บทที่หกสิบเอ็ด

“ต้องยกความดีความชอบให้ขวัญแล้วหละที่คอยดูแลเอาใจใส่จนมันออกลูกมาดกขนาดนี้”   ธาวินเห็นหญิงสาวยืนยิ้มภาคภูมิใจกับสิ่งที่หญิงสาวลงมือทำเองจนประสบผลสำเร็จก็อดชมไม่ได้

“ก็ขวัญใช้หัวใจดูแลไงคะ..รู้ไหมคะตั้งแต่ขวัญมาดูแลสวนให้พี่วินขวัญรู้สึกต้นไม้ในสวนมากเลยค่ะ”    จอมขวัญรู้สึกรักและก็ผูกพันธ์กับสิ่งที่เธอทำเธอไม่รู้ว่าเธอชอบที่จะตากแดดตากลมทำงานในสวนตั้งแต่เมื่อไรแต่มารู้ตัวอีกเธอก็รู้สึกว่ามีความสุขทุกครั้งที่อยู่ในสวนผลไม้นี้ไปแล้ว

“พี่ก็รัก....รักมากด้วย”   ธาวินพูดคำว่ารักออกมาก่อนจะมองไปทางหญิงสาวด้วยสายตาหวานหยาดเยิ้มทำเอาคนที่ยืนยิ้มมาทางชายหนุ่มถึงกับหลบสายตาที่ส่งมาแทบไม่ทันถึงจะคิดว่าเขาคงพูดว่ารักสวนผลไม้ก็เถอะแต่เธอก็เขินกับคำที่เขาพูดว่ารักอยู่ดี

“เอ่อ...พี่วินพึ่งกลับมาเหนื่อยๆเดี๋ยวขวัญไปหยิบน้ำมาให้นะคะ”   หญิงสาวรีบชิงบอกว่าจะไปหยิบน้ำให้ชายหนุ่มเพื่อแก้อาการเขินเธอรีบวิ่งเข้าไปในครัวอย่างรุกรี้รุกลนเพราะกลัวว่าเขาจะเห็นว่าเธอเขินอยู่แต่มันก็ไม่ทันแล้วหน้าเธอออกจะแดงขนาดนั้นเขาแค่แกล้งนิดเดียวเอง

ที่เขาพูดว่าพี่ก็รักเขาหมายถึงรักสวนนี้เหมือนกันแต่ที่บอกว่ารักมากด้วยคำนั้นเขาหมายถึงเธอ

“น้ำค่ะพี่วิน”  จอมขวัญเข้าไปสงบอาการเขินของเธอได้สักครู่ก็หยิบน้ำออกมาให้ชายหนุ่มที่นั่งอยู่เธอยื่นน้ำให้เขาเสร็จแล้วจึงนั่งลงคุยกับเขาต่อ

“เอ่อ...ในเมื่อพี่วินลาออกจากราชการแล้วพี่วินจะกลับไปช่วยงานคุณป้าตอนไหนเหรอคะ”   จอมขวัญจำได้ว่าป้าของชายหนุ่มขอร้องให้เขาออกจากราชการแล้วให้ไปช่วยงานที่อิตาลีในเมื่อชายหนุ่มลาออกแล้วยังไงก็ต้องไปช่วยงานที่อิตาลีตามที่ป้าของเขาได้ร้องขอเอาไว้แน่เธอทำใจเอาไว้แล้วแต่ก็ยังอยากรู้อยู่ดีว่าเขาจะไปเมื่อไรเท่านั้นเองเธอจะได้เตรียมใจไว้จริงๆสักที

“อืม..พี่คงยังไม่ได้ไปตอนนี้หรอกขวัญพี่ต้องแต่งงานก่อนแล้วค่อยย้ายไปทีเดียวเพราะคุณป้าพี่เธอไปขอหมั้นคนที่พี่จะแต่งด้วยเอาไว้แล้ว”    จอมขวัญได้ยินที่ธาวินพูดว่าหมั้นกับคนที่จะแต่งด้วยเรียบร้อยแล้วเธอถึงกับอึ้งชะงักไปชั่วขณะรู้สึกปวดหนึบที่หัวใจขึ้นมาทันทีตอนนี้ขอบตาเธอเริ่มร้อนผ่าวแต่ก็ยังพยายามที่จะทำใจแข็งกลั้นเอาไว้

“แล้วพี่วินจะแต่งเมื่อไรคะ”

“ก็พี่รอเจ้าสาวพร้อมแล้วก็จะแต่งเลยพี่จะได้รีบกลับไปช่วยงานคุณป้าด้วย”   หญิงสาวทำใจแข็งถามถึงเรื่องแต่งงานของชายหนุ่มเมื่อสิ่งที่เธอได้รับคำตอบมาทำให้เธอถึงกับจุกแน่นในอกเข้าไปอีกเธอรู้ตัวว่าถ้าเธอยังขืนนั่งอยู่ตรงนี้เธอจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ไหวเป็นแน่

“เอ่อ..คือนี่มันก็เย็นมากแล้วเดี๋ยวขวัญขอตัวกลับก่อนนะคะพี่วิน”   ว่าจบก็รีบลุกแล้วหันหลังวิ่งไปที่รถของเธอทันทีเมื่อชายหนุ่มเห็นว่าเธอรีบวิ่งกลับไปก็ถึงกับต้องนั่งอมยิ้มให้กับหญิงสาวที่อยู่ดีๆก็วิ่งกลับไปซะงั้นเขากะว่าจะขอแกล้งเธออีกสักนิดก็จะบอกความจริงแล้ว

      เขาเองที่ไม่ตามเพราะเขากะว่าจะไปอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนแล้วค่อยไปคุยที่บ้านของเธอทีเดียวคราแรกว่าจะคุยกับเธอให้รู้เรื่องก่อนแล้วค่อยไปคุยกับผู้ใหญ่ฝั่งเธอนึกตำหนิตัวเองที่เรื่องมันจะดีอยู่แล้วเชียวถ้าเขาไม่ไปแกล้งเธอป่านนี้คงเข้าใจกันแล้ว

“อ้าวยัยขวัญนั่นจะรีบไปไหนลูก”   พิไลหันไปเรียกลูกสาวที่พึ่งวิ่งเข้าบ้านมาแล้วรีบวิ่งขึ้นห้องไปนึกแปลกใจที่ทำไมลูกสาวเธอถึงรีบวิ่งขึ้นห้องไปแบบนั้นแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรหันมาดูทีวีต่อคิดว่าเดี๋ยวลูกสาวเธออารมณ์ดีก็คงจะลงมาเอง

  

  ทางด้านจอมขวัญเมื่อมาถึงห้องก็กระโดดขึ้นเตียงกอดหมอนแล้วปล่อยโฮทันทีเธอไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกปวดหัวใจแปลกๆนี่ละมั้งที่เขาเรียกว่าอาการอกหัก

     คิดว่ายังไงเขาก็คงเห็นเธอเป็นแค่น้องสาวเท่านั้นยิ่งคิดนึกน้อยใจว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาทั้งความรู้สึกทั้งการกระทำของเธอมันไม่ทำให้เขารับรู้บ้างหรือไงว่าเธอไม่ได้คิดกับเขาแค่พี่ชาย

เขานะจอมขวัญ”   เมื่อหญิงสาวอาบน้ำเสร็จและกำลังนั่งเช็ดผมอยู่หน้ากระจกก็พลางนึกถึงเรื่องที่ชายหนุ่มพูดกับเธอเมื่อเย็นนี้ขึ้นมา

     หญิงสาวมองไปที่หน้ากระจกแล้วยิ้มให้ตัวเองเบาๆด้วยสายตาที่ยังมีความเศร้าปนอยู่หญิงสาวคิดว่าตัวเองจะมานั่งเสียใจอยู่ทำไมในเมื่อคนที่เธอรักมีความสุขเธอก็ควรจะยินดีกับเขาสิถึงจะถูก

“อ้าวยัยขวัญจะไปไหนเหรอลูก”   พิศิษฐ์เมื่อเห็นลูกสาวของเขาพึ่งเดินออกมาจากห้องก็รีบทักขึ้น

“คุณพ่อมาตั้งแต่เมื่อไรคะ”    เมื่อหญิงสาวเห็นหน้าผู้แป็นพ่อก็กระโจนเข้าไปกอดทันทีเธอคิดว่าพ่อของเธอจะมาถึงพรุ่งนี้เสียอีก

“แล้วนี่จะไปไหนล่ะ”

“ขวัญว่าจะเดินไปสูดอากาศหน้าบ้านซะหน่อยน่ะค่ะ”

“งั้นลงไปข้างล่างพร้อมพ่อเลยไหมลูกเห็นพ่อวินว่าจะมาคุยเรื่องแต่งงา...”   พิศิษย์เห็นว่าลูกสาวของเขาจะลงไปด้านล่างพอดีเลยถือโอกาศให้ไปนั่งคุยเรื่องแต่งงานซะเลยเพราะเขาก็กำลังจะลงไปหาธาวินที่นั่งอยู่กับภรรยาเขาอยู่พอดีถ้าจอมขวัญนั่งคุยด้วยกันเลยก็ดีจะได้คุยเรื่องแต่งงานให้มันเรียบร้อย

“เอ่อ...ขวัญรู้สึกปวดหัวขอนอนพักก่อนนะคะ”    หญิงสาวคิดว่าธาวินคงจะมาบอกข่าวดีเรื่องที่เขาจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นที่คุณป้าของเขาหมั้นหมายไว้ให้

     ซึ่งเรื่องนี้เธอไม่ค่อยอยากได้ยินสักเท่าไรขอให้เวลาเธอทำใจสักพักเลยแกล้งบอกคนเป็นพ่อไปว่าปวดหัวอยากพักผ่อนทำเอาคนเป็นพ่อถึงกับขมวดคิ้วเมื่อกี้บอกว่าอยากสูดอากาศข้างนอกอยู่เลยอยู่ดีๆปวดหัวอยากพักผ่อนเสียอย่างนั้น

      จอมขวัญพูดจบก็รีบวิ่งเข้าห้องปิดประตูอย่างรวดเร็วนึกขอโทษชายหนุ่มที่ไม่ได้ไปนั่งคุยด้วยแต่เธอยังไม่อยากรับฟังเรื่องนี้จากปากชายหนุ่มซ้ำสองจริงๆขอเวลาให้เธอได้ทำใจสักแล้วกัน

     หลังจากธาวินได้คุยกับทั้งพ่อและแม่ของจอมขวัญทำให้ท่านทั้งสองพอจะเดาอาการออกว่าทำไมลูกสาวของพวกเขามีอาการแบบนั้นจึงบอกให้ชายหนุ่มรีบทำความเข้าใจกันโดยด่วน