แผ่นดินขับรถออกจากไร่ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงก็มาถึงห้างสรรพสินค้าในตัวเมืองทั้งสองเดินเลือกซื้อของที่แผนกเด็กอ่อนโดยมีแผ่นดินเป็นคนเดินลากรถเข็นตามหลังภรรยาของตนอยู่ไม่ห่าง
“พี่พอลคะเดี๋ยวหยิบแพมเพิสเด็กผู้หญิงไซส์ XXL บนชั้นนี้ให้หน่อยสิคะพลอยเอื้อมไม่ถึงค่ะ”
“ได้สิเอากี่แพ็คเหรอพลอย”
“อืมม..แค่สามแพ็คก็พอค่ะ” แผ่นดินใช้ความสูงของเขาเอื้อมไปหญิบแพมเพิสที่อยู่บนเชลได้อย่างง่ายดายลงมาใส่ที่รถเข็น
“นี่ลูกเราใส่แพมเพิสไซส์ XXL เลยเหรอยัยหนูนี่ก็ก้นใหญ่เหมือนกันนะไม่รู้เหมือนใคร..ฮ่าๆๆ”
“พี่พอลก็.....ไม่คุยด้วยแล้ว” พลอยไพลินรู้ทันทีว่าสามีของเธอนั้นแกล้งบอกว่าลูกก้นใหญ่เพื่อที่จะหยอกตัวเธอเองเพราะเขาชอบหยอกเธอว่าก้นใหญ่อยู่บ่อยๆจนตอนนี้เธอถึงกับหน้าแดงและก็แกล้งทำหน้ามุ่ยใส่เขาทันทีแต่ดูท่าสามีเธอก็ยังไม่สลดกลับเดินอมยิ้มตามหลังเธออยู่ห่างๆ
“พลอยชุดนี้น่ารักจังเลยถ้ายัยหนูใส่คงน่ารักน่าดูว่าไหมพี่ซื้อนะ” แผ่นดินเรียกภรรยาของตนพร้อมชี้ไปที่โซนเสื้อผ้าเด็กผู้หญิงและเดินเข้าไปหยิบชุดสีชมพูฟูฟ่องให้หญิงสาวดู
“ยัยหนูมีชุดเยอะแล้วค่ะพี่พอลอีกหน่อยเดี๋ยวลูกก็โตหนีชุดแล้วยังไม่ต้องซื้อหรอกค่ะ”
“โถ่...พลอยแต่ว่าชุดนี้น่ารักนะอีกอย่างพี่ก็ไม่เคยได้ซื้อของอะไรให้ลูกเลยด้วย” แผ่นดินตอนนี้ยืนกุมชุดกระโปรงด้วยสีหน้าที่แอบเซ็ง
“ถ้าพี่พอลอยากซื้อก็ได้ค่ะยัยหนูใส่ไซส์80นะคะงั้นเดี๋ยวพลอยไปดูขวดนมด้านโน้นก่อนถ้าพี่พอลเสร็จแล้วก็ตามพลอยมานะคะ”
“ได้ครับ”
พลอยไพลินปล่อยให้ชายหนุ่มเลือกซื้อของอยู่คนเดียวแล้วเธอก็เดินมาเลือกซื้อขวดนมให้ลูกต่อพร้อมเดินไปเลือกซื้อนมผงเผื่อไว้ให้ยัยหนูเพราะตอนนี้เธอก็เริ่มไม่ค่อยมีน้ำนมแล้วด้วยไม่ได้มีเวลาปั๊มอยู่บ่อยๆและลูกเธอก็เข้าเต้าเธอเฉพาะตอนกลางคืนเท่านั้น
พลอยไพลินเลือกของอยู่สักพักก็เสร็จเรียบร้อยแต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววผู้เป็นสามีจะเดินตามเธอมาเธอจึงไปจ่ายเงินแล้วเดินกลับไปดูโซนเสื้อผ้าเด็กแต่ก็ไม่เห็นชายหนุ่มยืนอยู่จึงหยิบมือถือโทรหาเขาทันที
“พี่พอลอยู่ตรงไหนคะ”
“อ๋อ..พี่อยู่ตรงโซนของเล่นเด็กครับจะเสร็จแล้วเดี๋ยวพี่เดินกลับไปหาพลอยเองพลอยรออยู่ที่นั่นนะครับ”
“โอเคค่ะพลอยอยู่ตรงโซนเสื้อผ้าเด็กนะคะ” แผ่นดินใช้เวลาไม่นานก็เดินกลับมาหาคนเป็นภรรยา
“เสร็จเรียบร้อยแล้วใช่ไหมพลอย”
“ค่ะพี่พอล”
“งั้นเรากลับกันเลยนะ”
“แล้วพี่พอลไม่ได้ซื้อชุดให้ยัยหนูเหรอคะ”
“เอ่อ..พี่ซื้อแล้วแต่พนักงานงานบอกว่ามีจัดส่งให้ถึงบ้านพี่ก็เลยให้เค้าส่งให้น่ะ”
“อ้าวเหรอคะแต่ของนิดเดียวเค้าส่งด้วยเหรอคะ” พลอยไพลินมีสีหน้าสงสัยที่ห้างนี้ซื้อของนิดเดียวแต่ส่งให้ถึงบ้านด้วยเธอไม่เคยเห็นห้างที่ไหนจะมีแบบนี้เลย
“อืม..ส่งสิพนักงานเป็นคนบอกกับพี่เองว่าจะส่งให้ถึงบ้าน...เรารีบกลับกันเถอะพี่คิดถึงยัยหนูจะแย่แล้ว”
“ค่ะ”
แผ่นดินแสร้งเปลี่ยนเรื่องทันทีก็สมควรที่เธอจะสงสัยหรอกที่พนักงานจัดส่งของให้เพราะเขาไม่ได้ซื้อแค่นิดเดียวน่ะสิหมดไปเกือบสองแสนไหนจะเสื้อผ้าลูก..รองเท้าลูก..ของเล่นหลากหลายแบบแถมที่ปูพื้นรองให้เด็กเล่นอีกเขาไม่กล้าบอกหญิงสาวเพราะกลัวโดนเธอดุเอาค่อยให้ของไปถึงบ้านก่อนดีกว่าแล้วค่อยว่ากันอีกที
ทั้งสองแวะทานอาหารกันสักพักเพราะนี่มันก็เลยเวลาทานอาหารเช้ามานานมากแล้วแผ่นดินจึงเอ่ยปากว่าจะแวะทานอะไรก่อนกลับเพราะกลัวว่าภรรยาของเขาจะเป็นลมเอาเพราะถ้ากลับไปที่บ้านเลยเธอเองก็คงจะง่วนอยู่แต่กับลูกไม่ทานข้าวอีก
กว่าจะทานข้าวกันเสร็จและกลับมาถึงบ้านก็ปาเข้าไปบ่ายเมื่อกลับมายัยหนูก็นอนหลับปุ๋ยอยู่ในเปลสงสัยนมนิดจับอาบน้ำแน่ๆดูจากการปะแป้งบนแก้มยัยหนูที่ดูเหมือนจะชุบแป้งทอดได้แบบนี้ก็มีแต่นมนิดเพียงคนเดียวเท่านั้น
แก้มย้วยๆที่กองบนที่นอนเพราะยัยหนูชอบนอนคว่ำทำเอาผู้เป็นพ่ออดใจไม่ไหวต้องหอมสักฟอดใหญ่ๆสักทีหนึ่งจนทำให้เด็กหญิงตัวกลมบนที่นอนขยับมือปัดหน้าตัวเองนิดหน่อยเพราะรู้สึกถึงไรหนวดของผู้เป็นพ่อมาโดนที่แก้มแต่ก็ไม่ได้ทำให้เด็กหญิงขี้เซาตื่นได้
พลอยไพลินเดินเข้ามาในบ้านก็ต้องสะดุดตากับข้าวของมากมายที่กองอยู่หน้าห้องและโซนข้างห้องรับแขกอีกของที่กองอยู่มีทั้งตุ๊กตาของเล่นที่ทั้งที่ลูกสาวของเธอเล่นได้และยังเล่นไม่ได้มีทั้งพื้นรองคลานของเด็กทั้งสไลด์เดอร์เป่าลมแถมมีรถBMคันจิ๋วที่เด็กนั่งได้ขับเคลื่อนได้จริงอีกพอเปิดประตูเข้าไปในห้องก็เห็นดวงแขกับนมนิดกำลังยืนหยิบจับของที่มาใหม่อย่างชุลมุน
“ของอะไรเหรอคะคุณแม่เต็มห้องเลย”
“ก็ของที่ตาพอลให้พนักงานห้างมาส่งไงลูกแต่แม่ว่าตู้ยัยหนูคงไม่พอเก็บแล้วหละดูสิเต็มเลย”
“อะไรนะคะ...ของที่พนักงานเอามาส่งเหรอคะ”
“ใช่จะ..เขาพึ่งกลับไปเมื่อสักครู่นี้เอง” ดวงแขดูหน้าพลอยไพลินก็รู้ทันทีว่าหญิงสาวไม่รู้เรื่องของนี่เป็นแน่คงจะเป็นฝีมือของพ่อลูกชายตัวดีของเธอคนเดียว
“พลอยขอวางของไว้ตรงนี้ก่อนนะคะเดี๋ยวพลอยมาเก็บค่ะคุณแม่” พลอยไพลินวางของเรียบร้อยแล้วก็รีบเดินออกจากห้องหมายจะมาถามเรื่องของกับสามีของเธอ
“พี่พอลคะนี่มันอะไรกันคะซื้อของมาตั้งเยอะแยะและทำไมไม่บอกพลอยก่อนคะ” แผ่นดินที่นั่งอยู่บนโซฟาข้างๆเปลของยัยหนูเมื่อได้ยินเสียงภรรยาตนเองก็รู้ทันทีว่าต้องเตรียมหูชาแน่นอน
“แล้วถ้าพี่บอกพลอยจะยอมให้พี่ซื้อเหรอ”
“ก็ดูสิ่งที่พี่พอลซื้อมาสิคะมันเยอะเกินความจำเป็นไหนจะของเล่นที่ลูกยังเล่นไม่ได้อีก” ทั้งสองเถียงกันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใครจนเสียงของทั้งคู่ทำให้ลูกสาวที่นอนตัวกลมอยู่ในเปลขยี้หูขยี้ตาเมื่อรู้สึกตัวตื่นก็ส่งเสียงอ้อแอ้ทักทายพร้อมเกาะขอบเปลยืนขึ้นมาส่งยิ้มหวานให้กับทั้งคู่
“ยัยหนู” แผ่นดินรีบไปอุ้มลูกสาวเข้ามาเป็นตัวช่วยในตอนนี้ทันที
“ตื่นแล้วเหรอคะ..เดี๋ยวพ่อพาไปดูของเล่นนะคะ....นี่เยอะแยะเลยหนูชอบไหมคะ” พลอยไพลินถึงกับต้องพ่นลมหายใจด้วยความระอาที่สามีเธอทำเป็นไม่สนใจคำพูดเธอแถมอุ้มลูกเดินผ่านเธอพาลูกไปดูกองของเล่นใช้เสียงสองคุยกับลูกอีก“เอาเป็นว่าทีหลังจะซื้ออะไรก็บอกพลอยก่อนละกันนะคะ” พอเห็นลูกสาวเจ้าตัวชอบของเล่นพวกนี้พลอยไพลินจึงยอมอ่อนไปก่อน“ครับที่รักของพี่น่ารักที่สุดเลยแบบนี้ต้องให้รางวัล” คนตัวโตที่กำลังอุ้มลุกสาวตัวกลมโผเข้าหอมภรรยาฟอดใหญ่ที่เธอไม่ต่อว่าเขาแล้ว“งั้นเดี๋ยวพลอยขอตัวไปดูของด้านในก่อนนะคะนมนิดเก็บคนเดียวไมไหวแน่ค่ะ” พลอยไพลินปล่อยให้พ่อกับลูกนั่งเล่นกันอยู่สองคนเพราะเธอจะต้องรีบไปเคลียของในห้องถ้าไม่รีบเก็บมีหวังคืนนี้ไม่มีที่นอนแน่ๆ บริษัทXXXX17.00 น.“คุณพรุ่งนี้ผมกับคุณแม่แล้วก็ยัยขวัญจะไปเยี่ยมคุณป้ากันยัยขวัญบอกคุณหรือยัง”“ยัยขวัญบอกแก้วแล้วค่ะแก้วเก็บของรอไว้แล้วด้วย..อ้อ..แล้วยัยขวัญก็บอกอีกว่าคุณออกค่าตั๋วให้แก้วแล้วด้วยขอบคุณมากๆเลยนะคะคุณพรีมเนี่ยเป็นเจ้านายที่ใจดีที่สุดเลย” ลูกแก้วเริ่มรู้สึกว่าคนหน้ายักษ์ใจดีก็วันนี้นี่เองหญิงสาวกล่าวขอบคุณและส่งยิ้มกว้างให้เขาอย่างจริ
ทั้งหมดเดินเข้าไปนั่งคุยกันในบ้านหลังจากพลอยไพลินทำความรู้จักกับพีรพัตรและคุณหญิงพิไลเรียบร้อยแล้วก็ขอตัวต้มข้าวมาป้อนให้ยัยหนูในครัวจอมขวัญและลูกแก้วจึงอาสาเข้าไปทำอาหารในครัวด้วยกันโดยปล่อยให้แผ่นดินดูลูกและก็นั่งคุยอยู่กับพีรพัตรตามประสาหนุ่มๆคุยกันซึ่งตอนนี้ยัยหนูก็ไม่ได้กวนอะไรผู้เป็นพ่อมากนักมัวแต่นอนกลิ้งกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับตุ๊กตาที่ผู้เป็นน้าซื้อให้อย่างไม่มีเบื่อ“คุณพี่คะหนูพลอยกับหนูแก้วนี่น่ารักทั้งคู่เลยนะคะ” พิไลที่ออกมานั่งจิบชาที่สวนข้างบ้านกับคุณหญิงดวงแขก็นั่งคุยสารทุกข์สุขดิบกันเรื่อยเปื่อยจนมาถึงเรื่องคนในครอบครัว“แน่ล่ะพี่ดีใจมากเลยนะที่ได้หนูพลอยมาเป็นลูกสะใภ้ตาพอลถึงเมื่อก่อนจะเจ้าชู้คบผู้หญิงไม่เลือกหน้าแต่ก็ยังดีที่เลือกเมียได้ถูกคน” ดวงแขพูดพร้อมทำหน้าภูมิใจที่ลูกชายถึงจะเคยเกเรแต่ก็ยังดีที่เลือกคนเข้ามาในครอบครัวได้ถูกคน“น้องเห็นคุณพี่มีหลานน้องก็อยากจะมีบ้างแล้วล่ะค่ะยัยหนูชมพูก็น่ารักซะเหลือเกิน....คนแก่อยู่บ้านมันก็เหงาแต่ติดตรงที่ว่าตาพรีมก็สนแต่งานไม่เห็นคบใครจริงจังสักที” พิไลเมื่อเห็นครอบครัวของพี่สาวเธอกลับมาเป็นครอบครัวที่ดูอบอุ่นดังเดิมก็อ
“อ้าวสองคนนี้ทะเลาะกันอีกแล้ว” แผ่นดินที่อุ้มลูกสาวตัวกลมของเขาเดินออกมาพร้อมพลอยไพลินเขาเอ่ยแซวเพราะสองพี่น้องคู่นี้คุยดีกันได้ไม่ถึงสิบคำก็จ้องแต่จะหาเรื่องกันทุกทีไม่มีใครยอมใครเลยจริงๆ“ก็ดูพี่พรีมสิคะพี่พอเอะอะอะไรก็ว่าขวัญ..ชิ..”“อ้าว..ยัยขวัญ” พีรพัตรจ้องหน้าน้องสาวตัวเองทันควันสงสัยไม่ค่อยได้อยู่อบรมด้วยนานเดี๋ยวนี้ชักเอาใหญ่แล้วไม่คิดกรงกลัวพี่ชายตัวเองบ้างหรือไง“พอเหอะ...รีบขึ้นรถกันได้แล้วคุณแม่กับคุณน้านั่งรอนานแล้ว” แผ่นดินเอ่ยพร้อมเดินอุ้มลูกนำหน้าพลอยไพลินไปขึ้นที่รถตู้ลูกแก้วที่เดินรั้งท้ายทุกคนแอบขำพีรพัตรกับจอมขวัญเพื่อนของเธอเชื่อแล้วว่าสองพี่น้องคู่นี้ทะเลาะกันได้ตลอดเวลาเลยจริงๆ เมื่อรถตู้ขับมาจนถึงท้ายไร่ก็ต้องจอดเพราะสุดทางที่รถจะเข้าไปได้แล้วท้ายไร่ของไร่บดินทร์เดชาจะติดต่อกับภูเขาที่มีน้ำตกที่สวยงามมากอยู่แห่งหนึ่งซึ่งเมื่อก่อนทั้งครอบครัวของดวงแขและพิไลจะชอบมาเที่ยวที่นี่บ่อยๆเมื่อครั้งที่ลูกๆของเขายังเด็กแต่เมื่อลูกๆเริ่มโตก็ไม่ค่อยได้มีโอกาสมาสักเท่าไรเพราะต่างคนต่างยุ่ง เมื่อทุกคนเดินมาไม่ไกลมากนักก็มาถึงน้ำตกอันแสนสวยที่เมื่อมองทีไรก็มีแต่ความสดช
“เอ่อ…พี่วิน” จอมขวัญเห็นชายหนุ่มตรงหน้าก็จำได้ทันทีว่าเป็นพี่ชายที่เธอเฝ้าคิดถึงเขาอยู่ตลอดถึงแม้เวลามันจะผ่านไปหลายปีแล้วก็ตามดวงตาอ่อนโยนคู่นี้เธอยังจำมันได้ดีเมื่อจอมขวัญหันไปเห็นชายหนุ่มตรงหน้าก็จำได้ทันทีว่าเป็นพี่ชายที่เธอเฝ้าคิดถึงเขาอยู่ตลอดถึงแม้เวลามันจะผ่านไปหลายปีแล้วก็ตามดวงตาคู่นั้นเธอยังจำมันได้ดี“พี่วิน..นี่ขวัญเองจำขวัญได้ไหม..โอ้ยย..” จอมขวัญที่ดีใจจนลืมเจ็บหญิงสาวรีบดันตัวเองลุกขึ้นเพื่อที่จะเข้าไปหาชายหนุ่มแต่ก็ยังไม่ทันยืนได้สุดตัวก็ต้องล้มลงไปอีกยังดีที่ชายหนุ่มช่วยรับไว้ทันตอนนี้หน้าของทั้งสองใกล้กันจนจอมขวัญอยู่ดีๆก็ถึงกับหน้าแดงหายใจผิดจังหวะดื้อๆเอาซะงั้นก็พี่วินของเธอไม่ใช่เด็กชายธาวินแบบเมื่อก่อนตอนที่ยังเป็นเด็กๆกันอยู่นี่ตอนนี้คนตรงหน้าเธอทั้งหล่อทั้งล่ำแล้วก็ยังดูดีมากๆอีกด้วย“เจ็บตรงไหนบอกพี่มาซิ”“ขวัญเจ็บที่ข้อเท้าค่ะพี่วิน”“แล้วนี่มากับใครทำไมถึงมาเดินอยู่ตรงนี้คนเดียวไม่รู้เหรอว่ามันอันตราย”“ว้ายย..” ธาวินอุ้มหญิงสาวขึ้นโดยที่เธอยังไม่ทันตั้งตัวเพราะดูจากแผลที่ข้อเท้าแล้วเธอคงเดินเองไม่ไหวแน่ๆ“พี่วินจะอุ้มขวัญก็บอกกันก่อนสิคะตกใจหมดเลย” ธ
หลังจากธาวินกลับไปแล้วทุกคนก็เตรียมตัวกลับกันทันทีเพราะยัยหนูชมพูก็เริ่มจะไม่สบายตัวงอแงแล้วด้วยก็เด็กหญิงตัวกลมเอาแต่เล่นทั้งวันไม่ยอมนอนพักพอหมดฤทธิ์ก็เริ่มงอแง พอทุกคนกลับมาถึงบ้านนมนิดก็เตรียมจัดโต้ะอาหารทันทีเพราะเมื่อทุกคนทานเสร็จก็จะได้รีบพักผ่อนเพราะดูท่าคงเหนื่อยกันมาทั้งวันแล้วแผ่นดินและพลอยไพลินขอตัวไปพักก่อนด้วยเห็นว่ายัยหนูน่าจะทั้งง่วงและเพลียมากแล้ว“พี่พอลคะช่วยหยิบทิชชู่เปียกข้างนอกให้พลอยหน่อยสิคะในลิ้นชักในห้องมันหมดแล้วค่ะ”“นี่ครับ..ลูกหลับแล้วเหรอพลอย” แผ่นดินเดินไปหยิบของให้พลอยไพลินก่อนจะเอ่ยปากถามเพราะเมื่อกี้ยังเห็นพลอยไพลินให้นมเจ้าก้อนอยู่ตอนนี้กลับอุ้มลงเปลเสียแล้ว“ค่ะ”“สงสัยยัยหนูคงเหนื่อยวันนี้เล่นทั้งวันแล้วพลอยล่ะเหนื่อยไหม”“อืมก็ไม่เหนื่อยเท่าไรค่ะ.ว๊ายยยยเล่นอะไรคะเนี่ย” จะไม่ให้หญิงสาวตกใจได้อย่างไรเพราะจู่ๆคนเป็นสามีก็เล่นกระโจนเข้ามากอดเธออย่างไม่ทันตั้งตัวฟอดดด “แก้มเมียพี่หอมที่สุดในโลกเลยยยยยยย”“หืมมมคนบ้า” พลอยไพลินที่โดนผู้เป็นสามีกอดหอมอยู่ถึงกับหน้าแดงเขินทำอะไรไม่ถูก“ไหนๆวันนี้พลอยก็ไม่เหนื่อยมากแล้วงั้นวันนี้เรามาทำน้องให้ยั
“แล้วขวัญไม่ทานด้วยกันเหรอ”“ทานสิคะ” ทั้งสองทาข้าวต้มกันไปคุยกันไปตอนนี้ดูคนจะอารมณ์ดีที่สุดก็น่าจะเป็นจอมขวัญเพราะยิ้มให้ชายหนุ่มตรงหน้าไม่ยอมหุบทำเอาชายหนุ่มรู้สึกเกร็งขึ้นบ้างบางครั้งที่หันไปสบตากับเธอ...ถึงตอนเด็กๆจะสนิทกันเล่นด้วยกันได้ทุกอย่างแบบไม่คิดอะไรแต่ใช่ว่าโตมาแล้วเขาจะไม่หวั่นไหวกับคนตรงหน้านี้หรอกนะก็ดูน้องสาวจอมแก่นของเขาตอนนั้นสิโตขึ้นมาไม่คิดว่าจะสวยน่ารักขนาดนี้นี่นา“เอ่อ..วันนี้ขวัญขออยู่ที่นี่ทั้งวันเลยนะคะ”“ไม่ได้หรอกขวัญ...คือวันนี้พี่มีนัดกับเพื่อนน่ะ” ธาวินคิดไว้แล้วว่าเธอต้องมาแบบนี้ตอนเด็กๆเป็นยังไงโตมาก็เป็นแบบนั้นเลยเขาให้เธออยู่ที่นี่ไม่ไดเพราะวันนี้เขามีนัดกับวิเวียนชายหนุ่มจะให้วิเวียนเห็นหญิงสาวอยู่ที่นี่ไม่ได้.. วิเวียนเป็นผู้หญิงที่นิสัยค่อนข้างเอาแต่ใจถ้าเธอเห็นจอมขวัญอยู่ที่นี่เธอต้องไม่พอใจแน่ๆอาจจะทำร้ายจอมขวัญด้วยซ้ำเขาไม่อยากให้จอมขวัญได้รับอันตรายไม่อย่างนั้นถ้าป็นแบบที่เขาคิดจริงเขาต้องทนไม่ได้ที่จอมขวัญโดนทำร้ายแล้วแผนของเขาที่วางเอาไว้คงไม่ราบรื่นแน่“เดี๋ยวพี่ขับรถไปส่งที่บ้านนะจะได้ไม่ต้องเดินให้เมื่อย”“งั้นขวัญอยู่ด้วยได
17.00 น.“อะไรนะ……ยัยขวัญจะยังไม่กลับ” พีรพัตรที่กำลังเตรียมตัวเก็บของกลับพรุ่งนี้เมื่อได้ยินที่น้องสาวตนเองบอกว่าไม่กลับก็ดุน้องสาวเป็นการใหญ่“ค่ะ..ขวัญขออยู่ที่นี่สักพักนะคะคุณป้า” จอมขวัญหลบหน้าพี่ชายของเธอมายืนกอดหลังดวงแขเพื่อขอความช่วยเหลือโดยด่วน“น้องโตแล้วนะตาพรีมให้น้องอยู่ที่สักพักเถอะเดี๋ยวป้าดูแลเองไม่ต้องห่วง” ดวงแขเมื่อเห็นหลานสาวอยากอยู่ที่นี่ต่ออีกสักพักเลยช่วยพูดให้เธอเองรู้ว่าหลานชายของเธอทั้งหวงทั้งห่วงน้องสาวแต่ก็น่าจะรู้ได้ว่าน้องสาวน่ะโตแล้วดูแลตัวเองได้แล้วควรที่จะเลิกหวงซะที“แต่คุณป้าครั....”“เอาเถอะน่าตาพรีมเดี๋ยวน้องอยากกลับก็กลับเองแหละจริงอย่างที่ป้าลูกบอกน้องน่ะโตแล้วเราก็เลิกหวงน้องซะทีเถอะ” พิไลชักเริ่มไม่ไหวกับอาการหวงน้องสาวของลูกชายซะแล้วจากเมื่อก่อนที่เห็นว่าจอมขวัญเด็กจริงๆพี่ชายจะหวงก็ไม่แปลกแต่นี่ลูกสาวเธอก็โตจนถึงวัยทำงานแล้วแต่ก็ยังหวงไม่เลิกเธอจึงคิดว่าต้องปรามลูกชายบ้างซะแล้วเพราะมัวหวงอยู่อย่างนี้มีหวังไม่ได้เห็นลูกสาวตัวเองแต่งงานมีครอบครัวแน่ๆเพราะถ้าหวังจากลูกชายของเธอจะมีครอบครัวคงยาก“ก็ได้ครับ...แต่ถ้าทำตัวไม่ดีผมมารับกลับไปแ
ในห้องนอนของทั้งคู่ตอนนี้มีเสียงครางปนความสุขของทั้งคู่ดังออกมาเบาๆไม่นานภารกิจทำน้องให้ยัยหนูชมพูก็เสร็จสิ้นและผ่านไปด้วยดีชายหนุ่มโอบกอดคนเป็นภรรยาที่นอนหมดแรงเพราะพึ่งผ่านศึกรักที่หนักหน่วงของเขาอยู่ข้างๆมากอดไว้แล้วหลับไปพร้อมกับเธอเช้าวันต่อมาคอนโด XXXX ลูกแก้วและพีรพัตรกลับจากไร่บดินทร์เดชากันตั้งแต่เช้าตรู่ทั้งสองกลับกันมาแค่สองคนโดยคุณหญิงพิไลบอกว่าจะขออยู่ที่นี่กับจอมขวัญสักพักโดยพีรพัตรเองก็เห็นดีเห็นงามด้วยเลยไม่ได้ว่าอะไร เมื่อทั้งสองกลับมาถึงคอนโดต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันพักผ่อนทันทีเพราะพรุ่งนี้ทั้งพีรพัตรและลูกแก้วต้องเดินทางไปดูงานต่างประเทศกันแต่เช้าRrrrrrrrrrrr ลูกแก้วที่วันนี้เพลียจากการนั่งเครื่องกลับมาเมื่อวานและบวกกับการนอนดึกเพราะมัวจัดกระเป๋าเดินทางอยู่ทำให้หญิงสาวนอนตื่นสายเป็นพิเศษเธอตื่นขึ้นมาเพราะเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้นึกขึ้นได้ทันทีว่าวันนี้เธอต้องเดินทางแต่เช้า“ค่า....คุณพรีม”“คุณอีก10นาทีเจอกันข้างล่างนะผมเรียกรถมารับแล้ว”“โอเคค่ะ” ลูกแก้วตอบตกลงคนที่โทรตามโดยที่ยังไม่ได้เตรียมอะไรหลังจากวางสายได้เธอก็เตรียมตัวอาบน้ำทันทีอย่าเรียก