บทที่สามสิบสอง

   ทั้งหมดเดินเข้าไปนั่งคุยกันในบ้านหลังจากพลอยไพลินทำความรู้จักกับพีรพัตรและคุณหญิงพิไลเรียบร้อยแล้วก็ขอตัวต้มข้าวมาป้อนให้ยัยหนูในครัวจอมขวัญและลูกแก้วจึงอาสาเข้าไปทำอาหารในครัวด้วยกันโดยปล่อยให้แผ่นดินดูลูกและก็นั่งคุยอยู่กับพีรพัตรตามประสาหนุ่มๆคุยกันซึ่งตอนนี้ยัยหนูก็ไม่ได้กวนอะไรผู้เป็นพ่อมากนักมัวแต่นอนกลิ้งกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับตุ๊กตาที่ผู้เป็นน้าซื้อให้อย่างไม่มีเบื่อ

“คุณพี่คะหนูพลอยกับหนูแก้วนี่น่ารักทั้งคู่เลยนะคะ”  พิไลที่ออกมานั่งจิบชาที่สวนข้างบ้านกับคุณหญิงดวงแขก็นั่งคุยสารทุกข์สุขดิบกันเรื่อยเปื่อยจนมาถึงเรื่องคนในครอบครัว

“แน่ล่ะพี่ดีใจมากเลยนะที่ได้หนูพลอยมาเป็นลูกสะใภ้ตาพอลถึงเมื่อก่อนจะเจ้าชู้คบผู้หญิงไม่เลือกหน้าแต่ก็ยังดีที่เลือกเมียได้ถูกคน”    ดวงแขพูดพร้อมทำหน้าภูมิใจที่ลูกชายถึงจะเคยเกเรแต่ก็ยังดีที่เลือกคนเข้ามาในครอบครัวได้ถูกคน

“น้องเห็นคุณพี่มีหลานน้องก็อยากจะมีบ้างแล้วล่ะค่ะยัยหนูชมพูก็น่ารักซะเหลือเกิน....คนแก่อยู่บ้านมันก็เหงาแต่ติดตรงที่ว่าตาพรีมก็สนแต่งานไม่เห็นคบใครจริงจังสักที”  พิไลเมื่อเห็นครอบครัวของพี่สาวเธอกลับมาเป็นครอบครัวที่ดูอบอุ่นดังเดิมก็อยากจะมีชีวิตแบบนี้บ้างเงินทองเธอก็มีมากมายแล้วลูกเต้าก็มีงานมีการที่ดีแต่ห่วงอยู่เรื่องเดียวว่าเมื่อไรลูกทั้งสองของเธอจะยอมเป็นฝั่งเป็นฝากับใครสักทีเธอและสามีอยากจะอุ้มหลานอยู่เต็มแก่แล้ว

“แล้วยัยขวัญล่ะป่านนี้ยังไม่มีใครมาจีบอีกหรือไง”  ดวงแขรู้ดีว่าหลานชายของเธอสนแต่งานจริงๆแต่หลานสาวน่ะสิก็เห็นสวยขึ้นมากจากเมื่อก่อนแถมก็อยู่ในวัยทำงานแล้วด้วยจะไม่มีใครมาจีบบ้างหรืออย่างไร

“รายนั้นเค้าก็อยากมีอยู่เหมือนกันล่ะค่ะ...แต่พอผู้ชายคนอื่นรู้ว่ามีพี่ชายเป็นใครก็หนีหายกันหมดก็ตาพรีมเล่นขู่ทุกคนที่มายุ่งกับน้องสาวเลยไม่รู้ว่าจะหวงน้องไปถึงไหน”

“ฮ่าๆๆ..อย่างนี้นี่เองพี่ชายก็หวงน้องสาวเป็นธรรมดานั่นแหละ”  สองพี่น้องคุยกันอยู่พักใหญ่ก็ชวนกันไปเดินชมไร่ต่อเพราะตอนนี้เริ่มจะเย็นแล้วแดดก็ไม่ร้อนเท่าไรจึงชวนกันไปเดินเล่นเหมือนตอนสมัยสาวๆกันสองคน

“นี่พี่คิดจะกลับไปทำงานอีกเมื่อไร”  ทางด้านพีรพัตรถามก็ผู้เป็นพี่ชายที่กำลังนั่งมองลูกสาวตนเองนอนกลิ้งฟัดอยู่กับตุ๊กตาที่เขาแบกขึ้นเครื่องมาจากกรุงเทพเขาเห็นพี่ชายของเขากลับมาเป็นปกติแบบเดิมแล้วตัวเขาเองที่ถามก็เพราะอยากเบางานลงมีเวลาให้กับครอบครัวบ้างเท่านั้นเองแต่ถ้าหากพี่ชายเขายังไม่พร้อมเขาก็ไม่ได้คิดจะว่าอะไรเพราะงานเยอะแค่ไหนเขาก็ไม่เคยเกี่ยงอยู่แล้ว

“ฉันขอเวลาอยู่กับลูกกับเมียอีกสักพักนะพรีมนายเข้าใจฉันหน่อยนะ”

“ผมเข้าใจครับเอาเป็นว่าพี่สบายใจที่จะกลับไปทำงานเมื่อไรก็บอกผมได้นะครับ”  พีรพัตรเห็นแววตาของพี่ชายเขามองไปที่ลูกสาวตัวกลมก็เห็นได้เลยว่าแววตานี้คือแววตาของคนที่กำลังมีความสุขอย่างแท้จริง สองพี่น้องนั่งคุยกันได้สักพักจนได้ยินเสียงของนมนิดก็เข้าไปเรียกทั้งคู่มาทานอาหารซึ่งที่โต๊ะอาหารตอนนี้ก็มีสาวๆแลคุณหญิงทั้งสองนั่งรออยู่แล้ว

“อ้าวสองหนุ่มมากันแล้วเหรอลูก”  พิไลเอ่ยทักขึ้นเมื่อเห็นทั้งลูกชายและหลานชายพึ่งเดินกันออกมา

“พี่พอลขาพรุ่งนี้ขวัญอยากไปเที่ยวที่ท้ายไร่พี่พอลพาขวัญไปหน่อยนะคะ”  เมื่อจอมขวัญเห็นพี่ชายทั้งสองเดินเข้ามาที่โต๊ะอาหารก็เอ่ยปากขอแผ่นดินให้พาไปเที่ยวทันทีแทนที่จะขอพีรพัตรเพราะเธอรู้ดีว่าถ้าขอให้พีรพัตรพาไปก็คงไม่ยอมให้เธอไปอยู่ดี

“เอาสิ.....พี่ก็ไม่ได้ไปท้ายไร่นานแล้วเหมือนกันงั้นพรุ่งนี้ไปกันหมดทุกคนเลยแล้วกันนะครับ”  แผ่นดินรับปากน้องสาวตัวแสบของเขาทันทีเพราะเขาเองก็ไม่ได้ไปเที่ยวที่ท้ายไร่นานมากแล้วเลยถือโอกาสชวนทุกคนไปด้วยเลย

“จะไปเล่นซนอะไรอีกล่ะยัยขวัญ” พีรพัตรเอ่ยขัด

“โถ่...พี่พรีมก็ขวัญโตแล้วนะคะเล่นซงเล่นซนอะไรกันเล่า”

“พอได้แล้วทั้งคู่นั่นแหละโตๆกันแล้วยังถียงกันเป็นเด็กๆอีก”  พิไลเห็นทั้งลูกสาวลูกชายเริ่มที่จะเถียงกันเป็นเด็กๆจึงต้องปรามขึ้นก่อนที่จะมากไปกว่านี้”

“ตาพอลแล้วยัยหนูล่ะ”  ดวงแขเมื่อไม่เห็นหลานสาวตัวเองจึงเอ่ยถามหา

“ยัยหนูหลับไปเมื่อสักพักครับเล่นกับตุ๊กตาที่ลูกแก้วซื้อมาให้จนเพลียหลับคาตุ๊กตาเลย”

“งั้นเหรอสงสัยจะชอบมากเลยนะ”

“ผมว่าวันหลังจะต้องไปซื้อตุ๊กตาที่ยัยหนูชอบมาเพิ่มอีกแล้วล่ะครับ”

“พอเลยค่ะพี่พอล”  พลอยไพลินถึงกับต้องหันไปมองค้อนให้กับสามีของตนที่หาเรื่องจะซื้อของให้ลูกอีกแล้ว

“เอ่อ...ก็ได้พลอยให้ตัวนี้พังก่อนค่อยซื้อ....ก็..ได้..”  แผ่นดินหน้าเจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัดเมื่อโดนภรรยาดุเรื่องที่จะซื้อของฟุ่มเฟือยทำเอาคนที่นั่งร่วมโต๊ะอาหารต่างก็อมยิ้มให้กับอาการกลัวเมียของชายหนุ่ม

เช้าวันต่อมา

“พี่พรีมเร็วๆสิคะ”

“จะรีบไปไหนล่ะยัยขวัญยังไงวันนี้ก็ได้ไปอยู่แล้วท้ายไร่น่ะ”  พีรพัตรที่กำลังแบกลังโฟมเดินตามหลังน้องสาวออกมาเมื่อคนเป็นพี่โดนน้องสาวตัวแสบบอกให้รีบเดินก็ถึงกับต้องเอ่ยปากบ่นไม่รู้อะไรมันจะอยากไปขนาดนั้นไม่ได้สนใจว่าคนเป็นพี่กำลังแบกกล่องอาหารตามหลังอยู่มันหนักขนาดไหนอยากจะไปเที่ยวท่าเดียว