บทที่สี่สิบแปด

“อืม..ยัยหนู”   แผ่นดินรู้สึกตัวตื่นเพราะแรงฝ่ามือของลูกสาวที่กำลังตีหน้าเขาอยู่จึงใช้แขนทั้งสองข้างรวบตัวลูกสาวตัวกลมของเขามากอดไว้บนอกและเริ่มการทำโทษลูกสาวด้วยการใช้ไรหนวดฟัดไปที่แก้มพองๆก่อนจะพลิกตัวกลับมาฟัดที่พุงกลมๆของเจ้าก้อนอีกที

“อร๊าย...แอ้.เฮ่อๆ”

“พอแล้วค่ะพี่พอลเลิกแกล้งยัยหนูได้แล้วค่ะลูกหัวเราะจนจะไม่มีเสียงอยู่แล้ว”   พลอยไพลินที่เห็นคนเป็นสามีกำลังแกล้งลูกสาวหัวเราะจนจะไม่มีเสียงอยู่แล้วจึงส่งเสียงปรามคนตัวโตซะหน่อย

“โถ่พลอย..ก็พลอยปล่อยให้ยัยหนูแกล้งพี่ก่อนทำไมล่ะ”

“พี่พอลจะมาโทษพลอยไม่ได้นะคะก็พี่พอลตื่นสายเองพลอยก็เลยปล่อยให้ยัยหนูก็เลยปลุกเท่านั้นเองค่ะ”  พลอยไพลินแสร้งพูดก่อนจะอมยิ้มแล้วมองไปทางอื่น

“พี่รู้สึกมึนๆหัวน่ะพลอยพี่ขอนอนต่ออีกสักพักนะ”  วันนี้แผ่นดินรู้สึกมึนหัวอ่อนล้าอ่อนเพลียผิดปกติเขาเลยตื่นสายไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรเหมือนกันปกติก็ไม่เคยเป็นแบบนี้เลยคิดว่าจะนอนต่ออีกสักพักก็อาการก็คงจะดีขึ้นเอง

“พี่พอลเป็นอะไรหรือเปล่าคะไปหาหมอดีไหม”   เมื่อเห็นผู้เป็นสามีหน้าซีดผิดปกติแถมยังบ่นว่ามึนหัวขอนอนต่ออีกเธอเห็นท่าไม่ดีเพราะปกติเธอก็ไม่เคยเห็นคนที่แข็งแรงแบบเขาจะมีอาการแปลกๆแบบนี้เลยจึงอยากที่จะให้ชายหนุ่มไปให้หมอตรวจดูอาการเพราะกลัวว่าจะเป็นอะไรร้ายแรง

“ไม่เป็นไรหรอกพลอยพี่ว่าจะนอนอีกสักพักอาการคงดีขึ้นเอง”

“ค่ะงั้นพี่พอลนอนต่อเลยนะคะพลอยจะพายัยหนูไปหาคุณแม่ก่อนค่ะ”   พลอยไพลินอุ้มยัยหนูไปให้กับนมนิดและคนเป็นย่าวันนี้เธอต้องฝากพวกท่านเลี้ยงเพราะเธอตั้งใจว่าเธอจะเป็นคนเข้าครัวกับคุณหญิงพิไลเพราะจะทำกับข้าวและขนมของโปรดของลูกแก้วที่จะกลับมาพร้อมพีรพัตรหลังจากที่ไม่เจอน้องสาวมาหลายเดือนก็อยากจะทำอะไรอร่อยๆให้น้องสาวได้ทานเป็นการต้อนรับ

ช่วงเที่ยงของวัน

“คุณแม่ครับเห็นพลอยบ้างไหมครับ”  แผ่นดินเดินออกมาจากห้องนอนเป็นเวลาเกือบเที่ยงเมื่อเดินออกมาก็เห็นผู้เป็นแม่กำลังนั่งเลี้ยงลูกของเขาอยู่กับนมนิดแปลกใจว่าภรรยาของตนไปไหนตั้งแต่เดินอกมาก็ไม่เห็น

“หนูพลอยเข้าครัวทำอาหารกับน้าพิไลน่ะวันนี้ตาพรีมกับหนูแก้วกลับมาที่นี่สองคนนั้นเลยขอเข้าครัวทำอาหารต้อนรับซะหน่อย”

“อ๋อครับ”   เมื่อได้ยินดังนั้นก็นั่งลงเล่นกับลูกอยู่สักพักก็รู้สึกเวียนหัวขึ้นมาดื้อๆทั้งที่คิดว่าตนเองหายดีแล้วแท้ๆ

“เป็นอะไรหรือเปล่าตพรีมหน้าซีดๆ”  ดวงแขสังเกตุเห็นอาการของลูกชายตั้งแต่เดินมาทีแรกแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรแต่เมื่อเห็นว่าอาการท่าจะไม่ดีเลยต้องเอ่ยปากถามสักหน่อย

“ผมเวียนหัวนิดหน่อยครับคุณแม่”

“มาๆงั้นส่งยัยหนูมาให้แม่แล้วไปพักเถอะ”

“ครับเดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับ”   ชายหนุ่มเดินกลับห้องอีกรอบด้วยอาการมึนจนดวงแขเห็นท่าไม่ดีเลยเข้าไปเรียกลูกสะใภ้ของตนให้เข้าไปดูอาการของลูกชายตัวเองหน่อย

“หนูพลอย”

“คะคุณแม่”

“แม่ว่าเข้าไปดูอาการของตาพอลหน่อยนะลูกเห็นเดินออกมาจากห้องก็สายโด่งแล้วยังบ่นมึนหัวแม่เลยให้กลับไปนอนพักน่ะ”

“เมื่อเช้าพี่พอลก็บ่นเวียนหัวตั้งแต่ตื่นแล้วนะคะเดี๋ยวพลอยรีบไปดูเดี๋ยวนี้เลยค่ะ”  ว่าจบก็รีบถอดผ้ากันเปื้อนล้างไม้ล้างมือแล้วรีบเดินออกไปจากห้องครัวเพื่อที่จะเข้าไปดูอาการของสามีตัวเองด้วยความเป็นห่วง

“คุณพี่คะน้องว่าอาการตาพอลแปลกๆนะคะน้องว่าถ้าตาพอลเป็นผู้หญิงนี่น้องก็คิดว่าตาพอลท้องแน่ๆเลยค่ะ”   พิไลที่กำลังหั่นผักอยู่พูดขึ้นลอยๆโดยที่หันมาสบตาผู้เป็นพี่สาวครู่หนึ่งแล้วหันกลับไปหั่นผักต่อโดยไม่ได้คิดอะไร

“อืมท้องเหรอ...หรือว่าจะแพ้ท้องแทนเมีย”   ดวงแขยืนคิดอยู่ครู่หนึ่งใช่ที่ว่าอาการของลูกชายเธอเหมือนคนท้องแต่ลูกชายเธอเป็นผู้ชายจะท้องได้ยังไงนอกซะจากที่จะแพ้ท้องแทนเมีย

“หืม..อาจจะเป็นไปได้นะคะคุณพี่เพราะช่วงนี้น้องก็ว่าหนูพลอยดูมีน้ำมีนวลขึ้นมาเหมือนกันนะคะ”  พิไลได้ยินคำที่ดวงแขเอ่ยขึ้นก็ถึงกับชะงักค้างทันทีเมื่อคิดตามก็อาจเป็นไปได้ตามที่คนเป็นพี่พูดจริงๆเพราะเธอสังเกตุเห็นว่าช่วงนี้พลอยไพลินนั้นดูมีน้ำมีนวลขึ้นมาก

“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีสิพิไลพี่จะได้อุ้มหลานอีกคนนึงแล้ว”

“น้องล่ะอิจฉาคุณพี่จังเลยค่ะดูท่าว่าจะได้อุ้มหลานคนที่สองแล้วแต่น้องสิคะยังไม่มีทีท่าว่าจะมีหลานให้อุ้มเลย”  พิไลดีใจกับพี่สาวของตนที่ดูท่าว่าจะได้อุ้มหลานคนที่สองแต่ก็ต้องทำหน้าตัดพ้อเพราะตนเองนั้นยังไม่เห็นแววว่าจะได้อุ้มหลานกับเขาบ้างเลย

“พี่ว่าก็คงอีกไม่นานหรอกจากที่เห็นอาการของลูกแก้วและตาพรีมวันนั้นนะ”

“น้องก็อยากให้สองคนนี้ลงเอยกันจริงๆสักทีค่ะคุณพี่”

   สองพี่น้องคุยเล่นกันในครัวอย่างออกรสหลังจากที่พลอยไพลินไปดูอาการของสามีตนเองแล้วดวงแขก็เข้าครัวมาช่วยน้องสาวตนและปล่อยให้ยัยหนูอยู่กับนมนิดเพราะกลัวว่าอาหารจะเสร็จไม่ทันทั้งสองคนที่กำลังจะกลับมา

  พลอยไพลินเดินออกมาจากห้องครัวก็รีบดิ่งตรงไปที่ห้องของเธอเพื่อไปดูอาการของสามีเมื่อเห็นสามีเธอนอนหน้าซีดอยู่บนเตียงก็ใจหายวาบไม่คิดว่าอาการเขาจะดูหนักขนาดนี้เธอเลยตัดสินใจโทรตามหมอเพื่อให้มาดูอาการของเขาทันที