บททั้งหมดของ My Baby ก้าวไปเจอรัก: บทที่ 1 - บทที่ 7

@คอนโด " ฮัลโหลครับเเม่ " (เมื่อไหร่จะกลับบ้านกลับช่องบ้างตาก้าวหน้า บ้านอยู่ห่างมอเเกเเค่สี่สิบกว่าโลเองนะ) " อาทิตย์นี้นี่เเหล่ะครับที่จะกลับ " (พูดเเล้วนะ) " ครับ " (งั้นเเค่นี้เเหล่ะ) เเม่ผมวางสายไปทันทีผมถึงกับถอนหายใจ สาเหตุที่ไม่ค่อยกลับบ้านเพราะเเม่ชอบหาเรื่องบ่น ผิดกับพ่อที่นิ่งเงียบอย่างกับมนุษย์หิน ไม่รู้รักกันได้ยังไง อีกคนพูดมากอีกคนพูดน้อย ปลั่กกก!!! " เห้ยยยย !! " ผมที่กำลังเดินจะถึงห้อง อยู่ๆ ก็มีผู้หญิงที่ไหนไม่รู้วิ่งมาชนเข้าอย่างเเรง จนเสียหลักล้มลงกับพื้นโดยมีร่างเธอทาบทับลงมาอีกทีจนจุก จุ๊บบบบ เเต่ที่ช็อคไปกว่านั้นคือปากผมกับปากเธอดันจุ๊บกันอย่างไม่ได้ตั้งใจ มันก็คือจูบเเบบปากเเตะปากอ่ะครับเหมือนฟีลซีรีย์เกาหลี ซึ่งต่างคนก็ต่างไม่ได้ตั้งใจมันเป็นอุบัติเหตุ พอตั้งสติกันได้ทั้งคู่เเล้วก็ต่างคนต่างผละออกจากกัน โดยที่เธอลุกยืนขึ้นก่อนเเต่หัวใจเธอเต้นเเรงมากบวกกับใบหน้าเริ่มเเดงเหมือนลูกตำลึง " ป่ะ...เป็นอะไรไหมคะ เจ็บตรงไหนไหม " ฉันที่พอได้สติก็รีบมองสำรวจคนตัวโตกว่า ถึ

@ร้านอาหาร " ร้านนี้อาหารอร่อยมากเลยนะ " ผมเดินนำเธอเข้ามาด้านในร้านเเละเดินนำไปที่โต๊ะประจำ ยังดีหน่อยที่คนยังไม่เยอะมาก " นี่ค่ะเมณูอาหาร " พนักงานรีบนำเมณูอาหารมาให้เลือกทันที หลังจากที่สั่งเสร็จก็นั่งเล่นรอกัน" ไม่เห็นต้องพามาร้านหรูขนาดนี้เลย " เพียงเเค่ก้าวขาลงมาจากรถเขาก็รู้สึกตัวเองเหมือนเเม่บ้านที่เดินตามเจ้านายมายังไงยังงั้น รู้สึกเกร็งไปหมด " ก็ฉันอยากกินอาหารร้านนี้ไง เเละก็อยากเลี้ยงขอบคุณเธอด้วยที่มาช่วยงานฉันถ้าไม่ได้เธอฉันเเย่เเน่ๆ อย่าคิดมากเรื่องราคาอะไรเลยนะ ขนหน้าเเข้งฉันไม่ร่วงหรอก " บ้านฉันก็รวยเหมือนกันนะเเต่ไม่กล้าใช้ฟุ่มเฟือยเเบบเขา สงสารพ่อที่ต้องทำงานหาเงินงกๆให้เรียน " นายมาที่นี่บ่อยเหรอ " " บ่อยอยู่นะ " เเค่เห็นราคาอาหารเเต่ล่ะอย่าง เหงื่อฉันก็เเทบจะตกเเล้วเพราะมองว่าสิ้นเปลืองไปหน่อยถ้ามาบ่อย เเต่เขากับชิลมากรอไม่นานอาหารก็ถูกนำมาเสิร์ฟเต็มโต๊ะไปหมด ฉันสั่งเเค่สองอย่างเองนะที่เหลือเขาสั่งมาเอง ไม่รู้จะทานกันหมดไหม ถ้าเหลือก็เสียดายเเย่ ระหว่างทานเราก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีกเพราะไม่มีเรื่องที่จะต้องพูดอะไรกัน

วันต่อมาา 20.00 เเกร๊กก!! " เห้ย!!!นายเข้ามาได้ยังไงเนี่ย " เขาไม่ตอบเเต่โชว์คีย์การ์ดห้องของฉันให้ดู เเละเดินเข้ามาหาหน้านิ่งอย่างน่ากลัวจนฉันเดินถอยหลังเสียหลักหงายหลังลงโซฟา ส่วนเขาก็เดินเข้ามาหาเเละยืนกอดอกมอง " เราจะเเจ้งความข้อหาบุกรุก " " เห่อะ...ถ้าคิดว่าทำอะไรคนอย่างฉันได้ก็เชิญ "เพล๊งงงง !!" มีเเรงทำอะไรฉันได้เเค่นี้เองเหรอว่ะ " เธอเล่นทีเผลอโดยหยิบเเจกันตรงโต๊ะข้างโซฟามาขว้างใส่ผมจนมันหล่นเเตกเต็มพื้น โชคดีที่ผมหลบได้ทัน เเต่เธอก็ขว้างหมอนมาอีกสามลูกผมก็หลบทันอยู่ดี " ออกไปเลยนะ " " เรานัดกันกี่โมง เห็นฉันใจดีหน่อยก็จะเบี้ยวนัดเหรอ " " เราไม่ได้ไปนัดกับนายนิ " " เหรอ " " อืม... " " เเต่จะบอกอะไรให้นะ เธอต้องไปซ้อมกับฉันเดี๋ยวนี้อย่าให้ความอดทนฉันหมดนะนับเงิน " " เเล้วทำไมเราต้องไปกับนายด้วย เราไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันสักหน่อย " " เกี่ยวไม่เกี่ยวเดี๋ยวอีกไม่นานเธอก็จะรู้เองเเหล่ะ เเต่ตอนนี้ต้องไปยิมกับฉัน ฉันให้เวลาเปลี่ยนเสื้อผ้าสองนาที " " เราไม่ไป จะทำการบ้าน "

3 อาทิตย์ต่อมา " เห้ออออ กว่าจะหมดชั่วโมง " ฉันนั่งถอนหายใจด้วยความเหนื่อย เเละเอาผ้ามาเช็ดเหงื่อออกจากใบหน้าด้วย " เเค่นี้ก็บ่น " " ชิ...ไม่บ่นก็ได้ " " สนใจไปกินเหล้าที่ผับด้วยกันไหม " " ไม่อ่ะ...สถานที่ที่มีเเต่ความเสี่ยงเเบบนั้นเราไม่ไปหรอก " " ก็ดี อย่าลืมสวดมนต์ก่อนนอนด้วยล่ะ " " ประชดเหรอ เเต่เราก็ทำทุกวันนะ " " เปล๊าา " ผมเช็ดเหงื่อออกจากใบหน้าตัวเองไปด้วย " จะไปไหนก็ไปเลยไป " " เดี๋ยวนี้ไล่เก่งนะ " " ใช่ เห็นหน้านายเเล้วหงุดหงิด " " หึ...ฉันควรดีใจใช่ไหมที่ทำให้เธอหงุดหงิดหน้ามุ่ยใส่ได้ขนาดนี้เป็นคนเเรก เพราะปกติเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้เป็นร้อยผืนเวลาอยู่กับคนอื่น " " ไม่กระเเนะกระเเหนสักวันจะนอนไม่หลับเหรอ " ฉันทำหน้ายู่ใส่เขาด้วยความหมันไส้ ในความหล่อร้ายนี้ " อย่าทำหน้าเหมือนปลาปักเป้าดิ " ผมเอานิ้วไปจิ้มเเก้มป่องนั่นอย่างหยอกล้อ " นี่นาย!!..สรรหาคำมาว่าเราอีกเเล้วนะ " " ฮ่าาๆๆ ...ฉันชอบเธอเวอร์ชั่นนี้ว่ะ " " นายไม่ไป เราไปเองก็ได้ " " เดินดีๆล่ะ