บทที่หกสิบสาม ตอนจบ

“คิดถึงแต่คุณย่าใหญ่เหรอคะไม่คิดถึงคุณย่าเล็กบ้างเลยเหรอแบบนี้ย่าก็น้อยใจแย่เลยนะเนี่ย”   พิไลเมื่อเห็นยัยหนูชมพูเข้ามากอดหอมผู้เป็นพี่สาวของตัวเองก็อดหยอกหลานตัวน้อยที่กำลังส่งเสียงเจื้อยแจ้วอยู่ตอนนี้ไม่ได้

“ชมพูก็คิดถึงคุณย่าเล็กเหมือนกันค่ะ”

ฟอดดดดด

เด็กหญิงตัวกลมผละจากคุณย่าใหญ่แล้วเข้าไปกอดคุณย่าเล็กของเธอพร้อมหอมฟอดใหญ่ๆแบบเท่าเทียมกัน

“ว่าไงคุณพ่อลูกสอง”   พีรพัตรเอ่ยหยอกผู้เป็นพี่ชายที่กำลังเดินจูงลูกชายคนเล็กเข้ามาในบ้านพร้อมพลอยไพลินชายหนุ่มพอจะเดาออกที่พี่ชายเขามาช้าก็คงจะเป็นเพราะสองแสบนี่อีกล่ะสิ

“เออ..เหนื่อยดี”  แผ่นดินได้แต่อมยิ้มแล้วส่ายหัวให้กับพีรพัตรให้น้องของเขาเห็นว่าว่ามีลูกสองแล้วมันเป็นยังไงแต่ถึงเหนื่อยแต่เขาก็มีรอยยิ้มได้ทุกวันก็เพราะลูกสองคนนี้แหละทำงานเสร็จปุ้ปต้องรีบกลับมาหาลูกหาเมียทันที

“แล้วนี่ลูกแก้วกับตาเก้าไปไหนล่ะ”   แผ่นดินว่าจะให้ลูกชายของเขาไปเล่นกับหลานชายสักหน่อยแต่ไม่เห็นทั้งแม่และลูกก็เลยถามหา

“เมื่อกี้แก้วพาตาเก้าไปเข้าห้องน้ำน่ะเดี๋ยวก็มา......นั่นไงมาพอดีเลยเก้ามาพาฌอนไปเล่นหน่อยสิลูก”

“ได้ฮะคุณพ่อ”   พีรพัตรเห็นลูกแก้วเดินจูงลูกเข้ามาพอดีจึงเรียกลูกชายของตนให้มาพาหลานชายของเขาไปเล่นด้วยกันตามประสาเด็กผู้ชายเพราะถ้าจะให้เล่นกับยัยหนูชมพูมีหวังพาเล่นหม้อข้าวหม้อแกงอีกแน่ปล่อยให้ยัยหนูชมพูอยู่กับพวกย่าๆของเธอแหละดีแล้ว

     เมื่อทุกคนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาบรรดาสาวๆก็พากันเตรียมทำอาหารไว้สังสรรค์กันเย็นนี้หนุ่มๆก็สังสรรค์ดื่มกันบ้างตามประสาผู้ชายส่วนหลานๆก็ปล่อยให้ผู้เป็นปู่และย่าที่บ่นคิดถึงหลานให้ดูหลานกันไป

“มีครอบครัวมันดีอย่างนี้เองนะพี่พอล”   พีรพัตรพูดกับคนที่เป็นพี่ชายเพราะเขารู้สึกว่าเขารู้สึกมีความสุขมากตั้งแต่มีครอบครัวถึงจะเหนื่อยแต่ก็มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก

“ใช่...มันเป็นความสุขแบบที่อธิบายไม่ถูก”   แผ่นดินพูดพร้อมหันหน้าไปมองพีพัตรก่อนจะยกแก้วชนกันแล้วดื่มกันต่อ

“นายเองก็รีบมีทายาทล่ะจะได้ทันพวกเรา”   แผ่นดินหันไปบอกกับกับธาวินที่แต่งงานมาเกือบสองปีแล้วก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะมีลูกสักที

“ใครบอกว่ายังไม่มีกันเล่า...3เดือนกว่าแล้ว”   ธาวินกะว่าจะบอกกับทุกคนว่าจอมขวัญท้องแล้วในคืนนี้แต่เมื่อถามกันก่อนก็เลยบอกซะเลยเดี๋ยวจะว่าเขาไม่มีน้ำยา

“จริงเหรอนี่ยัยขวัญท้องแล้วเหรอ...หนอยไม่คิดจะบอกข่าวดีพวกเราบ้างเลยนะต้องรอให้ถาม”   พีรพัตรที่ทำหน้าน้อยใจนิดหน่อยที่น้องสาวของเขากำลังท้องอยู่แท้ๆแต่ไม่คิดจะบอกพี่ชายคนนี้สักนิดต้องรอให้ถามก่อนถึงจะยอมบอก

“ก็กะว่าจะบอกคืนนี้พร้อมกับทุกๆคนนี่แหละแต่พวกนายถามก่อนก็เลยบอกซะเลย”

20.00 น.

ทางด้านสามสาว

  กว่าทั้งสามจะทำอาหารเสร็จก็เป็นเวลาที่จะเริ่มฉลองปีใหม่กันพอดีเมื่อทุกคนรู้ว่าจอมขวัญมีน้องก็ดีใจกันยกใหญ่โดยเฉพาะคนเป็นพ่อเป็นแม่ของหญิงสาวที่ดีใจว่าลูกสาวของเธอจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์จริงๆเสียที

   ตอนนี้ทุกคนกำลังทานอาหารกันไปคุยกันไปอย่างสนุกสนานอบอวลไปด้วยความสุขและความอบอุ่นที่นานๆทีจะได้มานั่งถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกัน

  กว่าทุกคนจะแยกย้ายกันไปพักผ่อนก็เป็นเวลาเที่ยงคืนกว่าทางด้านปู่และย่าเล็กย่าใหญ่ก็เลยขอตัวพาหลานๆไปนอนก่อนตั้งแต่สามทุ่มกว่าๆแล้วปล่อยให้หนุ่มๆสาวๆเขาฉลองกันต่อ

  ที่ต้องแยกย้ายกันไปพักผ่อนเพราะสามสาวเห็นว่าทั้งสามหนุ่มดื่มกันมามากแล้วขืนพวกเธอที่เป็นภรรยายังปล่อยให้คนเป็นสามีดื่มกันต่อมีหวังสลบเหมือดอยู่ตรงนี้เป็นแน่

“อืมมมม...พลอยยย..พี่ยังไม่เมาสักหน่อย”   แผ่นดินโดนหญิงสาวลากให้เข้าห้องมาพักผ่อนเพราะคิดว่าตัวเขาเมาก็ต้องรีบปฏิเสธว่าไม่ได้เมาเขานั่งดื่มอยู่กับทั้งธาวินและพีรพัตรจริงแต่เหล้าแค่นั้นก็ไม่ได้ทำให้คนคอแข็งอย่างเขาเมาขึ้นมาได้หรอกและเขาก็เชื่อว่าชายหนุ่มทั้งสองก็ไม่มีท่าทีว่าจะเมาเหมือนกันมีแต่บรรดาภรรยาของพวกเขานี่แหละที่คิดกันไปเองว่าพวกเขาจะเมากัน

“ไม่เมาอะไรกันล่ะคะดื่มกันไปตั้งเยอะ”

“ดูหน้าพี่สิพลอยยังเป็นปกติอยู่เลยนี่ไงๆ”

“หืมพี่พอลเอาหน้าไปไกลๆเลยค่ะเหม็นเหล้า”    แผ่นดินแกล้งยื่นหน้าไปใกล้ๆคนเป็นภรรยาพร้อมทำหน้าทะเล้นใส่ทำเอาหญิงสาวเขินจนต้องหลบหันหน้าไปทางอื่นแสร้งผลักหน้าชายหนุ่มให้ออกห่าอ้างว่าเหม็นกลิ่นเหล้า

“แล้วนี่ลูกเราอยู่ไหนกันล่ะพลอย”   ชายหนุ่มไม่เห็นทั้งลูกสาวและลูกชายของตนอยู่ในห้องก็ถามหา

“คืนนี้คุณแม่ให้พวกเค้าไปนอนด้วยค่ะเห็นบ่นว่าคิดถึงอยากนอนกอดหลาน”

“ยังงั้นเองเหรอคงจะคิดถึงหลานมากสินะ”  ชายหนุ่มคิดว่าแม่ของเขาคงจะคิดถึงหลานๆมากเพราะนานๆเขาจะมีเวลาพาลูกๆมาหาสักที

“คืนนี้ดาวสวยนะพลอยมาดูสิ”    ชายหนุ่มหันไปเห็นท้องฟ้าที่กำลังส่องแสงเข้ามาในห้องพอดีเลยดันตัวหญิงสาวให้ออกมาดูดาวที่ระเบียงพร้อมกอดอยู่ด้านหลังและแหงนมองดาวอยู่ด้วยกัน

“สวยจริงๆด้วยค่ะพี่พอล”   พลอยไพลินแหงนมองดวงดาวตามที่สามีเธอบอกคืนนี้ดวงดาวส่องแสงสุกไสวเป็นพิเศษหญิงสาวคิดว่าเธอเองไม่ได้มองดาวที่สวยแบบนี้มานานเท่าไรแล้ว

“พลอยดาวตกขอพรเร็ว”   แผ่นดินเห็นว่ามีดาวตกเลยรีบบอกภรรยาของเขาว่าให้รีบขอพรโดยด่วน

“พี่พอลขอว่าอะไรคะ”   หญิงสาวขอพรเสร็จเมื่อลืมตาขึ้นมาก็เห็นคนเป็นสามีขอพรเรียบร้อยแล้วก็เลยอยากรู้ว่าสามีของเธอขอพรอะไรทำไมถึงไวจัง

“พี่ก็ขอให้เราสองคนมีความสุขแบบนี้ตลอดไปและขอให้พี่น้องของเรารักกันเหมือนทุกวันนี้ตลอดไปแล้วก็.......”

“ก็อะไรคะ”   หญิงสาวจ้องหน้าชายหนุ่มอย่างใจจดใจจ่อรอฟังคำตอบ

“ขอให้พลอยมีลูกให้พี่อีกสักสองคน”

“ถ้าพลอยท้องลูกอีกสองคนมีหวังพลอยหุ่นพังเหมือนแม่หมีไม่รู้ว่าพี่พอลจะรักอยู่หรือเปล่าน้า”   หญิงสาวแสร้งถามคนเป็นสามีว่าถ้าเธอไม่สวยเป็นนังเพิ้งเลี้ยงลูกอยู่บ้านเขาจะยังรักเธออยู่หรือเปล่า

“ถึงพลอยจะตัวเท่าช้างพี่ก็รัก....”

“ขอบคุณนะคะที่พี่พอลรักพลอยและลูกมากขนาดนี้พลอยเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกเลยค่ะ”  หญิงสาวพูดออกมาจากความรู้สึกเธอไม่ผิดหวังเลยที่เธอตัดสินใจให้โอกาสชายหนุ่มครั้งนั้นเพราะชายหนุ่มทำให้เธอรู้สึกว่าเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกที่ได้เขาเป็นสามี

     และก็คิดว่าทั้งลูกแก้วและจอมขวัญก็คงเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดเหมือนเธออีกเหมือนกันที่โชคชะตาพัดพาให้เธอและน้องของเธอเจอแต่คู่ชีวิตที่ดีๆหญิงสาวคิดว่าชีวิตต่อจากนี้เธอก็จะขอใช้ชีวิตครอบครัวที่มีแต่ความสุขถ้ามีเรื่องทุกข์เข้ามาเธอก็พร้อมที่จะยอมรับมันแค่ขอให้เธอได้อยู่กับสามีและลูกๆของเธอตลอดไปแค่นี้เธอก็พอใจแล้ว

...........................จบบริบูรณ์......................