บทที่สิบเก้า

“ชั้นนี้เป็นชั้นที่พี่กับคุณพรีมทำงานอยู่แค่สองคนแต่ส่วนมากคุณพรีมก็จะเข้าๆออกๆไม่ค่อยได้อยู่บริษัทเท่าไรน่ะจะเพราะคุณพรีมต้องดูแลหลายที่”

“ค่ะ”

ติ๊งงงงงงง

ทั้งสองสาวหันไปมองเสียงลิฟท์ที่พึ่งดังขึ้นมาเมื่อลิฟท์เปิดออกมาก็มีชายหนุ่มใส่สูทสีเทาผิวแทนหน้าคมเหมือนลูกครึ่งกำลังก้าวเท้ายาวๆออกมาจากลิฟท์

“สวัสดีค่ะคุณพรีม..วันนี้มาแต่เช้าเลยนะคะ”

“สวัสดีครับพี่สา..วันนี้ผมต้องไปทานข้าวกับที่บ้านตอนเย็นน่ะครับเลยต้องรีบดูงานที่ค้างไว้ให้เสร็จ”

“นี่ฉัตรนลินค่ะที่คุณหญิงให้มาเป็นเลขาให้คุณพรีมน่ะค่ะ”

“สวัสดีค่ะหนูชื่อฉัตรนลินค่ะเรียกลูกแก้วก็ได้ค่ะ”  หญิงสาวยกมือไหว้ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้านายตรงหน้าแต่คนตรงหน้าดันทำเป็นไม่เห็นเดินผ่านเธอไปเข้าห้องทำงานเสียอย่างนั้นทำเอาหญิงสาวต้องหันไปมองหน้าสาวิตรีอย่างแปลกใจ

“เอ่อ...ช่วงนี้คุณพรีมน่าจะเครียดๆน่ะลูกแก้วไม่ต้องคิดมากน้ะจ้ะ”  สาวิตรีที่ชินกับอาการของชายหนุ่มคิดว่าอีกหน่อยหญิงสาวก็คงจะชินเช่นกันเพราะเมื่อเจ้านายหนุ่มเครียดๆอาการก็จะเป็นเช่นนี้

“เอ่อ...พี่สาคะคุณพรีมเค้ายังปกติดีอยู่ใช่ไหมคะ...แฮร่ๆๆๆๆๆ”

“เข้าใจแซวนะเราน่ะ”  สาวิตรีที่อดขำที่หญิงสาวตรงหน้าพูดไม่ได้เพราะเธอเองก็เคยคิดเช่นนี้เหมือนกัน

“ตรงนั้นจะเป็นโต๊ะทำงานของลูกแก้วนะขาดเหลืออะไรบอกพี่ได้เลยส่วนเอกสารพวกบัญชีพี่วางไว้ที่โต๊ะเรียบร้อยแล้วล่ะจะ”

“ขอบคุณค่ะพี่สา”

“เอกสารบัญชีเราเคยทำอยู่แล้วใช่ไหม”

“ใช่ค่ะคุณแม่บอกเรื่องเอกสารมาคร่าวๆบ้างแล้วเดี๋ยวแก้วดูอีกทีค่ะถ้าตรงไหนที่แก้วไม่เข้าใจเดี๋ยวแก้วเข้าไปถามพี่สานะคะ”

“โอเคจะ...งั้นเดี๋ยวพี่ขอตัวเคลียร์เอกสารก่อนนะพี่อยู่ในห้องมีอะไรเรียกได้เลยนะ”

หลังจากที่สาวิตรีเดินเข้าห้องไปแล้วลูกแก้วก็เดินมาที่โต๊ะหน้าห้องของพีรพัตรเพื่อที่จะนั่งดูเอกสารที่กองอยู่บนโต๊ะว่ามันมีอะไรบ้าง

    พีรพัตรที่ตอนนี้กำลังนั่งกุมขมับอยู่ที่ห้องทำงานของเขาพลางคิดถึงเด็กสาวที่คุณป้าของเขาส่งมาช่วยงานไม่รู้ว่าตกลงคุณป้าของเขาจะหาคนช่วยงานเขาหรือหาภาระให้เขากันแน่เขาไม่เข้าใจป้าเขาเลยจริงๆว่าส่งเด็กที่น่าจะยังมีประสบการณ์ไม่มากนักมารับตำแหน่งใหญ่แบบนี้ได้ยังไง

Rrrrrrrrrrrrrrr

  ลูกแก้วที่ตอนนี้กำลังนั่งดูเอกสารอย่างใจจดใจจ่อเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ก็ต้องละจากเอกสารมารับโทรศัพท์จากคนข้างในห้องหญิงสาวรู้สึกหงุดหงิดอยู่ไม่น้อยเพราะกำลังทำงานอยู่เพลินๆจะต้องมีอะไรมาขัดจังหวะ

“ค่า..คุณพรีม”

“เข้ามาหาผมหน่อย”

“คุณพรีมมีอะไรหรือเปล่าคะพอดี...แก้วยังเคลียเอกสารไม่เสร็จค่ะ”

“นี่คุณ.. ตอนนี้ผมเป็นเจ้านายคุณนะแล้วคุณก็เป็นเลขาผมเพราะฉะนั้นคุณต้องฟังคำสั่งผมสิ”  ให้ตายสิคุณป้าเลือกคนแบบไหนมาเป็นเลขาเขาเนี่ยชายหนุ่มสบถในใจ

“เอ่อ...โอเคค่ะเดี๋ยวแก้วจะเข้าไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ”  หญิงสาววางสายด้วยสีหน้าไม่พอใจเท่าไรนักพลางคิดในใจว่ามีเรื่องด่วนอะไรนักหนาเดินออกมาหาข้างนอกไม่ได้หรือไงงานเธอก็ยังเคลียไม่เสร็จนี่งานเลขามันชักจะเริ่มดูยุ่งยากสำหรับเธอซะแล้วสิแล้วยิ่งมาเจอเจ้านายที่ดูจะเอาแต่ใจแบบนี้อีก

ก๊อกๆๆๆ

“เข้ามาได้”  หญิงสาวเดินไปยืนเก้ๆกังๆอยู่ตรงหน้าคนที่โทรเรียกเธอมาทั้งทำตัวไม่ถูกเพราะคนตรงหน้าก็เอาแต่ก้มหน้าดูเอกสาร

“นั่งสิคุณ”  พีรพัตรต้องเลยหน้าบอกให้คนตรงหน้านั่งลงด้วยเห็นเธอยืนไม่รู้หน้าที่อยู่ครู่หนึ่งแล้ว

“เอ่อ..ค่ะ”

“นี่เอกสารบัญชีของปีที่แล้วกับปีนี้รบกวนทำสรุปให้ผมก่อนห้าโมงเย็นด้วย”

“หา..อะไรนะคะเย็นนี้”   ลูกแก้วถึงกับเบิกตาโพรงเมื่อเห็นกองเอกสารที่คนตรงหน้าเลื่อนมาให้เธอแอบคิดว่านี่มันแกล้งกันชัดๆแต่ลูกแก้วซะอย่างไม่ยอมให้ใครมาหยามง่ายๆหรอกรู้จักลูกแก้วน้อยไปซะแล้วอีตาลุงหน้าตาย

“ได้ค่ะ...เสร็จทันแน่นอนงั้นเดี๋ยวแก้วขอตัวเอาเอกสารออกไปเลยนะคะ”

“จะไปไหน นั่งทำในห้องนี้แหละ”   พีรพัตรเองไม่คิดว่าหญิงสาวตรงหน้าจะตบปากรับคำเขาง่ายๆเอกสารกองโตขนาดนี้ระดับคนเซียนยังว่างานหินเลยแต่หญิงสาวตรงหน้าเขาดูท่าจะมั่นอกมั่นใจเอามากๆว่าจะทำเสร็จแน่นอนเขาก็อยากเห็นคนตรงหน้าตอนทำงานเหมือนกันว่าจะเก่งแต่ปากหรือเปล่า

ลูกแก้วนั่งสรุปเอกสารจนถึงเที่ยงหญิงสาวมองกองเอกสารที่พึ่งหมดไปแค่ครึ่งกองแต่ยังเหลือเวลาอีกหลายชั่วโมงเธอยังหวังว่าตนเองจะต้องทำเสร็จทันหญิงสาวจึงไม่ยอมพักทานข้าวเกรงว่าจะเสียเวลามากเกินไปอีกอย่างเธอก็ทำงานอดข้าวแบบนี้อยู่บ่อยๆ

“ไม่พักทานข้าวเหรอคุณ”

“ไม่ค่ะแก้วยังไม่หิว”

   พีรพัตรละจากหน้าจอคอมหันมาถามหญิงสาวที่ตอนนี้นั่งง่วนอยู่กับกองเอกสารตรงหน้าเขารู้สึกทึ่งที่เด็กคนนี้สามารถที่จะจัดการกับกองเอกสารตรงหน้าได้อย่างรวดเร็วขนาดนี้แต่เขาก็ยังชั่งใจอยู่ว่าถึงจะทำงานเร็วแต่งานที่ออกมาเรียบร้อยหรือเปล่านั่นก็อีกเรื่องนึงในเมื่อหญิงสาวไม่ยอมทานอะไรเขาเองซึ่งเป็นเจ้านายก็นั่งทำงานกับเลขาของเขาจนเย็นโดยที่ไม่ได้ทานอะไรเช่นกัน

“เสร็จเรียบร้อยแล้ว...แก้วส่งไปในเมลคุณพรีมเรียบร้อยแล้วค่ะ”  ลูกแก้วทำท่าภูมิใจที่ตนเองสามารถทำงานเสร็จได้ตามเวลาพอดีหญิงสาวส่งไฟล์สรุปงานให้กับพีรพัตรที่ตอนนี้ก็นั่งจ้องอยู่ที่หน้าจอคอมจดจ่ออยู่กับการทำงานอย่างเคร่งเครียด

“เอ่อ.....คือถึงเวลาเลิกงานแล้วเดี๋ยวแก้วขอตัวกลับก่อนเลยนะคะ”

“เดี๋ยวขอผมตรวจงานสักครู่”   พีรพัตรที่ตอนนี้กำลังเปิดดูไฟล์งานที่หญิงสาวส่งมาให้ในเมลก็ยอมรับเลยว่าเขาสบประมาทหญิงสาวตรงหน้าของเขาเกินไปเขาต้องยอมรับเลยว่าเธอเก่งจริงงานที่เธอสรุปมาถูกต้องทุกอย่างแถมยังทำเอกสารมาให้เข้าใจง่ายอีกด้วยนี่สินะคุณป้าถึงไว้ใจให้เด็กคนนี้มาเป็นเลขาของเขา