บทที่ยี่สิบสี่

เช้าวันต่อมา

ไร่บดินทร์เดชา

   มือหนาของแผ่นดินควานหาร่างบางที่เขานอนกอดเมื่อคืนแต่มันกลับว่างเปล่าเขาจึงชันตัวขึ้นพิงที่หัวเตียงพลางมองไปที่เปลของลูกสาวของตนพบว่ายัยหนูชมพูยังหลับปุ๋ยในท่านอนคว่ำตัวกลมแก้มเทลงมากองลงข้างที่หันหน้ามาเขาอยากจะเข้าไปฟัดลูกสาวตัวกลมของเขาตอนนี้ชะมัดแต่ติดอยู่ที่ว่ากลัวลูกจะตื่นและก็ไม่รู้ด้วยว่าภรรยาของเขาอยู่ที่ไหนถ้าขืนเดินทะเล่อทะล่าอยู่ในนี้เธอมาเห็นมันจะเป็นเรื่องเป็นแน่เขายังไม่พร้อมให้เธอรู้ความจริงตอนนี้

“อ้าวคุณพอลตื่นแล้วเหรอคะ”

“ออกไปตอนไหนทำไมไม่ปลุกผมก่อน”

“คือพลอยต้องไปทำอาหารให้ยัยหนูน่ะค่ะเกรงใจนมนิดถ้าต้องมาทำข้าวต้มให้ยัยหนูทานทุกวันพลอยเลยไปเรียนสูตรทำข้าวต้มกับนมนิดมาน่ะค่ะจะได้ทำให้ยัยหนูทานเองได้”   หญิงสาวตอบพร้อมเดินไปที่เปลของยัยหนูโดยที่ไม่มองหน้าผู้เป็นสามีเพราะยังรู้สึกเขินอายเรื่องเมื่อคืนอยู่

“เดี๋ยวพลอยขอปลุกยัยหนูพาไปอาบน้ำสักครู่นะคะวันนี้คุณแม่กับนมนิดจะพายัยหนูไปนั่งเล่นที่สวนสาธารณะน่ะคะถ้าเสร็จแล้วเดี๋ยวพลอยจะพาคุณกลับไปที่ห้องนะคะคุณจะได้ไปจัดการธุระส่วนตัวของคุณให้เรียบร้อยแล้วเรามาเริ่มฝึกเดินกันค่ะ”

   พลอยไพลินก้มลงปลุกยัยหนูชมพูเมื่อสาวน้อยตื่นขึ้นก็ขยี้หูขยี้ตาบิดตัวไปมาน่าเอ็นดูยิ่งนักทำเอาผู้เป็นพ่อที่นอนอยู่บนเตียงอดยิ้มให้กับความน่าเอ็นดูของลูกสาวตนไม่ได้

“ขอพี่อุ้มยัยหนูได้ไหมพลอย”

“ค่ะ”  พลอยไพลินวางค่อยๆวางเจ้าก้อนลงบนตักของชายหนุ่มคนตัวกลมตอนนี้ยังไม่เลิกขยี้หูขยี้ตาก็โดนผู้เป็นพ่อหอมไปหนึ่งฟอดไรหนวดของคนเป็นพ่อทำเอายัยหนูหัวเราะคิกคักพอเห็นลูกสาวตนเองหัวเราะชอบใจก็เลยเล่นฟัดกับลูกอยู่พักใหญ่จนหญิงสาวเตรียมอุปกรณ์อาบน้ำและเตรียมน้ำอาบให้แพรชมพูเสร็จ

  ภาพตรงหน้าหลังจากที่พลอยไพลินเดินออกมาจากห้องน้ำเห็นพ่อกับลูกกำลังเล่นกันเธอก็อมยิ้มโดยที่ไม่รู้ตัวภาพตรงหน้าทำให้เธออบอุ่นหัวใจเหลือเกินเธอรู้สึกดีที่ลูกสาวของเธอได้รับสัมผัสจากผู้เป็นพ่ออย่างที่ควรจะได้รับมาตั้งนานแล้ว

  คนตัวโตที่กำลังเล่นกับลูกอยู่พลันสายตาก็ได้จ้องมองมาที่หญิงสาวที่พึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำและกำลังยืนยิ้มมองเขากับลูกอยู่เขาเลยส่งยิ้มตอบแต่คนตรงหน้าดันหุบยิ้มและแสร้งหันหนีทันทีเมื่อเขาส่งยิ้มให้..เมื่อเห็นดังนั้นเขาจึงหน้าเจื่อนไปทันทีไม่รู้ว่าเมื่อไรเธอจะหายโกรธเขาเสียที

“พลอยเตรียมน้ำอาบให้ยัยหนูเรียบร้อยแล้วค่ะ..มาค่ะยัยหนูมาหาแม่นะคะ”  พอคนเป็นแม่ทำท่าจะอุ้มเด็กหญิงตัวกลมก็ซบลงที่อกของผู้เป็นพ่อทันทีทำเอาพลอยไพลินต้องถอนหายใจกับอาการติดพ่อของลูกสาวเธอเหลือเกิน

“คนเก่งของพ่อไปอาบน้ำก่อนนะคะเดี๋ยววันนี้หนูต้องไปเที่ยวกับคุณย่าน้า”

   แผ่นดินใช้เสียงสองคุยกับลูกสาวของตนหญิงสาวไม่รู้ว่ายัยหนูจะเชื่อฟังผู้เป็นพ่อขนาดนี้ตอนเธอพูดกลับไม่ยอมมาแต่พอผู้เป็นพ่อพูดให้ไปอาบน้ำกลับยอมมาแต่โดยดีทำให้เธอรู้สึกหมั่นไส้ชายหนุ่มตรงหน้าเธอเล็กน้อยที่อยู่กับลูกไม่เท่าไรก็ทำให้ลูกติดหนึบขนาดนี้

 วันนี้ที่หญิงสาวที่ต้องรีบปลุกลูกของเธอเพราะกลัวว่าดวงแขจะรอนานด้วยดวงแขพึ่งมาบอกกับเธอเมื่อเช้าว่าวันนี้จะพายัยหนูออกไปเที่ยวที่สวนสาธารณะ

ร่างบางอาบน้ำอาบน้ำให้ลูกสาวตนเสร็จก็พาไปแต่งตัววันนี้เจ้าก้อนกลมใส่ชุดสีฟ้ากระโปรงฟูฟ่องพร้อมใส่ผ้าคาดผมดอกไม้สีชมพูอยู่บนหัวกระโปรงที่ฟูฟ่องที่น่ารักอยู่แล้วทำเอาคนตัวกลมที่สวมใส่ยิ่งน่าฟัดเข้าไปใหญ่

“พลอยฝากยัยหนูแปปนะคะเดี๋ยวพลอยขอไปเตรียมกระเป๋านมให้ยัยหนูก่อนค่ะเดี๋ยวคุณแม่จะรอนาน”

“ไปเถอะ เดี๋ยวพี่เล่นกับลูกเอง”

“ค่ะ”  หญิงสาวเดินอุ้มเจ้าก้อนฝากไว้กับผู้เป็นพ่อเพราะเธอต้องรีบไปเตรียมกระเป๋านมกับพวกของใช้จำเป็นของลูกเธอให้กับดวงแข

“ลูกสาวใครเนี่ย..มันน่าฟัดจริงๆเลย”  คนตัวโตเอ่ยเสียงเล็กเสียงน้อยก่อนจะฟัดไปที่พุงพุ้ยของลูกสาวด้วยความหมั่นเขี้ยว

“อร๊าย..คิกๆๆ”   ดูท่าเจ้าก้อนที่กำลังอยู่กับพ่อคงจะเล่นกันไม่ยอมหยุดดูจากเสียงหัวเราะของเจ้าก้อนกลมที่ดังจนมาถึงข้างนอกห้อง

“เรียบร้อยแล้วค่ะคุณพอล ไปยัยหนูไปเที่ยวกับคุณย่ากันนะคะคนเก่ง”  พลอยไพลินอุ้มยัยหนูชมพูมาให้ดวงแขที่ตอนนี้กำลังนั่งรออยู่ที่หน้าบ้านพร้อมนมนิด

“คนสวยของย่าวันนี้แต่งตัวสวยจังเลยมาให้ย่าหอมหน่อยเร็ว..”

ฟอดด  

“ชื่นใจจัง..แม่ไปก่อนนะหนูพลอย”  ดวงแขฟัดที่พวงแก้มหลานสาวฟอดใหญ่ก่อนจะอุ้มลุกขึ้นเดินเตรียมตัวไปขึ้นรถ

“ค่ะคุณแม่เที่ยวให้สนุกนะคะ”

“จ้า”   หลังจากรถตู้ของดวงแขออกจากบ้านไปแล้วหญิงสาวจึงกลับมาที่ห้องของเธอพร้อมเข็นรถเข็นของชายหนุ่มเข้ามาในห้องหวังที่จะพาชายหนุ่มกลับไปที่ห้องของเขาจัดการธุระส่วนตัวให้เรียบร้อยจะได้เริ่มให้ชายหนุ่มเริ่มฝึกเดินที่สนามหญ้าข้างบ้าน