ตอนที่ 8 เสียจูบเเรก

วันต่อมา

ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยอาการงัวเงียง่วงนอน เเต่ก็รู้สึกตัวเเล้วล่ะว่านี้สายมากเเล้ว เพราะเเสงเเดดส่องผ่านเข้ามาทางม่านด้านระเบียงห้องนอนจนเริ่มรู้สึกร้อน จึงพยายามตั้งสติเเละลุกขึ้นมานั่งเเละมองไปที่นาฬิกาผาผนัง ก็พบว่านี่สิบโมงเช้าเเล้ว

" รู้สึกดีขึ้นจัง " อาการปวดท้องปวดหัวที่รู้สึกเป็นไข้ เเละเจ็บคอจนจะอาเจียนก่อนหน้านี้ กับดีขึ้นมากอย่างคาดไม่ถึง เเต่ก็ยังรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวอยู่บ้าง

" ตื่นเเล้วก็ลุกไปเข้าห้องน้ำจะได้ทานข้าวทานยา นี่สายมากเเล้วนะ " เมื่อเช้าผมมีธุระรีบออกไปจึงกลับมาในตอนสาย เเต่ก็ไม่ลืมซื้อข้าวมาฝากคนป่วยด้วย

" เรานึกว่านายกลับไปเเล้วซะอีก "

" กลับไปเเล้วเเละก็ไปธุระตั้งเเต่เช้ามาเเล้วจนพึ่งกับมาเนี่ยเเหล่ะ ตื่นมาก็ไล่เลยนะเเม่คุณเเทนที่จะขอบคุณกันสักคำ "

" อย่าบอกนะเมื่อคืนนายอยู่ดูเเลเราทั้งคืนเลยอ่ะ "

" ใช่อ่ะดิ ไข้ขึ้นสูงทั้งคืนนี่ถ้าเช็ดตัวเเล้วไข้ไม่ลดลงนะฉันได้พาเธอไปโรงบาลกลางดึกเเน่ "

"  นี่นายเช็ดตัวให้เราเองเหรอ " -///-

" ใช่....เเต่ฉันขอโทษเธอก่อนเเล้วนะเเต่เธอก็ไม่รู้สึกตัวมารับรู้สักที ขอโทษอีกครั้งนะเเต่ถ้าไม่ทำเเบบนี้ฉันกลัวเธอจะช็อคไปซะก่อน "

" เเปลว่านายเห็นหมดเลยงั้นดิ "

" ฉันเช็ดเเต่ด้านบนให้ ด้านล่างไม่ได้เช็ดให้นะนอกจากขาเเละก็ไม่ได้ถอดชุดชั้นในเธอด้วย  " เธอหน้าเเดงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

" ..... "

" โกรธเหรอทำไมเงียบล่ะ "

"  ป่ะ....เปล่า เเต่เเค่ตกใจเฉยๆ ยังไงก็ขอบคุณมากนะ " ฉันรีบก้มหน้างุดด้วยความเขิลอายทำอะไรไม่ถูก ถึงจะเข้าใจสาเหตุที่ดูเเลเเต่ก็อดเขิลอายไม่ได้ไง ที่อยู่ๆมีผู้ชายที่กวนประสาทที่สุดในโลกมาดูเเลอย่างดีเเถมเห็นรูปร่างฉันอีก 

" ไม่ต้องมาอายหรอก หุ่นเธอไม่มีอะไรให้น่ามองเลยสักนิด เเบนเป็นกระดานโต้คลื่นซะขนาดนั้น "

" ฮึ่ย!!....ใครจะไปใหญ่เหมือนสาวๆของนายล่ะ " ตอนนี้หายอายเเล้วล่ะเเต่โมโหมากกว่า มาว่ากันเเบบนี้ได้ยังไงของฉันตั้งคับซี มาบอกว่าเป็นกระดานโต้คลื่น

" หึ... " ผมถึงกับขำเมื่อเห็นท่าทางของเธอ จนเธอเดินหนีเข้าห้องน้ำไปไม่ได้ตั้งใจจะกวนนะ เเต่เเค่ไม่อยากให้เธอมัวเเต่มาอายจนไม่เป็นอันทำอะไรต่างหากล่ะ

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

พวกเราก็ทานข้าวกันเสร็จ จึงมานั่งเล่นที่กลางห้องของเธอ

" วันนี้นายไม่มีเรียนหรือไปไหนเหรอ " ฉันชวนเขาคุยเพื่อทำลายบรรยากาศที่เงียบนี้

" ไม่มี เเละก็ไม่รู้จะไปไหนด้วย "

" เราอยากกินชานมไข่มุก "

" เธอกินของเเบบนี้เป็นด้วยเหรอ ฉันนึกว่าเธอจะกินเเต่พวกนมหรือน้ำผลไม้ ของที่มีประโยชน์ "

" เราก็คนเหมือนนายไหมล่ะ ไม่ได้กินอะไรยากขนาดนั้น เเละเราก็ไม่ได้ชีวิตเป๊ะหรือเก่งไปทุกอย่างด้วย ไม่งั้นนายไม่ต้องมาสอนเรื่องพวกนี้ให้เราหรอก ถ้าไม่อยากไปซื้อให้เราสั่งเองในเเอปก็ได้ " ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากะจะกดสั่ง เเต่เขาก็มาเเย่งไปซะก่อน

" ถามนิดเดียวพูดซะยาวเหยียดเลยนะ เธอยังกินของเย็นๆ เเบบนี้ไม่ได้ เดี๋ยวไข้จะขึ้นอีกลำบากฉันต้องมานั่งดูเเลอีก " ผู้หญิงเวลาเป็นประจำเดือนวีนเหวี่ยงเหมือนกันทุกคนไหมว่ะ เเละดูท่าผมจะเป็นคนเเรกที่ได้เห็นเธอในมุมเเบบนี้

" ถ้าลำบากนักก็กลับห้องนายไปสิ ไม่ต้องมาอยู่ดูเเลเราหรอกเราดูเเลตัวเองได้ เเละต่อเเต่นี้ไปก็ไม่ต้องมาวุ่นวายกับเราอีก "

" หงุดหงิดอะไรขนาดนี้เนี่ย ฉันตั้งตัวไม่ทันนะ "

" เอาโทรศัพท์เราคืนมาเดี๋ยวนี้นะ "

" ก็บอกว่าไม่ได้ไงว่ะ "

" โอ้ยย!!...กัดฉันทำไมเนี่ย เป็นหมาบ้าเหรอ "

" ก็เราบอกนายดีๆเเล้วไงว่าให้เอาโทรศัพท์เราคืนมา เเต่นายก็พูดไม่ฟังเลยอ่ะ "

" ใครกันเเน่ที่พูดไม่ฟัง "

" นายนั่นเเหล่ะ "

" เธอนั่นเเหล่ะยัยบ๊อง ป่วยอยู่ยังจะหาเรื่องให้ตัวเองป่วยเพิ่มอีกถ้าคราวนี้ไข้ขึ้นอีก ฉันจะจับเธอไปส่งโรงพยาบาลเเน่ "

" ไม่กลัว เอาคืนมาเลยนะ " เขายกโทรศัพท์หนีฉัน ฉันจึงตะเกียกตะกายปีนไปเอาโทรศัพท์เขา ที่เขาชูสูงสุดเเขน ทั้งทุบตีเขาเเต่เขาก็ดูไม่เจ็บไม่สะทกสะท้านเลยเหมือนเเรงที่ฉันทุบไปเป็นเเรงของมดยังไงก็ไม่รู้

" อื้อ... " O_O ฉันเเละเขาที่มัวยื้อเเย่งโทรศัพท์กันอยู่นานจนไม่ได้สนใจว่าตัวเองอยู่ในท่าไหนกัน จนฉันเสียหลักไปจุ๊บกับปากเขาอีกครั้ง อย่างไม่ทันได้ตั้งตัว จนถึงกับตาเบิกกว้างด้วยความตกใจจนจะดันตัวลุกหนี เเต่เขาดันไวกว่าด้วยการกอดเอวฉันไว้เเน่น เเละเริ่มบดจูบอย่างหนักหน่วงจนเเทบหายใจไม่ทันจนเผลอเปิดปากให้เขาอย่างไม่รู้ตัว จนเขาส่งลิ้นร้อนสากเข้ามาตวัดเกี่ยวเล่นหยอกล้อกับลิ้นเล็กชื้นของฉันในโพรงปาก จนฉันเงอะๆงะๆ ทำอะไรไม่ถูกจึงปล่อยเลยตามเลยจนเคลิบเคลิ้มตามเขาอย่างง่ายดายเเละเริ่มจูบตอบเป็นไปอย่างธรรมชาติ

" อื้อ....จ๊วบบ~ " ผมส่งเสียงครางอย่างพึงพอใจ เมื่อมือเธอที่ต่อต้านเริ่มผลักไสผมก่อนหน้านี้ กับโอบรัดลำคอเเกร่งเเน่นให้โน้มเข้ามาจูบ เเละเธอเริ่มเคลิ้มตามจนเริ่มจูบตอบเป็น ปากอวบอิ่มนุ่มเหมือนเยลลี่ของเธอ ทำเอาผมไม่อยากจะถอนจูบออกเพราะหวานจนอยากจะฉกชิมไปเรื่อยๆ อย่างไม่รู้จักอิ่ม จนอยากรู้ว่าส่วนอื่นเธอจะหวานขนาดไหนกัน

ผมเริ่มเลื่อนมืออีกข้างหนึ่งไปตามเเผ่นหลังบาง ส่วนอีกมือก็เริ่มเลื่อนสอดเข้าไปกอบกุมหน้าอกใหญ่เกินขนาดตัวของเธอ ผมจึงไม่รอช้าที่จะบีบคลึงหน้าอกใหญ่ที่เต็มมือนุ่มนิ่มอย่างมันมือ จนอีกคนเริ่มได้สติเเละพยายามดันผมออก

" เเฮ่กๆๆ ...เอามือออกไปเลยนะ " ถึงจะเหนื่อยจากการจูบหนักหน่วงเมื่อกี้ เเต่ก็เริ่มได้สติกลับคืนมาก็เมื่อมีมือปลาหมึกสอดมาจับหน้าอกหน้าใจของฉันนี้เเหล่ะ

....น่าอายชะมัดที่เคลิ้มตามไอ้คนเจ้าเล่ห์จนได้

" เเน่ใจเหรอว่าอยากให้เอาออกอ่ะ " ผมส่งสายตาเเพรวพราวเจ้าเล่ห์ไปให้เธอ เเต่มือก็ยังบีบไม่หยุดเพราะนุ่มนิ่มมาก ของเเท้เเม่ให้มาร้อยเปอร์เซ็นต์

" น่ะ...เเน่ใจ " ฉันเริ่มบิดเร่าไปมาที่ตักเขา เพราะเริ่มจะเสียวกับสัมผัสที่เขามอบให้อย่างที่ไม่เคยมีใครทำกับเธอเเบบนี้มาก่อน มันเเปลกใหม่มากจนทำอะไรไม่ถูก นี่ขนาดเขาไม่ได้ปลดสายเสื้อในฉันนะยังรู้สึกขนลุกได้ขนาดนี้

" ปล่อยก็ได้ " ผมจำต้องยอมปล่อยมือออกจากเรือนร่างเธออย่างเเสนเสียดายเเละรู้สึกค้าง จนเธอขยับออกเเละจัดระเบียบเสื้อผ้าให้เรียบร้อยเหมือนเดิม สาเหตุที่ผมต้องรีบปล่อยเธอ เพราะผมกลัวลูกชายผมจะตื่นซะก่อน ก็เธอเล่นบดเบียดมาซะขนาดนั้น

" อยากกินชาอะไรร้านไหนจะลงไปซื้อให้ " ผมที่เห็นเธอเริ่มหน้าเเดงทำอะไรไม่ถูก จึงชวนเธอคุยเปลี่ยนเรื่องไม่อยากให้เธอเขิลอายมากไปกว่านี้ ใจจริงอยากจะจับฝ่าไฟเเดงด้วยซ้ำ

" จริงเหรอ "

" จริง "

" เอาชาไทยไข่มุกเเก้วนึง ที่ร้านหน้าคอนโด "

" เดี๋ยวไปซื้อมาให้ เอาเเค่นี้ใช่ไหม "

" เอาเค้กสตอเบอร์รี่มาให้ด้วยสองชิ้น เดี๋ยวเราไปเอาเงินมาให้นะรอเเป๊ป "

" ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง "

" ไม่ดีมั้ง เราต้องเลี้ยงนายสิที่นายจะไปซื้อมาให้ "  เขาลุกไปทันทีจนทำให้ฉันงงอีกครั้ง นี่ใจคอจะมาเป็นครูสอนหรือจะมาเป็นเเฟนเนี่ย เเย่งจ่ายไปหมดซะทุกอย่าง เเต่ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มกับการกระทำเล็กๆน้อยๆของเขานะ ถึงจะไม่ยอมสุดท้ายก็ยอม ปากเเข็งเเละกวนประสาทไปหน่อยเเต่ก็ดูเเลฉันเป็นอย่างดีนะ จนอดที่จะชื่นชมไม่ได้ ได้เถียงกับเขาเหมือนชีวิตมีสีสันขึ้นมากเลย อะไรที่ไม่เคยทำก็ต้องมาทำ จากที่เป็นคนยอมคนเเละไม่ค่อยชอบเถียงเเละพูดมาก เเต่ก็ดันเป็นกับเขาซะหมดอย่างไม่รู้ตัว

...นายก้าวหน้าต้องเป็นตัวละลายพฤติกรรมฉันเเน่ๆ

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

" ซื้ออะไรมาเยอะเเยะเลยเนี่ย " ฉันรีบวิ่งมาเปิดประตูห้องให้เขา ก็เห็นเขาถือถุงของกินมาพะรุงพะรังเต็มไปหมด

" ซื้อของกินมาให้เธอเนี่ยเเหล่ะ กลัวไม่อิ่ม " เขาว่าผู้หญิงเป็นประจำเดือนจะชอบกินเยอะโดยเฉพาะของหวานหลังจากที่ไปหาข้อมูลในโทรทัพท์มา

" เเต่ก็เยอะไปไง ขอบคุณนะ "

" ที่ซื้อมาเธอชอบกินรึเปล่า เพราะฉันก็ไม่รู้ว่าเธอชอบอะไรบ้างเหมือนกัน "

" ชอบสิ ทำไมซื้อมาเยอะจัง "

" กลัวไม่อิ่ม เห็นเขาว่าผู้หญิงเป็นประจำเดือนจะชอบกินของหวานเยอะ "

" เขาไหน?หรือเด็กนาย  "

" โทรศัพท์ " พอเขาพูดมาฉันอดที่จะยิ้มไม่ได้ ที่เขาอุตส่าห์ห่วงใยจนต้อวหาข้อมูล คือน่ารักอ่ะ

" ยิ้มอะไร กินไปสิกินไม่หมดก็เอาไปใส่ตู้เย็น " ผมหยิบเเก้วคาปูชิโน่เย็นขึ้นมากินบ้าง เเต่สายตาเธอที่มองมาเเละยิ้มให้เเบบนั้นทำเอาผมต้องรีบเบือนใบหน้าหนีอีกทางเพื่อเก็บอาการ ใครสอนให้มองเเละยิ้มเเบบนั้นกันว่ะ

.....ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งอันตรายชิบหาย เธอจะรู้ตัวไหมว่ะว่าทำคนอื่นเขาเสียอาการอ่ะ

" ทำไมเเก้วของเราไม่ค่อยเย็นเลยอ่ะ "

" ฉันสั่งเอาน้ำเเข็งน้อย "

" อยากได้น้ำเเข็งเต็มเเก้วปกตินี่นา "

" อย่าบ่นเเละเรื่องเยอะ ถ้าเธอหายดีจะกินเป็นสิบเเก้วก็ไม่มีใครเขาว่าอะไรหรอก "

" นายนั่นเเหล่ะที่จะว่าเรา "

" บางทีก็น่าว่าน่าบ่นไหมล่ะ "

" ไม่น่า "

" ดื้อชะมัด " ผมยื่นมือไปดึงเเก้มเธอด้วยความหมันเขี้ยว

" ไม่ดื้อสักหน่อย "

" เหรออออ "

" ใช่ล๊าวววว "

" หึ...ไปเอาจานกับช้อนให้หน่อยฉันจะกินเค้ก "

" กินของเเบบนี้เป็นด้วยเหรอ? "

" ฉันก็คนเหมือนเธอนั่นเเหล่ะ ไม่ได้กินยากขนาดนั้น คุ้นๆไหม "

" ยอกย้อนตลอด เอาคืนเราเหรอ "

" เปล่าซะหน่อย "

" ชิ " สุดท้ายก็เดินหนีเข้ามาในครัวเพื่อจะหยิบช้อนเเละจานไปให้เขากินเค้ก รวมถึงของตัวเองด้วย

" ดูหนังอะไรกันดีนาย "

" หนังผีไหม "

" เราอยากดูหนังบู๊มากกว่า "

" เเล้วจะถามเพื่อ? "

" ถามไปตามมารยาทงั้นเเหล่ะ "

" คราวหลังไม่ต้องถามนะ เธอเป็นเจ้าของห้องอยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ "

" โอเค " เราสงบศึกกันด้วยการนั่งดูซีรีย์เเละกินกินเค้กกันอย่างเงียบๆ

..................

เเกหาเรื่องเนียนนะก้าวหน้า 🤭

ฝากกดไลค์เเละคอมเม้นท์เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ เลิฟยูววว 💓