บทที่สามสิบห้า

  หลังจากธาวินกลับไปแล้วทุกคนก็เตรียมตัวกลับกันทันทีเพราะยัยหนูชมพูก็เริ่มจะไม่สบายตัวงอแงแล้วด้วยก็เด็กหญิงตัวกลมเอาแต่เล่นทั้งวันไม่ยอมนอนพักพอหมดฤทธิ์ก็เริ่มงอแง

  พอทุกคนกลับมาถึงบ้านนมนิดก็เตรียมจัดโต้ะอาหารทันทีเพราะเมื่อทุกคนทานเสร็จก็จะได้รีบพักผ่อนเพราะดูท่าคงเหนื่อยกันมาทั้งวันแล้วแผ่นดินและพลอยไพลินขอตัวไปพักก่อนด้วยเห็นว่ายัยหนูน่าจะทั้งง่วงและเพลียมากแล้ว

“พี่พอลคะช่วยหยิบทิชชู่เปียกข้างนอกให้พลอยหน่อยสิคะในลิ้นชักในห้องมันหมดแล้วค่ะ”

“นี่ครับ..ลูกหลับแล้วเหรอพลอย”  แผ่นดินเดินไปหยิบของให้พลอยไพลินก่อนจะเอ่ยปากถามเพราะเมื่อกี้ยังเห็นพลอยไพลินให้นมเจ้าก้อนอยู่ตอนนี้กลับอุ้มลงเปลเสียแล้ว

“ค่ะ”

“สงสัยยัยหนูคงเหนื่อยวันนี้เล่นทั้งวันแล้วพลอยล่ะเหนื่อยไหม”

“อืมก็ไม่เหนื่อยเท่าไรค่ะ.ว๊ายยยยเล่นอะไรคะเนี่ย”  จะไม่ให้หญิงสาวตกใจได้อย่างไรเพราะจู่ๆคนเป็นสามีก็เล่นกระโจนเข้ามากอดเธออย่างไม่ทันตั้งตัว

ฟอดดด  “แก้มเมียพี่หอมที่สุดในโลกเลยยยยยยย”

“หืมมมคนบ้า”  พลอยไพลินที่โดนผู้เป็นสามีกอดหอมอยู่ถึงกับหน้าแดงเขินทำอะไรไม่ถูก

“ไหนๆวันนี้พลอยก็ไม่เหนื่อยมากแล้วงั้นวันนี้เรามาทำน้องให้ยัยหนูกันเถอะนะ”

“หืม…พี่พอลล..”   ชายหนุ่มใช้จังหวะที่ภรรยาเขาที่กำลังเขินดึงผ้าห่มคลุมร่างของเขาและเธอและเริ่มปฏิบัติการทำน้องให้ยัยหนูชมพูทันทีวันนี้ทางปลอดโปร่งเพราะยัยหนูเล่นเพลียมาทั้งวันคงไม่ตื่นมากลางดึกแน่นอน

เช้าวันต่อมา

“ยัยขวัญ....จะไปไหนแต่เช้าลูก”  พิไลเมื่อเห็นลูกสาวของตนเองกำลังเดินถือปิ่นโตใบใหญ่เดินออกไปหน้าบ้านก็ต้องเอ่ยถามว่าจะไปไหนแต่เช้าเพราะปกติวันหยุดสบายๆไม่ได้มีนัดที่ไหนลูกสาวของเธอเองจะไม่ค่อยตื่นเช้าสักเท่าไร

“จะไปบ้านพี่วินค่ะคุณแม่ขวัญจะเอาข้าวต้มที่นมนิดทำไปฝากพี่วินน่ะค่ะ”

“รีบไปรีบมานะลูก”

“ค่ะคุณแม่”   พิไลยืนอมยิ้มส่ายหัวให้กับความรีบของลูกสาวของตนเองอยู่หน้าบ้านไม่รู้จะรีบอะไรขนาดนั้น

    จอมขวัญเดินออกจากบ้านมาไม่ถึงสิบนาทีก็มาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านของธาวินเธอจำได้ว่าตอนนั้นบ้านหลังนี้ที่หน้าบ้านจะเป็นร้านขายขนมของป้าวารีเมื่อเธอมาที่นี่ทีไรเธอก็จะได้กินขนมอร่อยๆของป้าวารีฟรีตลอดแต่ที่เธอเห็นตอนนี้บ้านหลังนี้เปลี่ยนไปมากบ้านดูแต่งใหม่สวยขึ้นเยอะแถมดูร่มรื่นมากๆอีกด้วย

“เอ่อคุณผู้หญิงมาหาใครครับ”   เมฆินเมื่อเห็นหญิงสาวหน้าหวานยืนถือปิ่นโตอยู่หน้าบ้านของผู้เป็นนายก็เดินเข้ามาถามเพราะปกติไม่เคยเห็นใครเข้ามาที่นี่บ่อยเท่าไรนัก

“ขวัญมาหาพี่วินค่ะ”

“ได้ครับเดี๋ยวผมเข้าไปบอกพี่วินให้”

“ขอบคุณค่ะ”  หลังจากที่เมฆินคุยกับหญิงสาวเสร็จเข้าก็เดินไปเคาะประตูห้องของธาวินทันที

ก๊อกๆๆๆ

“เข้ามา”

“พี่วินครับมีผู้หญิงมาหาคุณเธอน่าจะชื่อขวัญอะไรนี่แหละครับเธอยืนรอคุณอยู่หน้าบ้าน”

“ห้ะ....ขวัญมา..เมฆนายห้ามหลุดปากออกไปให้เธอรู้เด็ดขาดนะว่าพวกเราเป็นใครถ้าเธอถามอะไรให้เธอรู้แค่ว่าอยู่ที่นี่นายคือคนทำสวนส่วนฉันคือเจ้าของสวนเท่านั้น”

“ครับพี่วิน....แต่ตอนเช้านี้พี่มีนัดกับคุณวิเวียนนี่ผมเกรงว่าถ้าเธอมาเจอผู้หญิงมาหาพี่จะไม่ค่อยดีต่อแผนของเราเท่าไร”

“เอาน่าฉันจัดการเองให้เธอรอที่ห้องรับแขกเดี๋ยวฉันออกไป”  ธาวินไม่คิดว่าหญิงสาวจะมาหาเขาถึงที่นี่แต่เช้าจึงรีบแต่งตัวและออกไปหาเธอทันทีที่เมฆินลูกน้องในหน่วยของเขาออกไปจากห้อง

    หลังจากธาวินเรียนจบที่อิตาลีเขาเองก็อยู่ช่วยงานบริษัทของลุงเขาสักพักก็กลับมาที่ประเทศไทยแล้วมาสมัครเป็นหน่วยสืบราชการลับโดยป้าของเขาเองก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเขาให้เหตุผลว่าอยากจะทำงานรับใช้ชาติ

    ธาวินและเมฆินเป็นหน่วยสืบราชการลับที่ทางการส่งมาให้สังเกตุการณ์ที่นี่เพราะที่นี่เป็นพื้นที่ที่เป็นไร่ติดภูเขาหลายลูกทำให้มีการขนยาเสพติดกันอยู่บ่อยครั้งข้าราชการที่นี่ก็รับใต้โต้ะเป็นพวกของคนที่ทำผิดกฎหมายกันแทบทุกคนใครไม่ยอมรับก็อยู่ไม่ได้กันหลายคนบางคนหายไปโดยไร้ร่องรอยบางคนอยู่ดีๆก็ลาออกกะทันหันบางคนก็โดนสั่งย้ายจนทางการต้องสั่งให้พวกเขามาทำคดีที่นี่

   ตอนนี้ธาวินแกล้งไปแสร้งตีสนิทกับวิเวียนลูกสาวของเสี่ยวันชัยที่เป็นผู้มีอิทธิพลที่นี่และดูท่าว่าวิเวียนจะพอใจในตัวชายหนุ่มมากเสียด้วย

   เสี่ยวันชัยถึงจะอยู่คนละอำเภอกับคนที่นี่แต่อิทธิพลแกก็ครอบคลุมไปเกือบทั่วทั้งจังหวัดลูกน้องของธาวินเองสืบได้ว่าคนที่บงการเรื่องทั้งหมดคือเสี่ยวันชัยธุรกิจผิดกฏหมายที่เกิดขึ้นทีนี่มีเสี่ยวันชัยเป็นหัวเรือใหญ่ที่เคยจับได้ก็เป็นแค่ระดับหางๆไม่สามารถที่จะสาวไปถึงตัวการใหญ่ได้ทำให้เขาเองต้องใช้วิธีแฝงตัวเข้าไปในรังโจรเพื่อที่จะค้นหาหลักฐานมามัดตัวคนทำผิดให้จนได้

“มาหาพี่แต่เช้าเลยมีอะไรหรือเปล่าขวัญ”   ชายหนุ่มเดินออกมาก็เห็นหญิงสาวนั่งรอเขาอยู่ที่โซฟารับแขกแถมที่บนโต้ะก็มีปิ่นโตใบใหญ่วางไว้อยู่ด้วย

“พี่วินทำไมออกมาช้าจังคะ...ขวัญเอาข้าวต้มแสนอร่อยที่นมนิดทำมาให้พี่วินค่ะมากินสิคะข้าวต้มจะเย็นหมดแล้ว”

   จอมขวัญเมื่อเห็นพี่วินของเธอเดินออกมาก็รีบลุกจากโซฟาขึ้นมาดึงแขนชายหนุ่มไปนั่งที่โต้ะพร้อมเปิดปิ่นโตที่มีข้าวต้มหมูร้อนๆสูตรอร่อยของนมนิดให้คนตรงหน้าดูทันที

“หืม..รสชาติยังเหมือนเดิมไปเปลี่ยนเลย”  เมื่อธาวินได้ตักข้าวต้มอุ่นๆเข้าปากก็ทำให้นึกถึงตอนสมัยเด็กๆอีกครั้งเพราะเขาก็ได้ชิมข้าวต้มฝีมือนมนิดอยู่บ่อยๆเมื่อพีรพัตรและแผ่นดินชวนไปเล่นที่บ้าน

“นมนิดฝากบอกว่าให้พี่วินทานให้หมดเลยนะคะ”