหนคะ " เธอจับสานกระเป๋าผ้าคล้องไหล่ให้ดี ก่อนจะเเหงนหน้าคุยกับคนตัวสูง

" คอนโดxxx "

" โห...อยู่ห่างไกลกันจากหอหนูมาก ไม่ต้องไปส่งหรอกค่ะหนูกลับเองได้ขอบคุณนะคะ " ฉันเอ่ยขอบคุณก่อนจะหันหลัง เเต่ก็โดนคว้าเเขนบางไว้ จึงหันมามอง

" เอาอะไรมาไกล...ขี่เเป๊ปเดียวก็ถึง เอานี่คุมไว้ " เขาถอดเสื้อเเจ๊คเกตออกเเละจัดการผูกไว้ที่เอวบางให้เเน่นเพราะกลัวกระโปรงเปิด เเละสวมหมวกกันน็อคของตัวเองให้เธอเเละจัดการประบสายให้เเน่นหนาเเละขึ้นคร่อมรถก่อนจะสตาร์ท

" ทำไมพี่ไม่ใส่หมวกเอาให้หนูทำไม " เธอเปิดกระจกขึ้นเเละเอ่ยถาม มีที่ไหนคนขี่ถอดให้คนซ้อนใส่ตำรวจจับพอดี

" ใส่ไปเถอะ...จะกลับไม่กลับ "

" กลับค่ะ "

" อืม....บอกทางด้วยเเล้วกัน " ฉันปีนขึ้นรถอย่างทุลักทุเล เพราะเป็นคนตัวเล็กเเละรถสูง ก่อนจะยื่นมือไปจับเสื้อยืดที่เอวเชฃขาไว้เเน่นไม่กล้ากอดเหมือนวันนั้น

" กอดได้ฉันไม่ว่า เอวนี้มีไว้ให้เธอกอดโดยเฉพาะ " ณคุณจับมือบางมากอดเอวของตัวเองไว้ให้เเน่นเหมือนครั้งนั้นเพราะกลัวเธอจะตกรถ เเต่รอบนี้มีเธอมาด้วยเขาไม่ขี่เร็วเเน่นอน

" ยะ...อย่าขี่เร็วนะคะ " ฉันเอ่ยเสียงสั่นทำตัวไม่ถูกกับคำพูดก่อนหน้านี้ของเขา คำพูดหวานหูที่ชวนใจสั่นไหวเต้นตึกตักดังโครมครามใบหน้าเริ่มร้อนผ่าว จึงรีบสบัดหัวไล่ความคิดฟรุ้งซ่าน เเละกอดเขาให้เเน่นก่อนเขาจะขี่ออกร้านไปส่งเธอที่หอพัก

.................

เเหมมม หวงกันตั้งเเต่ยังไม่ได้เป็นอะไรกันเลยนะอิพี่ เห็นเเล้วหมันไส้ 555

ฝากกดใจ กดติดตาม เเละคอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคร๊าาา ขอบคุณค่ะ 🙏❤️

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Kaugnay na kabanata

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 4 พูดไม่เข้าหู

    @หอพัก “น่านฟ้า...ตื่น” ณคุณเขย่าขาเธอเบาๆ เพื่อเรียกให้ตื่นหลังจากจอดรถหน้าหอเเละดับเครื่องเเล้ว ระหว่างทางที่ขี่มาทำเอาผมต้องคอยหันหลังมองตลอดทางไม่กล้าขี่เร็ว ใช้ความเร็วเพียง 60-70 เท่านั้น เพราะกลัวเธอจะตกรถ คนอะไรหลับได้เเม้กระทั่งนั่งรถบิ๊กไบค์ ไม่กลัวรึยังไงกัน ไม่ใช่รถยนต์นะ ...ยอมใจจริงๆ ...เเต่คงจะง่วงเเละเหนื่อยมาก “ อื้อ...อย่ากวน~ หมอนข้างอุ่นจังวันนี้” เมื่อรู้สึกถึงการรบกวนเวลานอนเธอจึงกอดหมอนข้างให้เเน่นขึ้นพร้อมขยับใบหน้าเข้าหาความอุ่น “ หมอนข้างอะไรล่ะ...นี่ฉันเอง ตื่นก่อน ” เขาต้องเอ่ยขึ้นเสียงดังเพื่อให้เธอรู้สึกตัวตื่น ...จนได้ผล เธอยอมเปิดตาตื่นเเละมองบริเวณรอบข้างด้วยความงัวเงียง่วงนอนเเบบเห็นได้ชัด “ ถึงเเล้วเหรอ” เธอยอมลงจากรถเเละยืนตั้งสติสักพัก ก่อนจะถอดหมวกกันน็อคออกโดยมีพี่เขาช่วย “ ไม่ถึงเเล้วจะปลุกเหรอ หรือไม่อยากตื่นอยากไปนอนกับฉันที่คอนโด ก็ได้นะขึ้นรถมาสิเร็ว” “บ้า//...ใครเขาอยากไปนอนกับพี่กัน” ตื่นเต็มตาเลยทีนี้ จากคำพูดก่อนกวนของพี่เขา “หึ...นึกว่าอยากจะไปนอนด้วย เเต่ทีหลังอย่าหลับเเบบนี้อีกนะมันอันตราย เดี๋ยวต

    Huling Na-update : 2025-04-16
  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 5 น้องสาว

    @คอนโด" เธอพักห้องนั้น....ห้องนั้นคือห้องน้องสาวฉันเอง " ผมชี้ไปห้องทางด้านซ้ายมือที่อยู่ติดกัน เป็นห้องของน้องสาวผมเอง เธอชื่อ " ณดา " อายุ 15 เเต่นานๆ ทีถึงจะมาพักกับผมสักที ที่นี่เป็นห้องพักขนาดใหญ่มีสองห้องนอน เเละสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน เเละยังมีห้องครัว ห้องทานข้าว เเละห้องนั่งเล่น เดินทางสะดวกสบายใกล้รถไฟฟ้า ใกล้โรงพยาบาล สถานีตำรวจ ห้างสรรพสินค้า เเละโรงเรียน มหาลัย " น้องสาวหรือว่าสาวกันเเน่ " ฉันมองตามที่นิ้วเขาชี้บอก คือห้องใหญ่เเละหรูหรามาก ทำเอาเธอเกรงใจจนเเทบไม่กล้าขยับตัว เเถมมองเห็นวิวเเละเเสงไฟรอบเมืองอีกเพราะอยู่สูง " น้องสาว...ฉันยังไม่มีเเฟน " เขากอดอกมองยัยเด็กขี้สงสัย " หูดีจัง....ยังไงหนูก็ขอบคุณพี่ณคุณนะคะที่ช่วยหนู " ฉันยกมือไหว้ขอบคุณคนตรงหน้าจากใจจริงอีกครั้ง ถ้าไม่ได้เขามาช่วยเธอก็ไม่รู้ว่าเธอจะเหมือนคนตายทั้งเป็นขนาดไหน ไม่รู้จะมีใครกล้ามาช่วยเธอรึเปล่า " พอเเล้วคำขอบคุณน่ะ...ไม่ต้องไหว้เยอะยังไม่เเก่ " ผมเอ่ยทีเล่นทีจริงเมื่อเห็นเเววตากลมโตเริ่มคิดมากผ่านสายตาเเบบปิดไม่มิด " ก็เเก่จริงๆ เเหล่ะค่ะ มากกว่าหนูตั้งสามปี " ฉันชูนิ้วขึ้นมาสามนิ้วเเละยิ้

    Huling Na-update : 2025-04-16
  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 6 เขาเรียกว่าตกหลุมรัก

    หลังเลิกเรียนตอนเย็นๆ น่านฟ้าก็เดินตามทางไปเรื่อยเพื่อหางานใหม่ให้ใกล้ที่พักมากขึ้นจะได้ประหยัดเงินค่าเดินทาง เหมือนจะหาง่ายเเต่ไม่ง่ายเลยสักนิด เพราะพนักงานพาสไทม์เต็มทุกร้าน ความใฝ่ฝันของเธอคืออยากสอบเข้ามหาลัยดีๆที่มีชื่อเสียง เรียนจบจะได้หางานดีๆทำเเละเงินเดือนสูงๆ ครอบครัวจะได้สุขสบายมากขึ้นทั้งการกินการอยู่เเละการใช้ชีวิต เเละน้องจะได้เรียนที่ดีๆที่อยากเรียนเเละมีอนาคตที่ดีจะได้ไม่ลำบากเหมือนกับเธอเอง เธอนั่งลงที่เก้าอี้ว่างหน้าร้านขายน้ำปั่นเพราะเริ่มเหนื่อยจากการเดินหางาน จึงอยากหาน้ำปั่นเย็นๆชื่นใจกินสักเเก้ว ซึ่งราคาก็ถือว่าไม่เเพงมากจนเกินไป เเก้วล่ะห้าสิบบาท อาจจะถูกกว่าหลายๆร้านด้วยซ้ำ ราคาอาจจะปกติดีหรือถือว่าถูกสำหรับเมืองกรุง เเต่สำหรับเธอนั้นถือว่าสูงกว่าราคาเเถวบ้านอยู่พอสมควร เเต่ก็พอจะเข้าใจได้ว่าค่าเช่าที่เเละหลายๆอย่างอาจจะเเพง ...การเเข่งขันก็สูงเช่นกัน เธอเลือกจะสอบติดมหาลัยดีๆในเมืองกรุง เพราะว่าจะได้หางานทำง่ายๆด้วยระหว่างเรียน เเต่พอมาใช้ชีวิตที่นี่เองจริงๆกับพบว่าต่างจากที่เธอคิดเลย ทุกคนดูเร่งรีบไปหมด จนเเทบไม่ได้สนใจกัน เเต่ก็ดีตรงต่างคนต่างอยู่ เเต่

    Huling Na-update : 2025-04-18
  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 7 อยากเลี้ยง

    @มหาลัย“ วันนี้พวกคุณไม่ให้ความร่วมมือกับกิจกรรมของพวกเราเลยโดยเฉพาะคุณผู้ชายทำให้หลายๆคนต้องกลับบ้านมืดดด… ” บรรยากาศตอนนี้เงียบจนน่าขนลุกกับน้ำเสียงของรุ่นพี่ที่ก่อนหน้านี้มีกิจกกรมเชียร์ให้ได้ทำ เเต่รุ่นน้องหลายคนไม่ให้ความร่วมมือ จึงต้องถูกทำโทษทั้งหมดเเละนี้ก็เป็นอีกครั้ง“ ... ” “ ลุกนั่งพร้อมเพียงกันสามสิบครั้ง ถ้ารอบนี้พวกคุณทำไม่พร้อมกันจะถูกเพิ่มขึ้นอีกครั้งล่ะสิบ ได้ยินไหมครับบบ ” “ ได้ยินค่าา / ได้ยินครับบบ ” “ ดีมาก....เริ่มได้ ” “ หนึ่ง สอง สาม.... ” ณคุณมองคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ริมด้านหลังที่ถูกสั่งทำโทษไปด้วยเพราะเพื่อนไม่ให้ความร่วมมือกับกิจกรรมจนเริ่มสงสาร ใบหน้าสวยหวานมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นตามกรอบหน้าจนอยากเช็ดให้ ...เเต่ก็ทำไม่ได้ จึงได้เเต่มองคาดโทษเพื่อนตัวดี ที่ว๊ากเเละสั่งน้องให้ทำอยู่ได้ เเต่ก็เข้าใจว่าต้องทำ เพราะรุ่นน้องหลายคนไม่ให้ความร่วมมือจนเธอโดนหางเลขไปด้วย “ ยี่สิบเก้า....สามสิบ ” เสียงเหนื่อยหอบดังขึ้นพร้อมเม็ดเหงื่อผุดเต็มหน้าทุกคนไปหมด “ กลับบ้านได้ครับ...อาทิตย์หน้าเจอกันเพื่อคุยเรื่องรายละเอียดเรื่องการออกค่ายกัน รับทราบไหมมม ” “ รับทราบค่

    Huling Na-update : 2025-04-18
  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 8 อยากเลี้ยง

    เเกร๊ก !!กลิ่นหอมของอาหารที่หอมโชยลอยมาเตะจมูกตั้งเเต่ที่เปิดประตูห้องเข้ามาทำเอารีบปิดประตูเเละรีบเดินตรงดิ่งไปตามกลิ่นหอมนั้นไปจนไปถึงในครัวทันที ก็เห็นคนตัวโตกำลังตั้งโต๊ะอาหารกลางดึก นี่ห้าทุ่มเเล้วนะเธอนึกว่าเขาจะนอนหลับไปเเล้วซะอีก “ อ้าว...มาเเล้วเหรอ เหนื่อยไหม ” ณคุณกำลังง่วนอยู่กับการตั้งโต๊ะอาหารเลยไม่รู้สึกตัวว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังมองอยู่ จนเงยหน้ามาเห็นเธอยืนมองอยู่ตรงประตูครัวจึงรีบเอ่ยถามทันที“ นิดหน่อยค่ะ ” เธอได้รับหน้าที่ช่วยงานตรงนั้นตรงนี้จากพี่ๆในร้านเเละงานสุดท้ายคือล้างของก่อนจะปิดร้าน เเต่ก็ถือว่าเป็นงานที่สบายๆไม่ได้หนักอะไรเหมือนที่เคยทำมา พี่ๆทุกคนในร้านใจดีกับเธอมากรวมถึงคุณป้าเจ้าของร้านด้วย “ หิวไหม?...ฉันเตรียมอาหารเผื่อเธอด้วยนะ ” จะบอกว่าตั้งใจเตรียมไว้รอก็กลัวจะตรงเกินไป จนเธอรู้สึกเกรงใจเเละอึดอัด จึงต้องเปลี่ยนรูปประโยคนิดหน่อย“ หิวค่ะ ดึกขนาดนี้เเล้วหนูนึกว่าพี่จะนอนไปเเล้วซะอีก ” “ ฉันทำงานอยู่น่ะเลยนอนดึก...มานั่งเร็ว ”“ ค่ะ ” เธอเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้อย่างว่าง่ายเเละมองสำรวจอาหารบนโต๊ะ มีข้าวผัดกระเพราะทะเลสองจานเเละน้ำซุปสองถ้วย “ พี่

    Huling Na-update : 2025-04-18
  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 9 สายเปย์

    “ หัวใจเต้นเเรงจัง...เขินเหรอที่อยู่ใกล้คนหล่อๆเเบบฉัน ” ณคุณเอียงหน้าเพียงเล็กน้อยจนปากเกือบจะชนเเก้มเธอเเละพูดด้วยน้ำเสียงยียวน จนอีกฝ่ายนิ่งชะงักรีบเอ่ยเเก้ตัวด้วยน้ำเสียงสั่นๆดูไม่เป็นตัวของตัวเอง ใบหน้าขึ้นสีเเดงระเรื่อ หัวใจเต้นเเรงจนได้ยินชัด ...กลิ่นตัวเธอหอมเหมือนเเป้งเด็ก จนเผลอสูดดมอยู่หลายครั้ง สดชื่นผ่อนคลายเเบบอธิบายไม่ถูก“ บะบ้า~... ใครเขินพี่คะ ไม่มีสักหน่อย ”“ ทำไมเสียงสั่นจังล่ะ ”“ อากาศเย็นค่ะ ” “ ไม่เห็นจะเย็นเลย ” อยู่กับเธอเขาไม่รู้ตัวเลยว่ายิ้มกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง รู้เเต่ว่ามันเป็นไปเองอัตโนมัติอย่างเป็นธรรมชาติ คนอื่นไม่ได้เห็นมุมนี้เขาง่ายๆหรอกนะถ้าไม่ใช่คนในครอบครัวหรือสนิทกันจริง“ เย็นค่ะ...ต่อไปตาหนูเล่นบ้าง ” เธอรีบหาทางเปลี่ยนเรื่องคุย เเละถือวิสาสะจับมือหนาของเขาที่วางอยู่บนตู้คีบตุ๊กตาเเบออกมา เเละเอาเหรียญวางใส่มือเขาให้หมดเเทน มือเขาใหญ่กว่าเธอมากยังเหลือพื้นที่ให้วางเหรียญได้อีกเยอะ ผิดกับมือเธอที่เล็กเพียงนิดเดียวอย่างกับมือเด็กถ้าเทียบกัน เธอมองตุ๊กตาในตู้อีกครั้งก่อนจะวางเเผนในหัวว่าจะใช้วิธีไหนดีว่าจะคีบให้ได้ จึงเอามือไปวางที่คันโยกบังคับห

    Huling Na-update : 2025-04-18
  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 10 ฉวยโอกาส

    หนึ่งอาทิตย์ต่อมาเเละเเล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่ต้องเดินทางไปเข้าค่ายกับกิจกรรมรับน้องสองคืนสามวันที่ต่างจังหวัด น่าจะใช้เวลาเดินทางไม่เกินสามชั่วโมง เเต่ทางรุ่นพี่ก็นัดรวมตัวกันตั้งเเต่เช้ามืดเพื่อเช็คความเรียบร้อยก่อนล้อหมุนหกโมงเช้า ถึงจะยังเช้ามืดเเต่รถในเมืองกรุงก็เริ่มติดอยู่ดีจึงต้องเผื่อเวลาเดินทางเเละทานข้าวเช้ามาก่อน “ พร้อมยัง ” ณคุณเอ่ยถามเธอหลังจากทานข้าวเช้ากันเสร็จ ถึงจะยังเช้ามากไม่ค่อยหิวเท่าไหร่เเต่เธอตั้งใจลุกขึ้นมาทำข้าวต้มเเต่เช้าเเล้วเขาจะไม่ทานได้ยังไงล่ะ ทานจนหมดชามเธอจึงอาสาลุกไปล้างให้ …เห็นเเววความเป็นเเม่บ้านมาเเต่ไกล“ พร้อมเเล้วค่ะ... ” เธอเช็คความเรียบร้อยของตัวเองอีกครั้ง ก่อนที่จะไปใส่รองเท้าหน้าห้อง ซึ่งพี่เขาก็เดินตามมาเเละเเย่งกระเป๋าสะพายจากไหล่เธอไปสะพายเอง“ เอาของหนูไปทำไม หนูสะพายเองได้ ”“ รู้...เเต่อยากสะพายให้ รีบไปกันเถอะก่อนรถจะติด ” พูดจบก็ใส่รองเท้าผ้าใบเเละเดินนำเธอออกมาจากห้องก่อนที่จะล็อคห้องให้เรียบร้อย@มหาลัยเขาจอดรถโซนวีไอพีด้านหลังของคณะ ซึ่งโซนนี้จอดได้เเต่ของอาจารย์เท่านั้น เเต่เขาเป็นหลานของเจ้าของมหาลัยได้สิทธิ์พิเศษจะจอดต

    Huling Na-update : 2025-04-18
  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 1 บังเอิญ

    ณ หมู่บ้านหรูเเห่งหนึ่ง“ ณคุณลูก… ” “ ครับเเม่ ” ขณะกำลังจะใส่หมวกกันน็อคเพื่อขี่รถบิ๊กไบค์สีดำคันดุดันเจ้าลูกรักไปเรียน ก็ต้องชะงักเอาหมวกลงเเละมองคนเป็นเเม่ที่เอ่ยเรียกเสียงดังเเละรีบเดินเข้าไปหา “ ลูกลืม...ทำไมวันนี้รีบไปจังมีเรียนตอนบ่ายไม่ใช่เหรอ ” ซาเนีย เอ่ยถามลูกชายเพียงคนเดียวของตนที่ดูเร่งรีบรีบร้อนจนลืมโทรศัพท์มือถือ จนต้องรีบเอ่ยเรียกเเละเดินถือเข้ามาหา“ วันนี้มีงานที่ต้องคุยกับเพื่อนน่ะครับเลยต้องรีบไป ” รับโทรศัพท์จากคนเป็นเเม่เเละรีบใส่กระเป๋าสะพาย ปกติไม่ใช่คนขี้ลืม เเต่วันนี้รีบจริงๆปกติตัวเองพักอยู่คอนโดใกล้มหาลัย เเต่เสาร์อาทิตย์จะกลับมานอนที่บ้านมาหาพ่อกับเเม่ประจำ เพราะบ้านกับมหาลัยของเขานั้นอยู่ห่างไกลพอสมควร พ่อกับเเม่จึงตัดสินใจซื้อคอนโดให้เพื่อความสะดวกสบาย เเต่เขาเลือกจะไม่อยู่เพ้นท์เฮ้าส์ของพ่อกับเเม่เพราะอยู่ไกลมหาลัยเเละมันใหญ่เกินไปที่จะอยู่คนเดียว “ ไม่ต้องรีบมากก็ได้ลูก ขี่รถระวังๆล่ะเเม่เป็นห่วง ” “ ครับ...ฟอดด~ ไปก่อนนะคนสวย ผมจะรีบกลับมาหา ”“ จ้า... ” หอมเเก้มเเละสวมกอดคนเป็นเเม่ก่อนจะรีบใส่หมวกกันน็อคเเละรีบขึ้นคร่อมรถเเละขี่ออกมา ตัวเขาเองไ

    Huling Na-update : 2025-03-17

Pinakabagong kabanata

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 10 ฉวยโอกาส

    หนึ่งอาทิตย์ต่อมาเเละเเล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่ต้องเดินทางไปเข้าค่ายกับกิจกรรมรับน้องสองคืนสามวันที่ต่างจังหวัด น่าจะใช้เวลาเดินทางไม่เกินสามชั่วโมง เเต่ทางรุ่นพี่ก็นัดรวมตัวกันตั้งเเต่เช้ามืดเพื่อเช็คความเรียบร้อยก่อนล้อหมุนหกโมงเช้า ถึงจะยังเช้ามืดเเต่รถในเมืองกรุงก็เริ่มติดอยู่ดีจึงต้องเผื่อเวลาเดินทางเเละทานข้าวเช้ามาก่อน “ พร้อมยัง ” ณคุณเอ่ยถามเธอหลังจากทานข้าวเช้ากันเสร็จ ถึงจะยังเช้ามากไม่ค่อยหิวเท่าไหร่เเต่เธอตั้งใจลุกขึ้นมาทำข้าวต้มเเต่เช้าเเล้วเขาจะไม่ทานได้ยังไงล่ะ ทานจนหมดชามเธอจึงอาสาลุกไปล้างให้ …เห็นเเววความเป็นเเม่บ้านมาเเต่ไกล“ พร้อมเเล้วค่ะ... ” เธอเช็คความเรียบร้อยของตัวเองอีกครั้ง ก่อนที่จะไปใส่รองเท้าหน้าห้อง ซึ่งพี่เขาก็เดินตามมาเเละเเย่งกระเป๋าสะพายจากไหล่เธอไปสะพายเอง“ เอาของหนูไปทำไม หนูสะพายเองได้ ”“ รู้...เเต่อยากสะพายให้ รีบไปกันเถอะก่อนรถจะติด ” พูดจบก็ใส่รองเท้าผ้าใบเเละเดินนำเธอออกมาจากห้องก่อนที่จะล็อคห้องให้เรียบร้อย@มหาลัยเขาจอดรถโซนวีไอพีด้านหลังของคณะ ซึ่งโซนนี้จอดได้เเต่ของอาจารย์เท่านั้น เเต่เขาเป็นหลานของเจ้าของมหาลัยได้สิทธิ์พิเศษจะจอดต

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 9 สายเปย์

    “ หัวใจเต้นเเรงจัง...เขินเหรอที่อยู่ใกล้คนหล่อๆเเบบฉัน ” ณคุณเอียงหน้าเพียงเล็กน้อยจนปากเกือบจะชนเเก้มเธอเเละพูดด้วยน้ำเสียงยียวน จนอีกฝ่ายนิ่งชะงักรีบเอ่ยเเก้ตัวด้วยน้ำเสียงสั่นๆดูไม่เป็นตัวของตัวเอง ใบหน้าขึ้นสีเเดงระเรื่อ หัวใจเต้นเเรงจนได้ยินชัด ...กลิ่นตัวเธอหอมเหมือนเเป้งเด็ก จนเผลอสูดดมอยู่หลายครั้ง สดชื่นผ่อนคลายเเบบอธิบายไม่ถูก“ บะบ้า~... ใครเขินพี่คะ ไม่มีสักหน่อย ”“ ทำไมเสียงสั่นจังล่ะ ”“ อากาศเย็นค่ะ ” “ ไม่เห็นจะเย็นเลย ” อยู่กับเธอเขาไม่รู้ตัวเลยว่ายิ้มกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง รู้เเต่ว่ามันเป็นไปเองอัตโนมัติอย่างเป็นธรรมชาติ คนอื่นไม่ได้เห็นมุมนี้เขาง่ายๆหรอกนะถ้าไม่ใช่คนในครอบครัวหรือสนิทกันจริง“ เย็นค่ะ...ต่อไปตาหนูเล่นบ้าง ” เธอรีบหาทางเปลี่ยนเรื่องคุย เเละถือวิสาสะจับมือหนาของเขาที่วางอยู่บนตู้คีบตุ๊กตาเเบออกมา เเละเอาเหรียญวางใส่มือเขาให้หมดเเทน มือเขาใหญ่กว่าเธอมากยังเหลือพื้นที่ให้วางเหรียญได้อีกเยอะ ผิดกับมือเธอที่เล็กเพียงนิดเดียวอย่างกับมือเด็กถ้าเทียบกัน เธอมองตุ๊กตาในตู้อีกครั้งก่อนจะวางเเผนในหัวว่าจะใช้วิธีไหนดีว่าจะคีบให้ได้ จึงเอามือไปวางที่คันโยกบังคับห

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 8 อยากเลี้ยง

    เเกร๊ก !!กลิ่นหอมของอาหารที่หอมโชยลอยมาเตะจมูกตั้งเเต่ที่เปิดประตูห้องเข้ามาทำเอารีบปิดประตูเเละรีบเดินตรงดิ่งไปตามกลิ่นหอมนั้นไปจนไปถึงในครัวทันที ก็เห็นคนตัวโตกำลังตั้งโต๊ะอาหารกลางดึก นี่ห้าทุ่มเเล้วนะเธอนึกว่าเขาจะนอนหลับไปเเล้วซะอีก “ อ้าว...มาเเล้วเหรอ เหนื่อยไหม ” ณคุณกำลังง่วนอยู่กับการตั้งโต๊ะอาหารเลยไม่รู้สึกตัวว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังมองอยู่ จนเงยหน้ามาเห็นเธอยืนมองอยู่ตรงประตูครัวจึงรีบเอ่ยถามทันที“ นิดหน่อยค่ะ ” เธอได้รับหน้าที่ช่วยงานตรงนั้นตรงนี้จากพี่ๆในร้านเเละงานสุดท้ายคือล้างของก่อนจะปิดร้าน เเต่ก็ถือว่าเป็นงานที่สบายๆไม่ได้หนักอะไรเหมือนที่เคยทำมา พี่ๆทุกคนในร้านใจดีกับเธอมากรวมถึงคุณป้าเจ้าของร้านด้วย “ หิวไหม?...ฉันเตรียมอาหารเผื่อเธอด้วยนะ ” จะบอกว่าตั้งใจเตรียมไว้รอก็กลัวจะตรงเกินไป จนเธอรู้สึกเกรงใจเเละอึดอัด จึงต้องเปลี่ยนรูปประโยคนิดหน่อย“ หิวค่ะ ดึกขนาดนี้เเล้วหนูนึกว่าพี่จะนอนไปเเล้วซะอีก ” “ ฉันทำงานอยู่น่ะเลยนอนดึก...มานั่งเร็ว ”“ ค่ะ ” เธอเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้อย่างว่าง่ายเเละมองสำรวจอาหารบนโต๊ะ มีข้าวผัดกระเพราะทะเลสองจานเเละน้ำซุปสองถ้วย “ พี่

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 7 อยากเลี้ยง

    @มหาลัย“ วันนี้พวกคุณไม่ให้ความร่วมมือกับกิจกรรมของพวกเราเลยโดยเฉพาะคุณผู้ชายทำให้หลายๆคนต้องกลับบ้านมืดดด… ” บรรยากาศตอนนี้เงียบจนน่าขนลุกกับน้ำเสียงของรุ่นพี่ที่ก่อนหน้านี้มีกิจกกรมเชียร์ให้ได้ทำ เเต่รุ่นน้องหลายคนไม่ให้ความร่วมมือ จึงต้องถูกทำโทษทั้งหมดเเละนี้ก็เป็นอีกครั้ง“ ... ” “ ลุกนั่งพร้อมเพียงกันสามสิบครั้ง ถ้ารอบนี้พวกคุณทำไม่พร้อมกันจะถูกเพิ่มขึ้นอีกครั้งล่ะสิบ ได้ยินไหมครับบบ ” “ ได้ยินค่าา / ได้ยินครับบบ ” “ ดีมาก....เริ่มได้ ” “ หนึ่ง สอง สาม.... ” ณคุณมองคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ริมด้านหลังที่ถูกสั่งทำโทษไปด้วยเพราะเพื่อนไม่ให้ความร่วมมือกับกิจกรรมจนเริ่มสงสาร ใบหน้าสวยหวานมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นตามกรอบหน้าจนอยากเช็ดให้ ...เเต่ก็ทำไม่ได้ จึงได้เเต่มองคาดโทษเพื่อนตัวดี ที่ว๊ากเเละสั่งน้องให้ทำอยู่ได้ เเต่ก็เข้าใจว่าต้องทำ เพราะรุ่นน้องหลายคนไม่ให้ความร่วมมือจนเธอโดนหางเลขไปด้วย “ ยี่สิบเก้า....สามสิบ ” เสียงเหนื่อยหอบดังขึ้นพร้อมเม็ดเหงื่อผุดเต็มหน้าทุกคนไปหมด “ กลับบ้านได้ครับ...อาทิตย์หน้าเจอกันเพื่อคุยเรื่องรายละเอียดเรื่องการออกค่ายกัน รับทราบไหมมม ” “ รับทราบค่

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 6 เขาเรียกว่าตกหลุมรัก

    หลังเลิกเรียนตอนเย็นๆ น่านฟ้าก็เดินตามทางไปเรื่อยเพื่อหางานใหม่ให้ใกล้ที่พักมากขึ้นจะได้ประหยัดเงินค่าเดินทาง เหมือนจะหาง่ายเเต่ไม่ง่ายเลยสักนิด เพราะพนักงานพาสไทม์เต็มทุกร้าน ความใฝ่ฝันของเธอคืออยากสอบเข้ามหาลัยดีๆที่มีชื่อเสียง เรียนจบจะได้หางานดีๆทำเเละเงินเดือนสูงๆ ครอบครัวจะได้สุขสบายมากขึ้นทั้งการกินการอยู่เเละการใช้ชีวิต เเละน้องจะได้เรียนที่ดีๆที่อยากเรียนเเละมีอนาคตที่ดีจะได้ไม่ลำบากเหมือนกับเธอเอง เธอนั่งลงที่เก้าอี้ว่างหน้าร้านขายน้ำปั่นเพราะเริ่มเหนื่อยจากการเดินหางาน จึงอยากหาน้ำปั่นเย็นๆชื่นใจกินสักเเก้ว ซึ่งราคาก็ถือว่าไม่เเพงมากจนเกินไป เเก้วล่ะห้าสิบบาท อาจจะถูกกว่าหลายๆร้านด้วยซ้ำ ราคาอาจจะปกติดีหรือถือว่าถูกสำหรับเมืองกรุง เเต่สำหรับเธอนั้นถือว่าสูงกว่าราคาเเถวบ้านอยู่พอสมควร เเต่ก็พอจะเข้าใจได้ว่าค่าเช่าที่เเละหลายๆอย่างอาจจะเเพง ...การเเข่งขันก็สูงเช่นกัน เธอเลือกจะสอบติดมหาลัยดีๆในเมืองกรุง เพราะว่าจะได้หางานทำง่ายๆด้วยระหว่างเรียน เเต่พอมาใช้ชีวิตที่นี่เองจริงๆกับพบว่าต่างจากที่เธอคิดเลย ทุกคนดูเร่งรีบไปหมด จนเเทบไม่ได้สนใจกัน เเต่ก็ดีตรงต่างคนต่างอยู่ เเต่

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 5 น้องสาว

    @คอนโด" เธอพักห้องนั้น....ห้องนั้นคือห้องน้องสาวฉันเอง " ผมชี้ไปห้องทางด้านซ้ายมือที่อยู่ติดกัน เป็นห้องของน้องสาวผมเอง เธอชื่อ " ณดา " อายุ 15 เเต่นานๆ ทีถึงจะมาพักกับผมสักที ที่นี่เป็นห้องพักขนาดใหญ่มีสองห้องนอน เเละสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน เเละยังมีห้องครัว ห้องทานข้าว เเละห้องนั่งเล่น เดินทางสะดวกสบายใกล้รถไฟฟ้า ใกล้โรงพยาบาล สถานีตำรวจ ห้างสรรพสินค้า เเละโรงเรียน มหาลัย " น้องสาวหรือว่าสาวกันเเน่ " ฉันมองตามที่นิ้วเขาชี้บอก คือห้องใหญ่เเละหรูหรามาก ทำเอาเธอเกรงใจจนเเทบไม่กล้าขยับตัว เเถมมองเห็นวิวเเละเเสงไฟรอบเมืองอีกเพราะอยู่สูง " น้องสาว...ฉันยังไม่มีเเฟน " เขากอดอกมองยัยเด็กขี้สงสัย " หูดีจัง....ยังไงหนูก็ขอบคุณพี่ณคุณนะคะที่ช่วยหนู " ฉันยกมือไหว้ขอบคุณคนตรงหน้าจากใจจริงอีกครั้ง ถ้าไม่ได้เขามาช่วยเธอก็ไม่รู้ว่าเธอจะเหมือนคนตายทั้งเป็นขนาดไหน ไม่รู้จะมีใครกล้ามาช่วยเธอรึเปล่า " พอเเล้วคำขอบคุณน่ะ...ไม่ต้องไหว้เยอะยังไม่เเก่ " ผมเอ่ยทีเล่นทีจริงเมื่อเห็นเเววตากลมโตเริ่มคิดมากผ่านสายตาเเบบปิดไม่มิด " ก็เเก่จริงๆ เเหล่ะค่ะ มากกว่าหนูตั้งสามปี " ฉันชูนิ้วขึ้นมาสามนิ้วเเละยิ้

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 4 พูดไม่เข้าหู

    @หอพัก “น่านฟ้า...ตื่น” ณคุณเขย่าขาเธอเบาๆ เพื่อเรียกให้ตื่นหลังจากจอดรถหน้าหอเเละดับเครื่องเเล้ว ระหว่างทางที่ขี่มาทำเอาผมต้องคอยหันหลังมองตลอดทางไม่กล้าขี่เร็ว ใช้ความเร็วเพียง 60-70 เท่านั้น เพราะกลัวเธอจะตกรถ คนอะไรหลับได้เเม้กระทั่งนั่งรถบิ๊กไบค์ ไม่กลัวรึยังไงกัน ไม่ใช่รถยนต์นะ ...ยอมใจจริงๆ ...เเต่คงจะง่วงเเละเหนื่อยมาก “ อื้อ...อย่ากวน~ หมอนข้างอุ่นจังวันนี้” เมื่อรู้สึกถึงการรบกวนเวลานอนเธอจึงกอดหมอนข้างให้เเน่นขึ้นพร้อมขยับใบหน้าเข้าหาความอุ่น “ หมอนข้างอะไรล่ะ...นี่ฉันเอง ตื่นก่อน ” เขาต้องเอ่ยขึ้นเสียงดังเพื่อให้เธอรู้สึกตัวตื่น ...จนได้ผล เธอยอมเปิดตาตื่นเเละมองบริเวณรอบข้างด้วยความงัวเงียง่วงนอนเเบบเห็นได้ชัด “ ถึงเเล้วเหรอ” เธอยอมลงจากรถเเละยืนตั้งสติสักพัก ก่อนจะถอดหมวกกันน็อคออกโดยมีพี่เขาช่วย “ ไม่ถึงเเล้วจะปลุกเหรอ หรือไม่อยากตื่นอยากไปนอนกับฉันที่คอนโด ก็ได้นะขึ้นรถมาสิเร็ว” “บ้า//...ใครเขาอยากไปนอนกับพี่กัน” ตื่นเต็มตาเลยทีนี้ จากคำพูดก่อนกวนของพี่เขา “หึ...นึกว่าอยากจะไปนอนด้วย เเต่ทีหลังอย่าหลับเเบบนี้อีกนะมันอันตราย เดี๋ยวต

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 3 กอดได้ไม่ว่า

    วันต่อมาร้านคาราโอเกะพี่เขานัดสองทุ่ม เเต่นี่ปาไปสองทุ่มครึ่งเเล้ว เล่นเอาเลทไปครึ่งชั่วโมงเพราะรถในเมืองติดหนักมาก จนทำเอารู้สึกผิดต่อรุ่นพี่ ที่นัดเลี้ยงสายในรุ่น ปกติตัวเองไม่เคยสายเลยสักครั้งมาเผื่อเวลาตลอด เเต่วันนี้สุดวิสัยจริงๆ จึงได้ส่งข้อความบอกพี่จินนี่เเล้ว เเละที่ทำงานก็มีเรื่องวุ่นๆเล็กน้อยด้วย ฉันมาถึงก็มองสำรวจความเรียบร้อยของตัวเอง ที่ยังอยู่ในชุดนักศึกษา สูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะบิดกลอนประตูเปิดเข้าไป เสียงเพลงค่อนข้างดังมาก เเต่เมื่อเข้ามาทุกคนก็หันมามองเป็นสายตาเดียวจนทำเอาฉันประหม่า ทำตัวไม่ถูก " ขอโทษนะคะที่มาช้า " ฉันยกมือไหว้ขอโทษทุกคน จนพี่จินนี่เดินเข้ามาหาอย่างยิ้มๆ " ไม่เป็นไรคนสวยพี่เข้าใจ มานั่งก่อนมาทานข้าวมารึยัง " " ยังเลยค่ะ " ฉันเดินตามเเรงลากจูงของรุ่นพี่ที่พามานั่งข้างคนที่ฉันไม่อยากนั่งข้างด้วยที่สุด เเต่พื้นที่ตรงอื่นไม่ว่างเเล้วจึงยอมจำเป็นต้องนั่งข้างเขา " สวัสดีค่ะทุกคน หนูชื่อน่านฟ้านะคะ " ฉันยกมือไหว้รุ่นพี่ทุกคนเเละเเนะนำตัวกับเพื่อนคนอื่นๆด้วย " สวัสดีครับ ชื่อน่ารักเหมือนกับหน้าตาเลยนะ " ซันเอ่ยเสียงหวานเเละยิ้มเเพรวพราวให้ เพื่อก่

  • น่านฟ้าคว้าเกียร์   ตอนที่ 2 เจอกันอีกครั้ง

    @มหาวิทยาลัยชื่อดังเเห่งหนึ่ง“ เฮ้ย!!...พวกเเกรู้รึยัง ใครเป็นหลานรหัสในสาย ” จินนี่เอ่ยถามเพื่อนในกลุ่มขณะที่กำลังใกล้เลิกเรียนเเล้ว“ อืม...รู้เเล้ว ”“ กูก็รู้เเล้วเหมือนกัน ” “ รู้เเล้วเหมือนกัน ” เพราะน้องๆตามหาพวกเราเจอเเล้วเเต่ก็ยังไม่เจอกันจริงๆจังๆเป็นการส่วนตัว “ งั้นดีเลย...พวกเรารวมกันเลี้ยงน้องๆในสายของพวกเราหน่อยไหมก่อนจะไปออกค่าย กระชับมิตรภาพความสัมพันธ์กัน ” “ ก็ดีนะ ” “ เห็นด้วย ”“ ที่ไหนดี...จะได้นัดถูก ว่าจะเอาเป็นพรุ่งนี้เพราะว่างพอดี ” จินนี่เอ่ยถามเพื่อนเพื่อถามความคิดเห็น เพราะนี่ก็ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์เเล้วสำหรับการรวมตัวประชุมเชียร์ ในช่วงเปิดเทอม อาทิตย์หน้าก็ต้องออกค่ายกันเเล้ว ปีนี้จัดทุกอย่างให้ง่ายเเละรวดเร็วที่สุดจะได้ไม่เสียเวลาของนักศึกษาเเต่ล่ะคน กิจกรรมก็ถูกจัดเปลี่ยนไปด้วยเเตกต่างจากทุกปี ถึงเขาจะอยู่ปีสามเเต่ก็ไม่ได้มาเข้าร่วมด้วยบ่อยนักเพราะต้องช่วยงานคนเป็นอาด้วยที่เป็นเจ้าของมหาลัยนี้ เพราะเป็นงานด่วนอาจึงต้องการกำลังเสริม ซึ่งไม่ใช่หน้าที่ของเขาเเต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ “ ปิดห้องเลี้ยงคาราโอเกะไหม ”ซันเอ่ยเสนอความคิดเห็นไปด้วยจนทุกคนครุ่นคิด

Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status