บทที่ห้าสิบหก

“ค่ะ”  พีรพัตรคิดว่าถ้าน้องสาวเขาได้อยู่กับภรรยาของเขาเธอคงจะคุยกันตามประสาเพื่อนสาวคงจะลืมนึกถึงเรื่องของธาวินได้บ้างเพราะเขาเองเมื่อเห็นอาการของจอมขวัญก็ไม่อยากจะเข้าไปอยู่ใกล้น้องสาวเขาเท่าไรแค่นี้ก็คงจะเหม็นขี้หน้าพี่ชายคนนี้เต็มทนแล้วละมั้งที่ออกคำสั่งยื่นคำขาดกับเธอขนาดนั้น

ก๊อกๆๆๆๆ

“ขวัญนี่ฉันเอง”

“เข้ามาเลยประตูไม่ได้ล็อค”  จอมขวัญได้ยินว่าเป็นเสียงของเพื่อนสาวจึงบอกให้เข้ามาได้หวังว่าพี่ชายตัวดีของเธอจะไม่ตามมาด้วยนะ

“แกมาคนเดียวใช่ป่ะ”  จอมขวัญชะเง้อมองว่าจะมีใครตามเธอเข้ามาด้วยหรือเปล่าถ้ามีคนนั้นตามมาแบบที่เธอคิดจริงๆคงทำให้เธออารมณ์บูดอีกเป็นแน่

“ก็ใช่น่ะสิแกว่าใครจะตามมาด้วยล่ะ”   ลูกแก้วเห็นท่าชะเง้อของจอมขวัญแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้คงคิดว่าสามีเธอจะตามมาด้วยล่ะสิ

“ป๊าวววว”  จอมขวัญตอบปฏิเสธเสียงสูงทันที

“แค่นี้ต้องเสียงสูงด้วย”

“แก้วหลานฉันเป็นยังไงบ้างฉันอยากให้หลานคลอดแย่แล้ว”  จอมขวัญนอนคว่ำใช้แขนทั้งสองข้างชันหน้าขึ้นแล้วหันมาคุยกับลูกแก้วเธอรู้เรื่องของลูกแก้วกับพี่ชายของเธอตั้งแต่ที่ลูกแก้วมาเยี่ยมเธอตอนนอนป่วยแล้ว

    เมื่อเห็นหน้าท้องของเพื่อนสาวยื่นออกมาก็เกิดการซักไซร้ไร่เรียงกันยาวจนได้รู้ความจริงทั้งหมดทำเอาตัวเธอเองดูจะเห่อหลานเอามากๆอีกด้วยที่อยู่ดีๆจะได้หลานเพิ่มอีกตั้งสองคนทั้งลูกของลูกแก้วและก็พลอยไพลิน

“อย่างพึ่งรีบสิแกลูกฉันพึ่งจะสี่ห้าเดือนเอง...วันนี้แกขับรถให้ฉันหน่อยสิฉันว่าจะออกไปซื้อหนังสือแล้วเราก็ไปหาอะไรอร่อยๆกินกันด้วย”  ลูกแก้วถือโอกาสชวนจอมขวัญไปข้างนอกเผื่อสภาพจิตใจเพื่อนของเธอจะดีขึ้นมาบ้างอีกอย่างเธอก็อยากจะไปเที่ยวกันตามประสาเพื่อนสาวมานานแล้วด้วยตั้งแต่แพ้ท้องไม่ค่อยได้ออกไปไหนเลย

“ดีสิ...อยู่แต่ห้องฉันก็รู้สึกเบื่อเหมือนกัน..งั้นฉันขออาบน้ำแต่งตัวแปปนะ”

“โอเค..”   ลูกแก้วนั่งรอจอมขวัญอาบน้ำแต่งตัวไม่เกินครึ่งชั่วโมงจอมขวัญก็จัดการตัวเองเรียบร้อย

“โอโห..นี่เพื่อนฉันแต่งตัวเร็วแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย”  ปกติลูกแก้วว่าเพื่อนสาวแต่งตัวนานจึงทำใจรอไว้แล้วแต่วันนี้กลับเสร็จภายในครึ่งชั่วโมงทำเอาเธอต้องเอ่ยหยอก

“ก็ไม่รู้ว่าจะแต่งสวยไปให้ใครดูแต่งแค่นี้ล่ะพอแล้ว..เออแล้วชวนพี่พลอยไปด้วยหรือเปล่า”

“ฉันชวนแล้วพี่พลอยน่าจะรออยู่ข้างล่างแล้วหละ”

“โอเคงั้นไปกันเลย”   ทั้งสามใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมงก็มาถึงห้างสรรพสินค้าที่ไม่ใหญ่มากในตัวเมืองวันนี้พลอยไพลินไม่ได้พายัยหนูมาด้วยเพราะแผ่นดินขออยู่กับยัยหนูแล้วปล่อยให้พวกเธอเที่ยวกันตามประสาสาวๆให้สนุก

     แผ่นดินเองอาการแพ้ท้องแทนเมียก็เริ่มดีขึ้นมาบ้างแล้วจากหอมกลิ่นตัวเมียก็เปลี่ยนไปเป็นหอมลูกแทนตอนนี้ก็เลยเกาะยัยหนูชมพูไม่ปล่อยเลยทำให้พลอยไพลินทำอะไรๆได้สะดวกขึ้นมาก

“เดี๋ยวเราไปหาอะไรทานกันดีกว่านะนี่ก็เย็นแล้วกว่าจะกลับถึงบ้านเดี๋ยวหลานๆของขวัญจะหิวเอา”   สามสาวเดินเลือกซื้อหนังสือและของส่วนตัวได้สักพักจอมขวัญก็ชวนทั้งพลอยไพลินและลูกแก้วหาอะไรทานเพราะกลัวว่ากว่าจะถึงบ้านทั้งสองและลูกในท้องน่าจะหิว

“จ้า/เค”  พลอยไพลินและลูกแก้วก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกันเพราะตั้งแต่พลอยไพลินตั้งท้องลูกคนที่สองก็ทานจุกทานจิกเหลือเกินลูกแก้วเองพออาการแพ้ท้องค่อยยังชั่วเมื่อเริ่มทานได้ก็ทานทุกอย่างที่ขวางหน้าเหมือนกัน

   กว่าทั้งสามจะทานอาหารกันเสร็จก็เป็นเวลาหกโมงเย็นพอดีจึงรีบกลับกันทั้งสามใช้เวลาขากลับช้ากว่าเดิมนิดหน่อยเพราะรถในตัวเมืองพอเย็นก็เริ่มติดแต่ก็ไม่มากเหมือนที่กรุงเทพ

“เดี๋ยวขวัญเอาของไปเก็บก่อนนะคะพี่พลอย”

“จ้าเดี๋ยวพี่หาโทรศัพท์ช่วยลูกแก้วก่อนเดี๋ยวพี่ตามไปนะ”

“ค่ะ”  มือถือของลูกแก้วหล่นลงไปในซอกเบาะที่นั่งบนรถตั้งแต่นั่งมาแล้วหญิงสาวรอให้ถึงบ้านก่อนแล้วค่อยควานหาทีเดียวเพราะหาตอนที่รถวิ่งอยู่คงไม่สะดวกเท่าไรเมื่อมาถึงบ้านจอมขวัญจึงอาสาถือของเข้าไปเก็บก่อนแล้วปล่อยให้สองคนนั้นหามือถือกันต่อ

“ผมขอบคุณหมวดพงษ์มากเลยนะครับที่แจ้งข่าวเรื่องวินมาเรื่อยๆ”   จอมขวัญเดินเข้าบ้านมาก็ได้ยินพีรพัตรคุยโทรศัพท์ถ้าฟังไม่ผิดน่าจะเป็นหมวดพงษ์ที่ช่วยเธอไว้วันนั้นแน่ๆแล้วข่าวพี่วินข่าวอะไรกันล่ะหญิงสาวสบถอยู่ในใจ

“อ้าวขวัญยังไม่ได้เอาของไปเก็บอีกเหรอ”   ลูกแก้วที่พึ่งหามือถือเจอก็รีบเดินเข้าบ้านมาพร้อมกับพลอยไพลินพอเดินเข้ามาในบ้านก็เห็นว่าจอมขวัญยังยืนคาอยู่ที่ประตูเลยทักขึ้นว่าทำไมยังไม่เอาของไปเก็บสักที

    เสียงของลูกแก้วทำเอาพีรพัตรต้องรีบหันมาดูและต้องรีบวางสายคนที่กำลังคุยด้วยอย่างรวดเร็วภาวนาว่าน้องสาวของเขาคงไม่ได้ยินที่เขาคุยกับหมวดพงษ์หรอกนะ

“ข่าวพี่วินข่าวอะไรคะ”   จอมขวัญถามผู้เป็นพี่ชายของตนอย่างเสียงแข็งและเริ่มตาแดงน้ำตาคลอเธอคิดว่าพี่ชายเธอต้องมีอะไรปิดบังอยู่แน่ๆแล้วทำไมต้องปิดบังเธอด้วยทั้งที่เธอเป็นห่วงธาวินใจแทบขาด

“.ยัยขวัญ...ยัยขวัญจะไปไหน”   พีรพัตรยังไม่ได้พูดอะไรจอมขวัญก็วิ่งหนีออกจากบ้านไปขึ้นรถอย่างรวดเร็วพีรพัตรรีบที่จะวิ่งตามน้องสาวของเขาไปแต่ก็โดนคนเป็นภรรยาดักไว้ซะก่อน

“นี่มันอะไรกันคะคุณพรีมทำไมยัยขวัญวิ่งออกไปแบบนั้น”  ลูกแก้วที่เดินมาพร้อมพลอยไพลินจู่ๆจอมขวัญก็วิ่งร้องให้สวนเธอออกไปเธอจึงต้องเค้นถามจากสามีว่าเพื่อนของเธอเป็นอะไร