บทที่สามสิบ

  แผ่นดินขับรถออกจากไร่ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงก็มาถึงห้างสรรพสินค้าในตัวเมืองทั้งสองเดินเลือกซื้อของที่แผนกเด็กอ่อนโดยมีแผ่นดินเป็นคนเดินลากรถเข็นตามหลังภรรยาของตนอยู่ไม่ห่าง

“พี่พอลคะเดี๋ยวหยิบแพมเพิสเด็กผู้หญิงไซส์ XXL บนชั้นนี้ให้หน่อยสิคะพลอยเอื้อมไม่ถึงค่ะ”

“ได้สิเอากี่แพ็คเหรอพลอย”

“อืมม..แค่สามแพ็คก็พอค่ะ”  แผ่นดินใช้ความสูงของเขาเอื้อมไปหญิบแพมเพิสที่อยู่บนเชลได้อย่างง่ายดายลงมาใส่ที่รถเข็น

“นี่ลูกเราใส่แพมเพิสไซส์ XXL เลยเหรอยัยหนูนี่ก็ก้นใหญ่เหมือนกันนะไม่รู้เหมือนใคร..ฮ่าๆๆ”

“พี่พอลก็.....ไม่คุยด้วยแล้ว”  พลอยไพลินรู้ทันทีว่าสามีของเธอนั้นแกล้งบอกว่าลูกก้นใหญ่เพื่อที่จะหยอกตัวเธอเองเพราะเขาชอบหยอกเธอว่าก้นใหญ่อยู่บ่อยๆจนตอนนี้เธอถึงกับหน้าแดงและก็แกล้งทำหน้ามุ่ยใส่เขาทันทีแต่ดูท่าสามีเธอก็ยังไม่สลดกลับเดินอมยิ้มตามหลังเธออยู่ห่างๆ

“พลอยชุดนี้น่ารักจังเลยถ้ายัยหนูใส่คงน่ารักน่าดูว่าไหมพี่ซื้อนะ”  แผ่นดินเรียกภรรยาของตนพร้อมชี้ไปที่โซนเสื้อผ้าเด็กผู้หญิงและเดินเข้าไปหยิบชุดสีชมพูฟูฟ่องให้หญิงสาวดู

“ยัยหนูมีชุดเยอะแล้วค่ะพี่พอลอีกหน่อยเดี๋ยวลูกก็โตหนีชุดแล้วยังไม่ต้องซื้อหรอกค่ะ”

“โถ่...พลอยแต่ว่าชุดนี้น่ารักนะอีกอย่างพี่ก็ไม่เคยได้ซื้อของอะไรให้ลูกเลยด้วย”  แผ่นดินตอนนี้ยืนกุมชุดกระโปรงด้วยสีหน้าที่แอบเซ็ง

“ถ้าพี่พอลอยากซื้อก็ได้ค่ะยัยหนูใส่ไซส์80นะคะงั้นเดี๋ยวพลอยไปดูขวดนมด้านโน้นก่อนถ้าพี่พอลเสร็จแล้วก็ตามพลอยมานะคะ”

“ได้ครับ”

พลอยไพลินปล่อยให้ชายหนุ่มเลือกซื้อของอยู่คนเดียวแล้วเธอก็เดินมาเลือกซื้อขวดนมให้ลูกต่อพร้อมเดินไปเลือกซื้อนมผงเผื่อไว้ให้ยัยหนูเพราะตอนนี้เธอก็เริ่มไม่ค่อยมีน้ำนมแล้วด้วยไม่ได้มีเวลาปั๊มอยู่บ่อยๆและลูกเธอก็เข้าเต้าเธอเฉพาะตอนกลางคืนเท่านั้น

พลอยไพลินเลือกของอยู่สักพักก็เสร็จเรียบร้อยแต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววผู้เป็นสามีจะเดินตามเธอมาเธอจึงไปจ่ายเงินแล้วเดินกลับไปดูโซนเสื้อผ้าเด็กแต่ก็ไม่เห็นชายหนุ่มยืนอยู่จึงหยิบมือถือโทรหาเขาทันที

“พี่พอลอยู่ตรงไหนคะ”

“อ๋อ..พี่อยู่ตรงโซนของเล่นเด็กครับจะเสร็จแล้วเดี๋ยวพี่เดินกลับไปหาพลอยเองพลอยรออยู่ที่นั่นนะครับ”

“โอเคค่ะพลอยอยู่ตรงโซนเสื้อผ้าเด็กนะคะ”  แผ่นดินใช้เวลาไม่นานก็เดินกลับมาหาคนเป็นภรรยา

“เสร็จเรียบร้อยแล้วใช่ไหมพลอย”

“ค่ะพี่พอล”

“งั้นเรากลับกันเลยนะ”

“แล้วพี่พอลไม่ได้ซื้อชุดให้ยัยหนูเหรอคะ”

“เอ่อ..พี่ซื้อแล้วแต่พนักงานงานบอกว่ามีจัดส่งให้ถึงบ้านพี่ก็เลยให้เค้าส่งให้น่ะ”

“อ้าวเหรอคะแต่ของนิดเดียวเค้าส่งด้วยเหรอคะ”  พลอยไพลินมีสีหน้าสงสัยที่ห้างนี้ซื้อของนิดเดียวแต่ส่งให้ถึงบ้านด้วยเธอไม่เคยเห็นห้างที่ไหนจะมีแบบนี้เลย

“อืม..ส่งสิพนักงานเป็นคนบอกกับพี่เองว่าจะส่งให้ถึงบ้าน...เรารีบกลับกันเถอะพี่คิดถึงยัยหนูจะแย่แล้ว”

“ค่ะ” 

  แผ่นดินแสร้งเปลี่ยนเรื่องทันทีก็สมควรที่เธอจะสงสัยหรอกที่พนักงานจัดส่งของให้เพราะเขาไม่ได้ซื้อแค่นิดเดียวน่ะสิหมดไปเกือบสองแสนไหนจะเสื้อผ้าลูก..รองเท้าลูก..ของเล่นหลากหลายแบบแถมที่ปูพื้นรองให้เด็กเล่นอีกเขาไม่กล้าบอกหญิงสาวเพราะกลัวโดนเธอดุเอาค่อยให้ของไปถึงบ้านก่อนดีกว่าแล้วค่อยว่ากันอีกที

  ทั้งสองแวะทานอาหารกันสักพักเพราะนี่มันก็เลยเวลาทานอาหารเช้ามานานมากแล้วแผ่นดินจึงเอ่ยปากว่าจะแวะทานอะไรก่อนกลับเพราะกลัวว่าภรรยาของเขาจะเป็นลมเอาเพราะถ้ากลับไปที่บ้านเลยเธอเองก็คงจะง่วนอยู่แต่กับลูกไม่ทานข้าวอีก

  กว่าจะทานข้าวกันเสร็จและกลับมาถึงบ้านก็ปาเข้าไปบ่ายเมื่อกลับมายัยหนูก็นอนหลับปุ๋ยอยู่ในเปลสงสัยนมนิดจับอาบน้ำแน่ๆดูจากการปะแป้งบนแก้มยัยหนูที่ดูเหมือนจะชุบแป้งทอดได้แบบนี้ก็มีแต่นมนิดเพียงคนเดียวเท่านั้น

   แก้มย้วยๆที่กองบนที่นอนเพราะยัยหนูชอบนอนคว่ำทำเอาผู้เป็นพ่ออดใจไม่ไหวต้องหอมสักฟอดใหญ่ๆสักทีหนึ่งจนทำให้เด็กหญิงตัวกลมบนที่นอนขยับมือปัดหน้าตัวเองนิดหน่อยเพราะรู้สึกถึงไรหนวดของผู้เป็นพ่อมาโดนที่แก้มแต่ก็ไม่ได้ทำให้เด็กหญิงขี้เซาตื่นได้

พลอยไพลินเดินเข้ามาในบ้านก็ต้องสะดุดตากับข้าวของมากมายที่กองอยู่หน้าห้องและโซนข้างห้องรับแขกอีกของที่กองอยู่มีทั้งตุ๊กตาของเล่นที่ทั้งที่ลูกสาวของเธอเล่นได้และยังเล่นไม่ได้มีทั้งพื้นรองคลานของเด็กทั้งสไลด์เดอร์เป่าลมแถมมีรถBMคันจิ๋วที่เด็กนั่งได้ขับเคลื่อนได้จริงอีกพอเปิดประตูเข้าไปในห้องก็เห็นดวงแขกับนมนิดกำลังยืนหยิบจับของที่มาใหม่อย่างชุลมุน

“ของอะไรเหรอคะคุณแม่เต็มห้องเลย”

“ก็ของที่ตาพอลให้พนักงานห้างมาส่งไงลูกแต่แม่ว่าตู้ยัยหนูคงไม่พอเก็บแล้วหละดูสิเต็มเลย”

“อะไรนะคะ...ของที่พนักงานเอามาส่งเหรอคะ”

“ใช่จะ..เขาพึ่งกลับไปเมื่อสักครู่นี้เอง”  ดวงแขดูหน้าพลอยไพลินก็รู้ทันทีว่าหญิงสาวไม่รู้เรื่องของนี่เป็นแน่คงจะเป็นฝีมือของพ่อลูกชายตัวดีของเธอคนเดียว

“พลอยขอวางของไว้ตรงนี้ก่อนนะคะเดี๋ยวพลอยมาเก็บค่ะคุณแม่”  พลอยไพลินวางของเรียบร้อยแล้วก็รีบเดินออกจากห้องหมายจะมาถามเรื่องของกับสามีของเธอ

“พี่พอลคะนี่มันอะไรกันคะซื้อของมาตั้งเยอะแยะและทำไมไม่บอกพลอยก่อนคะ”  แผ่นดินที่นั่งอยู่บนโซฟาข้างๆเปลของยัยหนูเมื่อได้ยินเสียงภรรยาตนเองก็รู้ทันทีว่าต้องเตรียมหูชาแน่นอน

“แล้วถ้าพี่บอกพลอยจะยอมให้พี่ซื้อเหรอ”

“ก็ดูสิ่งที่พี่พอลซื้อมาสิคะมันเยอะเกินความจำเป็นไหนจะของเล่นที่ลูกยังเล่นไม่ได้อีก”  ทั้งสองเถียงกันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใครจนเสียงของทั้งคู่ทำให้ลูกสาวที่นอนตัวกลมอยู่ในเปลขยี้หูขยี้ตาเมื่อรู้สึกตัวตื่นก็ส่งเสียงอ้อแอ้ทักทายพร้อมเกาะขอบเปลยืนขึ้นมาส่งยิ้มหวานให้กับทั้งคู่

“ยัยหนู”  แผ่นดินรีบไปอุ้มลูกสาวเข้ามาเป็นตัวช่วยในตอนนี้ทันที