บทที่สามสิบหก

“แล้วขวัญไม่ทานด้วยกันเหรอ”

“ทานสิคะ”

    ทั้งสองทาข้าวต้มกันไปคุยกันไปตอนนี้ดูคนจะอารมณ์ดีที่สุดก็น่าจะเป็นจอมขวัญเพราะยิ้มให้ชายหนุ่มตรงหน้าไม่ยอมหุบทำเอาชายหนุ่มรู้สึกเกร็งขึ้นบ้างบางครั้งที่หันไปสบตากับเธอ...ถึงตอนเด็กๆจะสนิทกันเล่นด้วยกันได้ทุกอย่างแบบไม่คิดอะไรแต่ใช่ว่าโตมาแล้วเขาจะไม่หวั่นไหวกับคนตรงหน้านี้หรอกนะก็ดูน้องสาวจอมแก่นของเขาตอนนั้นสิโตขึ้นมาไม่คิดว่าจะสวยน่ารักขนาดนี้นี่นา

“เอ่อ..วันนี้ขวัญขออยู่ที่นี่ทั้งวันเลยนะคะ”

“ไม่ได้หรอกขวัญ...คือวันนี้พี่มีนัดกับเพื่อนน่ะ”

    ธาวินคิดไว้แล้วว่าเธอต้องมาแบบนี้ตอนเด็กๆเป็นยังไงโตมาก็เป็นแบบนั้นเลยเขาให้เธออยู่ที่นี่ไม่ไดเพราะวันนี้เขามีนัดกับวิเวียนชายหนุ่มจะให้วิเวียนเห็นหญิงสาวอยู่ที่นี่ไม่ได้..

    วิเวียนเป็นผู้หญิงที่นิสัยค่อนข้างเอาแต่ใจถ้าเธอเห็นจอมขวัญอยู่ที่นี่เธอต้องไม่พอใจแน่ๆอาจจะทำร้ายจอมขวัญด้วยซ้ำเขาไม่อยากให้จอมขวัญได้รับอันตรายไม่อย่างนั้นถ้าป็นแบบที่เขาคิดจริงเขาต้องทนไม่ได้ที่จอมขวัญโดนทำร้ายแล้วแผนของเขาที่วางเอาไว้คงไม่ราบรื่นแน่

“เดี๋ยวพี่ขับรถไปส่งที่บ้านนะจะได้ไม่ต้องเดินให้เมื่อย”

“งั้นขวัญอยู่ด้วยได้ไหมคะพี่วิน..ขวัญจะไม่ยุ่งจะไม่กวนพี่วินเลยนะคะ”  สาวเจ้าเอ่ยด้วยสีหน้าและน้ำเสียงออดอ้อน

“ไม่ได้หรอกขวัญอย่าดื้อสิเราโตแล้วนะ”  แม้นอยากจะใจอ่อนเท่าไรแต่ธาวินก็ยอมให้เธออยู่ที่นี่ไม่ได้อยู่ดี

“ก้อ..ด้าย..ค่า”  ธาวินโล่งอกที่กล่อมหญิงสาวให้กลับได้สำเร็จแต่เธอก็ดูแอบงอนเขาอยู่น้อยๆเหมือนกัน

“ไปไหนคะวิน”  ยังไม่ทันที่ธาวินละจอมขวัญจะเดินออกมาจากในบ้านก็ต้องหันขวับตามเสียงแหลมๆที่ดังออกมาทันที

“อ้าววิเวียนทำไมมาแต่เช้าเลยละครับ”

“พอดีวิคิดถึงคุณน่ะค่ะเลยมาหาแต่เช้า...แล้วนี่ใครคะ”

   วิเวียนเดินเข้ามาเกาะขนของธาวินทันทีพร้อมส่งสายตาไม่เป็นมิตรไปที่จอมขวัญเป็นการประกาศให้รู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นของเธอ...จอมขวัญเมื่อเห็นสายตาไม่เป็นมิตรมองมาที่เธอหญิงสาวกลับจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร

“ฉันเป็นน้องที่สนิทมากกก...ของพี่วินแล้วคุณล่ะเป็นใคร”  จอมขวัญพูดพร้อมคว้าแขนของธาวินมาคล้องอีกข้างพร้อมส่งสายตาปะทะกับหญิงสาวตรงข้ามอย่างไม่ยอมลดละ

“ฉันก็เป็นเพื่อนที่สนิทมากกกของธาวินเหมือนกัน”  วิเวียนพูดเสียงลากยาวแกมประชดหญิงสาวที่ยืนคล้องแขนธาวินอยู่อีกข้าง

“อืมมม..ก็เป็นได้แค่เพื่อน”

“นี่แกว่าอะไรยัยหน้าจืดดดด”  จอมขวัญทำท่าเบ้ปากแสร้งพูดประชดอีกฝ่ายว่าเป็นได้แค่เพื่อนแบบลอยๆแต่เมื่ออีกฝ่ายได้ยินก็เกิดอาการปรี๊ดแตกโดยทันที

“พอได้แล้วครับ...เมฆมาพาคุณวิเวียนไปรอที่ห้องรับแขก”

“ครับพี่วิน”  ธาวินเห็นท่าไม่ดีเลยต้องรีบปรามทั้งสองทันทีพร้อมเรียกเมฆินให้มาพาวิเวียนไปรอเขาที่ห้องรับแขกแล้วตัวเขาเองก็พาจอมขวัญไปส่งที่ไร่บดินทร์เดชาทันที

“วินจะไปไหนคะ...จะพายัยนั่นไปไหน”

“มารอพี่วินที่ห้องรับแขกก่อนนะครับคุณวิเวียนเดี๋ยวเขาไปส่งคุณจอมขวัญแล้วคงรีบกลับมา”  เมฆินเมื่อเห็นอาการของวิเวียนที่แสดงออกอยู่ตอนนี้เขาล่ะอยากให้งานมันเสร็จไปเร็วๆเหลือเกิน

   วิเวียนเมื่อตามธาวินไปไม่ได้ก็ได้แต่ยืนดีดดิ้นอยู่หน้าบ้านพร้อมเดินไปนั่งรอที่ห้องรับแขกอย่างไม่พอใจเท่าไรนัก

“ยัยป้านั่นเป็นเพื่อนพี่วินจริงเหรอคะพี่วินไปคบกับคนนิสัยแบบนี้ได้ยังไงคะ”   เมื่อขึ้นมานั่งบนรถได้จอมขวัญก็หน้ามุ่ยบ่นอุกเธอรู้สึกไม่ชอบหน้าวิเวียนอย่างมากก

“พี่กับเธอแค่ทำธุรกิจด้วยกันพี่ส่งผลไม้ในสวนไปแปรรูปที่โรงงานของวิเวียนเราเลยรู้จักกัน”

“เหมือนยัยนั่นไม่ได้อยากเป็นแค่เพื่อนพี่วินเลยนะคะ”

“ทำเป็นรู้ดีนะเรา”   ธาวินเมื่อเห็นหญิงสาวที่นั่งข้างๆทำหน้าบูดบึ้งก็อดขำไม่ได้เขาใช้มือยีหัวจอมขวัญเหมือนที่เคยทำตอนเด็กๆแต่ความรู้สึกตอนนี้มันไม่ได้เหมือนตอนเด็กๆเลยสักนิดเขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน

   จอมขวัญตอนนี้ก็ได้แต่นั่งหน้าแดงก้มหน้างุดทำอะไรไม่ถูกเมื่อครู่ยังนั่งบ่นหน้ามุ่ยอยู่เลยแต่เมื่อธาวินอ่อนโยนด้วยแบบตอนเด็กๆที่เขาเคยทำอาการบ่นหน้ามุ่ยก็เปลี่ยนเป็นนั่งก้มหน้าเขินแทน

   ธาวินขับรถมาได้ไม่นานก็มาถึงหน้าบ้านใหญ่ของไร่บดินทร์เดชา

“พี่วินจะกลับเลยเหรอคะ”  จอมขวัญเมื่อเห็นธาวินเดินลงรถมาเปิดประตูให้เธอก็ถามชายหนุ่มเสียงอ้อนทันที

“พี่ต้องกลับไปคุยธุระให้เรียบร้อยพี่ไปก่อนนะ”

“ก็ได้ค่ะ..งั้นพรุ่งนี้เดี๋ยวขวัญไปหาใหม่นะคะ”

“อ้าวพ่อวินมาส่งน้องเหรอลูก”

“ครับคุณหญิง”  พิไลออกมาเดินเล่นที่หน้าบ้านก็เห็นรถยนต์คันหรูขับเข้ามาในไร่เมื่อรถขับมาจอดที่หน้าบ้านเธอจึงเห็นว่าเป็นธาวินที่ขับรถมาส่งจอมขวัญและกำลังจะกลับพอดีเธอเลยถือโอกาสเดินเข้ามาทักทาย

“แล้วนี่จะกลับแล้วเหรอจ้ะ”

“ครับ...ผมต้องกลับไปคุยงานต่อผมลากลับก่อนนะครับ”

“จ้ะๆ”  ธาวินไหว้ลาพิไลแล้วขับรถกลับทันทีเพราะอยากจะคุยธุระกับวิเวียนให้มันเสร็จๆไปเขาเองไม่อยากให้เธออยู่ที่บ้านของเขานานเพราะกลัวว่ามันจะดูไม่ดีและอีกอย่างถ้าเสี่ยวันชัยรู้ว่าลูกสาวไปมาหาสู่กับเขาบ่อยคงจะโดนเสี่ยเพ่งเล็งเป็นพิเศษแน่เพราะเสี่ยวันชัยก็ค่อนข้างหวงลูกสาวเหมือนกัน

    เขาเองไม่ได้อยากสนิทกับวิเวียนสักเท่าไรแต่มันก็เป็นทางเดียวที่จะทำให้เข้าถึงข้อมูลของเสี่ยวันชัยได้ง่ายขึ้นเพราะหญิงสาวชอบมาเล่าเรื่องที่บ้านให้ฟังอยู่บ่อยๆว่าเธอเหงาพ่อไม่ค่อยอยู่บ้านชอบบอกเธอว่าไปดูงานต่างจังหวัดและหายไปทีละหลายๆวันโดยติดต่อไม่ได้

    เขาเชื่อว่าวิเวียนไม่รู้ว่าเสี่ยวิชัยทำผิดกฏหมายเพราะดูจากที่เขาเริ่มคุยเพื่อตีสนิทกับเธอเขาชอบถามเรื่องครอบครัวเธออยู่บ่อยๆจากที่เธอเล่าให้ฟังเขาก็พอจะรู้ว่าไอ้นิสัยเอาแต่ใจของวิเวียนเกิดขึ้นได้อย่างไรเพราะเสี่ยวันชัยใช้เงินเลี้ยงลูกสาวแต่ไม่ได้ให้ความอบอุ่นเลยทำให้เธอเป็นเด็กที่เอาแต่ใจอยากได้อะไรก็ต้องได้และเขาก็รู้อีกว่าเสี่ยวิชัยเปิดโรงงานแปรรูปผลไม้เพราะเอาไว้ใช้บังหน้าโดยให้ลูกสาวดูแลแทน....หลังจากที่เขาแสร้งตีสนิทกับวิเวียนมาสักพักเขาก็เริ่มได้ข้อมูลมากขึ้นและคิดว่าจะจบคดีนี้ได้ในเวลาเร็วๆนี้