เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-04 10:24:31"เมื่อกี้คุยอยู่กับใคร" เธอคนที่เข้ามาใหม่ มองตามผู้หญิงคนเมื่อสักครู่ไป ด้วยใบหน้าที่บ่งบอกว่าไม่ปลื้มเอามากๆ
"รุ่นน้องที่คณะ"
"วิรู้แล้วค่ะ ที่วิถาม หมายถึงอยากให้เทวินอธิบายมากกว่านี้" วิหรือวิชุดาคนนี้แหละที่สโนไวท์พูดถึง เธอคือหญิงคนรักของเทวิน ถึงแม้เทวินจะอายุเยอะกว่าเพื่อนในห้องหนึ่งปี แต่เขาก็ให้พวกเพื่อนๆคุยกับเขาเหมือนเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกัน
"ผมก็ต้องมีเรื่องส่วนตัวบ้าง"
"เราเป็นแฟนกัน วินยืนคุยอยู่กับรุ่นน้องที่เป็นผู้หญิงจะไม่ให้วิหึงเลยเหรอคะ"
"ก่อนที่จะตกลงเป็นแฟน เราคุยกันแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าไม่ให้ยุ่งเรื่องส่วนตัวของกันและกัน" นี่แหละมันคือนิสัยของเทวินเลย เหมือนที่เขาตั้งกฎกับสโนไวท์นั่นแหละ
"วิน!" วิชุดาหน้าบึ้งเดินไปทางที่ผู้หญิงคนนั้นไป
"วิชุดากลับมา"
"วิจะไปคุยกับมันค่ะ"
"ผมบอกให้กลับมา"
ฟังแค่น้ำเสียงก็รู้แล้วว่าเทวินกำลังปกป้องเธอคนนั้น "อย่าให้รู้นะว่าวินกำลังคบซ้อน"
"ผมว่าเราควรจะทบทวนความสัมพันธ์ของเราก่อนดีไหม"
"ไม่นะวิน วิขอโทษ"
ถ้าให้เลือกระหว่างบริษัทของคุณปู่กับผู้หญิง เทวินจะไม่คิดให้เสียเวลาเลย เพราะยังไงเขาต้องเลือกบริษัทของคุณปู่อยู่แล้ว ช่วงหลังที่พ่อพาไปเยี่ยมคุณปู่บ่อยๆ เทวินสนิทกับท่านมาก และรับรู้ด้วยใจ ว่าที่ท่านทำไปแบบนั้นเพราะรักและอยากเจอหน้าหลาน
จนช่วงเรียนมัธยม เขาได้ไปเรียนอยู่กับคุณปู่ แต่ช่วงมหาวิทยาลัยเขากลับมาอยู่กับพ่อและแม่ ช่วงนั้นเขาก็รู้ว่าคุณปู่กำลังเจอวิกฤต เทวินก็เลยเลือกเรียนคณะบริหารธุรกิจเพื่อจะไปบริหารบริษัท แต่ยังเรียนไม่จบข่าวร้ายเรื่องของคุณปู่เสียชีวิตก็ทำให้เขาเสียใจมาก ที่ยังไม่ได้กลับไปช่วยงานท่านตอนที่ท่านยังมีชีวิตอยู่
ในเวลาต่อมา..
"มันกล้ามากเลยนะวิ เธอจะยอมปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆ จริงเหรอ"
"พูดมาก" วิชุดามองซ้ายมองขวากลัวว่าใครจะมาได้ยิน ตอนที่คุยกับเฟิร์นเพื่อนรัก
"แสดงว่าเธอจะไม่ปล่อยไปใช่ไหม ถ้ามีอะไรให้ฉันช่วยบอกมาได้เลย"
"เธอได้ช่วยฉันแน่" กว่าจะขึ้นสถานะแฟนกับผู้ชายคนนี้ได้เลือดตาแทบกระเด็น ไม่มีทางหรอกที่วิชุดาจะปล่อยไปง่ายๆ
"เทวินขา เที่ยงแล้วเราออกไปกินข้าวกัน" เรียนคณะและรุ่นเดียวกันก็จริง แต่วิชาที่ทั้งสองเรียนไม่ตรงกัน ก็เลยเจอกันแค่ช่วงเที่ยงและหลังเลิกเรียน
"ผมยังทำงานให้อาจารย์ไม่เสร็จ วิไปทานเถอะ"
"ถ้างั้นเดี๋ยววิจะซื้อมาทานด้วยกันนะ"
"ก็ได้" ขณะที่พูดเขาไม่ได้มองคู่สนทนาเลย ชายหนุ่มยังคงตั้งใจทำงานที่อาจารย์มอบหมายมาให้
โรงอาหารของทางมหาวิทยาลัย
"โลกกลมจังเลยนะ"
"เธอหมายความว่ายังไง" เฟิร์นมองตามสายตาเพื่อนตาลุกวาว
"คนที่ฉันพูดให้ฟัง ต่อแถวอยู่ตรงนั้นไง"
"คันไม้คันมืออยู่พอดี" ว่าแล้วเฟิร์นก็ไม่รอให้เพื่อนบอกว่าต้องทำยังไง
ส่วนวิชุดาทำแค่ยืนมอง เธอชอบยืมมือของเพื่อนแบบนี้เสมอ ด้วยทางบ้านของวิชุดาเป็นคนมีฐานะ และวิชุดาก็เคยช่วยเรื่องเงินกับเฟิร์นอยู่บ่อยครั้ง
"ถอยหน่อย" เฟิร์นมาถึงก็เดินไปแทรกด้านหน้าของเป้าหมาย
"อ้าว..ไม่แหกตาดูเหรอว่าคนอื่นเขาต่อแถวกันยาว" เป็นใครก็ต้องโมโห อยู่ดีๆ ถูกใครก็ไม่รู้ มาแย่งเข้าแถวด้านหน้า
"สโนว์ นั่นรุ่นพี่เฟิร์นนะ" ข้าวหอมสะกิดสโนไวท์ไม่ให้พูดเสียงดัง โชคดีที่พูดเมื่อสักครู่รุ่นพี่ไม่ได้ยิน
"อะไรนะ? พ่อแม่คิดยังไงถึงตั้งชื่อลูกว่าฟาย" ด้วยความที่ในโรงอาหารเสียงดังเจี๊ยวจ๊าว ถ้าพูดเสียงเบาๆ ฟังกันไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก
"เมื่อกี้เธอว่าใคร!" แต่คนที่จะมาหาเรื่องอยู่แล้ว มองแค่ปากก็พอจะเดาออกว่าอีกฝ่ายพูดอะไร
บทที่เกี่ยวข้อง
กฎคือห้ามรัก บทที่ 3
"ทำไมเหรอ..น้องมีปัญหาอะไร""ปัญหานะมีแน่ค่ะ คนเขายืนรอกันมาตั้งหลายนาทีแล้ว รุ่นพี่มาถึงจะมาแย่งเข้าข้างหน้าไม่ได้นะคะ""ก็ฉันจองไว้ก่อนแล้วนี่""รุ่นพี่จองตั้งแต่เมื่อไร""ตั้งแต่เมื่อวาน""ถ้างั้นรุ่นพี่คงต้องได้จองใหม่แล้วล่ะค่ะ""ฉันว่าพอเถอะ" ข้าวหอมกลัวมากกลัวว่าจะมีเรื่องกับรุ่นพี่ เพราะทั้งสองก็เพิ่งเข้ามาเรียน ถ้ามีเรื่องกับรุ่นพี่การเรียนคงไม่ราบรื่นแน่"ตกลงจะซื้อกันไหม ถ้าไม่ซื้อก็หลบให้คนข้างหลังเข้ามา" แม่ค้าเริ่มจะไม่ปลื้ม เพราะคนที่ทะเลาะกันยืนขวางหน้าร้านอยู่"ป้าอ่อนคะ เฟิร์นขออันนี้ อันนี้" แม่ค้าที่เฟิร์นเรียกว่าป้าอ่อนก็ลงมือตักอาหาร ตักสองอย่างนั้นยังไม่เสร็จด้วยซ้ำเฟิร์นก็ชี้อันอื่นอีกจนบางคนเปลี่ยนใจไปซื้อร้านอื่น เพราะเห็นแล้วว่าคนที่ต่อแถวอยู่ด้านหน้าถูกรุ่นพี่แกล้ง"เฟิร์นฉันฝากซื้อเผื่อแฟนฉันด้วยนะ" ขณะที่เฟิร์นกำลังคิดอยู่ว่าจะเอาอะไรอีกดี เสียงวิชุดาก็ดังขึ้นและจงใจให้คนที่ยืนอยู่ด้านหลังได้ยิน"เทวินน่ะเหรอ เธอจำได้ไหมว่าแฟนชอบทานอะไรเป็นพิเศษ"สายตาสโนไวท์เริ่มเก็บรายละเอียด และสมองของเธอก็ประมวลผล รู้ได้ในทันทีว่าสิ่งที่รุ่นพี่เฟิร์นทำไป คงเพราะแรงยุ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 4
"อะไรคือห้อง 44" วิชุดาหันมองตามสโนไวท์ที่พูดแล้วก็รีบเดินหนีไป "บอกมาเดี๋ยวนี้นะวิน ว่าอะไรคือห้อง 44"แต่เทวินไม่ได้ตอบ เขายังคงตักอาหารขึ้นมาทานเหมือนว่าไม่ได้เกิดอะไรขึ้น"เธออย่ายอมนะวิ ฉันคิดว่าต้องเป็นเบอร์ห้องที่แม่นั่นอยู่แน่เลย" บ่างช่างยุสะกิดพูดเบาๆ"วิไม่หิวแล้วค่ะ" วิชุดาพูดพร้อมกับขยับถ้วยออกทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ทานอะไร แล้วก็ลุกขึ้น"แกจะยอมแพ้เหรอ"เทวินเหลือบตามองเพื่อนของวิชุดาเล็กน้อย ก่อนที่จะหันกลับมาสนใจอาหารหลายคนต่างก็ให้ความสนใจตอนที่วิชุดาและเฟิร์นเดินตามรุ่นน้องคนนั้นออกไป เพราะคิดว่าคงมีเรื่องแล้ว"เธอไม่น่าหาเรื่องเลยนะ" ข้าวหอมที่เดินตามมาคิดว่าจะเรียกสติเพื่อน"ถ้าเธอกลัว จะไม่คบกับฉันก็ได้นะข้าวหอม" สโนไวท์เปิดใจคบกับข้าวหอมคนแรก ที่จริงในมหาวิทยาลัยยังไม่รู้หรอกว่าเธอเป็นใคร"กลัวน่ะฉันกลัวแน่ แต่ฉันคงไม่ทิ้งเพื่อนเพราะเรื่องแค่นี้หรอก เธอก็ระวังตัวหน่อยแล้วกันควบคุมอารมณ์ให้ได้" แต่ขณะที่ทั้งสองหยุดคุยกัน งานก็ได้เข้าอีกครั้ง ..รุ่นพี่สองคนนั้นเดินมาถึง คนหนึ่งดักหน้า อีกคนอยู่ด้านหลัง"ถึงฉันไม่หา..เรื่องก็มาหาฉันอยู่ดี" ใครอยากจะสร้างศัตรูไม่มีหรอก แ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 5
สโนไวท์กลับมาที่ห้อง ก็เห็นว่าหน้าห้องของเธอมีถุงขยะวางอยู่ แค่มองก็รู้แล้วว่าเป็นฝีมือของใคร"เล่นอะไรเหมือนเด็กไปได้" หญิงสาวไม่สนใจถุงขยะ เธอใช้เท้าเขี่ยออกจากหน้าห้องเล็กน้อยก่อนที่จะเปิดประตู"มันอยู่ห้องนี้จริงด้วย" พวกเขาเรียนมหาวิทยาลัยกันแล้ว ไม่มีหรอกหอแยกหญิงชาย ห้องเบอร์ 44 ก็ไม่ได้มีแค่ตึกเดียวด้วย ทั้งสองลองไปดูมา 2-3 ตึกแล้ว"ห้อง 45 ว่าง พรุ่งนี้เราไปขอจองกัน" มองไปเห็นป้ายติดไว้ว่าห้องว่าง วิชุดาคิดว่าอยู่ใกล้หูใกล้ตาดีกว่า"มันต้องเด็ดขาดแบบนี้สิเพื่อน""เธอต้องช่วยฉันนะเฟิร์น ฉันไม่ยอมเสียเทวินง่ายๆ แน่""ฉันจะช่วยเธอสุดใจขาดดิ้นไปเลย" เฟิร์นรู้ดีว่าถ้าช่วยเรื่องนี้ได้ วิชุดาต้องตบรางวัลให้อย่างงามแน่เช้าวันต่อมา.."อะไรนะคะ? ห้องเบอร์ 45 มีคนจองไปแล้วเหรอ?""จองเมื่อคืนนี้เองค่ะ""เจ้าของห้องย้ายเข้ามาอยู่หรือยังคะ""ยังหรอกค่ะ""ถ้างั้นฉันให้สองเท่า""ไม่ได้หรอกค่ะ ทางนั้นจ่ายค่าห้องมาเป็นปีแล้ว""อะไรนะ?"พอไม่ได้ห้องจริงๆ ทั้งสองก็เลยกลับมาที่ห้องของตัวเอง"เสียดายจัง เราน่าจะมาจองตั้งแต่เมื่อคืนนี้""ฉันไม่มีวันยอมแพ้แค่นี้แน่" เอาแม่นั่นไม่อยู่ก็หันมาเอาคนของ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 6
"เชิญที่ห้องนี้เลยค่ะ" พนักงานของร้านอาหารออกมารอต้อนรับท่านนายพลทั้งสอง ก๊อก..ก๊อก.. ก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไปในห้อง พนักงานได้เคาะส่งสัญญาณบอกคนด้านในก่อนเพื่อเป็นมารยาท "??/???" พอประตูเปิดออกเท่านั้นแหละ จากที่คุยหัวเราะเดินตามกันมาเมื่อสักครู่ถึงกับพูดไม่ออก"เทวิน!" ศิลาตะคอกลูกชายให้ปล่อยคนที่กำลังกอดอยู่ "ทำอะไรกัน" กองทัพก็ตกใจไม่แพ้เพื่อนเลย เพราะผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดของลูกชายเพื่อนก็คือลูกสาวของเขานั่นเอง"คุณพ่อคะ" สโนไวท์ใช้มือดันหน้าอกเทวินเล็กน้อย เพื่อไม่ให้หน้าอกของเธอสัมผัสกับอีกฝ่าย "ปล่อยน้องนะเทวิน" ถึงแม้กองทัพไม่พูดศิลาก็ต้องห้ามลูกชายไม่ให้ทำแบบนี้ถ้าคนที่กอดลูกสาวอยู่ไม่ใช่ลูกชายเพื่อนรัก ปืนที่พกติดรถประจำคงได้ใช้งานก็วันนี้แหละ"ผมกับสโนว์เรารักกันครับ" เขาไม่ยอมปล่อยแถมยังกอดเธอแน่นกว่าเดิม "อะไรนะ?!" ประโยคนี้พ่อทั้งสองพูดขึ้นแทบจะพร้อมกัน"คุณพ่อฟังไม่ผิดหรอกครับ ผมรักเธอ" "ตั้งแต่เมื่อไร" กองทัพถามเพราะไม่คิดว่าพวกเขาจะสนิทสนมกันจนถึงขั้นที่เรียกว่ารัก"ตอนที่น้องเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยครับ" ถ้าจะบอกว่าก่อนหน้านั้น พวกท่านต้องสงสัยแน่ เพราะเธอกับเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 7
"เมื่อกี้พ่อฟังผิดใช่ไหม" ศิลาพูดพร้อมกับปลายหางตามองไปดูเพื่อน ตอนนี้เริ่มกลัวแล้ว..กลัวว่าเพื่อนจะลุกขึ้นมากระทืบลูกชายตัวเอง"พ่อฟังไม่ผิดหรอกครับ อย่าขัดขวางความรักของเราทั้งสองคนเลยนะครับ""พวกเราสองคนกำลังเรียนอยู่ เอาไว้เรียนจบค่อยคุยเรื่องนี้ กลับบ้านกันลูก" กองทัพเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว คนเป็นพ่อยื่นมือไปกำลังจะคว้าแขนลูกสาว ให้ออกมาจากอ้อมกอดของลูกชายเพื่อน"ไม่ค่ะพ่อ สโนว์รักพี่เทวิน สโนว์ไม่ได้ขู่ถ้าพ่อไม่ให้เราสองคนจดทะเบียนกัน ลูกจะหนีตามพี่เขาไป" พอพูดจบใบหน้าสวยหวานนั้นก็แนบลงกับลำตัวของคนที่เธอบอกรักอึก! ถ้าตั้งใจฟังคงได้ยินเสียงกลืนน้ำลายลงคอของอีกฝ่าย ทำไมเขาถึงรู้สึกแปลกๆ ก็รู้อยู่ว่าที่เธอทำไปแค่เล่นละคร"เอาเป็นว่าพ่อจะเก็บไปพิจารณา แต่วันนี้พ่อจะพาน้องกลับบ้านก่อน" กองทัพยังคงพูดแบบใจเย็น"ไม่ค่ะ สโนว์ไม่กลับ" สโนไวท์กอดเทวินแน่นขึ้น "พ่อคะตอนนี้เราสองคนพักอยู่ด้วยกันแล้วค่ะ"จากที่ยืนอยู่กองทัพถึงกับทิ้งตัวลงนั่งที่เดิมแบบไม่มีแล้วเรี่ยวแรงที่จะยืน คงแบบนี้สินะที่ลูกสาวอยากย้ายออกมาอยู่หอพัก"เทวิน!" ศิลาจ้องลูกชายตาเขม็ง ไม่คิดว่าลูกชายจะชิงสุกก่อนห่าม แถมกับลูกส
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 8
ถ้าเขาเจรจากับพ่อทั้งสองท่านไม่ได้ ก็ยังไม่ให้นายทะเบียนเข้ามา เพราะถ้านายทะเบียนเข้ามาเห็นว่ามีการแย้งเรื่องนี้จากผู้ใหญ่ การจดทะเบียนสมรสครั้งนี้อาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้"ลุกขึ้นทั้งสองคน มาคุยกันดีๆ" กองทัพคิดว่าตายเป็นตาย ในเมื่อเด็กรักกันขนาดนี้ ค่อยเคลียร์กับเมียทีหลังแล้วกัน เพราะเขารู้ดีว่าถ้า มโนราห์ภรรยารักรู้เรื่อง สโนไวท์คงไม่เห็นเดือนเห็นตะวันอีกแน่"คุณพ่อยอมให้เราทั้งสองจดทะเบียนสมรสกันแล้วใช่ไหมคะ""ท่านบอกว่าให้ลุกขึ้นไปคุยกัน" เทวินกระซิบพูด เพราะถ้าเธอไม่ลุกตอนนี้ มือของเขามีหวังได้ตัดทิ้งแน่"ไม่ค่ะ ถ้าคุณพ่อไม่ตกลง สโนว์ก็ไม่ลุก"แม่คุณเอ้ยจะเล่นสมบทบาทไปถึงไหน "ลุกขึ้นมา""เย่ดีใจจังเลยค่ะ" ก่อนที่จะลุกสโนไวท์ทิ้งแรงลงที่เข่าแบบลืมตัว ซี๊ดดดด อย่าให้ถึงทีเอาคืนแล้วกัน ..ชายหนุ่มค่อยๆ ยกมือที่เพิ่งเป็นอิสระขึ้นมามองดู เพราะตอนนี้มันแทบจะขยับนิ้วไม่ได้"ไหวไหมล่ะเรา" ศิลามองลูกชายก็รู้แล้ว ให้ผู้หญิงทับนานขนาดนั้น"ไหวสิครับพ่อ ก็ผมรักของผมนี่" ปากบอกรักแต่สายตาเอาเรื่อง จนคนที่แกล้งเมื่อสักครู่ไม่กล้ามอง "โทรศัพท์ในกระเป๋า" ชายหนุ่มกระซิบบอกหญิงสาวเบาๆ"รุ่นพี่ก็หย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 9
พอไม่ได้คำตอบจากลูกๆ เรื่องคุมกำเนิด กองทัพคิดว่าตัวเองต้องเป็นคนจัดการให้แล้วล่ะ ถึงยังไงเขาจะปล่อยให้ลูกสาวท้องตอนที่กำลังเรียนอยู่ไม่ได้หอพักตึก C"รุ่นพี่ตามมาทำไม ฉันแค่โกหกพ่อว่าเราพักด้วยกัน" ทีแรกคิดว่าเขาแค่จะมาส่งที่ตึก แต่พออีกฝ่ายเดินตามเข้ามาในลิฟต์เธอก็เลยแปลกใจ"พี่ก็พักที่นี่" ทั้งสองไม่ได้มีท่าทีเหมือนตอนที่อยู่ต่อหน้าพ่อเลย"ฉันไม่ยักรู้ว่าพี่พักอยู่ตึก C"เทวินยังไม่ตอบประตูลิฟต์ก็เปิดออกที่ชั้น 4 เขาเดินนำหน้าเธอออกจากลิฟต์แบบไม่ได้สนใจ"เดี๋ยวก่อนนะ นี่มันทางไปห้องฉัน" สโนไวท์รีบเดินตามไป "หือ?"แต่พอเขาเดินผ่านห้องเบอร์ 44 ไปหยุดอยู่หน้าห้องเบอร์ 45 มันก็ยิ่งทำให้เธอแปลกใจมากกว่าเดิม"พี่เพิ่งย้ายเข้ามา เราจะอยู่ไกลกันไม่ได้ เดี๋ยวพวกท่านสงสัย""ฉลาดนี่ อุ้ยขอโทษค่ะ""ประตูระเบียงไม่ต้องล็อกนะ" พูดจบชายหนุ่มก็เข้าไปในห้องของตัวเอง"อะไรของเขา" สโนไวท์ไม่เข้าใจ แทนที่จะบอกไม่ต้องล็อกประตูหน้าห้อง แต่นี่บอกไม่ให้ล็อกประตูระเบียง "เป็นซุปเปอร์แมนหรือไง"กว่าจะกลับมาถึงห้องก็ค่ำมืดแล้วเข้ามาถึงในห้องเธอก็เดินไปทิ้งตัวลงนอนที่เตียงแบบใช้ความคิด พอคิดมาถึงตอนที่ทั้งส
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04กฎคือห้ามรัก บทที่ 10
ด้วยความที่พ่อของเธอเป็นทหาร พอได้ยินเสียงอะไรแปลกๆ ยิ่งเสียงนั้นอยู่ตรงระเบียงห้องลูกสาวด้วยแล้ว กองทัพจึงรีบเปิดประตูออกไปดูแปะ! "ทำไมวันนี้ยุ่งเยอะจัง" เสียงตบยุงพร้อมกับเสียงพูดของคนที่ยืนอยู่หน้าระเบียง เหมือนว่ากำลังชมวิว"??" พอเห็นว่าเป็นใครสโนไวท์หันมองไปดูจุดที่เชื่อมต่อกันระหว่างทั้งสองห้อง ..โหซุปเปอร์แมนจริงด้วยเพราะมันไม่ใช่ทางเดินผ่านมาหากันแบบง่ายๆ ต้องปีนออกไปนอกตึกแล้วถึงเกาะระเบียงอีกห้อง ถ้ามือไม่แข็งแรงจริงคงได้ตกลงไปถึงชั้นล่างแน่"เรามายืนทำอะไรตรงนี้""อ้าวคุณพ่อ สวัสดีครับ คุณพ่อมาตั้งแต่เมื่อไรครับ ทำไมผมไม่ได้ยินเสียงเลย""เพิ่งมาเมื่อสักครู่""สโนว์ก็ไม่เรียกพี่"โหการแสดงยอดเยี่ยม จาพนม หรือเฉินหลงกันแน่เนี่ย สโนไวท์ไม่ได้ตอบเธอยังคง ตกตะลึงในความพยายามของเขา"เข้ามาคุยกันข้างใน" กองทัพพูดจบก็กลับเข้ามาในห้อง เพราะถ้ายืนคุยกันอยู่ด้านนอก ข้างห้องอาจจะได้ยิน"อะไรคะพ่อ" สโนไวท์มองสิ่งที่พ่อล้วงออกมาจากกระเป๋า หญิงสาวรับมันมาแล้วเปิดดู เพราะห่อดีเหลือเกิน "พ่อ!!" พอเห็นว่าข้างในเป็นอะไรหญิงสาวก็รีบจับยัดเข้าไปในถุงเหมือนเดิม"อย่าบอกว่าเราจะไม่ใช้มัน พ่อบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04
บทล่าสุด
กฎคือห้ามรัก บทที่ 99 ตอนจบเทวิน
กฎคือห้ามรัก บทที่ 99 [ตอนจบเทวิน]"อะไรนะ? นี่เหรอที่มันบอกว่าจะยกบริษัทไปไว้บ้านหนอง..หนองอะไรนะ""หนองบึงใหญ่ครับ""นั่นแหละ แล้วใครจะมีเวลาไปเล่นกับมัน""แต่เอกสารนี้สำคัญมาก ผมคงต้องได้เดินทางไปเองแล้วล่ะบอส" จะส่งแฟกซ์หรืออีเมล์ไปให้เซ็นก็ไม่ได้ เพราะต้องการลายลักษณ์อักษรจริงๆ"แล้วเมื่อไรมันจะกลับมา""อีกสี่วันครับ" เพราะตอนนี้เทวาเดินทางไปได้สามวันแล้ว"ถ้ามีงานสำคัญแบบนี้อีก จะไม่ต้องวิ่งไปหามันที่บ้านหนองบึงเลยเหรอ""หนองบึงใหญ่ครับ""รู้แล้ว!""ตกลงเอาไงดีครับบอส""คงต้องเป็นแบบนั้นแหละ"ฝ่ายที่เกี่ยวข้องกับงานที่เทวาได้รับมอบหมายก็เลยต้องเดือดร้อนไปด้วย จะว่าเดือดร้อนทั้งหมดก็ไม่ใช่ เพราะการออกต่างจังหวัดมันก็มีอะไรสนุกๆ อีกหลายอย่าง"มีอะไรคะ ทำไมหน้าเป็นแบบนั้น" สโนไวท์เดินสวนทางกับคนที่เพิ่งออกจากห้องเทวินพอดี"ก็ไอ้ตัวดีน่ะสิ""เทวาเหรอ? เขาทำอะไรคะ""เพื่อนเราเมื่อไรจะกลับมา""เห็นข้าวบอกว่าสัปดาห์หน้าค่ะ""อะไรนะ? ไหนบอกอีกสี่วันไง""ไม่รู้สิคะ แต่ข้าวหอมบอกว่าจะอยู่ต่อ""ตายแน่งานนี้""ทำไมคะ""เปล่าหรอก" ขณะที่คุยกับเธออยู่ เทวินยังคงก้มหน้าก้มตาทำงานเขายอมรับว่าช่
กฎคือห้ามรัก บทที่ 98 ตอนจบเทวา
กฎคือห้ามรัก บทที่ 98🔞 [ตอนจบเทวา]"มีอะไรกันคะ ทำไมอยู่ในห้องนี้กันหมดเลย" พอสโนไวท์เข้ามาในห้องนี้ ก็เจอว่าข้าวหอมและเทวาก็อยู่ในนี้ด้วย"เปล่าหรอก..แล้วเรามีอะไร" เทวินถามในขณะที่กำลังเซ็นเอกสารให้กับน้องสะใภ้"ฉันอยากจะปรึกษาเรื่องงานค่ะ แต่ถ้าพี่ไม่ว่างก็ไม่เป็นไร""เราแค่เอาเอกสารมาให้บอสเซ็น""แค่นั้นจริงนะ""ใช่""บอกฉันมา" แค่มองหน้าก็รู้แล้วว่าเพื่อนคงมีอะไรแน่"หึ.." เทวินขำมีเรื่องไหนที่รอดพ้นสายตาของสโนไวท์ไปได้ "หวานใจกำลังเดินทางกลับมา" เขาก็เลยเป็นคนบอกเอง"หวานใจเหรอคะ? เห็นว่าไปเรียนต่างประเทศนานแล้วนี่คะ""เธอรู้จักด้วยเหรอ""รู้จักสิ ก็ลูกสาวเพื่อนของพ่อเรา"จริงด้วยข้าวหอมลืมเลยว่าพวกเขารู้จักกันตั้งแต่เด็กแล้วพอได้ลายเซ็นข้าวหอมก็กลับมาห้องทำงาน"ถอยไปค่ะฉันจะทำงาน""ยังไม่หายโกรธผมอีกเหรอ" ชายหนุ่มที่เดินตามมาโอบเอวเธอไว้"ฉันได้ยินเพื่อนคุณพูดเต็มสองหูเลย""นั่นมันเรื่องสมัยก่อน" ก็รู้กันอยู่ว่าเทวาเป็นผู้ชายนิสัยยังไง และหวานใจก็เป็นผู้หญิงที่สวยมากด้วย"คุณยอมรับแล้วใช่ไหม"เทวามองหน้าเธอครู่หนึ่งโดยไม่ได้พูดอะไร จนข้าวหอมรู้สึกหวั่นๆ ในใจ"คุณร้องไห้ทำไม"
กฎคือห้ามรัก บทที่ 97
"คุณทำอะไรคะ" พอได้ยินเทวินถาม ข้าวหอมก็รีบเข้ามาดูในห้อง แต่ก็คิดไว้แล้วแหละว่ามันคงเป็นแบบที่ตัวเองคิด"คุณชอบไหม"หญิงสาวมองกระท่อมน้อยปลายนาของเธอที่เขายกมาไว้ในห้องทำงาน ทีแรกก็แอบแปลกใจอยู่หรอกว่าเขาถ่ายรูปไว้ตั้งแต่เมื่อไร เพราะรูปติดอยู่ผนังเกือบทุกมุมห้อง"คุณจะได้ไม่คิดถึงบ้านมากไง""ฉันไม่เท่าไรหรอก..แต่คุณหนักแล้ว""ว่าผัวมันบาปนะ""ก็มันจริงไหมล่ะคะ"หนึ่งเดือนผ่านไป~"มีอะไรคะ" ขณะที่กำลังแต่งตัวสโนไวท์เห็นสามีนั่งทำหน้ามุ่ย"วันนี้เจ้าเทวาพาเมียไปตามนัด รู้ไหมว่าเมียมันท้องกี่เดือนแล้ว""สองเดือนค่ะ แล้วไงต่อคะ""คุณเมียครับ พี่เป็นพี่ชายเจ้าเทวามัน แถมอายุเยอะกว่ามันเยอะมาก แต่พี่ยังไม่มีวี่แววเลยว่าจะได้เป็นพ่อ"สโนไวท์มองสามีผ่านกระจกบานใหญ่ที่กำลังแต่งหน้า อย่างที่รู้กันอยู่ว่าเธอยังไม่อยากมีลูกหญิงสาวไม่ได้ตอบ ไม่ใช่ว่าเธอไม่รักเด็ก รู้ว่าเพื่อนกำลังท้องเธอดีใจมาก รอวันที่หลานจะคลอดออกมา"พี่กดดันเราเกินไปไหม" เทวินเห็นว่าสีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเมื่อพูดเรื่องนี้"ฉันยังไม่พร้อม""ไม่พร้อมก็ไม่เป็นไรจ้ะ ปีหน้าเราคุยกันใหม่ก็ได้"ปีหน้าเธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะพร้อมไหม แ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 96
"ทำไมคุณถึง.." พอสโนไวท์ออกไปแล้ว ข้าวหอมก็อยากจะถามเขาว่าทำแบบนี้ทำไม เพราะหมู่บ้านของเธอไม่ได้สวยงามพอที่จะเอามาตกแต่งห้องทำงานสักหน่อย"ถึงอะไร""ถึงทำแบบนี้คะ" หญิงสาวมองไปรอบๆ ห้อง ไม่ได้มีแค่รูปถ่าย ยังมีโมเดลของกระท่อมน้อยปลายนา"เพราะมันเป็นที่ที่คุณเกิดและโตมาไง""คุณรักฉันจริงหรือคะ" จะผิดไหมถ้าจะบอกว่า เธอไม่ได้เชื่อร้อยเปอร์เซ็นที่เขาบอกรัก เขาอาจจะเห็นแก่เด็กที่กำลังจะเกิด หรืออะไรสักอย่างที่ไม่ใช่รักแท้ เพราะเธอกับเขารู้จักกันเพียงแค่ไม่นาน แถมรู้จักกันจากเหตุการณ์ที่ไม่ค่อยดีด้วย"ถามแบบนี้สงสัยอยากให้ผมบอกรักอีกเหรอ" ชายหนุ่มมองไปที่ประตู"คุณมองอะไรคะ""คุณลืมแล้วหรือไง ถ้าบอกรักครั้งหนึ่งก็ต้องหนึ่งครั้ง""อะไรของคุณ!""เอาวะที่ทำงานก็ที่ทำงาน""คุณเทวา คุณทำเป็นเล่นได้ทุกสถานการณ์จริงๆ เลยนะ""ถ้างั้นมันก็ผิดคอนเซ็ปท์น่ะสิ""ฉันไม่เล่นกับคุณแล้ว คนกำลังจะซึ้งแล้วเชียว""ใครบอกผมเล่น.. ว่าแล้วก็ขึ้นเลยเห็นไหมเนี่ย" ชายหนุ่มค่อยๆ รูดซิปลงเผยให้เห็นเป้ากางเกงชั้นในที่มันตุงออกมา"คนบ้า" ปากว่าให้แต่ใบหน้าอดยิ้มไม่ได้"ช่วยหน่อยสิ คุณเห็นไหมเนี่ยมันจะลงง่ายไหม..งานการไม
กฎคือห้ามรัก บทที่ 95
ขณะที่ข้าวหอมกำลังจะเดินไป เมื่อเห็นว่ามีผู้หญิงทักเขา..เทวาก็เลยคว้าแขนเธอไว้ก่อน"ผมเชื่อว่าคุณฉลาดพอที่จะไม่ก่อเรื่องอีก" เทวาหันไปพูดกับผู้หญิงที่ทักเขาอยู่เมื่อสักครู่"แค่ทักก็ไม่ได้หรือคะ" ประโยคนี้อันอันมองไปที่ข้าวหอมเหมือนเย้ยหยันอีกฝ่าย"ปล่อยค่ะ ฉันจะไปทำงาน" หญิงสาวดึงมือของเขาออก แต่อีกฝ่ายไม่ยอมปล่อย"โกรธผมเหรอ""ทำไมฉันต้องโกรธคุณด้วยคะ คุณทำอะไรผิด"ดวงตาของผู้หญิงอีกคนตอนนี้มองบน แถมเบะริมฝีปากเล็กน้อย และกำลังจะเดินหนีไปจากตรงนี้ เพราะอันอัน แค่อยากให้ทั้งสองมีปากเสียงกันเฉยๆ แต่ถ้าทำให้เลิกกันได้นั่นมันคือกำไร"หยุด"พอได้ยินเสียงเทวาบอกให้หยุดอันอันก็เลยหันกลับมา "มีอะไรคะ""ผมคิดว่าเราคงอยู่ร่วมกันไม่ได้แล้วล่ะ""คุณคะฉันยังไม่ได้ทำอะไรพวกคุณเลยนะ แค่ฉันทักมันก็ผิดมากเลยเหรอ คนเคยเห็นหน้าค่าตากันถ้าไม่ทักนี่สิแปลก""ถ้าคุณทักแบบจิตใจบริสุทธิ์ใครจะว่าอะไรให้คุณ""เทวาคะ เราสองคนก็เคย....." อันอันแกล้งพูดทิ้งช่วงไว้ให้คนฟังอีกคนเข้าใจผิด ว่าทั้งสองเคยมีอะไรกัน "..สนิทกันมาก่อน""คุณกำลังจะพูดอะไร" เทวาไม่ใช่คนโง่เขาหันมองไปดูข้าวหอมที่ตอนนี้ไม่มองหน้าใครเลย"อย่าบ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 94
โรงแรมที่ขึ้นชื่อประจำจังหวัดนี้"แม่สวยจังเลยค่ะ" ข้าวหอมไม่เคยเห็นแม่แต่งชุดแบบนี้มาก่อน ถ้าไม่ใช่งานสำคัญของลูกสาวดวงใจก็คงไม่แต่งแบบนี้ แต่เพราะลูกสาวแต่งงานกับคนมีหน้ามีตา ดวงใจก็เลยยอมใส่ชุดที่ถูกจัดมาให้"หนูก็สวยเหมือนกัน""สวยได้แม่ไงคะ""ชมกันไปชมกันมาอยู่นี่แหละ แล้วพ่อเราล่ะ""ใช่..พ่อไปไหนแล้วแม่" ข้าวหอมมองหาพ่อเพราะพ่อก็มาเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมกันกับแม่"พ่ออยู่นี่" สาธิตหลบมุมไม่กล้าออกมาให้ลูกกับเมียเห็น"พ่อไปทำอะไรอยู่ตรงนั้นคะ""แน่ใจนะว่าจะให้พ่อใส่ไอ้ชุดนี้""พ่อทำเป็นเล่นไป ออกมาก่อนเร็ว" ดวงใจขำสามี..ไม่ใช่แค่นางหรอกที่ไม่เคยใส่เสื้อผ้าพวกนี้สามีก็เช่นกันสาธิตค่อยๆ ก้าวเดินออกมาแบบประหม่า"ใกล้เสร็จกันหรือยังครับ" ทันใดนั้นประตูห้องก็เปิดเข้ามา จากที่สาธิตกำลังจะเดินออกมารีบหลบเข้ามุมเดิม "เกิดอะไรขึ้นครับ" เทวาเห็นอะไรแว๊บๆ พอดี"ก็พ่อน่ะสิคะไม่เคยใส่ชุดแบบนี้ก็เลยไม่กล้าออกมา""คุณพ่อออกมาเถอะครับ" เทวาเดินเข้าไปพาตัวพ่อตาออกมาจากมุมนั้น"หล่อมากเลยค่ะพ่อ""หล่อจริงเหรอ ไม่ได้ดูแปลกนะ""คุณพ่อแต่งแบบนี้แล้วหล่อขึ้นเยอะเลยครับ""ขอใส่แค่งานลูกสาวพอแล้วนะ ไม่ต้อ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 93
"เฮ้ยๆ ทำไมขบวนรถถึงไปจอดอยู่หน้าบ้านของ??" ทุกคนที่อยู่ร้านค้าต่างก็มองตามขบวนรถนั้นไปพอเห็นแล้วว่าขบวนรถไปหยุดอยู่ที่หน้าบ้านของใคร ทุกคนในร้านค้าต่างก็หันมองดูป้าคนที่มโนเมื่อสักครู่"หรือว่าจะเป็นลูกเขยของป้าจริงๆ""มึงคิดเหมือนกูไหมวะ" ป้าคนนั้นรีบเดินออกมาจากร้านค้า และคนในร้านต่างก็เดินตามไปดูขบวนรถนั้นหยุดอยู่ที่หน้าบ้านของป้าก็จริง แต่ท้ายขบวนยาวเลยบ้านอีกหลังไป"พ่อรถใครมาทำอะไร ทำไมเยอะจัง" ดวงใจที่กำลังเก็บกวาดบ้านอยู่ถามสามีในขณะที่มองออกมาดู"นี่แหละมั้งที่เขาบอกไม่ให้เราทำเสียงดังกัน" ที่จริงวันนี้ก็ยังมีงานให้ทำอยู่นิดหน่อยแต่สาธิตไม่ทำ เพราะทางจังหวัดบอกออกมาแบบนั้นพอเทวาและข้าวหอมได้ยิน..ทั้งสองก็รีบออกมาจากห้องหน้าบ้าน.."ถ้าไม่ใช่บ้านป้าก็คงเป็นบ้านหลังนี้แล้วล่ะ" "บ้านหลังนี้เขาจะมาทำไมกันวะ" ป้ายังคงใจเต้นตุบตับๆ เพราะคิดว่าลูกสาวคงไปได้สามีรวยไม่บอกแม่ แล้วทีนี้ทางครอบครัวผู้ชายออกตามหาเมื่อรู้ว่าลูกสาวตัวเองท้องหนีกลับมาอยู่บ้าน"สวัสดีค่ะคุณ" เสียงนี้ดังขึ้นจากกลุ่มชาวบ้าน คนที่เพิ่งก้าวลงจากรถกำลังจะหันไปมอง ..แต่จังหวะเดียวกันกับคนในบ้านหลังที่พวกท่านมา
กฎคือห้ามรัก บทที่ 92
วันนี้ก็เข้าวันที่สองแล้วที่เทวาเป็นผู้ช่วยช่าง เขาเห็นความมุ่งมั่นของพ่อเธอ ถึงแม้เขาอาสาจะจ้างช่างมาทำให้ ท่านก็อยากจะทำเอง ท่านเป็นผู้ชายที่อบอุ่นมาก นี่แค่เพิ่งได้มาสัมผัสกับครอบครัวของเธอเขายังรู้สึกได้"ให้ฉันช่วยไหม" ข้าวหอมเห็นเขาใช้จอบผสมปูนเพราะมันต้องใช้แรงเยอะ กว่าจะทำให้เนื้อปูนและทรายเข้ากันได้"อยากช่วยเหรอ"หญิงสาวพยักหน้าแล้วรีบเดินเข้ามาใกล้"ถ้างั้นก็ช่วยดูตาให้ผมหน่อย ไม่รู้อะไรเข้า""จริงเหรอคะ" ข้าวหอมเขย่งเท้าขึ้น ส่วนเขาก็โน้มตัวลงมาเหมือนว่าจะให้เธอดูให้ แต่จังหวะนั้นเขาก็ได้จุ๊บเข้าที่ริมฝีปากของเธอแทน "อุ๊ยคุณเทวา" หญิงสาวมองไปดูพ่อก่อนเลยเป็นอันดับแรก"ชื่นใจจัง มีกำลังใจขึ้นเยอะเลย""คุณทำอะไร""เดี๋ยวค่อยมาเติมพลังให้ผมใหม่ ตอนนี้ถอยออกไปก่อน" พอเธอขยับออกเขาก็เริ่มใช้จอบนั้นผสมปูนอีกครั้งวันต่อมา.."ทำอะไรก็ไม่รู้จักอายผีสางเทวดา""พี่ว่าให้ใคร" ดวงใจที่กำลังทำความสะอาดรอบบ้านเพราะวันนี้สามีก็คงจะทำเสร็จแล้ว ได้ยินเพื่อนบ้านพูดลอยๆ ก็เลยถามดู"ถ้าฉันพูดไปเดี๋ยวก็หาว่าฉันแอบมอง""พี่ว่าให้ลูกฉันเหรอ" ดวงใจอดทนกับคนข้างบ้านมาก็นานพอสมควรแล้ว แต่ช่วงหลังเร
กฎคือห้ามรัก บทที่ 91
พอซ่อมแซมหลังคาเสร็จ สาธิตก็เริ่มฉาบปูนตรงที่ค้างคาไว้ตั้งแต่สมัยส่งลูกสาวเข้าเรียนมหาวิทยาลัย"เราทำเป็นเหรอ" สาธิตเห็นลูกเขยกำลังจะผสมปูน"ผมเห็นคุณพ่อทำเมื่อสักครู่ คิดว่าคงทำเป็นครับ" เทวากะปริมาณทรายละเอียดที่กรองไว้แล้ว และปูนกับน้ำตามที่พ่อของเธอผสมไปครั้งแรก เพราะถ้าจะให้ท่านทั้งฉาบและผสมเองมันคงเสียเวลาข้าวหอมอาสาทำอาหารกับแม่รอ เพราะเธอไม่มีเวลาเป็นห่วงเขาแล้ว ตอนนี้เป็นห่วงพ่อกับแม่มากกว่า กำนันใครก็รู้ว่าแกโหดมากแค่ไหน มีชาวบ้านบางคนส่งดอกเบี้ยไม่ตรงแกถึงกับยึดที่ดินทันทีจะว่าให้เจ้าหนี้ก็ไม่ได้เพราะมีสัญญาเซ็นกันไว้แล้วเวลาเดียวกันนั้นแต่คนละสถานที่..ติ๊ก~ รูปภาพไลน์ถูกส่งมายังเครื่องของพลตรีศิลา"มีอะไรคะ" ญาณินเห็นสามีมองรูปภาพนั้นด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยเชื่อในรูปภาพเท่าไร "ลูกชายเรานี่คะ""คุณก็เห็นเหมือนผมใช่ไหม""เทวาทำงานพวกนี้เป็นตั้งแต่เมื่อไรคะ" ใช่แล้วมันคือรูปภาพที่เทวากำลังผสมปูนแถมมาให้ดูแบบคลิปก็มีคนของศิลาเดินทางมาก่อนเพื่อดูสถานที่ พอมาถึงเห็นภาพนั้นแล้วก็อดส่งไปให้คนเป็นพ่อแม่ได้เห็นด้วยไม่ได้"ผู้หญิงคนนี้แน่จริงๆ" กับพ่อแม่บางคนอาจจะโมโหที่เห็นลูกไปทำ
