บทที่สิบสาม

“..แอ้..”  เจ้าก้อนกลมที่มาอยู่ในอ้อมอกของแผ่นดินได้ก็ซบลงบนบ่าของเขาด้วยท่าทีออดอ้อนส่งเสียงอ้อแอ้อารมณ์ดีสร้างรอยยิ้มให้กับทุกคนที่มองและให้กับเสือยิ้มยากที่กำลังอุ้มอยู่ด้วย

“สงสัยจะชอบลุงพอลใช่ไหมคะ...หนูชอบลุงพอลใช่ไหม”  ดวงแขอดที่จะเอ่ยหยอกเจ้าก้อนกลมเสียงเล็กเสียงน้อยด้วยความเอ็นดูไม่ได้พลางคิดว่าถ้าเป็นลูกของลูกชายเธอจริงๆก็คงจะดีเพราะคงจะสร้างสีสันในชีวิตให้แผ่นดินไม่น้อย

“เอ่อแล้วพ่อของเจ้าก้อนนี่อยู่ไหนล่ะครับคุณแม่”  แผ่นดินแสร้งถามถึงพ่อของของแพรชมพูเพราะไม่เห็นจะมีผู้ชายอยู่ตรงนี้สักคนด้วยอบากจะเห็นหน้าสามีของพลอยไพลินนักว่าจะดีกว่าเขาสักแค่ไหน

“คือ..”  ดวงแขได้ยินคำถามจากลูกชายก็หน้าเสียทันทีพลางหันไปมองหน้าของลูกแก้วซึ่งตอนนี้ก็มีสีหน้าที่เจื่อนลงเช่นกัน

“เอ่อ......คือ......พ่อของยัยหนูเป็นใครลูกแก้วก็ไม่เคยเห็นเหมือนกันค่ะ”  ที่ลูกแก้วยอมเล่าเรื่องที่ดูจะส่วนตัวให้กับแผ่นดินฟังก็เห็นว่ามันคงไม่เสียหายอะไรเพราะในเมื่อชายตรงหน้าเป็นลูกของคุณหญิงดวงแขก็เท่ากับว่าเป็นพี่ชายของเธอเหมือนกันเพราะฉะนั้นคงไม่มีอะไรต้องปิดบัง

“...”  คำตอบของลูกแก้วทำเอาแผ่นดินทำสีหน้าแปลกใจอยู่ไม่น้อย

“คือตอนที่พวกเราย้ายมาอยู่ที่นี่พี่พลอยก็ท้องได้สองเดือนแล้วค่ะและก็ไม่เคยพูดถึงพ่อของยัยหนูเลยลูกแก้วก็ไม่เคยถามเพราะไม่อยากทำร้ายจิตใจของพี่พลอยค่ะ”  หญิงสาวพูดความจริงด้วยสีหน้าสงสารพี่สาวของเธอจับใจเธอรู้ว่าพี่สาวเธอเจ็บแต่ไม่เคยแสดงอาการให้เธอเห็นเลยสักครั้งทั้งยังสามารถที่จะยิ้มให้กับเธอได้ตลอดเวลา

“แล้วพลอยเค้าไม่เคยเล่าอะไรเกี่ยวกับแฟนให้ลูกแก้วฟังบ้างเลยเหรอ”  แผ่นดินลองถามหญิงสาวตรงหน้าต่อเพราะอยู่บ้านเดียวกันก็ต้องรู้อะไรบ้างไม่มากก็น้อย

“ก่อนหน้าที่เราจะย้ายกันมาจากกรุงเทพแก้วก็รู้มาบ้างนะคะว่าพี่พลอยมีแฟนที่คอยมาหาที่โรงพยาบาลบ่อยๆแต่แก้วไม่เคยเห็นหน้าจำได้ว่าพี่พลอยบอกว่าชื่อพอลอะไรสักอย่างนี่แหละค่ะและก็ไม่เห็นพี่พลอยพูดถึงเขาอีกเลยเพราะเราสองคนส่วนมากก็จะคุยกันแต่เรื่องงานซะส่วนใหญ่น่ะค่ะ”

คนตัวโตฟังเรื่องราวจากลุกแก้วจบก็เอาแต่ทำท่าครุ่นคิดถ้าตอนนั้นพลอยไพลินหนีมาอยู่ที่นี่เธอท้องได้สองเดือนก็เท่ากับตอนที่เขามีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเธอพอดีเรื่องราวทุกอย่างเขายังจำได้ดีเป็นไปได้หรือไม่ว่าเด็กคนนี้จะเป็นลูกของเขากับเธอ

   เมื่อลองมองหน้าจ้าก้อนกลมที่ตนกำลังอุ้มอยู่มองพินิจพิจารณาก็เห็นได้ว่าเด็กคนนี้มีดวงตาและจมูกที่เหมือนเขาอย่างกับถอดแบบกันมาและมือเท้านั่นอีกเหมือนเขาชัดๆมีเพียงรอยยิ้มที่เหมือนกับคนเป็นแม่เท่านั้นรอยยิ้มหวานแบบนี้เป็นรอยยิ้มที่เขาไม่เคยลืมในเมื่อหญิงสาวไม่ได้มีใครแล้วจดหมายนั่นมันคืออะไรต้องมีอะไรบางอย่างที่เขายังไม่รู้แน่ๆ

“แกจะอยากรู้เรื่องหนูพลอยไปทำไมตาพอล”   ดวงแขรู้สึกผิดสังเกตปกติลูกชายเธอไม่ได้เป็นคนที่อยากรู้เรื่องคนอื่นขนาดนั้นโดยเฉพาะเรื่องของคนที่ไม่เคยรู้จักกันทำเอาเธอก็เริ่มสงสัยในสองคนนี้แล้วเหมือนกันไหนจะปฏิกิริยาที่ทั้งสองพบกันเมื่อเช้านี้อีก

“เปล่าครับผมก็ถามไปงั้น”  ชายหนุ่มเอ่ยปฏิเสธคนเป็นแม่ไปทั้งเอ่ยหยอกเล่นกับยัยหนูชมพูต่อเจ้าก้อนกลมก็ดูท่าจะชอบผมยาวๆของคนที่อุ้มเอามากเอาแต่ดึงเล่นแล้วส่งเสียงหัวเราะและดูท่าจะดึงแรงขึ้นเรื่อยๆแต่คนที่อุ้มอยู่ก็ไม่ได้ห้ามอะไรกลับหัวเราะไปด้วยความเอ็นดู

“ชมพูไม่เอาลูก..ห้ามดึงหัวผู้ใหญ่นะคะ”   เจ้าก้อนกลมได้ยินเสียงดุจากน้าสาวก็สลดลงเรียกรอยยิ้มได้จากแผ่นดินได้เป็นอย่างดีที่ตัวแค่นี้ยังรู้ด้วยว่าโดนดุ

“ไม่เป็นไรหรอก..เค้าอยากเล่นก็ให้เค้าเล่นเถอะ”  คำตอบของแผ่นดินทำเอาดวงแขถึงกับอึ้งที่ลูกชายตัวดียอมให้ยัยหนูชมพูดึงผมเล่นแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรได้แต่เพียงยืนดูเท่านั้นเองทั้งยังคิดว่าดีแล้วที่ให้ยัยหนูชมพูมาอยู่นี่เพราะทำให้บ้านนี้มีสีสันขึ้นเยอะเลย

ทั้งสามคุยกันอยู่สักพักลูกแก้วก็ขอตัวพายัยหนูไปอาบน้ำเพราะจะมืดแล้วทีแรกยัยหนูก็จะไม่ยอมออกห่างจากอกของแผ่นดินแต่พอแผ่นดินบอกว่าต้องไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวมาเล่นด้วยใหม่เด็กหญิงตัวกลมก็ยอมไปอาบน้ำแต่โดยดี

  หลังจากแผ่นดินกลับมาที่ห้องชายหนุ่มได้คิดทบทวนเรื่องที่ผ่านมาอีกทีว่ามันคืออะไรกันแน่แล้วเรื่องยัยหนูอีกเขามั่นใจร้อยเปอร์เซนว่ายังไงยัยหนูก็ต้องเป็นลูกของเขาแน่ๆและทำไมเหตุใดพลอยไพลินจึงไม่บอกอะไรกับเขาเลยหลังจากคิดวนไปวนมาเขาก็ต่อสายหาเพื่อนของเขาที่เป็นนักสืบทันที

RrrrrrrrrRrrrrrrrrrr

“ว่าไงไอ้เสือร้อยวันพันปีไม่เห็นแกโทรหาฉันวันนี้นึกไงโทรมาสงสัยโลกจะแตกวันนี้ซะละมั้ง”  ไรวินทร์นักสืบหนุ่มไฮโซที่ชอบทำตัวลึกลับยกมือถือขึ้นดูเห็นว่าเป็นเบอร์ของใครโทรมาก็รีบรับในทันทีเพราะร้อยวันพันปีไม่เห็นเพื่อนของเขาจะโทรมาและพอจะดูออกว่าเพื่อนตนคงจะมีเรื่องเดือดร้อนให้ช่วยเป็นแน่

“หุบปากหมาๆของแกเอาไว้เลย..ฉันมีเรื่องให้แกช่วยนิดหน่อย”

“ว่าแล้วถ้าแกไม่มีเรื่องแกคงไม่นึกถึงฉันใช่ไหม..เฮ้อ..จะเห็นค่าเพื่อนก็ตอนนี้ละน้า”  ไรวินทร์เอ่ยคำพูดยียวนกวนประสาทเพื่อนตนนิดหน่อย

“ถ้าแกไม่ช่วยก็ไม่เป็นไร..งั้นแค่นี้แหละ”

“เออๆ..มีไรก็ว่ามาแซวนิดเดียวทำน้อยใจไปได้”

“แกปากหมาใส่ฉันก่อนทำไมล่ะ”

กว่าจะได้คุยธุระกันก็สาดความปากดีใส่กันพักใหญ่หลังจากแผ่นดินบอกเรื่องที่ต้องการจะให้เพื่อนของเขาสืบเรียบร้อยแล้วก็จัดการเอาหลักฐานที่มีอยู่ตอนนี้ทยอยส่งให้เพื่อนของเขาทันทีชายหนุ่มหวังว่าจะได้รับข่าวดีจากเพื่อนของเขาอย่างเร็วที่สุดเรื่องที่เขาคาใจจะได้รู้สักที