บทที่สี่สิบเอ็ด

“ให้ผมช่วยดูเท้าให้ไหมครับดูมันเริ่มบวมแล้วนะครับ”   ลูกแก้วเห็นเจคอปกำลังก้มลงดูที่เท้าของเธอหญิงสาวก็หันหนีเพราะกลัวคนอื่นจะมองไม่ดีอีกอย่างเธอก็พึ่งรู้จักกับเขาจะมาถึงเนื้อถึงตัวกันมันทำให้เธอไม่สบายใจที่จะให้ช่วยเท่าไร

“ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวนั่งอีกสักพักคงหายปวดค่ะ”

“งั้นเดี๋ยวผมนั่งเป็นเพื่อนนะครับ”

“ได้ค่ะ”

   ทั้งเจคอปและลูกแก้วนั่งคุยกันสักพักพีรพัตรก็เดินออกจากในงานมาเมื่อเห็นว่าลูกแก้วอยู่กับใครเขาถึงกับควันออกหูอุตส่าห์ให้เธอมานั่งรอหน้างานจะได้ไม่ไปเจอพวกเสือพวกตะเข้ที่ในงานแล้วยังมิวายมาเจอนอกงานอีกคนที่เธอนั่งอยู่ด้วยเป็นเพื่อเขาก็จริงแต่ก็ได้ชื่อว่าตัวพ่อเรื่องผู้หญิงเหมือนกัน

“กลับกันเถอะคุณ”

“เอ่อ..”  พีรพัตรเดินเข้าดึงมือลูกแก้วที่กำลังนั่งอยู่โดยที่เธอไม่ทันตั้งตัวทำเอาเธองงเล็กน้อยไม่รู้ว่าเขาจะรีบไปไหนเหมือนกัน

“ไงเพื่อนไม่เจอกันนานเลยนะ”

“อืม..ฉันกลับก่อนนะ”   เจคอปเห็นพีรพัตรเดินเข้ามาด้วยอาการไม่พอใจก็รู้ทันทีว่าผู้หญิงคนนี้เขาห้ามยุ่งเขาจึงรู้สึกเสียดายนิดหน่อยแต่ผู้หญิงในสต็อคของเขามีให้เลือกมากมายอยู่แล้วพลาดคนนี้ไปก็ไม่เห็นเป็นไร

“คุณพรีมเดินช้าๆหน่อยสิคะแก้วเจ็บเท้าค่ะ”

“อืมม”

“ว้าย..”   พีรพัตรดึงมือลูกแก้วให้เดินตามด้วยอารมณ์โมโหจึงลืมไปสนิทเลยว่าเธอเจ็บเท้าอยู่ด้วยความที่อยากพาเธอออกจากตรงนั้นโดยเร็วเขาจึงถือวิสาสะอุ้มเธอเดินไปขึ้นรถเลยละกัน

“เอ่อ....ขอบคุณค่ะ”   พีรพัตรอุ้มหญิงสาวขึ้นมานั่งบนรถตู้คันหรูเขาถอดเสื้อสูทของตัวเองคลุมให้เธอและกลับโรงแรมกันทันทีระหว่างทางทั้งสองไม่ได้คุยอะไรกันมีแต่ลูกแก้วที่นั่งแอบดูอาการของชายหนุ่มที่ตอนนี้ดูแปลกๆทั้งยังนั่งไม่อยู่สุขหน้าชายหนุ่มก็เริ่มแดงผิดปกติอีกต่างหาก

“คุณพรีมเป็นอะไรหรือเปล่าคะ...สีหน้าคุณดูไม่ดีเลยนะคะ”

ไม่นานนักทั้งคู่มาถึงโรงแรมลูกแก้วก็สังเกตอาการของชายหนุ่มก็ดูเหมือนจะหนักขึ้นเรื่อยๆเธอจึงตัดสินใจถามเขาออกไปเผื่อว่าจะช่วยอะไรได้บ้าง

“เปล่าผมไม่ได้เป็นอะไร....งั้นผมขอตัวเข้าห้องก่อนนะคุณ”   พีรพัตรที่รู้ตัวตั้งแต่อยู่บนรถว่าตัวเองโดนวางยาจึงพยายามจะข่มตัวเองไม่ให้ออกอาการเขาคิดว่าน่าจะเป็นวายแก้วนั้นที่เบลล่าส่งให้เขาดื่มแน่ๆ

  เขาไม่น่าไว้ใจเธอเลยเพราะก็รู้อยู่ว่าเธอคิดยังไงกับเขาแต่ก็ไม่คิดว่าเธอจะใช้วิธีนี้เพื่อที่จะสร้างสัมพันธ์ยิ่งคิดยิ่งโมโหตัวเองที่เสียรู้เธอเสียได้ดีที่ยังปลีกตัวกลับมาก่อน

“ค่ะ”   พีรพัตรข่มใจประคองลูกแก้วมาส่งที่หน้าห้องแล้วเขาก็รีบเดินกลับไปที่ห้องของตัวเองเมื่อเข้าห้องมาได้ชายหนุ่มรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำและเปิดน้ำรดตัวดับความร้อนหวังว่ามันจะพอลดความต้องการของเขาได้แต่ไม่เลยเหมือนมันจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆด้วยซ้ำ

   ลูกแก้วเข้าห้องมาก็พึ่งนึกได้ว่าลืมคืนเสื้อสูทให้กับชายหนุ่มคิดได้ดังนั้นเธอจึงตั้งใจว่าจะเดินเอาไปคืนเขาเลยและถือโอกาสดูอาการของเขาด้วยว่าเป็นอย่างไรบ้างด้วยความกังวลใจในอาการไม่ปกติของพีรพัตรตั้งแต่นั่งรถกลับมาแล้ว

ก๊อกๆๆ

“มีอะไรหรือเปล่าคุณ”  ชายหนุ่มได้ยินเสียงเคาะประตูที่มันดังอยู่ยังไม่ยอมหยุดเขาจึงใช้ผ้าขนหนูพันท่อนล่างแล้วเดินออกมาดูที่ตาแมวว่าเป็นใครเมื่อพบว่าเป็นลูกแก้วเขาจึงไม่เปิดประตูเพราะกลัวว่าจะควบคุมตัวเองไม่ได้ได้แต่ส่งเสียงถามเธอออกไป

“คือแก้วเอาเสื้อมาคืนคุณค่ะ...คุณพรีมเปิดประตูให้แก้วหน่อยสิคะดูน้ำเสียงคุณไม่ดีเลยนะคะ”

“คืนตอนเช้าก็ได้คุณ”

“คุณพรีมน้ำเสียงคุณไม่ดีเอาซะเลยนะคะขอแก้วเข้าไปดูคุณหน่อยนะคะ”   ลูกแก้วเมื่อเห็นคนข้างในไม่เปิดประตูยิ่งทำให้เธอร้อนใจเข้าไปใหญ่น้ำเสียงที่เขาถามเธอนั้นยังดูติดๆขัดๆอีกต่างหากเธอจึงรู้สึกเป็นห่วงคนข้างในเหลือเกินกลัวว่าเขาจะเป็นอะไรร้ายแรง

“ไหนเสื้อเอามาสิคุณ”  พีรพัตรเปิดประตูพร้อมยื่นมือขอเสื้อจากหญิงสาว

“นี่ค่ะ...คุณพรีมไหวไหมคะเนี่ย...ว้ายยยย”  พีรพัตรดึงมือหญิงสาวที่กำลังยื่นเสื้อคืนให้เขาอยู่หน้าห้องแบบที่เธอไม่ทันตั้งตัวและปิดประตูทันทีในตอนนี้เขาควบคุมอารมณ์ของตนเองไม่อยู่แล้ว

ยิ่งชุดที่เธอใส่อยู่ตอนนี้มันก็ช่างปลุกอารมณ์เขาให้พลุ่งพล่านดีเหลือเกินเขาดึงเธอเข้ามาข้างในห้องด้วยแรงดึงของเขาบวกกับที่เท้าเธอเจ็บทำให้หญิงสาวเซถลาเข้ามาอยู่ในอ้อมอกของเขาอย่างง่ายดาย

“คุณพรีมเป็นอะไรคะเนี่ยย”  หญิงสาวตกใจกับการกระทำของคนตรงหน้าอยู่ไม่น้อยที่จู่ๆก็ดึงเธอเข้ามาแบบไม่ทันตั้งตัว

“ช่วย..ยยผม.มม...ด้วย...ผม..โดน..วางยา”

“อื้ออ”  ด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่านความต้องการในตัวเขามันควบคุมไม่ได้แล้วว่าจบเขาจึงประกบจูบเธออย่างเร่าร้อนและหนักหน่วงทำเอาหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมอกของเขารีบยกกำปั้นทุบหน้าอกแกร่งของเขาเป็นการประท้วง

ปึกๆๆๆ ปึกๆๆๆๆ

ชายหนุ่มดันตัวของหญิงสาวไปที่เตียงของเขาพร้อมทิ้งตัวลงนอนทับเธอบนเตียงนุ่มๆโดยที่หญิงสาวก็ยังดิ้นประท้วงอยู่เมื่อเธอยิ่งดินชุดเกาะอกที่เธอใส่มันก็เผยเห็นเนินอกที่มันใหญ่เกินตัวของเธอชัดขึ้นแขนของชายหนุ่มกอดกะชับตัวคนที่อยู่ข้างล่างไว้อย่างแนบแน่นไม่ยอมให้ดีดดิ้นประท้วงเขาได้

   คนตัวเล็กที่อยู่ด้านร่างเริ่มรู้สึกอึดอัดหายใจไม่ออกเลยเปิดปากทำให้คนตัวโตได้ฉกฉวยโอกาสแทรกลิ้นเรียวเข้ามาสำรวจในปากอันแสนหวานของเธอทุกซอกทุกมุม

   ด้วยชั่วโมงบินที่สูงกว่าของชายหนุ่มก็สามารถเล้าโลมหญิงสาวให้คล้อยตามเขาอย่างว่าง่ายเมื่อเห็นอีกฝ่ายเริ่มอ่อนลงชายหนุ่มจึงใช้มืออีกข้างรีบถอดชุดของเธอออกไปอย่างง่ายดาย

   เขาจูบพรมบนตัวของเธอแทบจะทุกซอกทุกมุมทำให้ร่างบางที่ไม่ประสีประสากับเรื่องแบบนี้เพราะไม่เคยหญิงสาวค่อยๆอ่อนลงเรื่อยๆเผลอไผลกับรสสวาทที่วาบหวามของเขาอย่างปฏิเสธไม่ได้

  ตอนนี้หญิงสาวเริ่มกำลังสับสนกับตัวเองที่ในสมองนั้นสั่งให้ขัดขืนคนตัวโตที่รังแกเธออยู่แต่ช่างขัดกับร่างกายเธอเหลือเกินที่ดูจะคล้อยตามเขาทุกอย่าง

  ด้วยฤทธิ์ยาที่ทำให้ชายหนุ่มที่กำลังตักตวงความสุขจากร่างบางรุนแรงขึ้นเรื่อยๆตอนนี้เธอทำอะไรไม่ได้ก็ได้แต่ปล่อยให้น้ำตาเม็ดใสๆไหลออกมาเท่านั้นกว่าเพลิงสวาทของชายหนุ่มจะจบลงก็เล่นเอาหญิงสาวแทบสลบหมดแรงนอนหลับอยู่คาเตียง